Terugblik SPAchess

Afgelopen week werden er op het Sciencepark in Amsterdam drie schaaktoernooien in een speelruimte georganiseerd: het was het Nederlands Kampioenschap, een open toernooi en een klassiek toernooi met een hoop wereldtoppers uit allerlei verre oorden. De organisatie had de taak om hier iets moois van te maken en dat is ten dele gelukt. Door de vele digitale borden en de twee camera's in de speelzaal kon het publiek de actie op de borden goed volgen en dat was precies wat Lennart Ootes, die de toernooisite beheerde, voor ogen stond.

Zelf had ik de bescheiden taak om rondeverslagen te schrijven voor het open toernooi. Hoewel dit toernooi uit vier groepen bestond, heb ik het in de verslagen eigenlijk alleen over de sterkste groep gehad. Daar had ik al genoeg werk aan, ik was vaak niet voor tienen thuis (de partijen begonnen om één uur 's middags). Naast het schrijven heb ik ook veel partijen van de A-groep ingevoerd, zodat die nu zijn na te spelen. Tot slot heb ik ook de meeste spelers gefotografeerd. Al met al hoop ik nuttig werk te hebben verricht, want ik voelde me wel vereerd dat ik hiervoor was gevraagd.

Het open toernooi kreeg twee buitenlandse winnaars en leverde Sjoerd Plukkel een IM-norm op. Het schrijven van de verslagen was een hele uitdaging: de titels moesten interessant zijn en de belangrijkste gebeurtenissen moesten logisch met elkaar in verband worden gebracht. Ik denk dat ik daar redelijk in ben geslaagd. Voor de volledigheid geef ik de links naar de verslagen, plus inleiding:

Opening

We zijn begonnen! In het tweede Sciencepark [Science Park] Amsterdam Chess Tournament zijn de open groepen en het ACP Golden Classic al onderweg, zij het iets later dan gepland. De inschrijving liep zoals gewoonlijk uit, waardoor de deelnemers wat langer in spanning zaten. De opening van het toernooi werd opgeleukt door twee Woushou-beoefenaars [Wushu], die een spectaculaire act verzorgden, die in het teken stond van het Chinese jaar van de Draak.

1e ronde: veelbelovend begin SPAchess

Meester tegen amateur, inblikpartijen, eenrichtingsverkeer, met die woorden waren de meeste partijen in de eerste ronde van het Science Park Amsterdam Chess Tournament samen te vatten. Toch werd er nog genoeg leuks op het bord gebracht. Lang niet alle favorieten konden zomaar een puntje mee naar huis nemen. Veel winstpartijen werden juist met veel pijn en moeite binnengehaald.

2e ronde: ingenieuze zelfvernietigingen

Het Nederlands Kampioenschap schaken is begonnen. De kraker Giri – Sokolov resulteerde in een overtuigende zege voor de 18-jarige scholier, die de vijandelijke dame wist in te sluiten. Maar wat op het NK kan, kan in de open groep ook, moet Arno Bezemer hebben gedacht. Hij lokte welbewust de vijandelijke dame de eigen linies in.

3e ronde: drie mensen aan kop met drie punten

In de derde ronde van het Sciencepark Amsterdam Chess Tournament is het aantal koplopers teruggelopen van twaalf naar drie. Sergeev, Klein en Bosboom wisten als enige hun derde overwinning van het nog prille toernooi te boeken.

4e ronde: koplopers lopen tegen de lamp

Dit jaar moeten bijna 41 duizend scholieren loten om toegelaten te worden voor hun vervolgstudie. Eenzelfde aantal deelnemers ging vanochtend van start in het vierdaagse massahysterie-evenement in Nijmegen. Minder hard liepen de koplopers in de A-groep van het Sciencepark Amsterdam Chess Tournament van stapel. Ze slaagden er niet in uit te lopen bij hun achtervolgers, waardoor er nu niemand meer is met een honderdprocentscore.

5e ronde: Bakre en Van Assendelft geletruidragers

Het toernooi is over de helft en langzaam maar zeker komt er een beetje tekening in de stand. De zes koplopers speelden tegen elkaar. Bakre en Van Assendelft wisten hun partij te winnen en komen daarmee aan kop met 4½ uit 5, gevolgd door een peloton van vijf spelers met vier punten. Maar Parijs is nog ver en het parcours ligt bezaaid met kopspijkers, dus ze zijn er nog lang niet.

