Formule 1 anno 2009: een armoedig zooitje

Button wint schemeringsrace in Australië

De kredietcrisis heeft voor een grote aardverschuiving gezorgd in de Formule 1. De sport, die altijd bekendstond om de technische ontwikkeling en het grote geld, is door de aanzienlijke bezuinigingen een stuk saaier geworden. De technologische ontwikkeling staat op een laag pitje en verder wordt geprobeerd de ontwerpers zo weinig mogelijk speelruimte te geven. Geen aerodynamische foefjes meer op de auto, minder windtunnelgebruik, enzovoorts. De motoren moeten langer meegaan om geld te besparen. Het liefst hadden ze iedereen met dezelfde motor laten rijden; bijna was de standaardmotor gekomen.

Dit alles komt het spektakel niet ten goede. De betrouwbaarheid is zo groot geworden, dat bijna iedereen als een duracel-konijn de eindstreep haalt. Weinig uitvallers, weinig spektakel. Tot overmaat van ramp zijn de snelheidsverschillen wel erg klein geworden, wat echt niet heel leuk is;

• Het kampioenschap wordt meer door het toeval beslist
• Races krijgen vaker de gelukkigste winnaar in plaats van de snelste
• De onderlinge snelheidsverschillen zijn zo miniem dat er weinig dynamiek in de races is

Formule 1-simulaties

Uit ervaringen met het spel F1 2000 weet ik dat een verschil van ongeveer twee seconden tussen de snelste en traagste rijder een beetje een statische race oplevert. In het middenveld is een grote groep bolides vrijwel even snel en die blijft dan lang bij elkaar. Toevalligheden als een slechte pitstop(strategie) of een foutje kunnen dan doorslaggevend zijn. Er is een soort schijnspanning, want inhalen is nog steeds heel moeilijk.

Leuker is het als de snelheidsverschillen groter zijn. Het veld wordt uit elkaar getrokken, af en toe zit een snellere wagen klem achter een slome, mensen worden op een ronde achterstand gezet. Dat vind ik leuker. Of dat een snelle rijder door omstandigheden achterop raakt en een inhaalrace rijdt. Dat is meer de situatie in het spel Grand Prix 4, waarin het snelheidsverschil tussen de snelsten en de ergste prutsers soms wel een seconde of acht per ronde is.

Het verschil in de spellen is de manier waarop het geprogrammeerd is. Met F1 2000 hebben alle wagens andere eigenschappen. Daarin zit niet veel verschil. De ene wagen zal misschien 10 Newtonmeter meer koppel hebben dan de andere, of het zwaartepunt ligt een centimeter lager, maar in rondetijd maakt dat weinig uit. Bij GP4 wordt er gebruik gemaakt van verschillende gripniveaus voor alle auto’s. Daarin zit een behoorlijk verschil.

Een snelheidsverschil van drie à vier seconden per ronde tussen de snelste en traagste bolide lijkt mij optimaal. Het veld raakt niet te leeg, maar extreme menging tussen de snelste en traagste wagens wordt vermeden.

Ondertussen zit het veld vaak binnen anderhalve seconde van elkaar. Met weemoed denk ik terug aan de jaren 2003 en 2004, toen je nog echte snelheidsverschillen had. Toen je nog wist dat een Ferrari vooraan stond en een Minardi achteraan. Die zekerheid is nu weg.

2009

Hoe gek het dit jaar zou worden, bleek al in de tests. De McLarens waren niet vooruit te branden. Ferrari maakte een matige indruk. Nee, het was het nieuwe team van Ross Brawn dat hoge ogen gooide. Het leek wel of Honda nooit verkocht zou worden, maar uiteindelijk gebeurde het dan toch. De wagen, waar in 2008 al veelvuldig aan werd gewerkt, bleek meteen al snel te zijn. Kun je nagaan wat er was gebeurd als het team meteen verkocht was. De coureurs, Jenson Button en Rubens Barrichello, konden hun geluk niet op. Alle slechte jaren bij Honda waren vergeten. De bolide was goed en de rijders waren zeer te spreken over de motor. De Mercedes-motor was gewoon een stuk beter dan die Honda-motor die ze vroeger hadden.

De resultaten uit de wintertests werden doorgetrokken in het eerste raceweekend. De geelwitte bolides waren inderdaad niet te kloppen. In de kwalificatie waren ze 1 en 2. De Ferrari’s hadden het niet echt en de McLarens bakten er net zo weinig van als in de winter. Opmerkelijk was de zwakke prestatie van Renault. Vorig jaar eindigden ze goed, maar Alonso kon zich niet mengen om de hoogste plaatsen.

Race

Iedereen was benieuwd naar de eerste race. Zou er bij de start een lading voorvleugels sneuvelen? Zouden de nieuwe reglementen het inhalen bevorderen? Het zag er mooi uit. De slicks waren weer terug, het KERS-systeem zou nog een spanningselement toevoegen en de "favorieten" stonden op achterstand. Ondanks dat gebeurde er niet bijster veel in Melbourne.

Ok, bij de start was er een botsing. Hamilton schijnt inderdaad mensen te hebben ingehaald en er crashten wat ongeluksvogels uit de race. Maar of het nou aan de race zelf lag, of aan de slechte regie, er was weinig te zien en ik kreeg, omdat ik later inschakeld, absoluut geen beeld van wat er nou gebeurde.

Inhaalacties? Ik heb alleen de mislukte actie van Kubica op Vettel gezien. Dat was nog wel het leukste stuk van de race. Kubica was veel sneller, maar bij de inhaalactie raakten de wagens elkaar, waarna Kubica met een beschadigde wagen vol doorstampte en hard crashte. Datzelfde deed Vettel. Hij crashte en bleef nog een ronde doorrijden met een beschadigde wagen. Met een beetje mazzel had hij nog een aantal punten kunnen pakken; de race eindigde namelijk onder de safetycar, maar hij parkeerde zijn auto uiteindelijk toch maar achter op het circuit.

Vettel vond zichzelf een ongelooflijke sukkel, hoewel hij eigenlijk niet veel fout deed. Wel werd hij nog eens extra bestraft door de wedstrijdleiding: de volgende race moet hij tien plaatsen verder naar achteren starten. Dus die race is al verpest voor hem. Ook kreeg zijn team een boete omdat ze hem met een beschadigde bolide lieten rondjakkeren. Lekker is dat…

Wie ook werd bestraft, was Jarno Trulli. De veteraan had zijn champagne nog niet op, of hij kreeg een straf van 25 seconden omdat hij Hamilton zou hebben ingehaald onder "geel". Of het waar is, of niet, het blijft een buitenproportionele straf. Hamilton kreeg zodoende nog een extra punt in de schoot geworpen, iets waar hij niet op had gerekend. Het hele weekend ging slecht en toch scoorde hij een hoop punten.

