Europees voetbal: UEFA Cup

Een dramatische week

De Nederlandse ploegen hebben zichzelf geen goede dienst bewezen deze week. Wéér geen overwinning, het begint pijn te doen.

Heerenveen kwam niet in actie en kon dus onmogelijk winnen. Ze hebben nog een kans op de volgende ronde, maar dan moet alles meezitten.

AZ speelde thuis 2-2 gelijk en bereikte de volgende ronde wel. Dat was het enige lichtpuntje, want een thuisremise tegen een zwakkere tegenstander is niet meteen reden om te feesten. Maar in ieder geval één ploeg die doorgaat.

Ajax is natuurlijk ook véél te sterk voor de UEFA Cup. Helaas begint het vormverlies abnormale proporties aan te nemen. Na de remise in Praag en wat wanprestaties in eigen land was ook Espanyol te sterk: In de ArenA werd het 0-2. Ondanks dit resultaat is Ajax al bijna verzekerd van de volgende ronde.

Feyenoord is al jaren het lachertje van Nederland. Won bij toeval in 2002 de UEFA Cup, maar is tegenwoordig vooral berucht om zijn aanhang. Tegen Nancy werden de Rotterdammers keihard afgeslacht. De tegendoelpunten waren allen even sneu als kolderiek, al kwam de 3-0 door een onterecht gegeven penalty, dat wel. Uiteindelijk werd de wedstrijd gestaakt doordat de ME op het slimme idee was gekomen de supporters te kalmeren met traangas.

Het huilen stond doelman Timmer nader dan het lachen.

Resultaten van de afgelopen tijd:

Liverpool – PSV 2-0,
Sparta Praag – Ajax 0-0,
Parma – Heerenveen 2-1,
Feyenoord – Blackburn Rovers 0-0,

AZ – Slovan Liberec 2-2,
Ajax – Espanyol 0-2,
Nancy – Feyenoord 3-0;

* De winnaar is steeds groen, de verliezer rood. Bij gelijkspel zijn beide ploegen in gele letters afgebeeld. De uitslag is groen als de Nederlandse ploeg wint en rood als de Nederlandse ploeg verliest en geel bij remise.

Conclusie: Een héél erg slechte maand voor het Nederlands voetbal! :(

ERU Goudkuipje-schaaktoernooi

Vanochtend moest ik weer eens vroeg op. Tja, wie gaat er ook schaken op z’n vrije dag… Ondanks dat ik nauwelijks een oog dicht had gedaan, ging ik vol goeie moed op pad. Ik was vol vertrouwen. :P

Bij aankomst in het Minkema College (zo heet ’t toch?) zag ik dat ik in de tweede groep was ingedeeld, in tegenstelling tot het aapje en wortel 1, die in de hoogste groep meededen. Zegt wat over ’t niveau. :P

Partijen

Om een uur of tien begonnen de partijen. Ik speelde met zwart tegen Gert Legemaat. Ik kwam met voordeel uit de opening en toen hij een fout maakte, won ik een kleine kwaliteit. Ik genoot even van zijn gepeins, maar vervolgens richtte ik me weer op mijn eigen stelling. Zo simpel was het nog niet. En ja hoor… Ik dacht nog wel ff tijd te hebben voor …h5?? Toen ik even later naar de stelling keek, zag ik dat h4! erg vervelend was. Dit werd even later ook gespeeld. Mijn dame moest een paard dekken en werd nu aangevallen. Het zou me gewoon twee stukken achter elkaar kosten… Dus gaf ik maar een toren. Met twee kwaliteiten (later één) minder vocht ik nog door tot in een eindspel, dat verloren ging. Erg jammer. :(

In de hoogste groep won Ewood van Sten Goes, terwijl wortel 1 remise speelde.

In de tweede ronde speelde ik tegen een Duitser/Duits sprekend persoon met Duitse naam. Opnieuw had ik zwart, maar dat vond ik niet erg. Ik kreeg tegen Matthias Ehrhardt al direct uit de opening voordeel: Hij had een geïsoleerde pion en ik had een sterke loper. Met een vrij simpel stappenmethodetrucje (…Pg5, met op Pxg5 Dxg5 en aanval op g2 en c1) kreeg ik beslissend voordeel. Mijn tegenstander ruilde niet op g5, maar deed Pe5, waarna Ph3+ gevolgd door Dg5 weer erg sterk was. Deze zwartoverwinning deed me goed.

Ewood verloor met een stuk meer. Wat Antiloop deed, weet ik niet meer (zal wel niet veel soeps zijn).

In de derde ronde had ik eindelijk een keer wit. Ik speelde tegen Hans van Nieuwenhuizen, die op dat moment al twee keer had gewonnen. Misschien zou deze partij al de winnaar aanwijzen. Ik wilde graag winnen en ik kreeg alle gelegenheid om een aanvallende stelling op te bouwen. Hij speelde namelijk Pirc. Al snel leek de stelling op een “draak”, waarin zwart weinig tegenspel had op de damevleugel. Helaas waren er al wat stukken geruild en kwam zwarts dame via f6 in de verdediging. Daarna was de aanval afgelopen en hoopte ik op een klein voordeeltje te kunnen spelen. Daarbij liet ik nog bijna een toren insluiten, waardoor ik besloot ook de lopers af te ruilen. Het enige probleem was dat ik minder tijd had. Verder was de stand behoorlijk gelijk. Ik slaagde erin mijn koningsvleugelpionnen op te laten rukken, maar het leverde niet meer dan een goed verdedigbare vrijpion op. Ik dacht nog een stuk te winnen, maar het werd een kwaliteit, waar mijn tegenstander twee pionnen voor had: remise.

