Midwinter of juist het begin van de winter?

Ook ruiten moeten krabben vanochtend? Het was vannacht in ieder geval flink koud, ondanks dat de winter officieel nog niet begonnen is. Pas om vijf uur vanavond staat de zon precies boven de Steenbokskeerkring, wat betekent dat de astronomische winter dan eindelijk begint.

De winter duurt nog tot 20 maart, als de zon weer recht boven de evenaar staat en de dagen en nachten overal ter wereld even lang zijn. Ondanks de redelijk lange dagen kan het in maart nog flink koud zijn. De atmosfeer is in de winter immers flink afgekoeld en heeft tijd nodig om weer op te warmen. Door het langzame opwarmen en afkoelen van de atmosfeer worden op de meeste plaatsen op het noordelijk halfrond de laagste temperaturen pas in januari en februari gemeten, in plaats van december. Het verklaart waarom de kortste dag van het jaar pas het startschot van de winter is, in plaats van het hoogtepunt.

Toch lopen de temperaturen op de meeste plaatsen niet een half seizoen achter op de daglengte. In Nederland valt het hoogtepunt van de winter ongeveer een maand na de kortste dag, dus eind januari. In de rest van Noord-Europa en bijvoorbeeld het oosten van de Verenigde Staten is dat niet anders. In Zuid-Europa beginnen de temperaturen vaak halverwege januari alweer op te lopen, maar het kan nog extremer.

Zo beleeft de westkust van de Verenigde Staten de koudste dagen van het jaar rond oud en nieuw. Op de Wikipedia-pagina over de seasonal lag wordt hier wel gewag van gemaakt, maar wordt er verder geen verklaring voor het fenomeen gegeven. Het heeft me jarenlang gefascineerd, omdat de noordwestkust van de Verenigde Staten en het uiterste zuidwesten van Canada een klimaat hebben dat qua temperatuur redelijk vergelijkbaar is met dat van ons.

Zo hebben Vancouver en Brussel nagenoeg hetzelfde temperatuurverloop. Heel gek is dat niet. Het zijn allebei zeeklimaten en de plaatsen liggen ongeveer op dezelfde breedtegraad. Alleen in de winter verschilt het temperatuurverloop aanzienlijk. Waar de temperatuur in Vancouver al vanaf het begin van het jaar stijgt, gebeurt dat in Brussel pas in de tweede helft van februari. Wat verklaart dit grote verschil?

Een hele tijd terug heb ik op internet gedetailleerde klimaatdata gevonden voor Vancouver (voor klimaatdata van Amerikaanse plaatsen moet je vaak betalen en daar heb ik geen zin in). Ik heb daarvoor twee datasets gecombineerd. De ene dataset bevat de windrichtingen per uur vanaf 1966 en de andere dataset bevat onder andere de temperatuur per dag vanaf 1937. Ik heb dus voor ruim 50 jaar gecombineerde klimaatdata.

De gemiddelde temperaturen per dag laten inderdaad zien dat het hoogtepunt van de zomer eind juli/begin augustus valt en dat de winter rond oud en nieuw piekt. Er zitten dus zeven maanden tussen de koudste en warmste dag en maar vijf tussen de warmste en koudste dag van het jaar, zoals hieronder te zien is.

Maximum- en minimumtemperatuur voor Vancouver per dag, gebaseerd op temperatuurdata van 1966 tot 2020.

Een nadeel van de dataset is dat de zonneschijnduur per dag niet is geregistreerd. Alleen van de laatste tien jaar is de bedekkingsgraad van de hemel bijgehouden, wat hoogstens als ruwe proxy voor zonneschijn gebruikt kan worden. Donohoe et al. (2020) stelt dat het niet de daglengte, maar de hoeveelheid zonne-energie is die bepaalt wanneer de hoogste en laagste temperaturen in het jaar optreden.

Dit lijkt me te kloppen voor de zomer, wanneer de zon krachtig is en de temperatuur vooral afhangt van hoeveel de zon kan schijnen. Inderdaad verklaart dit waarom de zomer bijvoorbeeld in Zuid-Europa en de westkust van de Verenigde Staten vaak pas in augustus piekt. In de winter is de rol van de zon kleiner en wordt de temperatuur meer door de windrichting bepaald, zeker voor gebieden relatief dicht bij de poolcirkel.

De rol van de windrichting op de temperatuur blijkt voor Vancouver nog verrassend lastig vast te stellen. In Nederland is de windrichting gedurende de dag redelijk constant. Vanwege de westcirculatie op onze breedtegraden komt de wind doorgaans uit het westen of zuidwesten en wordt er zachte lucht van zee aangevoerd. Niet in Vancouver! De wind komt daar verrassend genoeg vaak juist uit het oosten en kent een vrij duidelijke dagelijkse gang, waarbij de wind overdag wat meer naar het westen draait.

Dit heeft hoogstwaarschijnlijk met de vorming van thermische hoge- en lagedrukgebieden te maken. In het onderstaande plaatje hoop ik de situatie van de Amerikaanse westkust redelijk schematisch te schetsen:

Een schematische voorstelling van de Amerikaanse westkust. Overdag (bovenste plaatje) warmt de lucht boven het continent (rechts) meer op dan boven de oceaan (links), waardoor de lucht op grote hoogte naar zee stroomt, waardoor er aan de grond (op zeeniveau, haha) een hogedrukgebied ontstaat en de wind vanaf zee (uit het westen) waait. ’s Nachts (onderste plaatje) koelt de lucht boven het continent af en gebeurt het omgekeerde, waardoor de wind vanaf het continent (uit het oosten) waait.

Het scherpe contrast tussen de oceaan en de door bergketens van de oceaan afgeschermde binnenlanden zorgt ervoor dat de wind door de vorming van thermische hoge- en lagedrukgebieden vaak van koudere naar warmere gebieden stroomt. Inderdaad komt de wind overdag relatief vaker uit het westen, als het zeewater relatief koel is ten opzichte van het continent, hoewel de oostenwinden ook dan dominant blijven.

Ik heb getracht het verschil in kaart te brengen door te kijken naar wat ik de westcomponent noem; de mate waarin de wind uit het westen komt. Een westenwind (270°) heeft een westcomponent van 1 en een oostenwind (90°) heeft een westcomponent van -1. Noorden- en zuidenwinden hebben een westcomponent van 0. Voor alle dagen in het jaar heb ik in de onderstaande figuur de gemiddelde westcomponent overdag (tussen 6:00 en 18:00) en ’s nachts (tussen 18:00 en 6:00 dus) weergegeven.

Westcomponent in Vancouver per dag per jaar overdag (rood) en ’s nachts (blauw).

Overdag waait de wind het hele jaar door iets minder vaak uit het oosten dan ’s nachts. De wind waait met name in het vroege voorjaar (maart en april) wat vaker uit het westen, waardoor er wat meer wind vanaf zee wordt aangevoerd. Deze stijging wordt in februari in gang gezet, wat dus kan verklaren waarom de sprokkelmaand gemiddeld zachter is dan december en januari. Dat blijkt echter niet het geval te zijn. Zelfs mijn verfijndste model slaagt er niet goed in het temperatuurverloop nauwkeurig te modelleren.

Maximum- en minimumtemperatuur voor Vancouver per dag, gebaseerd op temperatuurdata van 1966 tot 2020 en het gemodelleerde temperatuurverloop (de gladde lijnen).

Het model overschat de temperatuur aan het eind van de herfst en het begin van de winter (november/december) en onderschat de temperatuur aan het eind van de winter (februari). In de zomer treedt iets soortgelijks op. Mei en juni zijn kouder dan voorspeld, terwijl augustus juist warmer is.

