Fattle houdt Webber tegen

Oliedom

Tijdens de Grand Prix van Japan in 2007 ramde debutant Fattle zijn "halve" teamgenoot Webber uit de race tijdens de safetycarfase. Destijds werd Luis verantwoordelijk gehouden voor deze botsing, doordat hij plotseling heel traag had gereden. Anno 2010 zijn Fattle en Webbah "echte" teamgenoten. Tijdens de Grand Prix van Turkije vochten de twee heren een duel uit om de koppositie en weer ging het faliekant fout. En weer zat Luis in de buurt.

In het begin van het seizoen liet Fattle Webbah alle hoeken van de baan zien. Webbah maakte in de eerste races van het seizoen een zwakke indruk, maar de laatste races doet hij het ineens veel beter en rijgt hij in een superieure Red Bull de polepositions aan elkaar. Fattle kan gek genoeg niet meer schitteren. Ook ditmaal werd hij in de kwalificatie verslagen. In de race wilde hij per se iets rechtzetten. Hij moest laten zien dat hij beter was dan zijn bejaarde teamgenoot. 2010 had ZIJN jaar moeten worden.

Als de lichten doven, komen de Red Bulls zoals verwacht veel beter van hun plaats dan de McLarens, die naast de racelijn starten en daardoor weinig tractie hebben. Webbah blijft aan de leiding, terwijl Fattle naar de tweede plaats oprukt. Luis vecht terug en heeft de Germaan al snel weer te pakken. Hetzelfde doet Button. Hij raakt de vierde plaats bij de start kwijt aan Shoeface, maar ditmaal gaat hij zijn kwelgeest al in de eerste ronde weer voorbij.

De Red Bulls en McLarens blijken in de race een klasse apart te zijn. Shoeface ziet de top 4 met een snelheid van een seconde per ronde bij hem vandaan rijden. In de race lijken de McLarens wat sneller te zijn. Luis dringt aan bij Webbah, die van de kopgroep misschien wel het traagst is, maar hij komt er niet voorbij. Op het rechte stuk is zijn bolide sneller, maar om te kunnen inhalen zou het rechte stuk nog een kilometer langer moeten zijn.

Fattle dringt niet echt aan en ook Button overhaast zich niet. Ze wachten tot de pitstops om hun slag te slaan. Fattle gaat als eerste naar binnen. Hij heeft dus als eerste het voordeel van nieuwe banden. Daarom besluiten Webbah en Luis de volgende ronde binnen te komen, om hun bandennadeel binnen de perken te houden. Luis’ stop is echter slecht en hij verliest terrein op Webbah. Zelfs Fattle is hem voorbij. Button rijdt aan de leiding. Hij rijdt goede rondetijden, maar hij komt in de ronde voor zijn pitstop in verkeer, waardoor hij weer als vierde kan aansluiten. Red Bull heeft dus goede zaken gedaan bij de pitstops.

Luis besluit Fattle maar meteen aan re vallen en hij weet zijn auto aan het eind van het rechte stuk zelfs naast de Red Bull te zetten. Luis verremt zich echter en schiet te ver door, waarna Fattle er weer vandoor is. Als de top 4 tijdelijk is uitgespeeld, gooit een regenverwachting opeens roet in het eten. Wat de rijders niet weten, is dat de regen steeds later verwacht zal worden.

Domste-actie-van-het-jaar-award

Of het de regendruppels zijn of niet, dat zullen we nooit weten, maar opeens is Webbah zijn kleine voorsprong op Fattle helemaal kwijt. De opgefokte Fattle ziet zijn kans schoon en zet zijn stier naast die van zijn teamgenoot. Webbah is er niet zo blij mee en hij gaat geen millimeter opzij. Fattle zit klem tussen de wagen van zijn teamgenoot en de baanmarkering. Als hij naast zijn teamgenootje zit, stuurt hij opeens naar rechts. Een botsing is onvermijdelijk. Fattles wagen komt al spinnend tot stilstand, Webbah mist de bocht en sluit achter de McLarens weer aan met een vernielde voorvleugel. Voor Fattle zit de race erop: zijn achterband is stuk. Webbah moet zijn voorvleugel laten repareren, maar zijn voorsprong op Shoeface is genoeg om de derde plaats te behouden. Zodoende heeft Red Bull nog wel een podiumplek veiliggesteld, maar gooide het in een actie 28 (!) punten weg. Daar is maar één woord voor… Oliedom.

De McLarens krijgen zodoende de overwinning in de schoot geworpen, maar ook Martin Whitmarsh krijgt de schrik van zijn leven als hij zijn rijders met elkaar ziet duelleren. Beide rijders krijgen de opdracht het rustig aan te doen, maar dat is voor Button juist een aanmoediging om toch een gooi naar de koppositie te doen. Op het lange "rechte" stuk passeert hij Luis. Die geeft zich niet gewonnen en plaatst een tegenaanval op het rechte stuk van start/finish. De bolides raken elkaar lichtjes, maar Luis heeft zijn positie weer terug. Whitmarsh kan weer rustig ademhalen, maar waar was dit machogedrag nou voor nodig?

Ondertussen heeft Fattle alle moed bij elkaar geraapt om toch maar de pers te woord te staan. Zelden had een coureur meer uit te leggen dan hij. Bijna net zo lastig is het uit te leggen waarom Alguersuari (!) ondanks de regendruppels opeens de snelste raceronde neerzet. Button begint het juist rustiger aan te doen, hij stelt zich tevreden met de tweede plaats. Zodoende rijden de McLarens rustig naar de finish. Je zou verwachten dat de McLaren-coureurs met een brede grijns achter het stuur zitten, maar dat valt mee. Luis is bijzonder ontstemd over de inhaalactie van zijn teamgenootje.

Dat het niet de race van de gelukkigste inhaalacties is, bewijst Alonso wel. Na een slechte kwalificatie zat hij de hele race achter de Renault van Petjerov. In de slotfase besluit hij een inhaalactie te wagen. Petjerov verdedigt fel, maar eigenlijk te fel. Hij komt steeds verder in moeilijkheden en uiteindelijk is hij zijn plekje kwijt. Bij de inhaalactie raken de wagens elkaar, waarna Petjerov met een lekke band afhaakt en uiteindelijk ver buiten de punten finisht. Alonso eindigt als achtste, een plekje achter zijn teamgenootje Massa. Het is niet best wat Ferrari de laatste tijd laat zien. De snelheid is goed weg. De Mercedes eindigden als vierde en vijfde, voor Kubica. Subtiel en Co Biaggi pakten de laatste punten.

Nababbel

Bij de persconferentie is men vooral benieuwd naar Webbahs commentaar. Hij schoof voorzichtig de schuld naar zijn teamgenoot, maar harde uitspraken wenste hij niet te doen. Fattle was nog voorzichtiger in zijn bewoordingen. En dat terwijl de botsing Red Bull alleen al 28 punten kostte. Erger nog: McLaren, een serieuze concurrent in het constructeurskampioenschap, kreeg er 16 punten bij. Ten opzichte van McLaren heeft Red Bull dus 44 punten in de prullenbak gesmeten. En Button deed ineens goede zaken in het kampioenschap. Als hij had gewonnen, had hij zelfs de leiding in het WK overgenomen. En Fattle? Die zakte naar de vijfde plaats.

Het blijft bizar om te zien hoe vaak Red Bull zich dit seizoen al in de voet heeft geschoten. Er zijn weinig races waarin het energiedrankje niet de snelste wagen had en desondanks is het kampioenschap nog volledig open. Ondertussen circuleren er geruchten dat Webber naar Ferrari gaat, waar men niet tevreden zou zijn over Massa. Het is vast onzin, maar gezien het haantjesgedrag van Fattle kan het zomaar waar zijn. Er ontketent zich steeds meer een strijd tussen de Red Bull-rijders en nu ging het gruwelijk mis. Een breuk bij Red Bull dreigt.

Nederlands jaarlijkse afgang

Songfestival

Het Eurovisiesongfestival maakte weer eens duidelijk dat het met Nederlanders nooit wat zal worden. Een pijnlijk gebrek aan smaak is hoofdschuldige, maar een gebrek aan zelfreflectie en een overschot aan naïviteit maakt het alleen maar erger. Voor de zesde keer op rij kwam Nederland niet in de finale, wat een record schijnt te zijn.

Eén ding weet iedereen: in het buitenland heeft men het niet zo op Nederlanders. Tijdens de zomervakantie stikt het in heel Europa van die asociale lui, die zich in die paar weken helemaal laten gaan. En dan nog dat “gutturale” taaltje (zeker nog nooit Spaans gehoord) waarmee die ongelikte beren al schreeuwend trachten te converseren. Nee, erg slim was het dan ook niet om een Nederlandstalig lied te gaan voordragen. En als je dan ook nog eens met zo’n hersenloos homolied aankomt (“rijmelarij van likmevestje”), dan zit je helemaal gebakken.

Het debacle kwam niet onverwachts voor de criticasters. Die hadden het maanden geleden al aan zien komen:

“Sieneke lijdt onder alle kritiek die ze in aanloop naar het Songfestival over zich heen krijgt. De 17-jarige won zondag het Nationaal Songfestival met haar oer-Hollandse versie van ‘Ik Ben Verliefd – Shala Lie’. Die wordt onder meer op internet met de grond gelijkgemaakt.

‘Een van de verschrikkelijkste nummers ooit’ en ‘Niet Eurovisie-waardig’ zijn enkele predicaten die Sieneke’s ‘Shala Lie’ opgeplakt kreeg.”

Zelf hadden de betrokkenen alle hoop op een goede afloop:

“Vader Abraham is enkel tevreden met een finaleplaats. De afgelopen vijf jaar ontbrak Nederland in de finale van het Eurovisie Songfestival. “We komen hier echt ver mee“, voorspelt Kartner. “De wraak zal zoet zijn.”“

Om Nederland in de waan te laten dat ze dit jaar echt op de goede weg waren, begonnen de Duitsers de Nederlandse inzending de hemel in te prijzen.

“Langzaam maar zeker begint het Hollandse Sha-la-lie Sha-la-la de outsider op het Eurovisie Songfestival te worden. Het nummer lijkt aan te slaan.

(…)

Het hoofd van de Duitse delegatie noemde Nederland op zijn eigen persconferentie de favoriet voor de eindzege op het Eurovisie Songfestival. Hij zette het nummer persoonlijk in en direct klapten alle aanwezige journalisten mee met het Nederlandse lied. Aan meedeinen was niet te ontkomen.

“Het heeft niet voor niets nummer 1 in hun eigen land gestaan”, riep hij. De opmerkingen vonden plaats toen een Duitse journalist vroeg hoe de Duitse zangeres met haar favorietenrol omgaat. Duitsland staat in zo goed als alle peilingen bij de bovenste drie. Ook de Duitse inzending stond in eigen land op de nummer-1-positie.

Nederland doet het daarentegen niet goed in de peilingen. Zo bungelt ons land bij de wedkantoren in Engeland onderaan de lijstjes. Bij William Hill, een groot Brits wedkantoor, staat Sieneke op de laatste plaats van alle 39 deelnemende landen.”

De Duitsers bombardeerden de Nederlandse inzending plotseling tot nummer 1, om zo de druk bij zichzelf weg te nemen. Erg goedkoop. Vreemd genoeg slikten de Nederlanders deze flauwekul als zoete koek. Ze kregen weer valse hoop dat onze opgepoetste drol zou gaan schitteren. Sneu, maar dat krijg je als je zo naïef bent.

Nadat het Nederlandse liedje weer uit de finale werd gestemd, braken de verontwaardigde reacties los. Het was de schuld van de Balkanboys, want de concurrenten hadden hier en daar een foute noot gespeeld en die kwamen wel in de finale en dat soort dingen. Duidelijk een gebrek aan zelfreflectie. Ongetwijfeld vindt 80 procent van de bevolking dat Nederland volgend jaar maar niet meer moet verschijnen, maar als het eenmaal zover is, staat er toch weer iemand met het IQ van een bananenschil een slecht geschreven lied voor te dragen. We leren het nooit af. Ik sluit me daarom volledig aan bij de woorden van Rvv van vorig jaar:

“Vreselijk dat songfestival. Snap niet wat we daar te zoeken [hebben] idd. Politiek is toch altijd een grote driver, zelfs op zo’n dom spelletje als dit, dus als Nederland moeten we niet de illusie hebben dat we ueberhaupt maar iets kunnen voorstellen. En ja, als je jezelf dan ook nog eens op deze wijze representeert dan vraag je op een afstraffing. Heerlijk. Ik hoop dat we er voor eens en voor altijd een slot om kunnen hangen. Maar ik vrees dat er nog steeds fans blijven, hoe hard de afstraffing moet worden weet ik niet, maar ik hoop dat ie nog groter wordt.”

Op dagen als deze schaam ik me ervoor dat ik Nederlander ben.

Pinkstertoernooi 2010

Door de ogen van een verslaggever

Eleftheria schreef het al: ik moet journalist worden. Tijdens het Pinkstertoernooi kreeg ik dan ook alleen maar positieve reacties op mijn verslaggeving. Dit jaar werd het Pinkstertoernooi voor het grootste gedeelte geleid door Lenaard (21) en daarmee werd het toernooi meteen nieuw leven ingeblazen, met liveborden en rondeverslagen.

De rondeverslagen waren dus een groot succes. De meeste BSG’ers die kwamen kijken, waren er zeer over te spreken. De vraag was of niet-BSG’ers de schrijfsels ook lazen, want daar was het me eigenlijk om te doen. Ik hoor vaak dat men mij leuk vindt schrijven. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ik dat voor elkaar krijg. Misschien is het een soort natuurtalent. Of hebben de leermethodes op de basisschool als "Het woord in de zin" en "Taalschat" me een handje geholpen? Of vind ik het zo leuk dat het goed gaat? Dat laatste klopte bij deze verslaggeving zeker. Ik heb me wel vermaakt in mijn formuleringen, interviews en mijn spatiegebruik.

Het toernooi was met z’n 117 deelnemers (48 in de A en 69 in de B) en drie invallers al een succes te noemen; de afgelopen jaren was er sprake van een dalende trend en die is nu mooi doorbroken. Het niveau van de deelnemers was dit jaar niet heel hoog in de A-groep. De meeste broodschakers waren naar Limburg gevlucht. Best wel dom van ze, want uiteindelijk vielen maar drie Nederlanders in de prijzen: Freezo, Bok en Bijlsma. Niet zo gek, met al die 2600-spelers die daar meededen. Die vieze gasten speelden de mindere deelnemers hard van het bord door openingsinnovaties, iets wat ik in het Pinkstertoernooi niet heb gezien. Dat Afek ongedeeld tweede werd bij het Bussumse Pinkstertoernooi, zal half schakend Nederland zich wel achter de oren hebben doen krabben. Volgend jaar komen ze lekker hierheen!

De B-groep kende dit jaar een leuke bezetting, met veel jeugdspelers, vechters en gambietspelers. Een waar schouwspel. Helaas waren er ook de nodige zeurpieten en halve zolen, die na een rij nederlagen niet meer kwamen opdagen.

Lessen

Hoewel het toernooi dit jaar vrijwel vlekkeloos verliep, kunnen er altijd dingen beter. Hieronder wat suggesties:

• Een derde groep

Nu is er een groot niveauverschil in beide groepen. Een groep voor <1600 o.i.d. lijkt me geen slecht idee. Dan kunnen die mensen ook op hun eigen niveau spelen. Overigens: moet ik het de 1e, 2e en 3e groep noemen, of A-, B- en C-groep?

• Schoonheidsprijs

Laat de spelers vooraf weten dat je je partijen voor de schoonheidsprijs kunt nomineren. Nog een tip: verstrek doordruknotatievellen.

• Prijzengeld

Het leek mij slim om in ieder geval de top 10 prijzengeld mee te geven, vooral ook omdat het Limburg Open de top 8 van prijzengeld voorziet; ons toernooi moet laagdrempeliger worden. (Dit jaar kreeg alleen de top 6 een prijs, wat misschien geen aanmoediging was voor een goed-presterende amateur.)

• Locatie

Waarschijnlijk gaat het toernooi uitwijken naar het Goois Lyceum. Mijn vraag is: waar breng je het toernooi dan onder? Toch niet in de aula? Wanneer het toernooi volgend jaar toch in het DSC wordt gehouden: voor de tweede groep zou ik graag de middenrij terugzien. Die gaf de groep z’n sfeervolle drukte.

• Inschrijving

Bij het inschrijven ging het een en ander mis. Een aantal mensen kwam niet of veel te laat opdagen. Door de onzekerheid werd de start van het toernooi uitgesteld, waardoor de deelnemers die wel op tijd waren geïrriteerd raakten. Dat moet volgend jaar voorkomen worden. Misschien moeten de deelnemers eerst een kleine aanbetaling doen, of krijgen degenen die zich na een bepaalde tijd nog niet hebben ingeschreven automatisch een bye, of worden mensen die wegblijven zonder iets van zich te laten horen op een Zwarte Lijst gezet.

Verslagen

Tot slot nog wat over de verslagen. Hieronder een aantal grappige (?) passages:

Ronde 1: Waar u stopt, gaan wij verder

Geweldige titel, vond ik. Terwijl de deelnemers lagen te pitten, zat ik me op m’n PC uit te sloven voor een verslag om drie uur ’s nachts.

"We laten een "hartstikke blije" co-toernooiorganisator Lennart Ootes even aan het woord over het toernooi:" ("We" moest eigenlijk "ik" zijn…)

"Zwaarder had zijn landgenoot Viesturs Meijers het, die wat al te frivool speelde en keihard werd aangepakt door local hero Peter Drost." (Echt jammer dat Ptr die partij niet won. :()

"Ook BSG’er Leon Pliester wint. Lange tijd gaat de partij gelijk op, maar in het eindspel desintegreert Dimitri Koudinovs stelling van de ene op de andere zet." (Knap hoe die witspeler dat voor elkaar kreeg…)

Ronde 2: Een heet middagje voor de favorieten

"Na een paar weken met veel bewolking en weinig zonneschijn, is het weer tijdens het Pinkstertoernooi weer fenomenaal: zonnig, maar niet te warm. Desondanks stond de verwarming in de bovenzaal (de “Euwe zaal”) voor het begin van de ronde nog gewoon aan, alsof het buiten vroor." (Ik ken iemand die ervan zou gaan kotsen.)

"Aan bord één zag Dimitri Reinderman dat zijn dame wat klein was uitgevallen. Liever had hij een wat groter exemplaar, dus wisselde hij de zijne met die op het bord ernaast. Een psychologisch voordeel? Wie weet, want Robin van Kampen, die daardoor met de kleine dame speelde, werd in vijftien zetten opgevouwen door Ewoud de Groote."

En natuurlijk het "interview":

Hoe ging de partij?
"Dat kun je zien op internet. Ging wel lekker."

Had je verwacht dat het zo makkelijk zou gaan?
"Nee." (Hij durfde geen "ja" te zeggen)

Had je je voorbereid?
"Nee, eigenlijk niet. Zonder voorbereiding ben ik het meest sterk." (Een expres gemaakte verengelsing)

Was dit de eerste keer dat je op een livebord speelde?
"Nee, dit was zo ongeveer de duizendste keer." (Je moet toch wat vragen…)

Wat zijn je ambities voor het toernooi?
"Het toernooi winnen, natuurlijk. Dat zou ik erg fijn vinden. Niet erg realistisch, maar als ik nog een paar goeien versla, is het mogelijk." (Een vraag van Le)

Wat vind je van het toernooi?
"Ik vind het een mieters toernooi."

Sinds wanneer speel je de Worrall?
"Weet ik niet meer precies." (Robin Oscar dacht in ieder geval dat hij de huilvariant nog speelde)

Robin gaat het NK spelen en jij verslaat hem in vijftien zetten. Wat zegt dat over jou en over Robin?
"Ik weet niet wat het over hem zegt. Dat hij wat ups en downs heeft. De laatste tijd misschien wat meer downs dan ups. Ik kan soms sterke spelers pakken, maar meestal niet, want ik ben volgens mijn broer een kneuzenprakker." (Weer een vraag van Le)

Schaak jij vaak tegen je broer?
"Nee, dat is niet zo’n uitdaging. Ik schaak even vaak tegen hem als hij mij interviewt." (En bedankt…)

Van wie heb jij schaken geleerd?
"Van mijn broer." (Ja, die jongen kan er wat van.)

Maar je hebt hem inmiddels ingehaald qua niveau?
"Ja, kijk maar naar de Elo’s of ratings."

Wat doe je momenteel voor opleiding?
"Ik studeer in Enschede. En ik wil niet te veel over mezelf prijsgeven." (Steekt tong uit.)

Hoe doe je dat dan als je in Enschede studeert en in Bussum schaakt?
"Anno 2010 zijn er voldoende treinen die me van A naar B kunnen vervoeren. Of van E naar B in dit geval." (Grumpf…)

En verder:

"Leon Pliester krijgt tegen Marc Overeem niet bepaald openingsvoordeel. Het grootste gedeelte van de partij is hij meer met verdedigen bezig dan dat hij aan leuke dingen kan denken."

"In een ongelijkelopereindspel dat eigenlijk een ongelijk lopereindspel is, moet wit zijn loper geven voor zwarts h-pion." (Even spelenderwijs de Nederlandse taalregels aan een breder publiek verkopen.)

Mark Pieterse was niet te spreken over zijn remise tegen Waldemar Moes: "Slap, niet mijn stijl." (Hij zei wel degelijk wat.)

"Ashley Krishnasing had een partij met vele ups en downs. Tegen Albert Luns volgde hij de partij Swinkels – de Groote 2009…" (Even een eigen partij aanhalen)

Ronde 3: Ali B ongedeeld aan kop

Ja ja, de eerste bijnaam. 😉

"De Letten Miezis en Meijers hadden de vorige ronde een bye opgenomen om in Duiven te kunnen schitteren in een rapidtoernooi." (Ze werden knap vierde en vijfde in een niet onaardig, maar ook zeker niet supersterk deelnemersveld, waardoor ze hun reiskosten net hebben terugverdiend…)

"Dimitri Reinderman is heel wat meer van plan in zijn partij tegen Bart-Piet Mulder. Na een rustige opening takelt het paard op e5 zwart zwaar toe. Het beest kan worden afgeruild, maar met twee minuspionnen in het toreneindspel valt er weinig meer te lachen voor zwart."

En natuurlijk het "interview" met de winnaar:

Hoe gaat het met de katten?
"Goed. Tenminste, vanochtend nog wel."

Vindt u zichzelf toernooifavoriet?
(Twijfelt) "Jaaaa... Ik heb de hoogste rating."

Wat zou je (u?) met het prijzengeld willen doen?
"Ik zou graag een mooie racefiets willen hebben"

Wie ziet u als uw belangrijkste concurrenten?
"Robin heeft al verloren... De Letten... En Ali."

"U heeft vorig weekend meegedaan aan een weekendtoernooi in Spijkenisse en nu doet u weer aan een toernooi mee. Is dat niet zwaar?"
"Valt wel mee, want er zit een week tussen."

Wat doet u in zo’n week?
"De Giro kijken, de katten aaien en naar de bioscoop gaan." (Le: Hij zei helemaal niet dat 'ie naar de bioscoop ging!)

Wat vindt u van Lennarts haar?
"Zoveel kleuren heb ik er nooit in gedaan. Hoogstens twee kleuren." (Waar blijft de foto?)

Zijn we nog een vraag vergeten?
"Iets met Monty Python"

Wat vond u van het niveau van de interviews van Chesscool?
"De meisjes giechelden vooral en uit de jongens moest je de antwoorden echt trekken."

Vindt u het fijn dat hier geen camera bij is?
"Ik ben blij dat het niet is opgenomen."

En nog wat zinnen:

"Aan bord twee zien we de eerste Konings-Indiër dit toernooi waarbij wit niet onder de voet wordt gelopen op de koningsvleugel. Door een "in-between move" wint Krishnasing een loper van Bekker." (Even reclame maken voor het woord "in-between move" als vervanger van het in de Engelse literatuur voorkomende "Zwischenzug"; alsof ze daar in het Engels geen woord voor hebben…)

Ronde 4: Miezis verslaat Bitalzadeh: drie nieuwe koplopers

"Meijers tovert tegen Ootes een soort drierijensysteem op het bord met wit. Ootes besluit daarom maar zijn troepenmacht op de witte koning af te sturen. Wit doet alsof er niks aan de hand is en pakt wat veldjes op de damevleugel. Zwarts offensief oogt indrukwekkend, maar uiteindelijk loopt het vast en doet de tijdnood vervolgens de rest."

"Als er voor deze ronde een spektakelprijs was, dan was de partij Otte-Drost een goede kanshebber. Beide spelers proberen elkaar in de partij te overtreffen met originele manoeuvres. Maar er moet natuurlijk ook gehakt worden." (Vreemd genoeg won die partij de spektakelprijs niet)

"Aan bord één wordt De Veen ogenschijnlijk verrast door het Boedapestgambiet van Van Sonderen. Zwart speelt snel en is niet bang voor dubbele aanvallen met Dd5. Uiteindelijk behoudt wit zijn gambietpion, maar heeft zwart veel meer ruimte. Door een klein tactisch foefje (...Pxh2+) wint zwart een kwaliteit en speelt het eindspel vervolgens soepeltjes naar winst." (Maar deze partij in de B-groep wel!)

