Verslagen door een schijtbak

Ricciardo verslaat Duitse brekebeentjes weer eens

Mercedes snakt naar de zomerstop. Hoewel de grijze bolides ook na het FRIC-verbod duidelijk de snelsten van het veld zijn, gaat er nog genoeg kapot en daardoor is elke race een beproeving. Ook nu strafte Ricciardo het gepruts van de gedoodverfde wereldkampioenen af: hij won voor de tweede keer dit seizoen. Dat Alonso in zijn "schijtbak" zelfs nog als tweede finishte, maakte het er voor Mercedes nog eens extra pijnlijk op.

Het was een roerig weekje voor Mercedes. Een onverklaarbaar probleem met de remmen, een teambaas die bij een valpartij een aantal botten brak en hun betweterige oud-wereldkampioen die het nodig vond om de teams van Ferrari en McLaren tegen zich in het harnas te jagen. In de kwalificatie van de Hongaarse Grand Prix kwam daar nog een extra probleem bij: Luis' wagen vloog in de fik na een brandstoflek. Het betekende dat de wereldkampioen van 2008 vanuit de pits moest starten en weer een inhaalrace kon rijden.

Rosberg had geen problemen en eiste in de deels natte kwalificatie de poleposition op. De race ging van start op een natte baan en dat beloofde spektakel. De eerste coureur die de muur in vloog was... Luis. "The brakes just gave up", stamelde hij terwijl hij zijn bolide met een sierlijke spin weer in de juiste richting zette. Uiteindelijk bleek er met de remmen weinig mis te zijn, ze waren hooguit een beetje koud, dus zal het probleem wel tussen de benzinetank en het stuur hebben gezeten.

Aan de andere kant van het veld liep Rosberg hard uit op Bottas, die Fattle bij de start dankzij zijn superieure motor had verslagen. Achter hem zaten Alonso, Button en Ricciardo. Achter in het veld had Luis weer aansluiting gevonden met de rest en geduldig werkte hij zich langs de tragere deelnemers heen. Zelfs Magnussen, die vanwege een crash in de kwalificatie vanuit de pits moest starten, was hij gauw weer voorbij.

De gezapige openingsfase wordt ruw onderbroken als Ericsson van de baan tettert. Laat Frijns maar komen! De safetycar komt op de baan en dat pakt niet goed uit voor de koplopers, die de pitingang al voorbij zijn gereden. De coureurs achter hen komen een ronde eerder binnen en doen daar hun voordeel mee. Ineens ligt Ricciardo aan kop, voor Button, Massa en Magnussen. Rosberg is teruggevallen naar de vijfde plaats. Nog erger zijn Fattle (7e), Alonso (8e) en Bottas (slechts 11e door een trage stop) eraan toe. McLaren heeft een gokje gewaagd: als enige rijden beide wagens nog op intermediates; de rest rijdt inmiddels op droogweerbanden. Een goede zet voor als het weer zou gaan regenen. Maar dat gebeurt niet. De baan droogt langzaam op en dus begint het er treurig uit te zien voor de zilveren bolides. Dat de safetycarfase door een merkwaardige crash van Grosjean nog een paar ronden langer duurde, maakte het er alleen maar erger op.

Bij de herstart is Button nog even de held als hij de leiding pakt, maar al snel moet hij weer de pits in om ook maar droogweerbanden te halen, waardoor hij ver terugvalt. Het betekent dat Ricciardo weer naar de leiding gaat, met achter hem Massa. Voor Rosberg zou de race van kwaad tot erger gaan. Tijdens de safetycarfase begon zijn linker achterrem al te roken, waardoor hij wordt opgedragen de rembalans naar voren te verschuiven. Het komt zijn snelheid niet ten goede. Het wordt pas helemaal vervelend als hij bij een inhaalpoging op Magnussen door Vergne wordt gepasseerd. Rosberg is aangeslagen en ziet ook Alonso passeren. Alonso is wel bij de les en rukt op naar de derde plaats, achter Ricciardo en Massa.

Minder goed vergaat het Hülkenberg, die zijn reeks puntenfinishes ziet eindigen door een botsing met teamgenoot Pérez. De andere Force India ligt er even later ook uit: Pérez komt het rechte stuk van start/finish te onbesuisd op en klettert de muur in. Het betekent dat de safetycar weer op de baan komt. Ricciardo, Massa en Bottas benutten de neutralisatie om weer een pitstop te maken, waardoor Alonso naar de leiding gaat. Vergne is tweede, met achter hem nog steeds Rosberg, Fattle en Luis.

Bij de herstart heeft Alonso op kop vrij baan en hij probeert een gaatje te slaan. Vergne houdt hem aardig bij. De Fransoos houdt Rosberg zonder al te veel problemen achter zich. Als de Duitser naar de pits gaat, spint Fattle op bijna identieke wijze als Pérez. Hij houdt zijn wagen echter uit de muur en kan verder. Het komt Luis prima uit: hij schuift twee plekjes op en dat worden er drie als hij buitenom langs Vergne gaat. Ook bouwt hij in de tijd dat Rosberg vastzit in het verkeer een flinke voorsprong op, waardoor hij na zijn pitstop zijn teamgenoot voorblijft.

Ricciardo ligt door de pitstops weer aan de leiding, maar hij vertrouwt zijn banden niet meer zo, dus haalt hij nog een nieuw setje banden. Hij komt achter Alonso en beide Mercedes weer de baan op. Bij Mercedes zijn de gezichten gespannen. Rosberg rijdt op de zachtere banden dan Luis, maar hij komt zijn teammaat maar niet voorbij. Uiteindelijk gaat Rosberg nog een laatste keer naar de pits en valt terug naar de zevende plaats. Nadat hij Massa en Räikkönen heeft verschalkt, rijdt hij weer naar de kopgroep toe.

Daar heeft Alonso Luis en Ricciardo in zijn kofferbak zitten. Zou de Spanjaard het kunnen houden? Was hij niet gewoon kansloos tegen Luis' sterke Mercedes-motor in de DRS-zone? Dat viel wel mee. Sterker nog: Luis had zelf handen en voeten nodig om Ricciardo, die veel nieuwere banden had, achter zich te houden. De Australiër probeert het steeds buitenom in de tweede bocht. Met nog drie ronden te gaan slaagt zijn aanval, waarna hij de dapper strijdende Alonso zonder veel problemen passeert en de race wint. Maar kan Alonso de tweede plaats nog vasthouden? Terwijl Luis opnieuw gezelschap krijgt van Rosberg, begint de Ferrari echt over de baan te zwabberen. Met kunst- en vliegwerk weet Alonso de twee Mercedes voor te blijven, waardoor hij een zwaarbevochten tweede plaats pakt; een tweede plaats die aanvoelde als een overwinning. Luis stond, net als vorige week, op de onderste trede van het podium, wat na zijn desastreuze kwalificatie nog best goed was. Rosbergs vierde plaats zal wel als een grote nederlaag hebben gevoeld.

Achter de grote namen kwamen de ietwat gelukkige Massa en Räikkönen, die na een door zijn team om zeep geholpen kwalificatie nog een puike race reed, als vijfde en zesde binnenhobbelen. Fattle kwam er na zijn schuiver nauwelijks meer aan te pas en werd zevende, voor Bottas, die zich ongetwijfeld zal hebben afgevraagd waar zijn team nou in hemelsnaam mee bezig was. Datzelfde gevoel zal Button wel hebben gehad, die na de mislukte bandengok niet verder kwam dan een tiende plaats achter Vergne.

Maar de winnaar was iemand die de hele race geen fouten maakte en een dik- en dikverdiende overwinning pakte. Na in Canada optimaal gebruik te hebben gemaakt van de steken die Mercedes liet vallen, deed Ricciardo dat nu weer. Een prachtige manier om de zomerstop in te gaan. En Mercedes: dat heeft nu vier weken de tijd om alle betrouwbaarheidsproblemen de wereld uit te helpen, zodat ze niet weer door een "schijtbak" worden verslagen.

Een Duits feestje

"Hij krijgt nog niet eens een achtste van de steun die ik in mijn thuisrace kreeg." Met die woorden probeerde Luis het thuisvoordeel van de in Monaco woonachtige Rosberg te bagatelliseren. Want nadat Luis voor eigen publiek het gat naar zijn teamgenoot had verkleind tot slechts vier punten, wilde hij op de Hockenheimring de leiding in het wereldkampioenschap dolgraag weer overnemen.

De Duitse Grand Prix wordt al jaren afwisselend op de Nürburgring en de Hockenheimring verreden. Ditmaal was het weer de beurt aan Hockenheim, het eens zo snelle circuit met de eindeloze rechte stukken dwars door de bossen. Van die rechte stukken is al lang niets meer over. Het huidige, ingekorte circuit doet qua plattegrond nog het meest aan een een schoen of een laars denken. Door de hoge toegangsprijzen vielen de bezoekersaantallen tegen; een duidelijk teken dat het enthousiasme voor de Formule 1 in Duitsland sinds het vertrek van Michael Schumacher in verval is. En dat terwijl naast de regerend wereldkampioen ook de klassementsaanvoerder uit de Midden-Europese Bondsrepubliek komt. Kennelijk kan Fattle, noch Rosberg het Duitse publiek, dat toch al verwend is geraakt met de vele sportsuccessen, echt bekoren.

In ieder geval was er in het bloedhete raceweekend veel om over (na) te praten. Zo besloot de internationale autosportfederatie (FIA) opeens het zogenaamde FRIC-systeem (Front and Rear Interconnected Suspension) per direct te verbieden, tenzij alle teams akkoord gingen om het verbod pas per volgend jaar in te laten gaan. Dat gebeurde natuurlijk niet; er zou altijd op zijn minst één team (vermoedelijk McLaren) zijn dat van het verbod dacht te profiteren. Het dominante team van Mercedes zou naar verwachting het grootste slachtoffer worden en dat kwam voor de spanning in het vervolg van het kampioenschap goed uit.

Het wekte dan ook geen verbazing dat het verbod van het systeem, dat al vanaf 2008 oogluikend werd toegestaan, door de teams niet met gejuich werd ontvangen. Na de massadempers (2006) en de geblazen diffusers (2011), was dit het zoveelste snufje dat midden in het seizoen werd verboden. Een sterk staaltje competitievervalsing was het zeker, maar ook in dit geval gingen de kijkcijfers voor alles.

Harde klap

Uiteindelijk bleken de krachtsverhoudingen amper veranderd te zijn. Mercedes was nog steeds het te kloppen team, hoewel het niet van een leien dakje ging: de Williams' en de Red Bulls zaten er dichtbij. De grijze bolides zouden de eerste startrij in ieder geval niet cadeau krijgen. Maar ineens is alles anders als Luis met een noodgang in de muur klapt. De remschijf van het rechter voorwiel begeeft het bij het aanremmen, waardoor de Mercedes met startnummer 44 ongecontroleerd van de baan tettert. Luis is ongedeerd en kan uitstappen, maar het vervolg van de kwalificatie kan hij op zijn buik schrijven. "Weer een cadeautje voor Rosberg", moppert hij. Rosberg haalt rustig de poleposition binnen, terwijl Luis na nog een versnellingsbakwissel (die bij de klap beschadigd raakte) slechts als twintigste mocht starten. Uiteindelijk bleek Luis net voor de kwalificatiesessie remschijven van het Italiaanse merk Brembo te hebben laten monteren. Tja, Italianen kunnen niet eens fatsoenlijke treinen bouwen... Een beetje dom dus van Luis, die zijn remmen voor de race maar weer liet omwisselen.

Bottas wel, Massa niet

Rosberg stond aan de andere kant van de grid met de twee Williams' naast en achter zich. De witte bolides maken dit keer echter geen geweldige start, waardoor Rosberg onbedreigd de eerste bocht induikt. Achter hem proberen de Williams' en de als vierde gekwalificeerde Magnussen met z'n drieën naast elkaar de eerste bocht door te komen. Dat mislukt grandioos: Massa knijpt Magnussen af en elimineert zichzelf. Magnussen kan nog verder, maar valt door een pitstop om wat schade te repareren ver terug. Datzelfde overkomt Ricciardo, die een enorme omweg over de uitloopstrook moet maken en tien plaatsen inlevert.

De crash betekent dat de safetycar eventjes op de baan komt. Bij de herstart slaat Rosberg meteen een gat naar Bottas. Fattle en Alonso kunnen hem net niet bijbenen en achter hen heeft Hülkenberg de grootste moeite om het tempo vooraan bij te benen. Het zorgt ervoor dat de gevechten zich vooral in de subtop en middenmoot afspelen. Ricciardo en Luis werken zich daar geduldig langs de tragere deelnemers, waarna Luis de Australiër ook maar inhaalt. Door de pitstops van anderen rukt hij zelfs op naar de tweede plaats.

Die situatie houdt echter niet heel lang stand, want op nieuwe banden gaat Bottas Luis vrij eenvoudig weer voorbij. Als laatste gaat Luis naar de pits. Eenmaal terug op de baan kan hij zich weer langs Ricciardo knokken, waarna hij wat al te enthousiast is bij zijn inhaalactie op Button, die zelfs nog wat extra ruimte laat voor zijn ex-teamgenoot. Luis raakt een deel van zijn voorvleugel kwijt, maar dat belet hem niet om een ronde later de McLaren alsnog voorbij te gaan. De beschadiging aan de voorvleugel noopt hem wel om eerder dan gepland naar de pits te gaan, waardoor hij noodgedwongen moet overstappen naar een 3-stopstrategie.

Op dat moment rijdt hij achter Alonso en Fattle, die, net als twee weken geleden, in elkaars gezelschap verkeren. Ook nu was Alonso de wereldkampioen na de tweede serie pitstops brutaal voorbijgereden, maar dit keer legde hij het af tegen de superieure strategie van het team van Red Bull: Fattle gaat vroeg naar de pits en levert Alonso over aan Luis. Luis gaat de Ferrari vrij gemakkelijk voorbij.

Even lijkt het erop dat er nog een safetycarfase komt als Subtiel bij het opkomen van het rechte stuk spint en zijn motor af laat slaan. Zover komt het niet, want een safetycar zou de enige bedreiging voor het Duitse feestje vormen, dus werd de Sauber door drie dappere marshalls weggeduwd. Luis heeft ondertussen wel weer een nieuw setje banden gehaald en met het mes tussen de tanden rijdt hij naar Bottas toe. Hij hengelt de Williams in een tempo van twee seconden per ronde binnen en dat moet genoeg zijn voor een eervolle tweede plaats.

Achter hen zit Alonso in een vergelijkbare situatie bij Ricciardo. Nadat hij door de pitstops terrein had verloren, probeerde de Spanjaard in de slotfase nog te redden wat er te redden viel. Ricciardo is echter geenszins van plan zijn vijfde plek zomaar op te geven. Alonso moet hem hem uiteindelijk wel drie keer passeren. Zover komt Luis niet eens. Als hij aan de staart van Bottas zit, is het beste wel weer van zijn superzachte banden af. Bovendien lijkt de Fin volledig immuun voor Luis' trucs, waardoor hij de Mercedes tot aan de finish achter zich houdt.

Zodoende won Rosberg met overmacht en werd hij het middelpunt van het Duitse feestje. Een Duitse coureur in een Duitse auto die in Duitsland wint: veel mooier dan dit wordt het niet. Bottas scoorde zijn derde podium op rij, voor Luis, die slechts als een boer met kiespijn kon lachen. Fattle, Alonso en Ricciardo grepen net naast het podium, terwijl Button door een slechte strategie zelfs nog terugviel tot achter Hülkenberg. Magnussen knokte zich na zijn desastreuze eerste ronde nog naar de negende plaats, voor de chaotisch rijdende Pérez.

Door zijn overwinning vergrootte Rosberg zijn voorsprong op Luis naar veertien punten. Volgende week krijgt Luis de laatste kans om nog als koploper de zomerstop in te gaan. Plaats van handeling zal dan de Hungaroring in Hongarije zijn.

Guus, laat Robin lekker thuus!

Gisteren werd Duitsland, zoals verwacht, wereldkampioen voetbal. Nederland werd netjes derde dankzij een eclatante zege op Brazilië en deed na de tweede plek in 2010 aan vormbehoud. Maar het had nog zoveel mooier kunnen zijn!

Dat werd na afloop van de troostfinale wel duidelijk, toen Robin van Persie bij Jack van Gelder aanschoof. Streel zijn ego en hij lacht, maar wee je gebeente als je ook maar iets kritisch zegt. Ditmaal moest Pierre van Hooijdonk het ontgelden. De oud-Feijenoorder zou zich onder andere in zijn columns te negatief hebben uitgelaten over de aanvoerder van Oranje, die zich bij de 1-0 tegen Brazilië (nota bene uit een strafschop) helemaal liet gaan. Tijdens het interview wilde hij zijn actie nog wel verder toelichten.

Na zijn eerste goal tegen Brazilië imiteerde Van Persie met beide handen een mond die veel praat. Voor de camera van de NOS legde hij uit waarom. 'Dat was bedoeld voor mensen die te veel praten, zoals Pierre van Hooijdonk', doelde hij op zijn oud-ploeggenoot van Feyenoord die op het WK als analist voor de NOS werkte. 'Ik kan heel goed tegen kritiek. Maar wat Van Hooijdonk doet is onrust zaaien. Hij komt niet met goede argumenten. Het komt bij hem niet uit een goed hart.'

Wat voor vreselijks had Pi-Air dan geschreven? Ik neem aan dat het de volgende passage betreft, geschreven op de dag van de troostfinale:

Als ik de bondscoach was, zou ik van de grote vijf er overigens maar drie opstellen. Uiteraard wel Kuyt, over hem hoef ik geen seconde na te denken. Sneijder brengt het ook nog op, die wil altijd spelen en winnen. Robben, ja, moet ik dat nog uitleggen? Hij is de echte leider geworden, hij is opgestaan, in alles is hij de aanvoerder en het boegbeeld van Oranje. Robin heeft helaas, ondanks een van de spectaculairste doelpunten van het toernooi, zijn eerste tegen Spanje, zijn stempel niet kunnen drukken. Weer niet, echt jammer. En hij oogt vermoeid nu. Daarom zou ik Huntelaar opstellen, dat komt de aanstaande manager van Manchester United ook niet slecht uit. Net als Nigel, die moet zichzelf nu ontzien. De rest moet er voor gaan.

Is dat nou iets om helemaal van uit je plaat te gaan? Het lijken mij terechte constateringen. Of doet de waarheid gewoon pijn? De waarheid is dat Van Persie er voor de derde keer op rij nauwelijks aan te pas kwam op een eindtoernooi. Robben, nota bene een half jaar jonger dan Van Persie, maakte tijdens een toernooi een veel volwassener indruk. Ook qua spel zette hij de aanvoerder geregeld in de schaduw. De mediaschuwe Van Persie werd er met de wedstrijd gefrustreerder door, wat zijn spel niet ten goede kwam.

Het riep de vraag op of Van Gaal, naast het niet inzetten van Krul bij de strafschoppenserie tegen Argentinië (hij wisselde toen ironisch genoeg Huntelaar voor Van Persie), niet nog een tweede fout had gemaakt op dit WK: Van Persie de hand boven het hoofd houden, zoals Van Marwijk steeds gedaan had (en als analist nog steeds blijft doen).

Het lijkt een typisch Nederlands probleem te worden: een elftal dat wordt verscheurd door te grote ego’s. Kennelijk is er nog niet genoeg geleerd van het afgelopen EK, toen iedereen in z’n eigen wereldje leek te leven. Kern van het probleem was destijds het hanengevecht tussen Van Persie, Robben, Huntelaar, Afellay en Van der Vaart, waarbij Van Persie om wat voor reden dan ook een aparte status had. Wat ook niet bepaald hielp, was dat Van Persie amper een bal wist te raken, wat zijn positie binnen het elftal geen goed deed. Tel daarbij op dat de bondscoach en zijn schoonzoon destijds geen greep meer hadden op de ego’s, en je snapt dat Nederland afging als een gieter.