Gelukkig is hiervoor een verklaring voorhanden, namelijk de zogenaamde June Gloom, de zeewind die ontstaat op het moment dat het continent al flink is opgewarmd, terwijl de oceaan nog relatief koud is. In onze contreien wordt dit fenomeen gekscherend Europese moesson genoemd. De aanvoer van betrekkelijk koude en vochtige lucht (meer wolkenvorming en dus minder zonneschijn) verklaart waarom het begin van de zomer op onze breedtegraden relatief koud is ten opzichte van later in het seizoen. Helaas heb ik in mijn dataset niet de beschikking over het aantal zonuren per dag, waardoor ik het effect niet kan kwantificeren.

Wel biedt het optreden van de June Gloom mogelijk een verklaring voor de betrekkelijk lage temperaturen die aan het eind van het najaar optreden aan de Amerikaanse westkust. Ook dan zijn er tussen het continent en de oceaan grote temperatuurstegenstellingen, maar dan omgekeerd aan die in de zomer. Wellicht gebeurt dan het omgekeerde en ontstaat er in die tijd juist vaak een straffe aflandige wind die veel koude lucht aanvoert. Omdat de windsnelheid niet goed in de dataset zit, is ook dit helaas lastig na te trekken, maar het kan een nette verklaring zijn voor een jarenlang mysterie.

Om terug te komen op de vraag in de titel: op sommige plaatsen is het al bijna midwinter, maar wij moeten klimatologisch gezien nog even op het hoogtepunt wachten. Of de winter nog moet beginnen? Nee, dat is drie weken geleden al gebeurd volgens de weerkundigen. Aangezien december soms al de koudste maand van het jaar is, sluit ik me daar graag bij aan.

Verstappen wereldkampioen na zinderende apotheose

Max Verstappen heeft in Abu Dhabi zijn eerste wereldtitel binnengehaald. Op het gerenoveerde Yas Marina Circuit moest rivaal Lewis Hamilton pas in de allerlaatste ronde buigen. Dankzij de zesde plaats van Valtteri Bottas en het uitvallen van Sergio Pérez ging Mercedes er wel voor de achtste keer op rij met het constructeurskampioenschap vandoor.

Bij het ingaan van de seizoensafsluiter in Abu Dhabi staan Max en Luis precies gelijk in het kampioenschap, wat gezien de punten voor de snelste ronden en de halve punten in België als een klein wonder beschouwd kan worden. De spanning is dan ook om te snijden, want hoewel Max op basis van een extra overwinning nog aan kop gaat, ligt het momentum duidelijk bij Luis, die de laatste drie races had gewonnen.

Plaats van handeling is het Yas Marina Circuit, al sinds 2014 de vaste afsluiter van het Formule 1-seizoen. Erg veel memorabele races heeft het nogal hoekige circuit, dat al sinds 2009 op de Formule 1-kalender staat, niet geproduceerd, dus waren de langzaamste bochten eruit gesloopt, wat het inhalen zou moeten bevorderen.

Op het enigszins verkorte en beduidend sneller geworden circuit pakt Max op zaterdag tegen alle verwachtingen in met overmacht de pole, waarmee hij het initiatief in de titelstrijd herovert. Wel moet hij de race op de nogal fragiele zachte banden aanvangen, terwijl Luis, die in zijn beste kwalificatieronde bijna vier tienden moet toegeven, op de beduidend slijtvastere mediums begint.

Bij de start zou Luis op zijn hardere banden juist in het nadeel moeten zijn, maar dat lijkt hem niet te deren, want net als in 2014 maakt hij vanaf de tweede plek een raketstart, waardoor hij ruimschoots als koploper de eerste bocht ingaat. Een verbouwereerde Max sluit als tweede aan, terwijl de als derde gestarte Norris even van de baan schiet en Chicko voor moet laten.

Het initiatief ligt daardoor weer bij Luis. Max weet dat hij nog in de eerste ronde moet terugslaan om nog iets van zijn bandengok te kunnen maken. Aan het eind van het lange rechte stuk gooit hij van grote afstand zijn Red Bull ernaast. Luis kan niet insturen en besluit de chicane maar af te snijden, waardoor hij met een grote voorsprong uit de bocht komt. In het vervolg geeft hij wat van zijn voorsprong terug om een straf te ontlopen en daarmee is de kous af voor de wedstrijdleiding.

