Veldwerk

Werkweek

De afgelopen week was een zware week voor mij. Ik had namelijk veldwerk en daar zal ik nu verslag van proberen te doen. Het begon allemaal op de dag na Ewoods verjaardag.

Maandag 21 april

Op maandag begon de werkweek in Amstelveen. Met busjes werden we vervoerd naar de plek des onheils. Aan het stuur zaten wat begeleiders/leerkrachten, maar ook van die hogerejaarsmeiden. Ik zat bij een van hen in zo’n busje en ik moet zeggen dat die gasten als beesten reden. BAF, drempeltje af en bijna zonder de koppeling te gebruiken werd er dan een dot gas gegeven. En dan heb ik het nog niet eens over die smalle landweggetjes waar ze doorheen crosten. Anderen hadden de mazzel dat ze in Amsterdam een fietsje hadden. Zij kwamen later hijgend en puffend aan.

We stonden toen op de dijk langs de Amstel. In Nederland hebben de rivieren de gekke gewoonte dat ze op de hoogste plaatsen in het land stromen. Het land naast de dijk lag ongeveer twee meter onder zeeniveau en dat werd onze eerste boring. Op een smalle strook langs een sloot mochten we onze eerste boringen verrichten. Dat wordt gedaan met een zogenaamde edelmanboor, een primitief ogend stuk metaal dat zich de grond ingraaft als je hem de juiste kant op draait. Verder zaten er verlengstukken bij, zodat je dieper de grond in kon gaan.

Na een tijdje bereik je echter het grondwater en kun je beter met de guts werken. Met deze guts (die door mijn groepsgenoten steevast op z’n Engels werd uitgesproken) kun je met een beetje goede wil tien meter diep komen, mits je voldoende koppel- en verlengstukken hebt.

Zelf hield ik me niet zozeer bezig met het boren. Ik moest beschrijven welk spul er naar boven werd gehaald. Dat kon zand zijn, maar ook silt of klei of (uiteraard) veen. Veen is meestal nog wel te herkennen, maar die andere zooi bijna niet. Is het nou klei of silt? Of is het siltige klei? Of zandige klei? Of kleiig zand? Na een tijdje word je gek. Het beschrijven duurde ook uren. Terwijl alle andere groepjes zich opmaakten voor de boring op het andere veld, waren wij nog steeds bezig. Tegen het einde van de middag togen wij naar de andere strook, om daar een ander groepje te assisteren bij een boring. Er werd veel prut en bagger omhoog gehaald en iedereen zat onder de troep (behalve ik, want ik haat vies worden.)

Gelukkig kon ik toen lekker naar huis.

Dinsdag 22 april

Op dinsdag moesten we de bevindingen van maandag rapporteren. We moesten een of ander stom profiel tekenen en een of ander lulverhaal schrijven over de vorige dag. Ik moest dat samendoen met May, een oudere mevrouw (!). De twee knakkers die de boringen hadden verricht, Bruce en MadU (die ook wel Meeuwis werd genoemd) mochten over dezelfde shit een lulverhaal schrijven.

Ik zat dus met m’n Deense naam tussen drie Engelse namen. En dat terwijl ze alle drie, naar mijn weten, niet van Engelse afkomst zijn.

Maar ja, als je boringen boring vindt, dan zijn die beschrijvingen helemaal geestdodend. Hmm, nix voor Large dus.

Woensdag 23 april

Om half negen stond de bus bij de VU te wachten, op weg naar Culemborg. We hadden te horen gekregen dat we vooral niet te laat moesten komen. Ik was om zes uur opgestaan en omdat de tram of metro goed aansloot op de trein, was ik om half acht al aanwezig. Dus toen kon ik een uurtje wortel schieten.

Uiteindelijk vertrok de bus ook nog eens te laat, omdat er toch weer mensen te laat kwamen. In de bus werd de meest afschuwelijke suffe herrie gedraaid die je je maar kunt voorstellen. Wat een wansmaak had die buschauffeur. Het is nog niet zo erg als dat gestamp wat je in disco’s hoort, maar wat er tegenwoordig op de radio te horen is, is vaak vlees noch vis. Echt muziek die alleen vegetariërs mooi vinden of zo.

Hoe dan ook, na een toch wel lange busrit naar Culemborg, waar de buschauffeur nog bijna een paar fietsers platreed om wat studiebollen van het station af te halen, kwamen we aan bij een boerderij. Op een van die enorme lappen grond gingen we met de hele groep een heleboel boringen verrichten, in de hoop iets te weten te komen over de interessante dingen die zich in het verleden hebben afgespeeld. Zo hadden sommige groepjes een hoop zand opgeboord, wat duidde op een riviergeul.

Op het laatst werden er nog wat boringen op een ander veld verricht. Na afloop gingen we weer terug in de bus, waar weer van die suffe herrie werd gedraaid.

Donderdag 24 april

Deze donderdag stond weer in het teken van de uitwerkingen. In de middag werden er wat proefjes gedemonstreerd, zoals hoe zand en löss (?) water opzogen (die proef mislukte een beetje), het bezinken van zand in een kolom en dat soort dingen. Verder konden we nog voelen hoe silt aanvoelt. Ditmaal moest May eerder weg, maar was ik niet lang daarna klaar en kon ik me opmaken voor vijf dagen Brabant…

BSG kampioen!!