Brawn

Ondertussen lijkt Brawn GP in een sprookje te zitten dat zelfs de stoutste verwachtingen overtrof. Want Button won ondanks een hele trage pitstop onbedreigd, terwijl Barrichello een race vol hindernissen tot een goed einde wist te brengen. Het is hem gegund. Door iedereen afgeschreven, hoewel hij het racen nog niet verleerd is. Daarnaast is hij een hele zachtaardige coureur, die jaren in de schaduw heeft gestaan van Der Michael. En dan knopje, die een fraaie carrixc3xa8re voor zich had, totdat de klad erin kwam en hij bij Honda twee kotsjaren had. Die zijn nu wel weer vergeten…

Waar McLaren het gezichtsverlies beperkt hield, deed Ferrari dat niet. De betrouwbaarheid, altijd een sterk punt bij Ferrari, bleek opeens een probleem. In een race waar iedereen probleemloos de finish haalde, hadden de rode bolides te kampen met merkwaardige mankementen.

Slot

Al met al was het wel leuk dat de hegemonie van Ferrari en McLaren is doorbroken, maar ik ben niet overtuigd dat het inhalen nou echt makkelijker is geworden door de nieuwe regels. Ook opmerkelijk was het late tijdstip van de race. Die begon om 17:00 plaatselijke tijd. Het is dat Australië nog zomertijd heeft, anders was de race na zonsondergang geëindigd, maar de laagstaande zon was ook niet alles. Ook was de datum merkwaardig laat: normaal gesproken begint het Formule 1-seizoen juist halverwege of zelf begin Maart. Dan heb je ook wat langere dagen in Australië. Waarschijnlijk wilden ze de teams wat langer de tijd geven, gezien de reglementswijzigingen.

Tot slot de bolides: Het viel mee hoe lelijk ze waren, dus misschien wen ik er nog wel aan.

Beter één vogel in de hand...

BSG weer met lege handen

Het begon zo veelbelovend en het eindigde wrang: BSG verloor met 3½-6½ van ESGOO en is daarmee praktisch gedegradeerd. Dat het de beste score van het seizoen was, was niet meer dan een schrale troost.

VR

Het begon allemaal gistermiddag. Ik had net een tentamen Bodemkunde gehad en ik snelde naar huis. Daar aangekomen was het stil, maar zag ik wel een tas. VR was dus aangekomen. Ik liep naar mijn kamer, waar ik hem achter m’n computer zag zitten. Hij had Chessbase aangezet en ik dacht dat hij lekker zat voor te bereiden. Mooi niet. xD Hij had wat eigen partijen ingevoerd, die hij me graag liet zien. Daarna ging ik nog wat partijen van Oscar Lemmers bekijken. Wist ik in ieder geval wat ik kon verwachten als ik tegen hem speelde. VR had zich ook nog niet voorbereid. Na zijn nederlaag tegen Dimitri Reinderman had 'ie me beloofd flink voor te bereiden, maar helaas bleef het bij mooie praatjes. Gelukkig was VR niet onbekend met zijn tegenstanders. Tot anderhalf jaar geleden speelde hij nog voor de club uit Enschede.

Even later had VR het wel weer gezien en vond hij een nieuwe sport uit: tegen jezelf snelschaken. Normale mensen gaan dan hele gare partijen spelen, zo niet VR. Hij speelde op het oog prima partijen tegen zichzelf. Verder liet hij nog wat partijen van zichzelf zien. Als tegenprestatie liet ik hem de partij die ik een paar jaar terug speelde tegen Jaap Vogel zien. Dat moest ‘m wel inspireren, dacht ik.

Na het avondeten gingen we doen wat we al een hele tijd niet meer gedaan hadden: half-blindschaken via MSN. Wie welke "rol" zou krijgen werd bepaald aan de hand van een worp met de dobbelsteen. Ik gooide een 2. Ewood gooide een 2 en VR… ook. Daarna gooide ik een 4 en ook dat voorbeeld werd gevolgd. Daarna verhoogde ik de inzet en gooide ik een 5. VR gooide meteen daarna een 6. Ewood kon het niet overtreffen, want hij gooide een 2. Dat betekende dat VR wit had en ik zwart en dat Ewood de zetten mocht bijhouden. Via MSN kreeg ik steeds de opdracht een zet in te voeren, terwijl ik aan een Excelbestandje zat te knutselen. Ik begon "preventief", met 1…h5, 2…e6 en 3…b5 (tegen 1.a4 2.a5 3.a6 4.axb7), waarna ik de aanval zocht. Helaas had VR zich gezond opgesteld en gaf ik m’n dame weg in plaats van dat ik mat gaf. 😦 Daarna duurde de partij nog vijftig zetten, waarna een wederzijds remiseaanbod kwam.

ESGOO komt met negen man

De volgende ochtend ging VR nog wat tegen zichzelf spelen. Zelf haalde ik nog wat croissants, die tot mijn opluchting alle drie naturel waren. Als leuke bijkomstigheid bracht m’n ma ons nog naar een stil Denksportcentrum. De bezoekers hadden de grootste moeite om op tijd aan te komen. Vooral de spelers van ESGOO, die ergens uit Enschede of nog verder moesten komen, hadden zich verkeken op de files waar ons land om bekend staat.

Het resultaat was dat de wedstrijd BSG – ESGOO met een kwartier vertraagd was. BSG 2 – VAS 3 begon wel op tijd, al zou Milo Boogaard het eerste bord van de bezoekers bezetten. Hij is echter nooit gesignaleerd. Het gevolg was dat Emiglio een gratis punt kreeg. Hetzelfde overkwam Ewood. Hij was aan bord 2 "opgeofferd", maar hij kreeg zomaar een punt in de schoot geworpen doordat zijn tegenstander niet kwam opdagen. Om twee uur kreeg hij een reglementair punt, waardoor BSG voor het eerst in tijden weer eens aan de leiding ging.

Achteraf bleek dat het afgelopen maandag al bekend was dat Ewoods tegenstander niet kon komen. Om het tweede niet te verzwakken werd er maar geen invaller naar Bussum gestuurd onder het motto van "Ach, wij winnen toch wel van BSG." En dat terwijl ESGOO serieus in degradatienood was gekomen als er werd verloren…

Hoe dan ook, er werd geen melding van gemaakt en Ewood beleefde nog een zenuwachtig uurtje, hoewel het allang bekend was dat hij geen tegenstander zou krijgen. Vreemde jongens daar in Enschede. Laat dan desnoods je barman meespelen…

Ook aan enkele andere borden begon ESGOO met een tijdsachterstand. De volgende keer maar wat eerder vertrekken, hè? Wat zag het er toch mooi uit: 1-0-voorsprong tegen een team met weinig bordpunten. En het mooiste was nog wel de tactische opstelling: Leon Pliester (4) en Hans Ree (5) waren wat naar achter gezet, om de punten te scoren die Coen (1), Ewood (2) en ik (3) zouden morsen. Wat een mazzel dat een "opgeofferd" bord dan meteen een punt cadeau krijgt!

De partijen

De stand op de borden is dan nog niet heel bijzonder. In de schaarse rondjes die ik loop vind ik dat Leon (4) best slecht staat, Large (6) staat misschien wat beter in een stelling met ongelijke lopers. Vin$ (7) speelt alsof de duivel ermee speelt tegen Jaap Vogel en staat beroerd. Lenaard (8) staat prima en Ton (10) staat op zich behoorlijk goed, al moet hij een beetje oppassen voor het zwarte loperpaar. De zwartborden zitten aan de "achterkant" en zijn daardoor niet goed zichtbaar voor mij.

Zelf probeer ik geconcentreerd te zijn. Meedenken in de tijd van de tegenstander en verder gezonde zetten blijven doen. "Creatief" als altijd had ik weer iets nieuws verzonnen op zijn openingszet. Ik had voor de partij met Large gesproken en hij zei dat hij onlangs tegen mijn tegenstander had gespeeld met snelschaak. Ik hoorde het aan en ik dacht "hmm… Een 1.d4-speler." En dat terwijl er schuin tegenover me een 1.e4-speler zat. Echter, ik had het fout. Mijn tegenstander deed 1.c4!? Tja, ik had geen zin in 1…e5, hoewel dat objectief wel de beste zet zal zijn. Op een training van Leon Pliester werd zwart er constant afgekickt met die opening. Ik had het vermoeden dat mijn tegenstander (Jaap de Jager, 2386) daar wel raad mee zou weten. Daarom speelde ik maar 1…c6!? "Het lijkt wel een Caro-Kann", dacht ik misprijzend. Mijn tegenstander gooide soepeltjes wat zetjes eruit en ik speelde van zet op zet. Een analyse zal nog moeten uitwijzen of ik slecht heb gestaan, of dat dat reuze meeviel. Zelf had ik het gevoel onder druk te staan en was ik blij dat ik door middel van afruil onder de druk vandaan kroop. Als een amateur zat ik alles af te ruilen in de verwachting dat het remise zou worden. Dat zal wel kunnen kloppen, want afgezien van een gebrek aan ruimte was mijn stelling in orde.

Ondertussen was VR klaar. Hij scoorde zijn vierde remise dit seizoen, maar glansloos. Voor m’n gevoel stond 'ie slecht, volgens Ewood stond hij goed. Ik kreeg mee dat hij uiteindelijk verloren stond, maar dat 'ie toch nog remise maakte. Dat zorgde in ieder geval nog voor een lach op het gelaat.

De staartborden presteerden prima. FM Henk zat aan bord 9 en hij speelde eindelijk weer eens een partij waarin zijn kwaliteiten naar voren kwamen. Zijn tegenstander ging een beetje schuiven, maar dat werd adequaat opgevangen. Het resultaat was dat wit met een zwakke a-pion en een achtergebleven c-pion kwam te zitten. Toen Henk de druk opvoerde, reageerde wit meteen verkeerd en verloor materiaal. Daarmee had Henk eindelijk een keertje gewonnen. Nog belangrijker: hij won met zwart. Dat was nog niemand gelukt dit jaar. Volgens Lenaard speelde Henk tegen een 2000-speler, maar dat was niet zo. Het was gewoon een 2200-FM, net als Henk.

Ton zat aan bord tien tegen Sarah Hoolt te spelen. Hoe de partij precies ging weet ik niet, maar het werd remise. Daarmee was Ton weer de topscorer bij BSG, al had ik wel een puntje van hem verwacht met wit. In het restaurant merkte hij op dat zijn tegenstandster een stuk beter was geworden. Daarbij doelde hij op de overwinning van Coen op haar. Dat was de eerste ronde van het seizoen 2005-2006, toen nog tegen Almelo in de tweede klasse. Wat is er toch veel gebeurd in drie-en-een-half jaar tijd…

De stand was nog steeds zeer gunstig, maar dat veranderde toen Lenaard een fraaie stelling tegen Peter Bulwark omtoverde in een verloren stelling. In de analyse na afloop met PJF en Ewood liet hij zijn ongelukkige hand in de partij zien. Ewood en PJF stelden steeds weer andere zetten voor, want hoewel de stelling erg goed was voor wit, was het lastig om het effe gauw uit te tikken. In de partij won Le een kwaliteit, maar leverde wel twee centrumpionnen in. Vervolgens kwam zwart opzetten en verloor Le heel snel. Vol plezier liet hij zien hoe hij werd matgezet. 😐

Gunstige stand

De stand was 3-2 en terwijl de zojuist ten tonele opgevoerde PJF binnenkwam, vond ik het wel tijd voor een remiseaanbod. Misschien had ik het ergens wel beter kunnen doen, want mijn tegenstander speelde het eind een beetje vreemd. Hij offerde plotseling een pion, waarna ik stilletjes dacht aan de overwinning nadat ik een zet deed waar ik wel blij mee was. Helaas wist hij zich te redden en kwam er een eindspel met beiden een loper en twee pionnetjes op het bord. Daarin dacht ik nog even op winst te kunnen spelen, maar ik kwam tot inkeer en bood remise aan. Dat werd na lang nadenken geaccepteerd. Mijn eerste zwartremise was een feit.

Na afloop zweeg mijn tegenstander in alle talen. Geen verwijten, geen complimenten, niks. Misschien was hij zijn remise aan het verwerken, dus ik gunde hem zijn stille momenten wel. Zelf zou ik ook niet blij zijn als ik de hele tijd beter zou staan tegen een 1700-speler en dat ik dan met moeite remise zou maken. Helemaal vervelend wordt het als zo’n gast dan nog wijs gaat doen na afloop.

Lege handen

Ondertussen waren er nog vier vogels in de lucht. Helaas waren de stellingen omgeslagen en stond BSG aan alle borden minder. Ewood voorspelde een kleine nederlaag, maar zelfs dat bleek te optimistisch.

Zo viel Coen aan bord 1 pas na heel lang spelen om. Onze "kopman" speelde waarschijnlijk een van zijn beste partijen van de afgelopen jaren. Uiteindelijk kwam hij in een dame-eindspel met een pion minder, waarin zijn tegenstander hem geen kans meer gaf.

Minder lovend kan ik zijn over Hans Ree. De viervoudig Nederlands Kampioen verloor weer eens met zwart. Zoveel schaakkennis en zoveel talent en dan niet in staat zijn met zwart desnoods op remise te spelen…

En wat te denken van Leon Pliester? Die speelde eindelijk eens tegen iemand van zijn niveau. Maar zijn partij was warrig. Speelde een opening die niks is voor wit, offerde een pion, waarvoor hij wel compensatie had, maar kwam ergens op het dubieuze idee een kwaliteit te offeren. In een lastig eindspel leek hij nog kansen te hebben, maar toen hij al zijn pluspionnen moest offeren om zwarts a-pion te elimineren, was het wel duidelijk dat hij ging verliezen. Twee lange rokades inmiddels. Bij mij is het bij twee korte rokades gebleven, toen was ik het verliezen beu. Leon gaat daarentegen steeds maar door met verliezen. En dat terwijl hij het in de analyses prima weet. 😐 Ondanks alles wil hij de volgende ronde gewoon aan bord 1 spelen. Die Joesoepov is wel te pakken!