In het vervolg loopt Luis langzaam weg bij de Red Bulls van Max en Chicko, die op hun beurt keihard weglopen bij de rest van het veld, aangevoerd door Science. In de dertiende ronde is Max zijn zachte banden beu en trapt hij af voor het pitstopspektakel. Als hij de pitstraat uitraast op een fonkelnieuw setje harde banden, komt hij net voor Leclerc als vijfde terug op de baan. De Monegask gaat uit schrik van de baan en verliest prompt zijn plek aan de subliem rijdende Tsoenoda, die een volkomen onzichtbare Bottas in de openingsfase moeiteloos achter zich houdt.

Op nieuwe banden gaat Max moeiteloos voorbij Norris, maar Science blijkt daarna een heel wat groter obstakel. Nadat hij nog een keer de uitloopstrook heeft verkend, steekt hij de Spanjaard voorbij en kan hij op jacht naar Luis, die eveneens een set harde banden heeft laten monteren en zijn voorsprong alleen nog maar verder heeft uitgebreid.

De koppositie is dan in handen van Chicko, die vanuit tactische overwegingen lang op zijn versleten banden blijft doorrijden en Luis al gauw op zijn dak krijgt. Luis denkt de Mexicaan op het rechte stuk met behulp van DRS in te halen, maar wordt tot zijn stomme verbazing meteen weer teruggepakt. Op het volgende rechte stuk gebeurt precies hetzelfde, waarna Chicko in het bochtige gedeelte zo langzaam mogelijk gaat rijden. Tegelijk maakt hij zijn Red Bull zo breed als de baan. Als Luis hem een ronde later definitief voorbij gaat, zit Max weer op zijn staart.

Chicko laat Max er gauw langs, waarna hij ook nieuwe banden laat omleggen. Daarmee is zijn rol vooraan wel uitgespeeld en staat Max er alleen voor. In het vervolg rijdt Luis geleidelijk aan bij Max weg, op weg naar zijn achtste kampioenschap. Er zijn verder ook geen pitstops meer ingeroosterd en dus moet Red Bull hopen op een safetycar om weer terug in de race te komen.

Even is er hoop als Rijkunnen halverwege de race ineens nog langzamer dan anders rijdt. De remmen van zijn Alfa Romeo hebben de geest gegeven en dus beëindigt de 42-jarige Fin zijn 349e en laatste race in de pits. Even later verlaat Russle in zijn laatste race voor Williams geruisloos het strijdtoneel met een kapotte versnellingsbak. Hij weet de pits nog wel te halen, in tegenstelling tot Giovinazzi, die met hetzelfde euvel stilvalt en zijn laatste race uit zijn carrière op de uitloopstrook beëindigt.

De wedstrijdleiding besluit na enig aarzelen de virtuele safetycar de baan op te sturen. Red Bull maakt van de gelegenheid gebruik door beide coureurs zonder al te grote tijdsverliezen van een nieuw setje harde banden te voorzien. Voor Max begint de race tegen de klok als de race twintig ronden voor het einde wordt hervat. Aanvankelijk knabbelt hij wat van zijn achterstand van zeventien seconden af, maar dichterbij dan elf seconden komt hij niet.

Vlak voor het eind komt de vurig gewenste safetycar dan toch de baan op als Latifi zijn Williams in de vangrail smijt. Waar Mercedes Luis vrolijk op zijn oude banden laat doorrijden, haalt Red Bull beide coureurs de pits in voor een setje zachte banden. Ze blijven tweede en derde, maar wanneer het hele veld achter de safetycar is aangesloten, duikt Chicko tot verrassing van iedereen nog een keer de pits in, ditmaal echter om op te geven.

Het bergen van Latifi’s wrak neemt een hoop tijd in beslag, ook omdat de bolide nog een rembrand ontwikkelt, maar dan niet eentje van het type waar Vadertje Staat 150 miljoen voor wil neertellen. Door het oponthoud dreigt de race achter de safetycar te eindigen, wat natuurlijk een enorme anticlimax zou zijn.

