Jong Leiderdorp loopt over oud BSG heen

Terwijl de WK-match tussen Carlsen en Karjakin zijn hoogtepunt nadert, werd alweer de vierde ronde van de KNSB-competitie gespeeld. BSG beleefde een vrij beroerde middag in het eigen Denksportcentrum: BSG 1 boekte een benauwde overwinning op ASV, terwijl BSG 2 kansloos verloor van Leiderdorp.

Na een even gelukkige als goede start van de competitie mocht BSG 2 aantreden tegen het jeugdteam van Leiderdorp. Op papier was het een duel tussen twee middenmoters, maar in de praktijk bleek er weinig van. Ondanks dat de bezoekers met twee invallers speelden, waren ze in de wedstrijd heer en meester.

De eerste tekenen van het naderende onheil waren zichtbaar aan het tweede bord, waar het Apenhoofd, nota bene de jongste speler van BSG 2, kansloos werd weggebeukt door Giel van Rijn. Een lekker begin. Het werd nog leuker toen Ruben zich een bord verderop vercombineerde en ineens een stuk kwijt was. Teamleider Rein had aan het vierde bord nog wel gewonnen, zodat de stand 1-2 was.

Sowieso hadden de Brouwertjes een goede middag, want broer Timon scoorde als invaller voor Bobbin een solide remise. Het bleek een belangrijk halfje voor het eerste, dat rond de tijdnoodfase ineens in de problemen kwam. Large verloor ineens de controle over de partij, terwijl Frank van een kwaliteit in de plus naar een kwaliteit in de min ging, zodat de stand ineens van een comfortabele 3-0 in een krappe 4½-3½ overging.

Het tweede verging het in de tussentijd niet beter. Theo had in de tussentijd verloren van Wim Kentstra, die de hele partij het betere van het spel had en zich kostelijk vermaakte in de analyse.

Aan de onderste borden had zich helemaal een kleine ramp voltrokken. Invaller Bert speelde tegen Kees Hortensius, de vader van de aan het eerste bord spelende Nick Hortensius. Hij kreeg remise aangeboden, moest gezien de stand doorspelen en verloor toen. Kan gebeuren, maar als zoiets gebeurt tegen iemand met bijna 300 elopunten minder, dan is dat wel een beetje gênant.

Tom kwam twee borden hoger ook al niet door de stellingen van een 1600-speler heen en op het tussenliggende bord stond Coen een kwaliteit achter tegen een speler die niet eens in het bezit was van een KNSB-rating.

Aan het hoogste bord speelde Frans een hele vreemde partij tegen de jongere Hortensius. Hij stond wat minder, totdat de witspeler ineens twee pionnen weggaf, waarna hij alsnog vrij moeizaam remise maakte. Als u heeft meegeteld, weet u dat de stand inmiddels 2-5 was en dat de wedstrijd daarmee beslist was. Coen zorgde uiteindelijk voor de eretreffer door met een kwaliteit minder alsnog te winnen. Zo eindigde de wedstrijd die BSG het liefst zo snel mogelijk zou willen vergeten in een enigszins dragelijke 3-5.

Bij BSG 1 was de spanning nog om te snijden. Ton moest tegen Bob Beeke een vervelend eindspel met een pion minder keepen, terwijl Li met man en macht een toreneindspel tegen Tom Bus probeerde te winnen. Ton vond een fraai verdedigend concept en wist remise te maken op basis van een patmotief, dus kon Li de matchpunten binnenhalen. Hij deed echter nog een paar verliespogingen en mocht op het einde zijn handen dichtknijpen met de remise. In ieder geval bleven de matchpunten in Bussum, zodat BSG de andere schaakclub uit Arnhem op doelsaldo voorblijft.

Uitslagen:

BSG (2298) – ASV (2140) 5½-4½
1. R Ris m (2420) – J Vogel f (2170) 1-0
2. L Ootes m (2391) – O Wilgenhof (2198) 0-1
3. T van der Heijden (2306) – B Beeke f (2309) ½-½
4. L Riemersma m (2442) – T Bus (2234) ½-½
5. A van Beek m (2242) – W van Rijn f (2158) 0-1
6. T Willemze m (2417) – E de Vries (2241) 1-0
7. F Erwich f (2354) – L van Tol (2214) 0-1
8. E de Groote (2302) – M Braam (1667) 1-0
9. T Brouwer (1921) – P Boel f (2100) ½-½
10. H van der Poel f (2190) – D Hoogland c (2106) 1-0

BSG 2 (2042) – Leiderdorp (1907) 3-5
1. F Borm m (2165) – N Hortensius (2106) ½-½
2. J de Groote (2204) – G van Rijn (2102) 0-1
3. R Hilhorst (2009) – R Corstjens (2060) 0-1
4. R Brouwer (1991) – I Lucas (1820) 1-0
5. T Slisser (2029) – W Kentstra (1983) 0-1
6. T de Ruiter (1983) – J van der Werf (1672) ½-½
7. C van der Heijden (2058) – F van Maanen (?) 1-0
8. B Kieboom (1895) – K Hortensius (1609) 0-1

Geen barkruk, wel sportief

Vandaag werd in de toren van En Passant het jaarlijkse SGS-Snelschaakkampioenschap voor clubteams gespeeld. De speelzaal was best ruim, er stond geen rij voor de toiletten en zelfs aan de bar was het niet stervensdruk (mogelijk omdat het voor de verandering een keertje niet regende).

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de sportieve prestaties waren niet om over naar huis te schrijven. Na een jaartje in de subgroep te hebben meegespeeld, speelde BSG dit jaar weer in de hoofdgroep mee, de groep waar doorgaans altijd de Bosbomen, Nijboeren en Sadlers de dienst uitmaken. Zo niet deze keer. De sterkste speler in de groep zal Hugo ten Hertog, spelend voor Paul Keres, zijn geweest. Tekenend voor de kracht van de uiteindelijke kampioen was dat USF-webmaster Xander Wemmers pas op het vierde bord was gezet. De echte specialisten ontbraken dit keer echter.

Aanvankelijk deed BSG het helemaal niet verkeerd. Zelfs de thuisclub (met de Veddertjes en De Graaf op de hoogste borden) werd halverwege het toernooi op een gelijkspel gehouden, maar daarna ging het gauw minder. Het Apenhoofd kwam, na een bemoedigend begin op het kopbord, ineens geen barkruk meer voorbij. Sterker nog: de barkrukken gingen hem voorbij. Pas in de finale waren er tekenen van herstel, maar het was too little too late. Uiteindelijk eindigde BSG ergens in de middenmoot. Niet echt goed, maar ook weer niet heel slecht. Positief waren de prestaties van Daniël Kuijper, die met zijn 1300-rating in het begin van het toernooi de nodige resultaten behaalde tegen 2100-spelers.

Positief was ook dat de partijen allemaal erg sportief verliepen, want dat is lang niet altijd het geval. Zo verloor FM Henk nogal ongelukkig van Jan Jaap Janse in tijdnood. Toen hij de tweede partij won, sprak JJJ van gerechtigheid. In de finales sprak hij zijn waardering uit voor een mooi zetje waarmee het Apenhoofd vanuit een mindere stelling nog won. Zo was het een ouderwets gezellige (en voor het Apenhoofd leerzame) schaakmiddag.

Sociaal

Leuk was het weerzien van bekenden. Sizzel en Pinda bleken ook in de hoofdgroep te spelen. Opmerkelijk genoeg hebben we niet tegen Soest gespeeld (Baarn deed helemaal niet mee), terwijl we HSG pas in de laatste ronde tegenkwamen. Jesper Nederlof was ook weer eens van de partij. Ik heb mijn naamgenoot denk ik al bijna een decennium niet meer gezien, maar hij zag er nog net zo uit als vroeger. Hij was alleen wat kaler geworden, maar hij sliste ook nog steeds als vroeger. Echt veel gesproken hebben we niet. De meeste gesprekken had ik nog met Richard Langbroek, die als dertiende man mee was. Teamleider Eddy van de Velden wilde hem, om wat voor reden dan ook, niet als reserve opgeven voor het tweede team (hoewel dat nog prima had gekund), dus moest de conciërge zijn dag noodgedwongen vullen met het volgen van de wedstrijden. Uiteindelijk finishte het tweede in de middenmoot, dus zullen de sportieve redenen niet de doorslag hebben kunnen geven.

Het was een smetje op een verder vlekkeloze dag. Meteen na de laatste partij wenkte Cees Beijen me. In zijn Fiat bracht hij ons (mijzelf, Eddy en Richard) naar het Denksportcentrum. Zo was de dag, die wat traag begon omdat ik tot sint-juttemis in de rij voor de kassa stond, toch nog vrij snel afgelopen.

Met horten en stoten

Laat Pirelli nou toch eens fatsoenlijke regenbanden maken! Laat Pirelli nou toch eens fatsoenlijke regenbanden maken! Laat Pirelli nou toch eens fatsoenlijke regenbanden maken! Na twee uur was de Braziliaanse Grand Prix vanwege de regenval tweemaal afgebroken en driemaal geneutraliseerd. Daarna kwam het echter helemaal goed met de race. Luis won onbedreigd voor Rosberg, terwijl Max zich terugknokte naar een derde plaats.

Het was een nat raceweekend in Brazilië. Tussen de buien door bleef het droog, zoals in de kwalificatie, maar de race was het een natte bedoening. Hoe link de weersomstandigheden waren, ondervond Grosjean wel. De Haas-coureur zag zijn mooie zevende startplaats in rook opgaan toen hij zijn wagen in een verkenningsronde tegen de muur plakte. Het betekende dat hij in de race, die tien minuten later dan gepland van start ging, slechts toeschouwer was.

Om 14:10 plaatselijke tijd gaat de race achter de safetycar van start. Dat is goed nieuws voor de Mercedes, die zodoende zonder problemen hun voordelige uitgangspositie behielden. Na zeven lange ronden gaat de race dan echt van start. Luis spuit bij Rosberg weg, die op zijn beurt bij Räikkönen wegtrekt. De Fin, die in de kwalificatie vanuit het niets de derde plaats had gepakt, laat zich in de eerste bocht door Max verrassen. Uit het niets prikt Max zijn Red Bull erlangs, waarna hij jacht maakt op Rosberg.

In de achterhoede duiken de eerste coureurs al de pits in voor intermediates. Het is al heel lang bekend dat de regenbanden van Pirelli knudde zijn. De intermediates zijn een stuk sneller en dus nemen de coureurs die weinig te verliezen hebben de risico’s voor lief. Het is echter Fattle die zijn wagen als eerste verliest. In de aanloop naar start/finish gaat hij plotseling dwars. De Ferrari komt met de neus de verkeerde kant op tot stilstand en dus verliest Fattle veel tijd. Hij besluit maar meteen intermediates om te laten leggen.

Even later gaat het echt mis als Ericsson zijn Sauber op bijna hetzelfde punt helemaal verliest. De blauwe bolide verliest twee wielen en komt in de pitingang tot stilstand. De pitstraat wordt gesloten, maar desondanks haalt Red Bull beide rijders naar de pits. Max ontspringt de dans nog net, maar Ricciardo, die achter hem reed, was wel in overtreding. Christian Horner kwam ter plekke met het excuus dat Ricciardo door de rommel op de baan een lekke band had opgelopen, maar daar trapten de stewards niet in, dus kreeg de lachende Australiër een tijdstrafje.

De safetycar kwam in ieder geval ook maar meteen de baan op. Door zijn stop vond Max zich weer achter Räikkönen terug. Het rode gevaar elimineert zichzelf meteen bij de herstart. Op volle snelheid breekt de achterkant ineens uit. De hevig corrigerende Räikkönen kan zijn wagen niet meer in het rechte spoor houden en keilt de muur in. Zijn achtervolgers kunnen hem wonder boven wonder nog net ontwijken.

Het incident betekent ook meteen dat de race wordt stilgelegd. Tijdens de onderbreking klagen Grosjean en Ericsson over de banden. Na een korte pauze wordt de race weer herstart achter de safetycar. Hoewel de weersomstandigheden redelijk lijken, wordt er niet geracet en na zeven zinloze rondjes achter de safetycar wordt de race voor de tweede keer afgebroken. De verliezer van het vreemde safetycar-intermezzo was Hülkenberg, die een lekke band had opgelopen en noodgedwongen een pitstop moest maken, zodat hij zijn vierde plaats voor de vijftiende plaats moest inruilen.

Even na vieren wordt de race dan eindelijk hervat. Hoewel de condities niet zijn verbeterd, gaat de race nu wel van start. Aan het eind van de 31e ronde slaat de safetycar linksaf de pitstraat in, waarna Luis weer bij zijn rivalen weg probeert te rijden. Max, die door de onderbreking (noodgedwongen) weer op de full wets was overgestapt, grijpt Rosberg meteen aan. Hij vliegt de Finse Duitser in de derde bocht buitenom voorbij. Hij loopt zelfs in op Luis. Zou hij een gooi naar de overwinning kunnen doen?

Het antwoord is nee, want Luis gooit het tempo omhoog en rijdt weer wat weg bij de Red Bull. Even later gaat het voor Max bijna mis als hij op hoge snelheid de controle over zijn wagen verliest. Zijn Red Bull staat overdwars op het circuit en stormt met een angstaanjagende snelheid op de muur af. Max blijft rustig. Hij laat op precies het juiste moment de rem los, geeft een dot gas en weet de muur precies te ontwijken. Hij blijft zelfs Rosberg voor.

Luis ligt dan ineens wel zeven seconden voor. Het wordt nog erger voor Max als Red Bull even later op het weinig lumineuze idee komt om beide coureurs de pits in te roepen voor intermediates. Volgens de computers waren de groene regenbanden iets sneller dan de blauwe regenbanden, maar de rekentuigen konden ook niet voorzien dat Massa op hoge snelheid zou crashen. De kalende Braziliaan, die bezig is met zijn afscheidstournee, wilde dolgraag voor eigen publiek schitteren. Helaas voor hem ging zijn weekend van kwaad tot erger. Na een hoop gegoochel met de banden reed hij in de achterhoede rond en crashte hij op zijn intermediates.

De pitstraat werd opnieuw gesloten en dat was slecht nieuws voor de Mercedes, die hun voorsprong op de rest zagen verdampen. Kon Max de grijze bolides op zijn intermediates nog bedreigen? Het antwoord is nee, want Red Bull haalt beide rijders nog tijdens de safetycarfase naar de pits voor een nieuw setje regenbanden. Het betekent dat Max terugvalt naar de laatste plaats. Lekker gedaan, jongens!

Betere zaken deden de coureurs die niet steeds van banden waren gewisseld. Zo reed Nasr op een keurige zevende plaats rond, terwijl de Manors nog aan de punten mochten snuffelen. Bij de herstart neemt Luis opnieuw kordaat het voortouw, maar al gauw gaat alle aandacht naar de achterhoede, waar Max de ene na de andere coureur terugverwijst. Binnendoor, buitenom, bovenlangs of onderdoor, het maakt geen verschil. Zelfs teamgenoot Ricciardo moet eraan geloven. Daarna gaat hij Kwjat, Ocon, Nasr en Hülkenberg voorbij, waarna hij aan de staart komt van Fattle. Die zit op Science te jagen, maar wordt dan in het trage gedeelte door Max zoekgereden. Zij aan zij rijden de twee naar de laatste bocht. Max heeft de binnenbocht en Fattle het nakijken. Hij krijgt daarna ook Science en zelfs de op de derde plaats rijdende Pérez te pakken.

