Ajax verprutst het opnieuw

Drama in Tsjechië

Net als vorig jaar is Ajax er niet in geslaagd de Champions League te bereiken. De Amsterdammers verloren de tweede wedstrijd met 2-1 van Slavia Praag, waar een 2-1-zege de dag had gered.

Laconiek

Voorafgaand aan de wedstrijd deed coach Ten Cate relaxed. Hij vond het niet de wedstrijd van het jaar: "Vorig seizoen hebben we ook al vijf wedstrijden van het jaar gehad. Er kan maar één wedstrijd van het jaar zijn… en dat is deze niet!"

Natuurlijk was het wel de belangrijkste wedstrijd van het jaar. De Champions League verknallen tegen zo’n ploeg zou niet alleen gênant zijn, het kost ook veel geld en het ontneemt de spelers een kans om op echt hoog niveau te acteren.

De 0-1-thuisnederlaag was volgens de coach ook gewoon pech en het zou niet nog een keer gebeuren.

De wedstrijd

Ajax kreeg al snel het initiatief in de wedstrijd. Dit resulteerde in kansen, maar ze gingen er niet in. Net als in de heenwedstrijd scoorden de Tsjechen wel uit hun eerste kans. Gelukkig maakte Ajax al snel de 1-1, maar die tweede goal moest nog vallen.

In de tweede helft was het spelbeeld hetzelfde, maar kreeg Ajax weer niet de bal tussen de palen. De tunnelvisie, door het teveel spelen op de aanval, werd de Amsterdammers fataal. De 1-2 hing voortdurend in de lucht, maar de Tsjechische aanval sneed plotseling door de verdedigingslinie; 2-1. Toen was wel duidelijk dat het weer niks werd. Ajax verloor ook de tweede wedstrijd.

Ajax – Slavia Praag* 0-1 1-2

Twee nullen

Het gebeurt niet vaak dat Ajax tweemaal op rij van dezelfde tegenstander verliest. In 2004-2005 was PSV tweemaal te sterk, (2-0 en 0-4) in 2005-2006 waren dat o.a. Feyenoord (1-2 en 3-2) en Utrecht, (1-0 en 1-4) maar vorig jaar geen enkele ploeg.

Waarom ging het tegen deze zwakke ploeg dan twee keer zo gruwelijk mis? Is het pech, of is het iets anders? De oorzaak is denk ik dat Ajax veel moeilijker tot scoren kwam dan Slavia. Slavia verdedigde alleen maar en profiteerde van de knullige fouten die Ajax achterin maakte. De tactiek pakte prima uit; Ajax scoorde in drie uur maar één keer (uit achthonderddrieënnegentig kansen.)

De les is dat de ploeg die de minste (erge) fouten maakt wint, niet de ploeg die de meeste kansen creëert.

Zuur is het wel. In de Nederlandse competitie heeft Ajax "2 uit 2", in Europa "0 uit 2". Ajax speelt aanvallend, maar vaak ook naïef, net als de meeste andere Eredivisieploegen. In het Oostblok wordt veel minder weggegeven, wat vooral lastig is voor Nederlandse ploegen.

Overzicht van Nederlandse ploegen die de voorrondes niet haalden de afgelopen jaren (en de ploegen die dat wel lukte):

2005-2006:
Feyenoord – Rapid Boekarest 1-1 0-1
AS Monaco – Willem II 2-0 3-1

Brondby IF – Ajax 2-2 1-3
Krylia – AZ 5-3 1-3
Banik Ostrava – Heerenveen 2-0 0-5

2006-2007:
FC Kopenhagen – Ajax 1-2 2-0
Twente – Levadia Tallinn 1-1 0-1
Partizan Belgrado – Groningen 4-2 0-1

AZ – Kayserispor 3-2 1-1
Vitoria Setubal – Heerenveen 0-3 0-0
Lokomotiv Sofia – Feyenoord 2-2 0-0

2007-2008:
Ajax – Slavia Praag 0-1 1-2

Karten

Ewoud-toernooi

Het toernooi om Ewoods niet-slagen te herdenken is helaas op niets uitgelopen. Niet dat iemand daar een traan om gelaten heeft. Schakers karten nou eenmaal liever dan dat ze schaken.

Bij Coronel hadden ze een of andere actie, dat je de hele (mid)dag kon rijden voor een "zacht" prijsje. Het plannen leek een probleem te gaan worden, aangezien er geen datum was dat iedereen kon. Uiteindelijk bleek iedereen nog net te kunnen vandaag.

Haven

Rond kwart voor twee fietsten Ewood en ik naar Huizen, net als Pinda, al kwam die uit Blaricum. Halverwege de fietstocht werd ik gebeld door ‘m (!), m’n mobieltje bleek nog "aan" te staan. Pinda was al aangekomen, hoorde ik al fietsend. Toen we aankwamen zaten Pinda, Viswijf en Large aan de kade. Viswijf verklapte waarom hij de laatste tijd zo geheimzinnig was en verder werd er nog wat gebabbeld. Het vreemde was dat Jarno er niet was.

Het was inmiddels al half drie en de roze Twingo was er nog steeds niet. Komt Jarno opeens uit de deur. Ik denken dat 'ie al een half uur binnen zat, maar gelukkig was dat niet zo. Hij was via de andere ingang gekomen.

Inschrijven

In het onaangenaam donkere hok kwamen we binnen. We gingen ons aanmelden door op de tast een formuliertje in te vullen. Vervolgens moest er diep in de buidel worden getast. Er werd wat onhandig met het geld geklooid (ik liet me oplichten door Ewood) en kon het feest beginnen. Terwijl ik onhandig een of ander roze ding om m’n pols zat te vouwen, deelde Jarno de "tickets" uit.

Eerste heat

Om drie uur begon de eerste heat. Iedereen dus zo’n overall aandoen en ’n helm opzetten. Dat verliep niet vlekkeloos: eerst paste m’n rechterschoen niet door die pijp en daarna bleef m’n schoen steken. Nadat ik eindelijk een goede overall had gevonden, deed ik zo’n truttig haarnetje op en zocht ik naar een geschikte helm voor m’n grote hoofd.

Ik was eerst gespannen. Bang om mensen aan te rijden, gênant te crashen, of gewoon geen tempo te hebben, denk ik.

Bij de start ging ik er meteen furieus vandoor. Jarno en Ewood reden achter elkaar en ik haalde ze binnendoor in. Soms voel ik me net Jean Alesi.

In de eerste heat waren gek genoeg maar weinig deelnemers. Behalve wij zessen waren er nog twee anderen. Toch waren er veel ongevallen, waardoor de gele vlag vaak werd getoond. Ik had een snelle kart, met een belabberde wegligging. Pas tegen het einde durfde ik op de snelle stukken echt volgas te geven. In de scorechart had ik gek genoeg slechts de zesde tijd neergezet, ruim drie seconden slomer dan Jarno. Bovendien was ik tweemaal gedubbeld, terwijl ik nergens was ingehaald. De conclusie was dat ze mij hadden omgewisseld met iemand die ik niet kende. Waarschijnlijk had ik de derde tijd gereden.

Jarno was dus de snelste, een halve seconde sneller dan pinda. Ewood was slechts vijfde, nog binnen een seconde. La (+8,54) en Le (+10,52) waren veel trager in hun debuutrace.

Tweede heat

Na de "race" hadden we nog een half uur om aan te klooien; je moest twee "heats" pauze nemen. Ewood gaf een rondje, waarna we ons weer gingen omkleden, om weer een tiental rondjes te rijden. Ditmaal had ik een slomere kart, of een kart met een betere wegligging. Met deze kart kon ik alle bochten probleemloos nemen. Er waren ditmaal elf deelnemers, waardoor Le en La tiende en elfde werden qua rondetijden. Vooral Large had pech, want bij het uitkomen van de tunnel stopte zijn motor er mee, wat de marshalls (of hoe je die lui ook mag noemen) niet doorhadden. Ik begon dus maar te zwaaien, (iets dat ik overnam van Pinda, dacht ik.) waarna hij een nieuwe kart kreeg. Ook een gestrande kart onder de brug werd genegeerd door de marshall.

Ewood was nu goed op stoom en zette een 34,88 neer, meteen de snelste tijd van de dag. De snelste tijd van de maand was overigens 31,67, iets wat Ewood niet kon geloven.

Jarno bleef met 35,15 niet ver achter, terwijl ik derde was met 35,75, vlak voor Pinda. (36,06)

La (42,75) en Le (43,47) verbeterden hun tijden, maar waren toch minstens vijf seconden trager dan alle andere deelnemers.

Derde heat

Tussen de heats door zat ik te kijken naar de knoeiers en prutsers die op dat moment reden. Botsingen, stomme crashes en spins op de meest gekke plekken. Het was opeens veel drukker geworden: Lennart en ik konden geen kart vinden. Gelukkig mochten we plaatsnemen in de karts in een ander spoor. Ik zat achter Le en ik was blij dat er niemand achter me zat, want in de andere baan zat iedereen elkaar op te duwen. Dat leek me niet comfortabel. Terwijl de race nog niet begonnen was, drukten die malloten wel gewoon steeds het gas in. Nergens voor nodig, uiteraard.

Het volgende geluk was dat Viswijf en ik als eerste mochten vertrekken. Ik haalde het Viswijf al meteen in en begon vreselijk uit te lopen. Al in de tweede ronde begon ik de achterblijvers te dubbelen. Toch zag ik achter me iemand opdoemen die sneller was dan ik. Na de tunnel zat hij aan de binnenkant al bijna naast me en liet ik hem er simpel langs, om in zijn spoor goede rondetijden neer te zetten. In de eerste ronde achter hem verloor ik echter behoorlijk veel tijd. Vooral toen ik de scherpe bocht achterop het circuit uitkwam, zag ik dat het gat aanzienlijk was. In de ronde die volgde hield ik hem beter bij en toen hij een achterblijver tegenkwam had ik het gat dichtgereden. Ik wist hem nog vlak voor de finish in te halen, toen hij klem zat en ik er binnendoor voorbij stak.

Ewood had echter een verbluffend snelle ronde neergezet: 34,10 in de tweede (!) ronde. Jarno kon slechts een paar goede ronden rijden. Zijn beste tijd was 34,64. Ik was vierde met 35,19, Pinda was zesde met 36,48. Hij was zichtbaar teleurgesteld over de tijd.

Le en La waren dertiende en veertiende (van de zeventien), weer gebroederlijk achter elkaar. Ditmaal was Le negen honderdsten sneller, (41,18 om 41,27) of beter gezegd, minder langzaam.

Vierde heat

We wilden nog een vierde heat doen. Ik had kramp in mijn nek, dus echt veel zin had ik niet meer. Ik stond ergens halverwege de "startopstelling", tussen mensen die ik niet kende. Ik had gelukkig een kussentje in m’n stoel, dat leek me wel comfortabel. Minder comfortabel was dat die gasten achter me steeds zaten te beuken. Toen de pitstraat werd open gemaakt, werd ik door de deelnemers achter me al naar voren geduwd. Ik werd hier zo gek van, dat ik bij het eind van de pits even op m’n rem ging staan, waardoor die gast achter me op me knalde. Ik reed door en ik zag dat er niemand achter me zat. Die mongool achter me kreeg volgens mij een dikke preek. Ik lachte me ziek.

In de laatste heat kon ik, zonder druk van achteren, lekker mensen opjagen. Ik zat echter vast achter een pipo met een oranje slinger aan z’n helm. Hij reed ongelooflijk slecht, maar ik kon er maar niet voorbij komen. Nou ja, tot een bepaald moment. Toen was ik er voorbij en wilde ik wegrijden. Maar net toen ik bij de scherpe bocht achterop ’t circuit kwam, kreeg ik bij ’t remmen een beuk en verloor ik die plaats weer.

Op dat moment zat ik dus weer vast achter die mafkees en ging Ewood (te herkennen aan zijn bruine schoenen) me voorbij of zo. Hij kwam uiteindelijk wel langs die gast, volgens mij. Maar ja, even later reed ik achter Ewood, toen aan de onderkant van de brug twee pipo’s slipten. Ewood remde om er niet bovenop te knallen en spinde ook. Ik moest ook hard remmen en slipte, maar dan nog wat ongelukkiger. Terwijl de "boosdoeners" al snel wegreden, stond Ewood wat onhandig tegen de binnenmuur, ik stond met mijn voorkant tegen de muur en kon onmogelijk weg. Dus moest ik wachten totdat een marshall me weer de weg op hielp. Ewoods kart werd als eerste op weg geholpen, daarna pas de mijne. Die gozer duwde m’n kart terug tegen de andere muur, waarna ik wegstoof en nog een snelle ronde wilde neerzetten. Helaas was de race toen afgelopen.

Slot

Pinda en Viswijf moesten nog schaken. Viswijf wilde om zes uur al thuis zijn. We mochten niet een heat eerder rijden, waardoor er niets anders opzat dan te vertrekken.

Het was een adrenalinerijk dagje!

