Het geluk is met de dommen

Hamilton heeft zijn zelfvertrouwen terug

In Nederland wordt opmerkelijk vriendelijk gesproken over Nelson Piquet jr. Niet zozeer omdat hij afstamt van de grote Nelson Piquet, die decennia geleden drie keer wereldkampioen werd. Damon Hill en Jaques Villeneuve werden in het verleden ook altijd aan hun pa gespiegeld, net als Nico Rosberg. De zonen hebben het er maar lastig mee. En wat te denken van Ralf Schumacher, die altijd in de schaduw stond van zijn broer? Familie in de Formule 1 is beslist geen voordeel.

Wat wel een voordeel is, is een Nederlandse moeder. Daardoor is Piquet half Nederlands, zoals de trotse kaaskoppen dan beweren. Jammer genoeg laten Nederlanders geen beste indruk achter in de Formule 1. Vorig jaar werd Albers’ carrière abrupt beëindigd vanwege "geldgebrek" na een serie zwakke races. Nu zal Albers lang zo slecht niet zijn geweest als de cijfertjes zeiden, maar de beeldvorming was slecht. Dit jaar moeten we het doen met de kleine Piquet als een halve landgenoot. Wat hij tot dusver presteerde was zwaar onder de maat. Hij komt snelheid tekort en probeert dat te compenseren door vaak over de limiet te gaan. Het was droevig gesteld met de Nederlandse inbreng in de Formule 1.

Verandering

Dat er in korte tijd veel kan veranderen, bleek vandaag wel weer. Daar zag het gister nog niet naar uit. Piquet had weer eens een zwakke kwalificatie achter de rug en begon de race als 17e. Hij lag gedurende een lange tijd rond deze positie, maar opeens viel alles goed en reed hij aan de leiding van de race. Van zero tot hero binnen een paar minuten. Hieronder een verslag:

Race

Na een spannende kwalificatie had Hamilton de pole gepakt. Massa stond tweede, Kovalainen was derde. Trulli (4) en Alonso (5) deden het goed, Räikkönen (6), Kubica (7) en vooral Hidefeld (12) waren slecht.

Bij de start komt Hamilton goed weg. Massa, vanaf de binnenkant gestart, kan met pijn en moeite zijn tweede plaats vasthouden. Kovalainen probeert de Ferrari een paar keer tevergeefs in te halen. Hamilton loopt ondertussen gauw uit. Al in de eerste ronde heeft hij bijna twee seconden voorsprong en het wordt geleidelijk aan meer. Na vier ronden ligt Massa al 3,7 seconden achter, na negen ronden is het gat 6,4 seconden. Kovalainen kijkt dan al tegen een achterstand aan van 11,1 seconden, iets minder dan de achterstand die Subtiel na de eerste ronde had.

Als een blikken slang raast het veld verder over het bochtige parcours. Alonso laat zich al gauw van zijn minder handige kant zien: bij een inhaalpoging op Trulli verliest hij zoveel snelheid dat Räikkönen hem passeert.

Achterin zit DC na een mislukte start (van p10 naar p15) vast achter Button. Na tien langzame ronden lukt het hem eindelijk om de Honda te passeren. De tijdschade is ondertussen enorm.

Ondertussen meldt Mol dat Kovalainen is stilgevallen. Tv-beelden wijzen uit dat niet de Fin, maar de computers een probleem hebben. Terwijl Kovalainen lekker zijn rondjes aan het rijden is, geven de computers niet zelden vreemde berichten door, die niet door waarnemingen worden ondersteund. Afgezien van een paar spins duurt het tot de 18e ronde voordat er een auto echt stopt. Het is Hamilton, die zijn eerste pitstop maakt. Hij valt bij zijn pitstop terug tot vlak achter Trulli, op de vierde plaats. Kubica stopt tegelijk met Hamilton en Trulli stopt een ronde later. De pitstops zijn in volle gang.

Toch zijn er maar weinig positiewisselingen. Er gebeurt weinig en omdat de bolides weigeren de geest te geven, kabbelt de race al gauw naar een saai einde. Een rimpelloze race lijkt het te worden, een race die perfect verloopt voor de winnaar. Maar dan is er Timo Glock. Hij komt het rechte stuk halverwege de race wat onbesuisd op, waarna de ophanging afbreekt (de Duitse degelijkheid was ver te zoeken) en de bolide hard de muur in keilt. Reden genoeg om de safetycar de baan op te sturen.