Het wekte dan ook geen verbazing dat Max werd uitgeroepen tot Driver of the Day. Luis won onbedreigd. Om Rosberg nog een beetje te jennen vertelde hij na afloop dat zijn 52e zege een relatief eenvoudige overwinning was geweest, niet vergelijkbaar met zijn dominante zege op Silverstone van alweer bijna een decennium geleden. De WK-leider scoorde voor de derde keer op rij een tweede plaats en deed daarmee precies wat hij moest doen. Over twee weken in Abu Dhabi heeft hij aan podiumplaats genoeg voor de titel. Maar alle lof was er natuurlijk voor Max, die reed alsof hij van een andere planeet kwam.

Achter hem scoorde Pérez een knappe vierde plaats, voor Fattle, die Science tegen het eind van de race nog te pakken kreeg. Pechvogel Hülkenberg finishte als zevende, nog wel voor Ricciardo. De vierde plaats in het WK kan Force India bijna niet meer ontgaan. Nasr scoorde twee hele belangrijke punten voor Sauber, waardoor het Zwitserse team de laatste plaats in het constructeurskampioenschap overdoet aan Manor. Alonso pakte nog het laatste punt, ondanks dat hij door een spin bij de laatste hervatting naar de laatste plaats was teruggevallen.

In ieder geval kreeg het doorweekte Braziliaanse publiek toch nog een geweldige show voorgeschoteld en daar had na twee uur waarschijnlijk niemand nog op gerekend. Wat een fantastische race weer!

Het kan raar lopen

Het kan raar lopen in de landelijke schaakcompetitie. Daarmee bedoel ik dan niet Li Riemersma, die op de terugweg naar Utrecht Centraal twee keer tegen een lantaarnpaal liep, maar de wedstrijd Oud Zuylen Utrecht 2 – BSG 2, die door de uitploeg op een onnavolgbare manier gewonnen werd.

“Ik bood twee keer in gewonnen stelling remise aan!”, aldus een withete Arie Schwartz na afloop van de wedstrijd Oud Zuylen 2 – BSG 2. De vredesvoorstellen waren even merkwaardig als het partijverloop, want uiteindelijk wist de ongelukkige zwartspeler de partij en daarmee de wedstrijd voor zijn team alsnog te verliezen. Zoals wedstrijdleider Mark Huizer op Utrechtschaak meldde:

“Beide OZU-teams stonden met lege handen na minimale nederlagen waarbij vooral de eerstebordspeler van OZU 2 nog wel eens badend in het zweet wakker zal worden.”

In de derde ronde van de KNSB-competitie moesten beide KNSB-teams van BSG naar Utrecht. BSG 1 speelde in het Stedelijk Gymnasium tegen Paul Keres, terwijl BSG 2 even verderop in Het Huis Utrecht tegen Oud Zuylen Utrecht 2 speelde. Op papier was het een spannende wedstrijd, want de afgelopen jaren leverden de duels tegen Oud Zuylen, die om de een of andere reden altijd in Utrecht werden gespeeld, sterk wisselende resultaten op. Na een paar zeges voor BSG 2 eindigde de wedstrijd twee seizoenen geleden onbeslist, terwijl BSG 2 vorig seizoen flink op zijn donder kreeg.