Perfecte score

Het is BSG gelukt om glansrijk kampioen te worden in klasse 1A. Ook de laatste wedstrijd, tegen Zukertort Amstelveen, werd gewonnen. Hiermee maakte BSG het zelf af. Later bleek dat de enig overgebleven concurrent, De Wijker Toren met 6½-3½ had verloren en dat het resultaat van de wedstrijd in het Denksportcentrum er niet zo toe deed.

Met 18 matchpunten uit 9 duels heeft BSG de perfecte score tot het laatst behouden. Na de promotie van vorig jaar was dit de tweede promotie op rij. De Wijker Toren zag daarentegen een reeks van vier opeenvolgende promoties onderbroken worden.

Seizoen 2007-2008

BSG begon het seizoen met de doelstelling niet te degraderen. De eerste wedstrijd van het seizoen, uit tegen Groningen 2, was meteen een belangrijke. Groningen 2 was namelijk anderhalf jaar voor deze wedstrijd gepromoveerd ten koste van BSG. Dit jaar waren ze duidelijk verzwakt en won BSG met 3-7.

Tegen De Wijker Toren ging het weer heel goed. Er werd met maar liefst 6½-3½ gewonnen van een ploeg die amper weet wat verliezen is. De start verliep dus naar wens en in de derde ronde speelden we tegen Wageningen, dat toen als enige overgebleven ploeg 100% had.

Toen Wageningen ook werd verslagen, begon de kampioenschapskoorts een beetje uit te breken. Met overwinningen op VAS en Philidor werd de voorsprong op De Wijker Toren, dat zich begon op te dringen als enige kanshebber, geconsolideerd. Daarachter was het een groot gevecht waar de subtoppers elkaar voortdurend punten afpakten.

Na de winterstop rekende BSG nog af met Euwe, Unitas en Paul Keres. Vooral die laatste wedstrijd, tegen het sterke Paul Keres, was knap. Het tekende het knappe seizoen van BSG, dat in de belangrijkste wedstrijden het beste van zichzelf liet zien. Zonder echt tekenen van zwakte te vertonen had het eerste na acht duels alle 16 matchpunten bijeen geraapt. Soms met een 5½-4½-overwinning, soms met een 6½-3½-overwinning, maar altijd ontzettend constant. De Wijker Toren gaf zich echter niet gewonnen, want de ploeg uit Beverwijk had verder ook alles gewonnen en behield daarmee een minieme kans op het kampioenschap.

BSG – Zukertort

BSG ontving de nummer 8 uit de competitie, Zukertort uit Amstelveen. In dit team speelt een groot aantal (ex-)jeugdspelers, zoals Jelmer Sminia, Lody Kuling, Bram ter Schegget, MEHran Kamali en Jonathan Tan. Verder heeft Kevin Tan een paar keer ingevallen.

Ondanks het jeugdig element moest de ploeg nog tot op het laatste moment vechten tegen degradatie. Dat is toch wel opmerkelijk te noemen. Qua rating en qua leeftijd zou je een dergelijke combinatie van spelers toch wel als (sub)topper inschatten.

Toch blijkt daar toch weer een beetje het verschil tussen BSG en Zukertort. Waar BSG zeer toegewijde, underrated jeugdspelers heeft, blijven die van Zukertort een beetje achter. Zo staat Lody Kuling wel op 2236 (!) in de lijst, maar heeft hij inmiddels dik 100 punten ingeleverd. Verder valt de dramatische score van Jonathan Tan (1 uit 6) op. Dat is niet wat hij kan.

BSG heeft wat meer oudjes. Met Hans Ree en Leon Pliester zijn de eerste twee borden goed bezet. Verder zijn FM Henk, Emiglio en Ton drie sterke spelers. Coen is wat minder goed, maar zolang de tegenstanders zijn zwaktes niet kennen, kan hij soms best gave dingen doen.

Zukertort kon daar op de eerste borden Sybolt Strating, Sander Los en Henk Schmitz tegenover zetten, drie spelers met een rating van rond de 2300. Aangevuld met spelers als Dennis Brouwer en P-P Theulings had Zukertort eigenlijk een nette mix tussen "jong" en "oud".

Toch verwachtte Le niet dat Zukertort het kampioensfeestje kon verstoren:

"Morgen gaat BSG 1 promoveren naar de Meesterklasse. Dat gaat gebeuren zonder ook maar een matchpunt te verspillen. Dat is een puike prestatie, in een poule waarin bijna alle teams aan elkaar gewaagd zijn."

Maar toen de dag zelf…

Zaterdagochtend

Ik was de hele week ziek geweest, maar ik was aan de beterende hand. Optimistisch belde ik naar EB dat ik dacht dat ik wel kon spelen. Natuurlijk was ik niet helemaal fit, maar effe een vitamine-C-pilletje erin en zo’n smerig aspirientje (dat ik met een grote slok in een keer doorslikte, zodat ik dat vieze ding lekker niet hoefde te proeven) en ik ging naar het Denksportcentrum.

