Ja Dick, daar sta je dan. Met je handen over elkaar langs het veld als een advocaat die het vonnis van de rechter aanhoort. Levenloze blik in de ogen. Nog één wedstrijd en je bent vrij om te gaan. Weg bij die kudde zichzelf overschattende, verwaande jankebalken. Weg uit die met negatieve energie gevulde slangenkuil.
Het eindoordeel is hard: je hebt gefaald en niet zo'n beetje ook. Oké, de Europa League werd bewust opgeofferd, die competitie leidde alleen maar af. Ik ben het niet met de afweging eens, en met mij waarschijnlijk de andere Eredivisie-coaches, maar soms moet je offers brengen om je idealen te realiseren. Het moet gezegd worden: jullie waren lange tijd goed op weg om landskampioen te worden. Maar toen werd de druk te groot en ging het opnieuw mis. Fred Rutten kan erover meepraten. De sfeer in de ploeg verslechterde met de dag en je viel helemaal uit je rol. Neem nou eens een voorbeeld aan je collega Frank de Boer, die laat zich nooit kennen. En laten we wel wezen: drie punten tegen Feijenoord, één tegen Vitesse en geen een tegen Ajax, met zulke slechte onderlinge resultaten verdien je het ook niet om kampioen te worden.
Teleurstellend is het dan ook dat jullie de bekerfinale amper serieus namen. Natuurlijk is het maar een derderangs toernooi, maar een prijs is een prijs, nietwaar? AZ keek al zowat een half jaar naar die wedstrijd uit. Natúúrlijk won AZ. Hoewel jullie de Alkmaarders in de competitie met 5-1 (in Eindhoven) en later nog met 3-1 (in Alkmaar) hadden geveegd, lukte dat op neutraal terrein merkwaardig genoeg niet. Het leek wel alsof jullie wilden verliezen, zo slap begonnen jullie. Met welke intenties waren jullie aan de wedstrijd begonnen? En in de jacht op de gelijkmaker dan. Dat was wel iets erger dan gewoon het vizier niet op scherp hebben staan. Hoe impotent kun je zijn? De klasse om AZ kapot te spelen was er, maar als je dan niet verder komt dan een paar schoten op de keeper en een schot op de paal, dan moet je je toch wel flink achter je oren gaan krabben. Pas nadat die zoutpilaar van een Bouma was gewisseld, leek de wedstrijd alsnog in jullie voordeel te kantelen, maar een overwinning zou natuurlijk veel te veel van het goede zijn geweest. En dus ging er weer een prijs aan jullie neus voorbij. De vraag die na de wedstrijd bleef hangen: vanwaar deze zelfkwelling?
Zo bleef de oogst van dit voetbalseizoen beperkt tot de Johan Cruijff-Schaal en het behalen van de voorronde van de Champions League. Geen landskampioen, geen heldendaden in Europa en ook geen bekersucces: het seizoen 2012-2013 kan sportief als een rampjaar omschreven worden. Tel daarbij nog de imagoschade van het merk PSV op en het plaatje is compleet. Je hebt gefaald en je wordt veroordeeld tot levenslang achter de geraniums zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten