SGS-Rapidkampioenschap 2007

Groepsleider

Toekijken en niet meespelen. Dat is het lot van de groepsleider. Aan de andere kant ook wel makkelijk. Partijen bekijken zonder ze zelf te produceren. Geen stress, geen spanning, maar ook geen prijzen.

Het was zonnig en we waren laat. Er moest nog van alles worden meegenomen en ik moest nog wat borden opzetten. De A-categorie speelde met behoorlijk lelijke stukken, vond ik.

Ik speelde nog wat potjes tegen Large, (ging niet best) waarna de deelnemers binnenkwamen. Ik had Lennart nog niet gezien. Hij kwam pas laat naar de zaal.

De A-categorie was sterk bezet. Grotovsky (die overigens moe was van de dag ervoor), Robin Oscar en anders Large waren wel favorieten. Peter kon misschien uitblinken en anders misschien nog Lennart en Pinda?

Het toernooi

In de eerste ronde vielen meteen al verrassingen. Large en Peter wonnen snel en gemakkelijk van de twee zwakste deelnemers, (er waren maar acht deelnemers en zes speelrondes) maar Grotovsky bereikte met wit geen drol tegen Pinda. Nog erger verging het Robin Oscar, die tegen Lennart een stuk wegblunderde. Lennart ging vervolgens steeds met zijn paarden spelen. Het verloor steeds net geen materiaal, maar de tijd leek harder weg te tikken dan de zwarte tegenkansen. Uiteindelijk trok het viswijf de vis toch op het droge.

In de tweede ronde won Robin Oscar al snel van Grotovsky. Volgens Grotovsky mishandelde wit de opening, maar dat leek mij mee te vallen. Wit kreeg aanvalskansen en toen liet Grotovsky zich mat zetten. Hij zuchtte dat hij niks meer zag.

Ook Pinda verging het niet best. Tegen Lennart leek hij goed te staan, met een mooi centrum en ruimteoverwicht. Toen ik even later keek, was er van dat mooie centrum niks meer over, was hij onderontwikkeld en verloor.

De twee "kneusjes" speelden volgens mij tegen elkaar, waaruit ik concludeer dat Peter en Large remise speelden tegen elkaar.

In de derde ronde speelde Large tegen Robin Oscar, terwijl Lennart tegen Peter speelde. Ewood en Pinda mochten een kneusje ownen. Of deze indeling er ook zou zijn gekomen als Pascal wel had ingedeeld op weerstandspunten in plaats van rating, weet ik niet. Ik heb me ook niet zo veel met de indeling bemoeid. Wel zat ik nog even "Achtung die Kurve" te spelen tijdens het schaken, maar dat stoorde de deelnemers. Over storen gesproken: Large zat tijdens de partijen meer te praten, dan na te denken volgens mij.

Ik ging me ondertussen bezighouden met de prijspuzzel. Die had ik afgestemd op matig A-groepniveau. Wist ik veel dat de A-groep die dingen nooit inleverde. Het niveau van de opgaven bleek erg moeilijk, in het bijzonder de laatste twee. Slechts één deelnemer had de vijfde opgave goed, de zesde had niemand goed. Pascal probeerde de opgaves. Hij had ze vrij snel correct opgelost.

In de derde ronde wonnen Ewood en Pinda, daarna was het de beurt aan de Ootessen. Lennart weerlegde Peters opstelling vrij hardhandig. Terwijl ik zag hoe hij een dame tegen toren kon winnen, zag Lennart een ondekbaar mat.

Large bezorgde Robin Oscar zijn tweede nederlaag. In tijdnood speelde hij handig. Robin stond een pion achter in een eindspel met ongelijke lopers. Ik vroeg me af of hij nog kon claimen, maar hij wist de stelling sowieso niet op remise te houden. Dus won Large.

De pauze brak aan en de beide Ootessen stonden aan kop. Lennart had 3 uit 3, Large 2½ uit 3. En passant schreef ik de formule om Lennarts TPR te bepalen op het bord.

Pauze

In de pauze werden nog wat prijzen uitgereikt, maar ik ging liever bughousen. Er was ook nog een Amersfoorter gekomen. Hij kon mooi zien hoe Large tegen Lennart speelde in de vierde ronde.

Het was een rare partij. Lennart gaf een stuk weg en Large begon heel raar te doen. Na afloop zei hij dat het zo’n simpele truc was en dat hij dacht dat Lennart het wel had zien aankomen.

Hoe dan ook, Large won en stond aan kop. Ewood rekende met Peter af (!), terwijl Pinda en Robin Oscar een kneusje prakten.

In de vijfde ronde mocht Grotovsky proberen Large van de eerste plaats te spelen. Lennart was optimistisch. Hij speelde tegen een kruk en dacht dat hij spoedig weer koploper zou zijn.

Dat viel tegen. Grotovsky bereikte niet veel tegen Large en werd gewoon op alle fronten afgetroefd. Lennart won ook en bleef in de race. Pinda versloeg Robin Oscar keurig met de zwarte stukken in een goed gespeelde partij. Peter won eveneens.

In de laatste ronde zeurde Lennart dat hij niet tegen Ewoud zou spelen. Hij zou dan misschien een prijs winnen. Ik had ondertussen alle opgaves al nagekeken. 25 inzendingen, waarvan tien "voldoende" en vijftien "onvoldoende". Opgave 1 werd door iedereen correct beantwoord die een voldoende had (4 of meer goed in de "C", 3 of meer goed in de "D" of "E"), opgave 2 idem dito. Opgave 3 hadden 8 goed, opgave 4 7, opgave 5 één en opgave zes had niemand goed. Van degenen die een "onvoldoende" hadden, hadden 12 de eerste goed, 11 de tweede en drie de derde. De andere opgaven hadden ze allemaal niet.

Volgend jaar maar wat makkelijkers maken.

Lennart had nog wat moeite met het "kneusje", maar in het eindspel sloeg hij zijn slag. En toen was het wachten op Large. Hij speelde tegen Pinda. Pinda stond de hele tijd redelijk goed, maar toen Large zijn torens in het centrum mobiliseerde, wist ik het niet meer. Ik had steeds tegen Lennart gezegd dat Pinda goed stond, maar nu wist ik het niet meer. Bij remise zouden Large en Lennart een beslissingspartij spelen. Lennart dacht dat Large dan al kampioen zou zijn, vanwege het onderlinge resultaat.

Ondertussen werd Peter in een aanval verslagen door Robin Oscar. Hij vroeg nog welke opening hij moest spelen. Ik zei dat Robin Oscar het Siciliaans wel goed kende, dus dat hij eventueel 1.d4 zou kunnen doen. Peter antwoordde dat Robin wel eens wat zetten door de war haalde, zoals tegen Jelmer Jens vorig jaar. Hoe dan ook, dit keer won Robin Oscar.

