Het was een onvoorspelbaar weekendje in Monaco: op zaterdag pakte Kimi Räikkönnen zijn eerste pole in 9 jaar en in de race waren de ongevallen en lekke banden niet van de lucht. Uiteindelijk bracht Vettel Ferrari zijn eerste zege in het vorstendom in 16 jaar.
Het grootste nieuws voorafgaande aan het raceweekend in Monaco was wel dat Fernando Alonso de race liet schieten om de Indy 500 te rijden. Nadat het al gauw duidelijk was dat Honda ook dit jaar weer een wanprestatie had geleverd, had de Spaanse coureur wel oren naar een avontuur aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Eindelijk had hij de beschikking over een auto waarmee hij wel kon winnen! Zijn laatste Formule 1-zege dateerde alweer van 2013. Alonso’s afwezigheid zorgde voor een eenmalige terugkeer van een oude bekende: Jenson Button mocht een half jaar na zijn laatste race weer plaatsnemen in de inmiddels oranje gespoten McHonda.
Op het trage stratencircuit van Monaco telt het motorvermogen niet zo en dus werd McLaren kansen toegedicht om eindelijk weer punten te scoren. Buttons goede gemoed wordt echter al snel op de proef gesteld als hij vanwege een motorwissel vijftien plekken op de grid in kan leveren, wat betekende dat hij hoe dan ook in de achterhoede aan de race zou moeten beginnen.
Heel anders gaat het eraan toe bij het team van Ferrari. Waar Mercedes de bal in de vrije trainingen wat betreft de afstelling volledig misslaat, gaan de rode bolides als een uurwerk in de rondte. Opmerkelijk genoeg is het ditmaal Räikkönen, in het vervolg aan te duiden als Rijkunnen, die verrassend de pole pakt. Voor het eerst sinds de Grand Prix van Frankrijk in 2008 mocht de ijskoude Fin weer vanaf kop beginnen. Fattle was maar een fractie sneller dan Bottas, maar startte desondanks op de eerste rij. Max en Ricciardo completeerden de top 5. Luis kende daarentegen zijn slechtste kwalificatie in heel lange tijd. Geen moment kwam hij in zijn ritme en door een crash van Vandoorne haalde hij de top 10 niet eens. De drievoudig wereldkampioen mocht pas als dertiende van start gaan.
Bij de start gebeurt er weinig. Rijkunnen behoudt zijn eerste plaats en Fattle schuift rustig achter hem aan, terwijl Bottas de Red Bulls nog net achter zich houdt. Alleen in de middenmoot zijn er wat verschuivingen. Zo gaat Magnussen van 11 naar 9, terwijl Kwjat het omgekeerde traject bewandelt. Vervolgens is het treintje rijden.
Achterin gaan Wehrlein en Button, die vanuit de pits was gestart, al in de eerste ronde naar de pits. Doordat de bandenslijtage naar verwachting heel laag was, kon het een voordeel zijn om de banden al in de eerste ronde te vervangen, om zo op te rukken als de rest noodgedwongen banden moest wisselen. Bij het uitrijden van de pits komen ze elkaar tegen, waarna Wehrlein een tijdstraf krijgt vanwege de unsafe release.
Aan kop rijden de Ferrari’s op zevenmijlslaarzen bij de rest van het veld vandaan, totdat ze op de achterblijvers stuiten, waardoor de top 5 weer in elkaar schuift. Max zit aan de staart van Bottas, die zijn ultrazachte banden al behoorlijk had opgerookt en niet meer zo snel is. Inhalen is een ander verhaal, dus haalt Red Bull hem naar de pits. De stop verloopt matig. Bottas stopt een ronde later en staat bijna een seconde korter stil, zodat hij de Red Bull nog net voorblijft. Samen maken ze jacht op Science, die ook nog moet stoppen.
Vooraan haalt Ferrari Rijkunnen ook maar naar de pits, zodat Fattle en Ricciardo aan kop gaan. Zonder andere auto’s voor hun snufferd kunnen ze eindelijk hun ware potentieel laten zien. Ricciardo perst er een paar rondjes in de lage 1:16 uit. Fattle zet zelfs een 1:15,5 neer. De rest zit nog in de 1:17. Het gevolg is dat Fattle na zijn stop aan de leiding blijft, terwijl Ricciardo terugvalt tot de derde plek achter de Ferrari’s, maar ver voor Bottas en Max, tot groot ongenoegen van laatstgenoemde.
