Gemistekansenwedstrijd

BSG voor eigen publiek net te sterk voor Zukertort

Is de lente inmiddels begonnen, of is het nog steeds winter? Die vraag stel ik mij in deze overgangsperiode. Het is buiten nog flink koud, hoewel het zonnetje een hoop vergoedt. De competitie loopt echter tegen zijn einde. Vandaag stond de belangrijke wedstrijd tegen Zukertort uit Amstelveen op het programma. Zukertort is een van de ploegen die er twee jaar geleden ook bij waren in onze eerste klasse. Op de slotdag behaalden we toen een zwaarbevochten overwinning, ruim voldoende voor promotie. Dit jaar gingen we er met hetzelfde resultaat vandoor, waar menig BSG’er steen en been over klaagde.

Zukertort is eigenlijk een raar team. Ze hebben een hoop jonge spelers, maar desondanks slaagden ze er twee jaar geleden in bijna te degraderen. Dit seizoen speelt BSG onregelmatiger en speelt de ploeg uit Amstelveen eindelijk op het beoogde niveau. Het verschil op de ranglijst was voorafgaand aan de wedstrijd slechts een half bordpuntje. Voor beide ploegen gold dat er gewonnen MOEST worden om koploper Purmerend in het vizier te houden. Zukertort had de kansen op promotie nog in eigen hand, in tegenstelling tot BSG.

Wedstrijd

BSG kon ditmaal in een superopstelling spelen. Selfdestruction Coen was verhinderd en voor hem in de plaats speelde Frans Borm, de gebruikelijke vervanger van Berelowitsch. Onze grootmeester was echter ook gewoon van de partij en trof aan bord 1 Sybolt Strating. Zukertort speelde in een beetje een tactische opstelling, met jonkies als Kuling (2) en Ter Schegget (4) op de hogere borden.

Zelf speelde ik aan bord 8 tegen Kevin Tan, de broer van. Ik kreeg een draak voorgeschoteld en ik besloot John Markus’ advies op te volgen: van de witveldige loper afblijven. Zwart besloot echter zijn aanval tegen mijn koning alvast voor te bereiden in plaats van te rokeren, waarna ik maar de gebaande paden verliet en een originele partij van maakte.

Naast me zat Ewood te zwoegen tegen Tobias Kabos (Grim Reaper), die de huilvariant van het Spaans speelde. Een opmerkelijke variant voor een tacticus als hij tegen een strateeg als Ewood. Een rij verderop zie ik hoe Ton formidabel komt te staan tegen Sander Los. Wit heeft een ruimtevoordeel van hier tot Tokyo.

Bij mezelf zie ik het na drie uur spelen somber in. Zwart heeft veel spel op de damevleugel en al m’n stukken moeten terug. Gelukkig is er de steun van het publiek (Rvv!) en voel ik me verplicht een resultaat neer te zetten. Een resultaat dat hard nodig is, want achter me is Ptr weggelopen nadat hij een goede stelling (hij kwam in ieder geval prima uit de opening) heeft verprutst. Zelfs voor hem is dat een rare actie, vind ik. Zelf verlies ik ook weleens vanuit een goede stelling, maar dat is toch een beetje het risico van het vak.

De tijdnoodfase breekt aan en ik verbruik acht van mijn laatste twaalf minuten aan een paardoffer op d6, maar ik zie geen vervolg. De veertigste zet wordt met pijn en moeite gehaald en ik leef nog. Wel heb ik een pion minder, maar daar ondervind ik niet zo heel veel hinder van. Het is de tijd om de schade op te nemen. Aan de hoogste borden hebben onze meesters remise gespeeld. Zo heeft Leon de hele partij het betere van het spel en staat hij in een dame-eindspel een gezonde pion voor, maar slaagt hij er niet in te winnen. Dat schiet niet echt op. Ook Berelowitsch is blijven steken op remise, volgens de insiders had hij echter moeten winnen. Hij is nog niet echt een puntenmachine.