6e ronde: dameoffers, vingerfouten en een heleboel remises

De twee koplopers na de vijfde ronde, Floris van Assendelft en Tejas Bakre, bevochten elkaar in een Siciliaan. De voortekenen waren gunstig en met tegengestelde rokades leek het een kwestie van tijd voordat een der beide koningen gevangen zou worden genomen. De stukken verdwenen echter gauw van het bord en uiteindelijk bleef er een remiseachtig eindspel over. Desondanks geen slecht resultaat voor Van Assendelft, die gedeeld koploper bleef en bovendien in de race bleef voor zijn IM-norm [GM-norm].

7e ronde: veel houthakkers, maar Bosboom blijft overeind

De zevende ronde van het Science Park Amsterdam Chess Tournament was voor de neutrale toeschouwer een waar genoegen. Wat een spektakel! Voor de Nederlanders in de kopgroep was het daarentegen een minder leuke ronde: ze verloren bijna allemaal.

8e ronde: score Hungaski is de norm

De achtste ronde heeft voor een ware aardverschuiving aan kop gezorgd. Van de vijf koplopers wist alleen Hungaski te winnen, waardoor hij in zijn eentje het veld aanvoert. Medekoploper Bosboom viel terug door een nederlaag, terwijl Floris van Assendelft Roeland Pruijssers versloeg en nog in de race is voor een GM-norm. Sjoerd Plukkel is zeker van een IM-norm na een overwinning op Hugo ten Hertog.

Spachess Open: Greenfeld en Hungaski winnen

Het SPAchess Open is gewonnen door Alon Greenfeld en Robert Andrew Hungaski. Hungaski begon de slotronde met een half punt voorsprong, maar zag Greenfeld langszij komen. Succes was er nog voor Sjoerd Plukkel en David Klein, die gedeeld derde werden, terwijl Floris van Assendelfts jacht op de GM-norm in het zicht van de haven strandde.

De verslagen werden later nog verrijkt met interviews (die Blaffie vaak 's avonds laat nog monteerde) en foto's (die zo nodig door de webmaster werden bewerkt), waardoor het een behoorlijk geheel werd.

Dat kon helaas niet gezegd worden van de berichtgeving over het NK. In tegenstelling tot wat Jan Spomphorst beweerde, was het met de aandacht voor dit kampioenschap treurig gesteld. De centrale locatie ten spijt (de afgelopen jaren werd het toernooi in Schaatsbergen en Eindhoven gespeeld), werden er weinig sponsoren gevonden, waardoor het prijzengeld laag bleef en er maar acht (bij de heren) en vier (bij de dames) deelnemers waren. Daarnaast had de schaakbond geen verslaggever aangewezen voor het toernooi. De beste verslagen van het toernooi kwamen niet op de toernooisite, maar op Schaaksite. Aanvankelijk leverde het evenement amper media-aandacht op. Pas toen Giri kampioen was geworden, kwam er wat scorebordjournalistiek op gang.

Veel beter was het gesteld met het ACP-toernooi, waarin zeven internationale grootmeesters van wereldniveau in een klassiek evenement het tegen elkaar opnamen. Zo werden lange partijen afgebroken en later weer uitgespeeld, zoals dat dertig jaar geleden ging. De media-aandacht voor dit toernooi was groot, het werd zelfs in India op de voet gevolgd. Al met al was het een groot succes, hoewel het weinig bijdroeg aan het kijkspektakel. Daarvoor duurden de partijen te lang en waren ze te ingewikkeld. Al met al was het ACP-toernooi een interessant experiment, waarin de schakers zich vele jaren terug in de tijd waanden.

Uiteindelijk waren er nog wel een paar stekeligheden. Zo lijkt het Sciencepark op papier een prachtige locatie voor het toernooi: het is goed bereikbaar met het openbaar vervoer, een universiteitsterrein is een prima plek voor het schaken en er was ruimte zat in de speelzaal. Wel moet daarbij worden aangetekend dat het Sciencepark nog steeds een bouwput is en dat er naast een paar gebouwen helemaal niks is. Zo was de persdienst aangewezen op Eetcafé Oerknal, waar je voor een tientje een behoorlijke maaltijd kon verkrijgen (ter vergelijking: in Amstelveen eten we meestal voor zo'n twee à vier euro per avond). Dan had je nog het gedoe met die plastic muntjes (de munteenheid van het café), of je die nou wel of niet kon gebruiken om je maaltijd mee te bekostigen. Daar was niet duidelijk over gecommuniceerd. Over een slechte communicatie gesproken: er werd te pas en te onpas verwezen naar de toiletten, maar de speelzaal werd niet aangegeven. Erg slordig! En dan heb ik het nog niet eens over het brandalarm dat twee keer afging doordat een saunadeur iets te lang open bleef staan...

