Zevende ronde Eredivisie

Na een verrassende midweekse bekerronde volgde een amusant staaltje voetbal in de echte Mickey Mouse-competitie. Echt verrassende uitslagen waren er niet in de zevende ronde van de Eredivisie, maar wel veel leuke momenten. Het veld is in ieder geval wat in elkaar geschoven: de voorsprong van FC Twente op de rest is tot iets realistischer proporties teruggebracht. Onderin is de degradatienood alweer losgebarsten: in een onderling duel moesten de promovendi Willem II en PEC Zwolle uitvechten wie een sprong op de ranglijst mocht maken en wie onderaan blijft sukkelen. De middenmoters zorgden voor het spektakel.

Het oog van de meester

Heerenveen kende een moeilijke seizoenstart: met een nieuwe voorhoede moest het de nodige topploegen zien te weerstaan en dat had zijn weerslag op de prestaties: na zes duels had de Friese ploeg dankzij drie remises drie punten gepakt. Het jubilerende NAC, dat vorige week AZ verrassend op de knieën had gedwongen, deed het iets beter, maar in Friesland gingen ze mooi de bietenbrug op. Trainer John Karelse treurde over de 2-0-nederlaag, die uitgerekend plaatsvond in de eerste wedstrijd van het seizoen waarin zijn ploeg goed speelde. Tot aan het laatste fluitsignaal zat zijn collega aan de overkant te bibberen als een rietje. Toch mocht de pannenkoek trots zijn op zijn team, dat een paar nieuwe Van Bastentjes in huis lijkt te hebben.

NEC erg snö

De wedstrijd Feijenoord - NEC was net onderweg toen NEC-speler Evander Sno onwel werd. Een storing in zijn defribillator zorgde voor de nodige paniek. Gelukkig liep het allemaal goed af en kwam de ongelukkige speler na een nachtje in het ziekenhuis met de schrik vrij. Bij NEC zat de schrik er wel goed in. Waar het bekerduel in De Goffert pas ver in de extra tijd in Rotterdams voordeel werd beslecht, ging het in Stadion Feijenoord een stuk makkelijker, hoewel de 5-1-eindstand wel wat al te veel van het goede was voor het sneue NEC. Aan de andere kant: dat de bij AZ mislukte spits Pellè twee doelpunten voor zijn rekening nam, zegt veel over de matige verdedigingskunsten van de Nijmegenaren.

Ajax zet koploper mat

FC Twente was de trotse, ongeslagen koploper. De punten werden keer op keer netjes in ontvangst genomen, hoewel het spel vaak ver onder de maat was. Kortom: het Twente van afgelopen seizoen was weer terug, maar dat werd verbloemd door de prima resultaten. In de ArenA liepen ze in een "schaakpartij" van een wedstrijd tegen hun eerste nederlaag aan. Eriksen werd matchwinner met zijn 68.Lc2-c4, een zet die voor de verdediging van Twente als een volslagen verrassing kwam. De overwinning betekende dat het gat op de ranglijst werd gereduceerd tot drie punten. Zo sloot Ajax de week met een positief gevoel af, nadat eerder al het vijandige FC Utrecht met 0-3 uit het bekertoernooi werd gekickt. Dat belooft wat voor het treffen met Real Madrid in de Champions League.

Vitesse lachende derde

Voor FC Utrecht was het een mindere week: na de oorwassing tegen Ajax, kregen ze in de competitie ook tegen Vitesse een nederlaag te slikken in de Galgenwaard. Dat ging echter niet zonder slag of stoot. Pas in de tweede helft vielen de doelpunten. Van Ginkel zette Vitesse op voorsprong met een flipperkastdoelpunt, waarna Bony de score verdubbelde. Utrecht kwam nog tot de aansluitingstreffer en was in de laatste minuut ook nog dicht bij de 2-2, maar het lukte net niet, dus won Vitesse zijn vierde uitwedstrijd van het seizoen en staat daardoor tweede, slechts een punt achter Twente.

Strafschoppengala

Het had er alle schijn van dat AZ en RKC waren geïnspireerd door de wedstrijd Heracles - ADO van de dag ervoor, zo veel leken de wedstrijden op elkaar. Beide doelpuntenfestijnen eindigden in een 3-3-gelijkspel, waar de thuisploegen moeilijk mee konden leven. In Almelo besloot de Belgische scheidsrechter Die Rick eigenhandig de wedstrijd op te leuken door in korte tijd drie strafschoppen toe te kennen: twee aan Heracles en een aan ADO. Voor Heracles, dat de hele tijd het initiatief had, waren de buitenkansjes vanaf elf meter slechts genoeg om op gelijke hoogte te komen, maar toen nog in de eerste helft de 3-2 viel, zag het er goed uit voor de Almeloërs. In de tweede helft wist echter alleen ADO nog te scoren, dus werd het 3-3.

Sloddervossen

Nog meer zelfverwijten kon het kwakkelende AZ zich maken, dat in eigen huis precies het tegenovergestelde scoreverloop kende als Heracles: ze kwamen twee keer eenvoudig op voorsprong, om uiteindelijk nog tot het eind van de wedstrijd tegen een achterstand aan te kijken. De apathische AZ-verdediging liet een beschamende indruk achter en hoewel AZ door een laat doelpunt van Maher voor de 26e keer op rij thuis ongeslagen bleef in de Eredivisie, zorgde die statistiek niet voor blije gezichten in Alkmaar, want de ploeg zakte af naar het rechterrijtje.

Vreugde in Groningen

Ook voor FC Groningen dreigde een dergelijk scenario. Tegen het kwakkelende Roda werd de eerste thuiszege in hele lange tijd behaald. Hoewel de Limburgers weinig in de melk te brokkelen hadden, kwamen ze wel twee keer brutaal terug van een achterstand. En dat terwijl de Limburgers al snel na het openingsdoelpunt met tien man speelden. Maar dat maakte eigenlijk niet uit, want Groningen speelde vooral tegen zichzelf, waardoor Roda nog met een blauw oog leek te ontsnappen. Ver in blessuretijd liet De Leeuw nogmaals zijn tanden zien en schoot de Limburgse hoop aan gruzelementen. Nog een paar van dit soort wedstrijden en we gaan denken dat Robert Maaskant de beste trainer van Nederland is. Gelukkig is het niet zover, maar in Groningen is men tenminste blij. Of opgelucht.

Eerstedivisiegestuntel

In Tilburg stonden de ploegen tegenover elkaar die vorig seizoen nog in de eerste divisie speelden. Echt een aanwinst voor de Eredivisie zijn de ploegen nog niet gebleken, getuige hun lage klasseringen. Toch was Willem II op voorhand licht favoriet: ze hadden immers een punt meer en ze speelden in eigen stadion. In de wedstrijd bleek daar weinig van: Zwolle domineerde vanaf het begin en had de pech dat het de ene na de andere strafschop werd onthouden. Pas toen Zwolle kort na rust eindelijk op voorsprong kwam, begon de thuisploeg van zich af te bijten. Zwolle wankelde, maar bleef overeind en boekte zijn eerste overwinning van het seizoen. Met vijf punten staan ze ineens veertiende, gelijk met NAC en nog voor Roda. Saillant detail: alle punten, inclusief de bekerwinst tegen datzelfde Roda, werden op vreemde bodem gepakt. Nu nog een keer in eigen stadion de poort dichthouden en de ploeg kan wel een blijvertje in de Eredivisie worden. Willem II, dat eerder deze week al van Dordrecht had verloren in de beker, heeft zichzelf alleen maar verder in de nesten gewerkt.

Tandeloos

Dat was nog niks vergeleken met het geknoei van VVV, dat tegen titelpretendent PSV met de juiste instelling begon: ze klapten er meteen vol op. Al binnen een minuut werd de eerste 100-procentkans grandioos om zeep geholpen en dat zette de toon voor de rest van de middag. PSV werd na twintig minuten wakker en kwam dankzij een paar prima afstandsschoten al snel op een 0-2-voorsprong. VVV wilde wel, maar faalde voor het vijandelijke doel wel erg opzichtig. Even was er hoop toen Nwofor de aansluitingstreffer maakte, maar toen bleek dat hij (voor de tweede keer in de wedstrijd) de bal met zijn handen had getoucheerd, werd hij van het veld gestuurd en ging het feest niet door. Het was tekenend voor de wedstrijd. In de slotfase rolde het tiental van VVV de rode loper uit naar het eigen doel en liep PSV uit naar een ongekend luxe 0-6-overwinning. Dus stapten de Eindhovenaren trots van het veld: ze hadden flink aan het doelsaldo gewerkt en Mark van Bommel had een wedstrijd uitgespeeld zonder tegen een gele kaart aan te lopen. VVV zakte door de blamage op eigen veld naar de laatste plaats.

Zo kwam er een einde aan een zeer levendige Eredivisieronde. De jacht op FC Twente is geopend: het seizoen is nu echt begonnen!

Een oerstomme zet van Hamilton

Normaalgesproken reageer ik niet zo snel op transfernieuws in de Formule 1. Vaak gaat het om verschuivingen binnen kleinere teams die wat mij betreft lood om oud ijzer zijn. Bij de topteams is de rijdersbezetting al jaren hetzelfde: Red Bull rijdt alweer vier seizoenen met Fattle en Webber, bij Ferrari is Alonso sinds 2010 de eerste man naast Massa, die overigens al sinds 2006 bij het team zit. Ook McLaren en Mercedes hebben sinds 2010 dezelfde rijdersbezetting gehouden, maar dat gaat nu veranderen.

De kogel is door de kerk: Luis vertrekt naar Mercedes. De geruchten gingen al langer dat Luis McLaren zou inwisselen voor Mercedes en het rommelde al een tijdje tussen de coureur en het team. Zo wilde Luis ineens graag zijn gewonnen bekers houden, die traditiegetrouw het team toekomen. Kennelijk was het meer dan een onderhandelingsstrategie en stuurde Luis bewust op een breuk aan met het team dat jarenlang had meegewerkt om zijn droom (Formule 1-coureur worden) te realiseren.

Koen Vergeer, een van de spaarzame hoogtepuntjes van FORMULE 1, sloeg de spijker op zijn kop in zijn column "Tot elkaar veroordeeld" in het laatste nummer van het blad:

"Wonnen ze nou maar een paar races achter elkaar, dan was er niks meer aan de hand, dan was alles weer koek en ei. Dan was die kleuter weer tevreden met zijn speelgoed en zette hij onmiddellijk zijn handtekening onder elk contract dat je hem voorhield."

Kennelijk was Luis' uitvalbeurt van afgelopen zondag de druppel die de emmer deed overlopen. De vraag is wat de emmer zo heeft doen vullen. Ik denk dat het met in ieder geval twee veranderingen heeft te maken:

1. De komst van Martin Whitmarsh als teambaas

Onder Ron Dennis was Luis altijd het lievelingetje van het team, tegenwoordig steunt het team hem niet meer zo onvoorwaardelijk.

2. De komst van Button als teamgenoot

In tegenstelling tot Alonso en Co Valainen, Luis' eerdere teamgenoten, wist Button zich bij het team al snel geliefder te maken dan Luis. En geef het team eens ongelijk: Button is een echte teamspeler en hij is altijd vrolijk. Waar Alonso zich in 2007 zo achtergesteld voelde dat hij het team stampvoetend verliet, voelt Luis dat nu. De feiten zijn er overigens niet naar: zo lopen Buttons pitstops vaker in de soep en pakt zijn racestrategie vaak minder goed uit. Maar gevoelens neem je vaak niet weg met feiten.

3. Sinds 2009 heeft McLaren niet meer de beste auto

Tot die tijd ging alles nog op rolletjes voor Luis, sindsdien moet hij eraan wennen dat hij niet iedere race een podiumkandidaat is en dat vreet aan hem. In 2008 dacht hij nog dat hij de beste coureur van het veld was en dat hij nog heel veel wereldtitels zou opeisen, maar sindsdien heeft hij veel meer concurrentie gekregen (Red Bull en Fattle, Alonso bij Ferrari) en staat hij al drie jaar achter elkaar droog.

De transfer betekent dat Shoeface aan het eind van het seizoen moet vertrekken bij Mercedes. De rentree van de Duitser in 2010 kent grote gelijkenissen met die van wielerberoemdheid Lance Armstrong: waar ze voorheen alles wonnen wat er maar te winnen viel, waren de hoogtepunten in hun tweede carrière schaars. Shoeface maakte het overigens wel erg bont: als de Mercedes niet uit zichzelf kapot ging, dan maakte Shoeface 'm wel kapot door 'm in een andere auto te raggen. Logisch dat ze 'm bij Mercedes niet meer willen hebben. Ik laat Koen Vergeer nogmaals aan het woord:

"Ross Brawn is meteen begonnen om zijn trouwe vriend Schumacher het team uit te werken.

(...)

Oehoe Michael, wanneer valt het kwartje? Ze moeten je niet meer daar in Stuttgart."

