Ferrari is terug!

"I think the next couple of races we’re going to be leading the way for sure, and we’re going to try and keep it that way, but we know it would be good if they can come a bit closer, as long as they don’t come too close…"

Die woorden sprak Nico Rosberg op de persconferentie na afloop van de Australische Grand Prix. Een coureur die wil dat de concurrentie dichterbij komt? Erg oprecht en geloofwaardig kwam het niet over en de eerzuchtige Fattle, die bij zijn debuutrace voor Ferrari meteen op het podium kwam, prikte er direct doorheen. Of Rosberg het echt meende. Of Mercedes niet even een paar geheimen met de concurrentie kon delen. Niet dat dat nodig was: in een snikheet Maleisië won Fattle op eigen kracht. Ferrari is terug!

De verrassende wederopstanding van Ferrari kon er ook nog wel bij in 2015, wat door al het gekonkel nu al een roerig jaartje is. Op de baan was minder te beleven; het halve veld lijkt voor spek en bonen mee te rijden. Zo kwam het team van Manor in Maleisië eindelijk in actie, nadat softwareproblemen de rood-witte bolides in Australië langs de kant hadden gehouden. Ditmaal kwam alleen Merhi in actie; Stevens stond het hele weekend langs de kant.

Iets minder langzaam waren de McLarens, die hun achterstand op de kop ten opzichte van Australië wel hadden gehalveerd. Meer dan een een-na-laatste startrij zat er echter niet in voor Button en Alonso. De coureurs bleven echter positief. Alonso, die er na zijn merkwaardige crash in de wintertest eindelijk weer bij was, legde geduldig uit dat hij alleen door iets radicaals te doen Mercedes kon verslaan. Een interessante theorie, die vrijwel direct gefalsificeerd werd door het goede optreden van zijn oude werkgever.

Alonso is niet de enige coureur die bij het verkeerde team aan boord is gesprongen. Wat te denken van Pastoor? Die verruilde vorig jaar het team van Williams voor Lotus en reed welgeteld één keer in de punten. Ook met Mercedes-motoren worstelen de gouden bolides. Middenmoot, middelmaat, meer wordt het voorlopig niet.

Force India ging vorig jaar bijna op de fles en dat is te zien op de baan: het team is, net als vorig jaar, het slechtste team met Mercedes-motoren.

Een lastig verhaal is Sauber, dat twee weken terug nog in een felle rechtszaak was verwikkeld met Van der Garde. Ondanks dat het verweer van het team zo hol was als de gaten in een Zwitserse kaas, haalde Van der Garde bakzeil en nam genoegen met een schikking. Door de 15 miljoen die hij kreeg, had hij in ieder geval zijn centen terug, maar was zijn Formule 1-droom voorbij. Als hij echt zijn zin had doorgedrukt, was Sauber waarschijnlijk failliet gegaan, zo verklaarde de Nederlander, die daarmee aantoonde dat hij te lief was voor de Formule 1. De rust was dus teruggekeerd bij het Zwitserse team, maar op de baan was er van de vorm van Australië weinig meer over.

Dat liet dus plek voor vijf teams die in de huidige Formule 1 nog iets te zoeken hebben: de teams van Mercedes, Ferrari, Williams, Red Bull en Toro Rosso. In Maleisië verdeelden zij onderling de punten.

In Australië waren de eerste tekenen van herstel bij Ferrari al goed zichtbaar: Fattle eindigde op het podium en de rode bolides waren erg snel in de race. In de droog-natte kwalificatiesessie in Maleisië weet Fattle een wig te drijven tussen de Mercedes. Net als vorig jaar start Luis van pole, voor Fattle en Rosberg. Minder vergaat het de andere Ferrari: Räikkönen zat te suffen in de tweede sessie, waardoor hij slechts elfde was. Betere zaken deed Max, die zich knap als zesde kwalificeerde, vlak achter de Red Bulls van Ricciardo en Kwjat.

Als de 19 auto's zich bij de start door de eerste bocht wurmen, gaat er weer het een en ander mis. Grootste slachtoffers zijn Pastoor en Räikkönen, die allebei een lekke band oplopen. Verder vooraan komt Max in het gedrang. Ericsson gooit zijn wagen er brutaal langs, waardoor Max terugvalt naar de negende plaats.

Ericssons race is echter een paar ronden later al voorbij als hij in de eerste bocht spint en zijn auto in de enige grindbak op het circuit ingraaft. De blauw-gele bolide staat echter dusdanig in de weg dat de safetycar op de baan komt om de gestrande wagen veilig te kunnen wegslepen. Door de vroege safetycar gaat bijna iedereen naar de pits om de snel slijtende banden te vervangen. Fattle doet dat echter niet, waardoor hij de leiding overneemt. Bij de herstart spuit hij ervandoor.

De Mercedes vinden zich op dat moment terug in de subtop. Luis heeft echter ongewoon veel tijd nodig om met Pérez, Science, Grosjean en Hülkenberg af te rekenen. Rosberg, die in de pits nog even op zijn teamgenoot moest wachten, moet zich ook nog langs Massa en Ricciardo zien te knokken en dat gaat hem, zoals meestal, niet al te best af. Als de Mercedes zich langs de tragere deelnemers hebben geknokt, ligt Fattle al tien seconden voor op Luis en nog vijf meer op Rosberg. De gok van Fattle begint ergens op te lijken. Sterker nog: het kan weleens een briljante strategische zet zijn!

Hoe snel de Ferrari's zijn, blijkt wel als de Mercedes op nieuwere banden niet in staat zijn het gat naar Fattle dicht te rijden. Als de viervoudig wereldkampioen zelf eindelijk nieuwe banden haalt, heeft hij de Mercedes gauw in het vizier. Rosberg gaat hij zonder problemen voorbij en daarna moet Luis er ook aan geloven. De Mercedes halen ook maar nieuwe banden, maar liggen dan mijlenver achter. Rosberg moet zelfs Räikkönen, die zich na alle ellende naar de derde plek had opgewerkt, nog voorbij. De race is Mercedes uit de vingers geglipt.

"Don't talk to me through the corners!"

Luis is weer eens boos op zijn bemoeizuchtige race-engineer.

In de middenmoot gebeurt het nodige. De coureurs maken opvallend veel fouten en dat leidt tot het nodige duw- en trekwerk. Doordat de Force India's in de race bovendien als rijdende chicanes fungeerden, zat het veld lange tijd op een kluitje. Zo spelen Hülkenberg en Kwjat botsautootje als de Duitser schrikt van Bottas die net voor hem de pits uitrijdt. Kwjat, die net daarvoor teamgenoot Ricciardo voorbij was gegaan, gaat ook Hülkenberg voorbij. Hij knijpt hem echter af, waardoor hij getorpedeerd wordt en achterstevoren gaat. Een vergelijkbaar incident is er tussen Pérez en Grosjean. Beide Force India-coureurs kregen vrijwel onmiddellijk een tijdstraf van de toch wel erg resolute Formule 1-Politie.

Dit in schril contrast tot Max, die werkelijk waar een wereldrace reed. Zonder brokken te maken slalomde hij langs zijn tegenstrevers. Hoewel zijn racestrategie niet geweldig was, waardoor hij op de baan weer de plekken moest goedmaken die hij in de pits had verloren, leek dat hem niet te deren. Zonder problemen wurmde hij zich langs de Red Bulls van Ricciardo en Kwjat, die over remproblemen klaagden. Vervolgens moest ook teamgenoot Science er twee keer aan geloven. Uiteindelijk was het genoeg voor een uitstekende zevende plaats, nog net in de lead lap, genoeg voor 6 punten.*

Terwijl Max aan zijn laatste ronde begint, komt Fattle als winnaar over de streep. Slechts twee races had hij ervoor nodig gehad om voor Ferrari te winnen.** Het was de eerste Ferrari-overwinning in bijna twee jaar. Ferrari is terug!

