BSG is van slag

"Te klein voor een tafellaken en te groot voor een servet", dat was de conclusie voor BSG 1 van de afgelopen twee jaren. In de eerste klasse werd alles gewonnen, in de meesterklasse werd alles verloren. Na de degradatie werd BSG geacht weer veel te gaan winnen, maar na de ruime zege op Utrecht 2, ging het tegen Purmerend veel moeilijker. Tegen Unitas verliep de wedstrijd helemaal desastreus.

Toen het competitieprogramma bekend werd, zagen we de thuiswedstrijd tegen Unitas als een opluchting. Stel je voor dat je naar Groningen moet… In alle rust leefden we naar de wedstrijd toe, die in ons vertrouwde Denksportcentrum werd gehouden. De tegenstander was een oude bekende: Unitas. In ons kampioensjaar wonnen we daar met veel moeite en nog meer mazzel nog van, dus we waren gewaarschuwd. Opmerkelijk was dat de staartborden destijds de "rommel" van de hoogste borden moesten opruimen, dat zou dit jaar heel anders gaan…

BSG speelde met een invaller: derdeteamspeler Bert Kieboom werd opgetrommeld om voor Ptr in te vallen. De opstelling was daardoor licht veranderd ten opzichte van de eerste twee wedstrijden: Ton speelde aan bord 2 en Leon aan 5 (!). Daar trof hij opmerkelijk genoeg de enigszins opgeofferde Nick Bijlsma. Tegen Purmerend had hij de grootste moeite met Nicky Law, dus dat beloofde een heet middagje voor onze kindermoordenaar.

Over het weer gesproken: het was vandaag prachtig weer. Eigenlijk te mooi om binnen te zitten. Maar ja, je kunt het publiek natuurlijk niet teleurstellen. Het publiek was het afgelopen jaar toch al niet verwend, met louter grote nederlagen in de meesterklasse. BSG had iets goed te maken, maar eigenlijk zat het er de hele middag niet in.

Soms heb je van die middagen dat je al snel ziet dat de tegenstanders er over het algemeen beter voorstaan. Op een aantal borden begonnen toch wel substantiële minnen te ontstaan. Opmerkelijk genoeg toverde de immer degelijke Lennard de eerste nul op het scorebord. Nou ja, scorebord… Sinds de wedstrijd tegen LSG is het scorebord niet meer gebruikt… Zijn broertje bracht even later het eerste halfje binnen, waarna hij zich weer kon richten op het Culturele Dorp-toernooi. Voor hem was de KNSB-competitie immers maar een hinderlijke onderbreking…

De stand wordt gelijkgetrokken door FM Henk. Hij won van Laszlo Cako, die twee jaar geleden de klassetopscorer was. Hij had dat jaar wel bijna alleen maar wit, wat het natuurlijk wel iets makkelijker maakt om hoog te scoren. Ex-klassetopscorer of niet, FM Henk had daar geen boodschap aan en eigenlijk won hij vrij gemakkelijk met de zwarte stukken (!).

Staart eraf

Vervolgens kwam er een lastige fase. Wat zouden de stellingen opleveren? Het wachten was op plotselinge wendingen, zoals anderhalf jaar geleden. Ditmaal gebeurde zoiets bij Ewood. Hij speelde tegen Erik-Jan Hummel en stond goed, maar in de tijdnoodfase ging hij passief spelen. Vervolgens miste hij nog een doorbraakmotief en verloor hij het eindspel. Misschien een beetje een goedmakertje voor mijn onterechte zege in Eindhoven op EJH…

Zelf had ik na een Schotse opening een vrij gelijkwaardige stelling bereikt. Ik had echter niet m’n gelukkigste hand in de partij en dat resulteerde in een aantal mindere zetten. Uiteindelijk won wit een pion en bleek mijn restje activiteit frustrerend weinig op te leveren… De tijdcontrole werd door mijn tegenstander gehaald en daarna kon ik weinig meer doen. Vervelend!

De stand was inmiddels 2-4 door een remise van Ton. Hij speelde een wilde partij, waarin het evenwicht gek genoeg niet verbroken werd. Niet slecht tegen Unitas’ sterkste (en ook meest afgevallen) man.

Ondertussen stond nog een aantal borden op instorten. Coen, die vermoedde dat een van de spelers symptomen van de Mexicaanse griep vertoonde, had zelf de hele partij een ongezonde stelling voor zijn neus. Helaas werkt een Mexicaansegriepprik daar niet tegen. Taai als een schoenzool ploeterde Coen door, eerst in een verloren toreneindspel en later in een verloren dame-eindspel, maar een nul was desondanks zijn deel.

Ook Bert Kieboom kon het niet houden. Hij bood nog remise aan, maar zijn tegenstander, ook een invaller (!), mocht het niet aannemen en won vervolgens met het loperpaar. De partij werd overigens uitgespeeld totdat Bert zijn paard kwijtraakte door een dameschaakje.

Leon Pliester had gelukkig nog wel gewonnen, maar met een stand van 3-6 viel er geen eer meer te behalen voor Der Aleksander. Hij had een eindspel met twee pluspionnen laten verzanden in een eindspel met een pluspion dat inmiddels dik remise was. Met subtiele lopermanoeuvres probeerde de grootmeester nog van alles om zijn tegenstander pootje te lichten, maar wat hij met al die zetten nou bereikte… Met nog zo’n twintig seconden op de klok besloot hij maar op remise af te koersen. Een wonder zoals bij Lennard de vorige keer zat er niet in…

De einduitslag was dus 3½-6½, een best wel forse nederlaag. We bleven achter met de vraag: waren zij nou zo goed…? Waar is het BSG dat de eersteklasseploegjes in het verleden zo ongenadig van het bord hakte? Zijn wij die aura van onoverwinnelijkheid kwijt? Zijn wij het AZ van de eerste klasse?

Overigens deelde een niet nader te noemen invaller me mee dat het leuk zou zijn als BSG in het seizoen 2010-2011 promoveert, in het jubileumjaar. Als we zo door blijven spelen kan dat misschien nog wel gaan lukken. Als kampioen van de tweede klasse… 😦

Overigens is het erg spannend in onze klasse. Iedereen kan van iedereen winnen, we spelen in de Jupiler-league van het schaken. Purmerend (!) gaat ondertussen aan de leiding, met 5 matchpunten. Suikertaart verloor de koppositie door een nederlaag tegen AAS, terwijl Caïssa, de ratingfavoriet, zijn tweede competitienederlaag leed en wel tegen Philidor. En daar moeten wij over drie weken weer tegen spelen… Ik ga voor een gelijkspelletje. 0-0, 1-1, of desnoods 7-7. Tot die tijd: straftraining!