Leclerc domineert, maar wint niet

Het hele weekend stond er geen maat op Charles Leclerc. De Monegask domineerde in Bahrein zoals Vettel in zijn beste dagen, maar zag de zege in de slotfase nog uit zijn handen glippen. In plaats daarvan boekte Mercedes, net als in Australië, een dubbelzege. Ditmaal stond Lewis Hamilton op de middelste trede.

Leclerc niet te houden

Al vanaf de eerste meters zat Ferrari erbij in Bahrein. In de kwalificatie eisten de mat rode bolides de eerste startrij op, met Leclerc verrassend op pole. Sebastian Vettel moest bijna drie tienden toegeven op zijn jonge teamgenoot en had de Mercedes van Hamilton en kampioenschapsleider Valtteri Bottas in zijn nek hijgen. Max Verstappen hield de eer voor Red Bull hoog met een zwaarbevochten vijfde plaats, op grote achterstand op de kop. Hoe zwaar de frisdrankfabrikant het op het woestijncircuit had, illustreerde Pierre Gasly wel, die niet verder kwam dan de dertiende plaats en dus veel had goed te maken in de race.

Datzelfde gold voor Vettel, die de koe op zondag direct bij de hoorns vat. Als de lichten doven, komt hij beter van zijn plek dan Leclerc, die de als vierde gestarte Bottas er in de eerste ronde ook nog voorbij ziet floepen. Hij herovert de tweede plek meteen al bij het ingaan van de tweede ronde, waarna Bottas op het verkeerde been staat en ook nog door teamgenoot Hamilton wordt ingerekend.

Verstappen probeert Bottas meteen ook aan de tand te voelen, maar als hij zich in de derde rondje een foutje permitteert, zit Sainz plotseling vlak achter hem. Op start/finish probeert de Spanjaard zijn ex-teamgenoot de oren te wassen, maar als dat niet lukt, probeert hij het op het volgende stuk weer en dat eindigt in tranen: hij knijpt de Red Bull iets te veel af, waardoor de auto's contact maken en de McLaren een lekke band te pakken heeft. Met een kreupele auto probeert Sainz half over de uitloopstroken en half over het circuit de pits te bereiken, hier en daar een deelnemer hinderend. Na een reparatiestop kwam hij Grosjean en Stroll, die elkaar bij de start waren tegenkomen, in de achterhoede vergezellen.

Ondertussen is Leclerc aan de staart van Vettel gekomen. Met behulp van DRS, dat op niet minder dan drie rechte stukken was toegestaan, maakt hij zijn teammaat aan het eind van start/finish met boter en suiker in. Vervolgens rijdt hij langzaam weg bij de Duitser, die op zijn beurt Hamilton steeds groter in zijn spiegels ziet worden.

Vanwege een langzaam leeglopende band trapt Verstappen noodgedwongen af voor de eerste serie bandenwissels in de kopgroep. Hij weet Bottas, die een ronde later stopt, daarmee te kloppen, al is hij zijn plekje binnen een ronde weer kwijt. Succesvoller is de undercut van Hamilton op Vettel. Tot zijn stomme verbazing keert de Duitser na zijn stop achter de Mercedes terug op de baan. Leclerc blijft Hamilton daarentegen wel voor.

Amateuristisch geklungel

Door de pitstops aan kop rijdt Ricciardo opeens aan kop. De Renault-coureur blijft heel lang op zijn eerste set banden rijden en wordt links en rechts door de kopgroep om de oren gereden. Terwijl Leclerc aan kop rijdt, hengelt Vettel Hamilton nu langzaam binnen. De Brit moest zijn keuze voor een nieuw setje rode banden bekopen, want op de gele banden rijdt Vettel hem vrij eenvoudig weer voorbij.

In de middenmoot gaan de gevechten gewoon door. Held van de middag is Lando Norris, die zich knap herstelt van een slechte start. In zijn McLaren vliegt hij de ene na de andere auto voorbij. In de achterhoede hebben Stroll en Sainz de Williams' alweer bijgehaald. Op nieuwe banden zijn de twee enorm snel, wat Verstappen halverwege de race moet ondervinden. Hij laat achterblijver Stroll er zonder slag of stoot langs, waarna hij zijn derde setje banden haalt.