Ewood won met een kwal minder van Willem Moene, ook geen onbelangrijke zege.

Tussen de derde en vierde ronde was een pauze. Om twee uur werd de één-na-laatste ronde gespeeld. Ik speelde tegen ene C.E. de Leeuw, een local hero. Het verhaal van deze partij was ongeveer hetzelfde als dat van de eerste twee: ik kwam weer eens met voordeel uit de opening, want hij vergat in het Spaans c3 te spelen, waarna ik met Pa5 het loperpaar veroverde. Het kostte me tijdelijk het centrum, maar toen ik dat met een tegenstoot egaliseerde, had ik een betere stelling. Helaas verknolde ik hier weer wat van. Ik liet een zet toe, waardoor ik het loperpaar weer kwijtraakte een zwakke e-pion kreeg. De herinneringen aan de partij tegen Pafort (of zoiets) op het PK vervaagden. In het eindspel van paard tegen loper stopte ik heel wat tijd in het berekenen van de consequenties van de overgang naar een pionneneindspel, maar hij ging er niet op in. Ik probeerde nog altijd het kleine voordeel om te zetten in een punt, maar gezien de geringe bedenktijd die ik nog had, was ik allang blij met remise. Gelukkig voor mij maakte hij een fout, waardoor mijn koning kon binnendringen. Toen was de zaak wel zo goed als beslist, maar er moesten nog wat nauwkeurige zetten gedaan worden. Dit lukte me, ondanks dat ik in tijdnood zat.

In de laatste ronde moest ik winnen en hopen dat mijn concurrent zou verliezen. Ach, wat maakt het ook uit… Als ik eerste zou zijn geworden, had ik mogen kiezen uit een kist met wijn of de boekenbon. Nu hoefde dat niet… Natuurlijk wilde ik wel winnen, om in ieder geval in de prijzen te komen.

Ik had wit deze partij. Ik speelde tegen Kees van den Berg, een mindere speler in de groep. Hij speelde Scandinavisch en offerde een pion. De Playchess-ervaringen aan deze opening waren niet best, maar dit is toch anders. Tot mijn opluchting zette zijn initiatief niet echt door en had ik een gezonde pion meer. Vervolgens werd kwam er een stelling met ongelijke lopers op het bord, waarin ik aanvalskansen had. Ik offerde (correct) een stuk, maar ik ging een toren winnen in plaats van dat ik op de koning afging. Nu werd het een spannende klopjacht, die gelukkig goed afliep voor mij. Zo eindigde ik met 3½ uit 5 op de tweede plaats: mijn concurrent had een salonremise gespeeld. Ik was best tevreden eigenlijk.

Ewood speelde in de laatste ronde tegen wortel 1 en ondanks dat dit remise werd, won hij het toernooi en mocht hij de wijn mee naar huis nemen (hij had beter die boekenbon kunnen kiezen, veel lichter!)

Ewood Park

Ik heb een plaatje gemaakt van hoe Ewood Park er ongeveer uit zou moeten zien:

Ik ben zeer verheugd dat mijn weblog zelfs tot in de verste uithoeken bekendheid geniet. Zelfs op een eng Amersfoorts schaakforum is men op de hoogte van het bestaan van m’n weblog. Het enge schuilt in het feit dat ik dit forum niet op kan. Via een enge schaakspion die met Ruud wordt aangeduid kwam het artikel over de jeugdcompetitie ter sprake, zo vertelde een niet nader te noemen persoon. Voor de buitenstaander bleek het onmogelijk iets van het artikel te snappen zonder de lijst schuilnamen te kennen. :P

Ewoods weblog weer geüpdatet!

Groot nieuws, want Ewood heeft een nieuw artikel aan z’n weblog toegevoegd! Drie weken en twaalf uur heeft hij nodig gehad om het artikel te schrijven over de jeugdcompetitie.

Het D-woord

Wakker worden, slaapkoppen!!!

Uitslapen is wat de meeste “normale” mensen doen op de zaterdag. Even lekker van een vrije dag genieten. Anderen hebben een hobby of een sport die ze per se moeten uitvoeren. Deze zaterdag werd namelijk opgeofferd voor twee potjes in de meesterklasse van de jeugdcompetitie. Om tien uur beginnen de partijen. Dat is slecht nieuws voor degenen die uit de meest dramatische uithoeken van het land moeten komen.

Ewoud kon dus maar uitslapen tot kwart voor negen. Precies op tijd kwam hij aan. Ik ook. In plaats van een rustige vrije dag, ging ik meekijken. Vorige keer was ik nog teamleider, nu was ik toeschouwer. Ik had ook aan een snelschaaktoernooi in Bunburg/Spakenschoten kunnen deelnemen, maar ja, wie zit er nou graag tussen die viswijven. :P

De eerste ronde van de dag was tegen het gevreesde Amersfoort. :P Al twee weken lang hadden beide partijen uitgekeken naar deze wedstrijd en vandaag werd hij dan gespeeld. Een interessante krachtmeting lag in het verschiet.