26

Vandaag is een treurige dag, want ik ben weer een jaartje ouder geworden. De toekomst is even onheilspellend als onafwendbaar. De grijze haren rukken op, ik ben afgestudeerd: mijn zorgeloze jonge jaren (voor zover ik die gehad heb) liggen nu echt achter me. Het echte leven gaat beginnen/is begonnen.

Na je 25e verlies je volgens het boek "Je briljante brein" per jaar ruim vier miljoen hersencellen. 

Maar het is natuurlijk ook een feestelijke dag, met taart en mooi weer. Wat dat betreft begint mijn zevenentwintigste levensjaar beter dan mijn zesentwintigste levensjaar, want toen verregende m'n verjaardag compleet. Mijn zesentwintigste levensjaar was een jaar van ups en downs, met vrij hoge pieken en diepe dalen. De voortekenen voor dit levensjaar zijn goed en hopelijk is dit het startsein van iets moois. In ieder geval wil ik iedereen nog bedanken voor de felicitaties. Tot volgend jaar!

De Tour de France komt de man met de hamer tegen

De Tour de France, in Nederland ook wel de "Ronde van Frankrijk" genoemd, zit in zwaar weer. De ritten zouden te saai worden door de "oortjes" en het dopingschandaal rond Lance Armstrong doet het imago van de rit ook geen goed. Dus moest de wielerwedstrijd worden opgeleukt en daarvoor werd Shag Spijkerman ingehuurd. Hij wil volgend jaar het Tour de France-Kanaal oprichten, een zender die non-stop items over de Tour de France zal uitzenden. Als voorproefje mocht hij het script van de Tour van dit jaar schrijven. Toegegeven: het begin was teleurstellend, want een grote valpartij die de halve Rabobank-ploeg uitschakelt, die kennen we inmiddels wel. Maar het script van de veertiende etappe maakte veel goed. Het was op het randje, maar door een afdaling te bezaaien met kopspijkers, werd de etappe meteen een stuk levendiger. De ene na de andere favoriet moest naar de kant om zijn band te plakken, waardoor Louis-Leon Sánchez, nota bene van de geplaagde Rabobank-ploeg, de rit won.

Dat belooft wat voor volgend jaar, want het Tour de France-Kanaal kan wel wat Nederlands succes in de Tour gebruiken. Reken maar dat Shag een script bedenkt met een hoop Nederlandse dagsuccessen. Het zal ongetwijfeld de leukste Tour ooit worden, waarin de renners constant boobytraps moeten zien te omzeilen. Het zal een heleboel fraaie beelden en kijkcijfers opleveren en er zal genoeg beeldmateriaal zijn om de zendtijd te vullen in de elf maanden van het jaar dat er geen Tour is. Iedere zaterdag zal er een weekoverzicht zijn, dat begint met de gevleugelde woorden: "Het is zaterdagavond. U kunt geen kant meer op. Zappen is zinloos. Dit is het Tour de France-Weekoverzicht." Vanaf volgend jaar zullen we dus de hele tijd worden doodgegooid met de Tour, die dan boordevol actie zit. Wen er maar vast aan.

Na regen komt geen zonneschijn

Webber wint mistroostige Britse Grand Prix

De zomervakantie is in grote delen van het land begonnen en dat betekent dat het weer tijd is voor de Tour de France. Aan de andere kant van de Noordzee was een ander slaapverwekkend evenement aan de gang, gelukkig zonder bloederige valpartijen en dopingmisbruik. Het was de Formule 1-race op Silverstone.

Het weer zat niet mee in Groot-Brittannië. Het is weer zomer, dus gaan de hemelsluizen wijd open in het noordwesten van Europa. Ook het militaire vliegveld in het midden van Engeland ontsprong de dans niet: het raceweekend begon in ieder geval drijfnat. Het slechte weer verraste zelfs de organisatie. Best wel vreemd om je door het gebruikelijke weertype te laten verrassen, maar goed. Voor de fans was het raceweekend in ieder geval een beproeving, maar dat zou het voor de coureurs ook worden. De kans op een spectaculaire race met een verrassende winnaar was dus ook groter. Het was dus niet alleen kommer en kwel.