Zijn voorbeeld wordt gevolgd door Hamilton, die zijn tegenvallende rode banden eindelijk in mag wisselen voor gele banden. Vettel stopt een ronde later en blijft Hamilton net voor. Doordat Bottas nog niet gestopt is, komt Vettel in een Mercedes-sandwich. Precies op het moment dat hij wordt ingehaald, duikt de Fin de pits in voor nieuwe banden, waardoor hij Vettel aan Hamilton overlevert. De Brit is strijdlustig en gaat het gevecht aan. Vettel wil van geen wijken weten en drukt de Mercedes de woestijn in. Hamilton laat er geen gras over groeien en probeert het een ronde later opnieuw. Hij remt iets later en vliegt de Ferrari buitenom voorbij. Vettel wil van geen opgeven weten, maar als hij op het gas gaat, spint hij als een beginneling van de baan.

De Ferrari-coureur weet weet wel hoe laat het is en als hij zijn bolide weer in de juiste richting heeft gezet, bestelt hij over de boordradio direct een nieuwe set banden. Terwijl de Ferrari-monteurs zich klaarmaken om de vierkante banden te vervangen, wordt het voor Vettel nog een graadje erger als zijn voorvleugel door de trillingen spontaan afbreekt. Door de extra stop valt Vettel terug tot achter Norris en de beide Renaults.

Door zijn 1-stopstrategie voert Ricciardo de subtop aan, maar op versleten banden heeft hij geen verweer tegen Hülkenberg in de andere Renault. Bij de inhaalactie raken de bolides elkaar en met een beschadigde frontwing-endplate valt Ricciardo ook ten prooi aan Vettel en Norris. Vettel weet ook Hülkenberg nog in te rekenen, maar dat is het dan wel, want het gat naar Verstappen krijgt hij nooit meer dichtgereden.

Anticlimax

De op de vierde plaats rondrijdende Nederlander ziet zijn kansen op het podium plotseling sterk toenemen als Leclercs rondetijden opeens in beginnen te zakken. Een motorstoring betekent dat de Ferrari met startnummer 16 van het ene op het andere moment vijf seconden per ronde trager gaat. De wanhoop in de stem van de jonge Monegask is hoorbaar en in de pits begraven de Ferrari-monteurs hun hoofd in hun handen. De race is ze uit handen geglipt.

Tegen wil en dank neemt Hamilton in de 48e ronde de leiding van de kreupele Ferrari over. Enkele ronden later is Bottas, die zijn teammaat volkomen uit het oog was verloren, aan de beurt. Op het moment dat Verstappen zich opmaakt om de Ferrari in te halen, slaat het noodlot toe bij Renault. Vier ronden voor het einde vallen de zwart-gele bolides in dezelfde bocht stil. De wrakken kunnen om de een of andere reden niet gauw geborgen worden, waardoor de safetycar uitrukt en de stand bevriest.

Het betekent dat Hamilton wint en dat Bottas er de tweede Mercedes-dubbelzege van het seizoen van maakt. Door de safetycarfase mag Leclerc nog naar het podium en blijft zijn snelste raceronde staan, maar dat zal de pijn van de gemiste zege nauwelijks verzacht hebben. Verstappen wordt vierde, voor de blunderende Vettel. Norris scoort een sublieme zesde plaats, voor Räikkönen, Gasly, Albon en Pérez.

Buiten de punten eindigden Giovinazzi, Kwjat en de achteruitrijdende Magnussen. Stroll kon zich niet meer van de bij de start opgelopen schade herstellen en wist alleen de Williams' van Russell en Kubica achter zich te houden. Naast de Renault-coureurs zagen ook de pechvogels Grosjean en Sainz de finishvlag niet.

Hamilton weigerde zijn overwinning al te uitbundig te vieren. Door de 25 WK-punten verkleinde hij zijn achterstand naar teamgenoot Bottas, die een buitengewoon anoniem raceweekend kende, naar één WK-punt. Ondertussen likte Ferrari zijn wonden. Snelste in de wintertests, maar na twee races staan de Italianen door nog altijd met lege handen. Ze hadden weer eens een nederlaag voor de poorten van hemel weggesleept. De tweede helft van 2018 in een notendop.

Waar was de SP?

Een aardverschuiving in politiek Nederland, zo kan de winst van Forum voor Democratie bij de Provinciale Statenverkiezingen van afgelopen woensdag gekenschetst worden. De jonge partij van Thierry Baudet kwam meteen binnen op 13 zetels in de Eerste Kamer en kan binnenkort dus veel invloed op het kabinetsbeleid uitoefenen.

Echt verrassend was de verkiezingswinst van FvD niet. De peilingen wezen al langer op een goed resultaat en de aanslag in Utrecht zal voor veel kiezers het laatste zetje geweest zijn. De moordpartij van een geschifte Turk was voor hen de bevestiging van het failliet van de multiculturele samenleving. Sowieso heeft de crisis in het Midden-Oosten de anti-immigratiepartijen flink in de kaart gespeeld, maar waar de PVV daar aanvankelijk garen bij spon, is dat nu FvD.

Daarnaast wist FvD een hoop ontevreden kiezers aan zich te binden. Kiezers die zich niet gehoord voelden en een middelvinger wilden opsteken naar het huidige kabinet. En toch is het ook vreemd. De bankencrisis, waar Nederland overigens maar heel langzaam van hersteld is, is alweer meer dan een decennium geleden. Economisch gaat het al een hele tijd voor de wind en toch is er onder de bevolking nog heel veel onvrede.

Een reden voor die onvrede is dat een groot gedeelte van de bevolking er de afgelopen decennia niet op vooruit is gegaan. Alleen de allerrijksten zijn er de afgelopen jaren fors op vooruitgegaan, ten koste van Jan met de pet. De verliezers van de globalisering roeren zich nu. Dat was al in Amerika te zien, waar Trump zich het liefst van de rest van de wereld afzondert, terwijl de Britten Europa de rug toe willen keren. Ook in Oost-Europa hebben de begrippen solidariteit en samenwerken afgedaan.

De opkomst van Trump in Amerika en Baudet in Nederland laat tevens zien dat een nieuwe groep zich laat horen: de verongelijkte blanke man. Dat werd eigenlijk ook wel tijd ook, omdat het doorgeslagen feminisme, dat alleen als doel had om mannen en vrouwen tegen elkaar op te zetten, afgeremd moest worden. Helaas slaat de balans nu op een behoorlijk respectloze manier de andere kant door, waardoor de geslachten alleen nog maar verder tegen elkaar worden uitgespeeld.

Kennelijk heeft de mannelijke kiezer zowel in Amerika als Nederland behoefte aan een zelfverzekerde leider met een ego van hier tot Tokyo die met groot aplomb de meest absurde stellingen poneert. Om de een of andere reden worden seksistische uitspattingen als Trumps “grab ‘em by the pussy” ze door hun eigen aanhang niet of nauwelijks aangerekend. Zij smullen er juist van, terwijl dergelijke frasen door politieke tegenstanders als uiterst kwetsend en intimiderend worden ervaren.

Kiezers hebben al langer behoefte aan een sterke leider. Hele volksstammen scharen zich inmiddels achter een onkwetsbare bullebak; Rusland, Turkije, Hongarije en dus Amerika zijn ons in dat opzicht al voorgegaan. Macht erotiseert… alleen bij mannen. Om die reden doen vrouwelijke leiders het zelden goed.

Dat brengt mij bij de SP, waar Lilian Marijnissen iets meer dan een jaar partijleider is. In die betrekkelijk korte tijd heeft de dochter van Jan Marijnissen al twee verkiezingsnederlagen geleden: de gemeenteraadsverkiezingen vielen vorig jaar vies tegen en de verkiezingen van afgelopen week verliepen helemaal desastreus. De opkomst van FvD heeft daar zeker aan bijgedragen, maar je kunt je bijna niet aan de indruk onttrekken dat dit een gevalletje to snatch defeat from the jaws of victory is.

Dat zit zo: het Nederlandse politieke landschap wordt vaak op twee assen uitgetekend. Naast links-rechts (veel of weinig herverdeling, grote of kleine overheid) is er de tegenstelling progressief-conservatief (klimaat tegen immigratiepolitiek, internationaal of nationaal), wat tot vier kwadranten leidt. Dat ziet er ongeveer zo uit:

Het politieke spectrum schematisch weergegeven. De x-as geeft de tegenstelling tussen linkse en rechtse partijen weer en de y-as de tegenstelling tussen progressieve (groen) en conservatieve partijen (magenta) weer. De grootte van de bolletjes komt overeen met het aantal behaalde zetels in de Provinciale Statenverkiezing.

Aan de uiteinden van het spectrum vinden we de SP (links), VVD (rechts), GroenLinks en D66 (progressief) en PVV (conservatief). Traditioneel wordt links met progressief geassocieerd en rechts met conservatief. Inderdaad zijn linkse partijen door de bank genomen progressiever dan rechtse partijen. Volgens onderzoek vertegenwoordigen de kwadranten links-progressief en rechts-conservatief beide een kwart van de kiezers.

Het huidige kabinet vaart dankzij de rechtse VVD en de progressieve D66 een rechts-progressieve koers, dat is het zwaartepunt van de vier regeringspartijen. Interessant genoeg is het rechts-progressieve kwadrant met 10 procent van de kiezers veruit het minst populaire kwadrant, wat een verklaring voor de onvrede van veel kiezers zal zijn.

Het blijkt dat er heel veel kiezers in het links-conservatieve kwadrant zitten, een kwadrant dat de politieke partijen vooral (excuus voor de woordgrap) links laten liggen. Alleen de SP en de PVV schurken hier tegenaan (eventueel 50+ ook, maar die partij ken ik niet goed genoeg). De SP is voor een linkse partij niet echt progressief te noemen en als het om de gezondheidszorg gaat, is de conservatieve PVV behoorlijk links.

Dat veel kiezers economisch gezien links zijn, had Geert Wilders al snel door. Volgens kenners had de ex-VVD’er in zijn goede jaren nog succesvoller kunnen zijn als hij op het gebied van de islam en immigratie een iets gematigdere toon had aangeslagen. Door de stormachtige opkomst van FvD ziet het er niet naar uit dat die jaren nog terug zullen komen.

Interessant genoeg hebben zowel de SP als de PVV flink verloren aan FvD. Aan de ene kant is dat redelijk te begrijpen, omdat de partijen tamelijk populistisch zijn. Om met de woorden van Ad Melkert te spreken: “Ze vissen uit dezelfde vijver.” Aan de andere kant heeft FvD een duidelijk rechtse signatuur, wat het verlies van de SP in een kwaad daglicht zette.

De socialisten klaagden dat de zorg niet echt een thema in de verkiezingen was, maar dat stokpaardje is wat sleets geraakt. Klaarblijkelijk speelt de gezondheidszorg niet meer zo en moet de SP op zoek naar andere thema’s om zich nadrukkelijk op te profileren. Dat maar een fractie van het enorme electorale potentieel verzilverd werd, was een prestatie van formaat.

Linkse/progressieve partijen hebben sowieso vaak de neiging zichzelf op een domme manier in eigen voet te schieten. Een goed voorbeeld daarvan is  het hele circus rond Stichting Urgenda. Nadat de Nederlandse politiek op het gebied van klimaat twintig jaar lang had liggen slapen, besloot de stichting de staat voor de rechter te slepen.

Door de twee verloren rechtszaken dreigt het kabinet in de problemen te komen als de klimaatdoelen niet gehaald worden, waardoor verduurzaming plotseling hoog op de politieke agenda kwam te staan. Dat viel niet goed bij de kiezer. De vaak slecht doordachte plannen waren koren op de molen van klimaatontkenner Baudet, die mooi in het gat kon duiken dat de VVD (noodgedwongen) open liet staan, waardoor hij veel kon groeien, terwijl de progressievere partijen elkaar vliegen af zaten te vangen.

Ook het eindeloze gezeur over Zwarte Piet is veel mensen tegen gaan staan, omdat het gejank van een hele kleine minderheid afkomstig was en het merendeel van de bevolking in sociaal-cultureel opzicht conservatief is. Desondanks gaven veel linkse partijen gehoor aan het geklaag, waarmee ze van een hoop kiezers van zich vervreemden. Daarnaast slaat een uitgesproken pro-immigratiestandpunt in een tijd waarin vluchtelingen massaal naar Europa komen niet zo aan. Altruïsme heeft afgedaan in de geïndividualiseerde samenleving.

Door de politieke blunders van links zitten we met een kabinet opgescheept dat eigenlijk niemand wil. De winst van FvD geeft aan dat het tijd voor verandering is, maar de vraag is of Jan met de pet er heel veel beter van wordt. Net als met Trump of de Brexit stemden uitgerekend degenen er weinig bij hadden te winnen voor, onder het mom van: slechter dan nu kan het niet meer worden. Best wel hilarisch als het niet zo tragisch was. Veel Nederlanders zouden baat hebben bij een grotere SP, maar ze hadden het zelf helaas niet zo door…

Bottas begint 2019 zoals hij 2017 afsloot

Op een zeldzaam dominante manier heeft Valtteri Bottas de openingsrace in Australië gewonnen. De Fin had aan de finish een voorsprong van ruim twintig seconden op teamgenoot Lewis Hamilton, die er een Mercedes-dubbelzege van maakte. Max Verstappen eindigde in het kielzog van de vijfvoudig wereldkampioen als derde.