Ondertussen was het bij Pinda uit de hand gelopen. Hij probeerde nog een stukoffer om de strijd zo lang mogelijk te rekken. Gelukkig voor hem en Lennart stond zwart helemaal niet zo gewonnen. Wit had matdreigingen, waardoor zwart niet meer had dan eeuwig schaak. Large dacht echter het mat op g7 er uit te halen door de pion op f6 te elimineren. Toen stond hij echter direct mat op f8. Pinda: "Wat deed je?!"

En dus was Lennart kampioen! Ongelooflijk.

Merkwaardig

Wat ik ook al ongelooflijk vond, was dat ik in 2003 dit toernooi schijn te hebben gewonnen. Daar wist ik niks van. Wel van de winst in 1998 en in 2001.

Lennart won wat geld, maar maakte dit op aan het bier. Dat had Pinda wel verdiend. Ik ging nog wat schaken tegen Pinda en Lennart. Toen iedereen weg was, werd er nog een vlaai gegeten, waar ik Lennart, Grotovsky en Peter nog op het laatste moment van kon laten genieten.

Op het laatst ging ik nog wat partijen spelen tegen Peter. Het leek nergens op.

Maar het was wel een leuk toernooi.

Pinkstertoernooi

In het Pinksterweekend werd het traditionele Pinkstertoernooi gehouden. Van vrijdagavond 25 mei tot en met maandagmiddag 28 mei werd er in het Denksportcentrum geschaakt. Winnaar werd GM Erik van den Doel (Gemini?), voor GM Miezis, IM Solleveld en John Markus.

Ja, ja, John Markus, die stond daar tussen al die toppertjes. Hij speelt altijd sterk op dit toernooi, maar het blijft me verbazen dat iemand die verliest van "de witte" en op de club op ongeveer 2100-niveau leek te zitten wel opeens van allerlei sterke toernooispelers kan winnen.

Genoeg geklaagd. Ik bakte er niet veel van. De volledige jeugd bleek weinig klaar te kunnen spelen. Ze draaiden vrijwel allemaal mee in de onderste regionen. Voor de BSG’ers was het helemaal een mager toernooi. Emile Wüstefeld en Tom de Ruiter scoorden 50%, wat vooral mager was voor Emile. Large scoorde als enige jonge BSG’er nog 50%, Peter, viswijf en ik haalden zelfs dat niet.

De enige jeugdspeler die het goed deed, was Jesper Nederlof. Hij begon met 2½ uit 3 (won o.a. van Stefan Kuipers) en eindigde met 4½ uit 7 keurig in de prijzen.

Ik scoorde de andere 2½ punt. Ik had er vijf remises voor nodig.

In de B-groep was Sizzel aardig op dreef, ondanks een bye en een nederlaag aan het begin. Daarna won de tak alles. Winnaar werd Tobías Kabòs (GRIM REAPER), die een of andere Utrechtenaar door z’n vlag had gejaagd.

Het was verder wel een gezellig toernooi en de gasten (Stefan Kuipers en Sizzel) hebben zich aardig gedragen.

Morgen: Het verslag van een gebrekkig gespeeld toernooi!

Vrijdag 25 mei, ronde 1

Aan het eind van de middag kwam Stefan Kuipers aan. Hij zou tijdens het toernooi bij ons komen logeren. Na nog wat deegwaar naar binnen te hebben geschrokt, gingen we naar de speelzaal. Ik zag dat ik met zwart tegen Sjoerd Plukkel moest spelen. Toen Lennart er naar vroeg (het is alweer een week geleden, maar ik dacht dat hij het was), zei ik brutaal "Ik speel tegen die pukkel." Prompt liep er een kale jongeman langs me. Ik schaamde me dood.

Na de partij schaamde ik me zo mogelijk nog meer. Ik had een troost: Lennart was al na vijf zetten een stuk kwijt. Vergeleken met hem had ik nog bijna een goede partij gespeeld. Mijn tegenstander speelde 1.c3, om na 1…e5 2.c4 te spelen. Ik dacht: "Ik heb wit!" en "Hij heeft veel vertrouwen in het Siciliaans." Dat laatste vond ik een beetje eng, maar ik dacht dat ik gewoon m’n zijvariantjes moest spelen om minstens remise te krijgen.

Het werd een Hongaarse partij. Helaas heb ik die opening al een hele tijd niet meer bekeken. Ik speelde aan het begin nog wel redelijk, maar toen hij een pionnetje offerde, raakte ik het spoor bijster. Ik begon slechte zetten te doen. Uiteindelijk offerde ik twee pionnen voor niks en stond ik verloren. Ik rotzooide nog wat op het laatst, waarna opeens Dg3+ kwam. Ik had de zet niet zien aankomen en dacht dat ik direct verloor. Of niet, want ik kon m’n dame er nog tussen zetten. Die zet verloor wel meteen. In de analyse zag ik ook al niks. Tot mijn grote schrik kwam ik erachter dat niet ik, maar hij verloren stond. Hij kon namelijk niet het mat en torenverlies in één zet pareren.

Gedesillusioneerd ging ik maar weg, wetende dat ik jaren geleden voor het laatst zo zwak had gespeeld.

"Gelukkig" voor mij had Stefan ook verloren, dus ik was niet de enige. Stefan verloor van Jesper Nederlof. Hij klaagde dat hij niet wist wat hij tegen die opening moest doen. Verder accepteerde hij gelaten zijn verlies.

Zaterdag 26 mei, ronde 2 en 3

Na een beetje te hebben uitgeslapen, was ik weer enigszins hersteld van mijn kutpartij. Ik kon mijn vreselijke niveau niet verklaren. Was ik moe? Dacht ik teveel aan m’n tentamens? Wat een mafkees ben ik ook eigenlijk, om zo’n zwaar schaaktoernooi te doen voor een tentamenweek. Ik realiseerde me dat pas vrij laat en het is toch een toernooi van je club. Ik moest maar gauw aan het schaken denken, anders zou ik tijdens die tentamens alleen nog maar aan mijn gepruts op dit toernooi denken.

In de tweede ronde speelde ik tegen Frans Erwich. Een bekende naam. Frank en Marc kende ik al van naam, maar deze niet. Het was ofwel een jonger broertje, ofwel de vader. Dat laatste bleek het geval te zijn.

De man bleek erg aardig te zijn. Hij analyseerde na afloop nog vrolijk en liet me later nog een partij van ‘m zien. Ik zei nog dat hij ‘m voor de schoonheidsprijs kon inleveren, wat hij ook deed. Jammer genoeg won hij niet, daarvoor deden er teveel grootmeesters mee.

