Fattle: met de vingers in de neus

Alonso's pech geeft Fattle vrije doortocht in Bahrein

Het is niet het interessantste circuit op de Formule 1-kalender, het Bahrein International Circuit. Voor een hoop oliedollars komen de 22 Formule 1-wagens braaf hun rondjes rijden in het oliestaatje; behalve twee jaar geleden, toen de rellen in het Midden-Oosten als een te grote bedreiging werden gezien. Ook dit jaar was de sfeer grimmig, maar werd er wel geracet in de woestijn.

In de kwalificatie laat Nico Rosberg eindelijk van zich zien: nadat hij in Maleisië duidelijk door het team op zijn nummer werd gezet en in China door zijn teamgenootje, pakte hij nu maar mooi de poleposition. Het was dus alweer de tweede pole op rij voor Mercedes, dat een snelle wagen had gebouwd over één ronde. Teamgenootje Luis was slechts vierde en moest bovendien door een versnellingsbakwissel (vanwege schade die hij had opgelopen door een klapband) als negende starten. De kanshebbers voor de zege waren Fattle (2) en Alonso (3). Räikkönen, een andere kanshebber, startte slechts als achtste. Opmerkelijk waren de prestaties van de Force India's. De wit-groen-oranje bolides doen het verrassend goed in de zware omstandigheden. Misschien niet zo gek voor een team dat Sahara als titelsponsor heeft, maar met een vijfde (DRS'ta) en zesde (Subtiel) startplaats stonden ze keurig tussen de toppers in.

Dat Rosberg zijn poleposition niet zou kunnen omzetten in een overwinning, was nog wel te verwachten, maar dat hij binnen een paar rondjes al door iedereen om de oren werd gereden, was wel heel teleurstellend. Fattle, die bij de start even zijn plek verliest aan Alonso, wurmt zich in de derde ronde langs de Mercedes, waarna Alonso al gauw zijn voorbeeld volgt. Het was niet de eerste keer dat een Mercedes in de race alsmaar terugzakte, maar het geeft wel te denken. Kennelijk ligt de focus bij het team nog steeds op de kwalificatie.

Terwijl Rosberg ook nog door DRS'ta wordt ingehaald, rijdt Fattle soeverein aan de leiding. Alonso ligt tweede, maar al gauw komt men erachter dat hij een levensgroot probleem heeft: zijn achtervleugel blijft geopend. De Spanjaard wordt naar de pits gehaald, waar de brievenbus dicht wordt gedaan. Een ronde later komt hij echter weer binnen, weer met een geopende achtervleugel. Opnieuw wordt de vleugel onder handen genomen. Het euvel kan echter niet worden verholpen, dus rijdt Alonso de rest van de race zonder DRS. In de achterhoede.

Alonso's pitstop luidt ook de pitstops van de overige teams in. Het betekent dat DRS'ta, die maar twee pitstops zou maken, aan de leiding rijdt. Daarmee houdt hij de eer van Force India hoog, nadat Subtiel bij de start schade had opgelopen en ver was teruggevallen. Na DRS'ta's pitstop gaat Fattle meteen langs Räikkönen en herovert de leiding. Hij zou hem ook niet meer afstaan, dus vond de strijd achter hem plaats.

Na de pitstops ligt Webber fraai tweede. Hij betaalt echter al spoedig de prijs voor zijn vroege stop: zijn banden zijn in slechte staat en dus valt de Australiër ook geleidelijk aan terug in de race. Bij Ferrari heerste helemaal een crisissfeer nadat Massa tweemaal met een lekke band naar de pits kwam sukkelen. Zodoende waren beide rode bolides naar de achterhoede verbannen.

In de subtop barstte het van de gevechten. Zo probeerde Rosberg de twee McLaren-coureurs achter zich te houden; geen gemakkelijke opgave met die twee DRS-zones. Hoewel er nauwelijks sprake was van inhaalacties die meteen weer ongedaan werden gemaakt, leek het artificiële inhaalsysteem er vooral voor te zorgen dat een tragere auto in het kielzog van een snellere wagen kon blijven. In ieder geval is Pérez, die voor het eerst dit jaar zijn tanden liet zien, niet zomaar van Rosberg af. Pas na veel moeite is hij erlangs. Vervolgens doet Button hetzelfde en maakt hij jacht op zijn teamgenootje. Met gevaar voor eigen leven lukt het hem om "Chicko" te passeren, maar die geeft niet op. Even later gaat het bijna mis als Perez bij een tegenaanval bijna op Button klapt. Het Engelse publiek vond het allemaal geweldig, de wereldkampioen van 2009 was na afloop minder enthousiast. Hij had ook wel een punt, want het team had gewoon moeten zeggen: "Stop fighting, idiots!" Toch zal de meeste frustratie wel liggen in het feit dat hij na de laatste serie pitstops het snot voor de ogen werd gereden door zijn Mexicaanse teamgenootje: Pérez finishte nog als zesde, terwijl Button met hangen en wurgen tiende werd.

Als de race tegen zijn einde loopt, komen de Loti ook weer bovendrijven. Räikkönen rukt dankzij een tweestopstrategie op naar de tweede plaats en komt zelfs nog enigszins in de buurt van Fattle. Teamgenootje Grosjean verslaat met zijn driestopstrategie pas in de slotfase DRS'ta, die net tekort komt voor zijn eerste podium. Achter hen vechten Luis en Webber voor de vijfde plaats. De Brit is in de race langzaam opgerukt en in de slotfase geeft hij Webber de nodige kopzorgen. Een eerste inhaalactie wordt nog ongedaan gemaakt, maar in de laatste ronde is Webber kansloos. Tot overmaat van ramp verliest hij ook nog de zesde plaats aan Pérez.

Alonso rijdt in de slotfase ook nog met het mes tussen de tanden. Ondanks het gemis van DRS is hij tot aan het groepje met Webber opgerukt. In de laatste ronden zijn zijn banden te ver heen en moet hij genoegen nemen met een achtste plaats, pal achter Webber. Desondanks een prestatie van formaat. Polesitter Rosberg kwam uiteindelijk hijgend en puffend als negende aan, weer in de schaduw van zijn teamgenoot; wat in de verzengende hitte misschien nog niet eens zo heel erg was. Button pakte het laatste puntje, ver voor Pastoor, Hülkenberg en de ongelukkige Subtiel.

Voor Giedo van der Guard was het weer een race om snel te vergeten: waar teamgenootje Pic door een hele lading nieuwe onderdelen met Ricciardo kon vechten en naast de Marussia's Sauber-coureur Gutiérrez voor wist te blijven, had de Nederlander de pech dat hij Vergne bij de start niet kon ontwijken, waardoor hij de nodige schade opliep. Tel daarbij nog een lekke band op en een auto die niet vooruit te branden was en je begrijpt dat hij kansloos laatste werd. Maar het goede nieuws is dat de updates echt lijken te werken en dat die binnenkort op Giedo's auto geschroefd gaan worden. Voor Caterham begint het seizoen dus pas over drie weken in Spanje.

Tot die tijd kan Fattle, die zijn voorsprong op Räikkönen in het kampioenschap vergrootte tot tien punten, nagenieten van zijn dominante optreden. Want waar de concurrentie ploeterde, won hij met drie vingers in de Nase.

Houdini-act BSG

BSG verrast, Kennemer Combinatie daalt af

Al maanden van tevoren werd er in Bussum toegeleefd naar de slotronde van de KNSB-competitie. De indeling beloofde een heuse kraker: de wedstrijd Kennemer Combinatie - BSG. Inderdaad stond lijfsbehoud in de meesterklasse op het spel en opnieuw wist BSG te stunten: de Bussumers wonnen na zes uur zwoegen met het kleinst mogelijke verschil, genoeg voor de veilige achtste plaats.

In de meesterklasse waren de meeste beslissingen al gevallen voordat de teams afreisden naar Bunschoten of Spakenburg: de organiserende vereniging was al kampioen geworden en De Stukkenjagers waren al gedegradeerd. De tweede degradatieplaats was nog niet vergeven. De Kennemer Combinatie stond op de veilige achtste plaats met een voorsprong van één matchpunt en drie bordpunten op BSG, dat het onderlinge duel dus moest winnen.