Drijfnatte kwalificatie

Hoewel de zaterdag droog begon, was het circuit tijdens de kwalificatie gewoon nat. Omdat de verwachting is dat de baan steeds natter zou worden, gaat iedereen meteen van start. De verwachte regen valt echter pas aan het eind van de sessie, net op het moment dat Button zich op nieuwe banden probeert veilig te rijden. Door een plaatselijk buitje verliest hij in de laatste sector zeeën van tijd en blijft hij steken op zijn inmiddels gebruikelijk geworden achttiende startplaats.

De regen zet door en in de tweede sessie heeft iedereen moeite met de overvloedige neerslag. Regenmeester Shoeface vliegt keer op keer van de baan en ook klassementsleider Alonso maakt hachelijke momenten mee. Als de sessie halverwege wordt stilgelegd, heeft Pérez de voorlopig snelste tijd gereden.

Het betekent dat het publiek nog anderhalf uur langer in de regen zit, want pas als de baan voldoende is opgedroogd, mogen de coureurs weer hun rondjes rijden. Luis heeft het in de tweede sessie nog wel naar zijn zin, hij is dan namelijk de snelste man op de baan. Minder succes heeft Pérez, die de verkeerde banden kiest en afzakt tot de zeventiende plaats. Au! En wat te denken van Grosjean, die zijn wagen in het grind zet en in de derde sessie niet meer in actie kan komen?

In de derde sessie zijn de Ferrari's ineens heel snel. Slechts Webber kan Alonso nog bedreigen voor de pole. Shoeface is ineens ook weer terug met een derde startplaats, voor Fattle en Massa. Luis is nergens. Hij moet genoegen nemen met een teleurstellende achtste plek voor eigen publiek.

Droge race

Tegen alle verwachtingen in is het op de racedag gewoon droog. In tegenstelling tot wat de meteorologen voorspelden, zou het de hele race droog blijven. Dat was ook gelijk het enige positieve nieuws voor de Britten, die bij de start nog een tegenvaller krijgen te verwerken: de Schot Paul di Resta loopt in het gedrang een lekke band op, vliegt van de baan en kan spoedig opgeven. Daarmee was hij de eerste uitvaller van de race: Petjerov haalde de start niet eens.

Vooraan heeft Alonso het bij de start even moeilijk met Webber, maar al snel rijdt hij bij de Red Bull vandaan. Opmerkelijk, want de Spanjaard is, in tegenstelling tot de meeste coureurs, op de hardere (dus tragere) band gestart. Webber loopt op zijn beurt weg bij Shoeface, die de locomotief wordt van een steeds langer wordende trein. Massa dringt aan, maar pas in de elfde ronde kan hij de Duitser voorbij.

Pitstops

Op dat moment zijn de pitstops al in volle gang en dat levert ook nu weer de nodige winnaars en verliezers op. Zo vinden Pastoor en Pérez elkaar na hun pitstop. Pérez probeert de Venezolaan buitenom in te halen, waarna Pastoor wegglijdt en de aanrijding onvermijdelijk is. De laaiende Pérez valt uit, Pastoor valt ver terug.

Meer succes heeft Fattle met zijn vroege pitstop, waarmee hij Massa en Shoeface verschalkt. Ook Grosjean is weer terug in de subtop na een erg vroege pitstop waarbij ook zijn voorvleugel werd vervangen. Koploper is Luis, die eveneens op de harde band was gestart en nog naar de pits moest. Alonso neemt de leiding al snel weer over, al gaat dat niet zonder slag of stoot. Luis stopt even later en laat de zachte banden omleggen. De pitstop verloopt nu zonder problemen en hij valt terug naar een veelbelovende zevende plek. De verwachting was dat hij op nieuwe banden weer tijd zou kunnen terugwinnen. Misschien was het podium nog mogelijk.