"Met een toren meer kan Krishnasing mat in twee geven, maar hij ziet het keer op keer niet. In plaats daarvan maakt hij wits matdreigingen onschadelijk, wat ook voldoende is voor de winst." (Niet goed voor je gezondheid, verslaggever zijn!)

Ronde 5:"Reinderman alleen aan kop

"De strijd om de koppositie is net een voedselketen. Nadat Bitalzadeh in de derde ronde aan de leiding kwam, verloor hij van Miezis. En Miezis bleek niet opgewassen te zijn tegen Reinderman, die daardoor alleen aan de leiding gaat met 4½ uit 5." (xD)

"Drost was na zijn spektakelstuk van vanmiddag nog in de wolken en probeerde opnieuw “origineel” te spelen. En niet onverdienstelijk. In de slotstelling stelde hij de remise veilig door zetten te herhalen, hoewel hij volgens de kenners beter stond." (Robin Oscar maakte ‘m zelfs uit voor "flikker", omdat 'ie niet doorspeelde)

"De echte klapper was natuurlijk het duel tussen de grootmeesters. Reinderman zag af van zijn gebruikelijke 1.c4 en besloot 1.e4! te spelen. Vervolgens bracht hij de vreemdste Siciliaan ooit op het bord." (Reinderman was het zinnetje ook al opgevallen, maar hoe moest ik het anders omschrijven?)

Ronde 6: Reinderman slaat aanval op koppositie af

"De zesde ronde is de vroegste ronde van het toernooi. Gezien het relatief grote blunderpercentage, leek niet iedereen even goed te zijn uitgeslapen." (Dat "relatief" mag je wegdenken)

"Wit kan uit twee dingen kiezen: de pion terugwinnen, of zwarts stukken passief houden. In de partij streeft Balje beide doelen na, maar het enige wat hij bereikt is dat zijn toren ver in de vijandelijke linies wordt ingesloten."

"Robin van Kampen zat Leon Pliester helemaal weg te spelen. De Amsterdamse meester probeerde op de koningsvleugel nog wat tegenspel te organiseren. Wanneer zwart verkeerd reageert, wint Pliester met een geniepige truc opeens materiaal: twee torens hangen bij zwart, waarvan één met schaak. Van Kampen ontsnapt met kwaliteitsverlies, maar het resterende eindspel biedt weinig hoop meer. Een remiseaanbod van Pliester des te meer. Pliester is wel de laatste van wie je zo’n genereus aanbod zou verwachten." (Ik weet nog wel toen ik Fliffer eens tructe vanuit een verloren stand, waarna ik maar remise aanbood. Toen was Pliester de eerste om me te zeggen dat ik door moest gaan…)

"In de tweede groep is Ashley Krishnasing de favoriet voor de eindzege. Tegenstander Michel Auwens schotelt hem een gambiet voor, maar Krishnasing is niet onder de indruk." (De opening hadden we op het bord gehad en we vonden het niks voor wit. :P)

Ronde 7: Reinderman wint A-groep, Krishnasing wint B-groep

Een plichtmatig verslag, maar veel viel er ook niet te vertellen.

BSG’ers

Meer valt er vertellen over de prestaties van de BSG’ers. Alleen Leon Pliester behaalde een prijs met heel slecht spel. Doordat alleen de top 6 prijzengeld kreeg, vielen mensen als Ali B., Rob Witt, Marijn Otte, Jan Balje en Ewood, die een prima toernooi hadden gespeeld, juist buiten de prijzen. Vooral voor Ali was het zuur, nadat hij de hele tijd bovenin had meegedraaid. Hetzelfde gold voor Rob Witt. Ewood zal nog vaak terugdenken aan zijn partij tegen Afek, waarin hij minimaal remise had, maar verloor. Afek was dit toernooi juist helemaal opgeleefd. De laatste jaren maakte hij een zielige indruk en verloor hij vaak als een kind. Dit toernooi had hij daar geen enkele last van en won hij veel partijen op techniek.

Iets verder onderin speelde Ptr een goed toernooi, hoewel zijn score ook wat vertekend is doordat hij twee gratis punten kreeg. In de partijen waarin hij goed stond, verloor hij; de slechte stellingen leverden hem juist de punten op. Sjonnie Markus speelde solide. Met wit blies hij iedereen van het bord, met zwart redde hij het steeds niet tegen de Letten en kwam hij niet verder dan remise tegen de zwakkeren.

Large begon goed, maar de tweede toernooihelft verliep niet best, waardoor het beertje op 50 procent eindigde. Ex-BSG’er Pascal L. speelde een goed toernooi voor zijn doen, hoewel hij niet heel hoog eindigde. Fliffer viel één keer in en verloor toen nogal beschamend. Maar het doel was bereikt: zijn tegenstander had de avond van zijn leven, terwijl hij anders voor niets was gekomen.

In de B-groep waren er grote successen voor Baarn. Ex-BSG’er Sizzel won het toernooi volkomen verdiend. Natuurlijk was hij een kanshebber, maar dit jaar maakte hij het wel waar, waardoor hij vierhonderd euri rijker is. Tweede werd Waldemar Moes. Hij begon nog wat twijfelachtig, maar nadat hij wat zelfverzekerder ging zetten, stroomden de puntjes binnen.

Eddy of Squares was de beste BSG’er. Hij speelde net te vaak remise om in de prijzen te vallen. Rik Weidema eindigde een halfje achter hem, maar dat verbloemde dat hij een slecht toernooi had gespeeld. Zoals zoveel volwassenen moest hij flink wat rating inleveren op de jonkies. Rob Tijssens verloor juist vooral van de ouwe knarren, waardoor ook hij niet echt kan terugkijken op een geslaagd toernooi. Ondanks een harde nederlaag tegen de toernooiwinnaar, speelde Cees Beijen een redelijk toernooi, waarin hij elke ronde volgens zijn eloverwachting speelde.

Na een goed begin stortte Mark Pieterse lelijk in, terwijl Teun de Haan in de eerste ronde gauw van een meisje verloor, waarna het niet meer goedkwam. Baarnaar Yme Brantjes begon prima met een overwinning op een livebord, maar daarna liet hij niks meer zien. Uiteindelijk eindigde zelfs Bernd Haberland op hetzelfde aantal punten.

Frits van Gelder scoorde op eigen kracht maar 1½ punt. Heel gek was dat niet: hij was de enige die geen idee had hoe de prijspuzzel moest worden opgelost. Richard Halvegare speelde een aantal partijtjes mee, maar slaagde er niet in om indruk te maken.

Tom Fikkert en Edwin Baart speelden een potje mee als "invaller" en eindigden nog boven Andre Süters, die twee remises bij elkaar harkte. Die richting ga je dus uit als je als jeugdspeler de 1800-grens niet passeert: als opa of oma mag je blij zijn als je je rating boven de Middeleeuwen houdt.

Nee, de opmerkelijkste prestaties zetten de BSG’ers neer in de hoofdgroep. Vraagje: waar was de BSG-jeugd? Ik heb ze alleen op vrijdagavond gezien, toen ze –for some reason– niet wisten dat ze geen clubavond hadden vanwege het toernooi. En dat terwijl het Pinkstertoernooi een uitgelezen kans was om kennis te maken met de duistere wereld van het toernooischaak, zoals ik als puber ondervond. Destijds lukte het me vaker niet dan wel om te stunten in dergelijke toernooien. Dus ja, petje af voor de jonkies die dit jaar zulke hoge ogen gooiden! Maar hopelijk zijn het volgend jaar BSG’ers…

PS.: Eleftheria was de docente van het vak Besluitvormingsprocessen. Dat vak haalde ik onder andere door een mooie acht voor mijn individuele opdracht, dus van mij zul je geen klachten horen over dit nutteloze… eh… nuttige vak. Op Blackboard kwam een korte bespreking van de opdracht, waar enkele studenten werden opgenoemd die blijkbaar goed werk hadden verricht:

I appreciate your opinion, at the end, but not throughout your text! Therefore, few of you would become very good journalists, namely Jesper de Groote and Martijn Snelder! Way to go!

Sheba 15 jaar!

Bij dezen wil ik even melding maken van de verjaardag van

SHEBA

Vijftien jaar geleden werd ze geboren en al bijna vijftien jaar is het mijn huisdier. Nog vijftien jaar erbij zou geweldig zijn!

Sheba in de herfst van haar leven, kijkend naar haar eigen schaduw. Foto genomen op 25 oktober vorig jaar.

Wie houdt Webber nog tegen?

Spectaculaire optocht in Monaco

Het is een treurige conclusie: anno 2010 gebeurt er weinig in de Formule 1-races als de weergoden niet meewerken. En dus wint Webber. Na zijn dominante zege in Spanje van vorige week, won de Australiër opnieuw, ditmaal in Monaco.

Het weer was de afgelopen weken niet best in West-Europa. Zelfs in Spanje deed niets denken aan de naderende zomer. In Monaco zou het best een regenachtig weekendje kunnen worden. Dat was de enige manier waarop de race in het vorstendom een beetje spannend kon worden. Hoewel het stratencircuit aan geen enkele veiligheidseis voldoet en inhalen er schier onmogelijk is, reist het Formule 1-circus er toch ieder jaar weer braaf heen. Weer of geen weer.

Iedereen kent het gezegde wel dat een kwalificatie heel belangrijk is in Monaco. Een poleposition betekent dat je de race al bijna gewonnen hebt. Je kunt je weekend echter ook verpesten in de kwalificatie. Vorig jaar overkwam Luis het, die zijn bolide in zijn eerste snelle ronde tegen de vangrail plakte en de rest van de kwalificatie kon toekijken. Ook Michael Schumacher overkwam het eens, toen hij dacht zijn concurrent Alonso een hak te zetten door zijn wagen op de baan stil te zetten. Als straf mocht hij als laatste starten. Nodeloos te zeggen dat hij in de race weinig potten meer kon laten breken. Ditmaal was het Alonso zelf die zijn weekend al op een vrije training verknolde door hard te crashen en daarbij zijn monteurs een maand liet overwerken. De kwalificatiesessie moest hij knarsetandend aan zich voorbij laten gaan.

In de droge kwalificatiesessie is Kubica heel snel. Slechts Mowk Webbah weet hem voor te blijven. Fattle moet genoegen nemen met een derde startplaats, wat wel een teleurstelling moet zijn voor hem. Door het wegvallen van Alonso is Massa de snelste Ferrari, voor Luis en Rosberg, die met de “korte” Mercedes zijn bejaarde teammaat weer eens te snel af is. Button is slechts achtste, voor een verrassend snelle Barrichello.

Race

Ook de race wordt onder droge omstandigheden verreden. Bij de start gaan de Red Bulls er als een haas vandoor. Kubica, die zijn auto bijna overdwars op de grid heeft staan, komt slecht weg en ziet naast Fattle zelfs bijna Massa passeren. Alonso vertrekt vanuit de pits en mag in de openingsfase de rodeneuzenteams voor zich uit jagen. Het is echter Nico Hülkenberg die in het achterveld alle aandacht opeist. Na een dramatische start vliegt hij in de tunnel opeens rechtdoor de muur in. Williams kennende kan een gebroken stuurstang daar best mee te maken hebben gehad, een stuurfout lijkt waarschijnlijker. De safetycar komt in ieder geval de baan op, zodat het wrak kan worden opgeruimd. Alonso is slim: hij gaat naar de pits en wisselt zijn zachte banden om voor harde, waarmee hij aan de krankzinnige bandenregel heeft voldaan en zonder verdere pitstops de race kan finishen.

Tijdens de safetycarfase kunnen de coureurs het even rustig aan doen. Hetzelfde geldt voor de bolides. Des te opmerkelijker is het dan ook dat Button opeens uitvalt met een opgeblazen motor. Vreemde lui daar bij McLaren. Om in het dure Monaco te pronken, werden de coureurs voorzien van een met diamanten ingelegd stuur. Het racen kwam op een tweede plaats. Dat zal wel de verklaring zijn van een enorme onoplettendheid met een koeldeksel, waardoor Buttons motor oververhit raakte. De leider in het WK lag er na twee rondjes alweer uit.

Na de safetycarfase neemt Alonso de inhaalacties voor zijn rekening. Veel moeite heeft hij met Di Grassi, maar als hij de Virgin eindelijk voorbij is, kan hij de rest van de loserbrigade gemakkelijk inhalen. Jarno Trulli gaat zelfs beleefd van het gas voor zijn ex-teamgenootje. De pitstops beginnen in ronde 17. Luis stopt en komt vlak voor Alonso weer op de baan. Of je je nou als vijfde of vierentwintigste kwalificeert, in de race blijkt het weinig uit te maken. Door de pitstops rijdt Alonso al gauw weer in de punten.