De verwachtingen waren niet al te hooggespannen bij BSG, want op papier was de Kennemer Combinatie, een team met vooral jeugdspelers, sterker. Ook was het geloof bij BSG in een stunt weggeëbd na een teleurstellende reeks wedstrijden, met als dieptepunt de afgang tegen Apeldoorn. BSG had al maanden niet meer gewonnen. Dat was vorig jaar, toen BSG zich in de slotronde miraculeus handhaafde, wel anders.

Gelukkig roept een slotronde altijd merkwaardige krachten op. De druk en de spanning waren goed voelbaar. Zou het ervarener team van BSG daar beter mee om kunnen gaan? We zouden het wel gaan zien. Sterker nog: de hele wereld kon van de partijen meegenieten. De druk lag in ieder geval bij de Kennemer Combinatie, dat de aanval op hun veilige achtste plaats moest zien af te weren. Dat leek aanvankelijk ook goed te lukken: aan het tweede bord kwam Robert Ris David Klein tegen. Robert was dit seizoen de constante factor van het team met zijn indrukwekkende reeks remises en dus lag een snelle puntendeling in lijn der verwachting. Hij kwam echter op het idee de stelling open te gooien en daarbij ook nog de f-lijn te openen voor wit. Opeens stond zijn f-pion twee keer gepend en dat kostte materiaal. Niet veel later ging Frank Erwich het schip in tegen Quinten Ducarmon. De verliezer merkte enigszins schuldbewust op dat hij wat te veel met zijn IM-norm bezig was, die door drie opeenvolgende nederlagen alsnog aan zijn neus voorbijging. BSG stond in ieder geval met 2-0 achter.

Gelukkig keerde het tij door een harde prakpartij van Ton van der Heijden. De jarige job had in Daan in 't Veld, de bedwinger van de grote Nigel Short, een heerlijke tegenstander gevonden. Nadat hij de h-lijn had geopend, kwamen zijn stukken dominant in het centrum te staan. Het leverde grof materiaal op, waarna de zwartspeler nog onbegrijpelijk lang doorspeelde.

De stand werd weer in evenwicht gebracht door Alexander van Beek, die tegen Richard Duijn bijna een modelpartij speelde. De zwartspeler ruïneerde zijn pionnenstructuur en had daar de rest van de partij last van. Alexander kreeg enorm veel druk op de zwarte stelling, miste de directe knock-out, maar sloeg in hevige tijdnood onverbiddelijk toe. Het stond weer gelijk: 2-2.

Ondergetekende zette BSG op de broodnodige voorsprong door Miguoel Admiraal (zijn voornaam wordt volgens mij als "Mikwol" uitgesproken) te verslaan. De witspeler offerde in het middenspel tijdelijk een pion voor aanvalskansen. In tijdnood koos hij echter niet de kansrijkste voortzetting, waardoor zijn offensief vastliep, terwijl zwarts pionnen onweerstaanbaar oprukten. BSG stond ineens met 3-2 voor en dus leek een stunt in de maak.

Grote Beer kwam ondertussen tegen Christov Kleijn niet verder dan een herhaling van zetten, nadat hij de hele partij een klein plusje had gehad. BSG had dus nog twee bordpunten nodig uit de resterende vier partijen en de spanning liep op.

Aan het eerste bord speelde Ewood, de andere jarige job. Hij kreeg, tot afgrijzen van de spelers van de Kennemer Combinatie, een mooi verjaardagscadeau van Pieter Roggeveen. Na een weinig samenhangend gespeelde partij besloot hij in tijdnood maar een stuk te offeren. De zwartspeler miste de juiste verdediging, offerde een kwaliteit terug en werd kansloos opgevouwen.

Helaas verloor Large van Robin Oscar van Kampen in een eindspel met ongelijke lopers en een pluspion (!). De witte stukken waren echter veel actiever. De juiste verdediging werd niet gevonden, waardoor wit ineens een kwaliteit en de partij won. De stand was nu 4½-3½ en BSG had dus nog één bordpunt nodig.

Er waren nog twee partijen bezig en die zagen er wel goed uit: FM Henk stond de zowat hele partij een stuk voor tegen Rob Duijn en probeerde dat voordeel in het eindspel te verzilveren. Verder stond Tea Lanchava in ieder geval niet minder tegen Lennart Dek. Dat het toch weer een dubbeltje op zijn kant werd, bleek toen Tea te ver ging en wits c-pion vrij baan gaf. Ze bereikte een toreneindspel met een pion minder, waarin de prognoses met de zet somberder werden.