Achter Fattle kwamen Luis en Rosberg binnenhobbelen, waardoor het podium dezelfde gezichten kende als de vorige keer. Räikkönen werd nog vierde, voor Bottas, die teamgenoot Massa in de laatste ronde om de oren reed. Max werd eervol zevende, voor Science, waardoor de Toro Rosso's allebei voor de Red Bulls eindigden: Kwjat werd negende, Ricciardo tiende. Niet in de punten eindigden Grosjean, Nasr en de Force India's, terwijl Merhi op drie ronden achterstand afgetekend laatste werd. Daarmee deden ze het overigens beter dan de McLarens, die allebei achteruit de pits in geduwd werden. De vóóruitgang kan nog zo groot zijn, toch lijkt het niet ondenkbaar dat er een stel Japanners via de achterdeur probeert te ontsnappen na een dubbele uitvalbeurt door storingen aan de powerunits. Het valt te hopen dat Honda het lek gauw bovenkrijgt, zodat de strijd aan kop nog wat spannender wordt, precies zoals Rosberg het graag ziet.

* Om even in perspectief te plaatsen: in 2001 werd vader Jos Verstappen op hetzelfde circuit ook zevende na een wereldrace te hebben gereden. Destijds leverde dat echter geen punten op.
** Räikkönen en Alonso wonnen in 2007, respectievelijk 2010 hun eerste race voor Ferrari, waardoor Fattle de eerste Ferrari-coureur in acht jaar was die niet zijn eerste race voor de Italiaanse renstal won.

BSG verslaat koplopers

Het klaroengeschal van de Gooise Karavaan bleef achterwege, maar had niet misstaan voor de toppers die in het Denksportcentrum werden gespeeld. Op de verjaardag van teamleider Edwin Baart mocht BSG 1 het in de meesterklasse opnemen tegen de verrassende koploper HMC, terwijl BSG 2 voor de koppositie vocht tegen aartsrivaal HSG.

Een mogelijke kampioenswedstrijd en een derby: dat wilde de Gooi- en Eemlander niet ongemerkt voorbij laten gaan, dus stuurden ze een fotograaf. Zo word je als club misschien nog bekend in de regio! Het was lang geleden dat de KNSB-teams van BSG allebei een koploper op bezoek kregen. De laatste keer dat dat gebeurde zat Leon Pliester een lang eindspel uit te melken tegen Rob Schoorl, die destijds voor Purmerend speelde en tegenwoordig voor HMC uitkomt, al was hij ditmaal slechts op bezoek.

De meesterklasse is dit jaar enorm spannend. Torenhoge titelfavoriet En Passant veegde aanvankelijk de vloer aan met de concurrentie, maar de laatste ronden zijn ze lelijk van de kook. Het gevolg is dat teams als HMC, Charlois en BSG zowaar meedoen voor het landskampioenschap. Na jarenlang vechten tegen degradatie is dat vooral voor BSG een hele sprong voorwaarts. Tegenstander was HMC, dat door een relatief licht programma boven was komen drijven en kosten noch moeite spaarde om het kampioenschap binnen te halen.

Vergelijkbaar was de situatie voor BSG 2, dat tegen HSG vocht. Nog geen drie jaar geleden speelde BSG 1 tegen HSG in de meesterklasse, maar na drie opeenvolgende degradaties was nu BSG 2 aan de beurt. Het nog ongeslagen HSG stond twee matchpunten en vier bordpunten voor op BSG 2 en nog anderhalf meer op dark horse Oud Zuylen. HSG zou bij winst al bijna kampioen zijn; BSG moest winnen om kans te houden.

De tactiek van BSG 2 was om in de witpartijen flink te scoren en om met zwart de poort dicht te houden. Dat lukte vooral aan de laagste borden erg goed. Een grote meevaller was de overwinning van Tom op Pinda aan het laatste bord. Chris hield Candy aan bord 7 keurig op remise en aan bord 6 won Coen van Johan Lindeman. Als klap op de vuurpijl won Ruben een eindspelletje van Herman van Engen. Daar zag het na de opening nog niet naar uit, maar toen hij een machtig paard op g5 kreeg, waren de bordjes verhangen en trok hij de vis keurig op het droge.