Tot overmaat van ramp verloor Large nog. Hij had in het middenspel brutaal een remiseaanbod geweigerd en had in tijdnood de kous op de kop gekregen. Zoals Leon Pliester zou zeggen: "Hij ging tegen iemand met 200 elopunten meer op winst spelen." Maar goed, bij winst had BSG er misschien nog een gelijkspel uit kunnen slepen. Nu ging de wedstrijd reddeloos verloren.

Nederlaag

Het resultaat was in ieder geval dat de 3½-2½-voorsprong was omgetoverd in een 3½-6½-nederlaag. Ook deze wedstrijd, waarin we de grootste kans hadden om iets te scoren, werd uiteindelijk nog best dik verloren. Ik was na afloop dan ook teleurgesteld. Heb ik zelf eindelijk de smaak te pakken, winnen we nog niet… Het is wel opmerkelijk dat ik 0 uit 4 had voor de winterstop en dat ik daarna drie halfjes heb gepakt. Ik moet zeggen dat het echt scheelt dat ik wat gescoord heb. Ik heb ook veel minder last van spanning voor de wedstrijd. Mijn gevoel zegt me "het gaat wel goedkomen" en vaak heeft mijn gevoel dan gelijk.

Voor BSG gaat het niet meer goedkomen. Volgend jaar weer eerste klasse. Dan hoeven we niet steeds op te kijken naar de tegenstander. Hoewel ik dat zelf niet heel erg doe (ik vind het vaak gênanter om van een zwakkere te verliezen), heb ik wel het idee dat dit BSG gebaat is bij een tegenstander die te verslaan is. Daarbij kan het seizoen 2007-2008 mooi als referentiemateriaal gebruikt worden. Want volgend jaar gaan we alles winnen, let maar op. 😉

BSG 2

Ondertussen speelde BSG 2 4-4 tegen VAS 3. Emiglio kreeg zoals gezegd een punt. PJF, die vrijdag 21 was geworden, was niet van de partij. Geen punt, want Sjonnie Markus deed mee. Hoewel hij niet van de KNSB-competitie houdt (het voorbereiden en de kopjes), was hij toch opeens van de partij. Daarmee was hij de verrassing van de middag. Niet qua spel. Na een merkwaardige opening ging opeens van alles mis.

Er werden vooral zwartoverwinningen gescoord in het derdeklasseduel. Opmerkelijk genoeg was Ruben Hilhorst de enige zwartspeler van BSG 2 die niet won, terwijl Theo Slisser de enige witremise pakte. BSG 2 speelde zonder de ouwe knarren, maar met een aantal invallers. Bij een 4-3-stand kwam Tom Haenen gewonnen te staan tegen Tjibaria Pijloo, maar in tijdnood deed de beste man werkelijk waar ALLES fout wat je maar fout kan doen en verloor nog. Als buitenstaander denk ik dan wel van "kunnen die lui er echt niks van…" Zodoende werd het 4-4, wat voor BSG 2 stom puntverlies betekende en voor VAS 3 een sprankje hoop om uit de onderste regionen te komen.

Uitslagen:

BSG [2231] – ESGOO [2303] 3½-6½
1. C van der Heijden [2090] – R Fridman m [2450] 0-1
2. E de Groote [2161] – N.O. 1-0 R
3. J de Groote [2068] – J de Jager [2386] ½-½
4. L Pliester m [2361] – O Lemmers m [2388] 0-1
5. H Ree g [2419] – T Fiebig [2401] 0-1
6. La Ootes [2262] – F Kroeze f [2408] 0-1
7. V Rothuis m [2331] – J Vogel f [2175] ½-½
8. Le Ootes [2118] – P Bolwerk [2241] 0-1
9. H van der Poel f [2257] – M Müller f [2254] 1-0
10. T van der Heijden [2243] – S Hoolt [2024] ½-½

En dat is drie...

Verjaardag zonder feest

Na PSV en FC Twente te hebben uitgeschakeld, sloeg Olympique Marseille ook toe tegen Ajax. Na twee uur voetballen was Ajax in eigen huis blijven steken op 2-2, wat een slecht resultaat was na de 2-1-nederlaag in Frankrijk. Zodoende sneuvelde de laatste Nederlandse pion op het Europese podium.

In Frankrijk was Ajax nog gelukkig met de kleine nederlaag tegen Olympique Marseille, dat eerder al PSV uit de Champions League had gekickt. Het onderling duel eindigde in het voordeel voor de Fransen, die thuis met 3-0 wonnen nadat ze in Eindhoven met 2-0 hadden verloren. Tegen Atletico Madrid en Liverpool pakten ze vervolgens een puntje en PSV geen, waardoor ze nog net UEFA Cup mochten spelen.

In de UEFA Cup speelden ze tegen FC Twente en werden ze thuis gebatst. Helaas speelde Twente thuis zo slecht dat het nog op verlengingen uitdraaide en uiteindelijk verloor de ploeg uit Enschede nog. Gesterkt door deze narrow escape lukte het de Fransen om tegen Ajax het eerste duel wel te winnen. Aan Ajax de taak om het tweede duel te winnen.

Wedstrijd

Vol goede moed ging Ajax aan de slag. Gesteund door het thuispubliek gingen de Amsterdammers op jacht naar de openingstreffer. Anders dan tegen Fiorentina had Ajax het beste van het spel tegen de weinig sympathieke Fransen. Helaas is het spitsenprobleem bij Ajax nog steeds aanwezig. Waar Suárez volgens de commentator de man van de wedstrijd was, was hij eigenlijk de man van de gemiste kansen. Keer op keer faalde hij in kansrijke positie.

De 1-0 kwam dan ook van eenoog, tegen het einde van de eerste helft. Het doelpunt kwam op een gunstig moment, maar een minuut later lag de bal aan de andere kant al weer in het net. Daaraan was te zien dat Ajax nog lang geen topploeg is, want door een stommiteit was de gunstige stand omgeslagen in een vervelende. Ajax moest nog een keer scoren om de verlenging af te dwingen.

Jammer genoeg voor Van Basten was het dure tegendoelpunt te wijten aan Verfmeer, die uitkwam terwijl hij op zijn post had moeten blijven. Stekelenburg zag het vol ongenoegen aan op de bank. Heel boos is hij nu hij geen eerste keeper meer is, maar hij zal ook wel hebben gezien dat Verfmeer hem zeer goed verving. Helaas ging Verfmeer in deze belangrijke wedstrijd opzichtig in de fout.