Voorafgaand aan de Australische Grand Prix was het plotselinge overlijden van wedstrijdleider Charlie Whiting voornaamste onderwerp van gesprek. De scheidsrechter, die in zijn lange carrière de nodige verbale uitbarstingen van de coureurs had moeten doorstaan, overleed enkele dagen voor het Grand Prix-weekend op 66-jarige leeftijd aan een longembolie, tot groot verdriet van de coureurs.

66 jaar eveneens de leeftijd waarop Sergio Marchionne zijn laatste adem uitblies. Afgelopen zomer overleed de Ferrari-topman vrij plotseling, waarna Ferrari in een chaos kwam en in een tijdsbestek van enkele races de titel door de vingers zag glippen. Dat mocht niet nog een keer gebeuren, dus werd teambaas Maurizio Arrivabene op straat gekwakt en vervangen door Mattia Binotto. Tevens werd oudgediende Kimi Räikkönen vervangen door de veel jongere Charles Leclerc, die bij Sauber/Alfa Romeo veel indruk had gemaakt. Met de jonge Monegask in de gelederen en een gigantisch budget zou Ferrari de titels voor de neus van Mercedes moeten wegkapen.

De kampioenen hadden hun rijdersbezetting niet veranderd, ondanks de stevige kritiek die Valtteri Bottas afgelopen jaar kreeg te verduren. Dat was redelijk uniek, want op het team van Haas na hadden alle andere teams hun rijdersbezettingen in de winterstop overhoopgegooid. De hoofdreden daarvoor was het plotselinge vertrek van Daniel Ricciardo van Red Bull naar Renault van afgelopen zomer die tot een kettingreactie leidde. Het betekende dat Pierre Gasly promoveerde tot teamgenoot van Max Verstappen. Zijn plek werd ingenomen door Daniil Kwjat, die na vele promoties en degradaties weer terug was bij het team waar hij in 2014 voor debuteerde. Het andere Toro Rosso-zitje werd ingenomen door debutant Alexander Albon, die vorig jaar als derde eindigde in het Formule 2-kampioenschap. Hij nam het stoeltje over van de zwak presterende Brendon Hartley.

De komst van Ricciardo bij Renault betekende ook dat Carlos Sainz na iets meer dan een jaar bij de Fransen kon opkrassen. Hij verkaste noodgedwongen naar het team van McLaren, waar hij de plek van landgenoot Fernando Alonso innam. Daarnaast wisselde het Britse team Stoffel Vandoorne in voor Lando Norris, de nummer twee van het afgelopen Formule 2-seizoen. De Formule 2-kampioen George Russell had het vreemd genoeg nog het slechtst voor elkaar: hij mocht voor het noodlijdende team van Williams zijn debuut maken. Het andere Williams-zitje was voor Robert Kubica, die zeven jaar na zijn rallyongeluk verrassend zijn comeback maakte. Het betekende dat Sergej Sirotkin na een jaar weer mocht opkrassen, terwijl Lance Stroll zich bij Racing Point, zoals het team van Force India nu heet, had ingekocht, waardoor er geen plek meer was voor Esteban Ocon. Ten slotte ruilde Alfa Romeo Marcus Ericsson in voor Antonio Giovinazzi, die de eerste races van 2017 met wisselend succes voor het team had gereden.

Hamilton op zaterdag

Hoe bedrieglijk de wintertests kunnen zijn, bleek op vrijdag al. Waar de Mercedes bloedsnel waren, kwamen de Ferrari's er nauwelijks aan te pas. In de kwalificatie liggen de krachtsverhoudingen niet veel anders, dus pakt Hamilton de pole, voor Bottas. Vettel is op grote achterstand derde, net voor Verstappen, die Leclerc op de valreep weet te kloppen. In schril contrast daarmee staat de zeventiende startplaats van Gasly, die door een foute inschatting van het team al in Q1 gewipt werd. Het betekende dat de Haasjes, net als vorig jaar, best of the rest zijn.

In de middenmoot ontlopen de teams elkaar nauwelijks wat. Vanaf de fraai als achtste gekwalificeerde Norris tot aan de als vijftiende gekwalificeerde Kwjat zit het veld binnen enkele tienden van elkaar. Pas daarachter is een gat naar Stroll en de pechvogels Gasly en Sainz. De laatste startrij is, hoe kan het ook anders, voor Williams, waar Russell nog wel het genoegen smaakte Kubica af te troeven.

