Marten Klouwenbeker

Hard tegen hard

Gisteravond was de Algemene ledenvergadering (ALV), met als extra spektakelstuk de zogenaamde Marten Klouwenbeker, de finale tussen de vijfminutensnelschaakkampioen tegen de tienminutensnelschaakkampioen. Het Loensreptiel deed tijdens het vijfminutensnelschaak een keer per ongeluk mee en won het toernooi, terwijl ik het andere evenement won doordat de bezetting nogal matig was, maar daarover later meer.

Om zeven uur werd beneden een of andere jeugdvergadering gehouden. Ik was daarbij niet betrokken en besloot buiten te wachten op R double-U. Die kwam iets later aan met een enorme doos in z’n hand. Gespannen volgde ik hem de trap op. Terwijl het boven langzaam maar zeker drukker werd vanwege de ALV, kwam Leon ook binnenlopen. Hij had de hond van z’n ma meegenomen. Hij zette een tas op tafel en haalde er een gele mand uit. Hij liet het ding op de grond ploffen. Vervolgens bond hij de riem aan een tafelpoot en probeerde hij het iele beestje in z’n mand te krijgen. Het hondje had er geen zin in, zelfs niet nadat Leon er twee "snoepjes" in had laten vallen. Het ontbrak me aan lef en fantasie om er een grap over te maken.

Daarna werd het tijd voor de partijen. R double-U had een heel schema gemaakt. Het begon met een vijfminutenpartij, waarin ik wit had. Ik speelde open Siciliaans, waar ik voor m’n gevoel al snel een verkeerde zet deed. Siciliaans is nog steeds niet helemaal mijn ding. Helemaal niet toen Ewood zei dat het nog gewoon theorie was. Hoe dan ook, ik moest langer nadenken dan me lief was en mijn stelling was ook wat minder. Ik besloot een eindspel met toren en paard tegen toren en loper te gaan spelen, maar ik was al gauw tot passiviteit gedoemd en toen ik ook nog een pion verloor kon ik het niet houden. Dat moest de volgende witpartij maar beter gaan, vond ik.

De tweede partij was een tienminutenpartij, waarin ik zwart had. Leon speelde vol vertrouwen Nimzo-Indisch (bijna 100% score tegen de "De Grootjes") en ik stond voor mijn gevoel best goed. Ik deed het alleen niet zo handig en verloor een tempo. Ik besloot opnieuw af te wikkelen naar een (dubbel) toreneindspel:

Dit was volgens mij de stand. Ik had zojuist 1…Td6 gespeeld, waarna wit met 2.Tb5, gevolgd door a3-a4-a5xb6 op een zwakke b-pion ging spelen. Ik speelde …f7-f5 en …Tb8-f8-f6, om alles te dekken. Wit dekte met c3-c4 de d-pion en nam de a-lijn in beslag. Daardoor kon hij via Ta1-a8(+)-e8 aan m’n e-pion komen. Ik kon met …e4 nog voorkomen dat ik die pion kwijtraakte, maar na ruilen op e4 moest ik …Tf6-g6(+)-g4 doen, waarna heel gemeen Te6 kwam. Het eindspel was misschien nog te houden, maar Leon speelde het goed uit.

Beklaagdenbankje

Daarna begon de ALV. Lenaart moest verslag doen van het gebeuren en zat driftig te schrijven. Blijkbaar probeerde hij letterlijk ieder woord op te schrijven, want toen hij de presentielijst voor z’n neus kreeg, duwde hij het ding geïrriteerd opzij. Ik heb ‘m wel eens gezelliger meegemaakt dan de laatste tijd.

Bij de bar was een aantal tafels aan elkaar geschoven, waarachter het bestuur zat. Het was een beetje het beklaagdenbankje, want de aanwezigen in de zaal stortten bakken vol met stront over het bestuur uit. Het kernwoord leek "communicatie" te zijn, want daarin ging nogal eens wat mis. Vooral Eddy Sibbing was nogal verbolgen over het feit dat het snelschaakkampioenschap (dat ik won) niet was aangekondigd in het clubblad. Ook de vermeende desinteresse in de bekercompetitie was volgens velen toe te schrijven aan de gebrekkige communicatie.

Verder schrok ik nogal van de enorme onvoorziene uitgaven die BSG de laatste jaren deed. Daarbij vroeg Ewood zich af of de bridgers daar niet aan mee moesten betalen. Zelf weet ik er het fijne niet van. BSG huurt de zalen, maar wie "bezit" het gebouw? Is dat de gemeente? Zijn dergelijke kosten dan niet voor rekening van de gemeente?

Ook kwamen de bardiensten nog aan bod. Leons bonkie wilde die wel voor d’r rekening nemen, maar daarvoor wilde het bestuur (of zij?) wel iets tegenover stellen. € 25,- per avond, wat helaas weer ten koste gaat van de lage prijzen. Alles wordt gewoon dertig cent duurder! Nou ben ik maar een zeer matig econoom, maar ik weet wel dat de vraag afneemt als de prijzen stijgen. Er was berekend dat die dertig cent, bij een omzet die rond de 75 euri per avond ligt, genoeg inkomsten moest genereren, maar ik vraag me af of het consumptieniveau wel gelijk blijft.

Zelf zou ik het in ieder geval jammer vinden, ook al koop ik daar eigenlijk nooit iets. De barhoofden waren er ook niet zo gelukkig mee. Ze waren namelijk niet geïnformeerd. Communicatie, hè… Ik snap nog steeds niet goed waarom niet iedereen zelf zijn drankjes kan afrekenen. Ik denk dat je iets minder service wel voor lief neemt als het je dertig cent scheelt, eerlijk gezegd.

