BSG neemt horde Unitas

Onlogische uitslagen

De lente is doorgebroken in Nederland en het schaakseizoen loopt naar zijn einde. In de laatste thuiswedstrijd van het seizoen ontving BSG Unitas uit Groningen, ofwel: de koploper tegen de nummer 7 in de competitie. Wie dacht dat dat een makkelijk middagje zou betekenen, kwam bedrogen uit. Vorig seizoen verloor BSG met 3½-6½ en ook dit keer was het billenknijpen. Uiteindelijk kwam het 2008-scenario uit, waardoor BSG in de race blijft voor het kampioenschap.

Is het schaaktechnisch een voordeel om thuis te spelen? Waar de BSG'ers de hele ochtend in hun bed konden blijven liggen, hadden de Unitassers er al een heel avontuur op zitten. Vroeg op en dan de hele reis analyseren. Als je zo veel moeite hebt moeten doen om te komen, dan lust je je tegenstanders rauw, stel ik me zo voor. Voor BSG was het een belangrijk duel als altijd: er moest gewonnen worden om Purmerend en de Eenhoorn voor te blijven. Unitas, dat zoals gezegd al eens had gestunt, had weinig te verliezen. Unitas zou er dus vol voor gaan om te proberen hun status als angstgegner waar te maken.

Daarbij werd de uitploeg wel al snel in de wedstrijd geremd: een van hun spelers ontbrak. Na bijna een uur was hij er nog niet, waardoor de Unitassers met een noodgreep kwamen: toeschouwer Wout Knol werd op het laatste moment opgetrommeld om te spelen. FM Henk, die het gratis punt al bijna had geteld, moest daardoor als nog aan de bak. Heel blij was hij er niet mee, hoewel hij wel met een uur extra bedenktijd aan de partij begon.

Over de eerste uren is weinig te zeggen, behalve dat een vrachtwagenparade en de zwakke gezondheid van sommige schakers voor wat geluidsoverlast zorgde. De partijen zitten nog in hun touwtrekstadium. Het ratingoverwicht aan (zowat) elk bord zou ervoor moeten zorgen dat de partijen langzaam in Bussums voordeel zouden moeten omvallen. De eerste tik deelt Ewood uit. Na zijn nederlaag in Nijmegen was hij teruggezet naar bord 9 en dat bevalt hem prima: hij speelt met zwart tegen een zwakkere tegenstander. In een Catalaanse opening offert wit een pion, maar ziet deze nooit meer terug. Het witte initiatief wordt gebroken, waarna Ewood afwikkelt naar een gewonnen eindspel. Soms is schaken niet moeilijk.

Ook een puntje haalde Ton binnen. Tegen Jan Baljé speelde hij zijn gebruikelijke opening weer. Er ontstaat een stelling waarin Ton een dame heeft tegen toch wel veel zwart: een toren, loper en twee pionnen of zoiets. De witte dame is actief, maar toch, verder heeft wit alleen een passieve toren. Als ik even later kijk, zie ik de spelers de notatie bijwerken en denk ik te zien dat zwarts vlag is gevallen. Dat was niet zo, maar de klok droeg wel indirect bij aan zwarts ondergang: in tijdnood mist zwart een zetje en moet beslissend materiaal inboeten.

Van Henks partij heb ik verder weinig gezien. Hij zag de partij als een verplicht nummer. Een beetje spottend merkte hij op dat hij 0,3 elopunten had gewonnen. Na mijn nederlaag tegen een Fransoos met bloed aan zijn handen mag ik daar voor straf een paar jaar niet over meelachen. Wie het kleine niet eert, wie het grote niet deert, zullen we maar zeggen. Het leverde BSG bovendien een niet onbelangrijk punt op.

Tegenover de drie puntjes stonden namelijk ook twee nederlagen. Zo raakte Leon Pliester aan bord 2 zijn honderdprocentscore kwijt. Tegen de niet altijd even sympathieke Erik-Jan Hummel had hij een partij om gauw te vergeten: nadat hij van zijn gebruikelijke openingsrepertoire was afgeweken, was hij door een foutieve combinatie een kwaliteit kwijtgeraakt, zonder dat er compensatie tegenover stond. Hij leek zich echter te herpakken, maar nadat hij de kwaliteit had teruggewonnen, werd de kracht van de dame-paardcombinatie hem te veel.

Ook Large, onze gelegenheidskopman, kreeg een nederlaag te slikken. Hij leek goede aanvalskansen te hebben tegen Grisja Kodentsov, een hakker pur sang. Naar verluidt had hij in opperste tijdnood mat in drie gemist, waarna hij zelf werd matgezet. Schaken is een hard spelletje. Het was in ieder geval niet de enige onlogische uitslag van de middag.