Bottas op zondag

De startlichten zijn amper allemaal aan of de nieuwe wedstrijdleider Michael Masi laat de race al van start gaan. Hamilton komt matig van zijn plek en ziet Bottas langszij komen. Achter hen raken de Ferrari's elkaar bijna in de eerste bocht, waarna Leclerc moet inbinden en Verstappen weer ziet passeren. Verder achterin verliezen zowel Ricciardo als Kubica hun extra brede voorvleugels. De local hero verkeek zich op een venijnige grasrand, terwijl de Pool in de eerste bocht sullig tegen Gasly aanreed. Ze komen zich aan het eind van de ronde met een beschaamd gezicht bij hun team melden. Tot frustratie van Ricciado duurt Kubica's pitstop korter, waardoor de Williams-coureur de rode lantaarn eventjes aan Ricciardo overdoet.

Vooraan moet Hamilton toezien hoe Bottas langzaam maar zeker aan de horizon verdwijnt. Omgekeerd kan Vettel hem ook niet bedreigen. De Duitser wordt opgejaagd door Verstappen, die op zijn beurt bij Leclerc wegloopt, helemaal als de Ferrari met startnummer 16 het gazon aan de buitenkant van de eerste bocht gaat maaien.

De echte gevechten vinden plaats in de middenmoot, die wordt aangevoerd door de Haasjes. Aanvankelijk probeert Hülkenberg Grosjean in te halen, maar als dat niet lukt, laat hij zich maar wat afzakken. Oud-teamgenoot Sainz is door een goede start naar de veertiende plek opgerukt, voor Kwjat en Gasly, die nog geen meter is opgeschoten. Hij krijgt echter een plekje in de schoot geworpen als de Renault achter in de McLaren in de tiende ronde in een barbecue verandert.

Niet lang daarna beginnen de pitstops. Räikkönen en Hülkenberg stoppen vroeg, waarna Magnussen een ronde later ook stopt. In tegenstelling tot vorig jaar verloopt de stop goed en met het nodige ellebogenwerk weet hij de Duitser voor te blijven. Een ronde later komt Grosjean binnen. Een klemmend linker voorwiel kost de Zwitserse Fransoos een heleboel tijd, waardoor hij zich ineens in de staart van de file terugvindt. Tot overmaat van ramp rolt zijn moeizaam vastgezette wiel er vele ronden later alsnog af.

Vettel trapt in de kopgroep af voor de verplichte bandenwissels. Mercedes reageert door Hamilton een ronde later naar de pits te halen. Het is het sein voor Bottas om het gaspedaal nog dieper in te trappen. Na zijn stop heeft hij zijn voorsprong op zijn teammaat alleen nog maar vergroot. Na Bottas' stop heeft Verstappen de leiding even in handen, totdat ook hij nieuwe banden haalt en terugvalt naar de vijfde plek.

De vierde plek krijgt hij weer terug als Leclerc stopt en daarna gaat hij op jacht naar Vettel. De Duitser heeft Hamilton dan nog steeds in het vizier, wat gezien het gat in de kwalificatie als een klein wonder beschouwd mag worden, maar toch heeft hij geen antwoord op Verstappen, die hem voor de derde bocht buitenom voorbij blaast. Vervolgens rijdt hij het gat dicht naar Hamilton, maar die blijkt een hardere noot om te kraken.

In de middenmoot is Gasly door de stops van anderen alweer opgerukt naar de zesde plek. Hij moet zelf nog een keer naar de pits en is in een virtueel gevecht verwikkeld met Kwjat, die zich na zijn stop had klemgereden achter Stroll. De Rus moet een te optimistische inhaalpoging bekopen met een rit door de grindbak, waarna Red Bull Gasly meteen maar van nieuwe banden voorziet. De stop verloopt goed en hij komt, zoals gepland, voor de Toro Rosso terug op de baan. Waar Red Bull geen rekening mee had gehouden, was dat Kwjat Gasly op het circuit meteen weer voorbij zou rijden.