Terug naar de partij. Want daarin was ik te aardig. Ik speelde de ruilvariant en hij antwoordde met 5…Dd6. Dat ken ik toch wat minder. Ewoud wees me er drammerig op dat ik het anders moest doen. Ik offerde tijdelijk een pion, die ik na wat moeite terug kreeg. Daarna stond ik wel oké, maar liet ik hem per ongeluk gevaarlijk binnenkomen. Ik verdedigde goed en er zat niks beslissends in. Toen hij optimistisch bleef aanvallen, stond ik gewonnen. Helaas verprutste ik het en mocht ik blij zijn met remise.

Ik ging nog even analyseren, maar pa Erwich ging weer wat eten. Het was opmerkelijk hoe weinig tijd er zat tussen de rondes. Ik had Sizzel ondertussen meegenomen naar huis, waar we josti’s gingen vreten. Om zes uur was ik nog niet aan m’n eerste begonnen, toen ik onschuldig vroeg hoe laat de volgende ronde begon. "Half zeven", antwoordde mijn moeder kalm. We gingen ongeveer om tien voor half zeven weg en kwamen een paar minuutjes te laat aan.

Ik zat onhandig al m’n spulletjes uit m’n tas te halen. Mijn klok liep al, dus ik was er bij gebaat dit snel te doen. Mijn tegenstander was Remco Hylkema. Ik had weer eens zwart en deed vrij "normale" zetjes. Het schijnt zelfs al eens eerder op het bord te zijn geweest. Helaas dacht ik een pion stoer met de dame te kunnen slaan, om weer als een haas terug te keren toen ze werd aangevallen. Ik vertrouwde het niet helemaal.

Ik stond minder, maar ik kwam er uiteindelijk wel aardig uit. Mijn stukjes vonden mooie velden; b4, c5 en d5. Helaas deden ze weinig. Met de computer kwam ik erachter dat ik een goede kans miste. In de partij dacht ik dat ik dan een kleine kwaliteit zou verliezen, maar dat was niet zo. Ik deed het dus anders… en verloor prompt een kleine kwaliteit. Ik kreeg nog wat kansjes tegen de verzwakte witte koningstelling, maar tegen het loperpaar plus vrijpion kon ik niks. In opkomende tijdnood probeerde ik nog wat, maar ik zag niks meer.

Wat een gepruts…

Op de terugweg fietste Sizzel gezellig op m’n moeders fiets terug. De tak had in de eerste ronde een bye en verloor in de tweede ronde door een onoplettendheidje. In de derde ronde won hij en begon hij zich rijk te rekenen.

Zondag 27 mei, ronde 4 en 5

Sizzel sliep op mijn kamer en ik zat tot twee uur ’s nachts over allerlei dingen door te kwaken. Toen ik merkte dat hij niks meer zei, hield ik m’n bek maar. De ochtend kwam sloom op gang. Half één is best laat, eigenlijk.

Ik speelde tegen Jeffrey van Renswoude. Behoudens een zege op het PJK in 2003 (laatste ronde), wist ik niet van hem te winnen. In 2004 moest ik op het PJK in remise berusten en op het OKU kwam ik met zwart met -2 uit de opening… en maakte ik vervolgens met moeite remise.

De partij verliep moeizaam. Ik kreeg amper voordeel en ik zag ook weinig mogelijkheden om iets te gaan doen. Gelukkig speelde hij wel erg optimistisch, iets wat hem duur zou kunnen komen te staan. De tactische fase brak aan. Ik speelde het niet verkeerd, waarna ik een kwaliteit tegen een pion voor kwam. Helaas bleek dit voordeel te klein voor mij om te winnen. Ik kwam nog ver, maar toen hij opeens kansjes kreeg, greep ik mis en verloor nog bijna.

Ik moest met weinig tijd op de klok remise houden met een pion minder. Ik was slim genoeg om, met de partij van Emile Wüstefeld in het achterhoofd, de zwarte koning op de zesde rij af te snijden. Zwart kon alleen vorderingen maken door torens te ruilen, waarna de partij remise was.

Jeffrey’s commentaar na afloop: "Daar kwam ik goed weg."

Daarna fietste ik weer naar huis. Ik wist blijkbaar dat ik tegen Dirk Goes zou spelen. Thuis aangekomen zag ik mijn ouders en m’n tante zitten. Ze luisterden naar iets wat leek op Peter Gabriel, maar het was het steeds net niet en ik ergerde me nog erger dan dat ik me schaamde voor die herrie.

Ewoud waarschuwde me voor zijn opening. Het kwam er op neer dat ik veld e5 niet mocht verzwakken. Terwijl ik mijn pizza voor de tweede keer in de magnetron stopte, (het ding was heel nat) gingen we allerlei stellingen bekijken. Het was meer een beetje lekker schaken. Terwijl ik m’n nog steeds natte pizza zat op te knabbelen, zat ik naar de zetten te kijken. "Gewoon altijd d6 doen", dacht ik.

Dus dat deed ik. Na 1.d4 Pf6 2.Lg5 e6 3.e3 (Dat had ie vast niet op 2…c6 gespeeld) Le7 4.Ld3 leek het me tijd voor 4…d6. Toen ik de partij later liet zien, brulde Ewoud dat ik ergens …c5 had moeten doen en dat ik moest nadenken. Tja, daar leerde ik die zetten toch voor uit m’n kop?

Hoe dan ook. Ik stond wel aardig. Mijn tegenstander vond dat hij slecht speelde en dat was ook zo. Ik ruilde zijn zwartveldige loper, waarna hij moedwillig zijn pionnen op "wit" zette. Ik zag mooie velden. Volgens Pliester had ik mijn loper moeten ruilen voor het paard. Ik had daar ook wel aan gedacht, maar ik dacht dat hij mooie velden had rond de witte koningstelling. Uiteindelijk verwaterde mijn voordeel helaas en nam ik zijn remiseaanbod aan. Eindelijk remise met zwart, dacht ik.

Maandag 28 mei, ronde 6 en 7

Op de laatste toernooidag wilde ik er nog wat moois van maken. De partijen begonnen vroeg, vanwege de prijsuitreiking. Ik speelde tegen Jeroen Schuil, een van Lennarts (en Larges) clubgenoten. Ik wilde mijn laatste witpartij graag winnen, maar verder dan een optisch voordeel in de opening kwam ik niet. Ik sloeg na zestien zetten een remiseaanbod af, omdat ik dacht dat ik misschien nog wat kon proberen in het eindspel. Dat viel tegen. Hij kwam eerder dan ik, waarna ik minder kwam te staan. Gelukkig wist ik wat valkuilen te vermijden, waarna ik zelfs weer beter kwam te staan. Echter, toen hij op de 38e zet remise aanbood, dacht ik dat ik dat het ook helemaal remise was. Veel had ik niet, maar ik overzag ook even een speelbare zet.

Weer remise, dus balen. De kans was groot dat ik helemaal niet meer zou winnen dit toernooi.

In de laatste ronde speelde ik tegen Philip Westerduin. Vorig jaar hield ik hem met wit nog op remise. Ook toen Hongaars. Ik stond de hele partij een fractie beter en het werd remise.

Dit jaar speelde ik met zwart. Hij speelde Schots. De partij leek op die partij die ik tegen Robin Oscar speelde op het PK. Ik ging met …d6 het witte centrum aantasten. Ik had bewust niet voor …f6 gekozen, want die kon hij slaan en dan kon ik slecht terugslaan. Hij dekt de pion dus met Pd2-f3, waarna ook Pg5 vervelend kan zijn. Dus ik doe …f6. Doet hij opeens exf6. "Wat ben ik toch een dom stuk vreten…" denk ik dan. Ik ruil dames en sla mismoedig met de pion op f6. (partij volgt)

Blijkt dat dat niet had gehoeven. Door middel van een tussenzet en een desperado had ik in ieder geval de lelijke pion voorkomen.

Gelukkig speelt mijn tegenstander het daarna matig. Ik speel mijn paard om van b6 naar e5, waar het wordt geruild. Ik sla met de f-pion en ben opgelucht. Daarna probeerde ik er in het dubbellopereindspel nog wat van te maken, maar de remisemarge was groot.

Tijdens mijn winstpogingen vliegt er opeens een vogel door de zaal. Het domme beest kakt een bord onder en vliegt zenuwachtig heen en weer. Tom de Ruiter lachte iets van: "De meeste schakers zijn vreemde vogels" of zo. Eerder die ronde kreeg hij de lachers al op zijn hand door een zet te doen toen het licht uitviel. Dit gebeurde overigens twee keer. Bij het uitvoeren van de zet zei hij: "Kun je het zien?"

Over vreemde vogels gesproken: Andries Mellema is echt een vreemde vogel. Vorig jaar versloeg hij mij in een miniatuurtje. Dit jaar hield hij het een paar zetten uit tegen Tom Meurs. Vervolgens bood hij in matige stelling remise aan tegen Joost Offringa, die dit na enig nadenken accepteerde. Zijn enige winstpartij was tegen Lennart. Lennart speelde een variant van het Frans die volgens mij erg goed is voor wit. Hij speelde het een beetje merkwaardig en na zijn zet Pe5, een normaal uitziende zet, zwam zijn tegenstander bij het bord. Hij raakte niet uitgepraat over de zet. Hij zette zijn handen tegen z’n kop en zei steeds "nog nooit eerder gezien" en dat soort kreten. Het was jammer dat Lennart er niet bij was.

Uiteindelijk stond hij op terwijl hij aan zet was. Hij dacht bijna een uur na over zijn reactie. Die was wel treffend. Lennart speelde misschien wat te passief tegen en werd kansloos weggeschoven.

Na een tijdje raakten de deelnemers wel gewend aan de vogel. Net toen ik weer stevig wilde nadenken, pakte Louis Kok het beest. Dat was wel een applausje waard.

Ik probeerde het eindspel te winnen, maar dat lukte niet. Zelfs Pliester vond geen winst.

Met 2½ uit 7 ging ik nog poffertjes eten. Stefan was met 4½ uit 7 nog in de prijzen gevallen, Sizzel had 5½ uit 7 en was derde geworden in de B-groep. Zij hadden meer noten op hun zang. Ik zat al gauw vol en ging naar de prijsuitreiking. Ton schijnt achteraf de rest van de poffertjes te hebben opgegeten. De prijsuitreiking duurde kort: van vijf voor half acht (?) tot vijf over half. Ik was nog maar net op tijd.   

Uiteindelijk won Jarno nog de schoonheidsprijs in de B-groep, (doorgestoken kaart?) als pleister (Pliester) op de wonde.

Pinda fietste nog gezellig mee naar huis. Stefan ging al gauw met de trein, waarna Sizzel, Pinda, Ewood en ik nog gingen achtungen. Ewood moest Sizzel nog wegbrengen. Sizzel dacht dat hij z’n portemonnee nog had laten liggen, maar hij had ‘m gewoon bij zich.

De dag erop had ik om kwart voor negen tentamen…

PS.: Op USF was ophef ontstaan over het incident tussen Tobías Kabòs en Stefan Vosshard. Ik vond dit nog wel aardig:

Datum: dinsdag 29-05-2007 00:03 Naam: Kijker

Opvallend: in Bussum drukt Van Renswoude zijn snor na een aantal nederlagen. In Maastricht drukt Eric de Moor zijn snor op de slotdag. De tegenstanders van hun kwamen voor niets. Karakter!

Datum: dinsdag 29-05-2007 00:13 Naam: Jeff van Renswoude

@Kijker,

Je moet oppassen met zulke opmerkingen maken..je weet de reden niet eens van mijn afmelding en als je denkt dat het komt door mijn nederlagen zit je goed fout!!! Ik heb mij netjes afgemeld bij de wedstrijdleiding en mijn tegenstander van ronde 6 heeft netjes tegen een ander gespeeld. Als ik kon zou ik juist komen om het slechte resultaat nog enigszins te redden..maar gezien de huidige privésituatie was ik niet in staat om te komen..

Play-offs

Weinig verrassingen in de Play-offs. AZ greep ook naast de Champions League. Na een 2-1-zege in Alkmaar ging de ploeg in Amsterdam roemloos ten onder. Het werd 3-0.

Het ironische was dat AZ dit seizoen nog niet had verloren van Ajax. Uitgerekend in de belangrijkste wedstrijd van het seizoen ging het mis.

De coach die veel prijzen weggeeft klaagde na afloop steen en been over de arbitrage. Het eerste doelpunt werd gemaakt in buitenspelpositie, wat Huntelaar beaamde. "Ik raakte de bal. Het was buitenspel", lachte hij. Hij voegde er aan toe: "Maar Donk had ook de rode kaart moeten krijgen omdat hij mij in de buik schopte." Tja, of dat AZ iets had gedaan… Donk maakte niet lang na de 1-0 de 2-0 door een eigen doelpuntje.

Zo vocht AZ plotseling voor een verloren zaak. Bij rust was het nog 0-0, na rust verspeelde de ploeg opnieuw een prijs. In de slotfase werd nogmaals gescoord. Niet door AZ, maar opnieuw door Ajax. Het komt niet vaak voor dat AZ niet scoort in een uitwedstrijd.

