Winnen met 4½ uit 10

Oliebollentoernooi

Gisteren stond het Denksportcentrum in het teken van de oliebollen. Het lang niet jaarlijks terugkerende fenomeen "Oliebollentoernooi" zorgde voor een drukke zaal, wat vast ook de verdienste was van Rik Weidema, die de BSG-leden op de hoogte stelde van het toernooi.

De opzet van het toernooi was als volgt: er werd gestreden in teams. De ratinglijst werd erbij gepakt en aan de hand daarvan werden de teams ingedeeld. Er waren zes teams met zes spelers (hoewel er nog wat spelers "over" waren, waardoor die op de laatste borden rouleerden. Veel heb ik er niet van meegekregen.)

Om het een beetje eerlijk te houden, werden de besten met de slechtsten gecombineerd. Eigenlijk moet je het zien als "potten"; elk team krijgt een speler uit elke pot. Pot A bevat de zes sterkste spelers op rating, pot B de spelers 7 t/m 12 enz. En dan bestaat team 1 uit A1, B6, C1, D6, E1, F6; team 2 uit A2, B5, enz., waarbij voor een combinatie ij geldt dat i = pot (i in {A,…, F} en j = rang in pot (j in {1,…,6}.

Team 1 had als groepshoofd FM Henk, team 2 Ewood en team 3 was ik (!), nog voor Eddy Sibbing (4), John Markus (5) en Peter (6). De bord-2-spelers werden weer andersom verdeeld; zo was Coen de nr. 2 in team 6, Slisser in 5, De Ruiter in 4, Kooijman was mijn teamgenoot enz. Ik voorzag een moeilijk toernooi voor de onzen. En ik moest tegen al die goeien opboksen…

Uiteindelijk was de indeling compleet, maar ik had geen flauw idee wie er allemaal bij mij hoorden. Sommigen ken ik totaal niet. Ook was het niet erg duidelijk waar iedereen zou zitten. De indeling in de eerste ronde is namelijk 1-6, 2-5 en 3-4. Mij leek het dan ook logisch om drie rijen van zes tafels te maken, met team 1 aan de WC-kant en team 3 aan de uitgangkant. In plaats daarvan gingen team 1 en team 6 in een dubbele rij zitten…

Ronde 1

Uiteindelijk had ik onze tegenstanders gevonden. Ik speelde tegen het team van Eddy Sibbing. Dat begon al lekker. Ik heb naar mijn weten altijd verloren van Eddy. Werkelijk waar iedere partij truct 'ie me wel ergens. Nu mocht ik het twee keer proberen tegen hem in een vijfminutenpartijtje. Ik had de eerste partij wit en ik kreeg een Scandinaviër voorgeschoteld. Wist niet dat 'ie dat ook speelde… Hij deed 2…Pf6 en ik besloot, anders dan op Playchess, een keer niet aan de pion te kleven. Tja, op internet heb ik nog wel de ballen om dergelijke varianten te spelen, maar tegen Eddy leek het me niet zo slim. Ik stond redelijk, maar niet super en ik had moeite een plan te verzinnen. De tijd begon weg te tikken en ik werd best nerveus. Uiteindelijk verloor ik een pion door een penning, maar kon ik zwarts koningsstelling verzwakken. Dat leek me wel wat, maar snel daarna verloor ik een tweede pion. Was ik er weer uitgerekend… De partij kreeg echter een vreemde wending toen ik met een schaakje een stuk kon oppikken. Met nog geen minuut op de klok moest ik een eindspel winnen. Gelukkig had ik toen opeens ondekbaar mat.

In de tweede partij stond ik met zwart aardig en zelfs meer dan dat. Qua tijdgebruik en qua stelling zag het er goed uit, maar ik liet wits torens toen te actief worden en ineens was het uit. Dat was wel een domper, maar ik had tenminste een keertje gewonnen van Eddy. Daarmee bewees ik het team een goede dienst. Naast me verloor Kooijman tweemaal van zijn angstgegner De Ruiter, maar aan de lagere borden ging het goed. Door deze onbekende helden wonnen we de eerste ronde!

Ronde 2

Als zwalkende teamleider moest ik maar een plaats kiezen om neer te strijken. We speelden tegen het team van John Markus. Hij treurde een beetje dat 'ie van Ewood had verloren. "Omdat ik zo dom ben." Tegen mij speelde hij twee keer een soort moderne verdediging. Met zwart kwam ik goed te staan en ik wist wat concessies af te dwingen. Ik kwam echter niet verder en uiteindelijk werd ik teruggedreven, waarna hij maar remise aanbood. Met wit was ik er beter op voorbereid en nam ik een echte aanvalsstelling in. Omdat er maar geen paard verscheen op f6, had ik ook niet echt een idee wat te doen. Uiteindelijk kreeg ik wel aanvalskansen, maar kreeg zwart tegenkansen. Omdat ik liever niet wilde verliezen met wit, ruilde ik af naar een saaie stelling, waarin ik wat minder stond. Gelukkig kon ik het nog net remise houden. Wat een lafaard ben ik ook…

Naast me speelde Kooijman ook 1-1 en omdat onze laatste borden zo verschrikkelijk sterk waren, wonnen we ook de tweede ronde.

Ronde 3

In de derde ronde mochten we tegen het team van FM Henk. Ik begon met wit en ik had al de grootste moeite om te bedenken wat je nou wel en niet moet spelen in een dergelijke stelling. Ik speelde maar saai en slap, waarna ik in een saaie schuifstelling kwam. Henk offerde een pion, maar kreeg actief spel. Uiteindelijk kreeg hij een (wat) beter dubbel-toreneindspel, maar wist ik er nog een halfje uit te slepen. Daar was ik blij mee. Vervolgens verloor ik in het Schots. Ik probeerde twee systemen door elkaar te spelen, om zo de pion op e5 onder vuur te nemen. Henk anticipeerde en maakte een "keilbout" op f6. Ik wist niet of deze nou sterk was, maar in de partij werd het ding uiteindelijk gewoon gedekt met g2-g4-g5. Vervolgens werd ik op de koningsvleugel weggespeeld. Ik dacht nog tegenspel in het centrum te hebben, maar wit kon zich daar tactisch tegen verweren, waarna ik dus verloor.

Opnieuw won het team; en dat terwijl ik slechts een negatieve bijdrage had geleverd…

Ronde 4

In de vierde ronde speelde ik tegen Ewood. De titelloze CM verzuchtte dat ze alles hadden verloren, waarna ik maar vroeg of dat betekende dat ik van hem moest winnen. Ewoods team, met Ruben Hilhorst op bord 2 en Rik Weidema op 3, had in theorie een best goed team, maar het kwam er maar niet uit. Ik was er allang achter dat de winst op de laagste borden behaald dient te worden. Zelf wilde ik steeds met wit een remisetje pakken tegen de goeien. Tegen Ewood begon ik weer met een witpartij. Hij combineerde volgens mij wat plannen met elkaar; ik snapte er in ieder geval geen jota van. Het Siciliaans is ook niet echt een leuke opening voor wit. De hele tijd je stelling verdedigen en jezelf inhouden. "Nee, geen g4, Jep!" en dat terwijl zwart zijn stukken goed neerzet en al zijn stukken op wits zwakke pionnen richt. Probeer dan maar "cool" te blijven! Gelukkig voor mij wist ik het evenwicht redelijk te bewaren, waarna ik met eeuwig schaak in paarsgewijze tijdnood (mutual time-trouble) een halfje redde. Vervolgens ging Ewood met wit schuiven. Eerst offerde hij zijn loper voor een paard, waarna de stelling geblokkeerd werd. Ik vond het niet zo erg om weer een loper voor een paard in te ruilen, maar daarbij liet ik opeens mijn goede loper van het bord verdwijnen. Oepsie… Vervolgens sputterde ik wat door met een vreselijk slechte loper, die met de zet slechter werd. Vervolgens kwam er nog een doorbraak overheen… Drama dus. En met het team ging het ook al slecht. Lachend boekte team 2 zijn eerste overwinning en beten wij voor het eerst in het stof.