Als de Mercedes de baan op komt, besluiten de meeste rijders om hun bolides vol te gooien met brandstof. Er waren slechts een paar mensen die dat niet deden: Hamilton (vermoedelijk een fout), Hidefeld (had blijkbaar niets te verliezen) en Piquet (hij had zijn bolide toevallig vlak voor de crash al volgetankt). Ze reden vrolijk aan kop. De slakken mochten hun ronde achterstand terugpakken en ze maakten daar ook gretig gebruik van. Iedereen, behalve Button. Die bleef liever op een ronde achterstand doorhobbelen.

De safetycar zorgde er wel voor dat het veld dicht op elkaar kwam en dat sommigen in de pits op hun teamgenootje moesten wachten. Dat overkwam bijvoorbeeld Räikkönen, die weer eens terugviel. Hamilton, die blijkbaar een pitstopincident zoals in Canada wilde voorkomen, moest een wonder verrichten toen de safetycar de baan verliet. Hij moest in een paar rondjes een goede twintig seconden winnen op Piquet en Massa. Dat lukte hem niet en hij kwam pas als vijfde weer terug op de baan. Het zou de opmaat worden voor een spannende slotfase.

Terwijl Mowk Webbah met een tijdens de safetycarperiode opgeblazen motor de strijd moest staken, reed DC weer eens iemand uit de race. Ditmaal was Barrichello het slachtoffer. De veteraan werd het slachtoffer van de opa die niet in zijn spiegels keek en pardoes de voorvleugel van de Honda eraf reed. De verbetering van de aerodynamica ten spijt gaf Barri de pijp aan Maarten.

De Finnen zijn na de safetycarfase teruggevallen. Kovalainen pakt Kubica, terwijl Räikkönen het halve veld doorploegt. Het levert hem nog een zesde plaats op, een vrij schrale troost. Kovalainen finisht twee seconden eerder als vijfde. Alonso komt al helemaal niet in het stuk voor. Na een zoveelste geflopte inhaalactie gingen Räikkönen en Rosberg hem voorbij, waarna hij nog een keer spinde. Een elfde plaats is het resultaat. En Trulli dan. Die start als vierde, rijdt de hele tijd in de subtop mee en finisht als negende… Nee, dat doen Vettel (8) en Hidefeld (4) toch beduidend beter.

Vooraan vecht Hamilton de duels uit. Hij is in de slotfase op de een of andere manier beduidend sneller dan zijn tegenstrevers. Eerst wint hij het duel van Massa, die raar verdedigt en zijn plaats kwijt is. Daarna is Piquet aan de beurt. Hij heeft geen antwoord op Hamiltons tempo, maar echt traag is hij niet. Hamilton weet hem te passeren, Massa blijft op afstand. Hij heeft wel andere dingen aan zijn hoofd: Hidefeld wordt steeds groter in zijn spiegels. Die zou zich voor eigen publiek natuurlijk graag eens in de kijker rijden, maar hij mist het podium net. Het podium is voor een Brit en twee Brazilianen.

Zomerschaak ronde 4

Loensreptiel oppermachtig, Ewood diep triest

Gisteren werd het clubkampioenschap bij BSG beslist. In een onderling duel mochten Coen van der Heijden en Leon Pliester uitmaken wie kampioen zou worden. Leon stond een half puntje voor, maar met zwart zou hij het best wel eens moeilijk kunnen krijgen, aangezien de meeste duels tussen de beide heren in "1-0" waren geëindigd. Onderin speelden FM Henk en Ewood voor een troostplaats.

Indeling:
C van der Heijden [1½] – L Pliester [2]
H van der Poel [½] – E de Groote [0]

Bijprogramma

Het bijprogramma bestond uit de saaie zomercompetitie en het snelschaken. Het lijkt er trouwens op dat er een Hilversumse invasie is; ditmaal waren er twee HSG’ers. Naast Van Houten was Gabriel van de Schootbrugge gekomen. Het knusse Denksprotcentrum moet een verademing zijn geweest voor ze. 😉

Nadat Le een paar foto’s probeerde te maken van de mogelijke clubkampioenen (wat Coen irriteerde), was het tijd om te gaan snelschaken. Na drieënhalf uur was dit de eindstand:

1-2 Le Ootes/ Behirder 9½
3 B Kieboom 8½
4 T Slisser 8
5 De Witte 7
6 R Disselhoff 6½
7 E van de Velden 4½
8 M Pieterse 4
9 E Baart 3½
10 D van Houten 2
11-12 G van de Schootbrugge/ R Langbroek 1½

Uiteindelijk liet ik drie halfjes liggen en dan ook nog tegen degenen waarvan je het niet verwacht. De gelukkigen waren Le Ootes, die partij eindigde in eeuwig schaak/zettenherhaling. Ook tegen Bert Kieboom kwam ik niet verder dan remise. Het was de eerste partij van de avond en mogelijk miste ik wat scherpte. In plaats van schijnoffer te spelen, draaide ik de zetten om en weg was de kans. Daarna stond ik best brak, al zag ik te laat dat ik een hele kansrijke aanval over de h-lijn kon opzetten. Achteraf mocht ik niet mopperen over het halve verliespunt.

Tegen de witte kwam ik wel heel goed weg. Ik speelde net zoals Coen… 😐 Ik bereikte nog een eindspel, waarin ik zelfs een pion won. Ik zat echter blind op de winst te spelen en miste dat zwarts a-pion wel erg hard ging. Ik probeerde nog met m’n paard de pion af te stoppen en het kostte de witte net genoeg tijd om beide vlaggen te laten vallen. De volgende keer zal ik beter spelen.

Tegen de drie halfjes stonden gelukkig ook acht overwinningen. Tegen Eddy of Squares ging het wel gemakkelijk. Ik koos een actieve bestrijding voor het Koningsgambiet: 1.e4 e5 2.f4 d5!? 3.exd5 e4 4.Pc3?! Pf6 5.d3 Lb4 6.Ld2 e3!? Deze variant is het bestuderen waard. Na 7.Lxe3 is 0-0 waarschijnlijk de beste zet. Wit heeft het dan lastig. Hier kwam ik achter in een analyse met Ewood, want zelf zou ik ongetwijfeld 7…Pxd5 hebben gespeeld. Gelukkig voor mij was hij zo vriendelijk om 7.De2? te doen. Drie stukken op de e-lijn, dat kan niet goed gaan. Na 7…0-0 stond ik al gewonnen.

Behalve deze zege was de zege op Richard L. in de slotronde ook niet zo lastig: 1.e4 b6 2.d4 Lb7 3.Pc3 Pf6 4.Ld3 d5 5.e5 Pfd7 6.e6 fxe6 7.Dh5+ g6 8.Lxg6+ en opgegeven.

Andere zeges kwamen moeilijker tot stand. Tegen Van de Schootbrugge stond ik slecht en gaf ik nog een pion weg. Gelukkig voor mij wist ik de stelling nog te houden. Ik stond op het punt een pion te winnen toen hij in tijdnood een stuk weggaf.

Tegen EB had ik zelf juist tijdnood. Ik zette een koningsaanval op en hoewel ik verder was, vertrouwde ik het niet helemaal. Uiteindelijk liep het nog goed af tegen de man die Le op remise wist te houden.

Tegen Disselhoff offerde ik abusievelijk een stuk. Ik kreeg wel compensatie (het bleek ook theorie te zijn), maar ik dacht heel snel in de opening te kunnen winnen. 😛 Daarna speelde ik met de moed der wanhoop en op een gegeven moment kwam de stelling open en won ik. Het was een heel ander soort partij als die partij van vorig jaar.

Soepeler ging de zege op Fliffer. Het was alweer de tweede keer dat ik hem versloeg in deze competitie. Wat een hekel krijgt die man nog aan mij… ;p Ik deed het waarschijnlijk niet helemaal goed in de opening, maar ik kreeg wel mooie velden voor mijn stukken. Met het aardige …c5-c4 kreeg ik mijn loper op b4 beslissend in het spel. De partij eindigde met …Tf1#.

Tegen Mark Pieterse kreeg ik het ook weer eens een keer voor elkaar om te winnen. Ik deed weer op 1.b4 e5. Ondanks een gebrek aan centrumpionnen wist ik zijn pionnen op de kleur van zijn loper te zetten, waarna mijn paard op e4 een koningsaanval ondersteunde die zelfs zonder dames beslissend was.

Tot slot nog de bespreking van de partij tegen die andere HSG’er. Ik won na 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lb5 a6 (mijn suggestie van vorige week :P) 4.Lxc6 dxc6 5.0-0 Ld6 6.d4 exd4 7.Dxd4 (hier twijfelde ik even. Was dit nou de zet? ;p) 7…Le6? 8.Dxg7 een stuk. Zwart moet namelijk 8…Df6 doen en dan komt 9.Dxf6 Pxf6 10.e5.