Dus lag het lot van BSG in handen van Henk, die zijn tegenstander in de houdgreep had en de duimschroeven steeds verder aandraaide. Pas toen de klok de laatste seconde had weggetikt van de witspeler, stak deze zijn hand uit. BSG had zich gehandhaafd! Het was een geweldig gevoel. Meteen daarna gaf Tea zich over, zodat de match als een 5½-4½-overwinning voor BSG in de geschiedenisboeken zou verdwijnen.

Na afloop was er nog een prijsuitreiking met een eindeloos leuterverhaal van de Bunschotense burgervader. Voor BSG ging het feest verder in Bussum, met een waar feestmaal in de plaatselijke Italiaan. Het was een dag om nooit meer te vergeten, met als klapstuk Robert Ris die een Harlem Shake opvoerde in het naastliggende café. BSG zal volgend seizoen voor het derde opeenvolgende jaar in de meesterklasse spelen. Landskampioen En Passant kan zijn borst alvast natmaken.

Kennemer Combinatie (2345) - BSG (2333) 4½-5½
1. P Roggeveen (2252) - E de Groote (2358) 0-1
2. D Klein m (2447) - R Ris m (2403) 1-0
3. C Kleijn m (2438) - A Berelowitsch g (2547) ½-½
4. R van Kampen g (2586) - L Ootes (2350) 1-0
5. Q Ducarmon f (2416) - F Erwich f (2365) 1-0
6. M Admiraal f (2332) - J de Groote (2158) 0-1
7. Ri Duijn f (2239) - A van Beek m (2315) 0-1
8. L Dek (2250) - T Lanchava m (2304) 1-0
9. D in 't Veld (2222) - T van der Heijden (2292) 0-1
10. Ro Duijn (2269) - H van der Poel f (2236) 0-1

Alonso revancheert zich

Chinese slijtageslag

Drie weken lang hield de afloop van de Grand Prix van Maleisië de gemoederen bezig. Ging Fattle aanvankelijk nog door het stof voor zijn ongehoorzaamheid, in de week voor de race bleek dat hij er eigenlijk heel anders over dacht. En dus sleepte het interne conflict bij Red Bull zich voort. Tijdens het raceweekend in China eisten de banden een hoofdrol op: de slijtage was enorm en de coureurs klaagden er steen en been over.

Kwalificatie

De kwalificatie stond in het teken de banden. Welke afwegingen moesten er gemaakt worden? Banden sparen voor de race, of toch maar even een goede kwalificatietijd rijden? En op welke banden de race starten? Want al gauw bleek dat de zachte band weliswaar erg snel was, maar ook in een krankzinnig tempo sleet. Kon je dan niet beter op de hardere band van start gaan?

In ieder geval maken de Mercedes in de kwalificatie een goede indruk: de grijze bolides zitten er in elke sessie goed bij. Dit in tegenstelling tot Red Bull. Fattle is niet bepaald snel en Webber valt in de tweede sessie stil door een benzinetekort. Dat was niet bepaald handig. Voor straf werd de Australiër naar de staart van de grid verbannen, waarna Red Bull de auto onder handen nam, zodat Webber vanuit de race vanuit de pitstraat moest aanvangen.

In de beslissende derde sessie blijft het lange tijd stil. De teams wachten op elkaar. Wie gaat een tijd neerzetten en wie blijft binnen? Voor die laatste optie kiezen Fattle en Hülkenberg, terwijl Button een erg traag rondje rijdt om voor de twee Duitsers te mogen starten. Gemotiveerder is Luis, die een foutloze ronde rijdt en zijn eerste pole voor Mercedes pakt. Teamgenoot Rosberg kan dat niet evenaren: hij maakt een foutje in de laatste bocht en is slechts vierde. Geen eerste startrij dus voor Mercedes, zoals vorig jaar. Die plek is gereserveerd voor Räikkönen, die de hele tijd verstoppertje had gespeeld, om uit het niets de tweede tijd te rijden. Alonso is voor het eerst dit jaar sneller dan Massa met een derde tijd. Zijn Braziliaanse teammaatje stond vijfde, voor Grosjean en een verrassend snelle Ricciardo.