Na de rust drong Ajax weer aan en werd de bevrijdende 2-1 dan toch gemaakt. Na de 2-1 miste Ajax nog wat kansen en werd het tijd voor de verlenging. In de verlenging gebeurde niet erg veel en leken beide ploegen aan te sturen op het penaltyschieten. Maar toen gebeurde het. Het was Boudewijn Z., die een vrije trap mocht nemen. Zonder veel gevoel poeierde hij in de muur, waarna de bal het luchtruim verkoos en even verderop de Ajax-defensie tot wanhoop dreef. De bal werd uit de lucht gepikt en ja hoor… het stond 2-2. GAME OVER

Na de 2-2 werd het duel onvriendelijk en kreeg Bruno Silva nog rood doordat Benarfa veinsde dat 'ie gekeeld was of zo. Maar dat maakte ook niet meer uit. De 2-2 bleef op het scorebord en zodoende werd de 109e verjaardag van Ajax geen feest.

Marseille

Het was alweer de zoveelste keer dit toernooi dat Olympique Marseille net aan de goede kant zat. Met zoveel mazzel hebben ze goede kansen om de UEFA Cup te winnen. Voor Ajax zijn de druiven zuur. Weer UEFA Cup gespeeld en weer niet gewonnen. Daarmee zijn ze op alle fronten min of meer uitgeschakeld. De bekeruitschakeling was wel stom, maar tegen AZ is dit jaar weinig te doen.

Over het algemeen zijn de prestaties van Ajax in Europa positief ontvangen. Winnen van HSV en Fiorentina, dat komt aan. Maar toch… Als je er dan uitvliegt tegen het minder hoog aangeschreven Marseille, dan is dat toch zuur. Als je de ambitie hebt om Champions League te spelen, moet je jezelf ook als doel stellen de UEFA Cup te winnen, mocht je de Champions League niet halen. Missie mislukt. 😦

Verlenging

Is het nou een voordeel om thuis te spelen als er wordt verlengd? In de verlenging is de stand per definitie 0-0 en wordt het thuisvoordeel gecompenseerd door de zwaarder tellende uitdoelpunten. Ik weet niet of hier veel statistieken van zijn, wel ken ik enkele ervaringen met de Nederlandse ploegen. Daarbij moet worden gezegd dat de ploeg die het tweede duel thuis speelt, vaak hoger wordt aangeschreven, omdat het als voordeel wordt gezien om de return thuis te spelen. Bekende voorbeelden zijn:

Olympique Lyon – PSV 1-1 1-1 PSV wint na strafschoppen
Real Betis Sevilla – AZ 2-0 1-2 na verlenging
Groningen – Fiorentina 1-1 1-1 Fiorentina wint na strafschoppen
Olympique Marseille – Ajax 2-1 2-2 na verlenging

Zelf denk ik dat de uitploeg in de verlenging in het voordeel is, omdat de tijd ontbreekt voor veel doelpunten. Bij het penaltyschieten denk ik dat het voordeliger is om in eigen omgeving te spelen, omdat er dan juist veel druk op staat. Dat lijkt me leuk om te onderzoeken.

Dat was het dan voor dit jaar. Volgend jaar beter. Ik ben benieuwd hoe AZ het volgend jaar gaat doen in de Champions League.

Engelse overheersing

Voorspelbare Champions League-avonden

Afgelopen week stonden de returns van de eerste knock-outronde van de Champions League op het programma. De acht duels waren netjes verdeeld over twee avonden, waarin de groepswinnaar het thuisvoordeel kreeg:

Dinsdag:
Bayern München (F) – Sporting Lissabon (C) [5-0]
Juventus (H) – Chelsea (A) [0-1]
Liverpool (D) – Real Madrid (H) [1-0]
Panathinaikos (B) – Villarreal (E) [1-1]

Woensdag:
AS Roma (A) – Arsenal (G) [0-1]
Barcelona (C) – Olympique Lyon (F) [1-1]
Porto (G) – Atletico Madrid (D) [2-2]
Manchester United (E) – Internazionale (B) [0-0]

Lang niet alles was beslist. Bovendien hadden de groepswinnaars een score van +2 =4 -2, net zoveel als de nummers twee. Ze hadden wel het thuisvoordeel. Uiteindelijk bleek dat dat maar weinig uitmaakte: bijna altijd won de ploeg die in de heenwedstrijd een goed resultaat had neergezet.

Bayern München – Sporting Lissabon 7-1 [5-0]

De "Rekordmeister" vestigde weer een record door in de knock-outfase met 12-1 over de tegenstander heen te walsen. Na de 0-5-uitzege kon er weinig meer gebeuren en de Portugezen liepen elkaar meer in de weg dan dat ze het Bayern moeilijk gingen maken. Voor het publiek was het alleen maar leuk dat de thuisploeg tegen zo’n "kneus" zat te spelen, maar de spanning was ver te zoeken. Menig amateurclub had meer tegenstand geboden.

Juventus – Chelsea 2-2 [0-1]

Chelsea had het moeilijk in Turijn. De ploeg van Guus H. liep steeds achter de feiten aan, maar door twee toevalstreffers kreeg de thuisploeg geen loon naar werken. Het was overigens pas het eerste "puntverlies" van Guus H. bij Chelsea.

Liverpool – Real Madrid 4-0 [1-0]

Wat doe je als je je uitwedstrijd met 0-1 hebt gewonnen? Ga je dan de voorsprong verdedigen? Of ga je gewoon vol op de aanval? Gelukkig deed Liverpool het laatste. Voor de wedstrijd maakte Wesley Sneijder zich geen zorgen: "Als Liverpool uit met 1-0 kan winnen, kunnen wij dat ook. En misschien zelfs wel met meer." Niets was minder waar. Real Madrid, dat zich in de winter versterkte met Diarra en Huntelaar, was volkomen kansloos. Niet dat Huntelaar speelde. Je mag maar één nieuwe speler inschrijven in de Champions League en dat werd die Diarra. Ondanks dat stonden er bij de aftrap wel vier Nederlanders op het veld. Waar Kuijt en Babel de avond van hun leven hadden, hadden Sneijder, Robben en Van der Fart een avond om zo snel mogelijk te vergeten.

Panathinaikos – Villarreal 1-2 [1-1]

Met Ajax lukte het Ten Cate niet om zich ook maar één keer te kwalificeren voor de Champions League. Steeds ging het in de beslissende wedstrijd mis (zoals tegen Kopenhagen, Slavia Praag en Dinamo Zagreb.) Met Panathinaikos slaagde hij er zelfs in de groepsfase als winnaar af te sluiten en na de 1-1 in Spanje zag het er goed uit. Maar ja, Ten Cate is Ten Cate… In het nationale bekertoernooi vloog zijn ploeg er al uit tegen een laagvlieger, een paar weken later in de Champions League kreeg Panathinaikos weer een dreun. Ten Cate wilde de "voorsprong" verdedigen en zo roep je natuurlijk de problemen over je af. Nog één keer kon de thuisploeg terugkomen, maar na de 1-2 waren ze volledig knock-out. Na afloop was de assistent van Ten Cate opvallend tevreden. Tja, je hoeft natuurlijk niet zo arrogant als Mourinho te zijn, maar waar blijft de emotie? Een ploeg die van Internazionale en Werder Bremen heeft gewonnen en dan "tevreden" is met de uitschakeling tegen Villarreal op eigen veld?!