Snelste rondetijden: (rijder, heat 1, 2, 3, 4 en snelste tijd)
1. Ewood 35.90, 34.88, 34.10, 34.54, 34.10 (1)
2. Jarno 35.12, 35.15, 34.64, 34.79, 34.64 (4)
3. Jep 35.80, 35.75, 35.19, 35.19, 35.19 (9)
4. Pinda 35.63, 36.06, 36.48, 36.57, 35.63 (11)
5. Large 43.66, 42.75, 41.27, 39.30, 39.30 (29)
6. Viswijf 45.64, 43.47, 41.18, 39.99, 39.99 (–)

Voor herhaling vatbaar… 😉   

Zomerschaak 3

De Groote dubbelzege

Gisteravond werd de laatste ronde van het zomerschaak gespeeld. De nazomer is alweer begonnen, de competitie gaat weer van start. Het was de laatste kans voor mij om van het zomerschaak nog wat leuks te maken. Misschien dat ik nog in de "prijzen" kon vallen.

Deelnemersveld

Ewood en ik kwamen vrij laat aan. De Ootessen (waarvan eentje zich de laatste dagen bizar gedraagt) waren er niet. FM Henk kwam wel. Misschien wilde hij weer scherp worden voor de competitie. In tegenstelling tot Leon Pliester slaat FM Henk snelschaakavonden niet altijd over. Toen Pliester net lid was, was hij (per ongeluk) wel eens op een snelschaakavond. Als hij dan weer eens had verloren van Emile Wüstefeld, was de lol er wel weer van af voor hem.

FM Henk is geen snelschaakspecialist, maar door zijn nauwkeurige spel en behoorlijke openingskennis, slaagt hij erin redelijk te scoren. Toen ik bardienst had won hij zelfs een zomerschaakavond (hij hoefde slechts een halfje af te staan), maar tijdens het traditionele oliebollentoernooi werd hij echter maar derde in een vrij zwak deelnemersveld.

Verder deden de oudjes De Ruiter, Kieboom en Slisser mee. De rommelaars Simonian, Pieterse en van de Velden waren er ook, terwijl Pijl, Balke en Tijssens ook (nog) geen lopende punten zijn voor mij. En dan was er nog een jongen die zich Ewood laat noemen.

Nee, ik schatte mijn kansen niet hoog in. Als het een beetje tegen zat, zou ik nog moeite hebben om de 50% te scoren.

Het "toernooi"

Terwijl Jarno ijverig een indeling zat te maken voor de langzame schakers, zat Eddy of Squares de indeling voor de snelschakers te maken. Na wat gestreep had hij er dan toch een. Ik begreep dat er steeds een oneven aantal was (als iemand zich aanmeldde, kwam er ook weer iemand zeggen dat ie niet mee wilde doen, of dat -ie nog niet op de lijst stond of zoiets), waardoor het lang duurde voordat de indeling er was.

Het speeltempo was weer 5’+3” Bronstein, wat betekende dat je drie seconden "gratis" mocht denken, voordat je tijd weer ging lopen.

Eerste ronden

Ik had aan het begin een vrij "makkelijk" programma. In de eerste ronde speelde ik tegen Tijssens, die qua rating veruit de zwakste was. Maar net als een tijdje terug had ik heel veel moeite om iets te bereiken tegen hem. In het middenspel waren er veel valstrikken gespannen. Ik dacht steeds wat leuks te zien, maar het kon steeds niet. Ik moest een pion offeren, maar ik kon met m’n toren op zijn achterste rij komen. De volgende stelling ontstond ongeveer:

J de Groote – R Tijssens, wit aan zet.

Ik zat hier aardig in tijdnood en ik zat al een tijdje over 1.Pd5 te speculeren. Ik verwierp de zet, omdat zwart na 1…Lxa1 2.Pb6 Lf6! (Nauwkeurigheid staat bij Fritz voorop) 3.Txc8 (Nu moet ik met de toren slaan) Txc8 4.Pxc8 Ld4+, waarna c5 valt en het paard gevangen zit.

Daarom deed ik maar het armoedige 1.Kf1, als ik het goed heb. Het elimineert het schaakje op d4, waarna de bovengenoemde "combinatie" beter uit de verf komt. Zwart speelde het "logische" 1…Ke7. Beter was ook hier 1…Lf6. Nu speelde ik 2.Tg8, de enige zet die de penning handhaaft. En mijn gevoel zei dat het tactisch wel snor zat. Zwart deed 2…Kf7, hopend op herhaling van zetten. Maar toen kwam 3.Txg7+ Kxg7 4.Pd5+ Kf7 5.Pb6, waarna zwart materiaal verloor. Hij liet merkwaardig genoeg gewoon op a8 slaan. Na 5…Ta7 is 6.Pxc8 prima. Wit kan ook voor 6.Le5!? kiezen, met de dreiging 7.Lb8. Hoe dan ook, zwart heeft een passieve toren tegen twee stukken en staat zo goed als verloren. Een maffe wending en mijn eerste gelukje.

Daarna speelde ik tegen Eddy of Squares. Ditmaal speelde ik een "gewone" variant van het koningsgambiet. Ik had geen zin in maffe dingen als 1.e4 e5 2.f4 d5?!, dus ik sloeg en ging met 3…d6 en 4…g5 verder. Ik kon al vrij snel de dames ruilen, maar ook zonder dames had hij druk. Ik verloor de pion weer en kwam in een beroerd eindspel. Hij bood remise aan, wat ik gezien de tijd en stelling aannam. Ik was even vergeten dat Eddy altijd beweert dat hij niks van toreneindspelen kan. Had ik misschien toch door moeten spelen… 

In de derde ronde speelde ik met wit tegen Simonian. Dolgraag had ik Vincent Rothuis’ innovatie tegen het Russisch willen spelen, maar de beste man deed 2…Pc6. Ik balen, natuurlijk. Gelukkig wist ik in Morphy-stijl een goede stelling te krijgen. (3.Lb5 d6?! 4.d4 exd4 5.Dxd4! Ld7 6.Lxc6 Lxc6 7.Lg5!) Ik vond mijn stelling zo goed, dat ik tussen allerlei goede zetten moest kiezen. "e6 wint een kwaliteit tegen een pion, maar dat is toch te weinig…" Ik won uiteindelijk een pion. In opnieuw een dubbeltoreneindspel kon ik zijn pionnen aanvallen. (Bij nader inzien stond mijn toren op a4 niet echt gelukkig) Ik won opnieuw in tijdnood (!) nog drie pionnen, maar vervolgens gaf ik ze ALLEMAAL weg in tijdnood. Weer remise en ik schaamde me diep. Vooral omdat ik nooit win van Simonian…

Tot mijn verrassing had ik daarna opnieuw wit. Tegen Mark Pieterse wilde ik dolgraag wraak nemen. Hij gooide snel die vage opening op ’t bord die Tobías Kabòs ook speelt. (1.e4 e5 2.Pf3 f5)

Ik moet nog maar eens goed op de "weerlegging" oefenen. Hij offerde gelukkig een pion, maar tegen Pieterse ga ik altijd twijfelen. Hij wisselde echter zetten die ik niet begreep af met sterke zetten. Opeens offerde hij een loper op h2. Hij had echter geen vervolg. Ik begreep er echt niets meer van. Vervolgens dacht ik/ deed ik alsof ik dacht en ging ik bijna door mijn tijd. Hij bood nog remise aan "Anders ga je weer door je vlag, net als vorige week." Ik zei: "Maar nu komt er tijd bij." Of zoiets dergelijks. Ik begon vanaf dat moment (met nog zo’n 30 seconden op de klok) snel te zetten, waarna hij van alles weggaf. "Ja, zo is het niet zo moeilijk om niet door je tijd te gaan," zei hij na afloop.

Ewood zei: "Sneller zetten." Hij had op dat moment alles gewonnen en ik mocht nu tegen hem.

Loodzwaar middengedeelte

Ik had pas drie punten gescoord en de "goeien" moest ik nog krijgen. Ewood was de eerste "goeie". Het werd weer een Spaanse partij met 5.De2. (alweer) Vorige week speelde Ewood eerst 5.0-0, waarna ik 5…Le7 deed. Ik wist alleen nog van het boek "Play the Ruy Lopez", of hoe dat ook mocht heten, dat de loper op c5 hoorde, om d4 zo lang mogelijk tegen te houden. Het leek er op dat Ewood een foutje maakte in de zetvolgorde, maar dat weet ik niet zeker.

Het leek weinig uit te maken. Ik kwam moeilijk te staan. Met …Le6 ruilde ik de witveldige lopers, waarna veld f5 een serieus probleem werd. Toen de tijd opraakte werd het spannend. Ik sloeg op g2 en we verbruikten beiden bijna alle tijd om de problemen op te lossen. In tijdnood won ik een kwaliteit, maar zijn vrolijk ronddansende paarden maakten me het moeilijk om met elf tegen zes seconden te winnen. Hij bood remise aan en mijn gevoel wilde het accepteren. Dat was wel verstandig, want zijn paard was op rampenkoers.

In de zesde ronde speelde ik tegen De Ruiter. Ik had wit en hij had geen zin om weer Siciliaans te doen. Dus speelde hij Frans, een opening die hem ongetwijfeld goed beviel, omdat hij er in de IC bijna mee won van mij.

Na 1.e4 e6 2.d4 d5 3.Pc3 Pf6 4.e5 Pe4!? hield mijn boek op. Ik sloeg op e4, ook al dacht ik dat het slecht was. Ik wist gewoon geen beter alternatief. Het werd een spannende partij,

waarin ik de pion op d4 offerde, (weggaf) waarna hij op b2 nog een pion pakte. Via Ta1-b1-b5-c7xc7 kwam mijn toren in het spel. Dit leverde ongeveer deze stelling op:

J de Groote – T de Ruiter, wit aan zet.

Hier kon ik met 1.Txc8 Taxc8 2.Lxe6+ Kh8 3.Lxc8 Txc8 mijn pion terugwinnen, maar de eindstelling beviel me voor geen meter. Daarom deed ik 1.Dd2, waarna hij blunderde met 1…Kh7? (Beter was 1…De5) Na 2.Ld4 was het al uit. Overigens ben ik niet zeker of die pion nog op e4 stond, want ik kon ergens Ld3+ doen. Wel had ik een pion minder.

Na deze karper te hebben binnengehaald, kreeg ik helemaal een vette vis te verteren: ik mocht met zwart tegen FM Henk. En hij ploeterde. Terwijl die oude de Ruiter door mij zijn eerste nederlaag leed, had Henk slechts een paar punten gescoord. Ik zag hem verliezen van Eddy of Squares en het deed mij ook pijn. Hij was in ieder geval te verslaan, al dacht ik dat het vast domme pech was dat hij zo vaak verloor.

In plaats van zijn gebruikelijke Schots, speelde Henk nu Spaans met 5.De2 (dat boekje is wel populair, zeg) en ging hij snel met a4 mijn damevleugel aantasten. Ik deed het misschien mindere …Tb8, waarna hij sloeg en met tempowinst zijn paard kon ontwikkelen. Op c3 stond het paard niet zo goed en ik negeerde de dreiging. Ik kon namelijk nog op e4 slaan en zo. Ik overleefde de opening. Met c3 en d4 zette hij m’n loper buitenspel. Zoiets had ik op internet ook eens tegen me gehad en ik vond het maar niks. Op de koningsvleugel ging hij aanvallen en ik verknoeide nog twee tempi met een ongelukkige loperuitval. In tijdnood werd het een heksenketel. Ik sloeg een pion, waarna hij m’n verdedigende loper sloeg en met een penning dreigde. Ik nam blijkbaar een enorm risico, want de omstanders zagen mat, (Henk: "Ja, ik wilde Tg4 eerst ook doen.") ik niet. Ik deed a tempo maar wat zetten en toen zijn stukken begonnen te hangen won ik een toren terug. Met een kwaliteit meer won ik heel snel. In plaats van zijn loper te slaan, ging ik allemaal loze tussenzetten doen (niets is erger dan dat, weet ik) en gaf hij op. Hij moet zich vreselijk hebben gevoeld. De overwinning op FM Henk maakte veel los bij me.

Tegen Gert Pijl, die trakteerde op allerlei gore hapjes, kwam er amper een goede zet uit mijn trillende vingers. Ik stond matig, maar ik mocht aanvallen en won ook nog. Soms kan het zo simpel zijn…

Het slot

Daarna speelde ik tegen Slisser. Ik besloot een pion te offeren. Ik had compensatie vanwege mijn voorsprong in ontwikkeling. Ik won de pion terug, waarna er remise overeengekomen werd (nadat hij de klok ingedrukt hield bij zijn remiseaanbod).

Tegen Bert Kieboom had ik een makkelijk partijtje. Zijn …e5? in het Hongaars zorgde voor lelijke verzwakkingen en ik bezorgde hem een pijnlijke partij. Toen hij ook nog de f-lijn ging openen, kwam ook mijn tweede toren in het spel, met dodelijke gevolgen.

