Hamilton wint in Rusland dankzij Vettel

De eerste helft van de Grand Prix van Rusland stond helemaal in het teken van de Ferrari-rijders. Wie van hen mocht de race winnen? Polesitter Charles Leclerc of koploper Sebastian Vettel? Uiteindelijk werden ze het allebei niet en was Lewis Hamilton de lachende derde. Door zijn negende seizoenszege is zijn zesde wereldtitel wel heel dichtbij gekomen.

Op zaterdag ging de triomftocht van het na de zomerstop opgeleefde Ferrari gewoon door. Op het vrij snelle Sotsji Awtodrom behaalde Leclerc zoals verwacht zijn vierde opeenvolgende pole. Net als in Singapore houdt Hamilton de schade beperkt met een tweede plek en net als in Singapore is hij daarmee Vettel, Verstappen en Bottas te snel af. Red Bull was met bescheiden ambities naar het Russische asfaltlint gekomen en besloot, met oog op de thuisrace op Suzuka over twee weken, beide auto's te voorzien van een nieuwe Honda-motor. Het betekende dat Verstappen slechts als negende mocht vertrekken, terwijl Albon, die zijn bolide in de kwalificatie in de prak had gereden, vanuit de pits startte.

Als de lichten op zondagmiddag doven, wordt Hamilton zoals verwacht finaal voorbijgereden door Vettel. De Duitser duikt meteen in de slipstream van zijn teammaat, waardoor hij zo snel gaat dat hij als koploper door de eerste bocht komt. Hamilton ziet op zijn beurt zelfs Sainz langszij komen, maar doordat hij later remt, gaat hij voor de Spanjaard als derde de eerste bocht in.

Achter hen krijgt Verstappen in het gedrang wat tikken. Dat is nog niks vergeleken met Grosjean, die veel te vroeg remt voor de vijfde bocht, waardoor Giovinazzi en de hondsbrutale Ricciardo hem binnendoor voorbij proberen te steken. Zoals verwacht komen daar brokken van: Giovinazzi wordt gemangeld en schiet Grosjean af. De Haas eindigt in de muur, terwijl Ricciardo met een kreupele Renault terug naar de pits strompelt. Giovinazzi besluit zijn auto tijdens de neutralisatie ook maar even door het team te laten nakijken.

Na vier ronden begint de race dan echt, met Vettel aan kop, voor Leclerc, Hamilton, Sainz en Bottas. Leclerc is over de boordradio hoorbaar teleurgesteld dat hij de koppositie nog niet van Vettel heeft teruggekregen. Kennelijk was van tevoren besloten dat eventuele positiewisselingen bij de start weer ongedaan gemaakt zouden worden, maar Vettel heeft vooralsnog weinig zin om daar gehoor aan te geven. Hij houdt zich Oost-Indisch doof voor de bevelen vanaf de pitmuur. In plaats daarvan loopt hij langzaam maar zeker bij zijn jongere teammaat weg.

Achter de Ferrari's komt Hamilton ook heel langzaam dichterbij. In tegenstelling tot de Ferrari's was de Brit op de mediums aan de race begonnen, waardoor hij wat sneller is op het moment dat de zachte banden van de Ferrari's afbouwen. Ferrari lost de patstelling op door Leclercs banden na 22 ronden te wisselen. Hoewel hij achter de beide Mercedes terug op de baan komt, is hij razendsnel op zijn nieuwe set banden. Ferrari laat Vettel rustig nog een aantal rondjes op zijn versleten banden doorrijden. Wanneer de Duitser eindelijk stopt, komt hij weer precies achter Leclerc terug op de baan. Daarmee was het onrecht van Singapore uitgewist en lag Leclerc op koers naar zijn derde Grand Prix-zege.

Vettels Ferrari heeft andere plannen, want na zijn stop komt Vettel slechts een halve ronde ver als zijn motor er ineens mee ophoudt. Hij parkeert zijn bolide op een afgelegen uitloopstrookje. Hoewel de Ferrari snel achter de vangrail geduwd kan worden, komt de virtuele safetycar wel meteen de baan op. Het is koren op de molen van Mercedes, dat beide coureurs meteen naar de pits haalt. Hoewel de verder onzichtbare Bottas zijn plekje verliest aan Leclerc, blijft Hamilton de Monegask gewoon voor.

De race is nog niet vrijgegeven of Russell vliegt op een rare manier de muur in, waardoor de echte safetycar uitrukt. Ferrari besluit de neutralisatie aan te grijpen om Leclerc nogmaals van een nieuw setje banden te voorzien, waardoor hij naar de derde plek terugvalt. In de slotfase probeert hij Bottas de tweede plek te ontfutselen, maar de Fin geeft geen krimp. Mede dankzij de rugdekking van zijn wingman rijdt Hamilton onbedreigd naar zijn 82e overwinning. Achter hen komt Verstappen als vierde over de streep hobbelen. De Limburger kon Bottas en Leclerc in de slotfase net niet bijbenen, waardoor hij anoniem als vierde eindigde.

