KC d'r verjaardag

Nek

Nog moe van een intensieve avond bughousen, draaide ik me nog een keertje om in mijn bedje. Ik had geen zin om al op te staan. De wekker tikte zo nu en dan weer een minuutje weg en om een uur of kwart over tien vond ik het wel mooi geweest. Ik stapte uit bed, ging naar beneden om m’n ontbijt nuttigen. Daar aangekomen zag ik een briefje liggen dat m’n ouders hadden geschreven. Ze waren naar de verjaardag van een tante van m’n ma. Ik ging nog tv-kijken en toen vond ik het nodig om Ewood maar te wekken. Terwijl hij ging ontbijten, ging ik nog snel effe kijken hoe we ’t snelst met de trein naar Hillegom konden komen. Ik zat (nog steeds) met de trein naar Leiden in m’n hoofd, maar het bleek dat als we een half uur sneller waren als we drie keer zouden overstappen. Die tijdwinst kwam goed uit, want Kleine Claudia had me gemaild of we om twaalf uur/half één zou(den) komen en het was twaalf uur geweest toen we vertrokken. 😉

Toen Ewood zich zat klaar te maken, kreeg ik allemaal sms'jes van KC, die ik steeds in mijn slakkentempo probeerde te beantwoorden. Na een aantal sms'jes was ik het zat en besloot ik maar te bellen. Dat gaat toch wat sneller. Het werd best wel haastwerk om nog op tijd te zijn voor de simultaan tegen Daan of Lex Jongsma. Hoewel de achternaam anders doet vermoeden, zijn deze twee heren geen familie van elkaar, maar dat terzijde.

In ieder geval moesten we de trein van 12:40 halen. Ik had best wel last van m’n nek (verkeerd gelegen tijdens het slapen of zo) en dat was best wel vervelend bij het achterom kijken. Op het station moesten we nog kaartjes kopen en tot mijn genoegen waren we nog op tijd ook, in tegenstelling tot de trein. Die kwam vier minuten te laat binnenhobbelen en wetende dat we nog drie keer moesten overstappen was elke vertraging meer dan vervelend.

Gelukkig staat die trein naar Leiden altijd heel lang stil op Weesp en konden we de trein naar Amsterdam Centraal nog makkelijk halen. In Amsterdam konden we de trein naar Zandvoort nog halen en in Haarlem hadden we de trein naar Den Haag gehaald.

Simultaan

Tijdens de treinreis werd ik een paar keer ge-sms't en gebeld door KC, die zich wanhopig afvroeg waar we nou waren. Toen we uiteindelijk in Hillegom waren, stond ze bij het verkeerde spoor te wachten. 😛

KC d'r pa bracht ons naar het clubgebouw van De Uil, de vereniging die zijn 75e verjaardag vierde. Ter ere daarvan werd de simultaan gespeeld. Er waren nog vier lege borden, met vier briefjes waar een naam (al dan niet met spelfouten) op was gekalkt. Ik trof mijn naam op het bord naast Richard, KC d'r maffe broer. KC zat naast mij en daarnaast Ewood. Helemaal aan de rand zat vader Cas.

We speelden tegen Daan J., een knul van 23 die allang niet meer had gespeeld. Verderop speelde Lex J, een oude man, die er volgens KC grappig uitziet. Ik had nog tegen hem gespeeld met de externe competitie en toen verloor ik nog. Ik mocht dus geen wraak nemen.

De simultaan was leuk. Naast me zat Richard, die met een of andere man zat te ouwehoeren. Hij zei de hele tijd iets van "Da’s een mooi moment om te stoppen met roken," of zo. Toen de man begon over zijn werk (?) zei Richard iets van "U verdient het wel, maar u krijgt het niet."

Verder ging KC nog chips kopen. Ze pakte vijf euro uit d’r portemonnee en ging naar een dichtbijzijnde winkel. Terwijl Daan J. nog lang nadacht over zijn zetten op de andere borden, kocht KC drie grote zakken chips. Toen hadden we eindelijk wat te eten.

O ja, de simultaan zelf. Daar ging het natuurlijk om. Naast me was Richard al begonnen. Hij sloeg in het Schots tweemaal op d4, waarna hij passief stond, maar netjes verdedigde… totdat hij een pion weggaf.