Gelukkig is Bert Kieboom een hele aardige, leuke man, waarmee je na de partij nog wel kunt praten. Andere Bert is soms ook wel spraakzaam. Het ontbreekt hem echter (nog) aan zelfvertrouwen, want terwijl hij met goed spel (zo vaak zie je dat hier niet) twee kwaliteiten (!) won, wist hij het eindspel met twee torens en drie pionnen tegen twee paarden en een pion nog bijna te verliezen. De ene toren gaf hij weg tegen een paard, (ik had nog zes seconden, hij veertig of zo) de tweede toren verloor hij door een vorkje. Soms heb je alle geluk van de wereld nodig om ongeslagen te blijven…

Eindstand

Doordat Ewood de laatste ronde nog verloor (hij ging door zijn vlag), was ik zelfs gedeeld eerste. Tom de Ruiter had nog een paar keer verloren, waardoor hij derde is geworden, schat ik zo. Helaas was Eddy of Squares al heel snel vertrokken, waardoor ik geen details kan geven.

Maar wat was ik blij!

Resultaten:
1. R Tijssens 1667 1 w +0.15
2. E van de Velden 1776 ½ z -0.25
3. H Simonian 1766 ½ w -0.26
4. M Pieterse 1782 1 w +0.26
5. E de Groote 2178 ½ z +0.27
6. T de Ruiter 2070 1 w +0.74
7. H van der Poel 2307 [f] 1 z +0.88
8. G Pijl 1948 1 w +0.47
9. T Slisser 2049 ½ z +0.11
10. B Kieboom 1968 1 w +0.50
11. B Balke 1843 ½ z -0.17

Tot: 1941 8½ 1w +2.70
TPR 1941 + 213 = 2154

Net als vorige week 8½ uit 11. Ik zit met verbazing te kijken.

Bla, bla, bla

Wist je dat…

… Ewoud al vijf maanden en vijftien dagen  z’n blog niet heeft geüpdatet?
… Vincent Rothuis ½ uit 7 heeft op het Euwe Stimulans-toernooi?
… Dat twee punten minder zijn dan Lars Ootes heeft in de regionale groep?
… Nakamura met 4½-1½ won van Mamedyarov op internet?
… Ik door de hitte eigenlijk geen zin heb in schrijven?
… Ik nu geen Wist-je-datjes meer weet?

Over tien jaar

Hoe zou mijn leven eruitzien over tien jaar? Wie ken ik dan nog? Die vraag spookt wel eens door mijn hoofd. Veel mensen zeggen wel eens tegen mij dat ze me nooit zullen vergeten en zo. Dat we altijd contact zullen hebben en zo. Maar ja, wie ken ik nog van tien jaar geleden?

Tien jaar geleden, dat is 1997… Tja, toen zat ik nog op de basisschool. Van de basisschool ken ik eigenlijk niemand meer. Zelfs van de middelbare school ken ik nog maar een paar mensen. Zo snel gaat dat.

Waar ken ik eigenlijk al mijn vrienden* dan van?

Tja, het zielige antwoord is dat ik bijna iedereen van het schaken ken. Ach, eigenlijk valt ’t wel mee. Schakers zijn soms een beetje vreemd, maar doorgaans wel aardig. Prima volk dus.

Karten

Volgende week woensdag is kartavond, heb ik gehoord. Dat wordt dus spannend!

Overigens is karten een beetje tussen de muren door sturen en op de gele vlaggen letten. De laatste keer dat ik gekart heb, was vorig jaar op Ewoods verjaardag,

Amateurastronoom

Gisteren heb ik voor het eerst mijn telescoop gebruikt. Als echte amateur besloot ik om eerst maar naar de Maan te kijken. De Maan staat eindelijk in een stand dat ‘ie goed te zien is. Tenminste, hij is al redelijk verlicht, wat eveneens betekent dat hij ver van de Zon af staat aan de hemel. Daardoor is ‘ie ’s nachts te zien. Helaas voor mij staat de Maan erg laag aan de hemel. Ik kan hier wel uitleggen hoe dat precies zit, maar dat bewaar ik voor een andere keer.

Verstoppertje

Hoe dan ook, de Maan komt amper boven de bomen achter onze tuin uit. Het “vangen” van de Maan was al lastig, temeer omdat het object zich steeds verplaatst aan de hemel. Bovendien, als ik ‘m met mijn zoeker gevonden had, zag ik ‘m niet met m’n echte telescoop.

Na veel geduld en gepruts had ik ‘m eindelijk te pakken. Ik probeerde scherp te stellen. Het lukte me in ieder geval om de bladeren van de boom die voor de Maan zat vlijmscherp in beeld te krijgen, de Maan zelf bleef wazig.

Toen de Maan steeds verder westwaarts ging, moest ik met mijn telescoop steeds verder draaien. Ik kwam achter de beperkingen van mijn kamertje. Ik keek steeds tegen de vensterbank aan. Oplossing: zet er een tafel onder. Zo stond mijn telescoop hoger en keek ik over de vensterbank heen. Helaas was de Maan daarna niet meer te zien. Hij had zich verstopt onder de horizon.

Hopelijk gaat ’t vannacht beter.

Maan zoals hij gisteren was te zien. De rechterkant is al verlicht, de linkerkant nog niet. Ongeveer drie dagen na Eerste Kwartier.

* Ik ben soms/vaak (doorhalen wat niet van toepassing is) bot, maar dat is niet persoonlijk. Soms ben k ff ergens mee bezig en wil ik niet worden gestoord. “Zet dan je MSN uit,” zou je denken. Helaas doe ik dat dan nooit. Dat vergeet ik wel eens.

Zomerschaak 2

De Playchess-regel

De verjaardag van Leon Pliester werd een schaakdag voor mij. ’s Middags speelde ik op internet een aantal partijen tegen Pinda. Hij zal er vast geen probleem mee hebben dat het genoemd word. Misschien heb ik nog grappige partijen van de match.

In de avond toog ik naar het Denksportcentrum. Leon Pliester had ik niet gezien, dus ik kon hem ook niet feliciteren. Eenmaal binnen zag ik een heleboel kleine kindjes en Lennart. Jarno was er ook en noemde mij zijn ex-collega, iets wat Lennart niet leek te begrijpen.

Schaken

Ik speelde nog wat tegen Lennart. Zelfs toen had hij al een raar trekje: in tijdnood gooide hij de stukken om, waarna ik door m’n vlag ging… Vervolgens werd het tijd voor het echte werk. Het speeltempo was 7 minuten p.p.p.p., dat was dus vrij traag.

Inkomen

In de eerste ronde speelde ik tegen Ewood. Een broedermoord met voorbedachte rade. Ewood zeurde aan het begin nog: "Jammer dat ik wit heb. Met zwart ben je makkelijker te verslaan." Dat rotjoch… graag had ik hem verslagen, maar het mocht niet zo zijn. "Brutale mensen hebben de halve wereld," zou Edwin Baart dan zeggen. "Als ik de andere helft maar heb," mompelde ik toen. Het werd echter een dikke nul. Dertien minuten lang ging de partij gelijkop, maar in hevige tijdnood was zijn stelling makkelijker te spelen.

Daarna speelde ik tegen Bert Kieboom. In een soort Nimzo-Indisch besloot ik ditmaal mijn witveldige loper niet naar b7 te ontwikkelen. Deze innovatie gaf me goed spel, maar ik kon er niet makkelijk van profiteren. Uiteindelijk ruilde ik mijn sterke paard voor zijn loper om een pion te winnen. Ondanks tijdnood won ik en had ik mijn eerste puntje.

De partij tegen Lennart was mijn eerste witpartij van het toernooi. Ik speelde zeer matig, maar toen Lennart een stuk wegblunderde, bood ik remise aan, wat hij aannam. Ik dacht: "straks gooit ie weer alle stukken om."

In de vierde ronde speelde ik tegen Mark Pieterse. Hij speelde 1.b4 en ik besloot meteen een pion in het centrum te zetten. Zorgvuldig dacht ik steeds na en ik probeerde een goede stelling te krijgen. Hij deed standaardzetten en ik kreeg niet echt grip op zijn stelling. Door hevige tijdnood ging ik uiteindelijk ten onder, ondanks dat hij het vreselijk uitspeelde. Hij zei: "Ja, hij dacht drie minuten na." of zo. Misschien moet ik de volgende keer maar gewoon alles blind a tempo zetten tegen ‘m.

De Tjerk Sminia-regel

De Tjerk Sminia regel ging voorlopig niet op. Volgens die regel zou een zware dag op Playchess (internet) juist een goed voorteken zijn voor de echte wedstrijd. Daar had ik nog niet veel van gemerkt. Ik speelde knap beroerd.

In de vijfde ronde speelde ik tegen Chris Kooijman. Met zwart had ik het Schots gambiet kunnen proberen te weerleggen, met wit moest ik iets tegen zijn Siciliaans doen. Dat was nog niet zo makkelijk, zeker niet toen ik een pion weggaf en m’n damevleugel offerde om aan de andere kant een aanval te krijgen. Hij gaf echter z’n dame weg en verloor. Hoewel, ik deed het in tijdnood kalm aan en hield slechts drie seconden over.

Reeks

Na deze overwinning speelde ik tegen Bert Balke (ik heb de volgorde nagevraagd aan Ewood). Ik had weer eens zwart. Het werd een soort Siciliaanse opstelling, (!) waarin hij op c6 ruilde en ik snel …d7-d5 doorzette. Hij tastte het punt echter gemakkelijk aan met c2-c4 en later e2-e4. Ik dacht lang na, maar ik wist uit de problemen te blijven. Hij gaf nog een kwaliteit weg, maar in tijdnood zag ik niet hoe ik snel een tegenaanval moest opzetten. Gelukkig hielp hij me door zelf aan te vallen. Ik jaagde op goed geluk zijn koning naar voren en wist een matje af te leveren.

Daarna speelde ik tegen Eddy van de Velden. Die naam past niet zo bij Eddy. Hij geeft nog wel eens velden weg, namelijk. Ik wilde geen 2…Pc6- Siciliaan spelen, dus speelde ik à la Ewood 1.Pf3, waarna 1…f5 kwam. Dat was nou ook weer niet de bedoeling… Ik speelde 2.d3?! 3.Pc3 en 4.e4, gevolgd door een plan met g3, Lg2, 0-0, Pe1 en f4, om de stelling onder controle te houden. Ik had nog geruild op f5 en eigenlijk ging het. Toen hij Pf6-g4-h6 deed, zette ik een paard op g5, gevolgd door Ld5 en Dh5, waarna hij opgaf. Een maffe partij.

Serieuze tests

Ook tegen Slisser hield mijn innovatie prima stand. Meestal weerlegt Slisser mijn openingen, maar tactisch (!) ben ik vaak wel zijn angstgegner. Ook nu zag ik een grappige mogelijkheid. Ik liet op h3 een paard verdwalen, waarna ik op h4 een stuk offerde. Zoals het in de partij ging leverde het me een kwaliteit op. Pas in tijdnood wist ik het toch nog lastige duel eindelijk te beslissen.

In de negende ronde bewees ik Ewood onbewust een goede dienst. Ik versloeg Tom de Ruiter. Er kwam een variant op het bord die Ewood ook altijd tegen mij speelt met zwart. Meestal mag ik dan blij zijn met een halfje, nu werd het meer. Ik wist de problemen over de zwarte velden te voorkomen, waarna hij een toren offerde voor mijn zwarte loper. Het offer bleek best speelbaar te zijn, want ik had weinig mogelijkheden om de zwarte stelling aan te tasten. De partij was plotseling voorbij toen hij vanwege een penning een loper verloor.

Ook de één-na-laatste ronde was een serieuze test. Tegen Disselhoff, een lid dat niet meer bij BSG externe competitie speelt, moest ik een aanval overleven. Na 1.Pc3 Pf6 kwam een zet die Vincent Rothuis ongetwijfeld kent: 2.g4!? "Wat is het nut van die zet?" "Het opent lijnen en het paard staat dom op g4," zou hij dan zeggen. Na 3.e4 d6 4.d4 had wit zeker compensatie. Ik speelde een soort Pirc-opstelling, waarin ik met Pf6, Le7, Pbd7, c6, e5, b5, a6 en Lb7 een actie op de damevleugel ging voorbereiden. Iets met exd4, c5 en c4 leverde een stuk op. Ik won nog ergens een stuk, waarna ik kon afwikkelen. Toch was het wel een spannende partij, want met zo’n passieve opstelling kan het ook goed misgaan. Het was in ieder geval een gevecht.

Laatste partij

In de laatste ronde speelde ik tegen een moedeloze Cees Beijen. Hij had een punt (tegen Eddy van de Velden), maar daar was het bij gebleven. Snel wilde hij naar huis.

In het Scandinavisch morste hij wat tempi. Ik bouwde een mooie stelling en met een grappige aftrekaanval won ik een stuk. Hij kon namelijk kiezen uit mat of stukverlies. Daarna spartelde hij wat door en speelde ik heel rustig met het stuk meer. (later een volle toren meer)

Na deze partij zag ik de mooie reeks die ik ongemerkt had gemaakt: zeven opeenvolgende overwinningen! Ongetwijfeld een record! Dank je, Lennart!!!

Eindstand

Ewood won het toernooi. Ik vroeg hem of hij alles had gewonnen. Nee, hij had niet gewonnen van de Ruiter. Zelfs geen remise, zo bleek. Kan gebeuren, dacht ik. Toch bleek De Ruiter Ewoods voornaamste uitdager. Hij eindigde slechts een halfje achter hem. Het halfje bleek hij aan Lennart te hebben afgestaan. Goed zo, Lennart!

Zelf eindigde ik met 8½ uit 11 waarschijnlijk als derde. Niet slecht, al had ik het aan het begin verprutst. Om een toernooi te winnen, moet je (ook) goed beginnen.

Lennart scoorde niet zo best. In de laatste ronde versloeg hij Disselhoff, die nog een praatje maakte. Hij was in de laatste drie ronden de jeugdspelers tegengekomen en die hadden hem drie nullen bezorgd. Zo kan dat gaan…

Eindstand:

1. Ewood [2178] 10
2. De Ruiter [2070] 9½
3. Jep [1966] 8½

…

12. Beijen [1673] 1

Persoonlijke scores:
1. E de Groote [2178] 0 z -0.23
2. Kieboom [1968] 1 z +0.50
3. Ootes [1974] ½ w +0.01
4. Pieterse [1782] 0 z -0.74
5. Kooijman [1943] 1 w +0.47
6. Balke [1843] 1 z +0.33
7. Van de Velden [1776] 1 w +0.25
8. Slisser [2049] 1 z +0.61
9. De Ruiter [2070] 1 w +0.64
10. Disselhof [1896] 1 z +0.40
11. Beijen [1673] 1 w +0.15

Tot: 1923 8½ 1z  +2.41

TPR = 2136.

Dit vind ik nou mooie cijfertjes…

Playchess

Chatten, wat een lol

Sinds eind 2004 schaak ik regelmatig op de schaaksite Playchess. Hoewel ik van iedereen hoor dat ze er elk jaar voor moeten dokken, of dat hun account is verlopen, (zoals Vincent R vorig jaar om de haverklap overkwam) heb ik al jarenlang een gratis account. Sterker nog, ik heb er zelfs twee.

Het geheim hiervan is dat Ewood het schaakprogramma Fritz 8 kocht toen het net uit was. Bij deze vette deal zaten drie accounts op Playchess inbegrepen.

GRATIS EN VOOR NIETS!!!*

Wat is er te doen?

Behalve schaken, kun je ook nog bij partijen van andere (sterke) spelers "meekijken", of bij "uitzendingen" naar partijen kijken van grootheden waar je in die magazines zo vaak over leest. Verder kun je toernooitjes organiseren. Dat is goed voor je aanzien op de server.

Zelf schaak ik nog wel eens. Je kunt "rated" spelen en "unrated". Aangezien ik worstelend ten onder kan gaan tegen zowat elke knuppel die een muis kan hanteren, speel ik niet zo veel voor rating. Ik ben trots op mijn 2200+ voor zowel blitz** als bullet***. Dat lijkt misschien heel wat, maar geloof me, het stelt niet veel voor. Hoewel mijn blitzrating best wel oké is.

Risico’s

Bij schaken op internet kunnen dingen snel misgaan. Niet alleen al in een enkele partij, waarin een mouseslip je stelling van straal gewonnen naar kansloos verloren degradeert, maar ook over meer partijen. Soms zit het even tegen, blunder je in goede stelling, krijg je een k*topening tegen je en ga je een keer door je tijd als je een matje aan het berekenen bent… het is dan makkelijk om je hoofd te verliezen, gefrustreerd te spelen, waardoor je nog meer verliest.

Met zogenaamde bullet-partijen kun je binnen een kwartier al een paar honderd elopunten verprutst hebben. Met blitz gaat het wat trager, maar ook dan kan je elografiek eruit zien als de AEX nu.

Dit is de ratinggrafiek van mijn account "Jepper", waar ik een tijdje geleden lustig op los speelde. Goed is te zien dat mijn top zo rond de 2200 ligt en al snel was benaderd. Het is overigens bullet.

Bekenden

Wat Playchess zo leuk maakt, is dat je er vaak "bekenden" tegenkomt. Sterke Nederlandse sub-toppers bijvoorbeeld, maar ook buitenlandse helden. Onlangs sprak ik de in Nederland "bekende" Georg Meier over de Young Masters. Toppunt was wel die keer dat "King Loek" vroeg: "Ben jij DE Apenhoofd?" Ik dacht dat hij vast op bijvoorbeeld Utrechtschaak iets had gelezen van mij wat hem niet beviel, dus ik zei maar iets vaags. Toen zei hij iets van: "Die zegt nog wel eens wat nuttigs op Utrechtschaak. Dat kan niet iedereen zeggen. Jammer dat jij hem niet bent." Humor!

Externe competitie

Ook heb ik gechat met IM Koen Leenhouts en met Eelco de Vries. In het echt ben ik wat minder spraakzaam, zoals jullie wel van me weten. Ik kwam Eelco vorig jaar november nog tegen (voor m’n gevoel is het een paar maanden geleden…) in de wedstrijd ASV – BSG. Ik was toen de invaller. Ik had die nacht ervoor geen oog dicht gedaan en met m’n slaperige hoofd gaf ik pardoes een kwaliteit weg in goede stelling. Vervolgens zat ik tot de veertigste zet achter m’n bord gekluisterd. Toen ik de tijdcontrole had gehaald, kon ik nog even naar de plee. Na zes uur zwoegen had ik zelfs nog remise gemaakt, niet slecht. Eelco had toen allang verloren van Hans Ree. De wedstrijd eindigde in een klinkende 1-7 (!) uitzege. ASV werd uiteindelijk nog tweede in de poule.

Onbekenden

Op Playchess speel ik doorgaans tegen onbekenden. Dat is maar goed ook, denk ik wel eens. Anders zou ik me er toch door laten beïnvloeden. Nu is het gewoon "onbekend kneusje vernederen". Sommige mensen durven hun naam nog wel eens in hun profiel te proppen. Soms zijn ze zelfs op de FIDE-lijsten te traceren. Ik kan me er wel eens over verbazen dat sommige FM’s met snelschaken nog slechter zijn dan ik. Misschien word het wat met mij…

Aan de andere kant zijn er ook gastjes met amper 1800 rating in het echt die op internet 2600 of meer halen. Toen ik net op internet schaakte, kwam mijn rating vrij zelden boven de 2000 uit. Pas na het aanwenden van bepaalde technieken, sneller zetten en minder priegelen, wist ik eindelijk te klimmen. Op eigen kracht haalde ik vorig jaar juli opeens 2300 met bullet. Ik blij. Daarna is het echter een beetje ingestort.

Irritatie

Wat me (vooral de laatste tijd) irriteert is dat sommigen de chat gebruiken om mensen er verbaal van langs te geven. Ja, ik weet wie zich nu heel erg aangesproken voelt, maar wat die gozer me flikt is slechts een fractie van wat anderen me wel eens toebijten.

Ik zat laatst eens met m’n duffe kop unrated te spelen. Ik speelde weliswaar bullet, maar het was een moeilijke variant en ik wilde goede zetten doen. Goed, dat lukte niet, maar ik vond het een nobel streven. Terwijl ik nadacht las ik op de chat iets van : "u’re soooooooooooooooooooooooooo weak" en dat ging zo maar door. Ik gaf de partij op (er stond toch niks op het spel) en gaf de eikel een slechte evaluatie. "Dat zal hem leren", hoopte ik. Maar die arrogantie…

Gisteren gebeurde zoiets opnieuw. Ik speelde tegen een of andere pipo die volledig anoniem was. Terwijl ik het idee had een vrij strak tempo te hanteren, zag ik dat mijn vlag al bijna op vallen stond, terwijl hij nog een halve minuut had. "Vuile @#$%^&*!!! lagger", dacht ik. Ik zal wel ergens iets verkeerd hebben gedaan, want ik verloor in een vlakke stelling opeens een pion en stevende af op een nederlaag. Ik werd op de volgende manier bedankt voor mijn twee partijen:

Niet geschikt voor kinderen onder de twaalf, schat ik zo.

Inderdaad, het kan nog veel erger, maar vrolijk werd ik er niet van. Ik gaf hem een slechte evaluatie en rapporteerde misbruik (je moet toch wat).

Daarna speelde ik in shock een partij tegen een tamelijk zwakke speler. Hoewel het er vrij link uitzag, dacht ik de zaakjes wel redelijk onder controle te hebben met een kwal meer. Totdat ik opeens een toren weggaf en mat werd gezet.

De lol gaat er op zo’n manier toch wel een beetje af, dacht ik.

Beloning

Als ik een originele beloning kan bedenken, dan zou ik iedereen die die Pattwitz een slechte evaluatie geeft (en dat kan aantonen, screenshotje maken bijvoorbeeld) belonen.

* Ik weet dat dit heel erg dubbelop is
** Snelschaak
*** Extreem snelschaak

Begin van het voetbalseizoen

De geschiedenis herhaalt zich

Het nieuwe voetbalseizoen staat voor de deur. Na weken van slappe oefenduels en transfers, nu de eerste wedstrijd die er om gaat. In mei wist Ajax zich te plaatsen voor de voorronde van de Champions League. Tegenstander was Slavia Praag, een ploeg die, als die in de Eredivisie zou spelen, waarschijnlijk per seizoen twee nederlagen te slikken zou krijgen in de onderlinge confrontaties.

Maar nu ging het voor de Champions League. De herinneringen gaan terug naar vorig jaar. Toen speelde Ajax tegen Kopenhagen. Uit wonnen ze, weliswaar niet overtuigend, met 1-2. Vervolgens werd de thuiswedstrijd met 0-2 (!) verloren. Dat was jammer en misschien ook onterecht. Zoiets kan gebeuren; er zijn twee doelen, dus beide ploegen kunnen scoren.

Steenezel

Maar je zou verwachten dat een ezel zich niet tweemaal aan dezelfde steen zou stoten.

De afgelopen week was een mooie voor Ajax. PSV voor de derde achtereenvolgende keer verslagen voor de JC-schaal en 27 miljoen gecasht voor Sneijder.

Vandaag kon de eerste stap gezet worden naar een verblijf in de Champions League. Zoals gezegd speelde Ajax tegen Slavia Praag. In tegenstelling tot vorig jaar, speelde Ajax eerst thuis.

De tot en met vorig jaar getalenteerdste ploeg van het jaar was niet bijster goed ingespeeld. Ajax was geen geoliede machine, maar meer een apparaat dat haastig en elkaar was gezet.

Penalty

Toen ik eindelijk de juiste zender had gevonden, hoorde ik de wedstrijd aan. De tweede helft was in ieder geval levendig. Ajax kwam er af en toe gevaarlijk uit, maar de afronding was, om het maar zacht te zeggen, matig.

In de 62e minuut veroorzaakte Suárez een penalty. Hij liet zich gewillig vallen en juichte een paar vreugdedansjes. Klaas Jan Huntelaar mocht de wedstrijd openbreken. Iedereen had de 1-0 al geteld, een 1-0 die de omslag in de wedstrijd kon betekenen.

Huntelaar ging bijna naast de bal staan en nam een hele scheve aanloop. Hij schoot de bal echter slecht in, precies op de keeper van Praag.

Huntelaar (direct na de wedstrijd): "Ik raakte die bal eigenlijk onderop. Hij kwam wat naar boven. Gewoon slecht ingeschoten."

Een domper voor Ajax en nog geen kwartier later werd het nog erger. Praag benutte een penalty wel. De overeenkomst met die wedstrijd tegen Kopenhagen werd steeds duidelijker. De 0-2  bleef gelukkig uit.

Na de 0-1 probeerde Ajax gehaast de "gelijkmaker" te produceren. De ballen werden echter lukraak naar voren gepoeierd, waar de Tsjechische verdedigers de bal steeds uit de lucht vingen.

Vijf volle minuten duurde de extra tijd, maar ook daarin werd niet gescoord.

Wonden likken

Ajax likte na de wedstrijd de wonden. Ten Cate: "We hebben legio kansen gehad… en bla, bla, bla…" Het gebrek aan scorend vermogen was schrijnend.

Na de thuisnederlaag is het doel duidelijk in Praag: Winnen! Geen remise proberen af te dwingen, maar winnen. Mocht het Ajax lukken te winnen, dan is het in ieder geval verzekerd van een verlenging. Dat is dan nog een geluk bij een ongeluk. Aan de andere kant: een uitzege is niet makkelijk te bewerkstelligen.

Twee thuisnederlagen, dat heeft wel iets onbevredigends, eigenlijk. Denk aan al die mensen in het stadion, die hun ploeg zien verliezen.

Return

Over "twee weken" is de return. Een domper zoals vorig jaar kan Ajax zich niet veroorloven. Echter, als het, net als vorig jaar tegen Kopenhagen, 1-2 word, is Ajax door. Dat de geschiedenis zich maar herhaalt.

Leve het Nederlandse voetbal!

Uitslag:

Ajax – Slavia Praag 0-1 (0-0)

Hengelo 2007 (3)

Journalist

Maandag 6 augustus begon het ONJK te Hengelo. Vol spanning ging ik naar de persruimte, waar mijn taak werd omschreven. Ik moest positief zijn en vooral over bijzaken lullen. Zo schrijf ik meestal niet...* Als schrijver voor de E-categorie had ik de "mazzel" dat ik pas woensdag hoefde te beginnen.

Woensdag 8 augustus

Woensdagmorgen reed ik met m’n pa naar Hengelo. Ik was blij dat ik niet met de trein hoefde. Loulou wilde Evgeny Grotovsky nog zien.

Om half één begon de opening, gevolgd door de eerste drie (!) ronden. Ik moest nog ff wennen aan al die maffe namen. Toen de eerste ronde was afgelopen, schreef ik snel een verslag en ging weer terug naar de zaal.

Om vijf uur was de derde ronde afgelopen en kon ik mijn laatste verslagje van de dag schrijven. Bij het gebruik van de computer irriteerde me het volgende:

• Er zaten steeds mensen op de computer, terwijl ik elke seconde hard nodig had.
• Mensen zaten over mijn rug mee te lezen
• Het internet was traag

Om een uur of zes kwam de bus. Ik reed met Geon Knol mee. Hij vertelde me een beetje waar alles was en zo. Ook kreeg ik mijn kamertje. Het was een eenpersoonskamer met douche en toilet. Erg lux, maar ook erg eenzaam. Ik at bij het restaurant in het complex van de YM (op eigen kosten!) Om een uur of elf ging ik proberen te slapen.

Donderdag 9 augustus

Ik vertrouwde er op dat ik op tijd wakker zou worden. Ik had echter onderschat dat het in mijn kamer ’s ochtends helemaal niet zo licht was. Om tien over half acht werd ik wakker. Ik haastte me naar het gebouw waar de Young Masters waren. Ik scoorde een boterhammetje bij het ontbijt en stapte toen in de bus.

De "E" begon pas om negen uur, in tegenstelling tot de andere groepen. Aangezien de donderdag een rustdag is voor de andere groepen, ging de "E" ook nog het langst door.

Toen ik eindelijk klaar was, was de bus allang vertrokken. Ik bleef op het stadhuis (gezellig hoor) en was toen getuige van Jan Willem Brinks en Jasper de Jong die op een livebord gingen schaken. Jammer genoeg merkte het Utrechtschaak-publiek de grap niet op, ondanks een geweldige aanzet:

Datum: donderdag 09-08-2007 17:09 Naam: Mathijs Link: www.onjk.nl

Wat is dat toch met die live partijen bij het ONJK?

Young Basterts???

De vervolgreacties waren:

Datum: donderdag 09-08-2007 17:34 Naam: Sjaak

Wat is er toch loos met mijn oud teamgenoot Ali?

Tijdens de open NK in Dieren vond ik hem al niet best spelen (voor zover ik dat niveau kan beoordelen (en eigenlijk kan ik dat niet echt)), maar nu is het weer zeer matig.

Jammer. Kom op, Ali, als je dit leest: maak er de laatste drie potten nog wat van!

en

Datum: donderdag 09-08-2007 19:23 Naam: Melmak

Dat Tobias Kabos in totaal verloren stelling doorspeelde tegen Stefan Vosshard, om hem uiteindelijk nog te kunnen winnen op tijd, vonden sommigen al niet zo sportief. Maar zijn gedrag na de partij was, uiterst onsportief. Niet alleen ik, maar ook Dhr. Pliester sprak er schande van en verklaarde dit zelfs nog nooit op topniveau meegemaakt te hebben. Stefan was er flink ziek van en heeft zich toen ook teruggetrokken uit het toernooi.

Zucht…

Ik ging samen met Jan on the run terug met de bus. Ik had amper wat gegeten en probeerde om negen uur te gaan slapen. (!) Dat lukte voor geen meter.

Vrijdag 10 augustus

Om zeven uur werd ik gewekt door m’n mobieltje. Ik deed m’n kleertjes aan en ging naar het gebouw van de Young Masters. Ik had nu wel de tijd om wat naar binnen te schrokken.

De vrijdag telde liefst vier (!) ronden voor de E'tjes. Ik wist het vol te houden, maar ik voelde wel steeds meer koppijn opkomen. De dag werd besloten met een diner voor de begeleiders in restaurant appel. Ik bestelde thee en spa blauw, in de hoop dat dat m’n hersentjes zou afkoelen. Ik bestelde het dagmenu, biefstuk met friet, wat me wel lekker leek. Bovendien was het veel goedkoper dan de overige menu’s.

Na het eten had ik nog steeds koppijn en zat ik met het probleem hoe ik weer "terug" moest komen. Gelukkig bood Jasper de Jong aan me mee terug te brengen. Achterop zijn fiets met vering kreeg ik steeds meer kramp in m’n poot. Toen we er waren, stapte ik af en viel ik. Ik kon niet op mijn rechtervoet staan! Gelukkig had ik aan de val niks overgehouden. Ik rolde een beetje. Het was eigenlijk net zoals bij die aanrijding op 24 januari 2005 op de rotonde voor de wedstrijd tegen Zeist 2. Ik werd aangereden, maar viel heel zachtjes.

Ik bleef even liggen, waarna ik mijn voet weer kon bewegen. Ik bedankte Jasper nog voor de moeite, al was ik blij dat de lijdensweg eindelijk voorbij was.

Ik had die avond barstende koppijn en ik moest alles nog inpakken.

Zaterdag 11 augustus

Toen ik om kwart voor zeven gewekt werd, was mijn hoofdpijn zo goed als weg. Ik pakte mijn spullen in en vertrok met mijn twee koffers voor de laatste keer naar de ontbijtzaal.

Ik leverde de sleutel in en at wat. Toen het op mijn horloge vijf voor acht was, ging ik naar de bus. De koffers werden in het stadhuis ondergebracht en ik liep naar het Rabotheater.

Om "half negen" sprak Martin B. de jeugd toe. Om "kwart voor negen" begonnen de partijen al. Een raar tijdstip. En bij het schrijven van het verslag was het op de computerklok opeens bijna een half uur later dan op m’n horloge.

De conclusie werd al gauw dat mijn horloge de tijd niet meer goed aangaf.

De "E" speelde vandaag als enige drie partijen. Drie keer maakte ik een verslagje. Van het interview met de winnaars is het niet meer gekomen (ik vind mezelf ook niet iemand voor interviews).

Daarna was de prijsuitreiking en daarna gingen we nog wat drinken.

Het toernooi: Large werd tweede in de B en Grotovsky werd gedeeld derde in de A. Gefeliciteerd!

Screenshot:

* Tenzij de lezer anders denkt

Hengelo 2007 (2)

Het fenomeen Vincent Rothuis

Dankzij Vincent Rothuis wordt dit ONJK een van de meest bizarre ooit. Vincent blijft bizarre openingen spelen. In de tweede ronde speelde hij tegen Anne Haast in het Schots het riskante 4…Dh4. Het werd een originele partij, die hij uiteindelijk dik won.

In de middagronde ging hij nog maffer spelen als gisteren:

Vincent Rothuis – Etienne Goudriaan

1.d3 d5 2.Kd2 e5 3.De1 Pc6 4.Kd1 Le6 5.f3 Dd7 6.e4 dxe4 7.fxe4 0-0-0 8.Pc3 Lc5 9.Le3 Pd4 10.Dg3 Pf6 11.h3 De7 12.Dxg7 Thg8 13.Dh6 Tg6 14.Dh4 b5 15.a3 a5 16.Lxd4 Lxd4 17.Pxb5 Lxg1 18.Pxc7 Dxc7 19.Txg1 Db6 20.Th1 Dxb2 21.Tc1 Dd4 22.Ke2 Lc4 23.Kf3 Td6 24.Df2 Db2 25.Dc5+ Kd7 26.Le2 La6 27.Tb1 Dd4 28.Dxd4 Txd4 29.Tb8 Pe8 30.Thb1 Tdd6 31.Ta8 Tb6 32.Txb6 Txb6 33.Ke3 Pc7 34.Th8 h6 35.Lh5 Ke7 36.Lxf7 Pb5 37.Lb3 Pxa3 38.Th7+

½-½

Op USF kwamen nog wat reacties:

Datum: dinsdag 07-08-2007 15:09 Naam: Johan Hut Link:

Vincent Rothuis is weer bezig.

1.d3
2.Kd2
3.De1
4.Kd1

Wie heeft dat nou nooit, dat je denkt, ik zou die koning en dame liever andersom hebben staan?

Datum: dinsdag 07-08-2007 15:08 Naam: Jasper Valstar

Heeft Vincent Rothuis een weddenschap lopen ofzo? Het toernooi winnen met de meest bizarre openingen. 1e 4 zetten vandaag: d3, Kd2, De1 en Kd1.

Ochtendronde

Verder gebeurde er nog het nodige. Christov Kleijn verloor van Bas van Opheusden, Robin Oscar speelde remise, Ewood won, Pinda won, maar Lennart verloor.

Middagronde

In de middagronde is nog weinig te zien. De twee (!) live-borden deden het eerst niet. Toen ze het weer deden, was Vincents partij al afgelopen.

De middagronde werd een succes voor de overige "Baarnse" schakers, ze wonnen allemaal. Ewood heeft 3 uit 3 en staat gedeeld bovenaan. Dat mag ook een keer gezegd worden. In de B heeft Large ook 3 uit 3. Zijn tegenstander trapte in een frequent voorkomend trucje.

Verder nog weer USF:

Datum: dinsdag 07-08-2007 17:15 Naam: guess

Ja en aangezien de beste jongen 3 turven hoog is zal hij ook niet uitblinken in basketbal…

Uiteraard mag hij schaken zoals hij wil. Maar tot dusver staat Vincent bekend als een geweldig toptalent met de ambitie om op korte termijn de IM-titel te pakken. Daarnaast gaat hij de complicaties over het algemeen niet uit de weg in zijn partijen wat vaak resulteert in attractief schaak. Als ik dit gepruts zie vraag ik me af of hij de ambitie voor de IM-titel nog wel heeft.. Anders ben ik erg nieuwsgierig naar zijn motivatie om de opening dusdanig te mishandelen, hopelijk hebben we een goede verslaggever van de a-groep.

Datum: dinsdag 07-08-2007 17:15 Naam: Johan Hut

Geen pokeraar?

"Kenners van het jeugdschaak dreunen de namen moeiteloos op: Robin Swinkels, Wouter Spoelman, Vincent Rothuis, Ali Bitalzadeh. Dat zijn de jonge talenten die staan te trappelen om het stokje over te nemen van Daniel Stellwagen, die ook alweer zestien is. Robin viel deze keer buiten de boot, de andere drie scoorden allen zeven punten in de groep tot en met veertien jaar. In de barrage versloeg Vincent beide rivalen. Dat had hij waarschijnlijk vooral te danken aan zijn groei. "Ik was tactisch sterk, maar ben positioneel ook enorm gegroeid. Ik heb nu ook weinig last van zenuwen. Als ik slecht sta, laat ik het niet zien maar zet een pokerface op."

(Schaakmagazine 2003 over het NJK<14)

Datum: dinsdag 07-08-2007 17:08 Naam: Gezeur

Precies Joris. In Fischer schaak blaft Vincent waarschijnlijk ook iedereen van het bord in z’n groepje. Pokeren daarentegen lijkt me een minder geschikte hobby voor ‘m.

Datum: dinsdag 07-08-2007 17:02 Naam: Joris

Wat een gedoe om niks. Laat die jongen toch schaken zoals hij wil.

Datum: dinsdag 07-08-2007 16:58 Naam: Johan Hut

Misschien is het spel van Vincent een pleidooi voor randomschaak.

Jan Bettman (Paul Keres) speelde tegen mij een keer 1.g4 en 2.h4. Toen won ik in een zet of twintig. Ik voel me dan niet boos, beledigd of geïrriteerd, ik vond het gewoon interessant om te zien hoe eenvoudig je daartegen voordeel bereikt.

Als je verliest, wordt het natuurlijk een ander verhaal. Dan word je met je neus gedrukt op het feit dat je maar een nietige schaker bent ten opzichte van (in dit geval) de grote Vincent. Daar zou ik van balen, maar ik zou het mijn tegenstander niet kwalijk nemen.

(Wel vind ik Ke1-d2-d1 een stuk provocerender dan 1.Pf3 en 2.Tg1, wat hij gister speelde.)

Young (Grand)Masters

In de YM was ook weer commotie ontstaan. Ik citeer het dagverslag (Wie schrijft die dingen nu Sipke Ernst meespeelt?):

De ronde verliep bijzonder tumultueus doordat 4 spelers te laat verschenen. Corrales Jimenez kwam nog op tijd om aan te treden tegen Chiel maar de 3 anderen, Georg Meyer, Borislav Savchenko en Leon Hoyos kwamen nog wel naar de speelzaal toe maar weigerden om onbegrijpelijke redenen hun partij te starten. Ze waren boos geweest over het lopen van hun klok, hoewel het volstrekt hun eigen verantwoordelijkheid was om op tijd te komen voor de spelersbus die vertrekt vanaf de Drienerburcht. De arbiter kon niets anders doen dan de partij voor deze drie spelers verloren verklaren. Borislav Savchenko mag dan grootmeester zijn, qua sociaal gedrag kan hij nog veel leren van de E-tjes. Na zijn reglementaire nul verkoos hij het vliegtuig terug naar Rusland te nemen. Bijzonder onsportief en een smet op dit toernooi.