Samen maken ze jacht op Stroll, die op zijn beurt Räikkönen en Hülkenberg op zit te jagen. In eenzelfde positie zit Verstappen bij Hamilton, terwijl Leclerc zich aan de staart van de steeds trager wordende Vettel had gemeld. Inhalen was een heel ander verhaal, dus gingen de coureurs zich maar toeleggen op het neerzetten van de snelste raceronde, waar sinds dit jaar een punt mee verbonden is. Verstappen laat zich aan het eind van de race even terugzakken, om in de 55e ronde plotseling de snelste raceronde van Bottas over te nemen. De eerzuchtige Fin kan dat niet op zich laten zitten en verpulvert Verstappens tijd in de voorlaatste ronde, waardoor hij naast de overwinning ook nog het extra punt pakte.

Een verbouwereerde Hamilton werd tweede, terwijl Verstappen in de eerste race met Honda-power naar het podium mocht. Ferrari eindigde het weekend naast het podium. De Italianen lieten de kans om de snelste raceronde te rijden door een of beide coureurs van nieuwe banden te voorzien om de een of andere reden onbenut, hoewel dat makkelijk had gekund. Op bijna een minuut achterstand eindigden de rode bolides, wat niet anders dan een afgang genoemd kan worden.

Best of the rest werd Magnussen, die nog net in de lead lap over de streep kwam hobbelen. Achter hem was Hülkenberg de locomotief van een heel treintje. Het toonde aan dat hij het maximale resultaat had gescoord, maar het toonde ook aan dat Renault ten opzichte van vorig jaar geen moer is opgeschoten. De achtste plaats was er voor Räikkönen, die Stroll en Kwjat voorbleef. Gasly kwam in de slotfase geen barkruk meer voorbij en eindigde troosteloos buiten de punten.

Ook geen geluk was er voor Norris, die na zijn pitstop een tijdje werd opgehouden door Giovinazzi, waardoor hij terugviel tot buiten de punten. In de slotfase moest hij alle zeilen bijzetten om Pérez en Albon, die eveneens door te vroege stops ver terug waren gevallen, voor te blijven. Aan Giovinazzi's race kunnen misschien maar beter geen woorden vuil worden gemaakt. Hij wist de Williams' nog wel te kloppen. Russell smaakte nog wel het genoegen om Kubica, die na het akkefietje bij de start de hele race achter de feiten aanliep, op een volle ronde achterstand te rijden.

In ieder geval wisten de Williams' de race nog uit te rijden, want dat lukte Ricciardo voor eigen publiek niet eens. Halverwege de race werd zijn Renault achteruit de garage ingeduwd, waarmee hij met Sainz en Grosjean aan het rijtje uitvallers werd toegevoegd. Net als vroeger Mark Webber, die nog wel de eer had Bottas op het podium te interviewen, lukt het hem maar niet om in Australië te schitteren.

Dat lukte Bottas overduidelijk wel. In een race deed hij heel 2018 vergeten. Met zijn zege ging hij verder waar hij eind 2017, na zijn overwinning in Abu Dhabi, begonnen was. Het seizoen is pas net begonnen, maar als de eerste weken maatgevend zijn, dan hebben we nog een heel onvoorspelbaar seizoen voor de boeg.

De aura van onoverwinnelijkheid

Hè hè, eindelijk! Na zeven ronden is het BSG 2 dan toch gelukt om een wedstrijdje te winnen in de tweede klasse van de KNSB-competitie. In een propvol Denksportcentrum was Paul Keres 2 het gewillige slachtoffer. Door de overwinning van SOPSWEPS op rodelantaarndrager Laurierboom-Gambiet blijft BSG 2 echter nog onder de streep staan.

Omdat het derde team van VAS in de zevende ronde als enige van de vier VAS-teams een thuiswedstrijd zou spelen, stelde het team voor om in Bussum tegen BSG 3 te spelen. Het team van Theo Slisser stemde toe, wat betekende dat er niet minder dan 26 partijen aan de gang waren in het niet al te ruim bemeten bovenzaaltje van het Denksportcentrum. Ingeklemd tussen de spelers van BSG 1 en 2 speelde het tweede achttal zijn beste wedstrijd van het seizoen. Door de 6½-1½-zege kwam BSG 3 eindelijk van die hatelijke nul af.