Op grote achterstand kwam teamgenoot Albon nog als vijfde over de streep hobbelen. De Britse Thai had bijna de hele race nodig om zich van zijn matige uitgangspositie te herstellen, maar uiteindelijk lukte dat na een hoop stevige duels dan toch. Het laatste slachtoffer van zijn dadendrang was Sainz, die eerder al Bottas en Verstappen had moeten laten gaan. Pijnlijk was dat de McLaren-coureur in de twintig ronden tussen de neutralisatie en de finish driekwart minuut achterstand opliep. Zevende werd de subliem rijdende Pérez, terwijl Norris profiteerde van een tijdstraf die Magnussen kreeg omdat hij op de verkeerde manier terug op de baan was gekomen, tot grote woede van zijn team. In ieder geval scoorde Haas voor het eerst in tijden weer punten. Het laatste punt ging naar Hülkenberg, die door een ongelukkige strategie en een pitstop waarbij de auto van de krik viel vier plekken lager eindigde dan waarvan hij gestart was.

Buiten de punten finishten Stroll, de Toro Rosso's en de Alfa's. Kwjat kwam voor eigen publiek niet verder dan een twaalfde plaats, voor een steen en been klagende Räikkönen, die ondanks een drivethroughpenalty voor een jumpstart Gasly versloeg. De rode lantaarn ging naar Giovinazzi, die ongetwijfeld schade had opgelopen bij het startongeluk. Om diezelfde reden gaf Ricciardo al gauw de pijp aan Maarten, terwijl Kubica halverwege de race eveneens uit zijn lijden verlost werd.

Door zijn negende seizoenszege en het punt voor de snelste raceronde breidde Hamilton zijn voorsprong in het kampioenschap uit naar 73 WK-punten op teamgenoot Bottas met nog maar vijf races te gaan. Over vier weken, in Mexico, kan de titelstrijd al beslist zijn.

BSG begint seizoen goed met ruime zege op Kennemer Combinatie

BSG is goed uit de startblokken gekomen. In het eigen Denksportcentrum werd het sterke team van Kennemer Combinatie met 6½-3½ geklopt. Het vorig seizoen gedegradeerde BSG 2 kende met een gelijkspel tegen het vrij zwakke PSV/DoDO daarentegen een mindere seizoensstart.

Nog voordat er een zet was gespeeld kopte Johan Hut in de Gooi- en Eemlander dat BSG dit seizoen op jacht gaat naar de titel. In de eerste ronde wachtte meteen al een gevaarlijke tegenstander: Kennemer Combinatie, de nummer 2 van vorig jaar. Nog geen half jaar geleden stonden beide teams tegenover elkaar in Haarlem en het resultaat van die wedstrijd was een regelrechte massaslachting: het werd 7-3 voor de gastheren. Ditmaal werd de wedstrijd in Bussum gespeeld en waren de rollen omgedraaid: het werd 6½-3½.

De middag begon rustig met twee remises van de usual suspects. Robert hield aan het derde bord Miguoel Admiraal vrij gemakkelijk in evenwicht, terwijl die Spanjaard twee borden lager hetzelfde deed tegen Liam Vrolijk. Daarna ging het tempo omhoog en regende het beslissingen.

Op papier heeft Kennemer Combinatie een ijzersterk team, met Loek van Wely en Jorden van Foreest als echte vedetten. BSG stelde daar op de eerste borden Mads Andersen en Ruud Jansen tegenover. Aan het tweede bord besloot Ruud nogal slap te spelen tegen de Nederlands kampioen van 2016. Jorden besloot daarom maar een kwaliteit te offeren. Hij miste echter een trucje, waardoor hij weinig compensatie meer had en het eindspel verloor. Mads had een vrij makkelijke middag tegen Grünfeld-expert King Look. In een Grünfeld won hij met een trucje een pion, waarna hij het soepeltjes uittikte.

Aan de lagere borden ging het minder goed. Zo gooide Ton tegen Gerard Rill (ja Ashley, de Gerard Rill) optimistisch al zijn pionnetjes naar voren, maar in plaats van dat de zwarte koning onder de voet werd gelopen, kreeg de ontblote witte monarch bezoek van de zwarte stukken. Naast hem miste het Apenhoofd tegen Esper van Baar de nodige kansen, waarna hij nog blij mocht zijn met remise.

Helemaal niet blij met zijn resultaat was Ewood, die aan het vierde bord Quinten Ducarmon mocht zien te bedwingen. Als een AlphaZero offerde hij in de opening een pion voor goede positionele compensatie, maar nadat hij zijn pion had teruggewonnen, werd zwarts c-pion hem te machtig.

Ondertussen had teamleider Thomas op een kunstige manier gewonnen van Ilias van der Lende. Als een Y-ge Vis-ser in zijn beste dagen offerde hij een pion om het loperpaar te bemachtigen. De zwarte stelling was niet tegen de druk bestand en stortte onder een oorverdovend geraas in elkaar.

Tot slot sloeg BSG nog in twee eindspelen toe. Lars snoepte tegen Lennart Dek een pion in de opening. Later leverde die pion hem een stuk op. Het eenzame trekpaard bleek een potente dekhengst te zijn, dus kwam er weer een punt aan de linkerzijde van het scorebord terecht. Lange Alexander had vervolgens de eer om het laatste punt voor BSG binnen te halen. Tegen Pieter Roggeveen stond hij de hele partij overwegend, waarna hij in een toreneindspel de winst binnenhaalde.

Zodoende won BSG met 6½-3½, waarmee het na een ronde samen met regerend landskampioen LSG aan kop gaat in de meesterklasse. BSG 2 had het minder goed voor elkaar. Ondanks een vrij eenvoudige zege van FM Henk op Kevin van Brummelen aan het kopbord werd het (niet voor het eerst) slechts 4-4 tegen het vrij zwakke PSV/DoDO, een resultaat dat niet gezond is voor een team dat de ambitie heeft om weer naar de tweede klasse te promoveren.

BSG (2369) Kennemer Combinatie (2409) 6½-3½
1. Mads Andersen (2602) – Loek van Wely (2613) 1-0
2. Ruud Janssen (2508) – Jorden van Foreest (2628) 1-0
3. Robert Ris (2452) – Miguoel Admiraal (2502) ½-½
4. Ewoud de Groote (2209) – Quinten Ducarmon (2493) 0-1
5. Jesús Garrido Dominguez (2404) – Liam Vrolijk (2475) ½-½
6. Thomas Willemze (2394) – Ilias van der Lende (2386) 1-0
7. Lars Ootes (2347) – Lennart Dek (2283) 1-0
8. Alexander van Beek (2249) – Pieter Roggeveen (2275) 1-0
9. Jesper de Groote (2220) – Esper van Baar (2196) ½-½
10. Ton van der Heijden (2307) – Gerard Rill (2237) 0-1

Vettel wint eindelijk weer

56 weken had hij erop moeten wachten, maar in Singapore behaalde Sebastian Vettel dan eindelijk zijn 53e zege. Teamgenoot Charles Leclerc maakte er zelfs een dubbelzege voor Ferrari van. Max Verstappen wist de druk van Lewis Hamilton te weerstaan en finishte na twee uur sturen als derde.

"Oneerlijk!", klaagde Leclerc na afloop over de uitslag van de race. Tot aan de pitstops had hij vanaf poleposition de race gecontroleerd, maar vanaf de stops lag het initiatief bij teamgenoot Vettel, die daarna zonder al te veel problemen de derde Ferrari-zege op rij binnenhaalde. Een verrassend resultaat, want van tevoren hadden maar weinig mensen verwacht dat Ferrari in Singapore de eerste dubbelzege sinds Hongarije 2017 zou scoren.

Aanvankelijk ging de aandacht vooral uit naar de teams van Mercedes en Red Bull. Ferrari had dan wel gewonnen op de snelle circuits van Spa-Francorchamps en Monza, maar die circuits verschilden als dag en nacht van het langzame Marina Bay Street Circuit. Toch bliezen de rode bolides ook nu het hele weekend lekker mee. Vettel lijkt zelfs de pole te pakken, maar dan schieten Leclerc en Hamilton in de laatste seconden van de kwalificatie nog onder zijn tijd door, waardoor hij met een derde tijd genoegen moet nemen. Verstappen is vierde op ruim een halve seconde, waar hij begrijpelijkerwijs niet blij mee was, voor een eveneens weinig blije Bottas en teamgenoot Albon.

Als zondagavond de lichten doven, behouden de koplopers hun posities. Achter hen gaat het mis als Hülkenberg Sainz een beuk verkoopt, waardoor beide kemphanen meteen naar de pits moeten om een lekke band te wisselen. Ook Russell, die bij de start in een sandwich tussen de gediskwalificeerde Ricciardo en uittredend teamgenoot Kubica kwam te zitten, moet naar de pits voor een noodzakelijke reparatie.

Vooraan ligt het tempo niet bijster hoog, waardoor de kopgroep in de openingsfase dicht bij elkaar blijft. Zelfs Norris en Giovinazzi kunnen het tempo prima bijbenen. Toch kan niemand elkaar echt bedreigen. Als Verstappens achterbanden de geest geven, duikt hij achter Vettel aan de pits in. Vettel blijft Hülkenberg net voor, Verstappen doet dat niet, een snellere stop ten spijt.

"Let's undercut him!", roept Hamilton over de boordradio. Ferrari hapt en haalt Leclerc meteen een ronde daarna naar de pits. Tot zijn stomme verbazing komt de Monegask precies achter teamgenoot Vettel terug op de baan. Samen moeten ze zich langs een kluit middenmoters knokken. Daarin toont Vettel zich slagvaardiger dan Leclerc, zodat hij ineens een handvol seconden voorsprong heeft als hij koploper Giovinazzi halverwege de race terugverwijst.

De Mercedes hebben op dat moment ook al nieuwe banden om laten leggen. Door zijn latere stop is Hamilton naar de vierde plek teruggevallen, vlak voor teamgenoot Bottas. Net op het moment dat hij wil aanzetten voor een slotoffensief, ramt Grosjean Russell uit de race. Zoals verwacht rukt de safetycar uit. Door het stilvallen van Pérez en Kwjat die Räikkönen uitermate lomp uit de race beukt, rukt de Mercedes in totaal driemaal uit.