Problematischer is de pitstop van Felipe Massa, die bij het uitrijden over de gele lijn rijdt. Vreemd genoeg krijgt hij er geen straf voor. Voor Pedro de la Rosa begint het seizoen op een nachtmerrie te lijken. De sympathieke Spanjaard heeft weer eens een koppelingsprobleem en kiest voor een permanente pitstop. Webbah heeft nergens last van. Hij blijft ook na zijn stop aan de leiding, vlak voor Rosberg, die nog moet stoppen, maar wel snel is.

De Virgins vallen kort achter elkaar uit. Glock beschadigt zijn ophanging en probeert in krabbengang nog een eindje te rijden. Di Grassi valt eveneens uit in de pits. Bij Lotus lopen de pitstops niet erg lekker. Terwijl de monteurs proberen het rechter achterwiel op de groene bolide te zetten, heeft Trulli er weer een pluk grijze haren bij. Hetzelfde overkomt zijn ongelukkige teamgenootje Co Valainen. Rosbergs late stop brengt hem nergens: hij komt nog achter Shoeface op de baan.

Domste-actie-van-de-race-award

Net als iedereen nieuwe banden heeft gehaald, crasht Barrichello hard. Een aantal mensen baalt vreselijk van Barrichello’s timing. De Braziliaan is ook woedend en nijdig smijt hij zijn stuur weg, zo de baan op. Er zaten immers toch geen diamanten in. Chand Hok is de ongelukkige die op dat moment passeert en hij rijdt over het stuur heen. Voor straf moest Barrichello de rest van de race zijn stuurwiel zoeken.

Na de safetycarperiode kabbelt de race weer rustig voort. Vooraan liggen de posities vast: Webbah rijdt weg bij Fattle, die Kubica de hele race in zijn spiegels heeft. Massa ligt voor Luis, Alonso en de Mercedes. Hoewel de onderlinge verschillen klein zijn, wordt het nooit spannend. Het is slechts de boordradio van Luis die voor wat spanning zorgt. Luis wordt opgedragen het rustig aan te doen met zijn remmen, zodat hem niet hetzelfde overkomt als Fattle de afgelopen race. Luis is niet gediend van het commentaar en laat dat zijn team weten ook.

Er gebeurt een tijd niks, dus besluit de wedstrijdleiding eigenhandig de zaken wat spannender te maken door uit het niets een derde safetycarperiode in het leven te roepen. De aanleiding was ditmaal geen ongeluk, maar een “losse putdeksel”. Tijdens de safetycarperiode wordt echter geen flikker gedaan, waarna Mowk Webbah voor de derde keer kan proberen een gaatje te slaan met zijn achtervolgers.

Voor Alonso begint de race te lijken op die in 2005, toen bandenwissels verboden waren en hij de laatste ronden bijna op het canvas reed en veel terrein verloor. Ook nu begint hij de tol te betalen voor zijn vroege pitstop, al is het nu veel minder spectaculair.

In de slotfase gebeurt vooraan niet veel meer. In de achterhoede parkeren Co Valainen en de neef van Senna hun bolides in de pits na een zoveelste technische mankement. Voor spektakel moet je echt alleen achterin zijn, waar Chand Hok en Trulli voor de veertiende plaats strijden alsof hun leven ervan afhangt. Trulli denkt een gat te zien en doet een do-or-die-aanval op een punt waar je onmogelijk kunt inhalen. Het gevolg: Trulli’s wagen klimt over die van Chand Hok heen, die daardoor bijna wordt onthoofd. Webbah ziet het vlak voor zijn neus gebeuren en hij is blij dat hij er nog net langs kan rijden.

De wrakken staan vervelend in de weg, dus is het tijd voor de vierde safetycarsituatie. En dat terwijl de sleepdiensten in Monaco prima verzorgd zijn, maar tegen zoveel onkunde kunnen ook zij niet op. Eén bocht voor de finish verlaat de safetycar het circuit en jakkeren Webbah en Fattle naar de finish. In de laatste bocht steekt Schumacher vreemd genoeg Alonso voorbij. Ferrari was woest, Ross Brawn meende dat de actie volkomen legaal was.

Zodoende werd Schumacher zesde en Alonso zevende. Eigenlijk zou Mercedes zich moeten schamen dat Alonso tot de één-na-laatste bocht voor de zilveren bolides reed. Voor Rosberg was het helemaal zuur: twee weken geleden stond hij nog tweede in het kampioenschap en zag de wereld er prachtig uit voor hem, inmiddels is hij afgezakt tot een treurige achtste plek in de WK-stand. De Force India’s reden allebei in de punten. Echt heel snel waren ze niet, maar ze bleven tenminste rijden, waardoor ze op de negende (Subtiel) en tiende (Liuzzi) plaats finishten.

Door zijn overtuigende zege staat Webbah inmiddels alweer eerste in het kampioenschap, samen met Fattle. De Australiër is de laatste races echter beduidend beter in vorm dan zijn jonge teamgenootje, dus wie houdt Webbah tegen?

Webber oppermachtig in Spanje

Optocht

Het Formule 1-circus is neergestreken in Europa. Na vier races in het verre oosten was er eindelijk weer een raceweekend met normale tijden. In het altijd gortdroge Spanje wilden de weergoden niet meewerken aan een spectaculaire race, maar de optocht die we nu te zien kregen, was ook alleraardigst.

De kwalificatie beloofde weinig goeds: de Red Bulls waren veel te snel. Luis kwam op bijna een seconde achterstand als derde binnenhobbelen. Wanneer de Red Bulls hun goede uitgangsposities konden behouden bij de start, zou niemand ze meer terugzien. Het hopen was dus dat Luis, die op de racelijn mocht starten, een goede start zou maken. Als de lichten doven, komt hij echter slecht weg. Alonso passeert ‘m al bijna, maar uiteindelijk zijn er vooraan geen positiewisselingen. Achterin wordt De la Rosa’s achterband aan flarden gesneden en vliegt de neef van Senna na een paar bochten stuurloos rechtdoor in de bandenstapel. Verder gebeurt er weinig.

Opmerkelijk zijn de rondetijden in de openingsfase van de race. Vooraan wordt er niet sneller gereden dan 1:27, terwijl Webbah in de kwalificatie onder de 1:20 reed. De grote brandstoflast kan dit verschil wel gedeeltelijk verklaren, maar niet volledig. Opmerkelijk genoeg kunnen de Red Bulls geen gat slaan met de concurrentie. Luis blijft Fattle volgen als een zilveren schaduw.

De pitstops beginnen in ronde dertien. In de kopgroep komen Schumacher en Massa als eerste binnen. Massa zit al vanaf de start klem achter zijn ex-teamgenootje, maar hij kon er maar niet langs. Na de pitstop ligt hij nog steeds achter de Duitser. Waar Schumacher het deze race wat beter doet dan in de voorgaande races, is het weekend voor Rosberg een drama. De aanpassingen aan de Mercedes hebben hem totaal geen goed gedaan. Tot overmaat van ramp loopt zijn eerste pitstop in de soep, waardoor hij nog verder terugvalt. Ook Button baalde van een matige pitstop, waardoor hij bij het uitrijden van de pits door Schumacher werd ingehaald. Hij de rest van de middag achter de Duitser gevangen zitten.

Achterblijvers

De achterblijvers zouden in de race een kwalijke rol spelen. Als Luis de pits uitraast, ziet hij Fattle in zijn spiegels opdoemen. Voor hem rijdt Di Grassi en die besluit aan het eind van het rechte stuk stil te gaan staan, zodat Fattle erlangs kan. Luis kan echter geen kant meer op en moet een uitwijkmanoeuvre doen, waardoor hij Fattle op het gras dwingt, waardoor Luis de Duitser zowaar voorblijft.

Achter hen heeft Massa het vechtende duo Schumacher-Button bijgehaald. Ditmaal is het achterblijver Chand Hok die zich van zijn slechtste kant laat zien als hij Schumi en Button laat passeren, maar de deur dichtsmijt voor Massa. Die gaat vol in de ho-ijzers, maar beschadigt desondanks zijn voorvleugel licht op de Spaanse auto.

Voor Chand Hok zou het niet het laatste incident worden in zijn race, want even later wordt hij afgeknepen door Alguersuari. De Spanjaard rijdt voor eigen publiek een goede, agressieve race, maar verspeelt een deel van zijn krediet weer door Chand Hok af te knijpen bij een inhaalactie. Chand Hok komt met een kapotte voorvleugel zijn monteurs bezoeken en komt na de hervatting een halve ronde ver.

Rosberg besluit om maar een nieuw setje banden te halen. Na zijn tweede pitstop zit hij vast achter Hülkenberg. Pas na veel geduld kan hij zijn Mercedes naast de Williams van zijn landgenoot zetten, waardoor hij oprukt naar de vijftiende plaats.

Vooraan lijkt er weinig meer te gebeuren: Webbah is onbereikbaar voor Luis, Fattle dringt niet echt aan en Alonso is inmiddels ook op enige afstand gereden. Maar juist dan gebeurt het: Fattle vliegt opeens van de baan. Het lijkt op een gebrek aan concentratie, maar dat is het niet. Fattle komt naar de pits, haalt nieuwe banden en keert weer terug. Het leek alsof zijn banden naar de knoppen waren en dat hij op vers rubber weer ging proberen de opgelopen achterstand ongedaan te maken. Vreemd genoeg waren zijn rondetijden matig en dat kwam door een remprobleem. De laatste ronden reed Fattle zonder de remmen te gebruiken rond. Hij verloor er niet eens veel tijd mee, maar het was niet de eerste keer dat zijn bolide hijgend en puffend de eindstreep haalde.

Dat deed Luis niet. In de een-na-laatste ronde vloog hij door een klapband de muur in. Weg tweede plaats, weg achttien punten. Zodoende rukte Alonso op naar de tweede plaats en kwam Fattle op het podium. Op meer dan een minuut achterstand komt Shoeface binnenhobbelen, met Button en Massa daar nog steeds vlak achter. Echt bedreigen konden ze Schumi nooit. Subtiel en Kubica pakken nog wat puntjes, net als Barrichello, die na de kwalificatie steen en been klaagde. Het laatste puntje werd gepakt door Alguersuari, ondanks de tijdstraf die hij kreeg na de botsing met Chand Hok. Voor Co Biaggi verliep de race teleurstellend: hij zette een knappe achtste startplaats om in een twaalfde plaats aan de finish.

Stand

De resultaten betekenen dat Button aan de leiding blijft in het kampioenschap, vlak voor Alonso. Fattle staat nog 10 punten achter en ook Webbah komt weer terug. Rosberg zakte door zijn nulresultaat naar de vijfde plaats in het kampioenschap. Bij de teams is er een leuke strijd tussen McLaren, Ferrari en Red Bull. Red Bull is daarbij de favoriet voor de komende races. Als ze de betrouwbaarheid kunnen opschroeven, zijn ze torenhoog favoriet voor de titel(s).

Het slechtste NJK ooit

Large kampioen!

Afgelopen week werd het Nederlands Jeugdkampienschap Schaken in Haarlem gespeeld. Het is het eerste NJK sinds hele lange tijd waar ik niet heen ben geweest. Tot en met vorig jaar was Ewood altijd van de partij. We hebben vele mooie momenten beleefd: in Nijmegen met Pascal, daarna vier jaar in de Kop van Noord-Holland en vervolgens nog drie jaren in Venlo met de oude lui. In deze jaren was het toernooi altijd perfect georganiseerd, hoewel de prijsuitreiking bij het laatste jaar in Schagen wel errug lang duurde. In Venlo was de sfeer wat minder, maar de deelnemers en vooral de ouders/begeleiders werden wel serieus genomen. Elke dag was er weer een rondebulletin en de standen en uitslagen waren up-to-date.

Hoe anders is het dit jaar. Het schaken in Nederland is aan het sterven. Een niet nader te noemen grootmeester zei het al. De KNSB is tot op het bot verrot. Werkelijk waar alles gaat mis de laatste tijd. Het begon jaren geleden al met de jeugdtrainingen die op een chaotische bende uitdraaiden. Vervolgens werd de KNSB-site veranderd, waarbij veel linkrot ontstond en waardoor een hoop archiefmateriaal onbereikbaar werd. Bovendien was de site er geen haar beter op geworden. Op 12 november 2008 heb ik een mailtje naar de KNSB gestuurd om te vragen waar die verandering nou voor nodig was; ik heb er nooit meer antwoord op gehad.