Zaterdagmiddag

Toen Ewood & ik aankwamen bij het DSC, wist ik niet of ik kon spelen (dat klinkt zo speels.) Emiglio vroeg volgens mij nog wat en net toen ik naar de speelzaal wilde lopen, hoorde ik Le. (La liep tien meter achter ‘m of zo… xD) Ik ging tegen hem schaken om te zien of ik er nog wat van kon. Het antwoord was nee. Ik was veel te vermoeid en ik miste veel scherpte. Dat ging ik mijn team mooi niet aandoen. Er werd dan ook besloten dat ik niet zou meespelen.

Het lastige was dat EB pas later zou komen. Daardoor regelde Fliffer alles. Tom de Ruiter werd aangewezen als mijn vervanger. Dat betekende dat het tweede een man tekort kwam. Toen de wedstrijd al lang was begonnen, werd besloten om Peter Baas, de barman, te laten invallen.

Ik vond het leuk om de eerste drie kwartier een beetje langs de borden te lopen. Als ze nog snel spelen en zo. Ik kon tevens de opstellingen bewonderen. BSG had Large en Ewootoo op #3 en #4 gezet. Zukertort stelde daar Jelmer Sminia tactisch tegenover. Ewood speelde tegen Henk Schmitz, een van de sterkere spelers van de bezoekers.

Aan #5 zat Lody Kuling tegenover FM Henk en aan #6 had BSG Emiglio gezet, die genoegzaam in Bram ter Scheggets bange oogjes kon kijken. Le was aan #7 gezet, tegen MEHran en pas op #8 zat Ton, de gedeelde topscorer van BSG, tegen Jonathan Tan.

Ton, een zeer gevaarlijke aanvalsspeler, speelde (ik neem aan dat dit de juiste zetvolgorde is) 1.d4 d5 2.c4 c6 3.Pc3 Pf6 4.Pf3 e6 5.Lg5 dxc4 6.e4 b5 7.e5 h6 8.Lh4 g5 9.exf6!? gxh4 10.Pe5.

Eerst dacht ik dat hij een fout had gemaakt met 9.exf6, ik "ken" eigenlijk alleen 9.Pxg5, maar dat was niet zo. De stelling bevatte een aantal pointes, die ik later te zien kreeg.

Namiddag

Om kwart voor één ging ik maar weer naar huis. Ik was thuis erg gespannen. Wat zou er allemaal gebeuren op dit moment? En hoe stond het als ik terugkwam?

Om een uur of vijf fietste ik met m’n ma naar het DSC. Bij de hoek van de straat, waar nu al sinds mensenheugenis wordt gebouwd, stond Emiglio. Hij vertelde rustig dat het 3-3 stond en dat De Wijker Toren met 4½-1½ achterstond. Dit betekende dat BSG KAMPIOEN was… Als die informatie tenminste betrouwbaar was. Over zijn eigen resultaat wilde hij niet te veel zeggen. Geen idee waarom, want hij had toch maar mooi gewonnen.

Op dat moment waren alleen de vier kopborden nog bezig. De staartborden leverden zes witzeges op. Toen ik boven was, hield Le een onnavolgbaar verhaal over zijn eigen partij. Het kwam er uiteindelijk op neer dat hij zijn tegenstander liever een stukoffer met koningsaanval toestond, dan dat hij een pion won bij goede stelling. In dat laatste geval was de uitslag van de partij ongetwijfeld "0-1" geworden. Nu kwam Le er al pijnlijk snel achter dat hij met een klein dingetje geen rekening had gehouden, waardoor hij geforceerd mat liep.

Ook Tom de Ruiter, de invaller verloor. Hij speelde dan ook tegen de topscorer van Zukertort. Zelfs FM Henk verloor. Lody Kuling legde de hardwerkende FM over de knie. Gelukkig stonden er ook drie eentjes tegenover deze flaters. Niet alleen het puntje van Emiglio, maar ook het punt van Ton.

We vervolgen de zojuist afgebroken partij met:

10…Lb7? En dat speelde Jonathan T. na een half uur nadenken. Logisch en goed is 10…Dxf6, al had Ton ook dan meer compensatie dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Na 10…Lb7 sloeg Ton hard toe met 11.Pxf7! Aanname leidt tot mat, dus deed zwart nu maar wel 11…Dxf6. Na 12.Pxh8 stond wit gewoon een kwaliteit voor en schoof Ton het niet optimaal uit.

Zelfs Coen won. Geen idee hoe, maar uit zijn laatste drie partijen pakte Coen evenveel punten. Het lijkt erop dat de voorbereidingsmethode zelfs bij de atechnische Coen aanslaat.

BSG 2

Daarmee hadden we het mooiste wel gehad, of toch niet? BSG 2 werd dan wel kansloos weggeschoven door De Waagtoren, de eeuwige nummer twee in de poule, maar er waren ook lichtpuntjes.

Allereerst de zege van Fliffer op Frank van Tellingen, die vorig jaar al niet van Large won en nu dit. Ik vond het toen wel humor dat -ie vaak zei hoe Large nog remise kon houden xD.