Tien ronden voor het einde wordt het veld voor de laatste maal losgelaten. De Ferrari's spuiten ervandoor, terwijl Verstappen geleidelijk aan steeds zwaarder onder druk gezet wordt door Hamilton. Inhalen is er echter niet bij, dus verandert de volgorde niet meer en wint Vettel voor het eerst sinds België vorig jaar weer een race.

Leclerc, die zijn zegereeks beëindigd zag worden, was niet al te gelukkig met de strategie die zijn team bekokstoofd had. Verstappen kon daarentegen prima leven met zijn derde plaats voor het Mercedes-duo. De kampioenen hadden gegokt en verloren: door de vele neutralisaties werd hun slotoffensief in de kiem gesmoord. Zesde werd Albon in de tweede Red Bull, voor Norris, Gasly, Hülkenberg en Giovinazzi.

Op grote achterstand en buiten de punten eindigden Grosjean, Sainz, Stroll, Ricciardo, Kwjat en Kubica. Magnussen had de twijfelachtige eer om na een late stop als laatste over de streep te komen hobbelen. Dat hij, net als vorig jaar, de snelste raceronde op zijn naam schreef, was slechts een doekje voor het bloeden.

Door zijn tweede plek kwam Leclerc in het kampioenschap op gelijke hoogte met Verstappen, terwijl Vettel zijn achterstand reduceerde tot 6 punten. Met het opgeleefde Ferrari en de race op het snelle Sotsji Awtodrom over een week in het vooruitzicht, zal het verdedigen van de (gedeeld) derde plaats in het kampioenschap een loodzware klus worden voor de Nederlander.

De spannendste dag

2:00 geeft mijn gloednieuwe wekker aan als ik midden in de nacht voor het eerst wakker word. Ik voel me brak, maar echt moe ben ik niet, waardoor ik nog drie uur lig te piekeren voor ik eindelijk weer in slaap val. Iets na achten begint mijn dag dan echt. De spannendste dag van mijn leven, het is namelijk de dag waarop ik hoop te promoveren.

Al in maart had ik deze dertiende september uitgekozen als de dag van mijn promotie. Het was me niet gelukt om de plechtigheid voor de zomervakantie te organiseren, omdat er altijd wel iemand (promotor / copromotor / commissieleden) niet kon, dus moest het maar erna. Uiteindelijk kon ik de verleiding niet weerstaan om vrijdag de dertiende als datum uit te kiezen. Hoe vaak krijg je zo’n kans immers? Bovendien had ik nu mooi nog een excuus voor als ik het zou verknallen.

Na maanden in spanning te hebben gezeten, was de grote dag nu eindelijk aangebroken. De dag waarop ik naar het altaar zou lopen om daar te worden geofferd. Hoewel ik me soms had ingebeeld hoe het leven na mijn promotie eruit zou zien, voelde deze dag een beetje als de laatste dag van mijn leven. Het was allemaal zo onwerkelijk. Ik zou ten overstaan van een hele zaal allerlei moeilijke vragen moeten beantwoorden in mijn gebrekkige Engels. Wat als ik een stom antwoord zou geven? Dat zou het publiek vast merken. En anders mijn promotoren wel.

Om half tien komt mijn moeder me ophalen. In een tasje heb ik enkele noodzakelijke hulpmiddelen voor deze dag meegenomen: mijn proefschrift, het script van mijn lekenpraatje, een kaartje met de spreuken die ik tijdens de verdediging moet oplezen en een USB-stick met de presentatie erop. De grijze Suzuki wordt in een drukke parkeergarage onder de VU achtergelaten. Buiten de vakken, dat wel, omdat mijn moeder na een aantal rondjes te hebben gedraaid geen plekje meer kon vinden. De Telegraaf had er vast een leuk item over kunnen maken: “Parkeerexpert parkeert fout”. Ik hoopte maar dat we geen wielklem kregen…

Op onze eigen afdeling kom ik mijn paranimfen tegen. Xinying was er het eerst, Francis komt even later binnenhuppelen. Ze zien er fantastisch uit. Verder is Elfie, jarenlang een van de secretaresses op de afdeling, speciaal voor mij aanwezig om de afterparty in goede banen te leiden. Francis had onze pakken woensdag al opgehaald en aan de kapstok gehangen. We gaan gauw weer naar beneden, naar het zweethok, waar Francis en ik voorzichtig onze pakken aandoen.

De spanning loopt op als de rest van de familie ook is gearriveerd. Het komt nu echt heel dichtbij. Of misschien niet, want even later vertelt de pedel (dat woord wordt heel overdreven uitgesproken met de klemtoon op de tweede lettergreep) dat de promotie voor me vertraging heeft opgelopen omdat iemand was gevallen en haar heup had gebroken. Ik benut de extra tijd door de tekst van mijn lekenpraatje met Francis door te nemen. Hij haalt nog een fout uit de tekst, maar verder is hij heel enthousiast.

Even later wordt me gevraagd of ik mijn presentatie op de computer wil zetten. Tot mijn schrik zien mijn collega’s in Den Haag me in mijn rare pak naar de aula lopen. Daar aangekomen kopieer ik de presentatie van mijn USB-stick naar het bureaublad. Alles gaat goed, dus vult een donkerblauwe achtergrond het scherm.

