Gistermiddag versloeg BSG de Westlandse Schaakcombinatie (WSC) in de Nationale Bekercompetitie. Hoewel de Westlanders weinig hadden in te brengen, kwamen ze er met een 2½-1½-nederlaag nog genadig vanaf.
De bekercompetitie vind ik altijd een beetje zinloos. Soms kom je een ronde verder, maar wat is het nut daarvan? Uiteindelijk staat HSG je op te wachten en win je nog niks. Maar goed, BSG deed mee en moest als ex-meesterklasser laten zien waarom wij beter waren dan WSC, dat "slechts" in de tweede klasse speelt. Niet dat beide teams in hun sterkste opstelling opkwamen, dus over de krachtsverschillen was weinig te zeggen. BSG trad aan met de gebroeders Le en La en de gebroeders E. en J. De jeugd heeft de toekomst. Met welk kwartet WSC zou aantreden, was tot de speeldag een verrassing. Tel daarbij op dat de kleurverdeling niet vaststond, dan begrijp je wel dat het onmogelijk was om fatsoenlijk voor te bereiden. Alles zou dus afhangen van de vorm van de dag.
Hoewel ondergetekende had aangedrongen om de wedstrijd om 11:00 uur te laten beginnen, kwam hij zelf om klokslag 11:00 uur binnen hijgen. De klok in de zaal gaf nog maar "10:59" aan. Toen het ook in de zaal 11:00 uur was, kwamen Le en La binnenhollen. WSC was er al en de loting kon beginnen. De kopman van WSC mocht loten en hij koos een zwarte pion. Hij zal wel hebben gebaald, maar wij ook… Want eigenlijk stond voor ons verkeerd: Large met wit, terwijl hij met zwart beter is, Ewood met zwart, terwijl voor hem het omgekeerde geldt, Le met wit en ondergetekende met zwart, hoewel hij doorgaans met wit sterker is. Tja… Wel opmerkelijk. Blijkbaar wordt Le nog steeds sterker geacht dan Behirder, hoewel meneer Elo het omgekeerde zou suggereren. Of was het een tactische opstelling? In ieder geval hadden de "Oetoes" wit en de "de Grootjes" zwart, wat Le verleidde tot een opmerking dat de eerste slag voor de Ootes’ was.
Dit waren dus de partijen, waarin de thuisploeg een keer wit had aan het hoogste bord:
1. Large – M Pietersma
2. T van Dijk – Ewood
3. Lennard – M van Woerden
4. T Bieger – Jip
Zelf had ik geen idee tegen wie ik speelde, of beter gezegd: wat voor speelsterkte die knul had. Ik gokte ergens tussen de 1700 en 2000. Tegen iemand van m’n eigen niveau speelt dat toch anders dan tegen een zwakkere. Ik speelde daarom in de eerste plaats om niet te verliezen, of in ieder geval: om niet slecht te staan na de opening. Daarom greep ik naar een wat normalere variant:
1.d4 Jemig, weer zo’n 1.d4-schuiver… 1…Pf6 2.c4 e6 3.Pf3 b6 Waarschijnlijk wat minder dubieus dan 3…Lb4+, maar eerlijk gezegd ken ik dit niet. Gelukkig wist ik op basis van logisch-empiristische gronden nog wel redelijke zetten te doen: 4.a3 Hela, wat is dit… xD 4…Lb7 5.Pc3 d5 6.cxd5 Pxd5 7.Dc2 c5 8.e4 Pxc3 9.bxc3 Lijkt wel een Grünfeld… 9…Pd7 10.Ld3 Dc7 Ik had ook dingen met 10…Tc8 overwogen. Ik wist niet wat ik van de stelling moest vinden: staat wit niet veel beter met zijn centrum? Of is er niks aan de hand? 11.O-O cxd4 12.cxd4 Dxc2 Hoppa, dames eraf, kan ik ook niet meer matgezet worden. 13.Lxc2 Tc8 14.Ld3 a6 Misschien wat te subtiel. 14…Tc3 was hier wel mogelijk: 15.Lb5 a6 16.Lxd7+ Kxd7 17.Pe5+ Ke8 is niks voor wit, hij kan zijn activiteit niet behouden. De partij ging verder met 15. Lb2 Ld6 16. Tac1 O-O 17. Pd2 b5 Pakt c4 en legt a3 vast. Zwarts troef is natuurlijk zijn meerderheid op de damevleugel. 18. Lb1? Daar komen de slechte zetten. 18…Pb6 19. Txc8 Zo kan wit nog net de boel houden, door veld c1 vrij te maken voor de loper. 19…Txc8 20. Tc1 Lf4 Hier miste ik m’n kans. 20…Td8! houdt een stel torens op het bord. Wit kan weinig doen tegen de dreiging 21…Pa4, waarna a3 valt. En dat terwijl ik dacht dat 20…Lf4 de zet was die het wit nog het lastigst maakte… In het vervolg probeerde ik een betere stelling met behulp van de klok (ik had nog 48 minuten en hij tien of zo) te winnen, maar ondanks een veelbelovende stelling kon hij de boel vrij eenvoudig dichthouden.
Ondertussen stond BSG al op voorsprong. Large kreeg een zeer impotente variant van de Caro-Kann tegen zich. Na veertien zetten tekende zich hier al een overwinning af, toen hij een schijnoffer op g6 kon plaatsen. Zwart verweerde zich echter nog kranig met een kapotgeschoten koningsstelling, maar ondanks Larges tijdsverbruik kon hij de openingstreffer binnentikken.
Dat ook Ewood won, was wel een opmerkelijke meevaller. Meestal moet hij ploeteren met zwart, maar nu pakte hij een mooi puntje. En eigenlijk nog snel ook. In een stelling die ik met beide kleuren niet zou willen spelen, won hij met opmerkelijk gemak. En dat tegen een 2200-speler…
Nee, daar kon ik nog een puntje aan zuigen. Toen ik te horen kreeg dat het 2-0 stond, besloot ik maar mijn "winstpogingen" te staken. De overwinning was dus binnen. Wat een teamspeler ben ik weer…
De vraag was of daar nog wat bij zou komen. Het antwoord was nee. Lennard kreeg zo’n versnelde draak op het bord en manoeuvreerde zijn stukken vrolijk in het rond. Hij kreeg ook een betere stelling, maar in tijdnood ging het mis. In plaats van zwarts zwakke pion op d6 van het bord te halen, verloor hij zelf ineens een aantal pionnen in tijdnood. Met beiden nog een halve minuut (het speeltempo was 1:50 plus vijf seconden per zet) werd er zenuwachtig gevluggerd, maar met drie pionnen minder was er geen eer meer te behalen. Best wel een domper.
Het was inmiddels 15:00 uur en er kwam een eind aan een stille schaakmiddag. Ja, stil. Geen publiek, geen BSG 2… Behalve het genies van Lennard heerste er een doodse stilte. Je zou bij wijze van spreken een speld kunnen horen vallen op het tapijt. Uiteindelijk kreeg het duel een min of meer verwachte uitslag. Daarmee was BSG een ronde verder en kon WSC het Denksportcentrum met een enigszins opgeheven hoofd verlaten. Zelf vond ik het fijn dat we niet hoefden te snelschaken. Wie weet kunnen die pipo’s dat heel erg goed…
Na het duel werd er nog wat aan de bar gehangen. Ik deed me te goed aan een halve banketstaaf die voor koffiekoekje moest doorgaan. Le jatte een biertje, waarna het gerstenat uit het flesje spoot. En opruimen, ho maar. Vreemde mensen… Large wilde mij geen boks geven, want hij vond mijn beslissende remise niet goed genoeg of zo… En dat terwijl ik vond dat ik wel aardig had gespeeld. Toch wel een zeventje. Dat overkomt me de laatste tijd ook niet vaak, moet ik zeggen.
De WSC’ers hadden zich eveneens geclusterd. Zou het niet beter zijn als we met elkaar gezellig konden ouwehoeren over gemiste stukoffers of zo?
Le en La gingen de trein van half vier halen en wij gingen de fiets van half vier halen. Daarna was het tijd om Sinterklaasavond te vieren met KC.
Uitslagen
BSG [2218] – WSc [2074] 2½-1½
1. La Ootes [2417] – M Pietersma [2213] 1-0
2. E de Groote [2250] – T van Dijk [2206] 1-0
3. Le Ootes [2084] – M van Woerden [2000] 0-1
4. J de Groote [2120] – T Bieger [1877] ½-½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten