Tentamendag

Zware week

Zo, de werkweek zit er weer bijna op. Ben blij dat het weekend is. Vandaag was mijn tentamendag, waar ik al de hele week naartoe had geleefd. Elke dag zat ik met m’n neus in de boeken, aantekeningenschriften, of natuurlijk op Blackboard. Allemaal om mijn kansen te vergroten om de vakken Methoden en technieken en Economie van de publieke sector te halen.

In het begin van de week was het rendement daarvan nog gering. Later werd het beter, maar vond ik het moeilijk om steeds de informatie bij elkaar te schrapen. Vooral bij het vak M&T werd ik er gek van. Alles stond weer ergens anders en ik werd ook al niet wijs uit de pdf-bestanden die de docent tijdens de les gebruikte. Het was een aaneenschakeling van formules.

Voetbal

Wat wel fijn was, was dat ik lekker lang kon uitslapen. Maar dan, dan moest ik me elke dag weer richten op die nare vakken. 😦 De hele dag lang zat ik dan te studeren, te doen alsof, of maar iets heel anders… En ’s avonds was er dan voetbal op tv, om te beginnen met de Champions League. Het zielige AZ, dat de dag daarvoor zijn geldschieter failliet zag gaan, kreeg ook nog eens een van ’s werelds beste elftallen op bezoek. Tijdens de training voor de wedstrijd liepen de spelers er verloren bij, alsof hun moeder was overleden of zo. De verwachting was dan ook dat het machtige Arsenal gehakt zou maken van AZ.

Toch bleef AZ aardig bij, had ik het idee. Arsenal toonde mededogen en speelde niet op zijn sterkst. Geen sprankelende combinaties, zoals in de Premier League, maar meer het afwachtende spel, als een tijger die op het juiste moment toeslaat. Dat moment kwam tegen het einde van de eerste helft, toen Mooi Sander de bal verspeelde en de bal drie tellen later achter hem in het doel lag. Arm AZ…

In de tweede helft geloofde Arsenal het wel. AZ bleef in de wedstrijd en er begon zelfs geloof te ontstaan dat de ploeg een punt of een stunt rijker kon worden. De eerste grote kans werd jammerlijk verprutst, maar de tweede kans was wel aan de Alkmaarse ploeg besteed; Mendes da Silva ramde in de blessuretijd (!) de gelijkmaker in het dak van het doel. Hoewel AZ er maar een punt mee opschoot, was iedereen in Alkmaar uitzinnig van vreugde en ook in de rest van het land was men blij voor AZ. Mooi om te zien hoe dicht vreugde en verdriet bij elkaar liggen. Voor Arsenal was het niet meer dan een "Gentleman’s draw"; uit beleefdheid remise spelen i.p.v. een sitting duck voor eigen publiek op z’n nummer te zetten. Thuis wint Arsenal wel met dikke cijfers, waarmee ze zich plaatsen voor de volgende ronde.

En dat terwijl er veel thuisnederlagen werden geleden, zoals Barcelona – Roebin Kazan, Liverpool – Olympique Lyonnais, Debreceni – Fiorentina, Glass Cow Rangers – Unirea Urziceni (?), CSKA Moskou – Manchester, Real Madrid – AC Milan en FC Zürich – Olympique Marseille. Van deze nederlagen was die van Barcelona natuurlijk het "schokkendst", hoewel de nederlaag van het sterrenteam van Real Madrid tegen de bejaarden van AC Milan natuurlijk ook wel schokkend was. AC Milan, dat er in Italië geen drol van bakt, won met 2-3 na een 1-0-achterstand. Nee, Real is ver weg van het niveau wat ze zouden moeten hebben. En wat is Madrid nou zonder Drenthe? Dat is net zoiets als vragen "Wat is Amsterdam nou zonder Córdoba?" Maar het geeft wel te denken, want in een "sterrenteam" verwacht je zo’n "boerenpummel" nou niet meteen. En juist die "boerenpummel" maakte de gelijkmaker, die Madrid kortstondig op gelijke hoogte bracht.

Gisteren stonden de wedstrijden voor de Europa League (of hoe die serie ook heet) op het programma. Een compliment voor Ajax (dat van Dinamo Zagreb won), Heerenveen (ondanks de slechte resultaten in de Eredivisie wonnen ze toch maar mooi in Berlijn van Hertha BSC) en PSV (dat zakelijk en zonder de tegenstander ook maar een kans toe te staan van FC Kopenhagen won) en een dikke FOEI voor FC Twente, dat als zich als koploper van de Eredivisie liet arresteren door FC Sheriff.

Half zeven

Toen was de week bijna voorbij. Ik moet zeggen dat ik donderdag wel veel ben opgeschoten in m’n begrip van het vak M&T. Ik had zowaar het idee dat ik het kon halen. Maar ja, ik moest om half zeven op… Het had wel wat, met een nukkige fietsverlichting door de donkere straten van Bussum fietsen. Het was bovendien mistig, wat voor een aparte sfeer zorgde. Naarmate mijn reis vorderde, begon het langzaamaan wat minder donker te worden. Om vijf over acht liep ik het hoofdgebouw in, naar de zaal "KC 07", een grote collegezaal die als een soort trap omhoog loopt.

Het tentamen zou pas om half negen beginnen, of om kwart voor negen, dat was me niet helemaal duidelijk, dus kon ik nog even wat doornemen. De belangrijkste vraag was echter: zou ik worden toegelaten voor het tentamen? Ik had me namelijk twee dagen te laat ingeschreven, ofwel: ik wilde me twee dagen na de deadline inschrijven en dat kon niet. Gebeurt me anders nooit…

Gelukkig kon ik nog wel meedoen. Wel werd ik in een soort strafbankje gezet in de hoek van de zaal, bij de uitgang. Ik zat naast een andere jongen die zich te laat had aangemeld. Verder moest iedereen zijn jas en tas op het "podium" achterlaten, behalve een legitimatiemiddel, want (ik ken de Faculteit der Economische Wetenschappen en Bedrijfskunde iets langer dan vandaag) dat moest je ergens halverwege het tentamen tonen. Blijkbaar vertrouwt de faculteit je voor geen cent en krijg je dit soort Amerikaanse toestanden. Waarom kun je je niet gewoon bij het inleveren legitimeren? Overigens heb ik dit soort gedoe nooit gehad bij de gewone Aarde & Economie-vakken.

Het was inmiddels kwart voor negen en ik kreeg m’n tentamen. Meteen kon ik me storten op een lange, vervelende, slopende klus om matrices te ontcijferen, Lagrangemultipliers te berekenen, differentievergelijkingen op te lossen en dat soort dingen. De eerste opgaven gingen nog wel, ondanks veel geknoei (gebrek aan routine?) en gestreep. Later had ik niet meer een idee wat ik moest doen. Opgave 7 liet ik maar schieten en ook bij som 8 had ik problemen, hoewel 'ie niet superlastig was. Al met al hoop ik in ieder geval punten te hebben voor de berekeningen.

Het deed me denken aan een van de gevleugelde uitspraken van de docent, die het veelvuldig had over "If you do this, then the credits for that question will automatically drop to zero points." Of zoiets. Voor de oplettende lezer: de colleges waren dus in het Engels. Daarbij viel veelal de rollende "r" van de docent op, wat wel grappig klonk. Minder grappig vond ik dat ik het in het Engels moeilijker begreep. In het begin kreeg de docent een aantal lachers (onbedoeld) op zijn hand door te zeggen dat je het tentamen in het Nederlands mocht beantwoorden, waarna hij het bijna nog vertaalde voor degenen die eventueel geen Nederlands spreken.

Waar ik me nog meer aan stoorde tijdens mijn lijdensweg, was de overdreven media-aandacht. Een redelijk talentvolle schaakstudent die een tentamen van een piskundig-economisch vak maakt. Nou ja, dat was het natuurlijk niet. Ik zag een camera met zo’n wollig microfoonachtig ding en het geflits van camera’s. Wat was er aan de hand? Geen idee. Een aantal hoofddoekjes werd voor de ingang van het tentamenlokaal gefilmd of zo. Ik kon m’n irritatie moeilijk onderdrukken. Waarom moest dat uitgerekend hier? Ga toch lekker naar buiten, dan hoef je ook niet te flitsen… 😐

Balie

Opgelucht was ik dan ook toen het tentamen voorbij was. Ik liep maar gauw naar de studentenbalie, waar ik het vorstelijke bedrag van € 20,- neer moest leggen om m’n resultaten te laten meetellen. En dat terwijl ik niet eens weet of ik het wel gehaald heb. Maar ik ben van nature een optimist… 😉 Maar ja, € 20,- voor een simpel administratief handelingetje. Is dit het bewijs dat in iedereen wel een Dirk Scheringa huist?

Toen ik was aangekomen, stond er een man voor me. Hij had hetzelfde als ik, hoewel, toch niet. Aandachtig luisterde ik naar zijn enigszins penibele situatie. Hij studeerde deeltijd en hij had volgende week (maandag?) een tentamen. Omdat hij de rest van de tijd werkte, kon hij zich onmogelijk binnen twee (!) werkdagen melden om het tentamen te laten meetellen. Het wijf achter de balie kwam doodleuk met een zeer rare redenering aanzetten. Ze konden geen tentamens laten meetellen voordat ze werden gehouden, omdat er anders mensen "niet kwamen opdagen". Zelden heb ik zoiets doms, bots, kortzinnigs of idioots gehoord. Als je € 20,- moet dokken om een tentamen te laten meetellen, dan verzuim je toch niet?! En wat dan nog? Wat is het probleem? Een niet gemaakt tentamen dat toch wordt nagekeken?! Ik kookte bijna van woede. Met tegenzin pinde ik die € 20,- aan die uitzuigende, oliedomme dievenbende. BAH!

Bij het pinnen tikte ik overigens een verkeerde code in. Volgens mij probeerde ik "2009" te typen, een code die ik wel vaker gebruik. Bij het tweede cijfer kwam ik er eindelijk achter. Ik dacht dat ik de getallen weer kon verwijderen, waarna ik de juiste code invoerde, maar desondanks kreeg ik een foutmelding. De tweede keer tikte ik dezelfde code in en toen ging het wel goed. Was ik even bang dat ik m’n pincode vergeten was!

Economie

Daarna was het tijd voor drie uur niksen. Ik liep het computerlokaal binnen en ik zag K., een van de slimmere studenten. We zaten elkaar een beetje uit te horen over het vak, maar ik was ondertussen wel brak geworden. Dat bleek tijdens het tentamen van Economie van de publieke sector, waar ik al zeeën van tijd verknoeide met de eerste opgave, die helemaal niet moeilijk was. Het was gewoon een rechttoe-rechtaan berekening van enkele basale dingen, zoals consumentensurplus. Daarna kwamen de "moeilijke" vragen, die volgens mij niet heel moeilijk waren, hoewel ik op sommige dingen het antwoord schuldig moest blijven. Het zijn niet m’n lievelingsvragen. "Noem drie dingen die…" en dan weet ik er altijd maar twee te verzinnen of zo.

Tijdens het tentamen kwam er ineens herrie uit een "café" achter de tentamenzaal. De biologen (?) hadden blijkbaar een weekend te vieren en dat deden ze met slechte, lawaaiige biermuziek. En dat in een tentamenweek…

Hoewel het moeizamer ging dan verwacht, mag ik hopen dat ik het tentamen wel heb gehaald. Voor de huiswerkopgaven had ik al een dikke zeven en voor de presentatie zelfs een acht. Daardoor had ik het mezelf wel makkelijk gemaakt; al was mijn oorspronkelijke doel om een negen te halen of zoiets.

Het was inmiddels kwart over vijf, de tijd zat er bijna op en ik besloot om er maar vandoor te gaan. Ik had er inmiddels wel een behoorlijke werkdag opzitten; tijd om weekend te vieren. In ieder geval waren de tentamens voorbij, wat ik fijn vond, aan de andere kant had ik gedacht dat ik het beter zou doen. Waarschijnlijk had ik mijn dag gewoon niet.