Zo gaat dat met snelschaken. Le had net als ik drie remises moeten toestaan en eindigde gelijk met mij op de eerste plaats. Bert Kieboom, meestal goed voor een plaats in de onderste regionen, verraste met een derde plaats. Als enige wist de veteraan de koplopers op remise te houden. Fliffer eindigde als vierde. Hij verloor van iedereen onder de 26, al leek hij erg goed te staan tegen de witte. Deze drie nederlagen wierpen hem echter ver terug. De witte werd vijfde.

Clubkampioen

Terwijl Henk en Ewood al gauw remise hadden gespeeld (er stond toch niks meer op het spel), vochten Coen en Leon nog door. Terwijl Ewood, de nummer laatst van de play-offs, iedereen (mij dus) op schaaktechnisch gebied de les zat te lezen, begon Coen steeds meer te zweten. Uitgerekend in deze kampioenschapswedstrijd verloor hij van Leon, iets wat hem anders nooit overkwam. Toch leek de partij nergens spannend te gaan worden. Leon had alles onder controle met een pion meer.

Met deze zege zette het Loensreptiel een kroon op zijn werk. Nadat hij eerste werd in de gewone competitie, won hij de play-offs met 3 uit 3, met anderhalf punt voorsprong op Coen. Voor FM Henk verliepen de play-offs teleurstellend met twee witremises en een zwartnederlaag. Ewoods score van ½ uit 3 was natuurlijk diep triest.

Uitslagen:
C van der Heijden [1½] – L Pliester [2] 0-1
H van der Poel [½] – E de Groote [0] ½-½

Stand:
1. L Pliester 3
2. C van der Heijden 1½
3. H van der Poel 1
4. E de Groote ½

Dat was het voor dit jaar. Ik ben benieuwd wie volgend jaar clubkampioen wordt…

Hamilton oppermachtig, Ferrari diep triest

Drie mensen aan de kop van het kampioenschap

Met een sublieme race heeft Lewis Hamilton laten zien dat hij nog niet is afgeschreven. Met grote overmacht won hij voor eigen publiek op een drijfnat Silverstone. Tweede werd een opgeknapte Hidefeld, derde werd Barrichello. Felipe Massa viel vooral in negatieve zin op.

Het was een nat weekend in Engeland. Het ziet er sterk naar uit dat dit een van de laatste keren is dat de Formule 1 naar Silverstone komt. Vanaf 2010 zullen de dure bolides is Donington rijden. Dat circuit komt me nog enigszins bekend voor van het spel Toca 2 en ik moet zeggen dat ik er geen reet aan vond. Alleen in 1993 is er op dit circuit gereden en ondanks een spectaculaire regenrace, is de Formule 1 er nooit meer teruggekeerd. Terecht natuurlijk, want Silverstone is een van de betere circuits. Alleen al de geschiedenis is onovertroffen. Helaas is er een oude lelijke dwerg die het voor het zeggen heeft in de Formule 1 en het enige wat hem interesseert is zijn bankrekening. May he burn in hell.

Kwalificatie

In de kwalificatie eiste Kovalainen overtuigend de pole op. Hij was een halve seconde sneller dan Mowk Webbah, die een wat al te relaxed rijdende Räikkönen twee tienden voorbleef. Laatstgenoemde zat er niet zo mee. De startplaats zou weinig uitmaken. Hij zou nog gelijk krijgen ook.

Hamilton was slechts vierde, vlak voor Hidefeld. Massa en Kubica hadden problemen en startten slechts als negende en tiende. Het maakte beide heren niet zo veel uit, zo leek het. Ze konden hun auto immers nog afstellen op een natte baan, mocht het gaan regenen…

Race

De race gaat van start op een natte baan. Als de lichten doven is Hamilton het beste weg. Hij passeert Webber en Räikkönen en moet zelfs van het gas om niet op Kovalainen te knallen. Webber volgt het omgekeerde traject: hij valt terug naar de vierde plaats. Als hij bij het opkomen van het lange rechte stuk dan ook nog eens spint, is zijn race al verprutst voor 'ie begonnen is. Het deed denken aan zijn tweede startplaats in Maleisië 2004, toen hij de eerste bocht als dertiende inging. Daarna kreeg hij nog meer rampspoed en stond hij al gauw gedesillusioneerd langs de baan. Zover komt het nu niet. Webber begint aan een moeizame inhaalrace. Met de snelheid zit het wel goed, maar hij ligt te ver achter om nog een rol van betekenis te spelen.

Terwijl de McLarens vooraan de dienst uitmaken, gaat Massa al in de eerste ronde achterstevoren en kan ook aan een inhaalrace beginnen. De uitglijder zal er echter een worden in een lange reeks. Vooraan blijkt Hamilton veel sneller te zijn dan Kovalainen. Na vijf ronden gaat Hamilton zijn teamgenootje maar voorbij. Kovalainen lijkt veel meer moeite te hebben in de verraderlijke omstandigheden. Als hij een slippertje maakt, is Räikkönen hem voorbij. Er staat een spannende strijd te wachten tussen de beste rijders van dit moment. Fernando Alonso houdt het tempo vooraan aardig bij in de openingsfase, maar uiteindelijk verliest hij terrein.

Het breekpunt van de race komt in de 21e ronde, als Hamilton en Räikkönen tegelijk binnenkomen. Hamilton krijgt brandstof en NIEUWE BANDEN. Bij Ferrari zien ze de noodzaak tot vervanging niet zo en Räikkönen blijft op zijn oude, ietwat versleten banden ronddenderen. Het blijkt de beslissende fout. Na de pitstops kan de Fin helemaal niets meer uitrichten en ziet hij Hamilton iedere bocht een grotere voorsprong nemen.

Op dat moment worden de achterliggers ook weer een probleem voor Räikkönen. Hij ziet Kovalainen in zijn spiegels opdoemen. Wanneer die zijn landgenoot inhaalt, glipt Hidefeld er ongezien langs. De rustige Germaan is terug van weggeweest. Zijn solide en bekeken race levert hem een knappe tweede plaats op.

Halverwege de race begint het plotseling te regenen. Het is het sein voor Piquet en Kubica (!) om hard van de baan te vliegen. Bij Honda doet Ross Braun wat iedereen had kunnen verzinnen: hij laat beide rijders binnenkomen voor full wets. Williams is het enige team dat volgt. Het legt de teams geen windeieren, want de bolides rukken rap op. Barrichello profiteert het meest. Hij is veel sneller dan de mannen voor hem en hij rukt op naar de derde plaats. Teamgenootje Jenson Button is minder gelukkig. Hij graaft zijn bolide vast in het grind na een uitstapje. Nakajima werkt zich op vanaf de staart naar een plek in de punten.

Behalve de als een amateur rijdende Massa zijn er verder weinig kanslozen. De Force India-bakken zijn al uit de strijd door twee suffe uitglijders. Subtiel reed op het moment dat hij uitgleed op een keurige elfde positie rond. Fisichella liet weer eens zien waarom ze hem bij Renault niet meer willen hebben: hij zou als ervaren rot beter moeten weten. Datzelfde zou je denken van DC, die zijn laatste race op Silverstone al in de eerste ronde beëindigde. Hij tikte Vettel onhandig aan, waarna de twee stieren in het grind stonden.

Het ontgaat Hamilton allemaal. Hij rijdt de laatste ronden zo langzaam mogelijk en wint met "slechts" een minuut voorsprong op Hidefeld. Barrichello wordt derde, terwijl Räikkönen de schade beperkt houdt met een vierde plaats, op meer dan een ronde achterstand (!). Kovalainen wordt vijfde, vlak voor Alonso, die ondanks een prima pace maar een matig resultaat haalde. Met een beetje slimme tactiek had hij er veel meer uit kunnen halen. Zevende werd Trulli. Voor hem geldt het verhaal van die tactiek iets minder. Achtste werd Nakajima, die in de laatste ronde nog voorbij werd gereden. Daar zal het team niet erg gelukkig van zijn geworden, want hij werd nog zo gewaarschuwd over de boordradio. Zo werd het team van Williams slechts met één punt beloond, niet erg veel voor een goede tactiek.

Door dit resultaat staan Hamilton, Massa en Räikkönen met 48 punten aan kop van het kampioenschap. Zoals Olav Mol zou zeggen:

"Drie mensen aan de kop van het kampioenschap met een gelijk aantal punten."