Man of the match: Ruben Hilhorst. Afbeelding: BSG

Dat waren wel erg veel succesverhalen. Kon HSG dan helemaal niks terugdoen? Zeker wel. Aan het eerste bord won de bij BSG bekende Carol-Peter Gouw al na dertien zetten een stuk tegen Sjoerd. De verliezer klaagde dat hij een verkeerde zet in de opening had gespeeld. Kennelijk had hij na zijn brutale tussenzet ...Pd4 wits dame-achteruitzet Dd1 gemist, waardoor hij ineens op de d-lijn een stuk kwijtraakte. Ook geen succes was er voor Theo, die Kees Nagtegaal, de sterkste speler aan Hilversumse zijde, tegenover zich kreeg. Hij leek wat minder te staan, maar ik heb niet helemaal meegekregen hoe hij nou echt verloor.

En het Apenhoofd dan? Dat was nog lang bezig om een ingewikkeld eindspel met een ongelijke materiaalverhouding uiteindelijk nog te winnen. Vrij plotseling viel de zwarte koning ten prooi aan de witte torens. Het stond dus 4½-2½ voor BSG 2. De matchpunten waren in de knip, nu werd het zaak om de achterstand in bordpunten zo veel mogelijk te reduceren. Frans was goed op weg. Na een vreemd gespeelde Fransoos was hij tegen Wim van der Wijk in een dame-toreneindspel met een pion meer gekomen. Zijn stukken stonden actief en de winst leek slechts een kwestie van tijd. Maar zoals zo vaak viel het doelpunt aan de andere kant toen hij miste dat zwart mat in twee dreigde.

Zodoende bleef de schade voor HSG beperkt tot 4½-3½, een uitslag waar beide teams niet helemaal tevreden mee zullen zijn, maar ook niet geheel ontevreden. HSG heeft nog steeds de beste kansen op het kampioenschap en BSG 2 zal de laatste twee wedstrijden overtuigend moeten winnen om nog aanspraak op een verblijf in de tweede klasse te kunnen maken.

BSG 2 (2092) - HSG (2093) 4½-3½
1. S Drent (2038) - CP Gouw (2029) 0-1
2. J de Groote (2181) - D Bes (2088) 1-0
3. T Slisser (2086) - K Nagtegaal (2253) 0-1
4. F Borm m (2224) - W van der Wijk (2152) 0-1
5. R Hilhorst (2064) - H van Engen (2055) 1-0
6. C van der Heijden (2107) - J Lindeman (1998) 1-0
7. C Kooijman (2021) - K Harmsen (2090) ½-½
8. T de Ruiter (2018) - V Pandelaar (2078) 1-0

Ook BSG 1 kende een voorspoedige middag. Tegen het tot de tanden toe bewapend HMC hadden ze over geluk niet te klagen. Mede dankzij een totaal bemazzelde overwinning van Ton en een gedegen remise van invaller Remmelt (die weer niet voor het tweede kon spelen) trok het team aan het langste eind: het werd 5½-4½. Niet slecht tegen een team dat over de hele linie ruim 100 elopunten sterker was. Doordat En Passant opnieuw verloor, gaat BSG nu aan kop met Charlois. De feestelijke dag eindigde zo dus helemaal feestelijk.

Australische afgang voor de Formule 1

Een gedecimeerd startveld, veel verprutste pitstops en twee oppermachtige Mercedes: daarmee kon Max Verstappens debuutrace omschreven worden. Na 90 eindeloze minuten won Luis, voor Rosberg en Fattle.

Feniks

Het was een warme winter. Een benauwde zelfs. Er gebeurde bijna te veel om op te noemen. Het grootste probleem was dat er een aantal teams op omvallen stond. Schuldige daaraan waren de dure turbomotoren die vorig jaar werden geïntroduceerd en een toch wel erg scheve verdeling van het prijzengeld. Vorig jaar dreigden de teams van Caterham en Marussia al kopje onder te gaan. Marussia liet de laatste drie wedstrijden schieten, Caterham was er in de laatste race nog bij. Het bleek de laatste stuiptrekking te zijn van het team dat het na vijf vruchteloze jaren eindelijk voor gezien houdt. Opmerkelijk genoeg is Marussia dit jaar wel weer van de partij, ondanks dat het team al in november failliet was. Onder de naam Manor maakt het team een doorstart, maar dan wel met dezelfde auto als vorig jaar. De bolides zullen worden bestuurd door Will Stevens (die vorig jaar in de laatste race voor Caterham reed) en Roberto Merhi, die overigens een contract voor slechts een race schijnt te hebben. De vraag is echter of het team het heel veel langer vol gaat houden: om in leven te blijven moest het team allerlei computers en servers verkopen, waarna de door Ferrari geleverde motorsoftware niet compatible was met de motoren van vorig jaar. De rood-witte bolides kwamen in het openingsweekend dan ook niet in actie, dus gingen er slechts 18 auto’s van start.

Wie van de drie?

Ook sommige “gevestigde” teams hadden moeite om de eindjes bij elkaar te knopen. Het bontst maakte het team van Sauber het, dat alle normen van fatsoen te buiten ging. Na een dramatisch seizoen (het team bleef voor het eerst in zijn historie puntloos) besloot teambaas Monisha Kaltenborn de zitjes aan de hoogste bieder te verkopen. Een goed idee, maar dan moet je niet ineens vier coureurs contracteren. Want naast de paydrivers Marcus Ericsson en Felipe Nasr stonden ook Adrian Sutil (die vorig jaar voor het team reed) en testrijder Giedo van der Garde onder contract. Waar Sutil genoegen wilde nemen met een schadevergoeding, eiste Van der Garde, die 10 miljoen euro aan het Zwitserse team had overgemaakt, via een serie rechtszaken zijn stoeltje op. De Australische rechter maakte gehakt van het slappe verweer van het niet zo schone Sauber. Dus Van der Garde kon te elfder ure instappen? Nee. Hoewel hij in het gelijk was gesteld, besloot hij om toch maar van het racezitje af te zien, omdat dat weleens het einde van Sauber kon betekenen. Van der Garde hoopt er tijdens de Grand Prix van Maleisië over twee weken wel bij te zijn als coureur. Wordt vervolgd.

Jonkies

Door de Sauber-soap sneeuwde het debuut van Max Verstappen een beetje onder. Iedere (ex-)coureur had wel een mening over het debuut van de zoon van Jos Verstappen. Kennelijk was de FIA zo geschrokken dat een 17-jarige zijn debuut in de hoogste autosportklasse kon maken, dat het prompt de regels aanscherpte. Vanaf 2016 kunnen coureurs alleen nog in de Formule 1 debuteren als ze zich in de lagere klasses flink hebben bewezen. Het inconsequente puntensysteem oogstte verbazing en het lijkt erop dat veel toekomstige Formule 1-coureurs er enorm door in moeilijkheden komen. Het team van Toro Rosso, dat naast Verstappen ook de 20-jarige Carlos Sainz jr. voor de leeuwen wierp, zal de ontwikkelingen niet juichend hebben gadegeslagen.

McLaren in shock

Een ander team dat in 2015 weer de weg omhoog hoopt te vinden, is het team van McLaren. Sinds het vertrek van Lewis Hamilton eind 2012 heeft het team geen race meer gewonnen. Met Honda hoopte het team weer een stap voorwaarts te maken, maar in plaats daarvan is het team nog verder in de problemen gekomen. In niets lijkt het huwelijk tussen McLaren en Honda op de succesvolle samenwerking aan het eind van de jaren 80 en het begin van de jaren 90, waarin ze in vijf jaar tijd vier wereldtitels behaalden. In de wintertests werden de McLarens geteisterd door allerhande problemen met de motor, waardoor Jenson Button en hun nieuwe aanwinst Fernando Alonso weinig aan rijden toekwamen. Het werd allemaal nog een graadje erger toen Alonso op een merkwaardige manier crashte. Volgens het team werd de Spanjaard op lage snelheid verrast door een windvlaag, waardoor hij de controle over zijn bolide verloor, tegen de muur klapte en het bewustzijn verloor. Toen hij weer bijkwam, waande hij zich twintig jaar terug in de tijd… Uit voorzorg werd de tweevoudig wereldkampioen, die in 2007 ook al voor de Britse renstal reed, voor de openingsrace aan de kant gehouden. Zijn plaats werd ingenomen door Kevin Magnussen, die juist plaats had moeten maken voor Alonso.

