Zwemmen, ziek zijn en zielsverwanten zoeken

Vandaag is de laatste dag van juli en dat betekent dat het alweer anderhalve week geleden is dat ik terugkwam van mijn vakantie naar Zuid-Frankrijk, wat net zo lang is als de vakantie zelf. De afgelopen dagen waren alleen wat minder enerverend.

Vriendschappen komen en gaan, daar was ik me lang geleden al van bewust. Ruim een decennium geleden vroeg ik me af wie van mijn vriendengroep ik nu nog zou kennen. Het antwoord is niet fraai. De afgelopen jaren is mijn wereld behoorlijk gekrompen. Mijn vriendenkring sluit zich niet meer en dus was ik op zoek naar manieren om nieuwe mensen te ontmoeten. Een herhaling van vorig jaar, waarin ik vaak dagenlang alleen in mijn kleine hokje zat, wilde ik dolgraag voorkomen.

Voor deze zomer had ik mijn zinnen gezet op een groepsvakantie. Dat was niet nieuw voor mij. In de tijd dat ik nog een oma en geen kat had, waagde ik voor het eerst de sprong in het diepe. Destijds zat ik ook vaak dagenlang alleen in m’n kleine hokje en wilde ik dolgraag nieuwe mensen ontmoeten om misschien mijn soulmate te vinden. Uiteindelijk vond ik die niet en lag ik me tijdens de vakantie geregeld af te vragen waar ik aan begonnen was, dus was ik wel voor een aantal jaar genezen. Na een buitengewoon eenzaam jaar wilde ik het nu wel weer een keer proberen.

Ik dacht dat het misschien wel een goed idee was om weer dezelfde reis te ondernemen als vijf jaar geleden. Dat had het voordeel dat ik de omgeving al kende. Als autist heb ik altijd al behoefte gehad aan vastigheid. Ik schreef me dus in voor de reis naar Argelès-sur-mer, een plaatsje in het uiterste zuiden van Frankrijk.

Het plaatsje ligt dusdanig dicht bij de Spaanse grens dat er, net als vijf jaar geleden, een reisje naar Barcelona was ingeroosterd. Ook het uitstapje naar Collioure en de wijnproeverij stonden nog steeds op het programma. Heerlijk die onveranderlijkheid! Ik verheugde me al op een voorspelbare vakantie.

De praktijk wees anders uit, want behalve de bestemming was alles anders dan de vorige keer. De eerste voortekenen waren er al voor de vakantie. Een week voor de reis begon stond het aantal inschrijvingen nog op vijf. In de laatste week liep het nog op naar negen, wat toch een stuk minder was dan de “dertig tot veertig” die er de vorige keer waren (op basis van foto’s zullen het er niet veel meer dan 25 geweest zijn, zo gaat dat met herinneringen). Destijds waren de dames veruit in de meerderheid, wat bij dit soort reizen gewoon schijnt te zijn, maar nu waren dat de heren.

Uit een eerdere ervaring met een kortere groepsreis, waarbij ik in een groep met precies evenveel dames als heren zat, wist ik hoe lastig het zou worden om mijn plekje in een door mannen gedomineerde groep te veroveren. Destijds had ik alleen wat conversaties met seksegenoten en was ik blij dat ik aan het eind van het weekend weer terug naar huis mocht.

De eerste kennismaking vond ditmaal al plaats in de bus. Voor een deel was dat aan de technologische vooruitgang te danken. Iemand had namelijk het idee gekregen om een groepsapp te maken, waarin de belevenissen met de hele groep gedeeld konden worden. Vanuit het meeting point op de site van Estivant (zo heet de reisorganisator nou eenmaal) stuurde ik de beheerder van de groepsapp een berichtje met mijn telefoonnummer. Ik raakte een beetje in paniek toen ik maar niet toegevoegd werd. Was mijn mailtje wel aangekomen? Moest ik nog een keer mailen en dan opdringerig lijken als het eerste mailtje toch was aangekomen? Een vreselijk dilemma bleef me bespaard toen ik de avond voor vertrek toch toegevoegd werd.

Vrijdag 13 juli

Anders dan de vorige keer ging nu de minderheid van de groep met de bus, wat eigenlijk ook niet zo gek was, omdat de busrit bijna twintig uur duurde. De bus kwam uiteindelijk alsnog helemaal stampvol te zitten, maar dan vooral met eenoudergezinnen, die het kennelijk geen probleem vonden om bijna een dag opgevouwen te zitten. Op een of ander verkeerstechnisch volkomen kansloos ophaalpunt aan de rand van Utrecht begon mijn reis dan. Ik kreeg gezelschap van ene Peter en Lisanne, waarna Mark in Breda opstapte.

We zaten met zijn vieren bij elkaar. Peter zat naast mij en voor ons zaten Lisanne en Mark. Daarmee verliep de reis al heel anders dan de vorige keer, toen iedereen een vaste plaats in de bus had en ik mijn reisgenoten pas op de camping echt leerde kennen. Een gemiste kans vond ik dat toen.

Aanvankelijk had ik nog het schoolreisjesgevoel, of het gevoel op veldwerk te zijn. Ik genoot van het landschap dat zich langzaam maar zeker aan me voorbijtrok. Tegen het eind van de middag reden we Frankrijk binnen en terwijl de nacht inviel reden we door Parijs, waar de buschauffeur overigens nog de nodige vreemde capriolen uithaalde.

Zelf kreeg ik er niet heel veel van mee, omdat ik me helemaal naar de achterkant van de bus had laten verbannen. Een moeder kon het niet verteren dat ze niet naast haar kinderen in de bus zat en maakte daar een hoop stampij over, waarna Peter aanbood van plaats te ruilen met haar kinderen, die helemaal achter in de bus zaten.

Zaterdag 14 juli

Ik besloot maar mee te gaan en dat had ik beter niet kunnen doen. Op de laatste rij kun je immers je stoel niet verder naar achteren zetten, waardoor ik amper slaap kon vatten. De koplampen van de tegenliggers bleven maar in m’n gezicht schijnen en tot overmaat van ramp begon ik rond middernacht m’n keel te voelen. Misschien had het met de bedompte lucht achter in de bus te maken, misschien was m’n weerstand gewoon niet zo goed, maar fijn was het allerminst. Ik probeerde m’n keel nog schoon te spoelen met water, maar daar werd ik alleen maar misselijk van, dus kwam ik na een dollemansrit over allemaal krappe weggetjes in de Pyreneeën helemaal brak aan (de bus bracht eerst nog een groep naar Axat, wat op anderhalf uur rijden van de bewoonde wereld ligt, en moest daarna datzelfde stuk weer terugrijden).

Als ik me terdege op de reis had voorbereid, dan was het me wel opgevallen dat we naar een andere camping dan vijf jaar geleden gingen. Heel vreemd was dat niet, want alleen al op een toeristenkaart van Argelès stonden ruim vijftig campings aangegeven, maar het kwam voor mij nu wel als een verrassing. De camping van vijf jaar geleden (Le Roussillonnais) was me namelijk goed bevallen. Hij lag bijna aan de zee en er was een soort podium waar sommige reisgenoten een onvergetelijk karaokeoptreden schijnen te hebben gegeven. Zelf kon ik me een heel vaag toneelstuk herinneren dat later op hetzelfde podium werd opgevoerd.

Op de nieuwe camping (La Chapelle) werden we begroet door heuse straatnaambordjes, met daarop on-Frans lelijke plaatsnamen als Hossegor, Banyuls en Begur (oké, dat is Spaans). De straten zijn vernoemd naar kustplaatsen, waarvan de meeste in Catalonië (in het Franse of Spaanse deel) liggen. Argelès zelf en het naburige Collioure zitten er ook tussen.

Kaart van Catalonië (oranje) en het grensgebied tussen Frankrijk (roze), Spanje (geel) en Andorra (amber). Argelès ligt bij Perpignan in de buurt. De zwarte stipjes geven de plaatsjes op de camping aan. Van noord naar zuid: Leucate, Canet, Argelès, Collioure, Banyuls, Cerbère, Cadaqués en Begur. De rode cirkel is Barcelona.

Een belangrijk nadeel van de nieuwe camping was de grotere loopafstand naar het strand. Dat kwam omdat je eerst nog door het stadje moest, waardoor het ook op het strand drukker was.

Een groot pluspunt ten opzichte van de vorige keer was onze reisleidster Anniek. De vorige keer had ik het gevoel een beetje aan m’n lot overgelaten te worden, maar dat had ik nu geen moment. De hele dag was ze in de weer voor ons. Terwijl iedereen vakantie zat te vieren, verrichtte zij op de laptop saaie administratieve verhandelingen om de activiteiten in goede banen te leiden en was ze de hele dag in de weer om goederen te halen. Bovendien schreef ze iedere ochtend het dagprogramma, inclusief weersverwachting, op een white board. Dit was duidelijk iemand die haar vak goed verstond.

We hadden alle recht om ons bevoorrecht te voelen, want Anniek deed alleen onze groep. Na een week zou ze weer teruggaan naar het eveneens warme Nederland, waardoor ze afgelost werd door Yvon of Yvonne, die met haar bijna twee meter boven iedereen uittorende. Doordat we de eerste groep van de zomer waren, kwamen we aan in een leeg kamp. Het kamp bestond uit een overdekte tafel, een gemeenschappelijke tent en 18 slaaptenten, waar net een bedje, een nachtkastje en een stoel in pasten. Ik kreeg tent 3 toegewezen, waar ik maar gauw m’n spulletjes dropte. Nadat ik me had omgekleed, ging ik nog even naar het strand.

’s Middags kwamen degenen aan die met vliegtuig waren gegaan, waarna de groep compleet was. De nieuwelingen (Eke, Jorrit, Joyce en Luuk) hadden al snel hun plaats in de groep veroverd. Mark had de meiden al gauw om zijn vinger gewonden. Al snel zaten ze elkaar de hele tijd te plagen. Mark speelde het spel goed mee en had altijd een gevat antwoord paraat, zodat hij zich in zijn eentje prima staande hield in het verbale geweld. Maar wat deed hij dan hier bij ons? Hoe kon hij ooit single zijn? Ik begreep er niets van.

Als laatste kwam Jordy aan, iemand die ik tot mijn niet geringe verbazing van de vakantie van vijf jaar geleden kende. Hoe groot is die kans nou dat je twee keer in hetzelfde jaar en in dezelfde week op vakantie gaat? Later kwam ik erachter dat hij hier bijna elk jaar op vakantie ging, vaak halverwege juli, omdat hij het leuk vond om zijn verjaardag tijdens de vakantie te vieren. De volgende dag was hij namelijk jarig.

Zondag 15 juli

Bij het ontbijt werd er voor Jordy gezongen. Ook kreeg hij een taartje met vier kaarsjes erop (het was alweer zijn 41e verjaardag), dat hij in de koelkast zette om op een geschikter moment op te eten. Zelf was ik vooral blij dat mijn keelpijn weer was verdwenen. Terwijl de rest bij het vuurwerk was wezen kijken dat bij het strand werd afgeschoten, was ik op Quatorze Juilliet vroeg naar m’n nest gegaan om uit te zieken.

Op zondag was het weer feest voor de Fransen. De hele dag liepen ze te feesten alsof ze de finale al hadden gewonnen. De WK-finale was vanwege de drukte helaas moeilijk te volgen. In de bar op de camping waande je je bijna in Stadion Feijenoord. Het was er zo druk dat we maar naar het strand gingen, in de hoop dat de wedstrijd daar beter te volgen was. Dat viel tegen, omdat de tv-schermen bij de cafés en restaurants te klein waren om echt veel op te zien.

Zelf heb ik de wedstrijd op een bankje half in de schaduw aan de hand van de reactie van de Franse voetbalsupporters gevolgd. Bij de 1-0 gingen de Fransen uit hun dak, maar daarna bleef het een tijdje stil en bleek Kroatië de gelijkmaker te hebben gemaakt, zodat de Fransen bij de 2-1 weer door het dolle heen waren.

Drie doelpunten al en het rustsignaal moest nog klinken. Stiekem baalde ik dat ik deze leuke finale moest missen. Terwijl de vuilnisbakken naast ons in een half uur tijd twee keer geleegd werden en Peter met Pokémon Go met een of andere boom een Poliwhirl in elkaar zat te rammen, liep Frankrijk na rust nog verder uit. Uiteindelijk werd het 4-2, waarna het nog lang onrustig bleef in ons stadje. In het restaurant aan de boulevard hebben we daar alles van meegekregen.

Zo beleefde ik de WK-finale ongeveer.

Maandag 16 juli

De dagen daarna was de trip naar Barcelona ingeroosterd. Ik was wel vaak genoeg in Barcelona geweest (anderhalf jaar geleden was ik er nog voor een conferentie) en ik had weinig zin om weer twee dagen in een snikhete stad mijn onderbroek vol te zweten, dus bleef ik maar op de camping. Omdat Jordy en Jorrit in de tweede week van hun vakantie naar Barcelona gingen, bleef ik niet alleen achter. Achteraf gezien maakte dat niet heel veel uit, omdat we allemaal toch vooral ons eigen ding deden in de twee extra vrije dagen.

Die maandag was het echter regenachtig en dat bleef heel lang zo, dus had het weinig zin om naar het strand te gaan. Ik doodde de tijd maar met lezen. Daardoor profiteerde ik van het feit dat ik het boek 23 dingen die ze je niet vertellen over het kapitalisme had meegenomen. Ik had het in 2010 uitgebrachte boek al eens gelezen, iets wat voor mij tamelijk uitzonderlijk is (ik heb thuis nog een aantal dikke pillen op de plank liggen waar ik maar niet doorheen kom), dus leek het me wel een goed boek om op vakantie mee te nemen. Dat klopte, want het leest als een trein.

Pas halverwege de middag klaarde het op en gelijk prikte de zon venijnig door de wolken. Zin om te zwemmen had ik niet meer, dus ging ik eerst kijken of ik ergens wifi kon krijgen (ik ben nog een fossiel dat geen internet op z’n telefoon heeft). In het uitgestorven zwembad had ik geen geluk, dus werd ik naar de receptie doorgestuurd, die echter alleen betaalde wifi voor me had. Ik werd naar Bar Buddha of Buddha Bar (moet dat trouwens geen Bouddha zijn?) doorverwezen, waar ik inderdaad internet had, maar niet voordat ik m’n telefoon opnieuw had opgestart. Telefoons zijn raar. In ieder geval kreeg ik een stortvloed van berichtjes van de groepsapp binnen. Mijn reisgenoten vermaakten zich zo te zien wel in Barcelona.

Het was inmiddels best laat geworden, dus ging ik kijken of ik ergens wat kon eten. Ik mocht 15 euro declareren, dus ging ik kijken of ik ergens voor niet al te veel geld kon eten. Terwijl ik door het stadje struinde, bedacht ik me dat ik ook losse gerechten kon halen. Ik had wel zin in een crêpe. Thuis eet ik namelijk nooit pannenkoeken, dus dat leek me wel een mooie afwisseling.

Om de flinterdunne pannenkoek te declareren, had ik echter wel een bonnetje nodig, dus probeerde ik een bonnetje te bemachtigen. Dat viel nog niet mee, omdat de verkoper geen woord Engels kon. Uiteindelijk begrepen ze het dan toch (“Ticket.” -“O, ti-KET!”), waarna een gast met een dikke viltstift mijn bestelling op een bonnetje schreef. Ik begreep wel dat het bewijs van mijn uitgave net zo dun als de crêpe zelf was, dus liep ik maar een restaurant binnen waar ik een pizza en een drijvend nagerecht bestelde. Al met al was ik iets boven m’n budget gegaan, maar daar tilde ik niet zo zwaar aan.

Dinsdag 17 juli

Op dinsdag scheen de zon ’s ochtends vroeg al, dus kon ik me vol overgave storten op hetgeen waar ik voor was gekomen: lekker zonnen en zwemmen. Terwijl Jorrit, de andere thuisblijver, een berg ging beklimmen, gingen Jordy en ik naar het strand. Het zand was aan het eind van de ochtend bloedheet, dus doken we gauw de zee in. Iets uit de kust lag een vlot of een drijvend eiland waar we al eens eerder naartoe waren gegaan. We bleven daar nog een tijdje zitten, om vervolgens weer terug te zwemmen.

Ik ging daarna weer terug naar de camping, waar ik in m’n eentje verderging met lezen. Even verderop waren wat kinderen bezig met een spelletje. Tot mijn verbazing kwamen ze nog naar me toe. Of ik mijn naam in een vakje wilde zetten. Ik schreef mijn naam in het nog lang niet volle schema, waarna ze weer verder liepen, vermoedelijk om nog iemand zo gek te krijgen hun schema in te vullen. Ik heb ze daarna in ieder geval niet meer gezien, dus weet ik ook niet zo wat ze ermee van plan waren. Later in de middag keerde ik weer terug naar het strand, waar Jordy verrassend genoeg nog steeds was.

Hoewel ik het leuk vond om te zwemmen en te duiken, merkte ik dat mijn eerdere verkoudheid weer was teruggekomen, waar ik natuurlijk niet blij mee was. Ik voelde m’n keel weer en tot overmaat van ramp had ik ook behoorlijke koppijn waar ik niet tegenop kon drinken.

De Barcelonagangers kwamen die avond ook weer terug. Na een paar uurtjes in de bus te hebben geslapen, kwamen ze uitgerust aan. We zouden gezamenlijk eten op de camping, dus was Anniek alweer onderweg om het eten te halen. Ze sjouwde een stapel bakken voedsel naar onze verblijfplaats. Na het eten ging ik maar douchen, omdat het douchegebouw al om 22:00 dichtging. Anderen waren te laat en besloten maar in de zee te douchen.

Woensdag 18 juli

Op woensdag waren er geen activiteiten ingepland. Wel was ik echt goed brak, dus stelde Anniek voor om naar de apotheek te gaan. De apotheek lag op de route naar het strand, dus liep ik met de strandgangers mee. Mark was mee als tolk. Hij sprak vanwege een vakantiebaantje een aardig mondje Frans en legde de apotheekmedewerker uit wat eraan scheelde.

Opmerkelijk genoeg was er een medicijn beschikbaar dat tegen zowel keel- als hoofdpijn werkte. Ook kreeg ik een spray mee die ik in m’n keel moest spuiten. Nadat ik 13 euro (ik verstond aanvankelijk 30 euro) lichter was, toog ik naar de camping, waar ik twee blauwe pillen doorslikte en mijn keel desinfecteerde. De rest van de dag deed ik het maar rustig aan.

Anders dan de vorige keer hadden we niet onze eigen kok op de camping, dus gingen we iets buiten het stadje uit eten. We werden met z’n tienen in een bestelbusje gepropt, dat vervolgens in een amper tien minuten lang durend ritje voor het grootste gedeelte stapvoets naar de plek van bestemming reed.

Nog intiemer was het barretje, waar we geacht werden met z’n allen in een hoekje met amper zes zitplaatsen plaats te nemen. Uiteindelijk bleek het op een koddig misverstand te berusten (iets in de trant van: “Ze zei tien personèn om zevèn uur, niet zevèn personèn om tien uur, pannenkoeque!”), waarna we aan een grotere tafel mochten zitten. Niet helemaal verrassend serveerden ze vooral visgerechten, hoewel ik daar natuurlijk wat minder blij mee was.

Na afloop besloten we gewoon weer terug te lopen, waarbij we nog langs de haven van Argelès kwamen. Inclusief een pitstop voor een ijsje (de pistache was lekker, de karamel niet; misschien was het gewoon niet zo’n gelukkige combinatie) duurde de wandeltocht niet veel langer dan een half uur, wat dus goed te doen was.

Donderdag 19 juli

In de groep was het aquagym na het ontbijt erg populair. Vooral de meiden vonden het maar wat leuk om de leraar in een strakke zwembroek te zien (die was in het zwembad namelijk verplicht), hoewel het schijnt dat hij bij de oefeningen een lange aanhad. Mij trok het in ieder geval niet zo. Liever ging ik naar naar de zoute zee dan naar een pierenbadje.

Op de donderdagmiddag stond er weer een excursie ingepland. Die middag gingen we met de boot naar Collioure. Dat had nog heel wat voeten in de aarde. Toen we ruim op tijd in de haven aankwamen, bleek dat de boot die wij hadden moeten hebben helemaal niet ging. Anniek was lichtelijk geïrriteerd door de gebrekkige dienstverlening. Ze voelde zich schuldig dat we nog een uur moesten wachten, dus besloot ze de drankjes te betalen toen we op een terrasje waren neergestreken.

Een uur later ging de boot dan toch. In het stadje ging ieder zijn eigen weg. De meesten gingen het kasteel bekijken. Ik had meer zin om te zwemmen, dus toog ik weer eens met Jordy naar het strandje in de baai. Ook nu was er een drijvend eiland waar we naartoe konden zwemmen. Omdat de baai het grootste gedeelte van de dag in de schaduw lag, was het water vrij koud, dus hadden we er na een tijdje wel genoeg van. Jordy wilde daarna alleen zijn, dus bleef ik ook in mijn eentje over. Ik had weinig puf om nog veel te ondernemen, dus liep ik naar de kade waar ons restaurant ergens moest zijn en ging ik daar op een bankje in de zon wachten.

Het restaurant had gelukkig naast visgerechten ook gerechten zonder vis, zodat ik mijn toch al ronde buikje nog wat ronder at. We werden door busjes teruggebracht naar de camping. Het was inmiddels al laat geworden, dus zat het douchegebouw weer dicht. De anderen waren inmiddels al op weg naar de zee gegaan om zich daar af te spoelen, maar dankzij Joyce kon ik het stukje vanaf de camping met ze meelopen.

’s Avonds zwemmen had ik al sinds mijn kinderjaren niet meer gedaan en ik vond het ook best spannend, maar uiteindelijk heb ik best nog een tijdje lekker gezwommen. Omdat het strand behoorlijk was afgekoeld, voelde het water eigenlijk warmer aan dan overdag. Een leuke ervaring. In ieder geval had ik het zweet van m’n lijf gezwommen, maar had ik in plaats daarvan overal zout op m’n lijf.

Vrijdag 20 juli

De vakantie liep alweer op zijn eind. Op vrijdag was de laatste excursie ingepland: de wijntour. Aanvankelijk hoefde ik daar niet zo nodig heen, maar toen er nog een plekje vrijkwam, ging ik toch maar. Dan wist ik wat ik vijf jaar eerder gemist had.

De eerste proeverij bevond zich nog in het stadje zelf. Een Fransoos gaf een rondleiding in redelijk goed Engels. Trots liet hij een nieuwe machine zien waarmee de druiven nog sneller verwerkt konden worden. Binnen liet hij de opslagruimtes zien. Geanimeerd vertelde hij hoe de verschillende soorten wijn werden gemaakt, waarna het hoogtepunt van de excursie kwam: het wijnproeven zelf.

Allerlei verschillende wijnen werden opgevoerd. Eerst een paar witte wijnen, daarna rode wijnen. Tot slot kwamen de zoete wijnen, die werden verkregen door vroeg in het gistingsproces alcohol toe te voegen, zodat de wijn niet verder verzuurde. Dat verschil was goed te proeven. Toch vond ik het druivensap aan het eind de enige lekkere drank.

De meeste reisgenoten waren wel over de wijnen te spreken, dus schaften sommigen een fles wijn aan. Hoe ze die fles later weer mee in het vliegtuig kregen was een tweede. Toen iedereen was uitgeshopt gingen we door naar de tweede proeverij, die iets buiten het stadje lag.

Deze wijnboer had een eigen wijngaard, die we in de brandende zon te zien kregen. Binnen was het een stuk koeler en kregen we het ene na het andere wijntje geserveerd. Ik was doodop en nadat ik alles had geproefd ging ik maar lekker in een luie stoel verderop zitten.

Op de laatste gemeenschappelijke avond hadden we een barbecue op de camping. Na afloop wilden mensen nog uitgaan in het stadje, waarna we neerstreken bij een café bij het strand. Het hoogtepunt van de avond was een of andere koddige muziekvideo met een panda die het goed deed in een week waarin het vooral over pandapunten ging, punten waar ik er veel te veel van heb, wat nogal confronterend was. Ook op deze vakantie was het niet gelukt om een zielsverwant te vinden. Ik was altijd een buitenstaander of een autsider gebleven.

Ik voelde me brak en dook vroeg mijn bed in. De anderen zouden nog gaan stappen, maar keerden gauw terug, waarna ze spelletjes gingen spelen. Een heleboel negatieve gedachten raasden door m’n hoofd heen. Ik vond dat ik gefaald had op de vakantie. Ik was fysiek en mentaal niet goed in vorm en alles was anders gegaan dan ik had gedacht en gehoopt. Pas nadat iedereen naar bed was gegaan, kon ik ook slaap vatten.

Zaterdag 21 juli

Zaterdag was de laatste dag voor degenen die maar één week gingen, zoals ik. Na het ontbijt ruimde ik mijn tentje op. Het beddengoed gooide ik in een zak en de rest van de spullen probeerde ik weer in de koffer terug te proppen.

In de ochtend vertrokken degenen al die met het vliegtuig gingen. Zo zwaaiden we Anniek, die nog wel namens de hele groep een cadeau kreeg voor de bewezen diensten, Joyce en Luuk uit. Ondertussen waren de busreizigers van de volgende groep al aangekomen. Er stapten iets doorleefdere koppen de bus uit, wat niet zo vreemd was, omdat de leeftijdsgrenzen vijf jaar hoger lagen dan bij onze groep.

Contact maken met een nieuwe groep mensen is altijd wat ongemakkelijk, helemaal als je zelf later op de dag vertrekt. Vijf jaar geleden had ik dan ook weinig moeite gedaan om de nieuwe groep te leren kennen, maar nu was het anders. Aan het eind van de ochtend gingen we met z’n allen naar het strand. Omdat het niet heel zonnig was, bleef ik maar op het strand liggen, hopend dat de bewolking weer weg zou trekken. Het leverde me wat inhoudelijke gesprekjes met de nieuwe groep op, want een kei in small talk ben ik nog steeds niet.

Ondertussen begon de lucht bij de Pyreneeën steeds zwarter te worden, dus kon regen niet uitblijven. Onder dekking van een badlaken liepen we weer terug naar de camping, waar ik mijn badlaken aan het droogrek liet drogen. De regen was gauw weer voorbij en aan het eind van de middag was mijn badlaken weer droog, zodat ik ‘m gauw weer in mijn koffer propte.

De groep was inmiddels compleet. Terwijl we wachtten op de pizza’s had ik nog best een aantal leuke conversaties met de nieuwe groep. Ik geloof dat ik op de laatste dag meer gebabbeld heb dan tijdens de rest van de vakantie en dat streelde m’n ego. Misschien had ik het toch niet verprutst op de vakantie. Misschien was de groepsdynamiek gewoon niet in mijn voordeel.

Zondag 22 juli

Met die gedachte stapte ik om 8 uur ’s avonds samen met Peter in een bloedhete dubbeldekker. Na bijna vier uur door de Pyreneeën te hebben gereden, draaiden we pas rond middernacht de snelweg op. Daarna ging het best snel. Nog voor het middaguur reden we België in en om kwart voor 3 kwam ik aan in Utrecht, waar m’n pa me ophaalde. Vlak voor de start van de race was ik weer thuis. Die avond sliep ik weer in m’n eigen bedje. Het was niet helemaal het verjaardagscadeau waar ik van tevoren op had gehoopt, maar daar maalde ik toen even niet om.

Hamilton wint in Hongarije en is zomerkampioen

Lewis Hamilton kan tevreden aan zijn vakantie beginnen. Dankzij een dominante overwinning in Hongarije vergrootte hij zijn voorsprong op Sebastian Vettel, die nog wel tweede werd, naar 24 punten. Kimi Räikkönen werd derde en Max Verstappen viel uit.

Het was een roerig weekje voor het team van Ferrari. Tijdens het raceweekend in Duitsland werd bekendgemaakt dat Fiat-baas Sergio Marchionne vanwege zijn gezondheid aftrad. Groot was dan ook de schok toen hij enkele dagen later overleed.

Op de baan was er van een crisis bij Ferrari geen sprake. Het hele weekend waren de rode bolides bloedsnel in Hongarije. In de kwalificatie regent het en opeens is alles anders. In de natte omstandigheden komt Luis, die vooral in zijn McLaren-tijd succesvol was op de bochtige Hungaroring, bovendrijven. In zijn laatste vliegende ronde verdrijft hij teamgenoot Bottas van de eerste startplaats. De Ferrari’s moeten slechts genoegen nemen met een plek op de tweede startrij, met Rijkunnen voor Fattle. Nog minder vergaat het de Red Bulls. Max verzuipt en kwalificeert zich nog achter Science en Gasly als zevende. Nog slechter vergaat het Ricciardo, die pas vanaf de twaalfde plek mag vertrekken.

Bij de start rukt Max meteen op naar de vijfde plek, terwijl Fattle in de tweede bocht buitenom Rijkunnen gaat. In de achterhoede krijgt Ricciardo bij het aanremmen voor de eerste bocht een harde beuk van Ericsson. Wonder boven wonder kan hij verder, in tegenstelling tot Leclerc, die door de Force India’s gemangeld wordt en kan opgeven.

Terwijl Ricciardo zich langzaam maar zeker in de achterhoede opwerkt, valt Max al na vijf rondjes stil. De stoom komt uit zijn oren als hij zijn rooie stier langs de kant van de weg moet parkeren. Zijn stilgevallen bolide kan niet direct achter de vangrail gezet worden, dus rukt de virtuele safetycar weer even uit. In de achterhoede is Ericsson de enige die van de gelegenheid gebruikmaakt om banden te wisselen.

Voor de koplopers is het daar dan nog veel te vroeg voor. Vanwege de natte kwalificatie hadden alle coureurs een vrije bandenkeus. Waar de Mercedes en Rijkunnen op de ultrazachte banden waren gestart, was Fattle op de zachte banden aan de race begonnen. Daarmee hoopte hij langer door te kunnen rijden, zodat hij later in de race op betere banden de aanval kon zoeken.

Heel wat minder vergaat het Rijkunnen, die zonder drinken zit en achter zijn teammaat klem zit. Ferrari haalt hem daarom maar vroeg in de race naar de pits. De stop verloopt stroef, dus blijft Bottas, die een ronde later stopt, zijn landgenoot ruim voor. De Finnen blijven Ricciardo, die zich naar de zevende plek had opgewerkt, nog wel voor. Met z’n drieën ontdoen ze zich van Magnussen en Gasly, die het middenveld aanvoeren.

Eenmaal verlost van Bottas begint Fattle op Luis te jagen. Langzaam maar zeker knabbelt hij iets van zijn achterstand van acht seconden af, waarna Luis ook maar nieuwe banden haalt. Hij keert voor Bottas terug op de baan, ongeveer dertien seconden achter Fattle. In het vervolg blijft het gat tussen de kemphanen lange tijd rond de dertien seconden schommelen. Bottas zakt op zijn beurt af en komt onder druk te staan van Rijkunnen en Ricciardo, die op oude banden nog loeisnel is.

Pas op het moment dat Fattle op een kluit achterblijvers stuit, geeft Bottas weer gas. Waar de Duitser kostbare seconden verliest, zet de Fin de ene na de andere snelste raceronde neer. Ferrari besluit om eerst Rijkunnen nog een tweede keer naar de pits te halen, waarna Fattle een ronde later zijn eerste en enige pitstop van de middag maakt. Door een klemmend linker voorwiel verliest hij cruciale seconden, zodat hij precies achter Bottas terug op de baan komt.

In het vervolg zitten de coureurs een tijdlang aan het elastiek. Dan weer zit Fattle in de kofferbak van Bottas, dan weer bedraagt het verschil drie seconden. Inhalen is er niet bij, dus is Luis zeker van de zege. Tot overmaat van ramp komen Rijkunnen en Ricciardo, die als laatste coureur zijn banden liet verwisselen, ook rap dichterbij.

In de slotfase zitten beide Ferrari’s Bottas op te jagen. De Finse Mercedes-coureur komt geen moment in de problemen en lijkt op de tweede plaats af te stevenen. Vijf ronden voor het einde gaat het toch weer mis voor hem als Fattle eindelijk een goede slipstream heeft en in de eerste bocht een poging waagt. Bottas komt de bocht niet goed uit, zodat Fattle hem op het korte rechte stukje daarna verschalkt. Bottas wil van geen opgeven weten en klapt in de volgende bocht boven op Fattle. Rijkunnen glipt er ook meteen langs, waarna Bottas met zijn beschadigde auto ook nog ten prooi valt aan Ricciardo.

Met twee ronden te gaan zet Ricciardo zijn wagen ernaast. Bottas wil opnieuw van geen opgeven weten en klapt boven op Ricciardo. Beide coureurs kunnen door en in de laatste ronde gaat Ricciardo de Fin definitief voorbij.

Even later komt Luis als eerste over de streep. Fattle, die nog van geluk mocht spreken dat hij aan zijn botsing met Bottas geen lekke band had overgehouden, hield de schade beperkt met een tweede plaats. Rijkunnen stond voor de vijfde race op rij op het podium stond na weer een kleurloos optreden. Ricciardo werd vierde voor Bottas. Best of the rest was Gasly, die nog net in de lead lap kwam binnenhobbelen. Magnussen werd zevende, voor Alonso, Science en Grosjean.

Door zijn tweede zege op rij bouwde Luis zijn voorsprong in het kampioenschap uit naar 24 punten. Vanwege de zomerstop komt daar voorlopig geen verandering in. Pas in het laatste weekend van augustus wordt het seizoen in België weer hervat.

Hamilton slaat terug in Duitsland

Lewis Hamilton heeft zich op de best mogelijke manier gerevancheerd voor de gevoelige nederlaag in Engeland door in Duitsland te winnen nadat Sebastian Vettel in leidende positie was uitgevallen. Door de tweede plek van Valtteri Bottas voor Kimi Räikkönen en Max Verstappen maakte Mercedes er zelfs een dubbelslag van.

Aanvankelijk zag het er nog niet naar uit dat Luis zou schitteren op vijandig terrein. Waar Fattle zijn Ferrari voor eigen publiek op trots pole zette, lag Luis er al in de tweede kwalificatiesessie uit door een hydraulisch lek nadat hij te hard over de kerbstones heen was gebanjerd. Hem restte daardoor slechts de veertiende startplaats. Daarmee deed hij het overigens nog beter dan Ricciardo en Gasly, die door motorwissels als negentiende en twintigste moesten vertrekken.

Luis’ pech betekende dat Bottas in zijn eentje de Ferrari’s in toom moest zien te houden. Bij de start behoudt hij zijn tweede plaats, maar daarna moet hij toezien hoe Fattle langzaam maar zeker aan de horizon verdwijnt. Op zijn beurt loopt hij weer langzaam weg bij Rijkunnen en Max, terwijl Luis in de middenmoot de ene na de andere coureur inrekent, zodat hij binnen vijftien ronden alweer vijfde ligt. In die vijftien ronden heeft hij wel een heleboel tijd verloren, zodat Rijkunnen na zijn stop voor de deur van de Mercedes de baan op komt.

Rijkunnens vroege stop krijgt in de middenmoot navolging, wat weer tot het gebruikelijke inhaalspektakel leidt. De koplopers nemen Rijkunnens strategie echter niet over. Ferrari wacht totdat Mercedes Bottas naar de pits haalt en Mercedes wacht totdat Ferrari Fattle naar de pits haalt, dus gebeurt er lange tijd niets, behalve dat Rijkunnen op nieuwe banden steeds weer wat van zijn achterstand op de koplopers afknabbelt. Als Fattle uiteindelijk toch nieuwe banden haalt, komt hij tot zijn ontzetting achter zijn teammaat de baan op.

Door Bottas’ bandenwissel komt Max aan kop te liggen. Even lijkt hij een serieuze kanshebber op de zege als teamgenoot Ricciardo weer eens stilvalt. Het wrak kan echter op tijd worden weggeduwd, dus blijft de gedroomde safetycarfase uit en haalt Max ook maar nieuwe banden.

Door de pitstops is Luis alweer opgeklommen naar de derde plek, achter de Ferrari’s. Hij kan de Ferrari’s zelfs nog enigszins bijbenen, wat ook komt doordat Rijkunnens banden alweer behoorlijk versleten zijn. Fattle begint zich over de boordradio over het betrekkelijk langzame tempo van zijn teammaat op te winden, waarna Rijkunnen een boodschap krijgt in de trant van: “Kimi, Sebastian is faster than you. Can you confirm you understand that message?” De Fin begrijpt precies wat er van hem verlangd wordt en laat Fattle eenvoudig passeren.

Inmiddels heeft Luis teamgenoot Bottas bijna in zijn versnellingsbak zitten. De donkere wolken verraden waarom Mercedes hem zo lang op versleten banden door laat rijden, want de regendreiging wordt met de seconde groter. Opmerkelijk genoeg krijgt Luis nieuwe banden gemonteerd voordat de eerste regendruppels tegen het asfalt slaan. In de middenmoot duiken Leclerc en Alonso meteen de pits in voor intermediates, terwijl Gasly zelfs regenbanden laat monteren.

De regen zet niet door, dus blijft het grootste gedeelte van het circuit droog. Desondanks haalt Red Bull Max even later alsnog naar de pits voor intermediates. Het is een regelrechte blunder, omdat op dat moment de coureurs op regenbanden allemaal de grootste moeite hebben het hoofd boven water te houden. Meteen na Max’ stop laat Leclerc alweer droogweerbanden monteren, waarna Gasly hetzelfde doet. Max wisselt zijn intermediates gauw weer in voor slicks, waardoor hij zich terugvindt in het niemandsland tussen de kopgroep en de rest van het veld.

De omstandigheden blijven lastig, wat Leclerc meerdere keren bewijst met diverse uitstapjes. Ook Pérez gaat in de rondte als hij diezelfde Leclerc op een ronde wil zetten. Het is erg druk op het circuit en in de chaos neemt Bottas de tweede plaats over van Rijkunnen, die op een vervelend punt door een Haas wordt opgehouden.

Ineens is alles anders als er een Ferrari tegen de muur tot stilstand komt. Was het Rijkunnen die te ver was gegaan in een poging Bottas terug te pakken? Nee! Het is Fattle! De Duitser slaat woedend met zijn vuisten tegen zijn stuurwiel. Weg zege, weg leiding in het kampioenschap.

Het wordt allemaal nog erger voor hem als de safetycar uitrukt. Mercedes wordt ogenschijnlijk totaal verrast als Bottas zijn monteurs bezoekt. De banden staan al klaar, maar zitten nog in de bandenwarmers, dus verliest de Fin een hoop tijd. Luis krijgt tegenstrijdige instructies en rijdt van de pitstraat via het gras toch weer de baan op. Het bontst maakt Ferrari het door Rijkunnen een ronde na Bottas naar de pits te halen, waardoor hij terugvalt tot de derde plaats achter de Mercedes.

Bij de herstart zet Bottas zijn Mercedes nog even naast die van Luis, maar moet dan inbinden, waarna de kans verkeken is. Het is vooraan het laatste spektakel in de race. Rijkunnen komt niet meer in de buurt van Bottas en Max, die door de safetycar het door de bandengok verloren terrein weer goedmaakte, kan Rijkunnen ook niet meer bedreigen.

Achter hen is er meer spektakel. Hülkenberg onderstreepte zijn talent voor regenrijden met een fantastische vijfde plaats, voor Grosjean, die in de slotfase de ene na de andere coureur inhaalde. De overige punten waren voor de Force India’s van Pérez en Ocon, die Ericsson, Science en Hartley voorbleven. Door een tijdstraf vanwege inhalen onder geel viel Science buiten de punten. Daarmee schaarde de Spanjaard zich bij de verliezers, waarvan Alonso misschien wel de grootste was. Na veel te lang op intermediates te hebben doorgereden, gaf hij kort voor tijd maar op.

Winnaar was Luis, die met zijn volkomen onverwachte zege de leiding weer van Fattle overnam. Van acht punten in de min ging hij naar zeventien punten in de plus, waardoor hij een goede kans heeft om volgende week in Hongarije als koploper de zomerstop in te gaan. Wie had dat gisteren gedacht?

Belangrijke uitzege Vettel

Sebastian Vettel heeft voor het eerst sinds 2009 de Grand Prix van Groot-Brittannië gewonnen. Op Silverstone wist hij in een incidentrijke race rivaal Lewis Hamilton en teamgenoot Kimi Räikkönen te verslaan, terwijl Max Verstappen zijn podiumreeks beëindigd zag worden door een uitvalbeurt.

Wie de race niet had gevolgd, kreeg tijdens de podiumceremonie alsnog een goed beeld wat zich het afgelopen anderhalve uur had afgespeeld. Luis drukte bij de interviews direct na de race zijn snor, terwijl Rijkunnen zich bij het champagnespuiten opmerkelijk afzijdig hield. Van de podiumgangers had alleen Fattle echt wat te vieren, want door zijn overwinning vergrootte hij zijn voorsprong in het kampioenschap.

Op zaterdag zag de wereld er nog een stuk beter uit voor Luis, die op zijn tandvlees de pole voor de Ferrari’s wist te pakken. Een dag later deed hij zijn harde werk op zaterdag al binnen de eerste honderd meter teniet. Fattle lijkt wel een seconde eerder van start te gaan en duikt met een ruime voorsprong de eerste bocht in. Luis moet ook Bottas er nog langs laten, waarna hij naast Rijkunnen de tweede bocht in duikt. Net als in Frankrijk loopt het verkeerd af als de Ferrari-coureur zich verremt en de Mercedes achterstevoren beukt.

Terwijl Luis op de uitloopstrook op zoek is naar de eerste versnelling, raast het hele veld hem voorbij. Rijkunnen valt op zijn beurt ten prooi aan de Red Bulls. Ricciardo krijgt hij nog in de openingsronde te pakken, maar Max blijkt daarna een te groot obstakel.

In de achterhoede ontdoet Luis zich met speels gemak van de also-rans. Op de rechte stukken haalt hij de Mercedes- en Ferrari-klantenteams in alsof ze stilstaan. Een plek krijgt hij cadeau als Hartley zijn afschuwelijke weekend (in de vrije training crashte hij hard toen een wiel afbrak, waardoor hij de kwalificatie moest laten schieten) na een trage ronde beëindigt. Ook hoeft hij niet af te rekenen met Pérez, die in de eerste bocht op een amateuristische manier tegen een reclamebord spinde en bijna nog de vanuit de pitstraat gestarte Williams’ meenam.

Al snel ligt Luis zesde, op dik tien tellen van de Red Bulls, die op hun beurt dik tien tellen achter raceleider Fattle liggen. Rijkunnen is de eerste coureur in de kopgroep die nieuwe banden haalt. Doordat de Fin nog een tijdstraf voor het veroorzaken van de botsing met Luis moet uitzitten, valt hij tot in de middenmoot terug. Wel rijdt hij op nieuwe banden scherpe tijden, waardoor Red Bull beide coureurs naar de pits haalt. Zowel Max als Ricciardo blijft Rijkunnen voor.

Koploper Fattle heeft op dat moment een handvol seconden voorsprong op Bottas, maar als zijn rondetijden plotseling instorten, haalt Ferrari hem ook naar de pits. Hij blijft Luis net voor. Bottas stopt een ronde later en komt precies achter zijn teammaat de baan op. Al snel herovert hij zijn positie, waarna hij jacht maakt op Fattle. Luis haalt even later als laatste coureur in de kopgroep nieuwe banden, waardoor hij weer naar de zesde plaats terugvalt, achter Fattle, Bottas, Max, Ricciardo en Rijkunnen.

Op nieuwe banden was de regerend wereldkampioen meteen supersnel. De vraag was of de concurrentie verder nog pitstops had ingeroosterd. Zouden Fattles banden het houden? Red Bull wachtte niet af en haalde Ricciardo gauw naar de pits voor een nieuw setje banden, waardoor de Australiër naar de zesde plek terugviel. Een strategische meesterzet of een ordinaire blunder? Die vraag werd helaas nooit beantwoord omdat Ericsson kort daarna met een noodgang van de baan vloog.

Voor en tijdens het weekend was er veel kritiek over de eerste DRS-zone, die de snelle eerste bocht omvatte. Grosjean illustreerde het gevaar in de vrije training door op hoge snelheid de macht over het stuur te verliezen. Hetzelfde overkwam Ericsson, die zijn DRS bij het insturen open liet staan en op hoge snelheid in de bandenstapel eindigde.

Door het ongeluk rukte de safetycar uit, dus haalden de Ferrari’s en Max nieuwe banden. Mercedes besloot om, net als vorige week, de safetycarfase niet aan te grijpen om nieuwe banden te halen, waardoor de grijze bolides oprukten naar de eerste en derde plaats. Ricciardo bleef zesde en was daarmee de grote verliezer van de neutralisatie.

Bij de herstart weet Bottas Fattle probleemloos achter zich te houden. Luis blijft Max nog net voor, waarna de Nederlander ten prooi valt aan Rijkunnen. Hij geeft niet op en herovert zijn plek meteen weer. Zij aan zij gaan ze door Copse, waar Rijkunnen eieren voor zijn geld kiest en inbindt. Dat doen Grosjean en Science even later niet, waardoor de twee op elkaar klappen en de safetycar opnieuw uitrukt.

Bij de tweede herstart probeert Fattle Bottas opnieuw onder druk te zetten. In de eerste en laatste sector is hij duidelijk sneller, maar in de snelle bochtencombinatie Maggots en Becketts verliest hij terrein, zodat hij op Hangar Straight nooit een aanval kan wagen. Alleen op Brooklands komt hij dichtbij, maar daar verdedigt Bottas keer op keer met succes de binnenkant. Zou hij dan eindelijk zijn eerste race van het seizoen winnen?

Het antwoord is nee, want met nog zes ronden te gaan laat hij de deur wel openstaan, waarna Fattle zijn Ferrari ernaast gooit en aan de horizon verdwijnt. Bottas laat ook Luis er maar langs, waarna Rijkunnen hem in nog van het podium drukt. In de slotfase moet Bottas alle zeilen bijzetten om Ricciardo, in de overgebleven Red Bull, voor te blijven. Max moest door een remprobleem kort voor tijd opgeven, waardoor hij zijn fraaie podiumreeks beëindigd zag worden.

Door zijn tweede plaats zag Luis een reeks van vier thuiszeges beëindigd worden, waar hij duidelijk van baalde. De boeman in de ogen van het Engelse publiek was de verder immens populaire Rijkunnen, die ruiterlijk de schuld van de botsing bij de start op zich nam. Daarmee was de kous voor Mercedes nog niet af, dat vermoedde dat er opzet in het spel was, iets wat door racewinnaar Fattle (uiteraard) werd weggewuifd.

Achter Bottas en Ricciardo eindigde Hülkenberg als best of the rest. Hij bleef Ocon en Alonso Das Phantom voor. Magnussen werd negende, voor Gasly, die na de race nog een tijdstraf kreeg omdat hij Pérez op een onbeholpen manier had ingehaald. Zodoende pakte de Mexicaan het laatste puntje.

In het kampioenschap vergrootte Fattle zijn voorsprong naar acht punten. Over twee weken heeft hij op de Hockenheimring bovendien zelf een thuiswedstrijd. Kan hij daar zijn voorsprong verder vergroten, of slaat Luis dan onverbiddelijk terug?