Kort daarna volgt de kennismaking met de commissieleden. Aan mij wordt gevraagd om mijn paranimfen voor te stellen. Anders dan vorig jaar, toen ik een van de paranimfen van Jamie was, hoopte ik de namen van mijn paranimfen wel goed uit te spreken. Door de spanning wist ik niet heel veel meer over ze te vertellen. Iets over de yogalessen of de feestcommissie had niet misstaan, dus dat was wel een gemiste kans. Daarna liepen we in een stoet de aula in.

Vanuit mijn ooghoeken zag ik eerst een heleboel onbekenden in de zaal zitten. Daarna zag ik ook bekende gezichten. Ex-klasgenoten, mensen van de afdeling, vrienden, collega’s en tot slot ook mijn familie. Al met al waren er toch heel wat mensen gekomen. Het klamme zweet brak me uit. Nog nooit had ik zoveel bekenden toegesproken. Mensen die me ook buiten de wetenschap hadden meegemaakt. De reputatie die ik bij hen over de jaren zorgvuldig had opgebouwd, kon ik in dit uurtje makkelijk volledig te grabbel gooien.

Ik begon maar met het voorlezen van mijn lekenpraatje. Ik had het praatje op een redelijk groot lettertype uitgeprint, waardoor ik het goed kon oplezen. Ik had het praatje niet al te lang gemaakt, omdat het beslist niet langer dan 10 minuten mag duren (de pedel kapt het dan af; een soort “Please stop, I’m bored!”) en in mijn bedaarde spreektempo zit je daar al gauw aan.

Na het openingspraatje kwam dan het spervuur van vragen. De meeste vragen begonnen met een enorme inleiding om de tijd te vullen. In het begin kreeg ik een aantal pittige vragen op me afgevuurd. Ik probeerde tijdens het luisteren en bij het formuleren van het antwoord na te denken, wat niet echt goed lukte. Tijdens mijn antwoord zag ik mijn promotoren (Jos van O. en Hans K.) ook een beetje vreemd opkijken. Ik had het verprutst…

Ik kon me gelukkig wat revancheren bij de volgende vragen en nadat Jan Rouwendal als laatste zijn vragen had gesteld, sprak de pedel de bevrijdende woorden: “Hora est!”. We gingen weer de zaal uit, waar de wijze heren zich gingen beraden of ze mij de titel doctor zouden verlenen. Na een vrij kort beraad werden we (de paranimfen en ik) binnengeroepen. Ik moest nog een krabbeltje zetten, waarna er wat verwarring was wie bij de afsluitende ceremonie wat zou zeggen.

Terug in aula reikt Hans me het diploma uit, waarna Jos een persoonlijk praatje houdt, waarin hij veel over schaken, onze gemeenschappelijke hobby, vertelt. Met diploma in de hand loop ik achter de pedel de aula uit. Bij het borstbeeld van Abraham Kuyper word ik gefeliciteerd door de hoogleraren.

De gasten volgen Francis naar de negende verdieping, waar de feestelijkheden zullen worden voortgezet. Als iedereen al weg is, gaan Xinying en ik ook maar naar de afdeling Ruimtelijke Economie. Het is echter enorm druk bij de liften, dus moeten we drie liften aan ons voorbij laten gaan. Eenmaal op de negende verdieping aangekomen, kunnen we er niet in, omdat mijn pasje nog in m’n portemonnee zit.

Gelukkig doet iemand de deur open. In de RE-union ziet het zwart van de mensen. Op de tafel is een grote slagroomtaart met een cartoon van mezelf erop. Mijn moeder omhelst me en vraagt me de taart aan te snijden. Met tegenzin snijd ik de tekening kapot. Als de eerste stukken taart zijn verdeeld, word ik door iedereen gefeliciteerd en krijg ik allerlei kaartjes. Mijn moeder en tante verzamelen de kaartjes, waarna ik nog met mijn gasten kan babbelen. Vooral het mOnStErTjE is enthousiast. Ze vertelt hoe trots ze op me is. Zestien jaar geleden (toen we elkaar voor het eerst ontmoetten op de middelbare school) had ze in ieder geval niet kunnen bevroeden dat ik ooit mijn proefschrift zou verdedigen.

Sommige gasten willen mijn proefschrift nog hebben. In de kast heb ik nog een aantal exemplaren liggen, maar helaas heb ik de sleutel niet, dus moet ik een collega vinden die die sleutel nog wel heeft. Op het moment dat ik een stapel proefschriften in mijn handen heb, zijn de meeste gasten alweer weg…

Het is voor mij ook het startsein om me langzaam terug te trekken. Terwijl mijn vader mijn opa weer thuis afzet, gaan Francis en ik ons omkleden. Francis vertelt dat hij zich niet zo lekker voelt en dat hij niet weet of hij er bij het afsluitende diner wel bij kan zijn. Beneden staat m’n moeder op me te wachten. Ze rekent 18 euro af om de grijze Suzuki weer uit de parkeerbunker te bevrijden, waarna we terug naar mijn hokje rijden.