Sipke Ernst, de verslaggever, viel dus in en deed dat met verve. Hij versloeg Twan Burg. Verder nog wat rare uitslagen, zoals Roelieboelie die weer verloor (ditmaal van Jasper Broekmeulen, die een trucje had in de opening).

Het rondeverslag doet een interessante suggestie:

Op dinsdag 7 augustus half 9 begon de tweede ronde. Er vielen de nodige slaperige gezichten te ontwaren. De vraag is of er nog veel van voorbereiden is gekomen aangezien door een groot deel van de Young Mastersgroep (in het bijzonder de Nederlandse inbreng) tot in de nachtelijke uurtjes het spel Maffia werd gespeeld. Zeker een aanrader, voor uitleg van het spel verwijs ik naar Roeland!

Het is nu al een bizar toernooi.

PS.

Ik vind het een schande dat Ewood niet in het dagverslag staat. Ziehier een bijzonder nette overwinning van hem:

(4) Groote,Ewoud de (2178) – Langerak,Wouter (2045)

Euro Chess 2007 – A-groep (3.4), 07.08.2007

1.e4 c5 2.Pf3 d6 3.d4 cxd4 4.Pxd4 Pf6 5.Pc3 a6 6.g3 g6 7.Lg2 Lg7 8.0xe2x80″0 0xe2x80″0 9.h3 Dc7 10.Pde2 Pc6 11.Lg5 Da5 12.Le3 Le6 13.f4 Tac8 14.a3 Tfd8 15.Pd5 Lxd5 16.exd5 Pb8 17.c3 Pbd7 18.g4 Dc7 19.Tc1 e6 20.dxe6 fxe6 21.Pd4 Pf8 22.Db3 d5 23.Tce1 Dc4 24.Dxc4 Txc4 25.Lf2 Kf7 26.f5 gxf5 27.gxf5 e5 28.Pf3 Pe4 29.f6 Lxf6 30.Pxe5+ Lxe5 31.Lb6+ Ke6 32.Lxd8 Pg6 33.Lxe4 dxe4 34.Lg5 Lg7 35.Ld2 Ke5 36.b3 Tc7 37.c4 Kd4 38.La5 Tc6 39.Td1+ Ke3 40.Ld2+ Ke2 41.Tfe1+ Kd3 42.Lh6+ Kc2 43.Lxg7 Ph4 44.Tc1+ Kxb3 45.Tc3+ Ka4 46.Txe4 Tg6+ 47.Tg4 1-0

En nu ga ik slapen!

Het B-team

A en B

Bijna iedereen schijnt het "A-team" te kennen. Trieste zaak. Daarom kom ik nu met een serie die nog dommer, stommer, zinlozer, … is dan het A-team.

Het B-team!!!

Wie, wat, waar

Het B-team bestaat uit vier (eerst drie) jongemannen. Dit zijn Sizzel, de neger, Ewood, de bleekscheet en Jesper, de idioot. Later komt er "L." bij, de vegetariër.

Het B-team lost zaken op waar de gewone burger mee zit, als ze niet worden achtervolgd door de politie, zoals mensen van overlast afhelpen. Het B-team is te bereiken via sms'jes. Sms'en is ook de lievelingshobby van het B-team.

Sizzel is de leider van het B-team. Hij geeft de bevelen. Ewood is het handigst met de techniek en Jesper vindt nog wel eens rare dingen uit. L. is dol op visburgers en is waarschijnlijk de slimste van het B-team.

Het probleem van het B-team is echter, dat ze de problemen zo gewelddadig oplossen, dat de politie achter ze aankomt. Om de politie af te schudden is veel vindingrijkheid, behendigheid en vooral geluk nodig.

Strips

Er zijn tot nog toe vier strips van het B-team:
Strip 1: Sms'en
Strip 2: Sms-terreur
Strip 3: Geluidsoverlast
Strip 4: "Drommels, drommels,…"

Omdat de stripjes niet snel met de computer na te maken zijn, komt hier alleen de eerste strip, een hele korte. Hij is geschikt voor alle leeftijden, een pluspunt.

Introductie

Strip 1: Sms'en

Hengelo 2007

Vandaag is het Open Nederlands Jeugdkampioenschap schaken begonnen. Behirder is inmiddels te oud voor dit toernooi, maar hij gaat proberen fatsoenlijke stukjes te schrijven over de E-categorie.

Pinda

Hoewel ik in m’n vertrouwde bedje goed in slaap was gekomen, werd ik om half vier ’s nachts opeens wakker van een dichtbijzijnd hemellichaam dat door m’n dakraam naar binnen scheen. Daarna kon ik amper slaap vatten.

Om een uur of tien stond Pinda op de stoep. Hij reed met ons mee. De goeie sfeer werd verpest toen het over de "mop" van die lama ging. Pinda vond het beledigend, maar hij wist niet wat hij er beledigend aan vond.

Hengelo

Ewood, Pinda en de Ootessen zaten aan de schaaktafels. In plaats van een lekker potje in te schaken, gingen ze… eh… praten of zo. Ze "mochten" niet schaken.

Ik was er voor Jan on the run of zo, voor het schrijven van de rondeverslagen. Ik vroeg me hevig af of ze wel de juiste persoon hadden en zo. We shall see.

Eerste ronde

Om twee uur begon de eerste ronde en ik bleef alleen kijken voor de eerste zetten van Vincent Rothuis. Hij deed het weinig schokkende 1.Pf3, om vervolgens 2.Tg1 te spelen. Ik kon mijn lachen amper inhouden. Hij durft het ook nog!

Ik ging nog wat eten. Toen ik klaar was liep ik weer terug naar de speelzaal en verhip, ik zag fdp lopen! "Moet jij niet spelen?" dacht ik. Hij was echter in een goeie bui, hij had namelijk gewonnen.

Partij 1:

F Planjer – Le Ootes

1.e4 e5 2.Pc3 (populaire opening) Pf6 3.f4 d5 4.fxe5 Pxe4 5.Pf3 Le7!? (zo win je dus) 6.Pe2? (geen idee wat deze zet doet) Lg4! 7.d3? (selfdestruction in 5 seconds) Ló (4) 8.dxe4 (3) Lh4+ (2) 9.Kd2 (1) dxe4+ (boem!) 0-1

Da’s een hele lekkere manier om het toernooi te beginnen. Geon Knol schrijft:

"Zoals altijd in de eerste ronde van een Zwitsers ingedeeld toernooi ontmoeten de sterkeren de ratingzwakkeren. Traditioneel leidt dit tot enkele snelle beslissingen: Lennart Ootes had slechts acht zetjes nodig om zich met zwart te ontdoen van Frank Planjer. Gelukkig voor de witspeler (en jammer voor u, want u smult natuurlijk van het leed van een ander) wist hij publicatie in dit bulletin te voorkomen…"

Da’s alvast een reden om mijn weblog te lezen.

Toen ik alweer thuis was, kwam het bericht door dat Ewood en Robin Oscar hadden gewonnen. Vervolgens bleek Vincent Rothuis nog te hebben gewonnen. Hier de geniale partij:

Partij 2:

V Rothuis – G Bollen

1.Pf3 d5 2.Tg1 Pf6 3.h3 c5 4.g4 Pc6 5.g5 Pe4 6.d3 Pd6 7.e4 d4 8.g6 hxg6 9.Lf4 c4 10.e5 c3 11.bxc3 Pf5 12.Pa3 e6 13.Pb5 a6 14.a4 axb5 15.axb5 Pa5 16.Lg2 Tb8 17.cxd4 Pxd4 18.Pg5 b6 19.c3 Pf5 20.d4 Lb7 21.d5 Lxd5 22.Lxd5 Dxd5 23.Dxd5 exd5 24.e6 Ld6 25.Pxf7 Lxf4 26.Pxh8 Le5 27.0xe2x80″0xe2x80″0 Pe7 28.Pxg6 Pxg6 29.Txg6 Pb3+ 30.Kc2 Pc5 31.f4 Lf6 32.f5 Ta8 33.Txd5 Ke7 34.Txc5 bxc5 35.Kb3 Ta1 36.Tg3 Tf1 37.Kc4 Txf5 38.b6 Kd6 39.Kb5 c4+ 40.Ka6 Kc6 41.Tg4 Le7 42.b7 Kc7 43.Txg7 1-0

Geon Knol schrijft:

"Vincent Rothuis begon het toernooi op creatieve wijze, zijn eerste zetten waren: 1.Pf3 2.Tg1, 3.h3 4.g4 5. g5. Ambitieus! Tegenstander Guus Bollen moest al vroeg in de denktank en in een ingewikkeld middenspel wist hij knap de stelling bijeen te houden. In het eindspel dat restte had hij echter te weinig tijd over om de sterke vrijpion van zijn tegenstander te neutraliseren en moest hij het punt aan de toernooifavoriet laten."

Op USF wist men geen raad met de partij:

Datum: maandag 06-08-2007 16:09 Naam: René Olthof (schuin)

1.Pf3 en 2.Tg1 is nog tot daaraan toe, maar de rest van de partij van Rothuis is nog spectaculairder!

Datum: maandag 06-08-2007 15:48 Naam: noobs

400 jaar geleden werd je op de brandstapel gegooid als je iets deed wat niet begrepen werd.

Datum: maandag 06-08-2007 15:47 Naam: WT-boy

Gaat ie dit wel winnen dan?

Datum: maandag 06-08-2007 15:33 Naam: Tja

Vincent zal wel een invitatie tot YM hebben afgeslagen hij probeert graag zaken uit.

Maar als je niet eerst 10-30 zetten theorie op bord gooit ben je arrogant?

Datum: maandag 06-08-2007 15:28 Naam: Erwin van Pelt

Hmmm opmerkelijke actie van Rothuis. Bijna arrogant zou je zeggen…

Maar goed mensen als Welling en Basman hebben natuurlijk allang laten zien dat tot zeg 2450 alles speelbaar is.

Datum: maandag 06-08-2007 15:23 Naam: Jan Willem Brinks

Ron Bleeker (scheidsrechter van de A-groep) meldt me net via de mail dat de partij van Rothuis echt zo gespeeld is – geen grap. Savchenko is inderdaad vrij laat gearriveerd.

Datum: maandag 06-08-2007 15:09 Naam: Paul Peters

Johan : Savchenko is 2 minuten voor 3 gearriveerd.

Datum: maandag 06-08-2007 14:59 Naam: guess

Vraag me af of die stelling wel klopt, een dergelijke opzet lijkt me niets voor Vincent…

Datum: maandag 06-08-2007 14:52 Naam: Johan Hut

Het idee achter het pionoffer zie ik nog niet. Inderdaad denk ik ook dat Vincent dit tegen een tegenstander van zijn eigen formaat niet zou doen.

Ali Bitalzadeh heeft zijn tegenstander met het sterke 1.e4! intussen flink aan het denken gezet.

Datum: maandag 06-08-2007 14:48 Naam: student

ik vind die zet eerder neigen naar arrogantie en vraag me af of hij zijn tegenstander wel serieus neemt….

Datum: maandag 06-08-2007 14:28 Naam: Jasper Valstar

Inderdaad zeg 2. Tg1?!

Datum: maandag 06-08-2007 14:19 Naam: A-groep

Aparte openingsopzet van Vincent Rothuis

In het draadje over het Stork ONJK-toernooi.

En verder:

Datum: maandag 06-08-2007 19:20 Naam: tim

Heb net met veel genoegen de partij van Rothuis bekeken. Bosboom die net wat nieuwe pilletjes geprobeerd heeft, of zo. Maar waarom speelt hij niet tussen de YM?

Datum: maandag 06-08-2007 18:44 Naam: Paul

wat prachtig van vincent!!

en

Datum: maandag 06-08-2007 17:13 Naam: Johan Hut

Toch leuk gedaan van Vincent Rothuis. Misschien dacht hij dat hij zich tegen een (voor hem) zwakke speler alles kan veroorloven, maar als hij dan wint, tja, wat kun je hem dan kwalijk nemen?

Wel ben ik benieuwd hoe het na 38…Le5 zou zijn verdergegaan

In een alternatief draadje.

Pinda verloor helaas, de enige smet op een verder prima verlopen dag.

Ik ben benieuwd of de tweede ronde net zo leuk wordt!

Pardubice

Werkvakantie in Pardubice

Woensdag 18 juli

Vol goede moed ging ik woensdag de achttiende op pad met m’n ouders en broertje. Lekker naar Pardubice, om daar twee weken een armoedig bestaan op een camping te leiden.

Pardubice is een stad in Tsjechië, waar het grootste schaaktoernooi van Europa wordt gespeeld, zo is mij ooit verteld.

Pinda

Lange tijd leek het er op dat Pinda nog mee zou gaan, maar uiteindelijk haakte hij toch af. Tja, 900 kilometer met z’n drieën achterin is misschien ook niet uit te houden.

De sfeer was nu dus ook heel anders dan twee jaar terug. Toen was ik met een grote groep, nu niet. Maar dat mocht niet uitmaken, want ik had me voorgenomen om hier weer lekker wat elopuntjes te verzamelen.