Vorig jaar waren er zowaar enkele goede ontwikkelen te zien, zoals het NK Internet en de Internetclubcompetitie. Helaas lijkt deze vernieuwingsslag ten koste te gaan van het echte schaken: het NK voor volwassenen werd in "Schaatsbergen" gespeeld, ver weg van de bewoonde wereld. Door de financixc3xable crisis was het prijzengeld "laag" en dat betekende meteen dat de nationale toppers geen zin hadden om mee te doen. Slechts Tiviakov kwam, maar hij verliet na drie ronden woedend het toernooi. Dit berichtte de KNSB:

"Tiviakov trekt zich terug uit NK Schaken

Sergei Tiviakov heeft zich per direct teruggetrokken uit het NK Schaken in Haaksbergen. De Groningse grootmeester sprak na de loting van afgelopen vrijdag remise af met zijn tegenstander in de laatste ronde, zijn stadgenoot Sipke Ernst. Dat, omdat hij anders niet in kon gaan op een lucratieve aanbieding om in de Kroatische clubcompetitie te spelen."

Uiteindelijk bleken de zaken "ietsjes" genuanceerder te liggen en was het al lang bekend dat Tiviakov de laatste ronde niet kon spelen. Hij had lang van tevoren beloofd in de Kroatische competitie te spelen. De KNSB vond het echter geen punt om een breuk te forceren, waardoor het NK nog maar uit negen deelnemers bestond. Hulde!

Dit jaar was de organisatie van het NK Jeugd een drama. Het toernooi had niet eens een echte site, maar een soort subsite in de KNSB-site. Het is een zeer slechte site, die het nieuws altijd veel te laat meldt. De verslagen zijn tenenkrommend slecht. Per categorie worden drie zinnen gebruikt om de resultaten van de afgelopen speelronde te beschrijven. De verslagen beperken zich tot niet veel meer dan scorebordjournalistiek. En dan de titels van die verslagen: "Verslag ronde 2", "David Klein alleen aan kop bij de A-jeugd", "David Klein ten onder tegen Ootes. Vier man aan kop bij A-jeugd". Afgaande op de titels zou je denken dat het NK om David Klein draaide, wat helemaal niet zo was. Verder lukte het de organisatie niet om de livepartijen fatsoenlijk uit te zenden. Daar was het hele toernooi gedonder mee.

Over het niveau van het NK zijn louter teleurstellende conclusies te trekken. Met slechts 22 deelnemers in de A-categorie waren er in vergelijking met de andere jaren al weinig deelnemers in de hoofdcategorie. Je zou verwachten dat dat de kwaliteit ten goede zou komen, maar niets is minder waar. Maar liefst vier deelnemers waren niet eens in het bezit van een FIDE-rating en dan had je er nog een paar die een rating onder de 2000 hadden. Dan houd je nog zestien 2000-plussers over, toch wel erg weinig. Zijn er zo weinig talenten in Nederland?!

Topfavoriet was Bobbin. Hij zou het toernooi moeten winnen, de 2500-grens passeren en dan het WK gaan spelen. Zo was het voor hem uitgedacht. Concurrentie zou hij kunnen verwachten van Benjamin Bok, Stefan Kuipers en natuurlijk van onze Large. Maar Bobbin was uit vorm, had slecht geslapen, was verliefd en eigenlijk had hij er ook geen zin in. Maar het was part of the deal; hij zou in ruil voor zijn deelname een wildcard krijgen voor het "echte" NK, zo liet hij zich tijdens een interview ontvallen. Op Utrechtschaak was MD hier (terecht) verbolgen over:

za 08-05-2010 12:30 MD

"maar dat in ruil voor zijn deelname hij een wildcard heeft gehad voor het komende NK" ???

Daar zullen enkele GM’s wel raar van opkijken lijkt me… De positie van Monique Stam is nu echt onhoudbaar. Ik heb er geen ruchtbaarheid aan willen geven, maar dit kan echt niet langer zo. Een maand geleden heb ik haar per mail een dringend verzoek gestuurd om op te stappen als bestuurslid jeugdzaken. Een reactie heb ik niet ontvangen. Daarom herhaal ik nu maar hier mijn verzoek:

Monique, Leg onmiddellijk je functie als bestuurslid jeugdzaken neer. Naast de motivatie die ik per mail stuurde is er nog een belangrijke motivatie bijgekomen: Robin gaat er veel last van krijgen als je nog langer bij de KNSB betrokken blijft.

Vreemd genoeg was Dimitri Reinderman het hier totaal mee oneens:

za 08-05-2010 12:36 Dimitri Reinderman

"Daar zullen enkele GM’s wel raar van opkijken lijkt me"

Daar heb ik me twijfels over. Enkele GM’s zullen het wel schandelijke laster vinden wat MD schrijft.

Het is dat ik nog steeds geen reactie heb ontvangen op mijn verzoek voor een USF-account, anders had ik "Poek" wel tot de orde geroepen. Het is maar al te duidelijk dat Monique Stam deze deal heeft gemaakt. De hele KNSB staat in dienst van Bobbin. Het is onacceptabel dat de zoon van een bestuurslid zo’n voorkeursbehandeling krijgt. Waarom doen we er niks tegen? De enige in de KNSB die het met de gang van zaken niet eens was, was Yge V. (laat ik hem nu toch maar noemen), maar hij werd eind 2008 uit de KNSB gewerkt:

"In goed overleg hebben de KNSB en de coxc3xb6rdinator Talentontwikkeling Yge Visser besloten dat Yge Visser per 1 oktober zijn werkzaamheden bij de KNSB beëindigt."

Yeah, right…

Overigens vrees ik dat Reinderman wel gelijk heeft wat betreft het animo voor het "echte" NK. Dat is echt schandalig laag. De topschakers die niet naar het NK gaan zouden zich verplicht een jaar lang hun ogen uit hun kop moeten schamen!

Laatsterondedrama

Goed, terug naar het NJK. Large stond met het ingaan van de laatste ronde gedeeld aan kop met Yorick ten Hagen. Een halfje minder hadden David Klein, Stefan Kuipers en Anne Haast. Large had de goeien al gehad en hij speelde in de laatste ronde slechts tegen Nicky Law, terwijl Ten Hagen tegen Benjamin Bok speelde. Dat beloofde dus was. Large kwam ook al heel snel goed te staan:

1. d4 Nf6 2. c4 g6 3. Nc3 Bg7 4. e4 d6 5. Nf3 O-O 6. Be2 Nbd7 7. O-O e5 8. Be3 Re8 9. d5 Nh5 10. Ne1 Nf4 11. Rc1 Nxe2+ 12. Qxe2 f5 13. f3 f4 14. Bf2 g5 15. c5? Nxc5 16. Qc4 b6 17. b4

Hier deed Large 17…La6! en dwong wit tot 18.b5, waarna hij zijn pion nooit meer terugzag. Ewood besloot af te reizen naar de provinciehoofdstad, want Large zou wel winnen, terwijl zijn concurrent na een veelbelovende opening zichzelf leegofferde en verloor.

Het was echter niet zo simpel. Large miste een paar keer een betere voortzetting, maar zijn plan om de verdwaalde witte toren op a5 aan de tand te voelen, was ook goed:

18. b5 Bc8 19. Na4 Kh8 20. Nxc5 bxc5 21. Qd3 Rg8 22. Rc4 Qe8 23. Ra4 Bd7 24. Ra5 Bf6 25. g4 h5 26. h3 Kg7 27. Kg2 Rh8 28. Nc2 Rh6 29. Rg1 Bd8 30. Na3 hxg4 31. fxg4

Hier was het logische vervolg 31…c6. Zwart haalt een kwaliteit op en staat dan op winst. In plaats daarvan deed Large 31…Lc8? en ging hij met 32. Ta4 a6 33. Tb1 Tb8 34. Txa6 Lxa6 35. bxa6 Txb1 36. Pxb1 de kwaliteit winnen. Nu bleef zijn zwartveldige loper echter ingeblikt. In tijdnood is de stelling nog steeds tricky. Wit heeft een vrijpion die in de gaten moet worden gehouden, zwart heeft nog steeds aanvalskansen. In tijdnood werd er niet perfect gespeeld: 36…Be7 37. Nc3 Qb8 38. Qb5 f3+ 39. Kg1 Rh8 40. Qd7 Qe8.

Zwart biedt dameruil aan, want wits dame wordt anders vervelend. Een teken dat er iets goed is misgegaan, want nu heeft zijn zet …f3+ alleen maar pionnen verzwakt. Het eindspel is dan ook geen pretje voor zwart. Wits a-pion is weer een sterke troef, terwijl zwarts loper weinig doet. Zwarts plan is om met de koning naar de damevleugel te lopen en dan met …c7-c6 te breken.

41. Qxe8 Rxe8 42. Nb5 Ra8 43. a7 Kf7 44. Be1 Bd8 45. Bd2…

Aan winst hoeft zwart al niet meer te denken. In deze stelling heeft zwart weinig zetten. Constructieve zetten als 45…Ke7 of e8 falen op 46.Lxg5(+). Hoewel zwart zijn prutloper dan eindelijk kan ruilen, lopen wits pionnen dan hard door. Daarom deed Large maar 45…c4!? Het idee is om de witte loper af te leiden, waardoor het plan wel kan worden uitgevoerd. Zulke zetjes kunnen net het verschil betekenen tussen remise en verlies.

46. Kf2 c3 47. Bxc3 Ke7 48. Bd2 Kd7 49. Be3 c6 50. dxc6+ Kxc6 51. a4…

Zwart heeft het plan uitgevoerd. Jammer genoeg is stelt zijn pionnenmassa op de damevleugel nu weinig meer voor. Wel kan hij eindelijk zijn prutloper afruilen. 51…Bb6 52. Kxf3 Rf8+ 53. Ke2 Bxe3 54. Kxe3… Wit had nog slim kunnen doen met 52.Lxb6 Kxb6 53.Pxd6. Dat eindspel ziet er gunstig uit. Overigens beweert de computer dat zwart nu remise kan houden door te gaan niksen. Wat zwart doet moet echter ook voldoende zijn.

54…Kb7 55. Kd3! Rf3+ 56. Kc4 Rxh3 57. Nxd6+ Kxa7 58. Nf7…

Nu zullen de zwarte pionnen vallen. Zwart heeft hier echter nog een slimme verdediging, gevonden door Grotovsky, die probleemloos remise maakt: 58…Tf3! 59.Pxg5 Tf4 60.Kd5 Txg4 en beide pionnen kunnen worden ingerekend, waarna remise een feit is. Large deed het echter anders: hij ging op de a-pion af.

58…Ra3 59. Kd5 Rxa4 60. Kxe5 Kb7 61. Nxg5 Kc8.

Nu kan wit waarschijnlijk wel winnen, maar nu begon hij suboptimale zetten te doen:

62. Kf6?! Kd7 63. Kf5 Ke7 64. Nh3 Ra1 65. g5 Kf7 66. Nf4 Rf1 67. e5 Re1 68. g6+ Kg7 69. e6 Kf8? 70. Kf6 Re4? 71. Nd5 Ke8

Het drama is bijna compleet: wit kan op allerlei manieren winnen, bijvoorbeeld door 72.g7. Wit dacht echter dat 72.e7?? ook wel kon en toen kwam 72…Te6+!! "Check the checks", zou Large dan zeggen. Door het patgrapje is de partij plotseling remise! Er werden wat zetten herhaald met 73. Kf5 Re1 74. Kf6 Re6+ 75. Kg7 Re5 76. Kf6 en hier claimde Large remise. "Een zwaarbevochten halfje in een veelbewogen partij", zullen we maar zeggen.

Het was een essentieel halfje, want van degenen die een halfje achterstand hadden, won slechts Anne Haast. Zij mocht een barrage spelen tegen Large. De berichtgeving over de barrage was dramatisch te noemen; er werd helemaal niets over verteld. Slechts via het eerdergenoemde Utrechtschaak vernam ik dat Large de barrage had gewonnen. Op de toernooisite is nu (22:45) het recentste artikel nog steeds het verslag van gisteren. De toernooisite is echt een regelrechte aanfluiting. Ik had graag dat de uitslagen ook officieel bekend waren gemaakt.

Large deed het daarentegen prima. Hij kende een typisch toernooi: met wit won hij alle partijen, met zwart scoorde hij drie halfjes. Van de favorieten is Large de enige die zijn koppie erbij heeft gehouden. Bobbin had geen zin, Bok maakte te veel fouten en Kuipers zat te knoeien op het eind. Opmerkelijk vond ik de prestaties van outsiders als Lody Kuling, Tom Meurs en Eugene Riaan d’or. Kuling kwam nog geen barkruk voorbij, Meurs speelde ontstellend zwak en Riaan d’or wisselde goede partijen af met hele slechte. De nobody's wisten daardoor nog enigszins overeind te blijven op dit NK. Zelfs Henk-Jan Evengroen, de knuppel van het toernooi, wist op de valreep een halfje te scoren.