Een stuurloos schip: dat werkt niet. Maar met twee kapiteins is het ook vragen om moeilijkheden. Toen het duidelijk werd dat Robben de werkelijke aanvoerder was en Van Persie daar niet mee kon leven, had Van Gaal de niet-renderende en sfeerverpestende Van Persie niet meer op moeten stellen. Binnen de top drie waren de niveauverschillen klein dit WK en daarom had een klein zetje in de goede richting betekend dat Nederland de finale misschien wel gehaald had. En misschien wel het kampioenschap. En hoe dichtbij waren we vier jaar geleden wel niet met een Van Persie die in het hele toernooi welgeteld één doelpunt maakte?

Het is daarom te hopen dat Guus Hiddink niet zo’n bord voor z’n kop heeft en gewoon de beste en meest gemotiveerde spelers opstelt. En dat hij Van Persie dus lekker thuis laat kniezen.

Weer vier jaar wachten...

Gestrand in het zicht van de haven: de finale tegen Duitsland lonkte, maar uiteindelijk zat Argentinië Nederland een poot dwars. Daarmee is een revanche voor 1974 van de baan. Of voor 1978. Of voor 2010. Het is om gek van te worden: ook het resultaatvoetbal heeft niet tot het gewenste resultaat geleid. Nederland wordt ook in 2014 geen Wereldkampioen Voetbal. Wanneer komt die titel nou eindelijk?

Hoe anders was de stemming een maand geleden nog. Voorafgaand aan het kampioenschap waren de verwachtingen laaggespannen. “Een B-elftal” werd het team van Van Gaal zelfs genoemd, waarbij de B voor brandhout stond. Een achterhoede van Eredivisiespelers en een serie slappe oefenwedstrijden gaven ook niet bepaald vertrouwen op een goede afloop. Eens temeer bleek dat gebrek aan vertrouwen een prima voedingsbodem voor een flitsende start. Net als bij het WK van 2006 en het EK van 2008 overleefde Nederland de zogenoemde poule des doods glansrijk. Destijds werd Nederland er meteen na de groepsfase alsnog uitgeknikkerd. Dat gebeurde nu niet, maar zoals eigenlijk altijd bij Nederland, werd het spel met de wedstrijd slechter. Combinerend bleef het slecht en Robben werd met de wedstrijd voorspelbaarder.

Krul in Van Gaals gouden lul

Billenknijpen was het tegen Mexico en tegen Costa Rica was het helemaal afzien voor de leeglopende ballon. Het landje in Midden-Amerika had wel zin in strafschoppen en probeerde de wedstrijd op een bijna Nederlandse manier dood te maken. Daar slaagde de rijke kust vooral in doordat Nederland een rendement van 0,00% uit de aanvallen haalde. De Van Persie van het WK van 2010 en het EK van 2012 was weer terug. De Rotterdammer leek wel te zijn omgekocht, zo slecht speelde hij. Of was hij van streek doordat een journalist had gesuggereerd dat hij in de schaduw van Robben speelde? De vraag was dan ook of Van Gaal in plaats van Cillessen niet Van Persie had moeten wisselen om in de reguliere speeltijd het verschil te maken.

Maar winnaars krijgen altijd gelijk. Van Persie knalde de eerste Nederlandse strafschop er meteen in en vervolgens hield Krul er twee (waaronder die van ex-FC Twente-speler Ruiz) tegen, waardoor Nederland naar de halve finale mocht.

Live by the sword, die by the sword

Hoe noodzakelijk Van Gaals merkwaardige wissel was, bleek vier dagen later al. Nederland had Messi in de tang. Argentinië had Robben in de tang. Van Persie, die er ondanks maag- of darmklachten toch weer bij was, liet ook nu niks zien, terwijl Schneijder de bal alle kanten op schoot, behalve de goede. Argentinië was voetballend beter en kwam er ook af en toe ook gevaarlijk uit, maar deelde dan met plastic hamers uit. Kortom: al had de wedstrijd drie dagen geduurd, dan was er nog niet gescoord.

