Het nieuwe Formule 1-seizoen is weer begonnen. En hoe! In het aanvankelijk regenachtige Australië gebeurde bijna te veel om op te noemen en waren de miskleunen niet van de lucht. Desondanks wonnen de Mercedes wel gewoon, voor Fattle.
Hoewel er voor 2016 geen grote reglementsveranderingen op stapel stonden (die komen waarschijnlijk pas volgend jaar), waren er wel de nodige wijzigingen ten opzichte van vorig jaar te bespeuren. De grootste verandering was dat er door het debuut van het team van Haas twee auto's meer waren. De auto's werden bestuurd door Esteban Gutiérrez, die in 2013 en 2014 twee weinig succesvolle jaren bij Sauber kende, en Romain Grosjean, die van het voormalige team van Lotus overkwam. Lotus werd door Renault overgenomen en ging volledig op de schop. De bolides werden geel gespoten, ruilden de Mercedes-motoren in voor (hoe kan het ook anders) Renault-motoren en zetten crashkoning Pastor Maldonado bij het grofvuil. Voor hem in de plaats kwamen Kevin Magnussen, die vorig jaar bij McLaren overtallig was geworden, en Jolyon Palmer, zoon van oud-coureur Jonathan Palmer. Verder wisselde alleen het achterhoedeteam van Manor van rijders: het talent Pascal Wehrlein en paydriver Rio Haryanto kwamen in de plaats van Will Stevens, Roberto Merhi en Alexander Rossi die elkaar vorig jaar afwisselden. Ook ruilde het team de oude Ferrari-motoren in voor Mercedes-krachtbronnen, zodat ze de aansluiting met de middenmoot hoopten te vinden. Het enige team dat dit jaar met oude motoren rijdt, is het team van Toro Rosso. Na twee jaar ellende met de Renault-motoren kreeg het team de beschikking over de Ferrari-motoren van vorig jaar.
Andere veranderingen waren er op het gebied van de banden: waar de coureurs vorig jaar de keuze hadden uit twee verschillende bandenmengsels, konden ze er nu uit drie kiezen. Ook konden de coureurs kiezen hoeveel banden ze van elk type wilden hebben. Het idee was dat er naast de twee bandenmengsels voor de race er ook nog een zachtere band voor de kwalificatie was. Het betekende ook dat Pirelli nog een extra zacht bandenmengsel introduceerde: naast de harde, de medium, de zachte en de superzachte band was er nu ook de ultrazachte band. De namen deden een beetje vreemd aan en de vraag was ook waarom Pirelli de banden niet gewoon letters gaf: A voor de hardste band en E voor de zachtste, zoals Goodyear vroeger deed. Voor het openingsweekend in Australië had Pirelli, net als vorig jaar, de B- en C-banden voor de race geselecteerd en de D-banden voor de kwalificatie. Grappig genoeg waren de zachte C- en D-banden bij de coureurs veel meer in trek dan de harde B-band, die amper werd gekozen, wat betekende dat Pirelli de afgelopen jaren duidelijk te conservatief met de banden was geweest.
Een andere verandering was de nieuwe kwalificatieopzet, maar die lijkt in de categorie "eens maar nooit weer" te vallen. Het idee was om een soort afvalrace te houden, waarbij de traagste auto's een voor een werden geëlimineerd. Het betekende dat iedereen in het begin van de sessie de baan opkwam om een tijd neer te zetten. Voor de traagste coureurs was er dan geen tijd meer om nog voor de eliminatie een tweede snelle ronde te rijden, terwijl de snelste coureurs lang voor het einde van de sessie konden uitstappen omdat er toch niemand meer sneller kon. De fans schreeuwden moord en brand en dus lijkt het erop dat we over twee weken in Bahrein weer terugkeren naar het gebruikelijke format.
De kwalificatie leverde welgeteld twee verrassingen op: Kwjat bakte er niks van en vond zichzelf terug in de achterhoede. Doordat zijn auto aan het eind van de opwarmronde stilviel, kwam er van een stevige inhaalrace ook niks terecht. Bottas had ook geen beste kwalificatie en startte door een versnellingsbakwissel slechts als zestiende. Daarmee was de Fin naast Haryanto, die teamgenoot Wehrlein in de kwalificatie verrassend had geklopt, de enige coureur die op de startopstelling werd teruggezet. Een hele verbetering ten opzichte van het absurde aantal straffen van vorig jaar. De Indonesiër kreeg zijn straf overigens voor een klungelige aanrijding in de pitstraat.
Vooraan waren er geen verrassingen: Luis was het hele weekend bloedsnel en Rosberg kon met pijn en moeite de Ferrari's voorblijven. Bij de start wordt de race al meteen op zijn kop gezet. Luis komt slecht weg en ziet Rosberg passeren. Fattle heeft echter een nog betere start en als eerste duikt hij de eerste bocht in. Luis verliest nog meer plekken als hij Rosberg in de eerste bocht moet laten gaan. Räikkönen glipt brutaal langs beide Mercedes, zodat de Ferrari's eerste en tweede liggen. Luis valt zelfs nog terug tot achter Max en Massa en beëindigt zijn eerste ronde derhalve als zesde.
Het duurt een tijd voordat de Mercedes zich van de klap herstellen. Rosberg ziet de rode bolides in eerste instantie bij hem vandaan rijden, terwijl Luis nog een tijd achter Massa zit. Hij weet de Braziliaan uiteindelijk nog wel te kloppen, waarna hij aan de staart van Max komt. De Toro Rosso-coureur, die met zijn vijfde startplaats zijn beste startplaats uit zijn carrière kende, heeft geen zin om de wereldkampioen erlangs te laten. Pas als de Toro Rosso met startnummer 33 de pits induikt, heeft Luis vrij baan.
Door de pitstops rukt Luis op naar de tweede plaats, maar al gauw gaat Fattle hem op nieuwe banden weer voorbij. Zelfs Rosberg kruipt in de kofferbak van Luis, die dan nieuwe banden om laat leggen en zich weer terugvindt achter beide Toro Rosso's. Science was door een eerdere stop opgerukt tot aan de staart van Max, die ook nog een plek had verloren aan Ricciardo. Räikkönen raakt door een late stop zijn tweede plek kwijt aan Rosberg, die Fattle flink aan de tand voelt na de eerste serie stops. Een interessant duel tussen Rosberg en de Ferrari's ligt in het verschiet.
Maar ineens is anders anders als er een Haas in de grindbak staat. Even verderop ligt een pakketje auto tegen de muur. Het is Alonso, die een enorme klapper heeft gemaakt. Net als Villeneuve vijftien jaar eerder wordt hij gelanceerd over het achterwiel van zijn voorganger. De wagen maakt een paar koprollen in de grindbak, maar wonder boven wonder loopt alles goed af.
Het ongeluk betekent dat de race wordt afgebroken. In de onderbreking mag iedereen zijn banden wisselen. Er is nog twee derde van de race te gaan en dat geeft hoofdbrekens, want welke banden moeten er onder de auto? De snelle zachtere banden, of juist de slijtvaste hardere banden? Fattle, die zijn bandenkeuze tot het laatste moment angstvallig geheim hield, staat op de zachte D-banden, net als teamgenoot Räikkönen, terwijl de Mercedes-coureurs op de harde B-banden staan, wat deed vermoeden dat ze de race zonder verder pitstops gingen uitrijden. Voor Luis, die nog achter Ricciardo en de Toro Rosso's stond, was die keuze wel te begrijpen. De stieren waren op de C-banden gezet. In de kopgroep stonden alle teams dus op andere banden, maar wie had de juiste keuze gemaakt?
Bij de herstart neemt Fattle meteen een kleine voorsprong op Rosberg, die op zijn beurt bij Räikkönen wegloopt. De Fin heeft een probleem, want kort na de herstart komt hij de pits binnenrollen. De vlammen slaan uit de luchthapper van zijn Ferrari en dus kan de aangebrande Fin ontgoocheld uitstappen.
Fattle neemt een voorsprong van enkele seconden, maar al gauw hebben zijn superzachte banden hun beste tijd gehad en kan Rosberg het gat weer dichtrijden. Achter hen rijden Ricciardo en de Toro Rosso's. Luis kan geen vuist maken, maar profiteert als de Toro Rosso's voor zijn neus al vroeg nieuwe banden halen. Science is opmerkelijk genoeg de eerste die stopt. Max stopt een ronde later en verliest veel tijd. Hij komt zelfs achter Science de baan op. Samen moeten ze het halve veld weer inhalen en dat gaat ze niet al te gemakkelijk af. Niet heel verbazingwekkend, want Albert Park is een moeilijk circuit om in te halen. Bovendien hebben de Toro Rosso's de laagste topsnelheid van iedereen. Palmer krijgen ze nog wel te pakken, maar daarna zijn Bottas en Hülkenberg, die achter een voortreffelijk rijdende Grosjean gevangen zitten, een te groot obstakel.
In hetzelfde schuitje zit Fattle, die na zijn stop achter de Mercedes zit. Als Ricciardo met nog vijftien ronden te gaan een setje superzachte banden haalt, liggen de zilveren bolides weer op de plekken waar ze begonnen waren, zij het in omgekeerde volgorde. In de slotfase heeft Fattle het gat naar Luis dichtgereden. Die laat zich niet van de wijs brengen. Als Fattle aan het eind van de race even van de baan schiet, is de race vooraan gelopen. Rosberg wint, voor Luis en Fattle. De Mercedes-tactiek was duidelijk de beste.
Achter hen komt Ricciardo lachend over de streep hobbelen. Hij had zich nog wel even langs Massa moeten knokken. De Braziliaan finisht eenzaam als vijfde. Grosjean weet Hülkenberg, Bottas, Science en Max tot aan de vlag voor te blijven en behaalt met een zesde plaats de eerste punten voor het team van Haas. Wat een debuut! En dan te bedenken dat die drie teams die in 2010 debuteerden in al die jaren niet verder kwamen dan een negende plaats... Minder blij was Max, die nog zo goedgemutst aan de hervatting van de race was begonnen. Door een afschuwelijke strategie scoorde hij maar één puntje in een race waarin hij makkelijk als vijfde had kunnen finishen. Tijdens de race liet hij zijn frustratie over de boordradio ook geregeld blijken. Dat Science hem via de pitstops voorbij was gegaan en geen barkruk voorbijkwam, zal zijn humeur er nog slechter op hebben gemaakt. Dat er in de debrief harde woorden bij l'équipe de Franz Tost zijn gevallen, leidt geen twijfel.
In ieder geval was de seizoensouverture op Albert Park veelbelovend. Mercedes is het te kloppen team, maar Ferrari is altijd gevaarlijk, al schoten ze zichzelf ditmaal lelijk in de voet. In ieder geval heeft Rosberg de eerste slag uitgedeeld en hopelijk is dat de opmaat voor een fantastische titelstrijd.