Uiteindelijk moet Large iets hebben gehad zoals na Dieren en Wenen vorig jaar, toen hij een goed toernooi afsloot zonder echt iets tastbaars. In Dieren behaalde hij geen norm, want er waren te weinig buitenlanders. In Wenen behaalde hij "slechts" een IM-norm, na een werelds toernooi. En nu ziet het ernaar uit dat hij niet eens naar het WK mag, dit vanwege de absurde eisen waaraan een WK-ganger moet voldoen. Ik laat Yge V. nogmaals aan het woord:

(Monique Stam): ‘Dat het EK [Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor het WK, JdG] een toernooi zou zijn om ervaring op te doen, is een achterhaald principe zo heeft het bestuur vastgesteld. Als iemand naar het EK gaat moet er gewoon gepresteerd worden. Dan willen we dat Nederlandse deelnemers goed voor de dag komen. En bij dat uitgangspunt horen gewoon strengere eisen. Er zijn genoeg andere toernooien om ervaring op te doen.'

"De eerste zin; Lees die nog eens een keer en probeer deze te begrijpen. Het lukt mij niet, omdat de zin niet klopt. Het was en is een toernooi om ervaring op te doen, sowieso, altijd. Daarnaast dien je de zinsnede "het bestuur" met een korreltje zout te nemen. Eerlijker is het  om te lezen: "Het bestuurslid Jeugdzaken".

De tweede zin: Respectloosheid naar alle deelnemers die het geweldig hebben gedaan! Een trap na; schande.

De derde zin: Geen woorden (meer) voor: opnieuw een trap na.

De vierde zin:  Het is begrijpelijk dat een moeder van een van de toptalenten van de KNSB net even anders kijkt? Wil ze misschien het speciale van haar eigen zoon daarmee (onbewust, ga ik nog van uit) onderstrepen? Het zou zo maar kunnen, vrees ik. Strengere eisen voor een bestuurslidmaatschap zijn veel verstandiger.

De vijfde zin: Is incorrect:  het verschil zat hem nu net in die aantrekkelijkheid van het EK Jeugd. Zoals bleek uit de aanmeldingen, bood dat toernooi voor velen (evalueren !) de mogelijkheid om voor het eerst internationale ervaring op te doen tegen leeftijdsgenoten.

Ik was blij dat deze tekst van bestuurslid Stam mij pas onder ogen kwam nadat ik was vertrokken bij de bond. Ik had haar persoonlijk alle hoeken van het Bondsbureau laten zien :D"

Waar gaat het heen met het Nederlandse schaak?

Veldwerk Oostenrijk (7)

Afscheid

Woensdag 28 april

De laatste dag was aangebroken. Het verslag was ingeleverd, nu was het tijd om een presentatie te maken. Het was een beetje een rare tijd. Mijn groepsgenoten maakten de presentatie en ik zat er een beetje verloren bij. Wat kon ik nog doen? Weinig. En dat terwijl de kwaliteit van de presentatie belabberd was. De slides kwamen veel te vol te staan voor mijn gevoel, of ze waren niet leesbaar. Ik had geleerd m’n kop erover te houden. In het eindverslag werden de ondertitels zonder witregels achter te titels gezet. Ik stelde voor er wel een witregel tussen te zetten, maar in het democratische proces had ik geen schijn van kans. Ook kwamen mijn foto’s niet in het verslag. Was het mijn verslag nog wel?

En dan de inhoud. Mijn hersenen maalden maar rond. De ene na de andere fout schoot door m’n hoofd. Het onderzoek was afgedwaald van het afdammen van een zijrivier van de Salzach, zodat er minder wateroverlast is op de Salzach naar het opslaan van water in de Lammer, zodat de Lammer niet overstroomt. De opslaggebieden zijn nooit in het echt bezocht en de locaties staan niet eens aangegeven op een overzichtskaart. Daarnaast loopt het terrein bovenstrooms op, wat ofwel betekent dat de hoeveelheid water die je kunt opslaan kleiner is dan berekend, of dat de gebieden bovenstrooms onder water worden gezet. En dan hebben we onze hoop gevestigd op de Lammerklamm, maar de hoeveelheid water die hier kan worden opgeslagen is nooit onderzocht. Dat waren zomaar een paar punten waar ons onderzoek tekort schoot. Het kon een pijnlijk middagje gaan worden.

Inmiddels had iedereen zijn (m/v) mooiste pak aangetrokken en we gingen naar het universiteitsgebouw. Het was zonnig en heet. Desondanks had ik m’n jas maar meegenomen, want we zouden er nog een poosje zitten. We liepen via dezelfde trap als toen we naar de bieb liepen in het begin van het veldwerk. Het was een soort broeikas. Het lokaal was gelukkig frisser. De ramen werden opengezet en we konden beginnen. Het eerste groepje was het groepje van Simon. Zij hadden die o zo nuttige opdracht om de wenselijkheid van een informatiesysteem te testen. Er was echter een storend detail: de onderste regel van de PowerPoint-presentatie werd niet afgebeeld. Met pijn en moeite werd de projector anders afgesteld, waarna de weergave weer in orde was. Inmiddels was er meer dan een kwartier verspeeld en begon Simon weer van voor af aan.

Na het "laatste" groepje te hebben gehad, kwam het "eerste" groepje. Het was het groepje van Merijn en ze hadden alle drie een black-out, wat wel jammer was, want toen het interessant begon te worden, zaten ze in tijdnood om de spreekbeurt binnen tien minuten af te raffelen. Daarna kwamen wij, wat wel vreemd was. Wij waren immers groepje 6. Hoewel ik geen tekst had, werd ik wel naar voren geroepen. Uiteindelijk trokken er maar twee hun mond open. De presentatie was maar zozo. De inleiding was erg kort en het geheel werd plichtmatig afgewerkt, zonder extra interesse te wekken. Na afloop kregen we een aantal vragen. Over het hydrologische deel werd niks gevraagd. Ik had het wel grappig gevonden om er een technisch verhaal over te vertellen, maar nee.

Vervolgens kwamen er nog zeven presentaties, onderbroken door een korte pauze. Ik had geen zin meer. Laat het toch lekker voorbij zijn, dacht ik. De spanning steeg echter na de laatste presentatie. Welke groepjes zouden het fictieve geldbedrag binnenhalen? De jury had het er moeilijk mee, maar uiteindelijk werd het groepje van Mathieu als winnaar aangewezen. Ze werden geprezen om hun oplossingen, de werkgroepen die ze in het leven wilden roepen en de gelikte presentatie. Daar kon iedereen wel mee leven. De nummer twee was moeilijker aan te wijzen. Dat dat uiteindelijk het groepje werd van Marloes, de stud van de klas, vond niet iedereen even terecht. Ik had graag gewonnen en ik was een beetje teleurgesteld dat het niet was gelukt. We waren immers het enige kwartet, dus we waren op voorhand favoriet.

Die teleurstelling duurde niet heel lang. Bij de afsluitende borrel telde er maar één ding: afscheid nemen, want het was de laatste keer dat we als groep bij elkaar waren. Er werd een groepsfoto genomen, waarna de winnaars met hun malle hoedjes werden gefotografeerd. Het was ook het moment dat we de cijfers kregen. Als laatste kregen wij ons cijfer. We kregen een mooie 7½, net zoveel als de nummer 2. Onze begeleider, Mark B., was zeer te spreken over de hydrologische berekeningen. Hij waardeerde het enorm dat we er extra diep op in waren gegaan. Aan de andere kant was het verslag wel rommelig. De conclusie was dan ook dat sommige dingen erg goed waren en andere dingen erg matig. Met het eindcijfer was ik meer dan tevreden. In een poging verstandig te blijven, hoorde ik het relaas van hem en Mathilde M. aan en hield ik m’n bek dicht. Dit was zeker niet het juiste moment om overal tegen aan te gaan trappen.

Ondertussen waren de eerste studenten al bezig met de terugreis. De rest stond nog op het "balkon" naar de ondergaande zon te kijken. Mark B. merkte op dat het bijzonder helder was. Hij wees naar een berg die vlakbij leek te staan. "Die berg daar, die is 25 kilometer hier vandaan." Ik kon het niet geloven. De voet van het ding leek zo ongeveer naast het universiteitsgebouw te beginnen. En hij zag er zo scherp uit. Even verderop stond het Adelaarsnest te schitteren. Het was dat m’n fototoestel vol zat, anders had ik ‘m wel meegenomen en had ik prachtige foto’s kunnen maken. Nu deed Rolex het met zijn mobieltje.

Het was ondertussen laat geworden en we zouden lekker pizza eten. 25 pizza’s werden besteld en ze zouden gewoon bij het universiteitsgebouw worden afgezet. Het duurde en duurde maar voordat ze kwamen. Niet zo heel gek. Een Italiaan moet z’n handen vol hebben gehad aan zijn halve jaaromzet.

Toen de dingen er eindelijk waren, kregen we te horen dat we de uni over een halfuur moesten hebben verlaten. Ondanks het slechte zicht had iedereen een goede pizza. Enthousiast begon ik de mijne te verorberen. Tegenover me zat weer eens Nadine, met naast haar Niels. Ze zat er doorheen, want haar groepje had geen cijfer gekregen. Het was volgens haar allemaal de schuld van haar teamgenoten, die de hele week weinig hadden uitgevoerd en wat ze hadden gedaan was ook nog eens waardeloos. Kortom: ze had zo’n beetje alles zelf moeten doen en het was nog niet af. Niels zat haar maar te troosten.

Ook Rolex was ontevreden over het verslag. Hij had niks aan te merken op de beoordeling, maar des te meer op het verslag. Dat was onvolledig, nog lang niet af. Bad luck & bad time-management. Rolex ging met de rest van ons reisgroepje aan de andere kant van de stad eten. Dat was hem de vorige keer namelijk goed bevallen.

De pizza’s waren bijna op en we moesten het balkon verlaten. Gauw werd de boel opgeruimd en vertrokken we. Voor velen was het de laatste keer naar de JUFA. Iedereen was moe, maar desondanks gingen we weerwolven. Daarbij was ik nog een keer de wolf, maar blijkbaar had Martijn dat aan me afgelezen. Ik kon nog net de burgemeester ("Of moet ik zeggen: Wolvenmeester?") wegstemmen, daarna werd ik zelf weggestemd. Er was ook nog een primeur: Mark B. deed het spel voor het eerst. Hij was niet de enige die tijdens de "slaaprondes" echt in slaap viel.

Langzaam maar zeker vertrokken er weer groepjes, die kennelijk geen bezwaar hadden om ’s nachts te rijden. Het veldwerk was voorbij en daarmee kwam praktisch een einde aan drie jaar Aarde en Economie. Een stil einde.

Donderdag 29 april

De mensen die overbleven gingen voor de laatste keer naar hun kamer. Er was een raar euvel in de kamers: er was geen water meer. Een aantal dagen van tevoren was aangekondigd dat er onderhoudswerkzaamheden aan de waterleiding waren, maar als het dan eenmaal zover is, kun je er toch lelijk door verrast worden. Hoe reinig je je tanden dan nog? Hoe les je je dorst?

De waterschaarste beperkte zich tot de "stille" uurtjes rond middernacht, waardoor Rolex ’s ochtends weer vrolijk kon douchen. Ik bleef nog in bed liggen, maar ik werd uit m’n bed geklopt door Thomas S. Hij murmelde iets over formulieren, maar ik had geen flauw idee waar hij het over had. Ik ging maar weer liggen en toen klopte Le Snelle aan. Hij kondigde het vertrek van zijn groepje aan. Hij was alweer weg toen Rolex eindelijk onder de douche vandaan kwam. Hij wist welke formulieren er werden bedoeld en hij legde ze maar op de gang neer, zodat ze konden worden opgehaald. Dat is echter nooit gebeurd.

Terwijl de schoonmaakster in de kamer naast ons bezig was, gingen wij er ook maar uit. De koffers werden bij de balie achtergelaten. Ik kon m’n teamgenootjes ook uitzwaaien. Zij zouden met de trein gaan. Wij, Rolex, Emporio en ik, moesten nog een tijdje wachten. Pas om een uur of vijf zou het vliegtuig vertrekken. Rolex ging nog bij een kasteel kijken, waardoor ik achterbleef met Emporio en Jan Willem. JW moest nog op een vriend wachten, die een klus in de buurt had en toevallig op precies deze dag naar huis moest.