Familie Ootes beslist derby

Om een uur of tien kwam het traditionele openingspraatje. Hierin werd verteld dat de elektronische borden nog in de file stonden. Ook werd het speeltempo nogmaals opgenoemd. Geen overbodige luxe. De vorige keer vroeg Mug wat het speeltempo precies was. (of was ’t Pinda?)

Even daarna begonnen de partijen. Voor deze belangrijke vierpuntenwedstrijd werd Robin opgetrommeld. In deze belangrijke wedstrijd wilden we geen enkel risico nemen. :P Verder waren beide viertallen op volle sterkte.

Ewoud verraste Lars met Siciliaans. Verder kreeg Mug een gambietje te verwerken. Pinda besloot zijn gare variant van het Schots niet van stal te halen (hij won al eens eerder van het Viswijf en vreesde zijn voorbereiding) en Robin kreeg Scandinavisch tegen zich.

Het leek er aan het begin op dat Mug wel eens voor een verrassing zou gaan zorgen. Met een paar positioneel verantwoorde zetten leek hij de overhand te krijgen. Volgens Politeia was het allemaal theorie (ja, ja…) Pinda was ook tevreden over zijn stelling. Hij had een mooi veld op d5. Alleen Grotovsky leek wat probleempjes te hebben.

Vervolgens gebeurde er lange tijd weinig. Misschien kwam dat doordat Pinda en Mug met Pascal zaten te praten over politiek. Daardoor kwamen ze achter in tijd. Dat was niet zo professioneel. Verder was iedereen toen nog geconcentreerd aan het zwoegen; je kon een speld horen vallen.

Aan bord 4 deed Robin netjes wat er van hem verwacht wordt. Hij krijgt een mooie aanval en gebruikt wat insluitmotiefjes om zijn tegenstander in te pakken. Het resulteert in stukwinst en spoedig ook in partijwinst: 1-0!

Ondertussen heeft Mug zijn goeie loper moeten inleveren. De aanval van zijn tegenstandster ziet er link uit, maar een pion is een pion. Datzelfde gold voor Pinda. Die had de greep op de stelling verloren omdat zijn e4-pion van het bord ging. Qua tijd stond hij er ook niet best voor… Ai, een nul waarschijnlijk. En Grotovsky stond ook moeilijk. Met een beetje pech zou het 1-3 kunnen worden.

Om kwart voor één geeft Pinda op: 1-1. De stelling met een pion minder en weinig tijd is onhoudbaar. Vreemd. Tegen mij merkte hij eens op dat Lennart Ootes een “lopend punt” was. Pijnlijk. Ook schijnt hij zich met zwart te hebben voorbereid (zie Ewoods weblog!) en kwam hij er een dag van tevoren achter dat hij wit had…

De situatie word penibel als ook Grotovsky de witte vlag uithangt. De hele partij had hij problemen. Jammer. Zeker omdat ik afgelopen maandag nog won van Lars… 1-2.

Het was toen ook al duidelijk dat Mug niet meer had dan remise. Hij leek goed te staan, maar uiteindelijk offerde zijn tegenstandster een stuk voor wat pionnen. Het initiatief en de vrijpionnen bleken echter genoeg om weer het stuk terug te winnen. Met een pion minder moest Mug in remise berusten: 1½-2½. (Ik kreeg van Mug de partij, dus ik ga ‘m nog publiceren. :P)

Aan de andere borden gebeurde genoeg. Leed was er bij Marijn Otte, die een geweldige positie verknoeide tegen Enrico Blees. Verder werd Tony Zhang geownd door MadU Tan en ging T1 Burg veel te ver tegen Fezoi, die een eindspel met een pion minder wonderbaarlijk wist te winnen.

Vergeleken dat leed viel de nederlaag tegen Amersfoort eigenlijk best mee… :P

BSV speelt met Schaakmaat

In de middagronde moest iedereen weer worden opgepept. Het volgende degradatieduel stond op het programma: De Schaakmaat – Baarnse SV. Deze wedstrijd was wel erg belangrijk. En het nadeel was dat Robin alleen de ochtendronde zou spelen. Nou ja, Bart is ook goed. Bovendien: de bovenste drie borden scoorden maar een half punt de vorige wedstrijd. Dat moest nu anders.

Om half drie trad Baarn aan tegen de Schaakmaat. In Bussum roept de “Schaakmaat” nare herinneringen op. In april verloor BSG 1 het kampioenschap door een 4-4 tegen de “Schaakmaat”. Vooral Grotovsky was getergd. Tegen Stefan Kuipers trof hij een sterke tegenstander. Stefan Kuipers, die vorig jaar zijn middelbare school afrondde, is een soort “schaakprof” geworden. Een geduchte tegenstander, derhalve. Aan de overige borden waren ze ook sterker, dus makkelijk zou het niet worden. Maar ja, er moest toch een reden zijn waarom ze zo laag stonden…