Race

Het was de vraag of een goede startplaats in de race veel waarde had, want met de te verwachten slijtageslag had je meer aan een auto die zuinig met de banden omgaat. Interessant was dan ook dat Button, Fattle en Hülkenberg op de hardere band startten, net als DRS'ta, Pérez, Vergne en Bottas. Wanneer de koplopers problemen zouden krijgen met de zachte band, konden zij mooi oprukken. Maar: ze moesten zelf ook nog een aantal ronden op die dropbanden rijden en dat kon ze later in de race weer opbreken, zoals Subtiel in de openingsrace ondervond.

Bij de start is Luis in ieder geval snel weg, in tegenstelling tot Räikkönen, die de Ferrari's meteen ziet passeren. Achterin werkt Webber zich langs de tragere deelnemers, om vervolgens al na een ronde zijn banden te laten verwisselen. Zodoende was hij uit het "verkeer" en kon hij op nieuwe banden razendsnelle rondetijden neerzetten.

In de middenmoot vinden de nodige gevechten plaats. Eerst drukt Subtiel teamgenootje DRS'ta hardhandig van de baan. De Schot kruipt, net als voor de race, toen een benzinelek werd ontdekt, door het oog van de naald. Even later is de andere Force India het haasje: Gutiérrez verremt zich volledig en klapt boven op Subtiel, die niet meer kan doen dan een kreupele wagen bij zijn team afleveren.

Ondertussen krijgt koploper Luis al na enkele ronden serieuze bandenproblemen. De Ferrari's rekenen hem in, waarna de steeds verder terugvallende Mercedes zich direct in de pits melden voor nieuwe banden. Daarmee is de eerste serie pitstops in volle gang. Waar Alonso en Räikkönen nog net voor Webber op de baan komen, vallen Massa en Grosjean aanmerkelijk verder terug doordat ze nog een ronde langer op versleten banden moeten rijden. Op dat moment rijdt Hülkenberg, die Fattle in de openingsfase brutaal had gepasseerd, aan de leiding. Ze stoppen in dezelfde ronde, maar komen in omgekeerde volgorde weer uit de pits. Button gaat op dat moment aan de leiding.

Voor Webber beginnen de problemen dan. Hij tikt de reserve-Red Bull van Vergne aan en beschadigt zijn neus. Een reparatiestop doet alle eerder gedane arbeid weer teniet. Helemaal als hij erachter komt dat zijn rechter achterwiel niet goed gemonteerd is. Een bocht voor de pitingang loopt het wiel er alsnog af en is zijn rampweekend compleet.

Vooraan neemt Alonso de leiding over van Button. Als ze even later stoppen, is de leiding weer in handen van Fattle, met Hülkenberg nog steeds daar vlak achter. Alonso kan de twee echter vrij snel weer inrekenen en achter hem ontdoen Luis en Räikkönen zich van Button. Tot dat moment rijdt Hülkenberg een fantastische race, maar bij zijn tweede stop gaat het mis: hij krijgt de zachtere banden gemonteerd en kan daarmee geen vuist maken. Räikkönen slaat daarentegen zijn slag bij de pitstops: door een vroege stop gaat hij voorbij Luis. Dat is minder goed nieuws voor Mercedes, dat Rosberg opnieuw zag uitvallen.

Alonso rijdt vanaf dat moment onbedreigd aan kop. Hij hoeft de leiding alleen nog even af te staan aan Fattle na zijn laatste stop. Maar Fattle moet nog op de zachte banden rijden, net als Button en DRS'ta. De regerend wereldkampioen is echter verrassend snel en als een bezetene rijdt hij naar de enigszins gehavende Räikkönen (hij had zijn neus op Pérez beschadigd) en Luis toe. In de laatste vijf ronden van de race weet hij een gat van vijftien seconden dicht te rijden op Luis. In de laatste ronde moet de Brit flink op zijn tellen passen. De in de weg rijdende Caterham van Pic zorgt voor de nodige paniek, maar uiteindelijk haalt Luis het podium op zijn tandvlees.