Eerst gingen we maar de stad in. Emporio ging wat souvenirs kopen. Ik geloofde het allemaal wel. In de Spar besloot ik maar de huismerkijsthee te kopen. Daarmee kon ik mijn dorst lessen en belangrijker nog: ik kon de fles naderhand nog vullen met water. Tijdens de wandeling hadden we het voornamelijk over schoolgerelateerde zaken, zoals de excursies van het vak Kwartairgeologie. Verder vroeg ik JW hoe hij vond dat het veldwerk gegaan was. Ik vertelde er maar bij dat Nadine niet zo blij was met hem. JW vertelde dat hij pas in de laatste dagen scherp kreeg waar de opdracht over ging en dat 'ie toen pas wat kon gaan doen.

Eenmaal terug bij de JUFA, richtte hij zich tot het opperwezen. Ik wist helemaal niet dat hij zo gelovig was. Met Emporio erbij ging het onderwerp dan ook snel naar die richting. Vertwijfeld vroeg ik me af of ik heel religieus Nederland onderhand niet ken. Tja, wat wil je ook als je naar de VU gaat. Maar toch, ik vond JW helemaal niet iemand die je in een kerk zou verwachten of zo. Hij toonde zich echter begripvol toen ik dat zei. Vervolgens evolueerde (!) het onderwerp naar de Oerknal. Dat is meer mijn domein. Ik heb niet voor niets het boek "Vóór de oerknal" in huis gehaald.

Bij dit onderwerp werd me op het hart gedrukt dat ik god niet moest zien als een of andere ouwe vent, maar meer als een soort energie of iets dat niet tastbaar was. Voor mij is het in het leven roepen van een schepper om het ontstaan van het Heelal te verklaren een theorie die mank gaat, want wie heeft die schepper geschapen? Je lost het probleem van het bestaan van het Heelal er niet mee op, maar je creëert alleen maar een groter probleem.

Gelukkig kon ik daarna een interessanter onderwerp aansnijden: waarom is er traagheid? Vroeger, op de middelbare school, had ik me dat nooit afgevraagd. Tot voor kort ook niet, maar ik had eens op een middag de behoefte een simulatie te maken en daarbij had ik formules van traagheidsmomenten nodig. Op de Wikipedia-pagina kwam ik opeens dit interessante stukje tegen. Traagheid is van groot belang voor het heelal zoals we het nu kennen. Zonder traagheid zouden krachten hun maximale uitwerking hebben op objecten, waardoor de geringste kracht in een bepaalde richting het object direct in die richting laat versnellen tot de lichtsnelheid, lijkt mij. Macroscopische objecten als wijzelf, de Zon en de Aarde zouden zich dan niet anders gedragen dan fotonen. Dat lijkt me pas echt eng. Maar goed dat er traagheid is, maar waarom is het er?

Naast deze onderwerpen werd er ook veel teruggeblikt op de afgelopen drie jaar. Fijne herinneringen werden opgehaald. Over de grote groep waarmee we begonnen, of de eerste excursie. Vanwege de artikelen die ik erover heb geschreven, wist ik er nog redelijk wat over te vertellen, maar JW wist nog gebeurtenissen op te noemen die mij destijds niet waren opgevallen. Zo werden er veel sappige anekdotes verteld over de buschauffeur. Ik trapte af met het verhaal over het kruispunt dat we twee keer voorbijreden en dat 'ie de volgende dag te laat was, tot ongenoegen van Professor Borger. Vervolgens kreeg ik verhalen te horen over de gebrekkige stuurmanskunsten van die man. Zo vertelde JW dat we bij het keren bijna achterover in de sloot waren gereden. Ik zat voorin, dus misschien dat ik het daarom niet zo heb gemerkt. Achterin was het heel anders. Ook werd mij verteld dat die chauffeur niet eens wist hoe je vanuit Friesland naar Amsterdam moest rijden. Of 'ie de Afsluitdijk wel op moest. :S

Ondertussen zouden wij eventueel naar het vliegveld konden rijden met die vriend van JW. Hij was onderweg en Rolex werd gebeld dat 'ie op tijd terug moest zijn. Hij was dan ook op tijd en even later kwam die vriend eraan met een kleine Volvo. De VOLvo zat al snel zo vol, dat het niet meer verantwoord was om te rijden. We gingen dus toch maar met de bus. Het vinden van de juiste halte was nog niet zo makkelijk en toen we ‘m eindelijk gevonden hadden, kwam de bus er al aan. Het ding zat echter bomvol en met veel pijn en moeite konden we er nog bij. Gelukkig moesten de vele studenten er al gauw uit.

Het zette me aan het denken. In Nederland probeert met mensen van de auto in de trein (bus) te jagen, in Oostenrijk zou men de mensen juist de bus uit moeten jagen, de fiets op. Zo heeft elk land z’n eigen vervoersproblemen. Toen de studentjes weg waren, had ik eindelijk genoeg plek. Rolex vroeg ondertussen aan zo’n gastje waarom het nou zo druk was. Op dat moment werd ik door m’n pa gebeld. Net toen ik wilde zeggen dat hij het niet te lang moest maken, omdat ik dan geen beltegoed meer had, was de verbinding verbroken. M’n beltegoed was inderdaad op.

Gelukkig waren we toen bij de luchthaven. Bij het zien van de hal dacht ik op de een of andere manier aan Eindhoven Airport. Geen idee waarom, want ik ben er nog nooit geweest. Het was er uitgestorven en om de tijd te doden na het afgeven van de koffers, ging ik nog even tegen Rolex schaken. Had ik dat spel niet voor niets meegenomen. Verder gingen we nog wat rondhangen bij de winkels op de luchthaven. Rolex kocht een paar chocoladerepen tegen woekerprijzen. Als dank kregen wij een chocolaatje van de cassière. Dat was makkelijk verdiend!

Op het dakterras keken we uit op ons vliegtuig. Onze vlucht was de eerste in twee uur. Het weer was zonnig en heel warm. Dat had ik echt niet verwacht voordat ik naar Oostenrijk ging. Ik had juist eerder kou verwacht, maar dit weer sloeg alles. De tijd begon te dringen. Het was tegen vijven aan het lopen, toen we eindelijk aan boord mochten. We zaten achter (en onder!) de vleugel en we keken tegen de rechter motor (plus landingsgestel) aan. Ik was benieuwd hoe een propellervliegtuig zou vliegen. Toen de motor op vol vermogen ging draaien, begon het toestel te trillen en te beven, maar eenmaal op snelheid ging het heel rustig. Het was dan ook heel rustig in het vliegtuig, want we zouden nog een tussenstop maken op Linz. Aangezien mijn topografische kennis van Oostenrijk op zijn zachtst gezegd matig is, vroeg ik Rolex maar waar Linz ongeveer lag ten opzichte van Salzburg. Hij begon een ingewikkeld verhaal, met een kaart die op z’n kop hing en dat het dan ten zuiden was en bla, bla, bla… Uiteindelijk bleek het ten noordoosten van Salzburg te liggen.

De eerste vlucht was gauw voorbij. Ik zat op de stoel achter Rolex en samen keken wij uit het raam. Beneden was een vriendelijk landschap te zien, dat ons allebei boeide. Het mooie golvende landschap, rivierdalen, wegen, huisjes, kerken en zelfs voetbalwedstrijden hebben we gezien. Emporio, die een paar stoelen verderop was gaan zitten, vertelde dat hij Linz al meteen na het opstijgen had zien liggen. De reis duurde ook maar twintig minuten. Zonder omzwervingen konden we meteen landen. Daarbij vroeg ik me af of een propellervliegtuig wel kan remmen met de motor. Het antwoord was ja. Ik neem aan dat dit gebeurt door de bladen andersom te draaien. Het effect was in ieder geval enorm: ik werd helemaal uit m’n stoel getrokken.

Om zes uur gingen we opnieuw de lucht in, ditmaal met als eindbestemming Düsseldorf. Door problemen met de stroomvoorziening moest een motor blijven draaien na de landing, zodat we er niet meteen uit konden. Vervolgens reden we met de "SkyTrain" naar het treinstation van de luchthaven. Die Duitsers zijn hun tijd ver vooruit, dat merk je wel. Aan de ene kant konden de mensen eruit, aan de andere kant gingen ze er weer in. Daar was over nagedacht. Het weer was overigens aan het omslaan: tijdens de vlucht zagen we het al steeds bewolkter worden, nu was het helemaal bewolkt. Overigens was het Ruhrgebiet wel indrukwekkend om te zien: het is een enorme aaneengesloten stad. Daar kunnen die dorpjes in Oostenrijk niet aan tippen. Nadat we op het station waren aangekomen, moesten we naar het Hauptbahnhof.

We hadden nog wel even de tijd voordat de internationale trein zou vertrekken, dus gingen we maar op zoek naar iets eetbaars. Mijn reisgenoten wilden graag bij de Burger King eten. Daar kreeg ik voor twee euro een paar vette frietjes van een verkoper die ook Nederlands kon. Emporio spoorde ons aan om toch maar op te schieten, want die internationale treinen stoppen maar heel kort. We kwamen dus op het perron aan. Rolex was nog steeds in een goede bui en terwijl hij vlak voor me liep, sprak hij opeens iemand aan. De wonderbaarlijke dialoog verliep als volgt:

Rolex: "Hé Juval, hoe gaat 'ie?"
Strange guy: "I don’t speak American English."
Strange guy: "Go to hell!"

Dat laatste meende ik in ieder geval te horen. Het was een zwerver met een hazenlip, die aan de bierblikjes om hem heen te zien bloed in zijn alcohol had. Desondanks zag Rolex hem aan voor een bekende. Zelfs aangesproken worden wordt tegenwoordig niet meer gewaardeerd. Wel opmerkelijk dat die knakker Nederlands aanhoorde voor Amerikaans-Engels. Ach, ik kon er wel om lachen.

Vervolgens gingen we uitzoeken waar we in welke coupé we moesten zitten. Rolex zei dat we naar voren moesten lopen, maar hij bleek verkeerd te hebben gekeken, waardoor we weer terug moesten naar de plek waar we eerst vandaan kwamen. Gek genoeg reed ons treinstel toen alsnog voorbij. Op de terugweg zat ik naast de tassen en koffers. Het weer verslechterde hoe verder we Nederland binnenreden. Eindelijk geen Duitse borden meer. Ondertussen riep de machinist het een en ander om. Ik luisterde aandachtig en ik vond dat het Duits wel heel erg op Nederlands lijkt. Bleek dat die gast gewoon in het Nederlands zat te lullen met een zwaar Duits accent. Het klonk zo grappig toen ik het eenmaal doorhad.

Uiteindelijk waren we om een uur of elf in Utrecht. Het liefst had ik dat m'n ouders me daar ophaalden, maar vanwege de Koninginnedagactiviteiten dachten ze dat ze daar niet konden parkeren. Dus moest ik met de trein maar naar Naarden-Bussum. Aangezien mijn beltegoed op was, mocht ik via Rolex‘ telefoon zeggen dat ik om een uur of half twaalf thuis zou zijn, wat ik overigens altijd al had verteld. Rolex gaf het schaakbord en de stukken nog aan mij, waarna ik het perron op klauterde. Daar zag ik tot mijn schrik dat de trein nog niet op het bord stond. Er stond alleen "niet instappen" en er kwam een trein aan. Een menigte ondervroeg een NS-medewerker of we nou in de trein mochten of niet. Gelukkig verdween het tekstje "niet instappen" en stapte ik in en bleef ik bij de deuren wachten met mijn koffer.

Op het perron zag ik hoe een groot aantal feestvarkens als verzopen katten afdropen. Er waren echter ook herrieschoppers in de trein die met zo’n domme toeter melig gingen doen. Mensen gaan rare dingen doen door alcohol. Ik hoopte maar dat iemand die niet-grappige oranjehooligans op hun nummer zou zetten, maar ook de normale mensen lachten even hard mee. Toen zo’n gast van bovenaan de trap naar mij ging toeteren of ik wakker wilde worden, had ik het gehad en liep ik naar de volgende deur. De trein had al een achterstand op het schema opgelopen en iedere minuut in de trein haatte ik. Anderhalf uur in Nederland en ik had nu alweer een hekel aan het weer en de inwoners. Dan weet je weer wat voor een mieters veldwerk het was.

Veldwerk Oostenrijk (6)

Deadline

Maandag 26 april

Vandaag was de dag van de deadline. Om 22:00 uur moest het "proposal" worden ingeleverd. De hele dag zat iedereen te stressen. Wij waren gelukkig al ruim op tijd klaar, in tegenstelling tot de meeste andere groepjes. Zo zag ik hoe Le Snelle vijf minuten voor de deadline zat te zweten op de referentielijst. En zo ging het bij iedereen. Rolex’ groepje, dat een dag had verloren door een nukkige PDA, kwam. zo begreep ik later, met een nog steeds onvolledig rapport.