In de verlenging verbruikte Van Gaal zijn laatste wissel om de dolende en tollende Van Persie eruit te halen voor Huntelaar. Na De Jong en Martins Indy was dat al de derde speler die noodgedwongen naar de kant gehaald moest worden. Het betekende dat Krul moest toekijken hoe Cillessen zijn reputatie als strafschoppendoorlater volledig waarmaakte.

“Het grappige is dat ik als keeper in het betaald voetbal nog nooit een strafschop heb gepakt. Maar aan de andere kant heb ik als keeper nog nooit een strafschoppenserie verloren.”

Grappig genoeg kwam daar tegen Argentinië dus verandering in. Nederland won ditmaal de toss en mocht als eerste aanleggen. Van Persie was al gewisseld, dus moest iemand anders de eerste strafschop nemen. Het bleef angstvallig stil. Dus nam Ron Vlaar, het hele toernooi al de rots in de branding, de strafschop maar. Een verdediger die de eerste strafschop neemt: dat is vragen om moeilijkheden. Vlaar nam een korte aanloop en schoot zonder overtuiging half in de hoek, waardoor ex-AZ-keeper Romero de bal zonder moeite kon stoppen.

De tv kon toen wel uit, want Nederland had net zo goed een jas in het doel kunnen leggen. Of Kuijt had de keepershandschoenen aan moeten trekken, misschien dat het dan wat was geworden. Of de ballen nou hard in de hoek werden geknald, of recht op hem af, het maakte niet uit. Cillessen keerde geen één strafschop, waardoor Argentinië zondag tegen Duitsland mag proberen om in het hol van de leeuw wereldkampioen te worden. En Nederland? Dat mag tegen het gastland, dat met 7-1 van Duitsland verloor, strijden voor het brons. Het strafschoppentrauma is terug en op de wereldtitel moeten we weer minstens vier jaar wachten.

De titelstrijd ligt weer helemaal open

Ging er dit seizoen eigenlijk nog iets goed voor Lewis Hamilton? Het leek er niet op. Na een dure uitvalbeurt in Australië viel hij in Canada weer uit, om in Oostenrijk zijn kwalificatie te verprutsen, waarna een tweede plaats in de race het maximaal haalbare was. Na afloop van de kwalificatie van de Grand Prix van Engeland was hij sprakeloos en dan niet op een goede manier. Die vurig gewenste poleposition voor eigen publiek had van hem moeten zijn. In de regenachtige kwalificatie kon niemand aan zijn tijd komen en na nog een buitje leek de zaak beklonken. Maar in de laatste minuten droogde de baan razendsnel op, waardoor hij nog naar de zesde plaats werd terugverwezen. En wie stond er op pole? Inderdaad, Rosberg, degene die dit seizoen nog wel het meest had geprofiteerd van Luis' misfortuin.

Overigens was Luis niet de enige die zich door de weergoden had laten verrassen: de teams van Williams en Ferrari lagen er door een regenbuitje in de eerste kwalificatiesessie al uit. Dat was vooral een hard gelag voor het team van Williams, dat twee weken terug nog de eerste startrij had bezet. In de race werd het voor beide teams zelfs nog erger toen Räikkönen in de eerste ronde in het gedrang kwam en het hazenpad koos. Toen hij weer de baan op stuurde, verloor hij de macht over het stuur, waarna zijn Ferrari met een noodgang de muur in kletterde. Massa kon het wrak niet meer ontwijken en slipte ertegenaan. Hij kon nog even verder, maar de schade bleek te groot om verder te kunnen rijden. Dat gold niet voor Chilton, die maar ternauwernood aan een ramp ontsnapte.

Door de ravage werd de race maar meteen stilgelegd. De baan werd schoongeveegd, maar het grootste probleem was een gat in de vangrail, waardoor de race pas een uur later achter de safetycar werd herstart. Bij de start was Fattle zijn verrassende tweede plek al kwijtgeraakt aan een leger Mercedes-motoren: hij moest bij de herstart zelfs Luis nog voor zich dulden. Het betekende dat de McLarens van Button en Magnussen tussen de Mercedes in lagen, maar erg lang konden ze daar niet blijven. Button lag bij de herstart te slapen en liet meteen een groot gat vallen. Rosberg kon mede daardoor een gat van bijna zes seconden slaan in de twee ronden waarin Luis door de McLarens werd opgehouden.

De McLarens vallen uiteindelijk ook nog ten prooi aan Bottas, die vanaf de staart van de middenmoot het halve veld inhaalde. De plekjes van de Red Bulls krijgt hij echter cadeau als de paarse bolides al vroeg de pits in duiken. Het had allemaal met de strategie te maken om zo kort mogelijk op de hardere banden (die beduidend trager waren) te rijden. Om diezelfde reden lachte Alonso in zijn vuistje: hij had alleen tijdens de openingsronde op de hardere band gereden, zodat hij de rest van de race "gratis" op de zachtere banden kon rijden.

Mercedes is weer van plan om de coureurs op verschillende bandenstrategieën te zetten, om Luis zo een kans te geven Rosberg te verslaan. Luis krijgt echter hulp uit onverwachte hoek: Rosbergs versnellingsbak vertoont kuren, waardoor Luis het gat met de koploper langzaam dichtrijdt. Pas na de pitstops wordt het pas echt duidelijk dat Rosberg een levensgroot probleem heeft, als Luis op de hardere banden veel sneller is dan Rosberg op zachtere banden. Als de Mercedes vlak achter elkaar liggen, gaat het helemaal mis voor Rosberg, die amper meer kan opschakelen. Uiteindelijk kan hij geen versnelling meer kan vinden, hoewel hij daar nog minutenlang tevergeefs naar op zoek is.

Vanaf dat moment rijdt Luis onbedreigd naar de overwinning. Na de pitstops liggen de Red Bulls tweede en vierde, met Bottas tussen hen in. Op versleten banden kan Fattle de Williams echter niet lang achter zich houden. Eenmaal ingehaald laat hij nieuwe banden monteren, waardoor hij achter Button, maar net voor Alonso en Magnussen op de baan komt. Zou hij op nieuwe banden weer naar het podium kunnen rijden? Het antwoord is nee, want Alonso, die tijdens zijn pitstop een mini-stop-and-go-penalty moest uitzitten omdat hij zijn bolide te ver naar voren op de grid had gezet, heeft hele andere plannen. Hij gooit zijn wagen er brutaal langs, waarna hij al zijn vaardigheden aanspreekt om de snellere Red Bull achter zich te houden. Het is het gevecht van de race en pas na dertien zware ronden is Fattle er dan eindelijk langs.

Button is dan echter al gevlogen. Sterker nog: de McLaren-coureur loopt in op Ricciardo, wiens banden aan het eind van de race behoorlijk versleten zijn. Buttons slotoffensief komt echter te laat, want Ricciardo finisht achter Luis en Bottas nog net op het podium. Fattle werd teleurgesteld vijfde, voor Alonso en Magnussen. Op grote achterstand werd Hülkenberg achtste, voor de Toro Rosso's van Kwjat en Vergne.

Zodoende scoorde Luis een belangrijke overwinning op een overigens kurkdroog Silverstone, waardoor hij weer volledig meedoet in het WK: zijn achterstand op Rosberg liep terug van 29 naar slechts vier punten. Bijna nog knapper was de tweede plaats van Bottas, die ditmaal van de andere kant van de grid oprukte naar de plek van best of the rest. Ook Ricciardo kon breeduit lachen na zijn derde plek (maar wanneer doet 'ie dat niet?) en Button reed in zijn roze helm een bekeken race. Verliezers waren er natuurlijk ook. Fattle was niet blij, Ferrari maakte te veel fouten, de Force India's waren stuitend langzaam, de Caterhams waren ook onder leiding van Christijan Albers gênant slecht, terwijl Gutiérrez en Pastoor elkaar weer een keer uit de race probeerden te rijden.

In ieder geval ligt de titelstrijd weer volledig open, maar het zou mooi zijn als Mercedes vanaf nu de betrouwbaarheidsproblemen het hoofd kan bieden, zodat het kampioenschap niet op basis van uitvalbeurten beslist wordt.