Sprong in het diepe

Het is heel erg de vraag of de andere grijze bolide qua capaciteiten bij Luis' ambities aansluit. In de drie jaar dat "dit" Mercedes actief is in de Formule 1, heeft het nog weinig gepresteerd om trots op te zijn. Ook is het de vraag of Luis zich in een voornamelijk Duits team thuis gaat voelen. Al met al kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat Luis' transfer er een is van een kat in het nauw. Ik denk dat Alonso het handenwrijvend gadeslaat.

Winnaar in dit transfergeweld is Sergio Pérez, die naar McLaren gaat. Al sinds het begin van het seizoen is de jonge Mexicaan aan het zinspelen op een overstap naar Ferrari, maar daar moeten ze hem niet. Dat kan maar een ding betekenen: Alonso wil geen snelle teammaat en heeft zijn veto uitgesproken. Dus zit Ferrari nog tot in lengte der jaren opgescheept met Felipe Massa, iemand die Alonso nooit in de wielen zal rijden, maar ook vaak hopeloos traag is. De vraag is of Ferrari daar echt iets mee opschiet.

Pérez for president

In ieder geval denk ik dat het voor McLaren helemaal niet zo'n slechte deal hoeft te zijn. Ik denk dat ze heel veel plezier aan Pérez gaan beleven! En die windbuil die zich volgend jaar afvraagt waarom hij weer geen wereldkampioen is geworden? Zijn naam zijn ze dan wel vergeten in Woking.

Ik snap niets meer van de wereld

Ik vind het moeilijk om met mijn tijd mee te gaan. Ik ben nauwelijks geïnteresseerd in de nieuwe ontwikkelingen en ik snap er ook maar weinig van. Voor m'n gevoel ben ik in de jaren '90 blijven steken, toen de wereld nog overzichtelijk en veilig was. Nu heb ik de grootste moeite om een logische verklaring te vinden voor de gebeurtenissen om me heen. De logica is zoek en daardoor snap ik niks meer van de wereld.

Grote achtertuin

Zo verstuurde een meisje afgelopen week een uitnodiging van haar verjaardag via Facebook. Een kleine onachtzaamheid kende echter grote gevolgen: in de uitnodiging bleef het vakje aangevinkt staan dat voorzag dat gasten op hun beurt weer vrienden konden uitnodigen. Dat zal vast niet voor de eerste keer zijn gebeurd, maar nu had het ineens grote gevolgen, want binnen de kortste keren hadden zich tienduizenden mensen voor het feest aangemeld. Helemaal snappen doe ik dat niet, want om zo veel mensen te herbergen, moet de familie van Merthe wel een onrealistisch grote achtertuin hebben. Dat hadden de feestgangers zich toch ook wel gerealiseerd? 

Raison d'être

De media pikten de storm in een glas water in ieder geval op en daarmee leek de kous af: iedereen wist wat er zou gebeuren, dus de spanning was er wel af. Fout gedacht, want er waren alsnog een paar duizend jongeren naar het gat afgereisd waar eigenlijk gewoon niks te doen was. Toen ze er eenmaal waren, hadden ze zelf ook geen idee waarvoor ze nou gekomen waren. Er was helemaal geen feest en in plaats van dat er een DJ was, stond de ME ze op te wachten. Dus besloten ze de boel maar kort en klein te slaan.

Project X

We schijnen hier te maken te hebben met een nieuw verschijnsel: de zogenaamde Project X-feesten. "Project X" is de naam van een film die over een uit de hand gelopen verjaardagsfeest gaat. De film kwam eerder dit jaar uit en dient kennelijk als inspiratiebron, want nadat een paar maanden geleden soortgelijke chaotische taferelen in Duitsland waren voorgekomen, was nu Nederland aan de beurt. De relschoppers richtten in Haren een ravage aan waar je "U" tegen zegt: de uiteindelijke schade zal waarschijnlijk in een 7-cijferig getal worden uitgedrukt. In ieder geval heeft het woord "feest" een nieuwe dimensie gekregen.

Er met de haren bij gesleept

Na het drama moest er natuurlijk een schuldige worden aangewezen. Uiteindelijk werd zelfs Facebook er met de haren bij gesleept. De sociaalnetwerksite zou niet hufterproof zijn, waardoor dit soort nepfeesten konden ontstaan. Ironisch genoeg bracht de "Ierse privacywaakhond" (Irish Dataprotection-Authority) op diezelfde fatale vrijdag de 21e september een rapport uit over zaken waar het Facebook op de vingers had getikt. Iets over automatische gezichtherkenning en wat geneuzel over advertenties waren de speerpunten van dit rapport (Metro, 25 september 2012). Over het probleem dat de ramp in Haren had gevormd geen woord. Kortom: de kenners hadden het kennelijk ook niet zien aankomen, of ze hadden het probleem onderschat. Maar ondertussen wel wijzen. In de verkeerde richting dus.