De reis

Maar goed, op woensdag begon de reis dus. We gingen vroeg weg, zodat we het misschien wel in één dag zouden kunnen halen. Mooi niet dus. Ergens in Duitsland stonden we DRIE UUR in de file. Op een heuvelachtig stuk waren ze met de weg bezig en was er een ongeluk gebeurd of zoiets stoms. Hoe dan ook, het schoot geen meter op.

Het betekende dat we nog ergens moesten overnachten. Ik heb daar een gruwelijke hekel aan. Alles moet je eerst opzetten, de luchtbedden oppompen en dan de volgende ochtend vroeg de hele zooi weer afbreken.

En dan mag je het enkele honderden kilometers verderop weer opnieuw opzetten…

Donderdag 19 juli

We kwamen donderdag eindelijk aan in Tsjechië. We gingen ons eerst aanmelden. M’n vader vroeg of een of andere hoge toren of zendmast of wat dan ook ongeveer in de buurt stond van de toernooizaal. De toernooizaal was trouwens een ijshockeystadion, later begreep ik dat het slechts de trainingszaal was of zo.

We reden op een grote weg Pardubice binnen, toen links opeens een vervallen stadion opdoemde. Dat was ‘m dus. En het ding bleek toevallig ook nog vlakbij die zendmast te staan. Werd m’n pa nog bijna boos dat we dat niet wisten of zo.

Inschrijving

Het stadion zag er niet uit. Het leek wel alsof het werd verbouwd of gesloopt. De auto werd op een parkeerplaats gezet en we gingen ons aanmelden. Dat ging niet helemaal van een leien dakje. Je moest steeds met een papiertje van mevrouw A naar mevrouw B en dan gaf die weer een papiertje waarmee je naar meneer C kon. De complicerende factor was nog dat we niet op een camping stonden die de organisatie had gereserveerd.

Uiteindelijk lukte het inschrijven wonderwel. Ewood kreeg nog iets van 20 procent korting omdat hij "onder de 18" was. Hij was toen al drie maanden 18 dus dat snapte ik niet zo.

Het grappige was dat je in euri en in eh… Tsjechische… eh… munten kon betalen.

Na de inschrijving gingen we naar de camping.

Camping

De camping lag ergens in het gehucht "Konopac" of zo. Het was maar een vrij klein campinkje, met een meertje/vijver waar je lekker in kon zwemmen en verder veel bomen.

Tegen het einde van de middag werd ons tentje opgezet (de ouwe lui sliepen in de vouwwagen).

Over vouwwagens gesproken: ik kan me nog herinneren dat m’n ouders zo’n ding nooit wilden hebben… Tja, niets is veranderlijker dan mijn ouders.

Behalve de vijver en wat gras om je tentje op te zetten had de camping niet veel meer te bieden. Er waren plees, maar die waren erg smerig. Het meurde er altijd naar ammoniak en je "boomstam" werd amper weggespoeld en zo. Verder was er nog een douchehok met wastafels om je tanden te reinigen.

De douches waren maf. Je moest een muntje in een automaat douwen en dan kreeg je een douche "aangewezen". Dan moest je je snel omkleden (of al omgekleed zijn) en onder die douche gaan staan. Het enge vind ik dan altijd dat mensen het douchegordijn kunnen wegtrekken als je net lekker je haartjes staat te wassen.

Eten

M’n moeder had de eerste dag geen zin om te koken, dus gingen we maar naar het "restaurant" op de camping. Het was een soort bar, waar je wat eten moest bestellen en het dan afhalen. Op de menukaart stond volgens mij niet al te veel variatie. Je kon friet nemen met of een schnitzel of met gevogelte. Aangezien ik absoluut niet van varkensvlees houd, werd het dat laatste. Toch zag alles er hetzelfde uit. Om het vlees zat een laag paneermeel meegebakken, waardoor alles er hetzelfde uitzag. M’n ouders wilden nog salade, maar dat was een bakje water met daarop wat sla en olijven of zo. Het was niet bepaald een succes.

Onweer

Tijdens het eten begon het flink te onweren. Terwijl de nacht rond een uur of negen inviel, bleef het nog onstuimig. Toen ik mijn tandjes ging reinigen, zag ik dat m’n shampoofles was omgevallen in m’n toilettas. Dus ik kon die tas weer eens lekker gaan omspoelen. Met een kletsnatte tas kwam ik dus weer terug, waarna ik weer een aantal opmerkingen kon incasseren.

Het echte incasseren zou echter nog komen…

Vrijdag 20 juli; Eerste ronde [Update 1]

Rond een uur of twee togen we naar Pardubice. Op de enorme deelnemerslijst was mijn naam te zien aan bord 148, waar ik "links" stond. Mijn beoogde slachtoffer was ene Tino Szubasz, een speler met bijna 2100 FIDE. Daar was ik natuurlijk niet bang voor; ik heb namelijk wel eens tegen sterkere spelers remise gespeeld.

Ewood speelde tegen een oude GM; Plachetka of zo. Volgens mij wel een bekende speler vroeger.

Mijn partij begon voorspoedig, maar toen ik een pion offerde, was er geen houden meer aan. Ik probeerde nog op allerlei manieren remise te maken of zelfs te winnen, maar het mocht niet baten.

Ewood deed het beter, hij stond de hele partij beter, maar kon net niet winnen. Maar met de plusremise zal hij ook wel blij geweest zijn.

Mijn moeder kookte vandaag, na de ontnuchtering van gisteren. Ik kauwde mijn maaltijd weg. Hopelijk zorgde het voor de energie die ik nodig had om de volgende dag een fraai resultaat neer te zetten.

Zaterdag 21 juli; Tweede ronde

De tweede ronde moest dan maar de start worden van mijn toernooi. Ik speelde met zwart en ik zat naast allerlei knoeiers die net als ik de eerste partij met wit hadden verloren.

Ik speelde tegen Miroslav Tichy, een local hero. In de partij dook ik al gelijk een voor mij onbekende en hevig dubieuze variant in. Ik stond al verloren, maar ik bleef vechten. Er zat alleen niks meer in. Dus werd ik opnieuw naar een nederlaag gespeeld.

Ewood verloor ook. Tegen een 14-jarige IM stond hij redelijk, maar toen er opeens een grap in zat, was het over. Dat waren dus twee nullen.

Overige deelnemers

Dit gaat een vast kopje worden in mijn rubriek. Ik ergerde me nogal aan andere deelnemers. Een gast zat steeds op mijn stoel te leunen om de partij naast me te kunnen zien. Verder boden degenen naast me remise aan in een mindere (zo niet verloren) stelling. Dachten ze nou echt dat dat werd aangenomen? Op het bord links van me werd de remiseaanbieder er hard af geramd. Met een stuk minder speelde hij nog vrolijk door, maar dat terzijde.

De andere remiseaanbieder stond een kwaliteit achter tegen een zowel positioneel als technisch zwakbegaafde jongeling. Het werd uiteindelijk nog remise, op voorstel van de jongeling, in een stelling waar hij makkelijk nog kon doorspelen.

Na de partij belde Ewood Jean Loulou, die ons een kwartier of wat later  kwam ophalen. Ik moest nog naar de plee, omdat de plees in de "Arena" geen slot hebben. De plee op de camping functioneerde voor zijn doen prima en het eten in "restaurant Ilse" was oké.

Zondag 22 juli; Derde ronde [Update 2]

De laatste dag in mijn 20-jarige bestaan begon kil en koud. Ik besloot om maar wat partijen na te spelen. "Hoe mol ik een Caro-Kann?" Het kon me van pas komen als ik tegen een of andere stumper zou spelen die na twee nullen wel eens een resultaat wilde halen.

De stemming zat er in, de tegenstander kon zijn borst natmaken. Voor de verandering was de speech voor aanvang niet zo lang. Gisteren ging mijn zorgeloze gevoel weg omdat die lui echt een kwartier lang in allerlei talen zaten te wauwelen. Ditmaal was het na een paar zinnen opeens over.

De partij verliep voorspoedig. Ik kreeg mooi voordeel, maar het technische karwei was erg lastig. Een doorbraak bracht me echter de overwinning, dus ik was blij. Ik kon weer naar boven kijken.

Ewood verging het wat minder. Hij leek een jonge IM aardig te ownen, doch na een grapje ging het hard bergafwaarts. Een tweede nul voor Ewood.

Maandag 23 juli; Vierde ronde

Mijn verjaardag werd een mooie dag. Allereerst kreeg ik een mooi cadeau; namelijk een telescoop. Het cadeau had de reis naar Tsjechië overleefd. Verder slaagde ik er in mijn eerste sms'jes in mijn leven te sturen. Sizzel, Femme de poisson en MI werden hiermee geconfronteerd. Het gekke was dat ik ze niet kon bellen, maar dat zijn de grillen van de moderne technologie waar ik tegenwoordig wel gewend aan raak. Het weerhield m’n pa er echter niet van om mijn vermeende onhandigheid met mobiele telefoons te benadrukken.

Later in de ochtend ging ik nog even zwemmen in de vijver. Het weer was prachtig.

Felicitatie

Voor de partij werd ik heel attent gefeliciteerd door mijn tegenstander. Hij zag mijn geboortedatum en toen ging er een lampje branden bij hem. Ik heb het nog eens gecheckt, maar volgens mij ben ik de enige deelnemer in de A- en B-groep die op 23 juli jarig is.

Toen ik werd gefeliciteerd zei een gast op het bord naast ons iets van: "Felicitaties voor de partij, maar niet erna."

Op mijn verjaardag wilde ik mezelf een mooi cadeau geven. Ik overleefde de opening, neutraliseerde en kwam zelfs beter te staan. Hij bood nog remise aan, maar ik ging door. Ik had een mooie drukstelling met aanval, maar mijn tactische gepruts brak me nog bijna op. Eerst bespeurde Fritz een gigafout in de analyse, na de partij werd mij al gauw duidelijk gemaakt dat ik ’t veel sneller kon winnen. Nu werd het een dame-eindspel, dat ik won omdat hij een paar onnauwkeurigheden beging.

Zo werd ik dus toch voor de tweede keer gefeliciteerd.

Ewood speelde tegen een zenuwachtig jongetje, dat in plaats van een remiseachtige stelling na te streven, op avontuur ging. Ewood kreeg winnend voordeel, maar zijn techniek was dusdanig belabberd, dat het nog remise werd. Een domper.

Na de partij gingen we niet naar het restaurant, (ze konden het "plein" niet vinden en de "Italiaan" was vol of zo) maar naar "restaurant Ilse".

Het B-woord

Tijdens dit artikel heb ik een woord (het zijn er eigenlijk drie) laten vallen dat jullie waarschijnlijk niet van mij kennen. Het heeft iets met het B-woord te maken. Ik zou het heel knap vinden als iemand een idee heeft wat ik bedoel (Ewoud mag niks zeggen!!!)

Dinsdag 24 juli; Vijfde ronde [Update 3]

De dag na mijn verjaardag was regenachtig. Ondanks dat werd het een mooie dag qua resultaten. Ik speelde met zwart tegen een Duits gastje, Christian Schneider. Voor de partij zat hij te ouwehoeren met zijn vrienden. Ik ging er maar rustig bij zitten.

Via 1.Pc3 Pf6 2.e4 e5 3.f4 kwam ik toch weer in het Weens terecht, waarin ik ditmaal "gewoon" speelde. Ik kreeg de kans zijn goede loper af te ruilen, waarna hij opeens iets van een uur ging nadenken. Hij had voor nog geen twintig zetten twee uur bedenktijd nodig (hij had nog een paar minuten; het speeltempo was 2 uur plus dertig seconden per zet. Twee jaar terug was het nog 2 uur plus een uur na 40 zetten. Dat speeltempo kun je nog met een analoge klok spelen.)

Hoe dan ook, ik speelde wat te snel en ik moest even slikken. Er zat niks beslissends in, waarna ik nog hoopte een eindspel te winnen. Hiervoor gebruikte ik nog veel tijd en hij kon niet weggaan vanwege zijn enorme tijdnood. Dat nam hij me vast niet in dank af. Hij bood nog een keer remise aan, wat ik weigerde. Tien zetten later was het echt potremise. Verder zei hij niks meer.

Ewood was lang bezig. Tegen een Oekraïense dame stond hij de hele partij een haar beter. Ditmaal speelde hij het eindspel voorbeeldig en won.

Overige deelnemers

Ik zat net als gisteren naast het bord van een meisje, (al was ze 27) dat gisteren ook had gewonnen. Toen overspeelde ze een man, die met een kwaliteit en pion achter door een penning heel elementair een stuk verloor. Hij deed toen nog alsof het echt een partij was en dat hij een stomme blunder had gemaakt, maar hij stond natuurlijk al verloren.

Dit keer liep het minder goed af voor haar. Tegen een optisch getalenteerde jongeman sloeg ze een paard, waarna ze zag dat wit kon promoveren. Meteen gaf ze op. Had ze die pion gestopt, dan stond ze goed.