Verder had BSG 2 heel weinig in te brengen; aan de borden 4, 5, 7 en 8 hadden de bezoekers al toegeslagen. Kooijman had aan #2 nog remise gemaakt, maar verder stond de witte aan #3 een stuk achter.

Het lichtpuntje was dan ook #6, waar Peter Baas een stuk meer had tegen de klassetopscorer. Iedereen rekende op een punt, maar er speelden nog een paar dingen mee: de druk en het geringe materiaal. Uiteindelijk hield de barman een paard en een loper over tegen een haarloze koning, maar zag hij niet hoe hij het nou moest winnen. Wel jammer, maar hij had bewezen dat hij meer kan dan drankjes inschenken.

Kopborden

De kopborden hielden stug vol. Ewootoo was heel slecht komen te staan na de tijdnoodfase. Zijn stelling maakte m’n ogen bijna vochtig. Verderop leek Large met zijn vrijpion wel kansen te hebben, maar wit had wel een pionnetje meer als ik het zo zag. Ook bij Hans Ree had wit een pionnetje meer, maar ik vertrouwde er wel op dat Hans het op remise kon houden. Hans Ree kon gewoon niet verliezen, dacht ik.

En toch gebeurde het.

Door een röntgenaanval raakte de oud-Nederlands kampioen dat zielige paard op h6 kwijt. De stand was 3-4, wat geen reden tot paniek was, aangezien De Wijker Toren er ook niet veel van bakte.

Ik ging naar de analyseruimte, waar Le tegen Emiglio schaakte. Verder waren de kindertjes van Zukertort er ook nog en toen ineens kwam er een gast naar beneden die schreeuwde dat Henk Schmitz ook klaar was. Er ging toen nog geen belletje bij me rinkelen. Pas toen bleek dat hij had verloren, wat tot ongeloof leidde in het Zukertort-kamp, wist ik dat het Ewoods tegenstander was.

Ik haastte me naar boven, waar een glunderende Ewood werd gefeliciteerd. Zijn neurotische tegenstander, die tijdens de partij naar een toeschouwer kwam omdat 'ie ‘m had aangekeken of zo, zal wel naar het toilet zijn gegaan om de vulling uit een teddybeer te rukken.

Er waren sowieso veel neuroten in de zaal. Misschien was het ook wat drukker vanwege het kampioenschap. Hoe dan ook, op een gegeven moment beweerde iemand dat er werd voorgezegd. Waarschijnlijk stonden wat mensen gewoon wat met elkaar te kwekken.

Het zou me in ieder geval niks verbazen dat Ewoods tegenstander zo uit z’n concentratie was van het "STILTE!" roepen, dat -ie daardoor in een prachtstelling een stuk wegblunderde.

Het was in ieder geval weer een "gestolen" punt, waarmee BSG zich uiteindelijk zelfs helemaal schadeloos uit het duel wurmde, want uit de overige twee partijen werd ook het maximale resultaat gehaald.

Zo won Large na een lang eindspel en kreeg hij een enorm applaus. Niet alleen voor zijn score van 8 uit 9 in de eerste klasse, maar ook voor het vijfde bordpunt en daarmee samenhangend* het eerste matchpunt voor BSG.

Als laatste was Leon Pliester klaar. Leon is de laatste tijd best wel een kwebbelkous geworden. Toen zijn tegenstander hem iets te drinken aanbood, zei Leon: "Maar dan doe ik wel eerst even een zet, ghe ghe!", waarna hij gauw Pd5-f4 deed. Toen bood hij zijn tegenstander zelf maar een drankje aan.

Gedurende de partij viel er echter steeds minder te lachen voor Leon. Uiteindelijk wist hij zich geroutineerd naar een remisestelling te spelen: 5½-4½.

Uitslagen:

BSG [2227] – Zukertort [2188] 5½-4½
1. H Ree g [2432] – S Strating f [2335] 0-1
2. L Pliester m [2383] – S Los f [2258] ½-½
3. La Ootes [2241] – J Sminia [2143] 1-0
4. E de Groote [2233] – H Schmitz [2268] 1-0
5. H van der Poel f [2311] – L Kuling [2110] 0-1
6. E Wüstefeld [2244] – B ter Schegget [2180] 1-0
7. Le Ootes [2074] – M Kamali [2097] 0-1
8. T van der Heijden [2220] – J Tan [2085] 1-0
9. T de Ruiter [2063] – D Brouwer [2227] 0-1
10. C van der Heijden [2072] – P Theulings [2174] 1-0

Uit eten

Na de wedstrijd gingen we nog uit eten. Ik wilde de gezelligheid niet missen, maar of dat zo slim was… Hoe dan ook, ik moest steeds vaker hoesten en het leek er steeds heter te worden. Maar het was wel leuk. Zo zag ik nog wat stellingen, kon ik zien hoe Le zichzelf voor straf een wodka voorschotelde (en nu maar hopen dat je ouders niet meelezen) en de geheimen van het bridgespel.