Toen moest ik maar laten zien hoe je het Schots speelt. Na 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.d4 exd4 4.Pxd4 Pf6 5.Pxc6 bxc6 6.e5 De7 7.De2 Pd5 8.c4 Pb6 9.Pc3 De6 10.De4 g6 11.Ld3 Lg7 deed hij het vreemde 12.Lf4?!

Normaal lijkt 12.f4, waarna die loper ook nog leuke dingen kan gaan doen. In de partij kwam zwart in het voordeel na 12…0-0 13.0-0 Te8 14.Tfe1 La6!? 15.b3 d5 16.cxd5 xcd5 17.De2 Lxd3 18.Dxd3 c6 19.Tac1 f6 met pionwinst.

Mijn techniek liet me daarna echter in de steek en zoals zo vaak speelde ik uiteindelijk weer remise. Best wel slecht inderdaad.

Ewootoo kreeg een 1.d4-opening tegen zich en schoof de simultaangever rustig van het bord. KC kwam moeilijk uit de opening, maar het makkelijke van de Caro-Kann is dat je zoveel velden hebt voor je stukken. Wit kwam wel met een goede aanval, maar hij speelde de aanval, ondanks zijn weldoordachte zetten, niet optimaal en werd een paar keer verrast door nice little tactics of zo. Misschien had hij het niet verwacht van een klein meisje. Hoe dan ook, zijn stelling werd een ruïne en dus gaf hij op.

Alleen Richard kreeg een nederlaag te slikken. In een eindspel met een minuspion speelde Daan J. een beetje met ‘m. Na een (niet noodzakelijk) kwaliteitsoffer was de overwinning ook wel veiliggesteld:

Daan Jongsma – Richard Grannetia, stelling na 1…Kf8

Dit was ongeveer de stelling die op het bord kwam. Lex Jongsma, die toen allang klaar was (!), zei dat Richard 1…Kf7-f8 nog kon proberen. De andere zetten verliezen direct. Nu had wit simpel kunnen winnen met 2.e7+ Kf7 3.e8D+ Kxe8 4.Pf6+. Blijkbaar zag Daan het niet, of wilde hij op een andere manier winnen. Hij deed namelijk 2.Ke5, wat overigens ook makkelijk won.

Uiteindelijk scoorde Daan 12 uit 18 of zo, hij scoorde in ieder geval 66,66%. Het was wel te merken dat hij een tijdje niet meer geschaakt had. 😉 KC ging nog ’n foto maken van ‘m (heb je ook z’n handtekening?) Misschien heeft De Uil er volgend jaar een sterke speler bij.

Na dit spektakel gingen we nog mee naar een friettent, waar KC friet bestelde. Thuis werden de friet en de kroketten (?) verorberd, waarna het wachten was op Stille Simon. Hij had zijn schouder geblesseerd met het tennissen en dat had zijn weerslag op zijn prestaties met de kaartspellen. 😉

Het kippen ging nog wel aardig, maar met pokeren (waar KC steeds vier kaarten wilde uitdelen ;)) speelde hij zichzelf al snel failliet (net als Ewood, de internetpokeraar). Behirder had uiteindelijk de meeste fiches, waarna we gauw doorgingen naar het volgende onderdeel: koeienkoppen. Daarin bleek Simon, die de opgaves van de kangoeroewedstrijd nog liet zien, de zwakste. Iets minder slecht was Ewood, die bijna geen enkele opgave goed wist op te lossen, terwijl KC en Behirder gelijk eindigden:

KC 17 0 17
Behirder 10 7 17
Ewood 10 18 28
Simon 24 27 51

Terugreis

Voor Simon werd het duidelijk te laat. Hij had liever geriskt. De volgende keer gaan we dat wel weer doen. 😉 Toen werd het echt tijd om te vertrekken, voordat de laatste trein wegreed.

Ditmaal hoefden we maar één keer over te stappen volgens de reisplanner, maar die overstap was dermate kort (de trein reed al weg voordat we op het juiste perron stonden), dat we een kwartier moesten wachten op de volgende trein. De terugreis duurde met dit oponthoud ruim anderhalf uur. Daarna moesten we nog door de nacht terugfietsen en deed m’n licht het voor de verandering een keer.

Om tien voor half twee kon ik eindelijk m’n bedje opzoeken.