Minder zorgen hoefde Alonso zich te maken. Hij won de race uiteindelijk nog vrij gemakkelijk en revancheerde zich daarmee voor zijn knullige uitvalbeurt in Maleisië. Räikkönen werd tweede en Luis derde, waardoor de top drie van de kwalificatie in omgekeerde volgorde op het podium stond. Button werd op grote afstand vijfde met maar twee bandenwissels. Massa kwam niet verder dan een zesde plek, voor een zeer sterk rijdende Ricciardo. DRS'ta en een onzichtbare Grosjean eindigen nog voor de teleurgestelde Hülkenberg, die nog wel het laatste puntje pakt. Van der Guard eindigde ongeveer waar hij begon: zowel in de kwalificatie als in de race was hij laatste.

Zo eindigde de slijtageslag in China met een nieuwe winnaar. De drie Grand Prix-winnaars staan op dit moment ook bovenaan in het WK, met Fattle als koploper, op de voet gevolgd door Räikkönen en Alonso. Ondertussen doet Luis ook heel behoorlijk mee op de vierde plaats. Toch kwam hij ook nu weer tekort in de race. Maar wie weet wordt hij volgende week, in Bahrein, wel de vierde winnaar van het seizoen.

Slechter kan bijna niet

BSG in tweede helft verpletterd door Accres Apeldoorn

Hoewel het competitieseizoen 2012-2013 niet geheel volgens plan verloopt voor het eerste team van BSG, maken de spelers zich al maanden wijs dat er nog niks verloren is: als de slotwedstrijd tegen de Kennemer Combinatie maar gewonnen wordt! Toch was er voorafgaand aan de wedstrijd tegen het sterke team van Apeldoorn reden voor optimisme: door de vooruitgespeelde partijen van Robert Ris en Grote Beer begon BSG met een 1-1-tussenstand aan het duel. En hadden we vorig jaar niet gelijkgespeeld? Het geloof in een stuntje werd steeds groter, maar op de grote dag werden de beloftes niet waargemaakt: BSG verloor dik. Heel dik.

Het was een mooie dag, de zaterdag van de achtste ronde van de KNSB-competitie. Een vrolijk voorjaarszonnetje lachte ons vrolijk toe op weg naar Apeldoorn. Maar schijn bedriegt. Eenmaal aangekomen in de speciaalonderwijsmiddelbareschool De Ambelt ging het alleen nog maar om het schaken. In het troosteloze decor van bekladde muren speelden de hoogste drie teams van de thuisploeg hun wedstrijden. In de tot schaakarena gepromoveerde zitkuil was het overdreven geproest en gekuch niet van de lucht: kennelijk is er toch iets waar van die alsmaar aanhoudende griepepidemie.

Goed, over naar het schaken. Van het wedstrijdverslag valt niet veel meer te maken dan een opsomming van "die verloor en die verloor en ook die verloor", vooral ook omdat ik de partijen nog steeds niet in bezit heb. De meeste partij-informatie heb ik dan ook van horen zeggen; u weet hoe gekleurd die verhalen kunnen zijn.

BSG trad aan met een invaller: Ton van der Heijden was verhinderd, dus had BSG clubkampioen Theo Slisser uit de hoge hoed getoverd. Apeldoorn speelde zonder Artoer (niet Arthur) Joessoepov, maar wel met alle andere kanonnen, waarvan Zaragatski en Siebrecht al vooruit hadden gespeeld. Wel had de thuisploeg wat met de opstelling gehusseld, wat ertoe leidde dat de laagsteratinghouders aan Apeldoornse zijde, Nico Zwirs en Arthur van de Oudeweetering, zich aan bord 4 en 5 terugvonden.

Aan het hoogste (derde) bord trof Frank Erwich Roelieboelie. Hij was aan een hoog bord gezet om voldoende titelhouders tegen zich te krijgen om een IM-norm te scoren. Helaas raakte het zicht op die norm door een ongelukkige nederlaag vertroebeld. Vooral zuur, omdat hij de hele partij voordeel dacht te hebben, om vervolgens een zet in de vooruitberekeningen te missen, waardoor het stellingsbeeld in een keer omsloeg. Daardoor zakte zijn TPR tot onder de 2450 en zal hij in de slotronde flink aan de bak moeten voor zijn norm. Ondertussen is Roeland met een score van 7½ uit 8 en een TPR van bijna 2900 (!) aan een ongekend seizoen bezig.