Ja ja, Frans Borm was zelfs van de partij. Hij had meegedaan aan een bridgekampioenschap en legde uit hoe het spel gaat, of in ieder geval hoe het gespeeld word. Het klonk wel grappig met kaarten in mapjes en zo. Ik kon hem toen ook mooi vragen wanneer hij jarig was, ik heb ‘m namelijk nog niet gezien in de ratingoverzichten. Onthoud 18 juni maar (dat verstond ik, tenminste.)

Het was erg krap aan tafel, omdat er meer mensen waren dan berekend. Toen twee meiden weggingen, zette die Italiaan die tafel aan onze tafel, waardoor er veel meer plek was. Het was een waar feestmaal, maar op het eind had ik geen zin meer. Ik begon me zwaar klote te voelen.

19 april 2008: BSG 1 wordt ongeslagen kampioen in de eerste klasse en promoveert naar de meesterklasse.

* Ik weet dat dit niet helemaal juist is. De matchpunten worden vergeven aan de ploeg die de meeste bordpunten scoort, of dat nou 5½-4½, 5-4 of 3-1 is. Een eindstand van 4½-4½ hoort dus ook een matchpunt op te leveren. In dit geval deden er wel gewoon tien spelers mee aan beide zijden, dus was voor één matchpunt inderdaad vijf bordpunten nodig.    

KC d'r verjaardag

Nek

Nog moe van een intensieve avond bughousen, draaide ik me nog een keertje om in mijn bedje. Ik had geen zin om al op te staan. De wekker tikte zo nu en dan weer een minuutje weg en om een uur of kwart over tien vond ik het wel mooi geweest. Ik stapte uit bed, ging naar beneden om m’n ontbijt nuttigen. Daar aangekomen zag ik een briefje liggen dat m’n ouders hadden geschreven. Ze waren naar de verjaardag van een tante van m’n ma. Ik ging nog tv-kijken en toen vond ik het nodig om Ewood maar te wekken. Terwijl hij ging ontbijten, ging ik nog snel effe kijken hoe we ’t snelst met de trein naar Hillegom konden komen. Ik zat (nog steeds) met de trein naar Leiden in m’n hoofd, maar het bleek dat als we een half uur sneller waren als we drie keer zouden overstappen. Die tijdwinst kwam goed uit, want Kleine Claudia had me gemaild of we om twaalf uur/half één zou(den) komen en het was twaalf uur geweest toen we vertrokken. 😉

Toen Ewood zich zat klaar te maken, kreeg ik allemaal sms'jes van KC, die ik steeds in mijn slakkentempo probeerde te beantwoorden. Na een aantal sms'jes was ik het zat en besloot ik maar te bellen. Dat gaat toch wat sneller. Het werd best wel haastwerk om nog op tijd te zijn voor de simultaan tegen Daan of Lex Jongsma. Hoewel de achternaam anders doet vermoeden, zijn deze twee heren geen familie van elkaar, maar dat terzijde.

In ieder geval moesten we de trein van 12:40 halen. Ik had best wel last van m’n nek (verkeerd gelegen tijdens het slapen of zo) en dat was best wel vervelend bij het achterom kijken. Op het station moesten we nog kaartjes kopen en tot mijn genoegen waren we nog op tijd ook, in tegenstelling tot de trein. Die kwam vier minuten te laat binnenhobbelen en wetende dat we nog drie keer moesten overstappen was elke vertraging meer dan vervelend.

Gelukkig staat die trein naar Leiden altijd heel lang stil op Weesp en konden we de trein naar Amsterdam Centraal nog makkelijk halen. In Amsterdam konden we de trein naar Zandvoort nog halen en in Haarlem hadden we de trein naar Den Haag gehaald.

Simultaan

Tijdens de treinreis werd ik een paar keer ge-sms't en gebeld door KC, die zich wanhopig afvroeg waar we nou waren. Toen we uiteindelijk in Hillegom waren, stond ze bij het verkeerde spoor te wachten. 😛

KC d'r pa bracht ons naar het clubgebouw van De Uil, de vereniging die zijn 75e verjaardag vierde. Ter ere daarvan werd de simultaan gespeeld. Er waren nog vier lege borden, met vier briefjes waar een naam (al dan niet met spelfouten) op was gekalkt. Ik trof mijn naam op het bord naast Richard, KC d'r maffe broer. KC zat naast mij en daarnaast Ewood. Helemaal aan de rand zat vader Cas.

We speelden tegen Daan J., een knul van 23 die allang niet meer had gespeeld. Verderop speelde Lex J, een oude man, die er volgens KC grappig uitziet. Ik had nog tegen hem gespeeld met de externe competitie en toen verloor ik nog. Ik mocht dus geen wraak nemen.

De simultaan was leuk. Naast me zat Richard, die met een of andere man zat te ouwehoeren. Hij zei de hele tijd iets van "Da’s een mooi moment om te stoppen met roken," of zo. Toen de man begon over zijn werk (?) zei Richard iets van "U verdient het wel, maar u krijgt het niet."

Verder ging KC nog chips kopen. Ze pakte vijf euro uit d’r portemonnee en ging naar een dichtbijzijnde winkel. Terwijl Daan J. nog lang nadacht over zijn zetten op de andere borden, kocht KC drie grote zakken chips. Toen hadden we eindelijk wat te eten.

O ja, de simultaan zelf. Daar ging het natuurlijk om. Naast me was Richard al begonnen. Hij sloeg in het Schots tweemaal op d4, waarna hij passief stond, maar netjes verdedigde… totdat hij een pion weggaf.

Toen moest ik maar laten zien hoe je het Schots speelt. Na 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.d4 exd4 4.Pxd4 Pf6 5.Pxc6 bxc6 6.e5 De7 7.De2 Pd5 8.c4 Pb6 9.Pc3 De6 10.De4 g6 11.Ld3 Lg7 deed hij het vreemde 12.Lf4?!

Normaal lijkt 12.f4, waarna die loper ook nog leuke dingen kan gaan doen. In de partij kwam zwart in het voordeel na 12…0-0 13.0-0 Te8 14.Tfe1 La6!? 15.b3 d5 16.cxd5 xcd5 17.De2 Lxd3 18.Dxd3 c6 19.Tac1 f6 met pionwinst.

Mijn techniek liet me daarna echter in de steek en zoals zo vaak speelde ik uiteindelijk weer remise. Best wel slecht inderdaad.

Ewootoo kreeg een 1.d4-opening tegen zich en schoof de simultaangever rustig van het bord. KC kwam moeilijk uit de opening, maar het makkelijke van de Caro-Kann is dat je zoveel velden hebt voor je stukken. Wit kwam wel met een goede aanval, maar hij speelde de aanval, ondanks zijn weldoordachte zetten, niet optimaal en werd een paar keer verrast door nice little tactics of zo. Misschien had hij het niet verwacht van een klein meisje. Hoe dan ook, zijn stelling werd een ruïne en dus gaf hij op.

Alleen Richard kreeg een nederlaag te slikken. In een eindspel met een minuspion speelde Daan J. een beetje met ‘m. Na een (niet noodzakelijk) kwaliteitsoffer was de overwinning ook wel veiliggesteld:

Daan Jongsma – Richard Grannetia, stelling na 1…Kf8

Dit was ongeveer de stelling die op het bord kwam. Lex Jongsma, die toen allang klaar was (!), zei dat Richard 1…Kf7-f8 nog kon proberen. De andere zetten verliezen direct. Nu had wit simpel kunnen winnen met 2.e7+ Kf7 3.e8D+ Kxe8 4.Pf6+. Blijkbaar zag Daan het niet, of wilde hij op een andere manier winnen. Hij deed namelijk 2.Ke5, wat overigens ook makkelijk won.

Uiteindelijk scoorde Daan 12 uit 18 of zo, hij scoorde in ieder geval 66,66%. Het was wel te merken dat hij een tijdje niet meer geschaakt had. 😉 KC ging nog ’n foto maken van ‘m (heb je ook z’n handtekening?) Misschien heeft De Uil er volgend jaar een sterke speler bij.

Na dit spektakel gingen we nog mee naar een friettent, waar KC friet bestelde. Thuis werden de friet en de kroketten (?) verorberd, waarna het wachten was op Stille Simon. Hij had zijn schouder geblesseerd met het tennissen en dat had zijn weerslag op zijn prestaties met de kaartspellen. 😉

Het kippen ging nog wel aardig, maar met pokeren (waar KC steeds vier kaarten wilde uitdelen ;)) speelde hij zichzelf al snel failliet (net als Ewood, de internetpokeraar). Behirder had uiteindelijk de meeste fiches, waarna we gauw doorgingen naar het volgende onderdeel: koeienkoppen. Daarin bleek Simon, die de opgaves van de kangoeroewedstrijd nog liet zien, de zwakste. Iets minder slecht was Ewood, die bijna geen enkele opgave goed wist op te lossen, terwijl KC en Behirder gelijk eindigden:

KC 17 0 17
Behirder 10 7 17
Ewood 10 18 28
Simon 24 27 51

Terugreis

Voor Simon werd het duidelijk te laat. Hij had liever geriskt. De volgende keer gaan we dat wel weer doen. 😉 Toen werd het echt tijd om te vertrekken, voordat de laatste trein wegreed.

Ditmaal hoefden we maar één keer over te stappen volgens de reisplanner, maar die overstap was dermate kort (de trein reed al weg voordat we op het juiste perron stonden), dat we een kwartier moesten wachten op de volgende trein. De terugreis duurde met dit oponthoud ruim anderhalf uur. Daarna moesten we nog door de nacht terugfietsen en deed m’n licht het voor de verandering een keer.

Om tien voor half twee kon ik eindelijk m’n bedje opzoeken.

Fiorentina lacht PSV uit

Kakinstelling

PSV heeft zich vanavond te kakken laten zetten door het Italiaanse Fiorentina. De Eindhovenaren verloren op eigen veld met 0-2, terwijl ze vorige week nog 1-1 speelden. Hierdoor is de laatste Nederlandse pion van het Europese strijdtoneel verdwenen.