Thuis probeer ik nog even te liggen, maar ik word gauw weer uit m’n bed gebeld. Even later staat m’n moeder weer voor de deur. Ik neem plaats op de achterbank, achter Ewood. Met z’n drieën rijden we naar station Weesp. In de auto krijg ik een berichtje van Francis dat hij er niet bij zal zijn. Op het station, waar m’n moeder moeite heeft met inchecken, ontmoeten we mijn vader, tante en opa.

De treinreis naar Amsterdam Centraal verloopt voorspoedig. Voor het afsluitende diner wilde ik een goed restaurant en ik had mijn paranimfen het volgende eisenpakket meegegeven:

– Op maximaal 5 minuten loopafstand van het Centraal Station
– Niet te duur
– Goede vegetarische gerechten (voor Francis, die er niet bij kon zijn)
– Licht
– Niet te druk
– Lekker eten
– Veel verschillende gerechten
– Geen irritante muziek

In Loetje Centraal was aan bijna alle voorwaarden voldaan. Het restaurant lag op kruipafstand van het station en de menukaart was indrukwekkend. Het was alleen wel druk, maar dat viel goed te begrijpen. Omdat we met een vrij grote groep waren, zaten we helemaal achter in de zaal en hadden we niet zo veel last van de drukte.

Xinying had gereserveerd en was er iets eerder dan wij. In het restaurant lieten de biefstukken zich goed smaken. Xinying vertelt dat ze stikjaloers op mijn titel is en dat ze ‘m volgend jaar ook wil behalen. Ook leek het haar leuk als ik dan haar paranimf zou worden. Tja, voor wat hoort wat… Ik ben mijn paranimfen veel dank verschuldigd. Ze hebben mij de afgelopen maanden enorm geholpen door me veel taken uit handen te nemen, wat me een hoop kopzorgen heeft gescheeld. Ik hoop dat ik ze hier ooit een keer voor kan terugbetalen, maar de lat ligt wel hoog.

Even na achten gingen we weer op huis aan, waar ik in mijn eigen ledikantje met een goed gevoel op deze lange en vooral spannende dag kon terugkijken. Zoals ik anderhalve maand geleden al schreef: “Promoveren is toch bijna zoiets als schaakgrootmeester worden. Die titel pakken ze je niet meer af, zodat ik binnenkort tot in de eeuwigheid als een slim persoon te boek sta.” Ik had mijn missie, die eind 2012 was begonnen, eindelijk afgerond.

Tot slot wil ik naast mijn promotoren en paranimfen Harry Gielen nog bedanken voor de vele mooie foto’s van de plechtigheid waarmee ik mijn Facebook-pagina heb verrijkt.

Leclerc wint ook in Italië

Een week na zijn eerste overwinning heeft Charles Leclerc ook zijn tweede overwinning geboekt. Op Monza wist de Ferrari-coureur de Mercedes van Valtteri Bottas en Lewis Hamilton met handen en voeten achter zich te houden. Max Verstappen finishte na een pechrace anoniem als achtste.

Op Monza ging het Formule 1-circus verder waar het in België was gebleven. In een bizarre kwalificatie eiste Leclerc de pole op, voor Hamilton, Bottas en teamgenoot Vettel. Verstappen, die vorige week nog de eerste uitvaller was na een botsing met Räikkönen, startte vanwege motorproblemen en een motorwissel achteraan. De Fin parkeerde op zijn beurt zijn wagen tijdens de kwalificatie achteruit in de vangrail, waardoor hij zelfs vanuit de pitstraat moest starten.

Dat Red Bull de slag echt gemist had, bewees Albon wel, die door de chaos in Q3 niet eens een rondetijd wist te klokken, waardoor de Renaults de derde startrij innamen. Als de lichten op zondagmiddag doven, wordt het nog erger voor l'équipe de Christian Horner als Verstappen net als vorige week niet ongeschonden door de eerste bocht komt. Hij verkijkt zich op de file voor zich en rijdt nogal sullig zijn voorvleugel kapot op de naast hem gestarte Pérez, waardoor hij zich al na een ronde bij zijn team kan melden voor een noodzakelijke reparatie.

Vooraan is de stand onveranderd gebleven. Vettel moet Hülkenberg even voor zich dulden, maar als hij zijn landgenoot voorbij is, rijdt hij het gat naar de kop snel weer dicht. Te snel, zo blijkt. Als hij voor de zesde keer op volle snelheid door de Ascari-chicane gaat, rijdt hij iets te vol over de curbstones, waardoor hij meteen achterstevoren gaat. In zijn paniek om meteen weer weg te komen, rijdt hij Stroll van zijn sokken. De Canadees heeft vervolgens dezelfde black-out als Vettel als hij bij het wegrijden Gasly van de baan dwingt. De wedstrijdleiding kan weinig anders doen dan Vettel een stop-and-go-penalty geven. Stroll komt er met een drivethroughpenalty genadiger vanaf.

De wedstrijdleiding was sowieso druk bezig met coureurs op de bon te slingeren. Zo kreeg Albon, die eerder in de race door Sainz van de baan werd gedrukt, een tijdstraf van 5 seconden omdat hij Magnussen had ingehaald door de baan af te snijden. Räikkönen kreeg verder nog een stop-and-go-penalty omdat hij op de verkeerde banden aan de race was begonnen.