Het was in ieder geval een gave race. Over twee weken is de Grand Prix van Duitsland, op het übersaaie circuit van Hockenheim. Hopelijk gaat het dan ook weer regenen.

Diploma-uitreiking

Voor de verandering een oud artikel. Precies een week geleden (op een paar uur na) kreeg Ewood zijn diploma. Eindelijk had ie dat "felbegeerde" papiertje, of beter gezegd: eindelijk kon hij van school af! Een klein verslagje van deze bijzondere avond:

Op vrijdag 27 juni kreeg Ewood eindelijk zijn felbegeerde diploma. Voor de laatste keer ging hij naar het gehate Goois Lyceum. Het zou ook de laatste keer zijn dat hij al zijn klasgenootjes bij elkaar zou zien.

Om half acht maakten m’n ouders en ik aanstalten om naar de diploma-uitreiking te gaan. Ewood was toen al weg. We kwamen ruim op tijd aan, maar de aula zag al helemaal zwart van de mensen. M’n pa heeft dan ook de hele tijd gestaan. M’n ma vond wel een stoel bij het gangpad, die ze aan mij afstond. Zelf ging ze in het gangpad zitten.

Opeens klonk er "muziek" en ging iedereen opstaan. De feestvarkens kwamen langslopen. Ik besloot om maar niet op te staan, zo krap was het. Ik wachtte op Ewood. Hem kennende zou hij wel achteraan lopen. Dat viel nog mee; hij liep ergens halverwege in de optocht. Ik zag hem wel, hij mij niet.

Daarna begon de uitreiking dan echt. De geliefde E. de Jong pakte een boekje van de stapel dat betrekking had op een aantal leerlingen. Het eerste boek had uiteraard een Franse titel. (E de Jong geeft de vakken Frans en Informatica/Informatiekunde) In het begin kwamen vooral de slimmeriken aan bod. Ik wist dat Ewood helemaal aan het eind zou komen.

Langzaam maar zeker tikten de uurtjes weg, af en toe opgevrolijkt door een intermezzo. Een gozer pakte na het beleefde praatje de microfoon en herinnerde mevrouw De Jong aan een uitspraak die ze gedaan had. Ze zou haar schoen opeten als hij zou slagen. Hij pakte een bord en een schoen uit een tasje en spoot er slagroom in. De slagroom werd gulzig verorberd.

Net goed! 😛

Later kwam er nog een vreemd intermezzo van twee gozers die een of ander "pedolied" zongen. Ze hadden een USB-stick uitgeleend en daar stond toevallig die clip op. De clip werd geprojecteerd op een scherm dat naast de ingang stond. Om het te zien moest ik m’n hoofd bijna negentig graden draaien.

Ik zat sowieso niet heel lekker. Ik moest telkens iets naar links kijken en na een uur of drie kreeg ik onwijs last van m’n nek.

Naarmate de boeken opraakten kreeg ik steeds het gevoel dat Ewood bij de volgende groep zat. Eerst een groep die werd gekarakteriseerd door "de wereld gaat aan vlijt ten onder". Ewood zat er gek genoeg niet bij. Daarna kwam een groep waarin iedereen wel iets met "groot" te maken had.

"Ha, daar zit Ewood bij!", dacht ik en ik pakte m’n camera al. Maar nee. Toen kwam de groep van mensen die het op een andere manier deden of zo. Daar zat Ewood dan wel bij.

Nadat hij z’n diploma had ondertekend, stond Ewood op het podium, wachtend totdat hij naar voren zou worden geroepen. Hij zat in een groep met allemaal jongens in een pak. Ewood stond daar relaxed in een zwart T-shirt. Waar de jongens bijna allemaal in een pak liepen, hadden de meiden de meest merkwaardige creaties aan. Sommigen liepen in een of ander gordijn, anderen in een jurk. Het had in ieder geval niet veel om het lijf. Een ander meisje, dat in een nachtjapon liep, (wat overigens geheel volgens de dresscode was, namelijk nachtkleding) zou iets in de modewereld gaan doen. Hmm…

Maar goed, terug naar Ewood. Mevrouw Raaijmakers liep naar voren en Ewood wist dat het zijn beurt was. Ik was erg benieuwd of ze wat aardigs over hem kon zeggen. Ze haalde een wiskunde-examen aan, waarin hij wel wist hoe een het bewijs eruit moest zien, maar niks bewees. Verder werd er nog wat verteld over het schaken. Ewood stond er wel zelfverzekerd bij, maar hij was zo te zien best zenuwachtig. Hij kreeg zijn diploma en weigerde daarna de hand van de o zo geliefde E de Jong te schudden. Wel accepteerde hij gretig de Mars.

Zeg niet dat deze foto’s mislukt zijn, want anders…

Toen de uitreiking voorbij was, was er een borrel. Ewood besloot om zijn Mars maar eens te gaan opeten, maar toen zijn bonkies hem allerlei cadeaus gaven, kwam hij handen tekort. Dus drukte hij een half-opgevroten Mars in Loulou’s handen. Het was in ieder geval een dolle boel.

Vier jaar geleden werd mijn diploma uitgereikt. Mijn laatste momenten als leerling van het Goois Lyceum. Ik vroeg me af of ik ooit nog een keer zou terugkeren. Ja dus. Vorig jaar januari was ik in het hokje van Vincent Simons geweest en nu had ik me dik vier (!) uur "vermaakt" in de aula. De tijd gaat niet snel, maar wel altijd dezelfde richting op. Ik begin me echt oud te voelen.

Zomerschaak ronde 3

Snelschaak

Geen nieuwe kampioen: de kampioenswedstrijd was een week uitgesteld. Dit kwam omdat het Loensreptiel zich te brak voelde na een of ander weekendtoernooi. Hij wilde de beslissende partij tegen Coen daarom later spelen. Dit kwam misschien ook door de zwakke score die Leon met zwart heeft tegen Coen. De partij FM Henk – Ewootoo had best schriftelijk kunnen worden afgedaan, maar het was vooral Ewood die ook een week uitstel wilde. FM Henk stemde toe, hij wilde wel een keer snelschaken. Over het snelschaken zei hij trouwens:

"Dit is relaxter dan een gewone partij. Nu speel je ook wel eens tegen zwakkeren."

Zoiets zei hij. Ik vroeg hem of ik een van die zwakkeren was, waarop hij zei dat hij met "zwakkeren" <2000-spelers bedoelde. Of eigenlijk <1900-spelers. Misschien dacht hij dat ik nog 1900-nogwat had. Het is inmiddels 2087 en ik was benieuwd of ik die rating kon waarmaken.

Er waren veertien (!) deelnemers, als ik het me goed heb herinnerd. Het hadden er zestien kunnen zijn als Fliffer niet was gaan dwarsliggen en als Eddy S. zich had ingeschreven. Dat zijn toch wel twee sterke spelers. De overgebleven spelers waren niet bij machte FM Henk en Ewood af te stoppen. De nummers 3 en 4 van de Play-offs bleken een maatje te groot voor de rest. Ewood begon met heeeeel veel eentjes, terwijl FM Henk alleen tegen het viswijf een halfje moest afstaan.

"En hoe deed die 2087-kneus het dan?", hoor ik u denken. Nou, hij beleefde een toernooi met pieken en dalen. Scoorde 4½ verliespunt, wat wel veel is. Het begon nog zo goed met een zege op Tom de Ruiter, die ik in de Spaanse ruilvariant (hij sloeg dit keer meteen op c6) onder de voet liep. Vanaf dat moment werd het moeilijk. Tegen de zwakkere spelers verliep het als volgt:

Tegen Simonian in goede stelling een gevaarlijk kwaliteitsoffer toestaan en dan winnen als de beste man een stuk weggeeft.

Pieterse met veel pijn en moeite verslagen nadat hij aardig was teruggekomen met een kwaliteit minder.

Tegen Eddy of Squares kreeg ik 1.e4 e5 2.Pf3 f5 3.Pxe5 Pc6 tegen me. Ik verzuimde snel d4 te doen en stond erg slecht. Toch won ik nog in het eindspel.

Tegen Fikkert kreeg ik in het Frans wel voordeel, maar toen hij mijn paard op d6 kon ruilen, was de kou uit de lucht en moest ik eeuwig schaak houden.

De enige makkelijke partij was tegen die HSG’er Van Houten, die door 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lb5 Pf6 4.0-0 a6? 5.Lxc6 een pion verloor.

De partij tegen Sicco Racekamp (die niet op de ratinglijst staat) ging ook wel soepel, nadat hij een verdediging miste.

Met zwart speelde ik vooral tegen sterkeren. Ik pakte drie punten met zwart, volgens Ewood mijn sterke kleur. Zelfs al ben ik met zwart beter, dan nog scoor ik met wit meer punten, heb ik het idee.