Vorige week mompelde Van Gaal nog dat AZ sterker was in uitwedstrijden, terwijl Ten Cate na een wedstrijd angstvoetbal blij was met de 2-1, ondanks de tegentreffer in de laatste minuut. Uiteindelijk kreeg Rijkaards knecht gelijk. Wel jammer, want ik had wel willen zien hoe hoog AZ zou kunnen komen in de Champions League.

Iets verder onderin "klopte" Utrecht Vitesse. Het werd 2-2 en 0-0. Utrecht gaat dus de Intertoto spelen na 4 remises en 2 nederlagen, terwijl Vitesse mag uitrusten na 4 zeges en 2 remises.

De Play-offs, wat een succes…

Onderin daalde RKC af. In september 2005 stond de ploeg nog eventjes bovenaan (met 15 uit 5), vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Dit seizoen werd directe degradatie nog net voorkomen, in de play-offs kon de ploeg geen potten breken. Tegen Dordrecht konden ze nog ontsnappen, tegen VVV kregen ze die kans niet meer. In de derde wedstrijd won VVV thuis met 3-0.

Excelsior handhaafde zich ten koste van RBC. RBC, dat halverwege het seizoen riant aan de leiding stond, verspeelde de ploeg vervolgens alles. De voorzitter zei iets dat ze moesten promoveren, omdat ze anders die dure trainer niet konden betalen en bla bla bla…

In dat opzicht is het seizoen goed afgesloten. En laten we eerlijk zijn. RBC heeft in de eredivisie niks te zoeken. Net zoals VVV waarschijnlijk.

Partij tegen Pliester

De partij werd mede mogelijk gemaakt door TuxTown Chessgame-Replayer.

Interne competitie ronde 28

Mission failed

Mijn missie om bij de eerste vier te eindigen in de interne competitie is helaas mislukt. Ik greep uiteindelijk net naast de top vier, waardoor ik niet mag meespelen om het clubkampioenschap en waardoor ik niet verzekerd ben van een plek in het eerste.

Net als Lennart had ik een missie. Lennarts missie was om Amersfoort te laten degraderen. Tja, dan ben je ook nog eens afhankelijk van anderen. Mijn missie was nobeler en was minder afhankelijk van anderen. Ik wilde namelijk bij de beste vier eindigen in de interne competitie. Natuurlijk ben je dan wel enigszins afhankelijk van het spelniveau van je tegenstander, maar omdat je zelf ook aan je eigen partijen deelneemt, heb je wel degelijk invloed op het resultaat.

Dan nu het verhaal van maandag 21 mei, speciaal voor Lennart.

Lennart

De opkomst voor de laatste ronde van de interne competitie was niet bijster hoog. Ik werd nog gebeld door King Ash, want hij wilde ook komen. Lennart kwam niet, hij moest vroeg naar school en kon daardoor om een uur of zes ’s ochtends een reactie posten.

Ook Ptr en Grotovsky kwamen niet. Zelfs de loyale FM Henk kwam niet. Slechts de witte, of beter gezegd, de rooie, was er.

Van de oudjes ontbrak Coen gek genoeg. Misschien had hij uitgerekend dat hij in de top 4 zou eindigen als hij niet speelde. Later in de avond was hij er wel. Geen idee hoe hij dan gekomen is.

Partij

Zelf speelde ik tegen IM Leon Pliester, dus ik besloot om al mijn aandacht naar die partij te laten gaan. Dat was ook wel nodig, want ik stond al snel ruk. Gelukkig voor mij wist ik de schade binnen de perken te houden of speelde hij het niet helemaal nauwkeurig, maar dat is hetzelfde voor mij. Ik wist zelfs een eindspel te bereiken. Het gekke was dat de meester een aardige steek liet vallen, waardoor ik remise had kunnen maken. Ik had gezien hoe ik remise kon maken, maar ik dacht even een pionnetje te kunnen graaien. Niet dus. Een treurige nul werd mijn deel.

Daardoor viel ik uit de top 4. Slisser won van De Ruiter en ging me voorbij. Coen bleef me voor. En toen ik de eindstand zag, zag ik de vreselijke waarheid: bij remise was ik derde geworden.

King Ash won verder nog met moeite van Claus de Vree, die geen woord verstond. Verder heb ik niet gekeken naar de prestatie van anderen. Daar kan ik dus geen verslag meer van doen.

Volgend jaar beter (?)

Risk

Lennarts missie is helaas mislukt. Net zoals iedereen heeft Lennart een missie. En niet zomaar een missie. Het lijkt namelijk wel Risk. In dit bordspel moeten meerdere spelers proberen de wereld te veroveren. Met legers strijden ze tegen elkaar. Iedereen hoort een opdracht te krijgen. Sommige zijn wat burgerlijk, zoals: "vernietig de pimpelpaarse legers". Ook zijn er opdrachten als "bezet 24 gebieden naar keuze" of "bezet de continenten huppeldepup en blablabla plus nog een derde continent naar keuze". Het leuke kan zijn dat speler 1 vrolijk de pimpelpaarse legers aan het vernietigen is en dat speler 2 opeens drie continenten heeft bezet.

Lennarts missie was duidelijk: zorg dat SG Amersfoort zoveel mogelijk degradeert. Harde middelen werden niet geschuwd. BSG 2 mocht degraderen, zodat er een extra team uit de promotieklasse zou degraderen. Gelukkig bedacht Lennart zich op het laatste moment. Met een eindsprint van drie uit drie liet hij weer zien wat voor wisselvallige speler hij is. BSG 2 was veilig, Amersfoort 2 was, een niveau lager, nog niet veilig. Omdat Utrecht 4, de Regiokakkers (nota bene beide gepromoveerd vorig jaar!!) en het zwakke DBC waren gedegradeerd, stroomde de Promotieklasse van boven vol. Dus moest de kraan naar onder open: de nummers zeven t/m tien degraderen. Na jaren van luxe een forse tegenvaller. Jaren was het namelijk zo dat de nummers 1 en 2 zouden promoveren, zonder dat er uit de derde klasse een team terug degradeerde. Daar kwam dus een eind aan. Bovendien zal volgend jaar slechts één ploeg promoveren.

Vanwege het grote aantal degradanten moesten zelfs de middenmoters oppassen. Baarn handhaafde zich door een dikke overwinning op Kneusden, dat degradeerde. Ook ZZC jojode weer naar de eerste klasse. Het Rivierenland mocht ook een klasse lager spelen. En dan was de zevende plaats voor of SG Amersfoort, dat tegen Moira Domme Toren speelde, of Ons Genoegen.

Moira was al zeker van promotie en wilde nog kampioen worden. "Sportieve plicht" noemt men dat. Daar was weinig van te merken: SG Amersfoort won met 5½-2½. Hierdoor degradeerde Ons Genoegen.

Daarmee komt een eind aan een tijdperk. Vroeger was Ons Genoegen de schrik van de Promotieklasse. Met enkele sterke spelers deden ze ieder jaar een gooi naar het kampioenschap. Promoveren deden ze niet, want dan moesten ze landelijk spelen. Drie jaar geleden werden ze nog eerste, maar zagen ze maar af van promotie.

Daarna behaalden ze nooit meer het niveau van vroeger. Het jaar erop waren ze slechts een zeer bescheiden middenmoter en ook vorig jaar moesten ze flink oppassen om niet te degraderen.

Dit jaar degradeerde de ploeg. 9 matchpunten waren niet voldoende voor handhaving.

Misschien ook niet zo gek. Twee jaar geleden won BSG 2 dik van ze. Ik speelde tegen ene meneer Wilders, die ik in 14 zetten matzette. Na nog even te hebben rondgewandeld, ging ik weer naar huis.

Eigenlijk wel gek. We konden kampioen worden, maar ik dacht er dat seizoen geen moment aan. Zelf speelde ik matig, maar we wonnen wel vaak. Na de eerste wedstrijd, tegen ZZC, die in 4-4 eindigde, was de clubleiding niet te spreken over dat resultaat. BSG 2 MOEST toen promoveren. Zelf was ik er dus niet mee bezig. We wonnen in het najaar veel wedstrijden en ik dacht "het gaat wel lekker". Na een nederlaag tegen Zeist 2 zag het er somber uit, maar vervolgens werden de overige kanshebbers verslagen.

De grote vraag is natuurlijk of Ons Genoegen volgend jaar wel in aanmerking willen komen voor promotie.

Het fijne voor Lennarts is, dat als hij gewoon bijvoorbeeld eeuwig schaak had toegelaten in die laatste partij, dat niet Amersfoort, maar Baarn was gedegradeerd. BSG eveneens natuurlijk. Gelukkig deed hij dat niet. De Promotieklasse is volgestroomd met goeie ploegen; je promoveert niet zomaar. De enige ploeg die we waarschijnlijk nog wel aankunnen is DBC.

Dan nu nog wat USF (een samenvatting):

Datum: vrijdag 18-05-2007 14:58 Naam: Tjerk Hacquebord

Vanavond in A’foort MDT’s afscheidsfeestje van de Promotieklasse. Hoewel we al zeker zijn van promotie, doen we natuurlijk onze sportieve plicht. Wij gaan dus proberen kampioen te worden, SGA vecht voor lijfsbehoud.

Datum: vrijdag 18-05-2007 23:00 Naam: die andere baas

en ook Wim Lamme wint (van Mario Huizinga); dolle boel inmiddels bij SGA 🙂

Uitslag SGA1 – Moira 1 5,5-2,5

Datum: vrijdag 18-05-2007 23:39 Naam: Plicht

Nou Tjerk, wat een sportieve plicht!

Dat was het lange schaakseizoen weer. Merk op dat het verslag van BSG 2 nog steeds niet op de site staat. Ik zal volgend jaar geen verslagen meer schrijven voor de BSG site. Wel op m’n blog.

Spectaculaire race

Ik heb onlangs het spel "Grand Prix 4" herontdekt. De laatste keer toen ik dat speelde had ik net m’n weblog aangemaakt, dus dat is al een tijdje terug. In de echte Formule 1 gebeurde ook weer het nodige.

Er werd gereden op het Circuit de Catalunya in Spanje. Een Spaanse zege kwam echter niet; V-lipe Massa was veel te sterk. Alonso finishte uiteindelijk nog achter zijn teamgenootje Hamilton, als derde. Hierdoor kwam Hamilton aan de leiding in het kampioenschap.

Genoeg gekletst.

De race was een waar schouwspel. Bij de start was Alonso de brutaalste. Hij slipstreamde bij Massa en probeerde deze buitenom te passeren. Massa gaf niet toe en er volgde een kleine touche. Alonso moest even door het grind, maar zijn geluk (het was géén geluk; Alonso weet waar hij risico’s kan nemen) was dat de baan weer "naar hem toe kwam". Hij gooide zijn auto voor de aanstormende meute en was vierde.

In de eerste ronde schakelden een paar coureurs in het achterveld zichzelf al uit, wat de amusementswaarde van de race ten goede kwam. Technische defecten waren er onder andere bij Kimi Räikkönen, die langzaam de pits in kwam rollen. Ferrari beleefde nog een tweede schrikmoment, toen Massa’s wagen vlam vatte bij een pitstop. De Braziliaan had niks gemerkt. Hij kon ook gewoon doorrijden. Hij distantieerde zich steeds verder van de McLarens.

Scott Speed had weer eens problemen met de banden. Viel hij in Australië al uit met twee lekke voorbanden, (!) nu ontplofte een achterband spectaculair op het rechte stuk.

Wie ook lekker bezig waren, waren de Honda’s. Jenson Button kwam na zijn pitstop naast teamgenoot Barrichello op de baan. Zij aan zij reden ze door de eerste bocht. Button reed echter over de curbstones en gleed tegen zijn teamgenootje aan. Weg voorvleugel.

Nog meer pitstopleed was er bij Nick Heidfeld. De Duitser kwam in leidende positie binnen. Bij de pitstop werd hij weggestuurd terwijl zijn rechter voorwiel er nog niet op zat. Heidfeld reed nog een ronde met een los voorwiel en stopte toen opnieuw. Uiteindelijk ging de versnellingsbak stuk.

Wie ook problemen kreeg met de versnellingsbak, was David Coulthard. De Schot was de hele race voorin te vinden, maar leek op de valreep toch nog met lege handen te staan. Hij miste zijn derde versnelling, waardoor hij in sommige bochten een erg laag toerental draaide. Toch wist hij zijn auto aan de finish te krijgen.

Ook was er feest bij Super Aguri. Sato reed goed mee en profiteerde van het gepruts van anderen. Niet in de laatste plaats van het gestuntel van Renault. Door problemen met de tankinstallatie reden de bolides op zeer merkwaardige pitstopstrategieën. Vooral Fisichella had een ongelukkige strategie. Zes ronden voor het einde moest hij voor de derde maal binnenkomen, waardoor hij een punt verspeelde.

Externe competitie ronde 9

BSG 2 laat zich van zijn goede kant zien

Een hele spannende slotronde voor BSG. Het eerste kon nog kampioen worden, het tweede kon nog degraderen. Het eerste ging de laatste ronde in met een matchpunt en een handvol bordpunten voorsprong tegen de nummer negen in de poule. Dat kon dus amper misgaan. Het tweede bezocht de nummer twee en had een voorsprong van slechts 2½ bordpunt op de nummer negen; Euwe 3. Nummer 10 DBC had vijf bordpunten minder. Het kromme was dat een 6½-1½-nederlaag voldoende kon zijn voor handhaving als Euwe 3 en DBC zouden verliezen, maar dat een kleine overwinning onvoldoende zou kunnen zijn als Euwe 3 dik zou winnen en De Eenhoorn 2 niet zou verliezen.