Door problemen met het internet (!) duurde het even voordat alles uiteindelijk was geüpload via Safe Assignment. Het uploaden van de logge bestanden was niet zo makkelijk. Overigens zat er op de VU-laptops het programma Cute PDF, waarmee eenvoudig pdf-bestanden waren te maken. Dat scheelde enorm: in Word was ons verslag iets van 5½ MB groot en in pdf nog maar 2½. Hierdoor ging het uploaden natuurlijk veel sneller.

Na de deadline zat het veldwerk er zo goed als op. Er viel een last van ons af. Het werd gevierd met een heleboel spelletjes, om te beginnen met Koehandel. Iemand ging voor alle koehandelaars een drankje komen. Mijn thee was echter geen succes. Er zat een piramidevormig zakje in en de thee was extreem rood. De smaak was daarentegen amper aanwezig. Het was net een soort water, maar dan met een soort ascorbinezuurachige nasmaak. Later ging weer iemand drankjes halen en toen koos ik maar voor water zonder gas. Op de een of andere manier kreeg ik toch weer een soort Spa Rood. 😦 Het koehandelen ging redelijk, al moet ik dat spel nog steeds een beetje leren begrijpen, want veel kwartetten hield ik niet over. Wel veel geld. Uiteindelijk werd ik op grote afstand derde van de vijf. Laatste werd overigens Rolex, die heel veel dieren had, maar uiteindelijk volledig werd leeggekocht.

Na dit spelletje gingen we Weerwolven. Dat spel hadden we ook al gedaan in Kampen. Een aantal tafels werd weggeschoven in de lobby, zodat er een kring ontstond. Ik vond Weerwolven eigenlijk wel een spel dat je vooral buiten kunt doen, maar binnen lukte het ook. De lamp werd uitgedraaid, zodat het lekker donker was en we gingen beginnen. In het eerste potje was ik burger en werd ik tegen het einde van het spel verslonden. De weerwolven deden het die avond sowieso nogal goed. Dat kwam vooral omdat een groot aantal burgers liever elkaar uit het spel haalde dan de weerwolven. Bij de stemmingsronden werd steevast een burger naar de brandstapel verwezen. Verder had Cupido twee burgers aan elkaar gekoppeld, waarvan de ene meestal jager was, die dan nog een burger doodschoot, waardoor er meteen drie burgers minder waren. Het eerste potje werd dan ook eenvoudig gewonnen door de wolven.

Het ene na het andere potje werd gespeeld. Zelf mocht ik eens voor Cupido spelen en ik koppelde de chick van de klas aan iemand waarmee ze in real life een perfect koppeltje zou vormen. Meestal was ik echter maar een gewone burger in de door weerwolven gedomineerde nacht. De sfeer zat er goed in door een vaag deuntje dat zichzelf constant maar herhaalde, maar na het vijfde potje was het half vier ’s nachts of iets in die richting. Tijd om maar te gaan slapen, want die ochtend zouden we onze laatste excursie hebben.

Dinsdag 27 april

Na amper drie uur te hebben geslapen, schrok ik wakker toen bleek dat ik me alsnog bijna had verslapen. En dat terwijl Rolex de wekker had gezet. Hij was echter, als eveneens fervent weerwolver, door de wekker heen geslapen. Daar was ik dus blij mee, want de bus vertrok al om half negen, dus moest ik een beetje opschieten.

Worst last excursion ever

De excursie bestond uit korte uitstapjes naar de studiegebieden van de groepjes. Het was optioneel: je mocht als groepje een punt uitkiezen en dan zouden we er even naartoe gaan. Er werd gerekend met ongeveer een half uur per groepje, dus daar was wel een halve dag mee te vullen. Gelukkig maakte lang niet ieder groepje er gebruik van. Je kreeg er namelijk geen hoger cijfer voor, dus waarom zou je ook? Mijn groepje had, tot mijn afgrijzen, wel een excursiepunt uitgekozen. Ze vertelden me dat Mark B. had gezegd dat er toch voordelen aan zaten. Gaan ze opeens de spelregels veranderen. Zeker omdat er zo weinig excursiepunten waren uitgekozen.

De bus vertrok in ieder geval en we reden naar het eerste punt: een ouwe energiecentrale die aan een rivier lag. Die rivier zou weleens kunnen overstromen en dat was zo erg. Poe poe… Vervolgens was het de beurt aan Rolex‘ groepje. Zijn team had een Alm (een Alpenweide) onderzocht en hun bevindingen wilden ze graag met ons delen. Rolex ten voeten uit. En helaas ook nogal letterlijk. De bus stopte op de parkeerplaats bij de Lammer, precies op de plek waar wij de rivier hadden opgemeten. Bizar toeval? Dat was in ieder geval nog het leukste deel van de tocht, want daarna gingen we een bergpad op. De helling was behoorlijk steil en in een flink tempo klommen we omhoog, daarbij een plaatselijke wandelaarster inhalend. In het begin ging het nog wel, maar al gauw kreeg ik last van m’n hiel. Bij iedere stap omhoog werden de pezen weer verder uitgerekt en dat is geen prettig gevoel. Langzaam maar zeker haalde iedereen me in en m’n achterstand werd steeds groter op de rest, wat betekende dat ik nog meer van m’n voeten moest vergen.

Ondertussen kon ik me alleen maar afvragen wanneer we die stomme Alm nou eindelijk hadden bereikt. Het leek wel alsof er geen einde aan kwam. Uiteindelijk bereikte niet iedereen de top. Mijn teamgenootjes hadden het ook niet gehaald, net als Niels, de manke GIS-expert. Zij hadden nog excuses waarom ze stopten, ik kon slechts aanvoeren dat m’n conditie niet zo best is. En dat ik een hekel heb aan lopen.

Ondertussen zaten wij ergens tussen de top en de voet van de berg in wortel te schieten. Rolex zou ondertussen bezig zijn aan een verhaal over bloemetjes en bijtjes. Hem kennende kon dat nog wel een tijd duren. Uiteindelijk besloten we maar om weer af te dalen. Dat deden we lekker rustig, af en toe een foto makend. Tot m’n verrassing hadden de eerste afdalers ons op het eind al bijgehaald, de grote groep kwam even later. We stapten weer de bus in; anderhalf uur was verstreken en ik was niks wijzer geworden.

Vervolgens was ons groepje aan de beurt. Ze wilden de zogenaamde "Lammerklamm" gebruiken om water in op te slaan. Even tussen ons: die passage in het verslag heb ik nooit begrepen. Hoe dan ook, mijn groepsgenootjes lieten deze canyon zien en wezen op het bordje dat het waterpeil aangaf in 2002. Ik had het allemaal al gezien op de velddag, dus ik hoefde er niet heen. Liever ging ik kijken bij het groepje van Martijn. Waarom zij een excursiepunt hadden uitgekozen, is me nu nog een raadsel. Hopelijk niet alleen om mij belachelijk te maken. Ze hadden het nut onderzocht van een systeem waarmee je kon zien wat er allemaal voor leuks was in de omgeving.* Zo deden ze voorkomen alsof er een systeem was waarmee je kon zien hoe hoog de berg was. Op de tekening was een poppetje halverwege de berg te zien dat stond over te geven. Je begrijpt ‘m al: dat moest ik natuurlijk voorstellen. Verder kwamen ze aanzetten met voorbeelden over eetbare bladeren. Kennelijk hadden ze nog nooit van een lunchpakket gehoord.

Na deze slappe excursies was het tijd voor een door de uni georganiseerde excursie. We reden een flink stuk naar een plaats waar een landverschuiving had plaatsgevonden. Een dude ging een verhaal vertellen in gebroken Engels over de aardverschuiving, waardoor een deel van een berg in het naastgelegen meertje verdween. Klinkt vrij simpel, maar desondanks had de man er heel veel woorden voor nodig en een PowerPoint-presentatie. Ook kregen we een potlood, een gum en een soort programmaboekje. Vervolgens gingen we de berg op.

Daar kwam dus de tweede klim. Ditmaal ging het iets beter met mij. Dat kwam ook omdat we erg vaak stopten voor weer een beetje uitleg. De klim omhoog was vermoeiend, de klim omlaag was verraderlijk. Verder had ik weinig geleerd van de hindernistocht. Het enige leuke was de filmploeg. Ze interviewden onze gids en Mark B. Er was even sprake dat ze ook een leerling gingen interviewen die goed Duits kon spreken. Daarbij wees iedereen meteen naar Rolex. Ook Lee-sad, die een enquête had afgenomen en daarbij de vraag kreeg of ze uit het gebied kwam, kreeg een nominatie. Helaas, wij moesten fungeren als figuranten. We mochten niet (te veel) de camera inkijken en moesten maar gewoon een beetje staan en zacht praten. Dat lukte niet echt en uiteindelijk ging iedereen met steentjes gooien. Een ingegraven afvoerpijp was een voornaam doelwit.

Aan het eind van de excursie gingen we maar naar een restaurant of terras. De bediening was traag als dikke stront. Ik had zo goed als geen geld meer en ik sloeg een keertje over. We zaten er langer dan me lief was. Ik begon bij mezelf tekenen te herkennen van dehydratie en ik wilde graag douchen. Helaas zaten we eerst nog een uur in de bus. Het was de laatste keer dat ik in de bus zat met de Aarde-en-Economie-studenten. Hoewel dat eigenlijk melancholische gevoelens zou moeten opwekken, deed me dat nu weinig meer. Ik probeerde een beetje te slapen, hoewel dat niet echt lukte.

In het hotel ging ik maar meteen douchen en dronk ik de kraan leeg. We gingen de stad in en op weg naar de stad moest een aantal mensen, waaronder ik, pinnen. Vervolgens gingen we de hele stad doorzoeken om een nieuw restaurant te vinden waar iedereen wilde eten. We liepen zelfs de brug over de Salzach over. Uiteindelijk kwamen we twee restaurants tegen: een restaurant dat uitpuilde van de mensen en een Griek, waar gek genoeg niemand zat. De Griek was heel blij met potentiële klanten en hij liet ons enthousiast de menukaart zien. Wij waren nog niet zo zeker. Een aantal van ons wilde niet naar de Griek, dus liepen we weer verder, om uiteindelijk bij het restaurant ernaast uit te komen, een apenrestaurant.

What is wrong with this tea I don’t know

Echt een succes was het niet. Eerst kreeg ik de smerigste thee ooit. Het werd geserveerd in een bolle theekom, die in een komvormig glas lag. Het spul rook naar tomatensoep, wat al het ergste deed vermoeden. Helaas was de smaak nog erger: het smaakte naar kots. Uiteindelijk besloot ik maar een euro te geven aan degene die het kopje leeg kon drinken. Uiteindelijk hapte Le Snelle toe. Hij nam een slokje en zei toen: "Het is inderdaad smerig." Daarna nam Jasper een slokje, maar hij vond het prima te drinken. Smaken verschillen, maar die van de thee helaas niet: dat was nog steeds rooibos. En dat terwijl ik niet eens expliciet naar die smaak had gevraagd…

Bij het uitzoeken van een geschikt menu was ik ook niet al te optimistisch. Uiteindelijk vond ik een menu dat me wel aardig leek en we probeerden het die ober aan zijn verstand te brengen dat ik geen spinazie wilde. Of er eventueel wat frietjes bij konden. Nee, dat hadden ze niet. Het zouden aardappels worden. Nou ja, vooruit dan maar. Kreeg ik eerst het verkeerde gerecht (twee stukken vlees met een stuk spek erop :S), daarna kreeg ik wel het juiste gerecht, maar met spinazie. :S Het vlees was trouwens ook smerig. We rekenden af en gingen op zoek naar een ijsje. We liepen maar de McDonalds (!) binnen en ik bestelde een McFlurry. Ik dacht me aan de omstandigheden aan te passen en bestelde een "McFloerrie", wat die man niet leek te begrijpen, maar dat kan ook komen omdat ik niet zo hard praatte.

Het veldwerk was weer bijna voorbij en we gingen die avond weer weerwolven. Steeds was ik burger, want de enige keren dat ik wolf was, was Emporio de spelleider en was er niet goed gedeeld, of had iemand de kaarten zogenaamd gezien. Ook nu waren we lang bezig; pas om tien voor drie was het laatste spelletje afgelopen. En dan denk je dat schaken verslavend is!

*Dat begreep ik in ieder geval uit hun eindpresentatie, niet uit hun "presentatie" bij de Lammerklamm. Maar voor de duidelijkheid van het verhaal maak ik wel even gebruik van de eindpresentatie.