Ronde 5

In de laatste ronde speelde ik tegen Peter. Zijn team had eveneens drie keer gewonnen en we zouden om de algehele overwinning strijden. Spannend! Zelf verraste Peter me met het Berlijns. Geen idee waar hij dat nou weer van heeft geleerd. Van zijn pogingen de Duitse taal machtig te worden? Ik vond het een mooie Berlijnse partij, waarin ik een keertje niet koppie onder ging. Er kwam uiteindelijk een toreneindspel op het bord, waarin ik een plusje leek te hebben. Dit plusje was echter bij lange na niet groot genoeg voor het punt.

Daarna had Ptr wit en hij besloot het gewaagde driepaardenspel van stal te halen, of hoe dat ook heet. Ik zal het maar "die opening waarin wit f7 belaagt, wat zwart dwingt een pion te offeren" noemen. Ptr speelde vervolgens Ld3, waarna ik …h6 deed, gevolgd door …Pf6-d5-f4. In de partij bleek het erg lastig te spelen voor wit. Ik kreeg flinke druk op de witte stelling en ik dacht dat wit ergens moest breken. Dat gebeurde niet, al moest wit wel een kwaliteit geven om mat te voorkomen. In een eindspel had ik iets meer tijd en een betere stelling en na een foutje van hem was het over.

Uiteindelijk bleek het een BELANGRIJKE overwinning, want hierdoor wonnen we de match met 6½-5½. Hierdoor wonnen we met twee bordpunten (de matchpunten maakten dus blijkbaar niet uit) voorsprong op Ptrs team en nog een team. Ik kreeg gek genoeg alle lof (mijn naam werd genoemd als winnaar), hoewel ik maar een fractie van het geheel heb gescoord. Wel vreemd, het team met de zwakste kopman wint, of anders gezegd: het team met de sterkste zwakste schaker wint. Hmm…

Uitslagen Jip
1. Jip – E Sibbing 1 0
2. J Markus – Jip ½ ½
3. Jip – H van der Poel ½ 0
4. Jip – E de Groote ½ 0
5. Jip – P Drost ½ 1

Het "toernooi" was vroeg afgelopen, waarna Ewood en Ptr maar gingen snelschaken. Op weg naar de bar werd ik aangesproken door Coen. Hij had het over het verslag van de wedstrijd tegen Unitas. Hij zei dat hij het verslag op de site had gezien, waar dat het daar onder Edwins naam was geschreven en dat in het clubblad mijn naam erboven stond. Hij wist dus niet wie het verslag had geschreven. Ik zei maar dat ik het was (op de site van BSG staat mijn naam er ook boven, zag ik vanochtend), waar hij volgens mij niet zo blij mee was. 😛 Hij had zich gestoord aan het zinnetje over de Mexicaanse griep. "Ongezonde stelling, ongezonde stelling. Ik had gewoon op b6 moeten slaan, dan was het remise geweest!" Ik vermaakte me wel. Ik zei maar dat ik voor het verslag wel eens dingen gebruik die ik van anderen hoor, omdat ik anders maar een zeer onpersoonlijk verslag kan schrijven. Daarna besloot ik het onderwerp te veranderen door in te gaan over de spelfouten die de redactie bij het verbeteren van mijn stukken maakte, waardoor het lijkt alsof ik niet kan spellen. 😛

Uiteindelijk waren de oliebollen op en fietsten we met een enorme omweg naar de andere kant van Bussum. Het was me het avondje wel weer…