Na drie ronden was Ewoods TPR ook bijna van dergelijke mythische proporties. Door een teleurstellende reeks net-nietpartijen raakten vervolgens alle normkansen uit zicht en dus speelde hij tegen Nico Zwirs alleen voor de eer en de ratingpunten. Helaas haalde dat niet het beste in hem naar boven, want nadat hij goed uit de opening was gekomen, ging het daarna via matige combinaties en onhandige praktische beslissingen van kwaad tot erger. Uiteindelijk verloor hij een slopend dame-eindspel nog en verzuchtte hij dat hij de hele partij niks zag, om vervolgens Ensjedde maar weer onveilig te maken.

Beter verging het Large tegen Arthur van de Oudeweetering. Had hij daar vorig jaar niet van verloren? Ja. Ik kneep hem dan ook een beetje. Voor de partij zat hij met Ewood te pochen over de ratingpunten die hij de laatste tijd had gewonnen; zo had hij er een paar in Delft verdiend. In ieder geval zette hij een goede stap om weer het beste BSG-beertje te worden, want hij nam sportieve revanche. Het zou de enige overwinning aan BSG-kant zijn.

Aan bord 6 kwam FM Henk tot zijn schrik Maarten Solleveld tegen, net als anderhalf jaar geleden, toen de wiskundige grootmeester nog bij Rotterdam speelde. Henk besteedde veel tijd in de opening en dat brak hem naar eigen zeggen later weer op. Hij kreeg twee kansen om in ieder geval in de partij te blijven, maar toen hij die niet greep, werd hij alsnog naar een nederlaag gespeeld.

Zelf kwam ik Alexander Kabatianski tegen, een Duitse schaakmeester die wel wat weg heeft van een bekende Britse popmuzikant. Vreemd genoeg sprak hij amper een woord Engels... Ik had al snel het gevoel een sterke aanval te hebben, maar als een Houdini wist hij uit de omsingeling te ontsnappen. Thuis, met mijn eigen boeienkoning erbij, kon ik ook niet echt iets overtuigends vinden. Kennelijk was zwarts stelling beter dan ik dacht. Hoe dan ook, na wat aandringen moest ik in remise berusten. "That's just the way it is."

Naast me kon ik meekijken hoe Grote Alexander met het Berlijns probeerde remise te houden tegen Merijn van Delft. Die week al snel af en wist in een symmetrische stelling het zwarte loperpaar te veroveren. Daarmee was de kiem van Alexanders nederlaag al gelegd. Hij verzuimde nog ergens een pion te offeren voor tegenspel, waarna Merijn volgens de boekjes afwikkelde naar een gewonnen lopereindspel.

Het duo Theo en Tea kon geen potten breken. Invaller Theo Slisser stond goed tegen de licht kalende Stefan Kuipers. Helaas bezette hij de voorpost op c7 met het verkeerde stuk, waarna hij snel van het bord werd gecounterd. Tea Lanchava maakte een fout in de opening en werd kansloos opgevouwen door Sjef Rijnaarts. Zodoende stokte de score voor BSG bij 1½ punt uit acht partijen, genoeg voor een dikke 7½-2½-nederlaag. Een wedstrijd om gauw te vergeten dus. Gelukkig verloor de Kennemer Combinatie uiteindelijk nog net van landskampioen En Passant, zodat BSG zich in de laatste ronde alsnog veilig kan spelen. Zoals FM Henk zei: "We hebben de punten gespaard voor de volgende keer." Inderdaad, want slechter dan dit kan bijna niet.

Apeldoorn (2421) - BSG (2311) 7½-2½
1. I Zaragatski m (2461) - R Ris m (2403) ½-½
2. S Siebrecht g (2499) - A Berelowitsch g (2547) ½-½
3. R Pruijssers g (2548) - F Erwich f (2365) 1-0
4. N Zwirs (2267) - E de Groote (2358) 1-0
5. A van de Oudeweetering m (2298) - L Ootes (2350) 0-1
6. M Solleveld g (2520) - H van der Poel f (2236) 1-0
7. A Kabatianski m (2429) - J de Groote (2158) ½-½
8. M van Delft m (2399) - A van Beek m (2315) 1-0
9. S Kuipers m (2430) - T Slisser (2069) 1-0
10. S Rijnaarts f (2354) - T Lanchava m (2304) 1-0