Kind van rekening

Al met al was de Harense klucht een raadselachtige aaneenschakeling van gebeurtenissen, die voor mij stuk voor stuk te onlogisch zijn om er iets van te begrijpen. Kennelijk is dit destructieve kuddegedrag tegenwoordig normaal. In ieder geval zal het geplaagde Facebook zijn gezicht moeten proberen te redden, na de zoveelste golf van negatieve publiciteit. De koers(k) van het aandeel is sinds de oprichting tot grote dieptes gekelderd. Maar ook Facebook had niet kunnen voorzien dat een klein foutje zulke grote gevolgen zou hebben. Hopelijk leren ze er wel van, net als die achterlijke relschoppers, die de schade hopelijk tot de laatste cent gaan vergoeden. Goed om te weten dat dit soort dingen in Bussum niet aan de orde zijn.

Nog een kutfilm

Dan over naar iets heel anders: die kutfilm van ene crimineel die zichzelf Sam Bacile noemt. Dit in Amerika woonachtige genie haalde een zooitje derderangs acteurs onder een vals voorwendsel over om hun acteerkunsten voor zijn weinig subtiele film aan te wenden. Die dachten aan onschuldige vorm van vermaak mee te werken, genaamd Dessertwarriors, maar ze bleken ineens deel uit te maken van een politiek statement, de inmiddels welbekende anti-islamfilm Innocence of Muslims en waren daar allesbehalve gelukkig mee. Een begrijpelijke reactie.

PowNews-achtig

Minder begrijpelijk is de reactie uit de Arabische wereld. Die waren woedend over de film en richtten hun pijlen op de Amerikaanse regering. Alsof die er wat aan konden doen, hoewel het Witte Huis zich meteen in alle bochten wrong om de kou uit de lucht te halen. Tevergeefs. Kennelijk is de moslimwereld niet al te snugger en komen ze met primitieve protestacties als het in de fik steken van Amerikaanse vlaggen, precies wat de film voor ogen stond: moslims op hun pik trappen en wachten op hun reactie, zodat de hele wereld zou zien dat die gasten niet goed snik zijn.

Geen Koefnoen-typetjes

In dat opzicht is de "film" dus goed geslaagd, hoewel Innocence of Muslims een parodie is op een echte film, en dan niet eens een leuke. De film zegt alles over de maker, die ondanks een grote zak geld niet verder komt dan een volledig onsamenhangend geheel van mislukte dialogen en slecht geacteerde vechtscenes. Tenminste, dat baseer ik op de trailer, waarvan ik (om inmiddels wel duidelijk geworden redenen) geen linkje ga plaatsen. Ik ben geen Geert Wilders, die wel van knip-en-plakwerkfilms houdt.

Verbeterde versie van Fitna

Nee, als een volk zich beledigd zou moeten voelen, dan zouden de Amerikanen dat moeten zijn, omdat ze zo'n slechte filmmaker in hun midden hebben. Een Oscar gaat de film nooit winnen, zelfs niet nu Iran het filmprijzenfestival heeft geboycot. Vreemd genoeg bestaat de film al enkele maanden, maar pas nadat het realiteitsgehalte werd verhoogd door middel van nasynchronisatie, brak de hel los. In ieder geval is het niet te hopen dat iemand een keer met een echt goede anti-islamfilm op de proppen komt. Zul je zien dat er dan geen onlusten uitbreken, maar dat is dan weer logisch, want ik snap tegenwoordig niets meer van deze wereld.

Zzzzingapore

Fattle wint slaapverwekkende nachtrace

De wagens zien er zo mooi uit in kunstlicht, het is geweldig om 's nachts te rijden en het circuit is omringd door de mooiste architectonische hoogstandjes: de Grand Prix van Singapore is een blijvertje. Jammer genoeg was de race niet meer dan een strontvervelende optocht, die het publiek in slaap suste. Fattle profiteerde van de pech van anderen en reed onbedreigd naar zijn tweede overwinning van het seizoen, voor Button en klassementsleider Alonso.