BSG 2 moet het dit seizoen ook van zijn thuiswedstrijden hebben. Tegenover regelrechte zeperds in uitwedstrijden tegen Amersfoort en Caïssa stonden verdienstelijke gelijkspelen in eigen huis tegen de sterke teams van AAS en De Waagtoren. Misschien dat het reizen naar andere speellocaties fysiek en mentaal te belastend is, maar om een tripje naar Amsterdam of Amersfoort nou een wereldreis te noemen…

Het geheim van de thuiswedstrijden is waarschijnlijk het meespelen van BSG 1. Zo’n meesterklassewedstrijd is natuurlijk extreem intimiderend voor de twee klassen lager spelende tegenstanders, die daardoor vaak niet hun gebruikelijke niveau halen. De prijs die daarvoor betaald moest worden: BSG 1 verloor van koploper en gedoodverfd kampioen LSG, dat de champagne alvast koud kan zetten.

Tegen het tweede team van Paul Keres kwam BSG 2 al gauw op voorsprong. Coen had aan het zesde bord opvallend weinig moeite met Hein Piet van der Spek. Niet veel later verdubbelde Rein de voorsprong. In de opening gaf hij zijn sterke koningsloper op voor een paard om wits pionnenstructuur te verknollen. Tegenstander Willem van de Fliert wist zich geen raad met de ontstane stelling en liet zich positioneel volledig wegspelen.

Het Apenhoofd deed ook een duit in het zakje na een merkwaardige partij, waarin tegenstander Bert Both zeeën van tijd verbruikte en plotseling met veel misbaar opgaf, om direct daarna te constateren dat er eigenlijk helemaal niks aan de hand was. Het punt werd overigens gecompenseerd doordat Frans aan het eerste bord tegen John Cornelisse opeens een stuk cadeau deed.

Zodoende stond BSG 2 met 3-1 voor, maar leerde een blik op de overige stellingen dat een nederlaag nog altijd goed mogelijk was. Allereerst viel Timon aan het laatste bord om. In zijn gebruikelijke alles-of-niets-stijl zat hij met zijn dame de koning van Elmer van Veenendaal te bestoken. Het was echter niet de zwarte vorst die die confrontatie niet meer kon navertellen, maar de witte vorstin. Nadat zwart nog een tweede vorstin op het bord toverde, was de materiaalverhouding wel erg scheef geworden en onderging de witte koning spoedig hetzelfde lot als zijn eega.

Tom kon het aan het bord ernaast niet bolwerken tegen Erik Oosterom. Het geluk van BSG 2 was dat Ruben het aan het vijfde bord op zijn heupen had. Tegen Daan Schönberger moest hij een kwaliteit offeren, maar dat leek hem niet te deren. Met zijn paarden tikte hij wit helemaal dol. Nadat de beesten al wat centrumpionnen hadden verorberd, verloor wit even later door een dubbele paardvork nog een kwaliteit, waarna de klok hem een verdere lijdensweg bespaarde.

Zodoende kon Yme de matchwinst binnenhalen. Tegen Anton Rosmuller leek hij met groot voordeel uit de opening te zijn gekomen, maar toch ging zijn koningsaanval om de een of andere reden niet zo hard. Na veel geruil werd de remisemarge niet meer overschreden, waardoor de punten voor BSG 2 in de knip waren. Door de zege kan het eerste achttal van BSG weer voorzichtig omhoogkijken, hoewel het team er vanwege de ruime zege van SOPSWEPS op de ranglijst niks mee opschoot.

Over een maand mogen BSG 1 en 2 naar Bloemendaal om een massakamp te spelen tegen de hoogste teams van Kennemer Combinatie. Hopelijk geeft het meespelen van BSG 1 BSG 2 dan weer vleugels, maar het heeft er alle schijn van dat BSG 2 in de slotronde tegen het praktisch gedegradeerde Laurierboom-Gambiet klassebehoud moet veiligstellen. Vanwege de gemeenschappelijke slotronde in de meesterklasse zal zonder de aura van onoverwinnelijkheid van BSG 1 moeten gebeuren. Als dat maar goed gaat…

BSG 2 (2064) Paul Keres 2 (2097) 4½-3½
1. Frans Borm (2132) – John Cornelisse (2167) 0-1
2. Jesper de Groote (2216) – Bert Both (2127) 1-0
3. Rein Brouwer (2064) – Willem van de Fliert (2118) 1-0
4. Yme Brantjes (2055) – Anton Rosmuller (2033) ½-½
5. Ruben Hilhorst (2010) – Daan Schönberger (2104) 1-0
6. Coen van der Heijden (2043) – Hein Piet van der Spek (2091) 1-0
7. Tom de Ruiter (1981) – Erik Oosterom (2064) 0-1
8. Timon Brouwer (2008) – Elmer van Veenendaal (2072) 0-1