Vooraan weet Leclerc de druk van de Mercedes redelijk te weerstaan, waardoor Mercedes Hamilton maar naar de pits haalt. Leclerc volgt een ronde later en blijft Hamilton maar net voor. Het levert mooie gevechten op als ze zich langs de Renaults knokken. Leclerc neemt de onhandige beslissing om Hülkenberg al voor de Parabolica in te halen, waardoor Hamilton een dubbele slipstream krijgt. Voor de tweede chicane zet hij zijn wagen ernaast. Leclerc doet alsof Hamilton er niet zit en drukt hem doodleuk de uitloopstrook op. Ditmaal besluit de wedstrijdleiding het voorval met een waarschuwing af te doen.

Halverwege de race komt de leiding weer in handen van Leclerc als Bottas zijn monteurs opzoekt. Even later doet Sainz hetzelfde en dat resulteert in een kleine ramp als een wiel niet goed wordt gemonteerd. Meteen komt de virtuele safetycar de baan op. Vrijwel meteen daarna mag de virtuele Mercedes opnieuw uitrukken als Kwjat direct na zijn pitstop zijn motor opblaast. De grootste profiteur van de neutralisatie is Ricciardo, die onder geel nieuwe banden haalt en plotseling twintig tellen voor teamgenoot Hülkenberg ligt.

Vooraan blijft Hamilton Leclerc onder druk zetten. In de 36e ronde barst Leclerc als hij zich verremt voor de eerste chicane. Hij snijdt de chicane af over de worstencurbs, die op zaterdag in een Formule 3-race Alex Peroni bijna fataal waren geworden, waardoor hij Hamilton nog net voor weet te blijven. Een paar ronden later doet Hamilton hetzelfde. Hij besluit echter langs de piepschuimen borden op de uitloopstrook te slalommen, waardoor hij zijn plek verliest aan Bottas. De Fin had het gat naar de vechtersbazen voor hem al bijna dichtgereden en maakte dankzij zijn nieuwe banden zelfs nog kans om de race te winnen.

Iedere ronde knabbelt Bottas weer wat van zijn achterstand af, maar steeds als hij echt gevaarlijk dreigt te worden, werpt een foutje hem weer terug. In de laatste ronde zit hij dan eindelijk in DRS-bereik van de Ferrari, maar door een foutje in de tweede chicane kan hij de zege wel op zijn buik schrijven, dus wint Leclerc. Hamilton schakelt in de slotfase over op Plan F, waardoor hij het punt voor de snelste raceronde op mag strijken.

Net buiten het podium finishten de Renaults van Ricciardo en Hülkenberg. Albon finishte nog in de kofferbak van de Duitser en deed het daarmee beter dan Verstappen, die op de achterbumper van Pérez eindigde. De laatste puntjes waren er voor Giovinazzi en Norris. Achter het net viste Gasly, die zijn kwelgeest Stroll nog wel wist te kloppen. Stroll klopte op zijn beurt Vettel, die na drie pitstops (twee geplande en een stop-and-go-penalty) slechts als dertiende aan de meet kwam en naar ontslag op staande voet solliciteerde. Pas in de laatste ronde kreeg hij Russell te pakken, die op zijn beurt pechvogel Räikkönen en de raadselachtig zwakke Grosjean voor wist te blijven. De rode lantaarn was voor Kubica. Naast Sainz en Kwjat moest ook Magnussen voortijdig opgeven.

Door zijn tweede zege rukte Leclerc op naar de vierde plaats in het kampioenschap, voor teamgenoot Vettel en maar drie punten achter Verstappen. De Nederlander zag Bottas door zijn tweede matige resultaat in een week tijd weer veertien punten weglopen. Over veertien dagen hoopt hij in de straten van Singapore een deel van het verloren gegane terrein te heroveren.

Drie keer is scheepsrecht voor Leclerc

Na in Bahrein en Oostenrijk al aan een overwinning te hebben geroken, was het in België eindelijk echt raak voor Charles Leclerc. Na 44 lange ronden kwam hij in Spa-Francorchamps als eerste over de streep, voor de Mercedes van Lewis Hamilton en Valtteri Bottas. Voor eigen publiek was Max Verstappen de eerste uitvaller van de race.

Anno 2019 zijn racewagens zo sterk en veilig dat er bijna niks meer mis kan gaan. Die stelling werd helaas op zaterdag keihard onderuitgehaald toen Anthoine Hubert in een Formule 2-race betrokken raakte bij een afschuwelijk ongeval waarbij meerdere auto's betrokken waren. De ambulances waren snel ter plaatse, maar helaas bleek de onfortuinlijke coureur niet meer te redden, wat een lange schaduw over het raceweekend wierp.

En dat terwijl de tweede seizoenshelft nog zo veelbelovend begonnen was. Vooral Ferrari schoot uit de startblokken. Zoals verwacht deden de rode bolides het goed op het snelle circuit van Spa-Francorchamps, maar dat Leclerc iedereen, inclusief teamgenoot Vettel, op ruim zeven tienden reed, deed de Formule 1-wereld wel even op zijn grondvesten schudden. Dat Vettel desondanks nog op de eerste startrij stond, zei veel over de dominantie van Ferrari.