De laatste hoop op Brits succes vervliegt echter al snel, want Luis kan op zijn zachte banden amper een vuist maken. Hij zit vast achter Shoeface en Räikkönen en hij kan de Fin maar niet passeren. Als ze de hinderlijk trage Shoeface eindelijk hebben ingehaald, rijdt Räikkönen fluitend bij de McLaren vandaan. Luis komt daarom snel binnen voor zijn tweede en laatste pitstop en hij schakelt terug naar de hardere band. Het werpt hem ver terug in de stand, zelfs nog achter teamgenoot Button. Die probeert zijn teammaat nog tevergeefs achter zich te houden, maar als Luis hem voorbij is, glipt Grosjean er ook meteen langs.

Spanning

Het spektakel op de baan valt tegen. Slechts Co Biaggi zorgt naast het circuit voor hartkloppingen bij het publiek door zijn pitcrew omver te rijden. Verder gebeurt er weinig in de mistroostige Britse Grand Prix. Alonso heeft een veilige marge op de Red Bulls en lijkt de race in zijn zak te hebben. Na de laatste serie pitstops is alles anders. Ook Alonso heeft moeite met de zachte band en in de slotfase komt Webber steeds dichterbij. De strijd aan kop wordt zowaar nog spannend! Maar misschien ook niet, want Alonso kan niet veel meer uitrichten. Met nog een paar ronden te gaan zet Webber zijn wagen ernaast en neemt de leiding over. Niets kan hem meer van zijn tweede overwinning van het seizoen afhouden.

Alonso consolideert zijn tweede plaats, voor Fattle en de verrassend sterk opererende Massa. Red Bull is weer het te kloppen team, maar Ferrari doet daar weinig voor onder. En wat te denken van de Lotus-Renaults? Räikkönens slotoffensief brengt hem tot aan de staart bij Massa, terwijl Grosjean ondanks alles nog zesde wordt. Dit in schril contrast tot McLaren en Mercedes. Shoeface wordt nog zevende, maar na de kwalificatie had hij ongetwijfeld op meer gehoopt. Luis valt in de slotfase terug en komt niet verder dan een achtste plaats. Teamgenootje Button haalt met hangen en wurgen het laatste WK-puntje binnen, nog achter Senna. Daarmee kregen de McLaren-coureurs de handen van het publiek niet op elkaar. De pitstops zijn tegenwoordig de enige dingen die wel goed gaan bij het team en dat geeft stof tot nadenken.

Feest

Ondertussen vierde Red Bull feest op hun thuiscircuit. Webber was de gevierde man en Alonso tilde niet zo zwaar aan het verlies van de overwinning. Hij telde zijn zegeningen. En Fattle? Die kon ook wel leven met zijn derde plaats. De gehuldigden hadden ongetwijfeld een beter humeur dan de vele Engelse racefans, die weinig hadden gezien om trots op te zijn. De regen was dan wel opgehouden op de racedag, maar de zon wil ook maar niet echt doorbreken voor ze. Voor Luis en Button dreigt opnieuw een verloren seizoen.

Een dagje Soest

Het zal u niet ontgaan zijn dat afgelopen zondag de finale van het Europees Kampioenschap voetbal op het programma stond. Het voetbalevenement was een goede reden voor Pascal L. om een heel blik (schaak)vrienden uit te nodigen in zijn flatje. Om de een of andere reden had ik de uitnodiging op Facebook niet gezien, in tegenstelling tot Ewood. Op het moment dat de witte op weg was om ons op te halen, kreeg ik te horen dat ik me klaar moest maken.

Voorgerecht

De witte was er al snel en moest op mij wachten. We namen een zak chips en een populair bordspel (geen schaakspel) mee. Bij het tankstation haalde onze chauffeur nog een zak M&M's. De lekkernijen werden al spoedig soldaat gemaakt in het huis van de regerend clubkampioen van Baarn en HSG. Sizzel, die het Baarnse clubkampioenschap op het laatste moment uit handen gaf, was ook van de partij, net als Quake-fanaat Pinda. Die waagde zich als eerste aan een potje Quake without rockets op de schaaktafel. Nadat de eerste partij in remise was geëindigd, was Ewood blij dat het beslissende schot van een railgun uitbleef in de tweede partij.

Inmiddels was het gezellig druk geworden met Kasper W, Yme B en Bart. Pascal stelde voor om te gaan voetballen. Hij liet het huis achter aan de witte en Bart, die iets geestdodends als de Tour de France gingen kijken. Ondertussen namen wij al een voorschot op de wedstrijd Spanje - Italië op een hondenuitlaatgebied met twee doeltjes en een wadi. Aangezien we met z'n zevenen waren, was het niet gemakkelijk om gelijkwaardige teams te maken. Uiteindelijk kwam ik bij Ewood, Pinda en Sizzel in het team en speelden we dus tegen Pascal, Kasper en Yme. Ik had er wel vertrouwen in, maar na de vroege 1-0 lukte helemaal niets meer. We hadden te veel afspeelmogelijkheden, Sizzel had de grootste moeite om een bal aan te nemen en Ewood schoot meestal als een Seedorf hard langs of over het doel. Ondertussen blonken we wel uit in het op een originele manier weggeven van doelpunten, bijvoorbeeld door via het doel uit te trappen. Pascals team wachtte rustig af en benutte de in de schoot geworpen buitenkansjes met alle plezier.

De omslag kwam toen de jarige Peter van de V. het speelveld betrad. Er werden nieuwe teams gemaakt, omdat we met vier tegen drie al de onderliggende partij waren. Kiest Sizzel vervolgens precies dezelfde kansloze stakkers waarmee we eerder al dik klop hadden gekregen. Toch ging het met vier tegen vier beter. Pascals team had ineens een extra afspeelmogelijkheid en plotseling werden er meer foute passes gegeven. Toch leek zijn team ook nu weer op een overwinning af te stevenen, maar toen twee jochies aan onze kant meevochten, was de achterstand binnen de kortste keren gerepareerd. Vanwege lichte regenval werd de wedstrijd gestaakt. Het was inmiddels ook wel etenstijd geworden.

Hoofdgerecht

Het werd dus tijd om een Italiaan een paar pizza's te laten bezorgen. Dat ging moeilijker dan verwacht. De ene na de andere pizzeria gaf geen gehoor. Vanwege het bijzondere feit dat Italië in de finale zat, hadden ze kennelijk een snipperdag opgenomen. Tja, met zo'n mentaliteit... Gelukkig was het bij de derde zaak wel raak en nadat de menukaart ontcijferd was, kon eindelijk met succes een bestelling gedaan worden. Een Italiaan kwam de pizzadozen brengen (en een zak patat voor Ewood), waarna Pascal een praatje ging maken over de naderende wedstrijd. Vreemd genoeg durfde hij niet voor zijn Spaanse voorkeur uit te komen. Ondertussen hield ik mijn Italië-T-shirt maar angstvallig verborgen onder m'n trui.

Nee, eigenlijk stond het al vast dat Italië de wedstrijd zou verliezen, want de voortekenen waren niet best: de pizza's waren veel te groot voor de dozen waar ze in zaten. Of de dozen waren te klein, maar aangezien bijna niemand z'n pizza op kreeg, ga ik uit van het eerste. Zelf moest ik een deel van de pizza van het deksel schrapen, wat ook een beetje jammer was. Het enige goede voorteken voor het land van de pastasauzen was dat de pizza lekker smaakte en daar gaat het ook een beetje om.

Nagerecht

Toen de pizza's (gedeeltelijk) waren verorberd, deelde Pascal een doos met ijsjes uit. Toen de doos eindelijk mijn hoek van de kamer had bereikt, zat er nog precies één ijsje in. Sizzel hoefde niet, waarna ik het ijsje maar in m'n bek stak. En toen kwam de witte van het toilet... Pascal verontschuldigde zich voor de slordigheidsfout en beweerde dat hij op de dag van aankoop een paar ijsjes achterovergedrukt had, waardoor er nu een tekort was.

Om de tijd te doden, schaakte ik nog tegen Sizzel en gingen we Kolonisten van Catan spelen. Bij ons liep het spel wat uit qua tijd, maar we hoefden niks te missen van de kostbare EK-finale, die toen net was begonnen. De wedstrijd werd vertoond op een scherm van lamellen. De pastasauzen waren vooral goed in het meeblèren van hun volkslied (iets wat de Spanjaarden niet konden, wie schrijft er eens een Spaanstalig volkslied, iets met "de koning van Nederland heb ik altijd geëerd", maar dan in het Spaans), maar de wedstrijd was eigenlijk niet meer dan een mislukt nagerecht.

Kortom: uiteindelijk had ik een geweldige dag gehad, maar niet dankzij het evenement waar de bijeenkomst allemaal om begonnen was. Het gaat dus om de evenementen eromheen en de gezelligheid die die evenementen geven. Wie weet gaan we de volgende keer een schimmig spel als Weerwolven doen en dan zou ik ook graag van de partij zijn.