Na de tijdcontrole moet ik ineens lang wachten op m’n tegenstander. Waar is hij? Na twintig minuten van afwezigheid, komt hij weer aan het bord zitten, waar hij vervolgens een kwartier nadenkt om op de 42e zet remise aan te bieden. Hoewel we nog steeds achterstaan, zie ik dat Ewood gaat winnen. Hij heeft een pluspion in het eindspel en hij kan het ding achter de rug van het paard naar de overkant brengen. Lenny staat ineens een kwaliteit voor en ook Henk kan de partij uitschuiven. Ik besloot dus maar het aanbod aan te nemen, denkende dat ik slecht stond.

Vervolgens gingen we nog maar wat analyseren. Kevin vertelde dat hij deze variant een keer eerder op het bord had gekregen. Van de analyse begreep ik dat hij vooral oog had voor mijn kansen en ik voor de zijne. Zal wel wat over onze karakters zeggen. Hoewel de partij vrij saai was, was de analyse erg levendig. Zo vond ik een eeuwig-schaakwending na een dame-offer en nog een Pacmanvariant als ik mijn paard had geofferd.

Het was inmiddels al bijna zeven uur en het bericht kwam door dat BSG met 5½-4½ had gewonnen. Ewood won inderdaad, net als Le, maar FM Henk bleef steken op remise. Bijna hadden we weer zo’n drama gehad als tegen De Eenhoorn, maar dat bleef me gelukkig bespaard.

Toen onze analyse was afgelopen kwam MadU nog even langs. Hij toverde zijn eigen stelling op het bord en liet even zien hoe hij tegen Large was weggekomen. De lolbroek had tevergeefs geprobeerd de stelling van Large te kraken en liep toen in een trucje, wat hem zomaar de partij had kunnen kosten. Large, die weinig tijd had, zag dit niet en deed a tempo een zet die torens ruilde, waarna het remise werd.

Naast deze remises was ook Frans Borm niet verder gekomen dan remise. Naar verluidt stond hij twee pionnen voor in een toreneindspel, maar wist hij dit niet te winnen, in tegenstelling tot zijn eindspel van de vorige keer. De conclusie van de schaakmiddag lijkt te zijn dat we op de eerste zes borden een halfje meer hadden kunnen scoren. Al met al scoorde BSG zeven remises en twee zeges, die nota bene met zwart werden gescoord. De nederlaag van de weggelopen Ptr was de enige van de middag voor BSG 1. Dat kan niet gezegd worden over BSG 2. Dat team bracht zichzelf door een 3-5-nederlaag nog verder in het degradatiemoeras. De promotieklasse lonkt.

Na afloop bleven Rvv en de witte mee-eten. Er werden nog wat partijen geanalyseerd. Zo liet Fliffer zien hoe hij nog remise maakte tegen Ted Barendse, Ewood showde maar al te graag zijn partij, ondanks een aantal schoonheidsfouten. Ook ik werd gevraagd om m’n partij te showen. Eerlijk gezegd schaam ik me een beetje voor de partij. Hopelijk onterecht. Ton en Henk waren zichtbaar aangeslagen na hun halve verliespunt, ik had er niet zo’n moeite mee.

Zoals gezegd moet BSG hopen dat koploper Purmerend een keer een uitglijder maakt, zoals PSV tegen NAC. Ze wonnen echter met 6½-3½ van Aars, dezelfde score als waarmee Caïssa won van Cuijk. Hopelijk prakt Zukertort Purmerend in de slotronde, maar dan moeten wij Caïssa over drie weken wel hebben verslagen, anders hebben we daar nog niks aan. Of moeten we gewoon nog een jaartje in de eerste klasse blijven spelen? Dat bevalt mij ook prima, hoor…

Uitslagen

BSG [2270] – Zukertort [2219] 5½-4½
1. A Berelowitsch g [2536] – S Strating f [2285] ½-½
2. L Pliester m [2361] – L Kuling [2224] ½-½
3. La Ootes [2400] – M Tan f [2348] ½-½
4. F Borm m [2348] – B ter Schegget [2193] ½-½
5. H van der Poel f [2251] – PP Theulings c [2189] ½-½
6. T van der Heijden [2276] – S Los f [2289] ½-½
7. E de Groote [2249] – T Kabos [2218] 1-0
8. J de Groote [2124] – K Tan [2238] ½-½
9. Le Ootes [2088] – J Helsloot [2053] 1-0
10. P Drost [2065] – J Sminia [2145] 0-1