Nadat ze waren bijgekomen van het lachen om de belachelijke paarse tenues van de bezoekers, werd het al gauw bittere ernst voor de spelers van PSV. Ze stonden in het veld met als enige doel om de nul te houden. De passieve strategie vermoordde het spel van PSV. Werkelijk niets lukte op de trieste avond.

De 1-1-remise in Italië had juist de opmaat moeten zijn voor een mooie avond, maar net zoals tegen Tottenham Hutspot liet PSV het initiatief over aan de tegenstander. Tegen Tottenham verloor PSV, maar het was nog genoeg voor een verlenging, nu kreeg de ploeg van de snor deze kans niet meer.

Het werd een lijdensweg voor zowel het publiek als de spelers. In de eerste helft viel de 0-1, in de tweede helft de 0-2, de dreun die PSV volledig knock-out sloeg. Zelfs Gomes begon eruit te zien als een clown toen hij een bal met kunst- en vliegwerk uit het doel wist te houden. Zelfs een penalty was niet aan de doorgaans betrouwbare Simons besteed.

Na de 0-2 leek PSV al te aangeslagen om nog te spelen. Ook na de wedstrijd maakten de spelers een mistroostige indruk. Op zondag speelt PSV tegen FC Twente. Het lijkt me bijna uitgesloten dat PSV die wedstrijd wint, hoewel een goede coach er natuurlijk voor moet zorgen dat de spelers weer "fris" in hun hoofd zijn. Maar kun je wel een goede wedstrijd spelen in hetzelfde stadion als waar je een paar dagen eerder zo genadeloos op je kop hebt gekregen? Het wordt een uitdaging voor de snor, die na een verrassend sterke start nu tegenvalt. Vooral de psychologie in thuiswedstrijden laat te wensen over.

Als PSV de landstitel verspeelt, dan heeft het dat sowieso aan de vele trainerswisselingen te danken. Gek dat Ajax ondanks hun kwaliteit niet aan kop staan. Ook gek dat Feijenoord na de winterstop nog slechter is dan PSV… Er is gewoon veel onrust bij de topploegen.

Hoewel… Bij AZ is het in dat opzicht relatief erg rustig, maar AZ bakt er helemaal niks van.

Er werden vandaag wel meer thuisnederlagen geleden. Slechts één "wedstrijdpunt" werd er thuis maar gepakt: slechts Getafe wist Bayern München op 1-1 te houden. Ondanks een rode kaart voor de la Red na zes minuten, kwamen de Spanjaarden op voorsprong. In de laatste minuut maakte Bayern echter de 1-1 en in de verlenging maakte het in de laatste vijf minuten en 3-1-achterstand goed, goed genoeg om door te gaan.

Verder won Bayer Leverkusen met 0-1 van Zenit, maar dat was onvoldoende na de 1-4-thuisnederlaag eerder. Heel boos moet Sporting Lissabon zijn op zichzelf. Net als PSV dwong het in de uitwedstrijd met de Glasgow Rangers een gelijkspel (0-0 ditmaal) af, maar verloor het op eigen veld, net als PSV, met 0-2.

Resultaten:
Zenit* – Bayer Leverkusen 0-1 [4-1]
PSV – Fiorentina* 0-2 [1-1]
Sporting Lissabon – Rangers* 0-2 [0-0]
Getafe – Bayern München** 3-3 [1-1]

* Door naar de volgende ronde
** Door na verlenging

Zandbak

Felipe Massa heeft vanmiddag de Grand Prix van Bahrein gewonnen. De Braziliaan won met een minieme voorsprong op zijn teamgenoot en de op poleposition gestarte Kubica.

De race op Bahrein was eentje die zeer snel vergeten zal worden. Op het saaiste circuit ter wereld, gelegen in de saaiste omgeving ter wereld, namelijk een woestijn, gebeurde bijna niets.

Alleen bij de start gebeurde nog wat. Massa verschalkte Kubica bij de start, terwijl Hamilton bijna niet van zijn plek kwam. De kleurling viel terug naar de middenmoot en reed tot overmaat van ramp ook nog tegen ex-teamgenootje Alonso op.

Voor McLaren valt er dan al niet veel meer te lachen. Al snel neemt Räikkönen de tweede plek over van Kubica. De Pool blijft nog de gehele race in het kielzog van de Fin, maar echt bedreigen kan hij hem nooit. De matige tegenstand komt Ferrari prima uit. Er is namelijk al besloten om Massa de race te laten winnen. Na twee uitvalbeurten was de druk op hem tot een kritiek punt gestegen. Alonso staat al te trappelen om hem op te volgen.

Juist nu was het voor Ferrari belangrijk om Massa te steunen. Räikkönen kon slechts wat speldenprikjes uitdelen door af en toe de snelste raceronde te rijden, maar meer niet. Daarbij kwam dat de Fin zijn pitstops eerder had gepland, zodat hij zijn teamgenootje nooit via de pitstops kon inhalen.

Ondanks dat de verschillen aan kop minimaal waren; het podium zat binnen vijf seconden van elkaar aan de streep, waren er vooraan amper spannende momenten.