Vandaag had Mug zijn dag. Hij opende met 1.Pc3 en vertelde dat hij dat ook tegen Pascal had gespeeld. Toen won hij. Het zou niet verkeerd uitkomen als hem dat nu ook zou lukken. :P Ondertussen vestigde Pinda de aandacht op zich door zijn lelijke dame eigenhandig in te wisselen voor een mooier exemplaar. Ook sloot hij een weddenschap af met Pascal. Als hij zou winnen, zou Pascal de volgende keer een stropdas dragen, als hij zou verliezen zou hij zelf met zo’n ding om zijn nek verschijnen. Bij remise zou geen van beiden zich belachelijk hoeven te maken. :(

Vervolgens begon ik meer en meer in Grotovsky’s stelling te geloven. De witte aanval ging vreselijk snel en al na 21 (!) zetten moest Stefan zijn koning omleggen. 0-1! Zijn excuus voor deze partij was dat hij pas om twee uur ’s nachts uit zijn werk kwam… en dat hij weer om acht uur op moest. Maar ja, de ochtendpartij had hij gewonnen.

Ondertussen leek Bart erg goed te staan. Helaas gaf hij een stuk weg en werd hij toch weer naar een nul gespeeld. :( 1-1.

Vervolgens brak er weer een lange periode van wachten aan. Mug hield ons lang in spanning, Tegen Henriët Springelkamp, die opviel met uitspraken als “We moeten gewoon elke wedstrijd een matchpunt meer scoren als vorig jaar” of zo, stond hij erg goed. Nu schijnt deze Springelkamp erg weinig vertrouwen te hebben in eigen kunnen. Ze scoorde tot nu toe slechts ergens een verloren halfje of zo en ook nu kwam er geen verandering in. Tegen de ook niet bepaald soepel draaiende Mug stond ze vanaf het begin af aan met de rug tegen de muur. Mug consumeerde veel tijd, maar na het sterke 43.La4! moest ze de strijd toch staken; 1-2!

Vervolgens was Pinda nog bezig. Hij kwam uiteindelijk goed te staan, maar pakte professioneel de remise: 1½-2½! Een goed resultaat en misschien kan de weg naar boven worden ingeslagen. Maar ja, we hebben de afgelopen vier wedstrijden al vier degradatiekandidaten “geconsumeerd”. Die zijn binnenkort ook “op” en dan moet Baarn echt aan de bak. Vooralsnog lijkt het erop dat Baarn nog twee matchpunten nodig heeft voor handhaving. Dan zal de champagne rijkelijk vloeien in het Brandpunt. Vooralsnog staat Baarn gedeeld tiende.

Interne competitie ronde 9

De wind mee hebben

Gisteravond werd de negende ronde van de interne competitie gespeeld. Ditmaal was het beruchte duo Lars & Lennart van de partij. De overige jeugdspelers lieten het gruwelijk afweten. Jarno speelde niet, maar was zo vriendelijk om een bardienst te draaien.

De indeling verraste me een beetje. Ik had Ewoud weten te ontlopen, maar nu werd ik ingedeeld tegen Lars. Ik had gehoopt tegen Slisser te spelen. :P Lennart werd ingedeeld tegen de altijd gevaarlijke Bert Arp (het zijn ook altijd dezelfden hè?). Theo Slisser werd ingedeeld tegen Leon Pliester, terwijl Henk van der Poel tegen Rik Weidema speelde.

Collectant

Tegen Lars spelen is natuurlijk een hele eer. De eerste zetten werden ook een beetje zenuwachtig gespeeld. Ik houd het maar op wederzijds respect. :P Toen we net bezig waren, kwam er een mevrouw met kind collecteren voor gehandicapten. Jammer dat Bert Nordemann er niet was. Uiteindelijk beende ze kwaad de zaal uit. :P

Partij

Lars was al snel uit de theorie, zo vertelde hij. Ik ook. Vervolgens werd het een tijd lang improviseren. Hij schoof met …e5 de stelling dicht, waarna op d5 en d4 een paard geruild werd. De structuur was interessant. Met Lxf5 offerde ik een stuk, wat hij niet aannam. Hij won even later de pion terug. Vervolgens was het plan om aan pion d4 te kleven, maar ik week opeens af, omdat ik iets beters dacht te zien… Nooit doen, dus. :P Hij pareerde het simpel en dat was niet de bedoeling. Vervolgens offerde ik maar een pion voor wat lijnen, maar echt slim was dat niet. Vooral zwart kreeg kansen over deze lijnen. Vervolgens offerde Lars een kwal. Het leek kansrijk, maar hij miste in zijn tijdnood wat kansen, waarna ik vrij simpel won. Het gebeurd niet vaak dat ik van een sterkere tegenstander win.

Overige partijen

Het nadeel van weinig komen is dat je tegen zwakkere tegenstanders komt te spelen. Zo verging het Politeia, die simpel won van Arp. De webmaster werd vanuit de opening keihard weggespeeld en liet ook nog ergens een stuk hangen…

Minder goed verging het Leon Pliester tegen een beduidend mindere tegenstander. Net zoals de vorige jaren lukte het niet om Theo Slisser te verontrusten. Slisser, die afgelopen zaterdag in zo’n twintig zetten werd omgelegd, “weerlegde” de witte opzet binnen de kortste keren. Met een loperoffer wist Leon zich uit de ergste gevaren te redden, voordeel zat er niet meer in op dat moment. In het eindspel werd er dan ook tot remise besloten.

Henk van der Poel bereikte erg weinig tegen Rik Weidema. Pas in het eindspel ging laatstgenoemde ergens subtiel in de fout en verloor.

Stand

Ik kan niet anders dan tevreden zijn. 5½ uit 7 tegen over het algemeen betere spelers is subliem. Het blijft me vooralsnog meezitten. Met deze score sta ik nu derde!

Externe competitie ronde 3

 BSG laat ASV volkomen kansloos

Vanmiddag heeft BSG een dreun uitgedeeld aan de concurrentie. Subtopper ASV werd in Arnhem moeiteloos verslagen. Door de zege ligt BSG weer goed op koers voor promotie. De enig overgebleven concurrent is Apeldoorn 2.

BSG begon de wedstrijd met één invaller, die de opmerkelijke naam “Jesper de Groote” heeft. Hij viel in voor Peter Drost, die ergens in Duitsland een toernooitje speelt. Tegen subtopper ASV zou het best een moeilijk middagje kunnen worden. Na een uurtje spelen was er nog weinig aan de hand voor de thuisclub. Er werd zelfs gegniffeld om de stelling aan bord zes, waar Ton van der Heijden in de fout was gegaan, zo leek het. Verder stond Hans Ree al iets beter, tegen Eelco de Vries (Equilibria_nl. :P)

Ongeveer op dat moment, op de twaalfde zet, kreeg ik prompt een remiseaanbod. Netjes als ik ben, ging ik met Edwin Baart overleggen of ik dit aan mocht nemen. Hij schatte de stand van de overige borden als “onduidelijk” in. Ik vond ook wel dat ik beter stond, maar ik had niet echt een idee hoe ik dit moest uitbuiten. Sterker nog: Binnen een paar zetten gaf ik een kwal weg. Het schaamrood stond me op de kaken. Was het niet toch verstandig geweest om die makkelijke remise te pakken? Waarom doorspelen als je die nacht geen oog hebt dichtgedaan? Had ik niet toch de stelling moeten dichtschuiven. En het klokje tikte steeds meer tijd weg. Ik moest een oplossing verzinnen. Die kwaliteit verloor ik sowieso, dus hoe gaf ik ‘m zo “handig” mogelijk weg. Ik zag een lichtpuntje: wits goeie loper zou sneuvelen. Misschien kon ik wel op de aanval spelen. Zo gezegd, zo gedaan. Maar ja, een kwaliteit is toch wel veel. Zeker omdat Lc8 nog niks deed. Mijn tegenstander ontworstelde zich probleemloos aan de druk, al vond hij het nog wel nodig om een pion weg te geven.

Vlak voor de tijdcontrole had ik me bij een nul neergelegd. Gelukkig deed hij de enige zet die mij tegenkansen gaf. Maar ja, met slechts een minuut bedenktijd kon ik weinig meer verzinnen dan wat schaakjes geven. Misschien had ik zelfs kunnen winnen in die fase. Ik haalde de veertigste zet. Ik kon even pissen :P. Teamleider Edwin Baart bood me wat thee aan. Die thee kon ik mooi opslurpen terwijl mijn tegenstander me de nekslag zou uitdelen. Mooi niet. In plaats van simpel te winnen, bedacht hij een constructie om dames te ruilen. Het resterende eindspel van toren en 3 pionnen tegen loper en drie pionnen was natuurlijk gunstig voor hem, maar ik had remisekansen. En ik vocht ervoor. Hij ruilde pionnen, waarna het eindspel met beiden een vrijpion remise was. Na bijna zes uur spelen moest hij, zeer tegen zijn zin, in remise berusten.

De anderen hadden op dat moment al lang en breed gewonnen en zaten te analyseren. Dat heb ik dus effe gemist… In het kort: Hans Ree won al snel, daarna won Coen van der Heijden. Coen won ergens een kwaliteit en schoof het eindspel netjes uit. Ook Ton van der Heijden won. De “kwaliteitswinst” zal de witspeler niet goed zijn bevallen. Zwarts stukken domineerden het bord. Vervolgens vielen de middelste borden als dominostenen om bij ASV. Achtereenvolgens wonnen Ewoud, Emile en Leon (geen idee in welke volgorde). Ewoud kraakte de Caro-Kann van zijn tegenstander. Hij won het eindspel fraai. Emile leek slecht te staan na de opening, maar sprak zijn vaardigheden aan. Toen de zwarte stukken de witte stelling binnendrongen, was het pleit beslecht. Leon won vervolgens van een tegenstander die geen idee had hoe hij de opening moest spelen. Via een handige zetverwisseling bereikte Leon een goede stelling, die hij dus ook won.

Wie een beetje achterbleef, was Henk. Hij zei dat hij wel ietsjes beter stond, maar niet genoeg. In ieder geval was de stand ½-6½ voor BSG. Vervolgens wist ik dus mijn verloren stelling nog te redden: 1-7 voor BSG. Een geweldig resultaat. En gelukkig voor mij waren de anderen nog mooi aan het wachten. Zo had ik toch die remise te pakken, die ik na twaalf zetten al had kunnen pakken. Ik heb Martijn Benschop wel eens zoiets zien opgeven. Hij kreeg remise aangeboden, moest verder spelen, gaf een pion weg en gaf meteen op. Mijn onverzettelijkheid werd gelukkig een keertje beloond.

BSG 2 had een minder voorspoedige middag. Geplaagd door een tekort aan vaste krachten werden er drie invallers ingezet. Deze konden niet voorkomen dat BSG 2 keihard werd afgeslacht: 7-1 werd het voor de Kennemer Combinatie 2. Door dit resultaat is BSG 2 in degradatiezorgen gekomen, al was het tegen een sterke tegenstander. Het was typisch een middag dat werkelijk NIETS lukte. Het enige positieve was dat Kooijman van die hatelijke “0” af is.

Resultaten ASV – BSG 1-7

1. E de Vries – H Ree 0-1
2. O Wilgenhof – L Pliester 0-1
3. L van Tol – H van der Poel ½-½
4. R de Leeuw – E Wüstefeld 0-1
5. W van Rijn – E de Groote 0-1
6. P Boel – T van der Heijden 0-1
7. S Berkhout – C van der Heijden 0-1
8. J Sloots – J de Groote ½-½

Interne competitie ronde 8

 De Zesde zet

Afgelopen maandag werd er in het Denksportcentrum weer volop gestreden voor de interne competitie. Ewoud was er weer eens, dus ging ik tegen ‘m snelschaken. Na een geslaagde mataanval in de eerste partij, verloor ik de resterende vijf partijen… :S Dit werd gadegeslagen door het “publiek”, waaronder Knabbeltak, die ook weer eens van de partij was.

Om ongeveer kwart over acht begonnen de partijen. Na een paar zetten hoorde ik mijn tegenstander lachend “Dh5” zeggen. Verschrikt keek ik op, had ik iets cruciaals overzien? Nee, onmogelijk… Wie wel? Zou de topper Leon Pliester – Coen van der Heijden bedoeld worden?

Ja! Coen verloor op de zesde zet zo ongeveer een stuk vanwege een dubbele aanval. Daarna werd er wat geanalyseerd, waarbij Leon met het volgende argument een waardeoordeel over een bepaalde zet gaf (zo verliep dit intermezzo ongeveer:)

Coen voert …Lb6 uit en vraagt of het een goede zet is, waarop Leon zegt dat die zet nooit gespeeld wordt. Coen vraagt of de zet slecht is, waarop Leon zegt: “Weet ik niet, maar dat speelt men nooit.” Vervolgens laat hij een zetverwisseling zien. “Als je dan …Lb6 doet, doe ik dit en kom je in de variant die men nooit speelt.”

Vervolgens konden ze gezamenlijk naar huis. (Coen reed namelijk met Leon mee. Hoefden ze een keer niet op elkaar te wachten. :P)

Zelf speelde ik met zwart tegen Tom de Ruiter. Ik had me voorbereid op hem. Helaas konden die voorbereidingen al op de zesde zet de prullenbak in. Hij week af. Hierdoor ontstond er een uitgestelde (heet dat zo?) ruilvariant. Ik wist de gevaren te vermijden en bleef redelijk overeind. Op de vierentwintigste zet bood hij remise aan, wat ik (graag) aannam. Ik dacht dat ik minder stond, maar tijdens de analyse kwam ik erachter dat hij ook niet zo veel vertrouwen had in zijn stelling. Hij was ontevreden over de zet Dd2, om f4 voor te bereiden. Dit dwong mij echter tot …Lg5, waarna de opmars weer was verhinderd. Qua resultaat was het weer goed. Ik ben nog steeds ongeslagen, (hoelang nog) terwijl ik de top drie al gehad heb.

Ewoud maakte er helaas weer een lange partij van. Knabbel had ondertussen Bert Arp knap op remise gehouden met zwart. Het evenwicht leek niet te zijn verbroken. Ewoud leek in de opening antireclame te maken voor de snake, maar zijn stelling was hittebestendig, iets wat zijn tegenstander, Bert Balke, niet geheel onderkende. Fanatiek strooide hij met pionnen, gesteund door een immens ruimteoverwicht. Uiteindelijk stortte zijn stelling in, maar hij bleef met tegendreigingen lang op de been. Rik Weidema prees de stugheid van BB. Op dat moment won BB namelijk een pion terug, al bleef hij er dan nog een achter staan. Dit verleidde hem tot een remiseaanbod, waar Ewoud natuurlijk niet op in ging. In het eindspel haalde hij alsnog de volle buit binnen (wel mooi: wit mocht promoveren, maar zwart zet mat.) Volgens Ewoud had BB het eindspel wel beter kunnen doen.