AS Roma – Arsenal (w.n.s.) 1-0 [0-1]

Arsenal zat op rozen na de 1-0-zege in eigen huis. De nummer 6 van de geplaagde Italiaanse competitie was in eigen huis echter in staat tot een stuntje door al gauw de 1-0 te maken. Het wachten was op de gelijkmaker, maar Arsenal was niet in goeden doen. Met pijn en moeite wisten ze de strafschoppenserie te halen, waarin ze de eerste de beste strafschop misten. Daarna deden ze echter niks meer fout en lag AS Roma er alsnog uit door twee verprutste penalty’s. Jammer. Wat ook jammer was, was hoe de NOS de spanning uit de strafschoppenserie haalde in de samenvatting: zend alleen de eerste en laatste pogingen uit. "Wat zal er nu gebeuren? Oh, hij mist! Wat jammer nou…"

Barcelona – Olympique Lyon 5-2 [1-1]

Barcelona is ook weer een ronde verder. Dat is vooral leuk voor ze omdat Real Madrid hard op hun donder kreeg, maar daar blijft het dan wel bij. Want als de wedstrijden tegen Olympique Lyon iets hebben laten zien, dan is het wel dat Barcelona nog een lange weg te gaan heeft. Voor Olympique Lyon geldt dat nog meer. Weer strandde de ploeg vroeg in het toernooi in een draak van een wedstrijd. Ondanks dat de bezoekers uiterst verdedigend speelden, kreeg Barcelona kans na kans. Het zou een doelpuntrijke wedstrijd worden, zo werd er verteld. Na tien minuten samenvatting was er nog niks gebeurd. Pas op het einde van de eerste helft werd er gescoord en de doelpunten vielen als rijpe appels. Binnen een kwartier waren de Fransen op een 4-0-achterstand gezet. Daarna liet Barcelona de Fransen nog terug in de wedstrijd komen, maar al gauw had Barcelona de wedstrijd weer onder controle. Toch is dit kortstondige gebrek aan scherpte het verschil tussen de top en subtop. Uiteindelijk wonnen de Catalanen de wedstrijd met 5-2 en eindigden de Fransen met tien man.

Porto – Atletico Madrid 0-0 [2-2]

Porto gaat door na twee remises tegen Atletico Madrid. Dat is zeker geen slechte prestatie. Wie de uitslag ziet, zou denken dat Porto op remise speelde, maar dat was niet zo. Ze hadden de hele tijd het betere van het spel, maar het was onvoldoende voor een doelpunt. Voor Atletico waren de druiven zuur: ze bleven in alle wedstrijden ongeslagen, maar ze liggen er nu wel uit.

Manchester United – Internazionale 2-0 [0-0]

In Milaan was Manchester tien klasses beter dan de thuisploeg, maar bleef het 0-0, in Manchester waren de ploegen aan elkaar gewaagd en won United met 2-0. Over twee duels zijn ze natuurlijk verdiend door, maar opmerkelijk was het wel. Na afloop was Mourinho opvallend mild. Die ouwe was hem dit keer te slim af, dus stelde hij zich maar een keertje nederig op. Wel een opmerkelijke strategie, door thuis "verstoppertje" te spelen en dan in de return proberen toe te slaan. De Italiaanse arrogantie leverde echter weinig op, want ook de laatste Italiaanse pion verdween van het hoogste podium.

Uitslagen:

Dinsdag:
Bayern München (F) – Sporting Lissabon (C) 7-1 [5-0]
Juventus (H) – Chelsea (A) 2-2 [0-1]
Liverpool (D) – Real Madrid (H) 4-0 [1-0]
Panathinaikos (B) – Villarreal (E) 1-2 [1-1]

Woensdag:
AS Roma (A) – Arsenal (G) (w.n.s) 1-0 [0-1]
Barcelona (C) – Olympique Lyon (F) 5-2 [1-1]
Porto (G) – Atletico Madrid (D) 0-0 [2-2]
Manchester United (E) – Internazionale (B) 2-0 [0-0]

Uiteindelijk gingen er vijf groepswinnaars door en drie nummers twee. De thuisploegen wonnen 7 keer, de uitploegen 3 keer en er waren 6 remises. De doelcijfers waren met 28-17 in het voordeel voor de thuisploegen.

Poules:

A
1. AS Roma 12 12-6
2. Chelsea 11 9-5

B
1. Panathinaikos 10 8-7
2. Internazionale 8 8-7

C
1. Barcelona 13 18-8
2. Sporting 12 8-8

D
1. Liverpool 14 11-5
2. Atletico 12 9-4

E
1.Manchester 10 9-3
2. Villarreal 9 9-7

F
1. Bayern München 14 12-4
2. Olympique Lyon 11 14-10

G
1. Porto 12 9-8
2. Arsenal 11 11-5

H
1. Juventus 12 7-3
2. Real Madrid 12 9-5

UEFA Cup

In de UEFA Cup vielen er bijna alleen maar thuiszeges te bewonderen. Alleen Galatasaray en Sporting Braga wisten op vreemde bodem een gelijkspel te behalen. Ajax ging ten onder in Marseille. FC Twente won daar onlangs nog met 0-1 en PSV ging daar ten onder met 3-0. Ajax zat daar tussenin: het werd 2-1. Daarbij was Ajax de morele winnaar, want 2-1 is theoretisch gezien geen slechte uitslag en Ajax speelde een helft met tien man. Gek genoeg stond het toen al 2-1 en liep Ajax geen verdere averij op. Toch kunnen er nog steeds gekke dingen gebeuren in de ArenA. Aan de andere kant krijg je een heel ander soort wedstrijd als je thuis moet winnen. Bovendien wonnen PSV en FC Twente hun eerste duel en verloren ze het tweede duel van Marseille. Ik ben benieuwd hoe het gaat als de Fransen met een voorsprong aan hun tweede duel beginnen. Vast staat dat (de ploeg van) Erik G. een heet avondje gaat beleven in Amsterdam. De coach van Olympique Marseille kon zijn minachting voor Ajax niet onderdrukken door de Amsterdammers lager in te schatten dan FC Twente en PSV. Dat eerste kan ik nog wel begrijpen, maar dat laatste niet. Overigens won Ajax in de competitie met 0-2 van Twente en met 4-1 van PSV. In ieder geval zal iedereen op scherp staan, maar de ervaring met Fiorentina leert dat het voor Ajax niet zo makkelijk is om thuis te winnen.

Op woensdag is de return. Drie keer is toch scheepsrecht?