McLaren had de slag in Bahrein duidelijk gemist. Kovalainen kwam op een magere vijfde plek binnenhobbelen. Hamilton bleef na zijn strapatsen in de openingsfase zelfs steken op een 13e plek, nog achter Fisichella. De Italiaan reed een zeer sterke race in zijn trage bolide. De snelheidsverschillen zijn dit jaar erg klein; Hamilton kon zijn fouten niet meer goedmaken.

In de stand in het kampioenschap deed Ferrari goede zaken. Toch was Räikkönen, de nieuwe lijstaanvoerder, niet helemaal tevreden.

"Het hele weekend was het erg moeilijk", begon hij. "We kregen de auto nooit echt goed afgesteld. Maar in een slecht weekend finishen we nog tweede, dus het is niet zo’n ramp. De volgende race zal het anders gaan. Ik vermaak me nooit echt op dit circuit, maar het is belangrijk om in de eerste drie races veel punten te scoren."

Ferrari heeft het erg goed opgepakt na de trieste openingsrace, waarin zowel het team als de rijders een zwakke indruk maakten. McLaren lijkt wel te zijn ingedut.

Respect

Champions League

De afgelopen week stond weer in het teken van Europees voetbal. De halve finales zijn in het zicht, er zijn alleen nog maar sterke ploegen over. Hoewel… Schokkend vind ik de volgende passages:

"Schalke 04 toonde aanvankelijk te veel ontzag voor Barcelona. De Catalanen kregen alle gelegenheid hun favoriete positiespel te demonstreren. Pas na een te afwachtend begin kroop de Duitse ploeg meer uit zijn schulp. Het was vooral in de eerste helft een schijnbare opstanding, het kwaad was al geschied."

Schalke 04 – Barcelona 0-1; 01-04 2008

"Een aangeslagen Fenerbahçe was rijp voor de sloop. Chelsea verzuimde door te bijten. Met name Didier Drogba nam tevergeefs het Turkse doel enkele keren onder vuur. Essien schoot van afstand op de lat."

Fenerbahçe – Chelsea 2-1; 02-04 2008

"Getafe toonde op bezoek bij Bayern München aanvankelijk te veel respect voor de tegenstander. Toen de Spanjaarden eenmaal doorhadden dat ze gelijkwaardig waren forceerden ze een goede uitgangspositie door 1-1 te spelen."

Bayern München – Getafe 1-1; 03-04 2008

Vooral het eerste en het derde voorbeeld vind ik duidelijk. Ondanks dat de drie ploegen ver waren gekomen, waren ze bang. Dat is raar. Waarom durfden ze niet te denken dat ze zelf goed waren?

Ondanks de achterstand won Fenerbahçe zelfs en pakte Getafe nog een punt. Conclusie: zwakke zenuwen, maar mentaal sterk. Dat zegt misschien iets over de returns.

Hier de uitslagen en mijn voorspelling:

Champions League:
Schalke 04 – Barcelona 0-1 1-3
AS Roma – Manchester 0-2 1-2
Fenerbahçe – Chelsea 2-1 0-3
Arsenal – Liverpool 1-1 2-1

Uefa Cup:
Bayern Leverkusen – Zenit 1-4 1-2
Bayern München wnp – Getafe 1-1 1-1
Fiorentina – PSV 1-1 0-2
Rangers – Sporting 0-0 1-3

PSV

Tot slot wil ik nog iets zeggen over PSV. PSV, de laatst overgebleven Nederlandse ploeg, speelde tegen de Italiaanse nummer 4, Fiorentina. Die pastaprakkers hadden eerder al FC Groningen uitgeschakeld. De manier waarop was verre van overtuigend: het werd twee keer 1-1, waarna de Italianen de penaltyserie wonnen.

Het was best knap dat Groningen, een Nederlandse subtopper zeker niet de mindere was van de Italiaanse subtopper. Dit en de uitschakeling van de Italiaanse ploegen in Europa, doet mij concluderen dat de Italiaanse competitie echt niet zo sterk is. Alleen Ajax heeft een irrationele angst voor Italiaanse ploegen.

De verslaggevers passen voor een Europese wedstrijd steevast de volgende truc toe: de tegenstander wordt helemaal opgehemeld, zodat de kijker denkt "dat wordt een moeilijke wedstrijd". Vaak onterecht. Fiorentina was niet beter dan NEC in de competitie. Sterker nog, tegen NEC had PSV meer moeite. De vergelijking gaat misschien wel een beetje mank, omdat PSV de competitie een beetje opoffert.

Het duel was saai. Ondanks dat er in korte tijd veel misging, een tegengoal en de blessure van Gomes, verwierf PSV een goede uitgangspositie met de 1-1.

PSV is het aan zijn stand verplicht thuis te winnen. Ze moeten in ieder geval niet de fout maken om weer op 0-0 te spelen, zoals de vorige keer. Dan valt de 0-1 in de 90e minuut en ligt PSV eruit.

Tegen Groningen verloor PSV uit met 2-1, om thuis met 3-0 te winnen. In dat opzicht is het 1-1 gelijkspel echt een overwinning.

Volgende week:

Hoe goed kan Behirder voorspellen?