Gestrand in het zicht van de haven: de finale tegen Duitsland lonkte, maar uiteindelijk zat Argentinië Nederland een poot dwars. Daarmee is een revanche voor 1974 van de baan. Of voor 1978. Of voor 2010. Het is om gek van te worden: ook het resultaatvoetbal heeft niet tot het gewenste resultaat geleid. Nederland wordt ook in 2014 geen Wereldkampioen Voetbal. Wanneer komt die titel nou eindelijk?
Hoe anders was de stemming een maand geleden nog. Voorafgaand aan het kampioenschap waren de verwachtingen laaggespannen. “Een B-elftal” werd het team van Van Gaal zelfs genoemd, waarbij de B voor brandhout stond. Een achterhoede van Eredivisiespelers en een serie slappe oefenwedstrijden gaven ook niet bepaald vertrouwen op een goede afloop. Eens temeer bleek dat gebrek aan vertrouwen een prima voedingsbodem voor een flitsende start. Net als bij het WK van 2006 en het EK van 2008 overleefde Nederland de zogenoemde poule des doods glansrijk. Destijds werd Nederland er meteen na de groepsfase alsnog uitgeknikkerd. Dat gebeurde nu niet, maar zoals eigenlijk altijd bij Nederland, werd het spel met de wedstrijd slechter. Combinerend bleef het slecht en Robben werd met de wedstrijd voorspelbaarder.
Krul in Van Gaals gouden lul
Billenknijpen was het tegen Mexico en tegen Costa Rica was het helemaal afzien voor de leeglopende ballon. Het landje in Midden-Amerika had wel zin in strafschoppen en probeerde de wedstrijd op een bijna Nederlandse manier dood te maken. Daar slaagde de rijke kust vooral in doordat Nederland een rendement van 0,00% uit de aanvallen haalde. De Van Persie van het WK van 2010 en het EK van 2012 was weer terug. De Rotterdammer leek wel te zijn omgekocht, zo slecht speelde hij. Of was hij van streek doordat een journalist had gesuggereerd dat hij in de schaduw van Robben speelde? De vraag was dan ook of Van Gaal in plaats van Cillessen niet Van Persie had moeten wisselen om in de reguliere speeltijd het verschil te maken.
Maar winnaars krijgen altijd gelijk. Van Persie knalde de eerste Nederlandse strafschop er meteen in en vervolgens hield Krul er twee (waaronder die van ex-FC Twente-speler Ruiz) tegen, waardoor Nederland naar de halve finale mocht.
Live by the sword, die by the sword
Hoe noodzakelijk Van Gaals merkwaardige wissel was, bleek vier dagen later al. Nederland had Messi in de tang. Argentinië had Robben in de tang. Van Persie, die er ondanks maag- of darmklachten toch weer bij was, liet ook nu niks zien, terwijl Schneijder de bal alle kanten op schoot, behalve de goede. Argentinië was voetballend beter en kwam er ook af en toe ook gevaarlijk uit, maar deelde dan met plastic hamers uit. Kortom: al had de wedstrijd drie dagen geduurd, dan was er nog niet gescoord.
In de verlenging verbruikte Van Gaal zijn laatste wissel om de dolende en tollende Van Persie eruit te halen voor Huntelaar. Na De Jong en Martins Indy was dat al de derde speler die noodgedwongen naar de kant gehaald moest worden. Het betekende dat Krul moest toekijken hoe Cillessen zijn reputatie als strafschoppendoorlater volledig waarmaakte.
“Het grappige is dat ik als keeper in het betaald voetbal nog nooit een strafschop heb gepakt. Maar aan de andere kant heb ik als keeper nog nooit een strafschoppenserie verloren.”
Grappig genoeg kwam daar tegen Argentinië dus verandering in. Nederland won ditmaal de toss en mocht als eerste aanleggen. Van Persie was al gewisseld, dus moest iemand anders de eerste strafschop nemen. Het bleef angstvallig stil. Dus nam Ron Vlaar, het hele toernooi al de rots in de branding, de strafschop maar. Een verdediger die de eerste strafschop neemt: dat is vragen om moeilijkheden. Vlaar nam een korte aanloop en schoot zonder overtuiging half in de hoek, waardoor ex-AZ-keeper Romero de bal zonder moeite kon stoppen.
De tv kon toen wel uit, want Nederland had net zo goed een jas in het doel kunnen leggen. Of Kuijt had de keepershandschoenen aan moeten trekken, misschien dat het dan wat was geworden. Of de ballen nou hard in de hoek werden geknald, of recht op hem af, het maakte niet uit. Cillessen keerde geen één strafschop, waardoor Argentinië zondag tegen Duitsland mag proberen om in het hol van de leeuw wereldkampioen te worden. En Nederland? Dat mag tegen het gastland, dat met 7-1 van Duitsland verloor, strijden voor het brons. Het strafschoppentrauma is terug en op de wereldtitel moeten we weer minstens vier jaar wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten