Toch nog ergens goed voor...

Laatst had ik voor het eerst in tijden weer de verwarming aangezet. Na de warme julimaand is het in augustus vooral koud. De maximumtemperaturen schommelden afgelopen weken rond de temperaturen die gemiddeld voor deze tijd van het jaar zijn (een graad of 17). Volgens de statistiek is dat best vreemd: doorgaans volgt er op een warme julimaand ook een warme augustusmaand, wat om meerdere redenen logisch is:

• Het weerpatroon in beide maanden zal enigszins vergelijkbaar zijn. Als juli warm en zonnig is, is de kans groter dat augustus dat ook is. Als juli nat en somber is, is de kans groter dat augustus dat ook is.
• Na een warme julimaand is het zeewater lekker opgewarmd, wat voor structureel hogere luchttemperaturen moet zorgen in augustus.

De temperatuur in augustus is gecorreleerd met de temperatuur in juli (zwarte lijn). De rode lijn geeft aan wanneer juli en augustus even warm zijn (linksboven: augustus is warmer, rechtsonder: juli is warmer). Gegevens: KNMI.

Voor mijn gevoel zijn koele (en natte) augustusmaanden na hete julimaanden echter schering en inslag (2006 en 2010 waren daarvan goede voorbeelden en 2014 dus ook; kennelijk is het eens in de vier jaar raak). Het lijkt er op dat het in juli zo sterk opgewarmde zeewater in augustus, onder ongunstige omstandigheden, juist voor een heleboel regen en de daarbij behorende lage temperaturen zorgt. 2006 (met een recordwarme juli) springt er in de grafiek ook duidelijk uit als een uitbijter; de temperatuur bleef in augustus ver achter bij de verwachtingen.

Is zoiets toeval, of is er meer aan de hand? Heeft het met de klimaatsverandering te maken? Fungeren de hete zomers van nu als een simulatie voor de zomers in de toekomst? Betekent dat dat we meer regen en lage temperaturen (in de tweede helft van de zomer) kunnen verwachten? Over klimaatsverandering gesproken: Nederland warmt op. De afgelopen eeuw is de gemiddelde jaartemperatuur met ongeveer 1,3 °C gestegen.

Gemiddelde jaartemperatuur en trendlijn. Gegevens: KNMI.

Zou de toegenomen jaartemperatuur voor een schijncorrelatie tussen de temperaturen van de twee warmste maanden van het jaar zorgen? Immers: in een warm jaar is de kans groter dat zowel juli als augustus warmer is dan normaal en voilà, daar is je correlatie. Het effect blijkt mee te vallen. Ook gecorrigeerd voor de klimaatsverandering blijft het effect bestaan, hoewel nu iets minder groot (de richtingscoëfficiënt is 0,30 in plaats van 0,38):

Dezelfde correlatie, maar dan gecorrigeerd voor de klimaatsverandering.

Het lijkt er dus op dat de huidige koude augustusmaand gewoon toeval is. Augustus is altijd al een grillige weermaand geweest. Zo was de maand halverwege de vorige eeuw ook al de natste van het jaar, om daarna een stuk droger te worden. Nu lijken we dus weer in een natte fase te zitten. Het lastige van het klimaat is dat je heel veel data nodig hebt om patronen en tendensen te kunnen ontdekken.

Hoewel temperaturen van dag tot dag sterk kunnen verschillen, onthullen de langjarige gemiddeldes een duidelijk patroon. Met gemiddeld 17,07 °C is juli overigens de warmste maand van het jaar (De Bilt, 1901-2013). Augustus is met 16,74 °C ruim 0,3 °C kouder, een verschil dat in het huidige klimaat nog steeds bestaat. Gegevens: KNMI.

Ik wacht de ontwikkelingen in de komende jaren daarom ook rustig af. Krijgen we in 2018 bijvoorbeeld weer een warme julimaand, gevolgd door een zeiknatte augustusmaand? En iets dichter bij huis: wat gaat september brengen? Wordt het een herhaling van 2006? Dan is de bijna afgelopen augustusmaand toch nog ergens goed voor geweest....

Weer een eigen doelpunt van Mercedes

Ricciardo gaat door waar hij voor de zomerstop gebleven was

"Het constructeurskampioenschap is al beslist, dus laten we onze coureurs lekker tegen elkaar racen." Dat is dit seizoen de filosofie van het Mercedes-team. De grijze bolides vegen het hele seizoen al de vloer aan met de concurrentie en de coureurs zijn goed aan elkaar gewaagd, dus vindt het team dat het de fans verplicht is een goede show voor te schotelen. Dat is natuurlijk leuk, maar dan moet je daarmee niet je overwinning op het spel zetten en dat gebeurde in België wel. Opnieuw profiteerde Ricciardo optimaal.

Het grootste nieuws van het weekend was aanvankelijk dat Max Verstappen in het talentenprogramma van Red Bull was opgenomen en dat hij volgend jaar zijn debuut zal maken voor Toro Rosso. Een betere timing dan tijdens zijn thuisrace was bijna niet denkbaar. Maar toch: was hij met zijn 17 jaar niet veel te jong om een Formule 1-wagen te besturen? Dat was de 32-jarige Le Mans-winnaar André Lotterer niet. Hij nam bij Caterham de plaats in van Kamui Kobayashi en deed dat niet onverdienstelijk. Bij Maroussia leek het erop dat Max Chilton zou worden vervangen door Alexander Rossi, maar toen bleek dat Rossi toch wel erg traag was, ging dat feest op het laatste moment niet door.

Het snelle circuit van Spa-Francorchamps zou de Mercedes op het lijf geschreven moeten zijn: op de lange rechte stukken zouden de Red Bulls kansloos zijn en in de vele snelle bochten werden de andere Mercedes-teams op achterstand gezet. Maar dat het verschil met de rest twee seconden zou zijn? Dat was wel heel kras. Het had met de weersomstandigheden te maken, want waar de Mercedes waren afgesteld voor de natte omstandigheden in de kwalificatie, waren de Red Bulls en de Williams meer voor droge omstandigheden afgesteld.

Hoewel het op zondag akelig koud was, bleef het wel droog en dat was goed nieuws voor de spanning in de race. Toch leek niets een Mercedes-dubbelzege in de weg te staan. Rosberg dacht daar echter anders over. Hij verknoeide zijn start en zag niet alleen Luis, maar ook Fattle passeren. De wereldkampioen had zijn Red Bull afgesteld voor de lange rechte stukken en nam meteen ook Luis op de hoorns. Nou ja, bijna dan, want hij schoot direct van de baan af en moest de Mercedes weer voorlaten. De grote Mercedes-show kon gaan beginnen.

Rosberg was echter duidelijk sneller dan Luis en in de tweede ronde zette hij op hetzelfde punt als Fattle een aanval in. Bij het ingaan van de chicane zat hij er half naast, waarna Luis zonder blikken of blozen instuurde. Het resultaat was onvermijdelijk: Rosberg verloor bij de lichte aanrijding een deel van zijn voorvleugel en Luis had een lekke band te pakken. Des duivels reed Luis met zijn gehavende bolide terug naar de pits, waarbij hij zijn bolide nog verder demonteerde. Het restant van de middag zou hij in de achterhoede blijven rijden, totdat het team hem een aantal ronden voor het einde uit zijn lijden kwam verlossen.

Vooraan lag een spannende race in het verschiet, want Rosberg werd in zijn kreupele bolide door het halve veld opgejaagd. Het was alsof Mercedes de bal vol overtuiging in het eigen doel had gejaagd: al na een paar ronden moesten ze alle zeilen bijzetten om nog iets van de race te maken.

In het steeds langer wordende treintje achter Rosberg sloeg Ricciardo zijn slag: eerst vloog hij op het lange rechte stuk voorbij Alonso, en daarna profiteerde hij van een uitglijder van teamgenoot Fattle, waardoor hij tweede lag. Doordat Rosberg al vroeg in de race een nieuwe voorvleugel kwam halen, schoof de Australiër zelfs op naar de leiding.

Mercedes was echter niet het enige team dat aan het knoeien was. Zo stond Alonso’s wagen nog op de krik toen de rest van het veld aan de opwarmronde begon. Net op tijd werd de Ferrari op pad gestuurd, waardoor Alonso nog wel zijn vierde plek mocht innemen, maar de stop-and-go-penalty die hij bij zijn eerste pitstop moest inlossen, deed zijn race geen goed. Heel wat beter verging het teamgenoot Räikkönen, die tegelijk met Rosberg was gestopt en zich na de pitstops opeens op een tweede plek terugvond.

Een enorme rookwolk, drie flat spots op zijn banden en uiteindelijk nog een plek kwijtgeraakt aan Bottas: Rosbergs ramprace ging gewoon door. De Finse Duitser worstelde in de subtop en ging al vroeg de voor de tweede keer de pits in om zijn vierkante banden te verwisselen. Op dat moment kwam Rosbergs race eindelijk in een stroomversnelling. Hoewel hij zich nog een keer in Button verslikte, ging hij Alonso op eigen kracht eenvoudig voorbij. Door de pitstops van anderen rukte hij op naar de tweede plaats, achter de ongenaakbare Ricciardo.

Het gat tussen Ricciardo en Rosberg bleef ongeveer drie seconden, waarna Rosberg met nog tien rondjes te gaan voor de laatste keer stopte. Hij kwam tussen Räikkönen en Bottas weer de baan op. Bottas ging de Mercedes op het lange rechte stuk brutaal voorbij, waarna Rosberg de Williams achter op het circuit terugpakte. Räikkönen ging hij een paar bochten later ook voorbij, waarna hij alleen nog maar tegen de stopwatch reed. Kwalificatieronde na kwalificatieronde. Zou het genoeg zijn?

Achter hem kon Räikkönen zijn derde plek niet vasthouden: Bottas ging hem op het lange rechte stuk voorbij. Ook de andere Ferrari trok bij de gevechten wat schlemielig aan het kortste eind: Alonso probeerde de op de vijfde plaats rijdende Magnussen in te halen, werd naar buiten gedrongen en zag Button passeren. Button werd een ronde later op hetzelfde punt als Alonso door Magnussen naar buiten gedrongen, waarna Alonso en Fattle hem passeerden. Lekker zo’n teammaat… Alonso had zijn lesje nog niet geleerd en liet zich een ronde later opnieuw van de baan drukken, waarna Fattle en Button hem voorbijgingen. Fattle rekende in de laatste ronde nog met Magnussen af, waardoor hij zowaar vijfde werd, voor Magnussen, Button en een teleurgestelde Alonso.*

Vooraan sloeg Ricciardo met een goede slotronde Rosbergs slotoffensief af. Hij won de race met drie seconden voorsprong op de leider in het kampioenschap. Bottas haalde het vierde Williams-podium van het seizoen binnen, voor Räikkönen. De laatste punten waren er nog voor Pérez en Kwjat.

Na afloop brak het gejuich los voor de winnaar en het boegeroep voor de verliezer die namens Mercedes naar het podium mocht. Zelfs Eddie Jordan kreeg het publiek niet tot bedaren. Bij Mercedes, dat voor de derde keer dit seizoen een race uit handen gaf, waren de gezichten gespannen en de antwoorden afgemeten. Zowel Wolff als Lauda vond het onacceptabel wat er gebeurd was en ze zwoeren dat dit niet nog een keer zou gebeuren. Strakkere teamorders en duidelijkere instructies voor de race: dat had veel eerder in het seizoen moeten gebeuren, ruim voordat de Mercedes-coureurs in eigen doel begonnen te schieten. Maar beter ten halve gekeerd…

* Magnussen kreeg nog een tijdstraf, waardoor hij terugviel naar de twaalfde plaats en Hülkenberg alsnog een punt scoorde.

Vuur maken met maar twee lucifers

De samenleving verindividualiseert. Als forens weet ik er alles van. Doorgaans heerst er in de treincoupé een ongemakkelijke stilte. Niemand die iets durft te zeggen. Niemand die iets wil zeggen. Iedereen zit namelijk in zijn eigen wereldje. Had men vroeger de walkman, nu heeft men de zogenaamde smartphone om zich van de buitenwereld af te sluiten. Door middel van stompzinnige spelletjes of oppervlakkig “sociaal” contact via internet probeert men de tijd te doden, om zodoende contact met de medereizigers te vermijden. In de huidige maatschappij rent iedereen constant van hot naar her in de hoop ooit een of ander doel te verwezenlijken (grote rijkdom, veel status, …), maar van de weg ernaartoe wordt niet genoten. En was de reis niet belangrijker dan de bestemming? Het kan allemaal zoveel leuker zijn! Geniet van dat uur dat je dagelijks in de trein zit. Dus dames, trek je stoute schoenen aan en spreek die verlegen jongen in de trein een keer aan. Je zult je afvragen waarom je het nooit eerder hebt gedaan.

Door het reizen hebben we tegenwoordig de mogelijkheid om heel veel mensen te ontmoeten. Hierdoor is het aantal potentiële partners enorm toegenomen en dat maakt ons kieskeurig. Doordat mensen daarnaast ook steeds meer waarde hechten aan vrijheid, wordt het vaak alles of niets: of een droompartner of alleen blijven. Het aantal alleenstaanden neemt sterk toe en het kindertal ligt in de westerse wereld al decennialang op een onhoudbaar laag niveau.

Naar de oorzaak voor dit (vanuit een evolutionair oogpunt) vreemde gedrag is het gissen geblazen. Het krijgen/nemen van kinderen is, juist in deze tijden van rijkdom, een financiële afweging geworden. De NewScientist van afgelopen januari kwam in het artikel “Meer geld, minder kinderen” met een steekhoudende verklaring. In feite komt het erop neer dat de natuurlijke selectie niet snel genoeg gaat om de vele veranderingen in de maatschappij bij te houden. Het nastreven van status en macht gaat boven alles, zelfs boven voortplanten.

Daar zijn we nu dus lekker mee. Geen wonder dat datingsites als paddenstoelen uit de grond schieten. Zelf vind ik een datingsite nog altijd een brug te ver. Het bevalt mij allerminst om ineens met een wildvreemde af te spreken. Nog altijd hoop ik die prinses in het echt tegen te komen, maar ik besef dat mijn mogelijkheden beperkt zijn nu ik in een buurt woon met daarin vooral gezinnen met jonge kinderen en kerels die zich als pubers gedragen.

Op dit moment van mijn leven zou ik graag een deel van mijn toch wel overvloedige vrije tijd willen inruilen voor nieuwe contacten. Helaas zijn de door mij gekozen methodes hiervoor niet bepaald effectief gebleken. Gelukkig zijn er meer mogelijkheden om mensen eventueel te ontmoeten. Het nieuwste wapen in mijn arsenaal was Tinder. Als laatste mens op aarde kwam ik op de hoogte van het bestaan van de app, na het lezen van een column van Hadjar Benmiloud (Lennart kent haar wel). Ik wilde de primitieve dating-app, waarvan de naam iets schijnt te betekenen als licht ontvlambare stof, wel een keer proberen. Tinder leek me laagdrempeliger dan een datingsite en dat beviel me wel, dus trok ik de stoute schoenen aan. Het downloaden ging voorspoedig en ik kon vanuit mijn luie stoel beginnen met mensen beoordelen!

In het begin was ik nog vrij kieskeurig. Griezels met tattoos of piercings liet ik links liggen. Ik knapte ook af op profielen die vol met spelfouten of vileine opmerkingen jegens mannen stonden (ik snap echt wel dat sommige mannen strontvervelend kunnen zijn, maar echt een goede indruk maken zulke teksten natuurlijk niet), maar gemeenschappelijke interesses (vooral Pietitie) leverden bonuspunten op. In ieder geval stond ik versteld van wat voor leuke dames (ja ik weet het, het is maar een erg oppervlakkige eerste indruk) er nog beschikbaar waren en dat moedigde me aan om maar door te blijven gaan. Uren gingen voorbij en inmiddels had ik toch een heel legertje dames de goede kant op geveegd. Maar het bleef stil.

Een veelvoorkomend beeld bij Tinder. Afbeelding: smartphones.wonderhowto.com

De dagen erna had ik nog geen match, dus besloot ik maar wat grover geschut in te zetten. Ik probeerde op allerlei manieren een paar leuke foto’s van mezelf te bemachtigen, zodat ik hopelijk wat meer respons zou krijgen. Ook werd ik wat minder kieskeurig. Ik wilde toch graag een keer een match. Het leek me geweldig om bij iemand in de smaak vallen. Ik wilde een keer een leuk gesprek met een niet onaantrekkelijke dame. Zeggen dat ze lieve ogen heeft, dat haar jas haar mooi staat of gewoon een dubieuze opmerking maken over een van haar foto’s: ik had het wel leuk gevonden om te chatten. De aandacht vasthouden zonder te dwingend over te komen: de lijn tussen succes en een smadelijke afgang is flinterdun. Maar het leren balanceren zou me, ook met het oog op mogelijke toekomstige afspraakjes, wel heel erg van pas kunnen komen.

Het was me echter niet gegund. Ik kreeg welgeteld twee matches die een kilometer of zestig bij me uit de buurt woonden. Het zou niet meevallen om daar nou meteen een heel vuur mee te maken. Tot overmaat van ramp hielden ze het ook heel gauw voor gezien, alsof ze mij per ongeluk naar rechts hadden geschoven. Een jaar geleden had dat mijn zelfbeeld waarschijnlijk zo aangetast dat ik de rest van m’n leven met een zak over m'n apenhoofd zou hebben rondgelopen. Anno 2014 is er geen ruimte meer voor dergelijke zelfkwelling. Ik ging op onderzoek uit en leerde dat meer gebruikers hetzelfde probleem hadden, dus nam ik contact op met Tinder. Ik werd afgescheept met een standaardantwoord en daarmee was de kous wat betreft de Tinder-helpdesk kennelijk af, want een vervolgmailtje werd niet meer beantwoord.

Het lastige bij dit soort situaties is dat je nooit helemaal zeker weet dat de oorzaak echt niet bij jou ligt. Misschien ben ik niet fotogeniek genoeg, of waren mijn foto’s te saai (geen gevangen vissen, ontblote bovenlijven of verdoofde tijgers), maar er zal toch altijd nog wel iemand zijn die het wel kan waarderen? Ik weigerde bij de pakken neer te gaan zitten vanwege zo’n dom stuk technologie. Ik heb de app nog een paar keer in zijn geheel verwijderd en weer opnieuw geïnstalleerd, in de hoop dat 'ie het dan wel zou doen, maar het was zonder resultaat. Het aantal matches bleef nul. Het was een Tantaluskwelling: je krijgt zoveel leuke meisjes voorgeschoteld, maar ze zijn allemaal onbereikbaar.

Waar de fout ook lag, het betekende wel dat ik de zoveelste doodlopende straat was ingelopen: ook via Tinder is het me niet gelukt mijn sociale netwerk te verrijken. Het leven is niet makkelijk en de weg naar succes is niet af te snijden. Het moet dus op de ouderwetse, moeilijke manier: in het echt, bijvoorbeeld door dat verlegen meisje in de trein aan te spreken. Een methode die in het verleden echter tamelijk succesvol is gebleken.