BSG blijft super gelijkmatig

Geen stunt tegen SO Rotterdam

Het eind van de KNSB-competitie komt in zicht. Gisteren werd de zesde ronde gespeeld. BSG mocht op bezoek bij SO Rotterdam, in Rotterdam dus. BSG behaalde weer een typische BSG-score: het werd 8-2. Alleen tegen HMC (8½-1½) en Voerendaal (3-7) werd er met een andere score verloren.

Anders dan bij de andere uitwedstrijden kwam VR bij ons logeren. Het was een beetje een rare avond, want het schaken leek op de laatste plaats te komen. Ewood wilde graag het spel Stunts spelen. Dat is een DOS-spel uit 1990, waarin je met blokkerig uitziende auto’s op een zelf ontworpen circuit allerlei stunts kunt uithalen. VR vond het maar niks en Ewood ging daarom maar een vaag spel doen met poppetjes die bommen moesten neerleggen. Later gingen VR en Ewood onder het genot van een bak chips tegen elkaar schaken. Ewood won verrassend met 5½-4½ in een match waarin zwart het vaak voor het zeggen had.

De avond ging voorbij en de voorbereiding schoot er een beetje bij in. VR had zich alleen voorbereid op Luc Winants, Ewood had zich op iemand voorbereid die "dit jaar nog niet aan bord acht had gezeten" en ik… Ik had alleen een aantal partijtjes bekeken… Bijna zonder voorbereiding zou ik de confrontatie aangaan met een speler die zo’n 300 punten meer achter z’n naam had staan. Ik had dus weinig te verliezen…

De match

De wedstrijddag was weer een prachtige dag. Het was mooi lenteachtig weer en ik had er wel zin in. We moesten om kwart over tien verzamelen op Naarden-Bussum, wat ook wel lukte. Ik had wat croissants gehaald en ik had m’n fiets nog in de tuin gelaten, om naar het station te fietsen. Zei Ewood ineens dat we met de auto gingen, omdat zijn fiets nog steeds stuk was…

Op het station was toen alleen nog FM Henk. Voor VR was het de eerste keer dat hij op Naarden-Bussum was, zei hij. Later kwamen EB en Ton aan. In de trein gingen zij Ewoods Gibraltarquiz nog maken. Ook gingen we nog wat openingen uitvoeren op Ewoods magneetbordje. VR wilde wel Schots met Pf5 doen, zei hij. Ewood toonde echter vrij simpel aan dat die opening erg slecht is voor wit, waarna VR de variant wilde spelen die hij twee jaar geleden ook tegen Good Luc speelde, wat ik wel grappig vond.

Ruim op tijd kwamen we aan in het diepste punt van Nederland, waarna we met de benenwagen naar de speelzaal liepen. Le meende dat het dezelfde school was als waar het Huttontoernooi in 2006 werd gespeeld, maar hij had het mis. Ik had het ook wel raar gevonden om in dergelijke kleine lokaaltjes te gaan spelen.

De speelzaal was vrij klein en er waren slechts analoge klokken. Het verbaasde me dat het meesterklasseteam van SO Rotterdam maar twee teams in de KNSB-competitie had zitten. Het duurde even voordat ik mijn plaatsje had gevonden. Ik zat aan bord 7. De oneven borden zaten aan de raamzijde en de even borden in de rij daarnaast. Daarnaast speelde het tweede team van de thuisclub.

Opstelling

Rotterdam speelde met twee invallers (en niet vier zoals de teamleider achteraf mededeelde): Luc Winants en Zhaoqin Peng deden niet mee. Zij werden vervangen door Stephane Hautot (een Fransoos die niemand kende) en Etienne Goossens. Dat kon je nou ook weer niet een hele dramatische verzwakking noemen. BSG was helemaal compleet.

VR was aan bord 1 opgesteld en hij trof Dimitri Reinderman. Die schrok daar toch een beetje van. Leon Pliester speelde aan bord 2, ondanks zijn score van ½ uit 5. Met Hans Ree aan #3 en Large aan #4 was de opstelling vrij gewoon te noemen. Zelf speelde ik tegen Martin Martens. Ik dacht dat dat een speler was van AZ, maar hij blijkt dus ook te kunnen schaken.

Twaalf uur

De wedstrijd begint al om twaalf uur, wat ik niet erg vind. Hoe eerder, hoe beter. Helaas was ik zo met mijn partij bezig, dat ik weinig van de andere partijen heb gezien. Professioneel, hè?

Hieronder een samenvatting van de partij. Hoewel ik lang bezig was, duurde de partij "maar" 51 zetten. Mijn andere twee witpartijen duurden meer dan 100 zetten!

Jesper de Groote [2068] – Martin Martens [2393]

Toen ik aan m’n bord kwam zitten, stelde ik me voor mijn doen heel zelfverzekerd voor. Dat is vaak een goed voorteken bij mij.

De partij begon met 1.e4 c5 2.Pf3 e6 3.d4 cxd4 4.Pxd4… Dat had ik in de trein nog op het bord gehad, maar 4…a6 niet. Ik deed 5.Ld3!? Dat wist ik me nog te herinneren. Mijn tegenstander deed gauw 5…Pf6 en ik besloot 6.c4?! te doen. Volgens Ewood was 6.0-0 nauwkeuriger. Volgens VR kan ik nog veel winst boeken in de opening. Dat weet ik, maar in de partij bleek dat ik ook op andere gebieden nog het een en ander kan winnen…

Er ontstond een soort egelopstelling. In een van de boekjes van "Elementen van de schaakstrategie" laat Herman Grooten zien hoe zijn geliefde systeem een aantal witte stellingen uitrookt. Dat gebeurde nu niet en ik had het idee dat ik behoorlijk goed stond.

Ik had hier vrolijk 18.Dd4 gespeeld en ik zag het zonnig in: Zwart moet b6 redden, maar bijvoorbeeld 18…Pfd7 gaat niet, want dan hangt d6. Op 18…b5 komt 19.cxb5 axb5 en dan 20.Db4 of zelfs 20.Db6 en zwarts b-pion is zwak. Natuurlijk zag ik wel dat de dame kwetsbaar stond, maar ik dacht dat zwart niet kon profiteren…

Er volgde 18…Pd5!? en ik zag dat ik of met een slechte stelling kwam te zitten, of dat ik m’n dame moest offeren. Na de partij zei m’n tegenstander dat hij ook 18…Pxe4 had overwogen. Dan kan wit nog 19.Dxb6 doen, wat niet zo duidelijk is. Of de stelling na 19.fxe4 beter of slechter is dan in de partij, weet ik ook nog niet. Ik sloeg het paard verrassend met de e-pion, omdat ik dacht dat ik na 19.cxd5 Pxf3+ 20.gxf3 Lxd4 21.Pxd4 Tc8! problemen zou krijgen als de torens van het bord gingen.

Helaas had ik het idee dat ik door de combinatie slechter was komen te staan. Wel had ik drie stukken voor een (passieve) dame, waardoor ik meer "velden" had, aan de andere kant miste ik op de koningsvleugel enkele pionnen.

Dit was de stelling na de combinatie. Zwart heeft zojuist 23…f5 gedaan en ik greep naar 24.Pg3?! om de opstoot van de g-pion te verhinderen. Ik vervolgde met het plan om de loper op b1 "aan het werk" te zetten via d3-f1, ook omdat zwart zijn loper op a8 omspeelde naar c8. Pas op de 29e zet zag ik dat het niet meer op deze manier verder kon:

Ik had hier 29.a5 gespeeld, om met Pa4 en c5 mijn stukken te activeren. Ik had toen wel spijt van zetten als 27.Te1? en 28.Lg2? Na 29.a5 nam de partij een hele andere wending. Opeens had ik het initiatief. Te lang had ik het niet aangedurfd om (nog meer) pionnen te offeren om mijn stukken te laten meedoen en dat werd me bijna fataal.

"Hoe zal ik op c5 slaan?" Met de toren? Dat valt een dame aan. Of met het paard? Dan dreigt er een aftrekaanval. Jammer genoeg is 32…Dd6 dan wel sterk. Dus besloot ik tot 32.Lf1!? "Die pion loopt niet weg," werd mij dan verteld. De pion op d5 is plotseling indirect gedekt. Helaas sloeg ik na 32…Dg7!? alsnog met het verkeerde stuk op c5: 33.Txc5? g4! en er kwamen weer nare problemen.

De zet voor de tijdcontrole. Ik had nog maar iets van een minuut voor de laatste zet en ik deed 40.d7. Nu was zwart aan zet en hij deed een matige: 40…Tg8? Hier was 40…Df6 beter geweest. Na 40…Tg8 dacht ik dat ik gewonnen stond, want zwart laat een paar torens ruilen. Na afloop liet Leon Pliester zien hoe ik "simpel" had kunnen winnen. Ik kon hier in ieder geval lang nadenken over hoe ik de "beslissende klap" kon uitdelen, maar hoe langer ik keek, hoe minder duidelijk het werd. Na een half uur (!) nadenken deed ik eindelijk het voor de hand liggende 41.Pxf5.

Zwart deed 41…Df6, waarna 42.Txe5 volgens Leon zou hebben gewonnen. Ik dacht dat 42…Txg1+ 43.Lxg1 Dg6 dan lastig was, maar dat is niet zo. Er dreigt steeds Te8 met winst. De weerlegging van 42.Txe5 is echter 42…Dxe5! 43.Ld4 Dxd4 44.Pxd4 f2! Ik deed het subtiele 42.Tc8, want ik wilde de koning op de achterste rij houden, zodat ik onder omstandigheden met schaak kan promoveren.

Er volgde echter 42…Tgf8! Niet gezien! Ineens dacht ik dat ik weer verloren stond. Volgens Leon moest ik nu gewoon "consolideren" met 43.Pg3. "Dan zie je wel of het remise wordt, want NU moest je maar hopen op remise." Zoiets zei hij. Ik dacht echter met 43.Lh4 te winnen, maar ik zag wat over het hoofd… 43…Dxf5! Beter dan 43…Dxb6? 44.Lxd8 Txd8 45.Pd6 (45.Txd8+ Dxd8 46.Ph6! wint nog sneller) en zwart gaat keihard z’n ondergang tegemoet. 43…Dxf5 is hele andere koek: 44.Txd8 Txd8! (Niet gezien! Ik dacht dat hij meteen 44…f2 zou doen) 45.Lxd8 f2!

Hier meende ik 46.Le7 te kunnen doen, maar dan is 46…Df3 opeens mat. Ik had dus maar één zet: 47.Kg2 en hopen dat het remise wordt. Dat gebeurde dan ook na 47…fxg1D+ (eigenlijk een omgekeerde toren) 48.Kxg1 Dg4+ 49.Kf2 Df5+ en de zetten werden nog even herhaald. Op de 51e zet fluisterde m’n tegenstander iets, maar hij schreef geen remisetekentje. Ik vroeg maar of hij remise aanbood en hij bevestigde. Dat kan ik niet weigeren. Thuis bleek dat zwart met 48…Dg6! had kunnen winnen: Na 49.Kh1 of f2 en steeds dreigt er een dubbele aanval op f7, waardoor ik m’n loper niet naar e7 kan halen.

Een zwaarbevochten remise in een leerzame, dus niet al te hoogstaande partij. Een mooie partij voor de neutrale toeschouwer, derhalve. Na afloop kon ik nog even nakaarten met m’n tegenstander. Alleen Large was toen nog bezig. De stand was toen 7½-1½ in Rotterdams voordeel. Wat was er misgegaan?

Aan bord 1 besloot VR te gaan offeren, maar zijn aanval sloeg niet door. Na een paar uur kon hij alweer naar huis. Ook Leon verloor vlug. Hij waagde zich aan een Sveshnikov en raakte door een dubbele aanval al gauw in moeilijkheden. ½ uit 6 inmiddels. Hans Ree maakte weer eens remise met wit. Large stond de hele partij moeilijk, maar hij wist uiteindelijk nog knap een halfje te scoren. FM Henk stond erg goed, heb ik gehoord, maar hij raakte de draad kwijt toen zijn tegenstander een soort wanhoopsoffensief inzette. Ook Ton van der Heijden ging er vrij hard af. Ondergetekende speelde dus remise, net als Ewood, die tot zijn ongenoegen zag dat hij tegen een onbekende speelde. Hij ruilde vakkundig alles af en maakte remise. Coen stond wel aardig, maar hij verloor toch, net als Le. Hij speelde een truc één zet te laat uit en toen was de truc niet meer goed…

Dat waren dus de uitslagen. Hieronder het overzicht:

SO Rotterdam [2400] – BSG [2231] 8-2
1. D Reinderman g [2546] – V Rothuis m [2331] 1-0
2. F Cuijpers m [2489] – L Pliester m [2361] 1-0
3. M Solleveld m [2495] – H Ree g [2419] ½-½
4. J Bosch m [2422] – La Ootes [2262] ½-½
5. P Vandevoort m [2410] – H van der Poel f [2257] 1-0
6. J van de Griend f [2357] – T van der Heijden [2243] 1-0
7. M Martens m [2393] – J de Groote [2068] ½-½
8. S Hautot f [2338] – E de Groote [2161] ½-½
9. E Goossens f [2278] – C van der Heijden [2090] 1-0
10. B Pel f [2273] – Le Ootes [2118] 1-0

Na afloop gingen we (EB, Ton, Henk, Ewood, Le en ik) nog uit eten en vervolgens met de trein terug. Ondanks dat we een uur eerder begonnen, waren we alsnog laat thuis. Ik was blij met m’n remise, al dacht ik dat er meer in had gezeten. In ieder geval had ik me wel vermaakt en dat is wel het belangrijkste.