Tegen Guido Vijn kon ik niet heel veel creëren, totdat hij een stuk dekte met z’n dame. Ik kon toen dames ruilen.

Tegen Gert Pijl stond ik na de opening iets beter, maar terwijl hij in tijdnood was produceerde ik de ergste blunders. Gelukkig zag hij het niet.

De partij tegen De Ruiter heb ik al besproken.

Dat waren dus de punten. Voor de volgende partijen kreeg ik geen punten:

Tegen Bert Kieboom kon ik geen voordeel bereiken en toen alles van ’t bord ging, moest ik in remise berusten. Hoewel… Terwijl de klok begon af te tellen, deed ik een zet die onmiddellijk verloor.

B Kieboom – J de Groote. Wit was met zijn pionnen naar voren gelopen en hier moest ik een van de twee remisezetten doen. Ik dacht dat ik na 1…Kd6 verloor omdat wit met 2.h5 veld f5 wint. Na 2…gxh5 3.gxh5 Ke6 is er echter niks aan de hand. Waarschijnlijk zag ik slechts dat 2…g5 direct verloor.

Eenzelfde fout kostte me in 2005 eens een vol punt in een bekerwedstrijd. Peter had aan #3 snel gewonnen, maar Kieboom en Kooijman verloren aan #1 en #2, waardoor mijn partij er niet meer toe deed. Ik wilde nog wel winnen en het lukte me een gewonnen stelling te krijgen. In een pionneneindspel deed mijn tegenstander met de moed der wanhoop …a5. Als ik sloeg, zou ik een tempo winnen en was het eindspel gewonnen voor mij. Ik deed echter b5?? en verloor het eindspel. Kieboom zag het destijds en verzuchtte dat die jonkies niks van eindspelen wisten.

Tegen FM Henk kreeg ik weer eens Schots tegen me. Ik koos waarschijnlijk al gauw het verkeerde plan en kwam heel lastig te staan. De offers vlogen me uiteindelijk om de oren.

Le speelde een variant die hij nog nooit gespeeld heeft/al jaren niet meer speelt. Hij deed namelijk Italiaans. Dan kun je mijn tegenzet wel voorspellen: 3…Pf6. Le stortte zich op de, zeker met snelschaken, verdacht pionwinst. Mijn 6…Ld7 was nieuw voor hem. Ik stond goed en het werd steeds beter. Helaas voor me ging hij met met een pion minder door m’n vlag jagen…

Nee, de enige nederlaag waar ik nog een beetje schik in had, was tegen Ewood. Hij speelde Spaans met "heel verrassend" De2. Ik deed Lf8-c5-b6 en vervolgde met het merkwaardige …c5. Ik besloot om maar met …d6-d5 een pion te offeren. Ewood sloeg meteen op e5, waar ik van exd5 tussendoor was uitgegaan. Kan gebeuren… Vervolgens verloor ik nog bijna een stuk en moest ik m’n dame geven. Gelukkig voor me had ik nog een tegenaanval waardoor ik naar een toreneindspel met evenveel pionnen had afgewikkeld. De druk op mijn achtergebleven pion op a6 was vervelend en in een eindspel ging het mis.

De uitslag verbaasde Mark Pieterse de eenmalige (?) wedstrijdleider, die een remise had verwacht. Maar dat is niet heel makkelijk af te dwingen met zwart als je 150 elopunten minder hebt.

Zo, dat waren mijn partijen. Ditmaal heb ik ze een keer niet chronologisch opgenoemd. De stand vooraan had ik niet kunnen beïnvloeden. Ewood stond tot drie ronden voor het einde nog bovenaan met 100%, toen hij opeens een dame weggaf. "Dat was niet de eerste keer", hoorde ik De Ruiter lachen. Ewood lachte en bloosde tegelijk. Later vertelde hij me dat 'ie al eens eerder veel had weggegeven tegen de oudste deelnemer aan het snelschaken.

Daarna mocht Ewood tegen FM Henk spelen. Het werd remise en een ronde later was Henk de winnaar van de avond. Soms is 'ie behoorlijk goed met snelschaken, al kan ik me ook wel eens een avond herinneren dat iedereen die de schaakregels kende hem versloeg (inclusief ondergetekende).

Volgende week wordt het tijd voor revanche. Gelukkig doen Henk & Ewood dan niet mee. 😉