Luis is op dat moment opgerukt naar de zesde plaats. De Brit reed in de openingsfase bewust heel langzaam om nog wat rubber over te hebben voor als iedereen naar de pits zou gaan. Eenmaal verlost van het verkeer zet ook hij scherpe tijden neer. Het zorgt ervoor dat hij bij zijn stop alleen een plekje verliest aan Science, ook omdat Magnussen nog een ongeplande pitstop moet maken vanwege een lekke band. De oorzaak daarvoor lijkt een losse putdeksel te zijn.
Vooraan neemt Fattle een behoorlijke voorsprong op Rijkunnen, die op de superzachte band zo traag is dat Ricciardo hem op de hielen zit. De race lijkt daarmee beslist te zijn, totdat er ineens een auto op zijn kant tegen de muur staat. Zou Stroll dan toch… Het blijkt Wehrlein te zijn. Als Button zijn McLaren even verderop met een kapotte linker voorwielophanging parkeert, is het wel duidelijk wat er is gebeurd: in de strijd om de een-na-laatste plaats heeft de wereldkampioen van 2009 de Sauber bijna de haven in gelanceerd bij een volkomen kansloze inhaalpoging. Wehrlein kan zijn gekantelde bolide gelukkig nog heelhuids verlaten. Wel rukte de safetycar uit.
Red Bull gebruikt de neutralisatie om Max op nog een nieuw setje ultrazachte banden te zetten, zodat hij Bottas in de slotfase nog kon aanvallen. Hij blijft vijfde. Ook Pérez en Massa halen nieuwe banden. Voor Pérez, die eerder in de race veel tijd had verloren door een beschadigde voorvleugel, was dit de uitgelezen manier om in de slotfase nog wat terrein goed te maken.
De safetycarfase betekent ook dat de achterblijvers hun ronde achterstand mogen goedmaken en dat wordt Ericsson meteen noodlottig. Hij schiet al in de eerste bocht op volle snelheid kansloos de muur in. Het wrak kan snel worden verwijderd, waarna de race echt van start gaat. Bij de hervatting wordt Vandoorne meteen door Pérez ingerekend. De Mexicaan zet zijn roze bolide er in de eerste bocht naast, waardoor Vandoorne geen kant meer op kan en tegen de muur tot stilstand komt.
Zonder de McLarens en Saubers (en Hülkenbergs Renault, die al vroeg in de race de geest gaf) maken de 15 overgebleven auto’s er een spannende slotfase van. Ricciardo knalt bij de herstart hard tegen de vangrail in de eerste bocht, waardoor Bottas en Max bijna naast hem opduiken. Ze komen er niet voorbij. Ricciardo hervindt langzaam zijn tempo. Max kan Bottas onder druk zetten, maar dat is het ook wel. Achter hem houdt Science Luis vrij eenvoudig achter zich. De enige die iets voor elkaar krijgt is Pérez. Hij doet een do-or-die-aanval in de Trulli-haarspeldbocht op Kwjat. De wagens raken elkaar. Kwjat ligt er vrijwel meteen uit, terwijl Pérez voor de tweede keer met schade naar de pits moet, waardoor hij terugvalt tot de dertiende en laatste plaats. Dat hij op nieuwe banden nog wel de snelste raceronde rijdt, was een schrale troost.
Fattle maakt de 78 ronden keurig als eerste vol en bezorgde Ferrari voor het eerst sinds 2001 weer de overwinning in het vorstendom. Rijkunnen maakte er een dubbelzege van, terwijl Ricciardo zijn tweede podiumklassering op rij behaalde. Voor Mercedes viel er weinig te lachen. Voor het eerst sinds Spanje 2016 ging de champagnedouche aan hun neus voorbij. Bottas kwam niet verder dan een matige vierde plaats, terwijl Luis het met een zevende plaats naar omstandigheden nog goed deed. Max scoorde voor het eerst in zijn carrière punten in het vorstendom, maar stak zijn teleurstelling over de geflopte strategie niet onder stoelen of banken. Science werd knap zesde en deed Toro Rosso waardevolle punten cadeau, helemaal omdat de rivalen Force India en Williams niet of nauwelijks scoorden. Haas had als vierde team twee auto’s in de punten: Grosjean werd achtste, Magnussen ondanks alles tiende. Massa scoorde met een negende plaats zowaar nog twee punten voor Williams, dat Stroll in de slotfase met een technisch defect zag uitvallen. Palmer en de Force India’s van Ocon en Pérez visten achter het net.
Dat er bij Ferrari volop feest werd gevierd, lijdt geen twijfel. Door zijn tweede Monegaskse overwinning sloeg Fattle een gat van 25 punten naar Luis, terwijl Ferrari de leiding in het constructeurskampioenschap van Mercedes overnam. Na drie jaar Mercedes-dominantie is Ferrari dit jaar de bovenliggende partij en dat is wel verfrissend.