De Mercedes-meisjes

Ging het dan nog ergens wel goed? Natuurlijk wel. Mercedes was weer het te kloppen team. Ondanks dat ze zaten te miepen over de banden die bij de lage temperaturen geen grip geven, reden Lewis Hamilton en Nico Rosberg in de wintertests zonder moeite zeer snelle rondetijden. Tijdens het eerste raceweekend in Australië veegden ze de vloer aan met de concurrentie. Het gat naar de rest leek alleen maar groter te zijn geworden.

Ferrari-Fattle

De meeste tegenstand kwam uiteindelijk nog van Ferrari. Het team leek weer nieuw elan gekregen te hebben door de komst van viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel. En Räikkönen had ineens ook zijn praatjes weer terug. De nieuwe Ferrari-motor bleek een sprong voorwaarts en ook met het chassis was weinig mis. Ferrari kon de strijd met Williams en Red Bull goed aan en dat was al heel wat.

Dark horse zonder paardenkrachten

Bij Red Bull ging het daarentegen niet naar wens. De frisdrankfabrikant was woedend op motorleverancier Renault, omdat de nieuwe motor nauwelijks een verbetering was ten opzichte van zijn niet al te beste voorganger. Maar met de auto zelf lijkt ook heel wat mis: zusterteam Toro Rosso met Verstappen en Sainz was nauwelijks trager. Stelde de “promotie” van Daniïel Kwjat dan nog wel wat voor?

Lotus breekt met Renault

Heel blij moet het team van Lotus zijn geweest met de overstap van McLaren van Mercedes naar Honda, waardoor het voormalige team van Renault met Mercedes-krachtbronnen ging rijden. Na een desastreus 2014 kunnen Romain Grosjean en Pastor Maldonado weer meedoen om de prijzen.

Grijze sandwich

Het Formule 1-seizoen werd afgetrapt in een tochtig Melbourne. Zoals verwacht eisen de Mercedes de eerste startrij op, met Luis overtuigend op pole. Achter hen de Williams’ en de Ferrari’s. Local hero Ricciardo kwam met zijn Red Bull niet verder dan een zevende tijd, terwijl teamgenoot Kwjat slechts dertiende was. Inderdaad waren de Toro Rosso’s ongeveer even snel: Sainz was knap achtste, terwijl Max genoegen moest nemen met een twaalfde plaats. De Loti zaten nog net in de top 10, terwijl de blauw-gele Saubers het ook niet onaardig deden: Nasr was elfde. De Force India’s bakten er weinig van, terwijl de McLarens, die op halve kracht reden, afgetekend laatste waren.

Van een vernederende grijze achterste startrij kwam het niet: Magnussen haalde de grid niet eens, net als Kwjat, die zich zijn debuut bij Red Bull ongetwijfeld anders had voorgesteld. Doordat Bottas de race vanwege rugklachten moest laten schieten, gingen er nog maar 15 auto’s van start.

Dertien in een dozijn

Bij de start wordt het aantal auto’s nog verder gereduceerd: Fattle duwt teamgenoot Räikkönen in het eerste bocht het gras op, waardoor de Fin snelheid verliest en voor een verkeersopstopping zorgt. In de chaos toucheert Nasr Pastoor, die daardoor de muur in klettert. Het wordt nog leuker voor Lotus als Grosjean aan het eind van de ronde zijn zwart-gouden bolide in de pitbox in stuurt.

Door Pastoors ongeluk wordt de race even geneutraliseerd. Bij de herstart benen de Mercedes me grote passen weg bij de achtervolgers. De hele race bedraagt het gat tussen de grijze bolides niet meer dan een paar seconden, maar echt bedreigen kan Rosberg Luis nooit. Achter hen vechten Massa en Fattle voor de laatste podiumplaats. Bij de pitstops gaat het weer mis voor Williams: Massa komt na zijn stop in het verkeer terecht en hoewel zijn stop sneller was dan die van Fattle, komt de Duitser wel voor hem de baan op.

Räikkönen is de enige coureur die twee pitstops maakt. Dat is er echter eentje te veel: bij de eerste pitstop kost een klemmend linker achterwiel hem veel tijd en bij de tweede stop wordt hetzelfde wiel niet goed gemonteerd, waardoor de Fin beteuterd uit kan stappen. Hij was op weg naar een vijfde plaats.

Ook voor Max luidt een pitstop zijn ondergang in: terug op de baan begint zijn bolide flink te roken, waarna hij de pitingang zelfs niet meer haalt. Vader Jos, die in zijn carrière ook vaak met panne langs de kant van de weg kwam te staan, slaat het tafereel vol ongeloof gade. Een gemiste kans. Teamgenoot Sainz vergaat het weinig beter: nadat hij bij de start de vijfde plaats had veroverd, viel hij in de openingsfase al snel ten prooi aan Nasr en Ricciardo, waarna hij door een trage pitstop nog veel meer terrein verloor, waardoor hij met een negende plek genoegen moest nemen.

Geslaagder was het debuut van Nasr, die een machteloze Ricciardo de hele race achter zich hield en als vijfde finishte. Een geweldig resultaat voor hem en voor Sauber, dat voor het eerst sinds de Grand Prix van Brazilië in 2013 weer in de punten reed. Ericsson maakte er met een achtste plaats zelfs een dubbele puntenfinish van. Ook Force India had twee auto’s in de punten: Hülkenberg finishte als zevende na een degelijke race, Pérez kon met pijn en moeite Button verslaan. Het betekende dat de wereldkampioen van 2009 als enige geklasseerde rijder buiten de punten finishte, maar dat hij überhaupt nog een halve race met Pérez aan het vechten was, was al een wonder.

Zo eindigde een zielloze Grand Prix van Australië met een overwinning voor Luis, die doorging waar hij vorig jaar gebleven was. Voor Rosberg zal het een hels karwei worden om de man in vorm af te stoppen. Of kan hij in Maleisië terugslaan? En kunnen de teams van Ferrari en Williams op het tropische circuit dan meer tegenstand bieden? Het is wel te hopen, want anders kan de Formule 1 in 2015 heel goed ten onder gaan.

Oud Zuylen rolt de rode loper niet uit voor BSG 2

De maand maart is weer aangebroken en dat betekent dat de Belangrijke Wedstrijden voor BSG 2 op het programma staan. Over twee weken is koploper HSG te gast in het Denksportcentrum, maar vandaag was eerst Oud Zuylen, de andere nummer 2, aan de beurt. De wedstrijd werd in het clubgebouw van De Rode Loper, die kroeg aan het spoor, gespeeld. Daar is natuurlijk veel over te vertellen en dus laat ik Remmelt Otten aan het woord, die er tien jaar geleden het volgende over schreef (Kontakt, maart 2005):

"Twintig jaar geleden speelde ik iedere zondag voor Het Huis de Bijlen in de kroegcompetitie in Leiden. In Utrecht hebben ze ook zo'n kroegteam met een bloeddorstige naam: De Rode Loper. Daar staat op de clubavond gewoon een televisie aan met Ajax, zit een lid lekker te blowen achter het bord en staat achter in de zaal de prijzentombola voor de bingo uitgestald. Alle trucs die ik van teamleider Ruud Dobbelaar (wat een naam voor een teamleider!) van De Bijlen heb geleerd, passen ze ook toe bij De Rode Loper. De belangrijkste: stop je tegenstanders als sardientjes in de ton, zodat ze alleen naar de bar of naar de wc kunnen door steeds weer tegen de stoelen van hun eigen teamgenoten aan te schuren."