Robert Ris heeft het niet dit seizoen. Toernooien verlopen slecht en in de competitie verspeelde hij al op een merkwaardige manier twee punten. Zijn witremise tegen Adian Clemens kon er ook nog wel bij. Beter ging het bij onze GM, die eindelijk weer zijn salaris waarmaakte. Volgens de kenners stond hij heel slecht tegen Jasper Geurink, Unitas' sterkste speler, maar blufte hij zich toch naar een overwinning. Kortom: de uitslag was onlogischer dan het papier doet vermoeden, of althans, dat is mij wijsgemaakt.

Ook Frans Borm deelde in de IM-misère. Aan het laatste bord wist hij in het Russisch niet meer dan een optisch voordeeltje te bereiken, kortom: dat werd weer een puntendeling. De stand was nu 5-3 en het lot van BSG lag nu in handen van de spelers op de vierde rij: Lenaard had een lastig toreneindspel tegen Nick Bijlsma, net als ondergetekende tegen Alef Boer. Naast me zag ik Lenaard af en toe enigszins geërgerd naar m'n stelling kijken, alsof hij wilde zeggen: "Ga eens wat beter met je witvoordeel om!". Hoewel remise in beide stellingen geen ongewoon resultaat leek, was Lenaard langzaam in een verloren stelling gekomen. In een toreneindspel is wits vrijpion verder opgerukt. Lenaard moet zijn toren geven tegen de pion en komt dan een tempo tekort om met zijn eigen pion remise te maken. Daar moet dus iets niet helemaal goed zijn gegaan…

Zelf was ik me totaal niet bewust van de stand. Na een suffe opening (ik kreeg precies hetzelfde op het bord als tegen Utrecht 2), speelde mijn tegenstander al snel beter dan wat ik een half jaar geleden tegen me kreeg, waarna ik niet het idee had goed te staan. In het vervolg prutsten we maar een beetje aan. Ik speelde heel voorzichtig en ruilde veel stukken. Een remise zou me niet zo slecht uitkomen, na het desastreuze PK. Mijn tegenstander deed er vrolijk aan mee. Blijkbaar zat hij ook in een fase waarin hij niet overtuigd was van zijn kunnen.

De stelling leek lange tijd remise, maar ik stond met m'n passieve toren wel slecht. Mijn tegenstander wierp een blik op de borden en besloot door te spelen. Gelijk had 'ie, maar zijn winstpogingen brachten hem alleen maar in de problemen: op een gegeven moment dacht ik te gaan winnen. Het was echter niet zo eenvoudig en in een ultieme poging te winnen, offerde ik m'n toren om te promoveren. Zwart had het offer echter kunnen afslaan om zelf te promoveren… Dat eindspel was echter nog remise, in de partij kreeg ik al snel dame tegen toren. Lastig om dat in tijdnood te winnen. Ik moest uitkijken voor patgrappen en röntgenschaakjes, maar dat lukte wonderwel. Na bijna zes uur spelen kreeg ik een hand. Een bizarre partij met een onlogische uitslag.

Zodoende werd het dus 6-4 en speelde Behirder weer een hoofdrol, net zoals drie jaar geleden, toen hij een eindspel met een pion minder won. In ieder geval won BSG een bizarre schaakwedstrijd, waarin het ternauwernood afrekende met het Unitas-complex. Wie durft nog te beweren dat schaken saai is?

Uitslagen

BSG (2329) – Unitas (2168) 6-4
1. La Ootes (2381) – G Kodentsov f (2258) 0-1
2. L Pliester m (2372) – E Hummel (2287) 0-1
3. A Berelowitsch g (2569) – J Geurink (2321) 1-0
4. R Ris m (2413) – A Clemens f (2171) ½-½
5. H van der Poel f (2255) – W Knol (1810) 1-0
6. T van der Heijden (2269) – J Baljé (2225) 1-0
7. Le Ootes (2266) – N Bijlsma (2190) 0-1
8. J de Groote (2137) – A Boer (2130) 1-0
9. E de Groote (2290) – J Algra (2147) 1-0
10. F Borm m (2337) – M Riksten (2137) ½-½

BSG 2

BSG 2 pakte het eerste puntje van het jaar. Erg blij waren de gezichten niet bij het tweede team, dat door de magere resultaten in het huidige kalenderjaar naar de subtop is afgegleden. Tegen concurrent HWP Zaanstad werd met een tussenstand van ½-½ begonnen aan de wedstrijd: CM Drost had tegen een 1700 vooruitgespeeld en had in remise moeten berusten. Daar kwamen nog wat remises bij. Coen verloor en voor de rest van de uitslagen verwijs ik naar de witte.

Door mijn lange eindspel waren we pas om zeven uur klaar. De Italiaan waar we normaal altijd zitten, bleek daardoor overvol te zitten, waardoor we maar uitweken naar de zaak ernaast. Hierdoor haalde de vriendelijke Egyptenaar (?) in één keer zijn halve jaaromzet binnen. Wat is het toch fijn om mensen blij te kunnen maken.