We vertrokken naar Alkmaar met één invaller, Remmelt Otten. Hij viel in voor Chris Kooijman, die daardoor zijn kansen om dit seizoen met een overwinning af te kunnen sluiten zag vervliegen.

Eenmaal in Alkmaar aangekomen was het nog moeilijk om een goede parkeerplaats te vinden. Overal mocht je maar drie uur parkeren. Een pessimist zou denken dat hij voor die tijd wel klaar zou zijn, maar zo zijn wij niet.

Evenwicht

De Waagtoren speelde boven een restaurant. De speelzaal zag er netjes uit, met grote stoelen, die al bijna uit evenwicht raakten als je er een zware jas aan hing. Teamleider Bert Balke kwam nog net op tijd aan. De opstelling was al gemaakt. Lars mocht het ditmaal aan bord 1 proberen, ondergetekende speelde aan 2 en verder weinig verrassingen.

Als de partijen beginnen, komen er al vrij snel spectaculaire stellingen op het bord. Large speelt al direct op de aanval. Ook Theo Slisser komt al gauw goed te staan. Bij Tom de Ruiter zijn de zaken meer in evenwicht. Tom is in het bezit van een wat betere loper, maar verder is er weinig aan de hand en wordt er vrede getekend. De overige drie topborden zijn ook kort na elkaar beslist. Ondergetekende kwam aardig uit de opening, doch toen de stelling werd geopend, was het snel bekeken. Gelukkig deed Theo Slisser direct wat terug. Zijn tegenstander klaagde dat hij de zet a4 niet had gespeeld. In de partij had zwart steeds de regie. Met een aardig kwaliteitsoffer kreeg hij toegang tot de koning. Met slechts weinig tijd op de klok was er voor de witspeler geen houden meer aan: 1½-1½. Vervolgens was Large klaar. Zijn tegenstander was niet erg tevreden over de opening. Ondanks dat had hij het er steeds over dat wit eeuwig schaak kon houden. Large offerde materiaal voor een fraaie aanval. In de analyse had wit goede kansen, al miste zwart ook ergens een winst. Op het laatst kon Large afwikkelen naar een gewonnen eindspel, maar vanwege de tijdnood koos hij een zekere weg: eeuwig schaak. Zo stond het dus 2-2 en waren alleen de onderste borden nog bezig.

Goede stelling

Aan bord 7 stond teamleider Bert Balke de hele partij plezierig. Helaas eindigde de partij vrij plotseling. Bert had een kwaliteit weggegeven. Erg jammer. Ondertussen speelde invaller Remmelt Otten met wat moeite remise. Volgens Lennart had "Rammelt" zich de kaas van het brood laten vreten. Lennart was zelf nog aan het zwoegen, maar in de tijdnoodfase kantelde de partij. Lennart won een stuk.

Bert Kieboom stond eveneens een stuk voor, al was het tegenspel hier ook een stuk meer. Zwart had een paar vervelende pionnen. Bert kwam nog heel ver, maar moest uiteindelijk toch in remise berusten. Hierdoor was een gelijkspel het maximaal haalbare, wat betekende dat Euwe 3 niet mocht winnen. Lennart zwoegde zich vervolgens naar een zwaarbevochten overwinning. Hij heeft de smaak duidelijk te pakken de laatste wedstrijden. Mogelijk speelde het niet-promoveren van "Hoogland" in de eerste klasse SGS ook een rol bij zijn opleving.

Zo werd het dus 4-4. Van DBC was het al snel bekend dat ze hadden verloren, waardoor ze de promotieklasse onveilig gaan maken volgend jaar. Twee maanden geleden leken ze nog veilig… Euwe 3 stuntte tegen Tal. Teamleider Bert Balke mailde dat ze, net als wij, 4-4 hadden gespeeld. Ze zullen wel verbaasd hebben opgekeken dat wij hetzelfde presteerden. Een knap resultaat!

In klasse 2A kwam het ook helemaal goed met BSG 1. Ze wonnen met 2-6 van Almelo. Vorig seizoen begon BSG 1 met de wedstrijd tegen Almelo en won het ook al dik; het werd het 1½-6½. Almelo is hierdoor gedegradeerd. Van BSG 1 speelden Ree en Ewood remise (de spelers die er anderhalf jaar terug niet bij waren) en verloor Peter. De rest won dus. BSG 1 gefeliciteerd! En BSG 2 natuurlijk ook. Een lang en slopend seizoen is goed afgesloten!

Uitslagen:

De Waagtoren Alkmaar (2078) – BSG 2 (1999)
1. F van Tellingen (2242) – La Ootes (2025) ½-½
2. R Punt (2059) – J de Groote (1914) 1-0
3. F Agter (2085) – T de Ruiter (2133) ½-½
4. J Smorenberg (2088) – Slisser (2086) 0-1
5. M Vink (2101) – B Kieboom (1949) ½-½
6. R Konijn (2070) – Le Ootes (2011) 0-1
7. H Veneman (2074) – B Balke (1859) 1-0
8. A Volkers (1904) – R Otten (2013) ½-½

Bekerfinale

Bloedstollende bekerfinale

De bekerfinale tussen Ajax en AZ was een geweldig schouwspel. De beide ploegen spaarden krachten noch moeite. AZ kwam al vroeg op voorsprong. AZ was in de eerste helft ook beter, maar wist de score niet op te voeren. Na rust was Ajax wat beter en scoorde de 1-1.

Toch sneed Ajax zich flink in de vingers. Verdediger Gabri kreeg dom rood. Met een mannetje minder werd Ajax steeds verder naar eigen doelgebied gedrukt, maar de 2-1 bleef steeds uit. Dus kwam het op penalty’s aan.

Beide ploegen verrasten door de strafschop telkens te benutten. Totdat Donk er eentje miste. Davids scoorde wel en zo was Ajax toch nog door. Een tweede flinke domper voor AZ. Toch is er nog steeds een "prijs" te behalen: in de play-offs is nog een ticket voor de voorrondes voor de Champions League te behalen. AZ zal het opnemen tegen Twente, terwijl Ajax tegen Heerenveen zal spelen. Misschien treffen Ajax en AZ elkaar dan wel weer.

AZ – Ajax [in stadion Feijenoord] 1-1 (7-8 na strafschoppen)

Onderlinge scores 2006-2007:

Heerenveen – Ajax* 0-2 1-0
AZ – FC Twente* 2-2 0-3

Heerenveen – AZ* 1-3 1-3
FC Twente* – Heerenveen 5-1 2-1
Ajax – AZ* 2-2 1-1
Ajax* – FC Twente 1-1 4-1

* Ploeg die zou doorgaan bij gegeven resultaat

Nog een historisch feitje: AZ had tweemaal eerder in een bekerfinale van Ajax gewonnen. Vandaag beet het voor het eerst in het stof.