Remmelt bedankt voor je bijdrage! Doordat Bert Kieboom wel weer een potje tegen zijn oude clubbie wilde spelen, werd onze journalist buiten de basis gehouden, zijn goede score van vorig jaar ten spijt. In ieder geval was de wedstrijd tegen Oud Zuylen op een KNSB-zaterdag niet te vergelijken met een wedstrijd tegen De Rode Loper op een doordeweekse avond. Er stonden geen bingoprijzen meer uitgestald en echt claustrofobisch was het niet in de speelzaal, ondanks dat de tafeltjes wat aan de korte kant waren. Aan de andere kant waren die Siamese kat en de veteranengroep van het Persoonlijk Kampioenschap wel wat vreemde gewaarwordingen in de speelzaal.

De ene Frans is de andere niet

Tijd om over te schakelen naar het schaken. Oud Zuylen en BSG 2 waren allebei nog in de race voor het kampioenschap. Nadat de teamleider van Oud Zuylen zich al in de underdogpositie had gemanoeuvreerd (de laatste twee ontmoetingen werden door BSG 2 gewonnen), begon de wedstrijd dan echt. Oud Zuylen kwam zonder verrassingen (Lazaridis en Schwartz) op. Desondanks begon de thuisclub voortvarend aan de wedstrijd. De opening werd aan bijna alle borden door Oud Zuylen gewonnen en dat resulteerde na een paar uur spelen in een paar punten voor de Utrechtenaren: aan bord zes rolde Vrolijke Frans Sanijs onze sportieve fietser Sjoerd Drent helemaal op, terwijl Dirk Floor volgens mij al gauw voor twee resultaten kon spelen tegen Frans Borm. Uiteindelijk won hij dan ook.

BSG 2 vecht terug

BSG 2 kwam ook op het scorebord voor: Chris Kooijman hield vrij gemakkelijk remise tegen de vriendelijke reus Ed van Eeden. Coen van der Heijden deelde in een behoorlijke heksenketel ook het punt met Marcel van Os. De veteranen van BSG 2 herstelden de schade: Theo Slisser won vrij gauw van Jan Maarten van den Boogaart, terwijl Tom de Ruiter een remise-eindspel wist te winnen van Wout van Goor. De andere oudgediende, gelegenheidsinvaller Bert Kieboom, kwam niet verder dan een puntendeling tegen Huib Olij. Hij leek wel goed te staan met een goed paard tegen een slechte loper, maar zwarts open a-lijn was ook wat waard. Remise dan maar. De druk lag dus op de schouders van het Apenhoofd. Aan het eerste bord had hij de zware verantwoordelijkheid om Jaap van der Tuuk te verslaan. En hij kwam een heel eind! Maar na een misser in tijdnood wist de Nationaal Meester aalglad naar remise te ontsnappen. 4-4, dat was het dan. Geen derde overwinning op Oud Zuylen, maar slechts een gelijkspel waar beide ploegen niet echt iets mee opschoten.

HSG, dat in het begin van de competitie eveneens gelijk had gespeeld tegen Oud Zuylen, won van Ons Genoegen en liep in feite twee matchpunten uit (wij leden immers een competitienederlaag tegen Ons Genoegen). Over twee weken moet BSG 2 het onderlinge duel met 6-2 winnen om weer op gelijke hoogte te komen. Als dat maar goed gaat...

Oud Zuylen (2039) - BSG 2 (2084) 4-4
1. J van der Tuuk (2205) - J de Groote (2181) ½-½
2. D Floor (2177) - F Borm m (2224) 1-0
3. M van Os (2139) - C van der Heijden (2107) ½-½
4. E van Eeden (2030) - C Kooijman (2021) ½-½
5. JM van den Boogaart (2049) - T Slisser (2086) 0-1
6. F Sanijs (1973) - S Drent (2038) 1-0
7. H Olij (1926) - B Kieboom (1993) ½-½
8. W van Goor (1815) - T de Ruiter (2018) 0-1