De wedstrijdleiding weet ook niet wat het ermee aan moet en beslist eerst dat de vele op een ronde gezette coureurs hun ronde achterstand niet mogen terugpakken. Even later worden ze wel doorgelaten, waardoor Max pal achter Luis komt te zitten als de race in de allerlaatste ronde alsnog wordt hervat. In de Mercedes-garage weet een woedende Toto Wolff, die weer eens een headset mishandelt, natuurlijk precies hoe laat het is.

Zoals verwacht is Luis op zijn versleten harde banden geen partij voor Max, die hem op weg naar de nieuwe haarspeldbocht met huid en haar opvreet. Wel moet hij op de daaropvolgende rechte stukken de tegenaanval zien te weerstaan. Hevig slingerend probeert hij Luis’ slipstream te breken. De zevenvoudig wereldkampioen komt nog langszij, maar zit dan aan de buitenkant en moet afhaken.

Zodoende komt Max, in een race waarin hij geen ronde aan de leiding had gereden, voor de tiende keer in 2021 als winnaar over de streep. Het is genoeg voor een zwaarbevochten en toch nog redelijk onverwachte titel, de eerste titel voor Red Bull sinds 2013 en de eerste titel voor afzwaaiend motorpartner Honda sinds 1991. Een gebroken Luis, die de hele race de beste papieren had, wordt tweede, terwijl de laatste podiumplaats naar Science gaat.

De verrassend sterke AlphaTauri’s van Tsoenoda en Gasly gaan in de laatste ronde nog voorbij Bottas, die zijn verblijf bij Mercedes daardoor met een tamelijk onthutsende zesde plaats afsluit, hoewel de coureur daar niet mee lijkt te zitten. Norris wordt zevende nadat hij in de slotfase wederom een extra pitstop had moeten maken vanwege een lekke band. Achtste en negende worden de Alpines van Alonso en Ocon, terwijl Leclercs 2-stopstrategie hem slechts een punt oplevert.

De constructeurstitel is voor het achtste opeenvolgende seizoen een prooi voor Mercedes, hoewel dat de pijn bij Toto Wolff en de zijnen nauwelijks verzacht. Na afloop besluit het Duits-Britse team het resultaat van de race te gaan aanvechten. Zoals verwacht worden de twee protesten afgewezen, zodat Max als kampioen van het recordlange Formule 1-seizoen 2021 de boeken ingaat. Een kampioenschap dat zeker verdiend is, gezien zijn tien poles en tien zeges, de punten die hij (grotendeels) buiten zijn schuld verloor in Azerbeidzjan, Engeland en Hongarije.

De grootste winnaars van 2021 waren evenwel de fans, die op een waanzinnige titelstrijd werden getrakteerd, vol onverwachte wendingen en een hoop spannende races. Niets ging als voorspeld en dat de titel pas in de allerlaatste ronde beslist werd, past volledig in dit plaatje. 2021 was een fascinerend gevecht tussen twee tegengestelde karakters die er met kop en schouders bovenuit staken en akelig aan elkaar gewaagd waren.

Komt daar in 2022 een vervolg op, of neemt Max, met startnummer 1 in plaats van 33, de regie dan echt in handen? Of gooien de ingrijpende reglementswijzigingen roet in het eten? In hoeverre heeft de uitputtende titelstrijd de teams van Mercedes en Red Bull op achterstand gezet voor komend seizoen?

Bij de grote reglementswijzigingen van 2009 werden de teams van Ferrari en McLaren, de twee teams die het begin van deze eeuw grotendeels hadden gedomineerd, gepasseerd door Red Bull en Brawn GP, de voorloper van Mercedes, mede omdat ze in 2008 nog tot op het laatst in de titelrace zaten. Wie toen zijn eerste titel won? Luis, dankzij een inhaalactie in de laatste ronde. Treedt Max in zijn voetsporen, of kan hij ook in 2022 om het kampioenschap meevechten? Over ruim drie maanden weten we meer, want dan begint het seizoen in Bahrein.

369½-369½

Lewis Hamilton heeft de bizarre Grand Prix van Saoedi-Arabië gewonnen. Na drie starts en een botsing met rivaal Max Verstappen pakte hij ook het punt voor de snelste raceronde, waardoor hij op gelijke hoogte kwam met de Nederlander, die tweede werd. Valtteri Bottas werd derde.

Het 22 races tellende seizoen 2021 sluit af met drie races in Midden-Oosten, waarvan twee op nieuwe circuits. Twee weken na de inaugurele Grand Prix van Qatar was nu Saoedi-Arabië aan de beurt om de eerste Formule 1-race uit de geschiedenis van het land te organiseren. Plaats van handeling was het in recordtempo uit de grond gestampte Jeddah Corniche Circuit, een loeisnel stratencircuit met een hoop blinde bochten en een hoop rechte stukken.

Vanwege de vele rechte stukken was het team van Red Bull met bescheiden ambities aan de een-na-laatste race van het seizoen begonnen. Mercedes had die vreselijk sterke motor waarmee Luis in Brazilië iedereen had vernederd weer achterin de zwarte bolide geschroefd. Toch is het Max die in de kwalificatie sneller onderweg is. Hij lijkt op weg naar pole als hij zich in de allerlaatste bocht van het 27 bochten tellende circuit verslikt en de muur een flinke pakkerd geeft. De kreupele Red Bull komt vrijwel meteen tot stilstand, waardoor de eerste startrij naar Mercedes gaat, met Luis voor Bottas.

Max mag nog van geluk spreken dat zijn versnellingsbak niet beschadigd is, waardoor hij als derde aan de race mag beginnen. Aanvankelijk gebeurt er helemaal niks. Vooraan vinden er bij de start geen positiewisselingen plaats en domineren de Mercedes de race gewoon. De race wordt op zijn kop gezet als Mick in de negende ronde hard de muur in klettert. Meteen wordt de race geneutraliseerd en duiken links en rechts coureurs de pits voor hun verplichte bandenwissel.

Mercedes besluit eveneens beide coureurs naar de pits te halen voor een set harde banden, waardoor Max, die nog ongeoorloofd door Bottas werd opgehouden, aan de leiding gaat. Hij kan zijn geluk niet op als de race even later wordt afgebroken vanwege schade aan de muur. Het betekent dat iedereen banden mag wisselen, zodat Max de tweede race op de plek begint waarvan hij de eerste had moeten starten.

Bij de herstart is hij de leiding overigens vrijwel meteen weer kwijt aan Luis. Max geeft niet op en probeert de Brit in de eerste bocht buitenom in te halen. Zoals verwacht drukt Luis hem zonder blikken of blozen de uitloopstrook op, waarna Max hem in de tweede bocht half stuiterend over een curbstone alsnog inhaalt. Tot overmaat van ramp glipt Ocon, die flink had geprofiteerd van zijn beslissing om tijdens de neutralisatie geen banden te wisselen, ook nog langs Luis.

De race wordt vrijwel meteen daarna alweer stilgelegd als Chicko Leclerc afknijpt en in de muur verdwijnt. Achter hen klapt Marsepein, die niet op zit te letten, vol op Russle, waarna beide coureurs met verbrijzelde bolides op kunnen geven.

Tijdens de tweede rodevlagsituatie krijgt Red Bull het curieuze aanbod om Max bij de tweede herstart achter Ocon en Luis te laten beginnen, in plaats van een tijdstraf naderhand voor het afsnijden van de baan bij de eerste herstart. Red Bull gaat erop in en besluit Max op een fonkelnieuw setje mediums aan het restant van de race te laten beginnen.

Bij de tweede herstart toont hij het gelijk van die beslissing aan door Luis en Ocon op zijn zachtere banden in de eerste bocht binnendoor voorbij te steken. Luis komt Ocon op zijn beurt niet meteen voorbij, maar als het veld even later weer op start/finish is aangekomen, blaast hij de Alpine zelfs zonder DRS finaal voorbij, waarna hij het gat naar Max ook vlug dichtrijdt.