Mercedes op zaterdag, Verstappen op zondag

Max Verstappen heeft de Grand Prix van Oostenrijk verrassend gewonnen. In een knotsknettergekke race bleef de Nederlander op het thuiscircuit van Red Bull de Ferrari’s van Kimi Räikkönen en Sebastian Vettel voor, terwijl beide Mercedes niet aan de finish kwamen.

Sinds de terugkeer van de Grand Prix van Oostenrijk in 2014 had Mercedes steeds met overmacht gewonnen op de korte Red Bull Ring, het thuiscircuit van Red Bull. Ook nu domineerden de grijze bolides de trainingen en de kwalificatie, dus eisten ze de eerste startrij voor zich op. De pole was ditmaal voor Bottas, die Luis nipt aftroefde.

Fattle, die in Frankrijk de leiding in het WK had verloren, leek de schade beperkt te houden met een derde plek. Hij moest echter nog drie plekken inleveren omdat hij Science in de weg had gereden, waardoor hij achter teamgenoot Rijkunnen, Max en de verrassend snelle Grosjean moest starten. Hij startte nog wel voor Ricciardo, die klaagde over de teamtactiek, een klacht die volgens teambaas Christian Horner volkomen ongegrond was.

Bij de start lijken er al de eerste scheurtjes in het Mercedes-bolwerk te komen als Bottas slecht wegkomt. Achter hem komt Rijkunnen als een raket van zijn plaats en hij probeert zijn wagen in het gat tussen de Mercedes te wurmen. Met z’n drieën stormen ze op de eerste bocht af. Luis pakt de leiding, voor Rijkunnen en Max, die de verbouwereerde Bottas naar de vierde plaats terugverwijst.

Bij de volgende bocht grijpt Rijkunnen Luis aan. Hij verremt zich, waardoor van jager ineens prooi wordt. In zijn ijver Max af te stoppen, ziet hij Bottas over het hoofd. De Fin gaat in een beweging van de vierde naar de tweede plaats. Max knokt zich een paar bochten later alsnog langs Rijkunnen, zodat hij aan het eind van de eerste ronde derde ligt.

Rijkunnen wordt in de openingsfase opgejaagd door Ricciardo. Achter hen wurmt Fattle zich gemakkelijk langs Grosjean, waarna de top 6 weer hard bij de rest van het veld uitloopt. Luis is vooraan een paar seconden los van Bottas, die op zijn beurt een paar seconden los is van Max. Een weinig enerverende race lijkt in het verschiet te liggen.

Het stilvallen van Hülkenberg in de subtop is de eerste rimpeling in de vijver. De Duitser blaast zijn Renault op een spectaculaire manier op en is de eerste uitvaller van de race. Even later is het de beurt aan Bottas, die vanwege een versnellingsbakprobleem moet opgeven. De Fin parkeert zijn bolide op de uitloopstrook in de verste uithoek van de baan. Omdat er een tractor aan te pas moet komen om het wrak te bergen, komt de virtuele safetycar op de baan, een gebeurtenis die de race op zijn kop zou zetten.

De neutralisatie betekent meteen dat het spitsuur is in de pitstraat, waar de teams van Red Bull en Ferrari beide coureurs voorzien van nieuwe banden. Doordat in de middenmoot ook bijna iedereen stopt, is Fattle de enige in de kopgroep is die een plaatsje verliest aan Magnussen, maar hij is de Deen bij de herstart meteen weer voorbij.

Opmerkelijk genoeg heeft Mercedes de neutralisatie niet aangegrepen om Luis van nieuwe banden te voorzien. Het blijkt een dure misrekening, want na de herstart is Luis op oude banden niet in staat weg te rijden bij zijn achtervolgers. Het gat naar Max blijft constant op dertien seconden, wat betekent dat Luis door zijn stop terugvalt naar de vierde plek tussen de Ferrari’s.

Door Luis’ stop liggen de Red Bulls zelfs eerste en tweede, met Max aan kop en Ricciardo een handvol seconden achter hem als tweede. De jarige Australiër was Rijkunnen kort na de hervatting voorbijgereden, maar kwam daarna zelf steeds meer onder druk te staan. Hij blijkt een flinke blaar op zijn linker achterband te hebben, waardoor Rijkunnen en Luis steeds dichterbij komen. In de achtergrond komt Fattle opzetten.

Halverwege de race slaagt Rijkunnen er eindelijk in Ricciardo te passeren. Achter hem doet Fattle hetzelfde bij Luis, die eveneens blaren op zijn banden heeft. Waar Ricciardo gauw nieuwe banden laat monteren, slentert Luis nog een tijdje achter de Ferrari’s aan, om uiteindelijk ook maar nieuwe banden te halen. Hij keert weer vlak achter Ricciardo terug op de baan.

Van een spannend gevecht tussen de kemphanen komt het niet, omdat Ricciardo vrijwel meteen zijn motor opblaast. Het betekent dat Luis de vierde plek erft. Meer dan dat zal het niet voor hem worden, want het gat naar Fattle krijgt hij nooit meer dichtgereden. Luis’ volkomen verstierde zondag krijgt zeven ronden voor tijd een passend eind als ook hij stilvalt.

In de slotfase gaan de remmen los bij Ferrari. Rijkunnen en Fattle zetten nog aan voor een slotoffensief. Max’ voorsprong krimpt van van zeven naar twee en een halve seconden. De wagen houdt het en aan de finish houdt Max nog anderhalve seconde over, waardoor hij zijn vierde overwinning uit zijn carrière boekt. Ferrari laat de teamorders achterwege, waardoor Rijkunnen voor Fattle tweede wordt.

Door de vele uitvallers eindigt de nog puntloze Grosjean op een ronde achterstand als vierde, voor teammaat Magnussen en de Force India’s van Ocon en Pérez. Als achtste eindigde Alonso nog na een ware inhaalrace. De Spanjaard had in de kwalificatie zijn voorvleugel gemold in een vergeefse poging iets meer snelheid uit zijn McLaren te peuren, waardoor hij vanuit de pits moest starten. In de slotfase werkte hij zich nog eigenhandig op naar de achtste plaats, voor de Saubers van Leclerc en Ericsson, die de laatste punten scoorden.

Buiten de punten eindigden Gasly en Science, die een afschuwelijke race kende, de Williams’ van Stroll en Sirotkin, en Vandoorne, die bij de start zijn voorvleugel molde en de hele race achter de feiten aan bleef lopen. Hartley haalde het eind van de race niet.

Door zijn derde plek herstelde Fattle de in Frankrijk opgelopen schade, waardoor hij de leiding in het kampioenschap heroverde op Luis. Het Ferrari-podium en de dubbele nul van Mercedes betekende eveneens dat Ferrari de leiding in het constructeurskampioenschap overnam. Max’ derde podium op rij bracht hem de vijfde plaats in het kampioenschap, een punt voor de weinig gelukkige Bottas en nog maar drie punten achter Ricciardo. Volgende week gaat hij in Engeland op jacht naar weer een podium.