Vierendertigste ronde Eredivisie

AZ GÉÉN kampioen!

De titel van dit stukje lijkt enigszins pesterig bedoeld, een week na dato. Het is echter het vervolg op mijn vorige artikel, dat begon met "AZ kampioen?". PSV had namelijk tegen FC Utrecht in de slotfase twee dure punten laten liggen en iedereen dacht dat AZ wel kampioen zou worden.

Het was natuurlijk wel uniek: de nummers 1, 2 en 3 met evenveel punten. AZ had verreweg het beste doelsaldo. Bovendien hadden ze minder wedstrijden verloren dan Ajax en PSV. Ze hadden dus vaker gelijkgespeeld, wat ook veel punten kost.

En tja, AZ speelde de laatste ronde tegen Excelsior… Kom nou. Dat winnen ze heus wel. Als ze tien keer tegen Excelsior zouden spelen, zouden ze waarschijnlijk wel negen keer winnen. En dan konden ze alleen worden ingehaald als Ajax (of PSV) met iets als 12-0 zou winnen.

AZ kreeg al de felicitaties en de lof voor een beer die eigenlijk nog niet was geschoten. De spelers zelf maakten een spannende week door. Bijna kampioen! Geen fouten maken, zondag! Van Gaal had al gewaarschuwd voor deze druk, maar ja, wie geloofde nou dat het mis zou gaan?

Henk ten Cate. Die had al voorzien dat zijn vriend Ton Lokhoff Ajax wel zou willen helpen door een goed resultaat neer te zetten tegen AZ. Maar het was logisch dat hij dat zei. Hoop doet leven.

Toen brak de beslissende zondag aan. Ik was in Venlo, waar Cadavre tegen Tony Zhang speelde. Ze bedachten een partij van 31 zetten, waarna ze met een halfje op zak weer naar de camping konden. De wedstrijden waren toen net begonnen en de radio ging aan in de auto. Er waren al wat doelpunten gevallen. Zo stond FC Utrecht al voor in Groningen, en had PSV er al snel twee in liggen tegen Vitesse. Vitesse deed echter direct wat terug. Ook Ajax kwam vrij snel tot scoren tegen Willem II. En AZ… De berichtgeving was al niet positief. AZ was een keer gevaarlijk, maar Excelsior kreeg ook kansen uit counters. En na zo’n twintig minuten gebeurde het. Keeper Boy Waterman legde aanvaller Slory op z’n bek. De jongen kreeg direct rood en AZ kreeg een penalty tegen. Deze werd benut, waardoor de titelkansen voor AZ opeens flink waren afgenomen.

AZ rechtte direct de rug. Binnen vijf minuten na de 1-0 was het 1-1.

Toen waren we aangekomen. Je kan via internet nog naar de radio luisteren, maar dat lukte helaas niet. Daarom het ik de rest van de titelstrijd op teletekst gevolgd.

In de tweede helft scoorde PSV de 3-1, snel gevolgd door de 4-1. Hiermee was PSV virtueel kampioen, totdat Ajax de 0-2 scoorde. Ondertussen stond het in Rotterdam 2-1 voor Excelsior. AZ kon ook deze goal neutraliseren, maar de winnende werd niet gemaakt. In de 77e minuut maakte Cocu, die zijn laatste wedstrijd speelde voor PSV, de 5-1. Het was opmerkelijk dat Vitesse zich zo liet overlopen door PSV. Ook hier leek sprake van een deal. Een deal die weinig zin had gehad als Ajax de 0-3 zou scoren. Maar Ajax speelde vrij mat en kwam niet tot een monsterscore. Ook AZ wist niet de winnende treffer te maken, waardoor de ploeg nog steeds slechts op de derde plek bleef. De situatie werd in de laatste minuut nog erger voor AZ, dat ook nog de 3-2 om de oren kreeg. Een blamage voor de ploeg die zo leuk voetbal speelt. De spelers lagen minutenlang in ’t veld. Anderen liepen zo snel mogelijk naar de kleedkamer, een spoor van vernieling achterlatend. Iets verderop, in Tilburg, waren nog meer verliezers. De Willem II-supporters waren ongetwijfeld blij dat AZ geen kampioen was, maar bij Ajax was er teleurstelling. AZ had dan toch de misstap gemaakt, maar ze hadden er niet genoeg van geprofiteerd. En weer iets verderop was er feest.

Hoe gek kan het balletje rollen…

In de Sp!ts werd de woedende Stijn Schaars geciteerd. Hij was woedend op Kees Luijckx, die tegen zijn toekomstige club bijna de genadeklap gaf. Schaars: "Die Kees Luijckx is toch ongelooflijk! Waar was die mafkees mee bezig?! Volgend jaar speelt hij (PIEP!) voor AZ :@ !!!"

Verder waren er nog wat verrassende uitslagen. Heerenveen moest winnen van Feyenoord om bij de eerste vijf te eindigen. De Friezen slaagden daarin met vlag en wimpel. Het werd 5-1. Feyenoord zakte naar de zevende plaats. Ze werden nog ingehaald door Roda, dat Heracles met 7-0 inmaakte. Het geluk voor Feyenoord was dat Groningen verloor van Utrecht, anders waren ze achtste. Groningen is ook meteen de tegenstander van Feyenoord in de play-offs. In de competitie won Groningen tweemaal; met 3-0 en 0-4.

Een paar dagen na afloop van de wedstrijd stapte Erwin Koeman op. Ik kan het wel begrijpen. De sfeer was het hele jaar slecht, evenals de spelers. Het moet voor Erwin ook verschrikkelijk geweest zijn om te zien dat zijn verdedigers keer op keer dezelfde domme fouten maken. Bovendien is er weinig geld beschikbaar voor versterkingen. Het doelsaldo zegt genoeg over de kwaliteit van de huidige spelers. En dan heeft Erwin heeft nog veel punten gescoord met een zwakke selectie.

Vanavond is de bekerfinale. AZ is natuurlijk mentaal geknakt, Ajax eveneens. Exén van beide clubs gaat in ieder geval géén prijs scoren dit jaar, dus het zal wel een gevecht worden om leven en dood.

Uitslagen:

Excelsior – AZ 3-2
Willem II – Ajax 0-2
PSV – Vitesse 5-1
Heerenveen – Feyenoord 5-1
Roda – Heracles 7-0
Groningen – Utrecht 0-2
Twente – NAC 2-1
NEC – ADO 3-2
Sparta – RKC 1-0