Mercedes kende een minder voorspoedig weekend. Ondanks een harde klapper in de vrije training wist Hamilton nog beslag te leggen op de derde plaats, voor Bottas. Red Bull, nu met Albon in plaats van de zwak presterende Gasly in de gelederen, was helemaal slecht uit de zomerstop gekomen. Motorproblemen veroordeelden Verstappen tot een magere vijfde startplaats, terwijl Albon vanwege een bewust geïncasseerde gridstraf in de achterhoede aan de race moest beginnen.

Bij de start wordt het nog erger voor Red Bull als Verstappen opnieuw slecht van zijn plek komt. Hij ziet Räikkönen en Pérez erlangs floepen, waarna hij zijn plekjes in de eerste bocht weer probeert te heroveren. Räikkönen ziet hem echter niet en stuurt doodleuk in, waardoor de twee elkaar, net als drie jaar geleden, raken. Räikkönens auto vliegt de lucht in, terwijl Verstappens linker voorwielophanging door de klap breekt. Met twee voorwielen die allebei een andere kant op wijzen schiet hij voor de Eau Rouge hulpeloos rechtdoor de muur in. Hoewel hij gelukkig heelhuids kan uitstappen, zit zijn thuis-Grand Prix er zodoende na een kilometer alweer op.

Door het ongeluk komt de safetycar de baan op. Net op het moment dat de race weer hervat lijkt te worden, valt Sainz stil. Na vier lange ronden begint de race dan echt. Hamilton, die bij de start even tweede was, blijft Vettel goed volgen, terwijl Leclerc vooraan maar langzaam uitloopt. Mercedes ziet kansen voor een stunt en laat de monteurs na vijftien ronden opzichtig uitrukken. Ferrari reageert door Vettel binnen te halen, waarna Hamilton de pits vrolijk voorbijrijdt en jacht maakt op Leclerc. De koplopers komen halverwege de race om beurten naar de pits, waarna Vettel opeens aan de leiding rijdt.

Zou het een bewuste strategie van de Italianen zijn geweest om Vettel zijn eerste zege in een jaar tijd toe te spelen? Het antwoord is nee, want achter hem is Leclerc veel sneller, dus wordt Vettel beleefd gevraagd om op te zouten. Hij maakt plaats, waarna Leclerc aan de horizon verdwijnt en Hamilton in zijn spiegels opdoemt. Dankzij zijn ongelooflijk hoge topsnelheid kan Vettel de Mercedes met startnummer 44 lange tijd voorblijven, maar in de 32e ronde gaat hij toch voor de bijl. Een ronde later zit Bottas aan zijn staart, waarna hij maar een nieuw setje banden haalt om in ieder geval het punt voor de snelste raceronde te pakken.

Ondertussen maakt Hamilton jacht op Leclerc. Langzaam maar zeker hengelt hij de Ferrari binnen. Het gat slinkt van 6 seconden naar 2, naar anderhalve seconde... Uiteindelijk houdt Leclerc aan de meet een seconde over, zodat hij zijn eerste Grand Prix-zege uit zijn loopbaan behaalt. Achter Hamilton wordt Bottas kleurloos derde, voor Vettel, die op nieuwe banden amper een vuist kon maken en op een flinke achterstand vierde werd.

De grootste gevechten vonden ook nu weer in de brede middenmoot plaats, waar in de slotfase van alles gebeurde. Best of the rest leek Norris te gaan worden, tot hij in de laatste ronde opeens stilviel. Daardoor leek Pérez de vijfde plek te erven, maar hij werd in de laatste ronde half over het gras voorbijgereden door Albon, die zijn solide debuutrace voor Red Bull met een ijzersterke eindsprint bekroonde. De zevende plek was een prooi voor Kwjat, terwijl Hülkenberg zich in de slotfase naar de achtste plek opwerkte, voor de gedegradeerde Gasly. Het laatste punt was voor Stroll.

Buiten de punten en op een ronde achterstand eindigden de Haasjes van Magnussen en Grosjean. Magnussen werd in de openingsfase links en rechts voorbijgereden, maar hervond zijn snelheid na zijn stop. Grosjean reed in de openingsfase trots op de zesde plek, maar reed zich na zijn stop klem achter Ricciardo, waardoor hij buiten de punten viel. De lachende Australiër betaalde in de slotfase de prijs voor een wel erg optimistische strategie, waardoor hij alleen de Williams' en Räikkönen voor wist te blijven. De meeste zelfverwijten zal Giovinazzi wel hebben gemaakt. Terwijl hij in de punten reed, tetterde hij anderhalve ronde voor het einde hard van de baan.

Na afloop wordt Leclercs eerste overwinning sober gevierd. Winnen is leuk, maar in het eerste raceweekend na de zomerstop werd weer eens goed duidelijk dat je veel meer te verliezen hebt dan alleen wat WK-punten.

R.I.P.
Anthoine Hubert 1996-2019