Afgelopen seizoen is Oud Zuylen gefuseerd met de ter ziele gegane Schaakclub Utrecht. Het eerste team van Oud Zuylen Utrecht is in feite het eerste team van Utrecht, aangevuld met de sterkste spelers van Oud Zuylen (Jaap van der Tuuk, Dirk Floor), terwijl het tweede team in grote lijnen het vroegere Oud Zuylen is. Het team is er echter niet sterker op geworden en in plaats van kampioenskandidaten zijn ze nu middenmootmateriaal. Het is misschien even wennen en misschien dat de spelers nog niet helemaal op elkaar waren ingespeeld, want de eerste wedstrijden gingen verloren, zodat de Utrechtse combinatie na twee ronden in de onderste regionen bivakkeerde.

Hoe anders was de situatie bij BSG 2, dat na een uiterst zwak 2015-2016 goed aan het seizoen was begonnen met een overwinning en een gelijkspel. De weg naar boven lijkt te zijn ingezet. Het P-woord wordt voorlopig nog niet in de mond genomen, al was het maar omdat er ook een team meedoel dat eigenlijk twee klasses hoger hoort te spelen (LSG 2).

In Utrecht moest er in ieder geval maar worden voortgeborduurd op de bemoedigende competitiestart, maar al gauw was er van het goede gevoel niks meer over toen Remmelt aan het vierde bord binnen een half uur een toren weggaf tegen Marc Schwartz (zoon van) en meteen kon douchen.

De overige borden waren veel langer bezig. Goede stellingen aan BSG-kant werden niet direct in punten omgezet en op de andere borden was het allerminst duidelijk. Oud Zuylen liep uit door een overwinning van Meindert van der Linde op Coen in een wat aparte Siciliaan. BSG 2 deed wat terug aan de lagere borden, waar Ruben ex-BSG’er Carol-Peter Gouw netjes overspeelde. Timon deed hetzelfde bij Huib Olij, die met veel gevoel voor drama aankondigde dat het een mooi moment was om met het spelletje te stoppen.

Door de remises van Frans (tegen Marcel van Os), Rein (tegen Albert Jan Hummel) en Tom (tegen Jan Maarten van den Boogaart) lag alle druk op de schouders van het Apenhoofd. Vanwege de stand had hij tweemaal een remiseaanbod naast zich neergelegd en dat had hem lelijk de kop kunnen kosten. In vliegende tijdnood wist hij met wat medewerking van tegenstander Arie Schwartz (vader van) te consolideren, waarna hij er in het eindspel nog een winst uit probeerde te peuren. Na ruim 5 uur ploeteren lukte dat zowaar en dus boekte BSG 2 een zege waar halverwege de wedstrijd geen hond meer op gerekend had. Door de nauwelijks verdiende overwinning voert BSG 2 de subtop aan in klasse 3D, ver achter LSG 2 en Fischer Z, die alles nog gewonnen hebben.

Een eveneens krappe zege behaalde BSG 1 tegen Paul Keres. Aan de hoogste borden ging alles nog wel goed, maar doordat het middenrif in elkaar lazerde, werd het alsnog een loodzware klus om de zege binnen te halen. Uiteindelijk was een zwaarbevochten overwinning van Lange Alexander in combinatie met een remise van Large genoeg voor een magere 5½-4½-zege. Daardoor blijft BSG koploper, op de voet gevolgd door De Toren uit Arnhem.

Uitslagen:

Oud Zuylen Utrecht 2 (2023) – BSG 2 (2050) 3½-4½
1. A. Schwartz (2175) – J. de Groote (2211) 0-1
2. M. van Os (2106) – F. Borm m (2177) ½-½
3. M. van der Linde (2040) – C. van der Heijden (2071) 1-0
4. M. Schwartz (2028) – R. Otten (2011) 1-0
5. A.J. Hummel (2019) – R. Brouwer (1998) ½-½
6. C.P. Gouw (2003) – R. Hilhorst (2007) 0-1
7. H. Olij (1856) – T. Brouwer (1932) 0-1
8. J.M. van den Boogaart (1955) – T. de Ruiter (1996) ½-½