Het snelle zetten begrijp ik toch niet zo. Niet alleen omdat ik een leerling ben van Leon Pliester, maar ook uit mijn eigen ervaring. A tempo zetjes uit je pols knallen is niks voor mij. Ik verlies dan maar wat snel het gevoel met de stelling.

Aan het bord links van me kwam een Sveshnikov op het bord, waarin de spelers ook binnen een paar minuten iets van vijftien zetten hadden gedaan. Zwart ruilde al snel zijn koningsloper voor een paard op e3. De zet …d5 liet op zich wachten. De witspeler zag zijn kans schoon om met een paardschaakje de zwarte pionnenstructuur te verknallen (Pf5-h6+ Kg8-h8 Df3xf6 g7xf6 en f5 is een sterk veld voor wit. Er stond iets als een paard op g6 overigens.)

Er kwam een toreneindspel op het bord, wat makkelijk remise was te houden voor zwart. Op de een of andere manier liet hij de stelling helemaal glippen. Wit offerde een pion om met de koning op g6 te komen, gesteund door de pionnen op f5 en h5, tegenover f6 en h6. Zwarts positie was plotseling kansloos.

Italiaan

Dit keer gingen we wel naar de Italiaan, als goedmakertje voor mijn verjaardag. Er waren nog een paar Nederlanders. Twee kende ik niet, van de ander kende ik het gezicht wel. Ik kon alleen geen naam bedenken. Totdat hij opeens naar ons toe kwam. Opeens ging er een lampje branden. Dat is Ynte Visser! Even later stelde hij zich ook voor (hij begon eerst over het schaken te vragen). Hij zei dat hij Ynte Visser was en niet Yge Visser. Ik herinnerde me ook weer waar ik hem onder andere van kende. Hij was een tijdje terug nog in Bussum, als invaller bij Unitas 2 tegen BSG 1. Toen werd hij verslagen door Emile Wüstefeld. Ja ja, opeens wist ik het weer.

Het leuke van de Italiaan vond ik dat ze enorme toetjes hadden. Twee jaar terug had Marco Meijer een enorm bord met ijs, pannenkoeken, fruit en slagroom. Dat wilde ik nu ook hebben. Omgerekend kost het maar twee en een halve euro. Toen m’n ouders echter om het nagerecht vroegen, bracht die knul van de bediening de rekening. Ook wel grappig. Minder grappig was dat er geen toetjes meer waren. De kok was naar huis of zo. En zo laat was het niet. Half tien.

Een kleine domper.

Woensdag 25 juli; Zesde ronde

Het toernooi begon zijn einde te naderen. In zesde ronde speelde ik tegen een Tsjech, Martin Handl. Hij speelde de opening heel snel, terwijl ik lang nadacht en een aanval probeerde op te zetten. Voor mijn gevoel stond ik goed, maar ik kon maar niet winnen. Hij ruilde wat stukken en streefde naar een eindspel. Ik dacht dat ik druk kon houden in het eindspel, maar toen zag dat ik opeens in de penarie zat. In tijdnood vond ik de optimale verdediging niet (ik had nog steeds remisekansen) en ging ik bedroefd ten onder.

Ewoods partij was niet veel beter. Tegen een 2300-IM stond hij slecht nadat hij …f5 had gedaan, een enorme slordigheid. Hij kon weinig meer, al speelde zijn tegenstander het dusdanig onhandig, dat hij weer kansjes kreeg. Helaas voor hem verloor hij het eindspel, na ook wat kansjes te hebben gemist. Twee nullen dus, een trieste dag.

Donderdag 26 juli; Zevende ronde

De oude lui hadden een plan bedacht: ze wilden naar Praag. Dan zouden ze ons eerder bij de speelzaal afzetten en dan zouden ze ons om een uur of tien weer ophalen. Godzijdank is het niet doorgegaan.

Vandaag was MI jarig. Ik wilde haar bellen, maar dat kon ik niet. Dus ging ik maar met m’n moeders mobieltje bellen. Het gekke was dat ik wel kon sms'en. Tja, de grillen van de moderne technologie…

Omdat mOnStErTjE jarig was, wilde ik ook graag een overwinning scoren. Mijn voorgevoel was veel beter dan de dag ervoor. En mijn voorgevoel bedriegt me haast nooit.

Ik speelde tegen iemand uit Qatar of zo met een enorme naam. Er kwam een Nimzo-Indische opening op het bord, waarin ik origineel dacht te spelen. Dat viel wel mee, al vond ik het wel grappig dat ik een "bekende" variant had geïmproviseerd. En niet eens een slechte, zoals in de tweede ronde.

Ik kreeg wat voordeel, maar dat verknalde ik door een foutief stukoffer. Ik had heel lang naar de stelling zitten turen, maar niks gevonden. En toch offerde ik. Daarna ploeterde ik door. Mijn tegenstander speelde met een stuk tegen twee pionnen meer origineel verder. Ik zat in tijdnood, maar zijn tijd slonk sneller. Hij offerde een stuk, waarna hij de twee pionnen weer terugwon. Hij had nog steeds minstens remise, maar toen dacht hij iets moois te zien. Ik had dezelfde truc al in mijn vooruitberekeningen gezien en ik had gezien dat hij niet werkte. Hij speelde de zet toch en ik sprong van binnen een paar vreugdedansjes. Toen zag hij ook dat zijn combinatie een groot lek bevatte en gaf ontgoocheld op.

Ik leverde de uitslagenbriefjes in, al waren er een paar dingen waarmee ik problemen verwachtte: Op mijn briefje stond wel het resultaat, maar niet zijn handtekening. Op zijn briefje stonden wel handtekeningen, maar geen resultaat. Bovendien stond op mijn briefje bord 165 en op de zijne 167. Dat kwam omdat iemand die aan bord 167 hoorde te spelen per ongeluk aan bord 165 ging zitten en op dat blaadje z’n naam had geschreven. Dus wisselde hij de twee blaadjes om.

Gelukkig kreeg ik geen enkel gezanik over deze onvolledigheden.

Gezeur

Dat doet me nu denken aan Ynte Visser, die een klacht had ingediend. Hij en zijn tegenstander hadden geconstateerd dat de klok niet goed liep, maar volgens de arbiter was de klok tip top in orde. Het zal wel zo gegaan zijn dat hij de partij verloor, waardoor hij een protest indiende. Maar diezelfde arbiter wees ook het protest af. Erg raar.

Italiaan

Na de partij was ik bijna euforisch na de "gestolen" overwinning. Ewood was minder blij, hij kon (net) niet winnen na een slechte partij. We gingen weer naar de "Italiaan". Dit keer hadden ze wel een toetje. Ewood en ik hadden allebei zo’n enorm bord waar ik het eerder al over had. Ik kreeg het niet helemaal op, al probeerde ik het wel.

Vrijdag 27 juli; Achtste ronde

De problemen met de telefoon hielden aan. Na de partij kon ook Ewood de oude lui niet meer bereiken. Het geluk was nog dat Jean Loulou op eigen initiatief naar de speelzaal kwam rijden, anders stonden we er nu nog.

Ik speelde dit keer tegen een Israeliër, Solomon Naftalin. Hij speelde met succes een Aljechin-verdediging. Ik ging een zijvariant in en ik stond afschuwelijk. Gelukkig begon hij vanaf dat moment slippertjes te maken, om vervolgens gruwelijk uit te glijden, waarna ik een goede stelling bereikte. Dit wist ik nog te winnen ook, waardoor ik voor het eerst het toernooi een plusscore had.

Ewood verloor weer eens en was sip.

Zaterdag 28 juli; Negende ronde

De laatste ronde stond op het programma. M’n pa maakte in de ochtend nog wat aardige opmerkingen.

Toen m’n moeder zei: "Luister eens." ging ik luisteren. Ik zei dat de wind waait en dat er een baby huilde of zo. En toen ging m’n pa een versje maken:

De wind die waait
De baby huilt
Een man die loopt
Een man met een snor…

En verder:

"Naast desinteresse het je ook stressinteresse!"

Verder nog een mopje, dat ik nog ergens anders in ga verwerken.

De laatste ronde stelde niet veel meer voor. Ik kreeg al snel remise aangeboden. Ik had met zwart een aardige opening achter de rug en ik besloot het maar aan te nemen. Ewood speelde ook remise. Hij had een aardige aanval, maar zwart kon verdedigen. In een goede stelling bood zwart remise aan, wat Ewood aannam.

Eindstand

Zo eindigde ik met 5 uit 9 lekker in de middenmoot van de B-groep. Ewood bleef met zijn 3 uit 9 in de A-groep ergens achterin steken. Wie het toernooi heeft gewonnen, weet ik niet. Viktor Laznicka stond niet bijster goed, dacht ik. Ik zoek het wel ’n keertje op.

Zondag 29 juli; Praag

Op zondag gingen we eindelijk naar Praag. Eerst gingen we nog naar de prijsuitreiking, waar scoresheets waren. Dan had ik de namen van mijn tegenstanders, wat me wel handig leek. Bij de prijsuitreiking kwamen we nog befaamde kopstukken als Dennis Ruijgrok, Chiel van Oosterom en Joost Michielsen tegen. Zij moesten ook naar het station. Mijn ouders staken de helpende hand uit; de koffers mochten in de auto. Chieltje, die een IM-norm had gescoord, kreeg ook een lift, de andere twee gingen lopen.

M’n moeder kocht kaartjes. Volgens de jongens zat er geen toeslag op of zo, waardoor we niet met de intercity konden. Dus werd het een stoptrein, met de nadruk op stop. Ergens halverwege de ruim twee uur durende beproeving bleek dat wede camera kwijt waren en vroeg mijn moeder zich wanhopig af hoe hij gestolen kon zijn (hij bleek later gewoon in de auto te liggen),

Het H-woord

Eenmaal in Praag gingen we wat drinken. Vervolgens werd er enorm getreuzeld. We gingen telkens de verkeerde kant op en m’n pa moest elk horloge zien. Ook andere saaie winkels werden voortdurend bezichtigd. Volgens Ewood had het iets met een C-woord te maken (deze is makkelijker).

Haast

Na veel gedool kwamen we eindelijk bij een brug aan. Het was er megadruk en er waren veel karikatuurschetsers of zo. Daarna gingen we nog wat eten op een terras bij de brug. Het nare is dat iedereen daar zo’n beetje langsloopt. Recht voor m’n neus was een internetcafé met een ouwe man d’r voor, die daar maar stond te wachten of zo. "He’s a lonely man there on the corner."

Op het eind begonnen de oude lui ook haast te maken. Ze wilden een 3D-afbeelding in een blok glas hebben. Het zou binnen vijf minuten klaar zijn, maar het duurde bijna een uur of zo. Eerst moesten de foto’s tig keer over, daarna werd de foto bewerkt en pas daarna werd de afbeelding gemaakt. En het was echt bloedheet in dat hok. Vier mensen en twee computers in een verder afgesloten ruimte (er was zo te zien geen eens een plee...)

Er waren veel mensen die geïnteresseerd waren in de 3D-afbeeldingen in glas, maar ze liepen volgens mij allemaal weer door. Ondertussen begon het ook nog te regenen.

Op het eind wilden we nog een ijsje. Op het station hadden we gezien dat de intercity (die stoptrein was geen succes) om 12:43, 14:43, 16:43, … vertrok. Het was toen ongeveer kwart over zes volgens mij, dus ik dacht "we hebben nog een half uur om het te vinden," maar het bleek niet zo simpel. We liepen steeds verkeerd en het was nog best ver. Uiteindelijk haalden we het net niet. Gelukkig was er niet lang daarna nog een stoptrein, maar die deed er weer twee uur over.

Eenmaal terug bij de auto was de camera ook weer gevonden.

Eind goed, al goed, dacht ik.

Laatste dagen [Update 4]

De laatste dagen gebeurde er niet meer zo veel. Het weer werd ook slechter. Omdat ik zojuist de partijen op m’n blog heb geknald, nu nog, ten overvloede, mijn lijstje van tegenstanders:

Ronde, datum, tegenstander, rating, resultaat, kleur, bord
1. 20-07 T Dzubasz (Ger) 2097 0 w 148
2. 21-07 M Tichy (Cze) 2059 0 z 187
3. 22-07 V Flek (Cze) 2023 1 w 207
4. 23-07 J Najman (Cze) 2054 1 z 174
5. 24-07 C Schneider (Ger) 2081 ½ z 134
6. 25-07 M Handl (Cze) 2074 0 w 134
7. 26-07 M Abu-Holayqah Essa (Qat) 2050 1 z 165
8. 27-07 S Naftalin (Isr) 2084 1 w 127
9. 28-07 R Adloff (Ger) 2078 ½ z 95
Totaal: 5 uit 9 tegen gemiddeld 2067

Ewood scoorde 3 uit 9. Hij won slechts één partij. Ik hoop dat Hengelo beter gaat. Misschien dat ie er dan nog een verslag van schrijft.

Terugreis

De terugreis verliep zonder noemenswaardig oponthoud, waardoor we ’s avonds laat weer in ons eigen bedje konden liggen.

Dus opnieuw: eind goed, al goed!

Update 1: 03-08 22:32
Update 2: 04-08 00:05
Update 3: 04-08 13:05
Update 4: 06-08 22:28