In het vervolg zitten de twee aan het elastiek. Op de rechte stukken is Luis niet te houden, maar in de bochten is Max sneller, dus blijft het gat tussen één en anderhalve seconde schommelen. Wel lijkt Luis nog wat extra’s achter de hand te hebben en keer op keer komt hij akelig dichtbij als hij even aanzet.

De spannende klopjacht wordt door de vele virtuele safetycarfases om de haverklap onderbroken. Vooral Fattle speelt daarbij een negatieve hoofdrol door eerst Tsoenoda af te knijpen, wat de Japanner zijn voorvleugel kost, en later Rijkunnen lomp van de baan te rijden, waardoor de Fin eveneens zijn bolide moet laten repareren. Tot slot verliest Fattles Aston Martin zelf ook nog onderdelen, waardoor de race in totaal vier keer wordt onderbroken.

Iedere keer is Luis bij de hervatting loeisnel en bij de laatste hervatting vliegt hij Max opeens met een noodgang voorbij op start/finish. Max probeert Luis meteen weer uit te remmen, maar duikt veel te hard de eerste bocht in, waardoor hij Luis van de baan drukt. Prompt krijgt hij het dringende verzoek zijn plek terug te geven.

Max besluit zijn plek net voor het DRS-detectiepunt terug te geven. Op het gekromde rechte stuk gaat hij plotseling van het gas. Luis weet niet wat hij ermee aan moet en in plaats van dat hij de Red Bull op volle snelheid voorbij blaast, blijft hij er nogal dom achter hangen, om er vervolgens bovenop te klappen.

De schade blijkt mee te vallen, maar precies op het moment dat de onderdelen van Luis’ voorvleugel vliegen, geeft Max een dot gas, waardoor hij een flink gat trekt. Even later besluit hij opnieuw de plek terug te geven. Ditmaal gaat Luis hem voorbij, maar pakt Max hem meteen weer terug. Het doet denken aan het duel tussen Rijkunnen en Luis op Spa-Francorchamps in 2008, waar Luis uiteindelijk voor eenzelfde vergrijp een straf van 25 seconden kreeg. Max komt er met een straf van 5 seconden genadig vanaf.

Max probeert onder zijn straf uit te komen door de plek even later voor de derde keer terug te geven. Als dank drukt Luis hem nog van de baan. Het mag niet baten, want de straf blijft staan. In de slotfase zijn Max’ banden naar de knoppen en kan hij de achtervolging niet meer inzetten. Tot overmaat van ramp kan hij ook niet nog een extra pitstop maken om het bonuspunt voor de snelste raceronde bij Luis weg te pakken.

Max lijkt hulp uit onverwachte hoek te krijgen als de warrig rijdende Alonso tegen het eind naar de pits gaat, maar zelfs op nieuwe banden is de Spanjaard niet in staat aan het tempo van de koplopers te tippen. Beter vergaat het teamgenoot Ocon, die nog steeds op de derde plaats ligt. Achter hen is Bottas na veel pogingen langs Ricciardo gegaan, waarna hij het gat naar de Fransoos gauw dichtrijdt.

Nadat Luis voor de 103e keer als eerste over de streep is geraasd en Max voor de derde keer op rij tweede is geworden, ontfutselt Bottas Ocon in de sprint naar de finish nog de laatste podiumplaats. Door het dubbele podium en de uitvalbeurt van Chicko kan het constructeurskampioenschap Mercedes bijna niet meer ontgaan. Ricciardo wordt vijfde, voor Gasly en de Ferrari’s van Leclerc en Science, die in de race doorlopend van positie leken te wisselen. Negende wordt Giovinazzi, terwijl Norris voor de derde keer in de laatste vier races tiende wordt.

Door de overwinning en het punt voor de snelste raceronde komt Luis in het kampioenschap precies op gelijke hoogte met Max: ze hebben allebei 369½ punt. Een spannendere uitgangssituatie voor de seizoensafsluiter in Abu Dhabi voor over een week is bijna niet denkbaar.