Resultaten:

1.Tom de Ruiter (2094) – Jesper de Groote (2051) ½-½
2.Leon Pliester (2366) – Coen van der Heijden (2078) 1-0 // Zwart geeft stuk weg
3.Bert Balke (1914) – Ewoud de Groote (2050) 0-1

10.Bert Arp (1542) – Ashley Krishnasing (1746) ½-½

Stand (naam, puntental, score, rating)
1.Henk van der Poel 638.5 5.5/7 2265 // had deze ronde bardienst
2.Leon Pliester 631.5 6.0/7 2369
3.Tom de Ruiter 590.5 6.0/8 2090
4.Jesper de Groote 586.2 4.5/6 2056 // nog steeds in de top 4!
5.Ewoud de Groote 540.7 4.0/6 2058

8.Lars Ootes 450.0 2.0/2 2046
15.Peter Drost 393.0 2.5/4 2004
24.Jarno Witkamp 316.0 3.0/5 1788
33.Ashley Krishnasing 280.0 3.0/5 1739
43.Lennart Ootes 244.0 1.0/2 2002

Teamleider

Afgelopen zaterdag werd de tweede ronde van de KNSB-jeudcompetitie voor viertallen gespeeld. Ondergetekende werd aangewezen als teamleider, zodat hij niet kon meespelen bij de snelschaakkampioenschappen. In plaats daarvan mocht hij een dag naar partijen kijken en zijn “clubgenoten” aanmoedigen.

HMC Den Bosch 3 – Baarnse SV

Historie: vorig jaar, in de promotieklasse (HMC 3 ook gepromoveerd? :S) werd deze wedstrijd gewonnen met 0-4 door Baarn. Maar ja, toen speelde ik nog mee. :P

Dit jaar leken de kansen meer in evenwicht. Zo mag ik niet meedoen en hadden zij betere spelers, zo zat Rune Einarsen dit jaar op bord 4, in plaats van bord 1.

Baarn vanaf het begin al in in moeilijkheden

Om een uur of tien begonnen de wedstrijden. De teamleider had zijn manschappen flink opgepept, zodat ze dit varkentje wel zouden wassen. De bedoeling was dat Ewoud wel even zou winnen, Pinda en Mug zouden misschien één of anderhalf punt moeten kunnen scoren en Bart zou moeten proberen het punt te delen. Maar zo gaat het alleen in een ideale wereld.

Na een kwartier spelen verslikte Pinda zich in de opening. In het Göring-gambiet permitteerde hij zich de zet …Le7, waarna Melissa Muhren met Db3 een pion oppikte. Materieel was de stand nog in evenwicht, maar wit stond positioneel beter vanwege de slechte stand van de zwarte koning.

Bart verzuimde in het Schots …De7 te spelen, een klein foutje.

Even later leek de situatie weer gestabiliseerd: Pinda leek het initiatief af te slaan, terwijl Mug vanuit een matig verlopen opening wat grappen in de stelling vlocht. Helaas duurde deze opleving maar kort: Pinda vertelde vol trots over zijn zet …g6. Toen ik keek werd Pe5! uitgevoerd. Deze zet leverde wit materieel voordeel op. De vraag was of Pinda niet een stuk kon winnen door middel van een ondersterijgrap. Het mocht niet zo zijn: wit pende de loper, waarna de partij in hogere zin beslist was.

Vervolgens trok Ewoud ten aanval. Hij had zich anderhalf uur koest gehouden, maar na een slappe opening koos hij eindelijk voor de aanval. Op dat moment had ik er vertrouwen in.

Hachelijke momenten maakte Mug mee. Tactisch verantwoord, maar toch erg link. Hij kon zich nog net tegen allerlei gevaren verweren en bereikte een eindspel waarin beiden twee torens hadden, wit een paard, zwart een loper. Gezien de open stelling, zou het best lastig kunnen worden voor hem, wat hij zelf ook meerdere keren beaamd heeft.

Op het eerste bord is Ewouds aanval tot stilstand gekomen. Hij heeft wel iets meer ruimte. Op dat moment lijkt Bart voor een stuntje te gaan zorgen. Met keurig solide spel heeft hij een pionnetje gewonnen. Helaas begint er dan zand in de machine te komen. Bart wikkelt af naar een toreneindspel dat remise moet zijn.

Baarn gaat KO

Het laatste uur belooft spannend te worden, alle Baarnaars zijn nog bezig. Dit is vooral knap van Pinda, die al een paar uur een verloren strijd gaande houdt. Twintig over één geeft hij zich uiteindelijk gewonnen. Even later verliest ook Bart. In het eindspel laat hij zich de kaas van het brood vreten: 2-0… Vervolgens lijkt het rampenscenario werkelijkheid te worden: Ewoud heeft zijn stelling opgeblazen en wordt van het bord gecounterd en Mug gaat door zijn vlag tegen Anne Haast, die haar achternaam wel eer aandoet. Gelukkig zijn de tegenstanders coulant en nemen ze genoegen met remise. Zodoende wordt het 3-1 tegen een van de allerzwakste ploegen in deze competitie, gênant. Gelukkig kregen “we” nog een bordpunt cadeau, al geeft de tussenstand aan dat Baarn met 3½ bordpunt het minste aantal bordpunten heeft. Al met al veel om over na te praten en voor de teamleider reden om te overdenken hoe hij zijn manschappen wel moet motiveren…

De uitslagen:

HMC 3 – Baarnse SV 3 – 1

1. Joris Broekmeulen – Ewoud de Groote ½-½
2. Melissa Muhren – Vincent Pandelaar 1-0
3. Anne Haast – Arthur Vlug ½-½
4. Rune Einarsen – Daan Lensink 1-0

Baarnse SV – Leiderdorp

Na de verprutste ochtendronde stond Baarn nu onder druk om de tweede ronde van een mededegradatiekandidaat te winnen. Een zogenaamde “vierpuntenwedstrijd” dus. Leiderdorp had als enige viertal geen matchpunten gescoord, maar had wel een half bordpunt meer. Om te klimmen in de degradatiezone (p12 t/m 16) MOEST deze wedstrijd gewonnen worden. Degradatie staat toch al bijna vast, maar wie niet waagt, wie niet wint. Twee jaar geleden degradeerde Baarn ook al en toen speelden Peter en ik nog mee. In dat opzicht is degradatie dus geen schande.

Twee jaar terug speelde Baarn ook al tegen Leiderdorp. De uitslag van die wedstrijd heb ik niet onthouden.

Wedstrijd komt niet op gang

In de middagronde heb ik me niet meer zo druk gemaakt. De enige incidenten die het vermelden waar zijn was dat Ewoud zijn naam “verkeerd” schreef, dat wil zeggen, hij schreef zijn naam bij wit, terwijl hij zwart had. :P

In tegenstelling tot in de ochtend is er nu wat meer variatie in de openingskeuze. In plaats van drie keer Schots en iets dat van een Siciliaan weg had, kwamen er nu vier totaal verschillende openingen op het bord. Ewoud kreeg Spaans op het bord, Pinda speelde gesloten Siciliaans, Mug speelde Frans en Bart speelde Italiaans. Bart ging al meteen vol in de aanval.

Verder waren de overige partijen interessant. Zo won MadU Tan van de kleine Broekmeulen. Lars speelde remise tegen Tony Zhing Zhang Zhong, na een overwinning op Pauline van hatsjoe! Viswijf verloor twee keer. :S. Fezoj speelde remise tegen Melkpak.

Na iets meer dan een uur beginnen de spelers langzaam de theorie te verlaten. Ewoud moet Pf5 toelaten, maar krijgt een goede stelling. Barts aanval is tot stilstand gekomen, als hij opeens zegt dat hij remise kan maken. Even later bleek hij dit ook echt gedaan te hebben, goed werk!

Even later staat Ewoud daadwerkelijk gewonnen. Hij heeft zijn tegenstander helemaal onder de voet gelopen, nu deze Pf5 heeft geruild tegen Lg7. Wit heeft al één pion moeten inleveren en spoedig zal de tweede volgen. Ondertussen heeft Mug een aantal stukken voor een toren. Even later is de balans weer in evenwicht.

Ook sterke spelers maken fouten

Als ik even later weer kom kijken, zie ik dat Ewoud een kwaliteit heeft ingeleverd. Vreemd, een aantal zetten geleden kon hij er een winnen. Op het notatieformulier zie ik hoe zich het kleine drama heeft afgespeeld. Niet iets om vrolijk van te worden. De winst is opeens veel verder weg. Zeker als Mug opeens minder staat. Ook qua tijd staat hij er minder voor, maar hem kennende haalt hij er wel een resultaat uit. Niet dus… Hij geeft een dame weg: Baarn – Leiderdorp ½-1½. Dit betekent dat de resterende partijen gewonnen moeten worden. Gelukkig had ik Pinda al laten weten dat hij moest doorspelen, iets wat hij braaf doet. De strategie blijkt goed uit te pakken: Pinda staat een pion voor en zal op den duur winnen.

Op dat moment verzekert Ewoud zich van de overwinning. Zijn tegenstander speelt het eindspel niet bijster sterk en moet capituleren als Ewoud twee stukken aanvalt. Wits stukken komen dusdanig in de verdrukking, dat materiaalverlies niet meer is te vermijden. Ewoud pakt demonstratief een dame; 1½-1½.

Pinda haalt het winnende punt binnen. Hij ziet de juiste lopermanoeuvre en maakt nog een tweede pion buit. In het vervolg geeft hij het niet meer uit handen en revancheert zich voor zijn knullige nederlaag van twee jaar geleden tegen dezelfde tegenstander (en de nederlaag van vanochtend.)

Zodoende scoorde Pinda 1 uit 2 tegen de meiden en Mug ½ uit 1. Tegen de jongens werd er 2 uit 5 gescoord. De middagronde verliep beduidend beter dan de ochtendronde, toen iedereen een offday leek te hebben. Gek genoeg kun je dus ook slechts een halve dag een offday hebben of zo :P. Bart scoorde een (beslissend) halfje, heel netjes in deze hoge klasse. Gezien zijn spel had hij er ook (meer dan) recht op. Pinda en Ewoud herstelden zich mooi, terwijl de niet al te ambitieuze Mug een remisetje bij elkaar speelde.

Baarnse SV – Leiderdorp 2½ – 1½

1. Ewoud de Groote – Arjen van Splunter 1-0
2. Vincent Pandelaar – Lisa Hortenius 1-0
3. Arthur Vlug – Giel van Rijn 0-1
4. Daan Lensink – Friso van Bokhorst ½-½

Verklaringen en synoniemen: (voor n00bs)

Pinda – Vincent Pandelaar
Mug – Arthur Vlug
Bart – Daan Lensink
MadU Tan – Matthew Tan
Lars – Lars Ootes
Viswijf – Lennart Ootes
Fezoj – Jozef Simenon
Melkpak – Wesley Vermeulen

Bordopstellingen: “thuisploeg” heeft zwart aan de oneven borden en wit aan de even borden.