Pas om tien over elf kwam er eindelijk een einde aan de ALV. Twee jaar geleden was ik er (per ongeluk, of om het een keer mee te maken?) ook eens en toen was het binnen twee uur afgehandeld. Nu was het een lange zit en mocht ik nog proberen de score enigszins dragelijk te maken…

Remise

Het werd tijd voor de derde partij. Ik speelde weer met wit, al had R double-U nog ergens wat namen doorgekrast op z’n indeling. Het was wel lastig dat de vijf- en tienminutenpartijen steeds door elkaar gingen. Dat was lastig voor het instellen van de klok. Twee klokken gebruiken was misschien een idee. Hoe dan ook, ik had wit en ik kreeg ditmaal Berlijns voorgeschoteld. Balen, want ik had me voorbereid aan de hand van de partij die ik in februari tegen Leon speelde. Gelukkig verraste het Berlijns me niet echt. Ik speelde de stukken naar de optimale velden in mijn ogen, maar ik zag na zijn …Pd5 niet beter dan daar te slaan, waarna hij zijn dubbelpion had opgelost. Gelukkig kon ik de zwartveldige lopers ruilen, waarna ik met een trots paard op d4 steeds beter kwam te staan:

"Geloof het of niet, maar ik heb dit nog verloren!" Aldus Majnu Michaud nadat hij in het OKU in 2006 een stelling met een kwaliteit en drie pionnen meer nog van mij verloor. In deze stelling, waarvan ik niet weet of de toren nou op e1 stond of op h1, sta ik natuurlijk prima. Ik wilde mijn mooie paard niet opgeven voor zwarts loper, maar na 1.Pxe6 Txe6 2.Td1 kan ik risicoloos op winst spelen. Nu glipte de stelling na 1.a4 Ld7 langzaam door de vingers. Overigens beoordeelt Fritz het eindspel na 2.e6!!? Lxe6 3.Pxe6 Txe6 4.Txe6 fxe6 5.Ke5 als gewonnen voor wit. Het probleem is alleen dat de computer direct allerlei evaluaties uit z’n mouw schudt, iets wat ik niet kan. Ik had de mogelijkheid wel gezien, maar je komt wel in een pionneneindspel met een pion minder. De computer rekent dan echter uit dat je kan verhinderen dat zwart een vrijpion maakt. Uiteindelijk komt zwart in zetdwang, waarna e6 valt.

Ik had wel een vermoeden dat zoiets erin zat, maar ik gokte er niet op. In plaats daarvan verloor ik de controle over de stelling en werd ik hardhandig van het bord gezet. Het was tekenend voor de match. Ik vind dat ik soms best goed kan schaken, maar zeker in goede stellingen mis ik iets. Het is alsof ik met losse flodders schiet en dat ik mijn stukken wel goed kan neerzetten, maar wat dan? Het is een ander soort tactiek dan dubbele aanvallen, penning of een röntgenaanval of zo. Computers zijn er erg goed in. Je hoeft maar een beetje passief te spelen en zo’n apparaat ontmantelt je stelling waar je bij staat.

0-3 was de stand en ik had weer eens zwart. Maar goed, die tien minuten bedenktijd was wel "mijn" tempo; ik had daarmee immers gewonnen. Dus wilde ik laten zien dat ik met zwart best kon standhouden. Leon speelde Spaans met 5.De2 en ik besloot actief tegen te spelen. Ik offerde met …d5 een pion. Leon ging erop in en kreeg te zien waarom dat maar weinig gespeeld wordt. Ik kreeg best leuke tegenkansen. Door een "simpele" desperado had ik een kwaliteit kunnen winnen. Ik miste het (weer) en bleef druk houden op de witte stelling. Uiteindelijk ruilde ik alles af om in een remiseachtig toreneindspel te komen.

Een grappige stelling, met drie tegen één pion op beide vleugels. Misschien was deze stelling toch niet zo goed als ik dacht, want wits koning staat nog bij de pionnen, dus is het eindspel misschien zelfs gewonnen voor wit. Ik deed hier namelijk 1…Te3, waarna 2.Kf2?! volgde. Na 2…Td3 3.Tb6 Td2+ 4.Ke3 Txb2 5.a4 Tb3! 6.axb5 Txc3+ had ik een pion meer. Het werd uiteindelijk remise, mijn eerste. Ik was toch wel een beetje opgelucht…

Toch had wit na 2.Ta5! misschien wel gewonnen.

Vervolgens kreeg ik weer zwart in een vijfminutenpartijtje. De fut was er een beetje uit en na wat onhandig manoeuvreren verloor ik een pion en uiteindelijk ook de partij. De stand was daarmee 4½-½. Leon was de winnaar en gezien de beperkte tijd werden de laatste drie partijen ook niet meer gespeeld. Ik had dus best wel schaakles gehad, al heb ik het gevoel dat er meer in had gezeten. Misschien had ik gewoon m’n dag niet…

Uitslagen:
Jep [5] – Leon [5] 0-1
Leon [10] – Jep [10] 1-0
Jep [5] – Leon [5] 0-1
Leon [10] – Jep [10] ½-½
Leon [5] – Jep [5] 1-0

Ewood zat ondertussen nog "Scandinavisch" schaak te spelen tegen Richard L. De slungel liep na afloop nog even met ons mee, op weg naar huis. Ik ben benieuwd of Ewood die ALV’s nog steeds zo leuk vindt.