27

Vandaag sta ik weer stil bij de enorme hoeveelheid tijd die me door de vingers is geglipt, inmiddels staat de teller al op 9862 dagen. In de afgelopen 365 dagen is een heleboel gebeurd, maar eigenlijk ook weer niet. Ben ik het afgelopen jaar ergens mee opgeschoten? Leef ik nog wel? Ben ik niet gewoon depressief? Het zijn vragen die ik mezelf soms stel. Het zijn niet de vragen die je jezelf wilt stellen op het moment dat je in de kracht van je leven bent. Nu heb ik nog de energie om doelen te bereiken, als ik straks in een bejaardentehuis zit te kwijlen niet meer. Helaas heb ik het idee dat mijn pogingen om iets van het leven te maken op niets uitlopen. Keer op keer loop ik met m'n snuit tegen een muur op.

Er zijn alweer bijna zeven maanden verstreken in 2013. In hoeverre lig ik op schema om mijn doelstellingen te behalen? Ik ben in ieder geval op vakantie geweest, dat is al heel wat. Met schaken ging het de afgelopen tijd prima, maar doordat ik deze zomer geen toernooien meer ga spelen, is het uiterst twijfelachtig of ik dit jaar nog een rating van 2200 ga halen. Verder heb ik nog een mooi schilderij gemaakt, maar het boek over het Nederlandse klimaat wil niet echt lukken. En die vriendin dan? Dat is een kansloos verhaal.

Of misschien niet? In ieder geval heb ik sinds een aantal dagen een huisgenootje, een huisgenootje dat bovendien niet zonder mij kan. Zeg maar dag tegen je nachtrust! We noemen deze doerak trouwens Boender/Bounder/Bunder.

/ˈbundəɹ/

Met een beetje geluk haal ik m'n andere doelen dit jaar ook nog. Of slokt zo'n jonge kat toch te veel energie op? De toekomst zal het uitwijzen. Hopelijk kan ik in mijn 28e levensjaar een stap zetten om mijn levensvreugde te hervinden!