Deze week werd de voorlopige Formule 1-kalender van volgend jaar bekendgemaakt. Een opvallende afwezige: de Grand Prix van Valencia, het Monaco van Spanje. Het stratencircuit is nooit populair geworden: het publiek bleef weg en de Grand Prix werd steevast verkozen tot de saaiste van het jaar, hoewel de laatste editie best aardig was. Hoe anders zit dat met Singapore, hoewel de race behalve een crashschandaal weinig interessants heeft gebracht. De race duurt lang, het circuit is weinig inspirerend, maar uitputtend en inhalen is bijna uitgesloten. Toch heeft men het evenement in het hart gesloten. Een nachtrace is immers van een andere orde dan een dagrace.

Luis op pole

In de kwalificatie was Luis van een andere orde. Fattle, die tot dat moment steeds de snelste was geweest, moest beteuterd toezien hoe hij ook nog tekortkwam op Pastoor, die hem zonder pardon van de eerste startrij verdrong. Nu mocht hij de tweede startrij delen met Button. Alonso kon geen vuist maken en moest genoegen nemen met de vijfde plaats. DRS'ta verraste met een zesde plaats, nog voor een tegenvallende Webber. Er waren sowieso veel teleurstellende optredens: zo kwam Renault met een achtste (Schrootjean) en twaalfde (Räikkönen) plaats niet goed voor de dag, net als de Saubers (Pérez 14e en Co Biaggi slechts 18e), terwijl Senna een erbarmelijke kwalificatie achter de rug had: hij crashte en moest na een versnellingsbakwissel als 22e starten, twintig plekken achter zijn teamgenoot.

Bandenstrategie

Voor de start werd er flink gespeculeerd over de te volgen bandenstrategieën. Zo hadden de Mercedes-coureurs hun kwalificatie opgeofferd om op nieuwe banden te kunnen starten. Ze hadden zelfs de keuze of ze op de superzachte banden zouden starten, zoals de meeste coureurs, of op de zachte banden, die weliswaar een stuk langzamer waren, maar ook slijtvaster. Uiteindelijk stond de hele top 10 op de superzachte banden. Slechts Hülkenberɡ, Vergne, de Saubers en wat achterhoedestumpers stonden op de hardere banden. De bandenslijtage zou een grote rol kunnen gaan spelen in de race, net als vorig jaar, toen de wagens in het middenveld niet meer vooruit te branden waren in de slotfase van de race.

Voorzichtige start

Alle bespiegelingen zouden geprullenbakkeerd kunnen worden als Luis en Pastoor elkaar in de eerste bocht uit de race zouden rijden. Dat gebeurde niet, al raakte de Williams-coureur in het gedrang twee plekjes kwijt: eerst haalde Fattle hem in en daarna glipte Button er ook nog langs. Nog erger was Massa eraan toe: in het gedrang reed Petjerov zijn band lek, waardoor beide coureurs naar de pits konden komen voor een tijdrovende, doch noodzakelijke reparatie.

Ongeduldig Red Bull leidt pitstops in

In de openingsfase van de race gebeurt er eigenlijk helemaal niks. Slechts in het middenveld en achterhoede vinden er wat gevechtjes plaats. Bij Red Bull is het geduld al gauw op: Webber wordt al vroeg naar de pits gehaald voor nieuwe banden. Hij valt terug tot achter de Marussia's. De timing roept vragen op, want Webbers rondetijden gaven geen aanleiding voor een bandenwissel. Fattle komt even later binnen en ook hij komt in het verkeer terug op de baan, maar hij vecht zich een weg omhoog. Als Luis even later ook stopt, ligt Fattle weer vlak achter hem en loopt in. Hülkenberɡ en Pérez besluiten pas laat te stoppen. Ze worden al snel door de koplopers ingerekend en komen na hun stop voorlopig niet meer in het stuk voor

Gearbox full of neutrals

Koploper Luis heeft het na zijn stop niet gemakkelijk, maar net als hij onder de druk van Fattle uit lijkt te komen, gaat zijn versnellingsbak in rook op. De auto kan alleen nog maar terugschakelen en dus moet Luis zijn bolide aan de kant zetten. Hij is daarmee gek genoeg de eerste uitvaller van de race. Fattle gaat naar de leiding, met Button enkele seconden achter hem.

Dynamisch kwartet

Webber komt halverwege de race voor de tweede maal naar de pits, ziet eruit als een driestopstrategie. Pastoor en Alonso komen een ronde later ook voor de tweede keer aan de pits. Waar Alonso van de hardere band wordt voorzien, krijgt Pastoor de zachtste band mee. De twee komen net achter Rosberg en Schrootjean de baan op. Al snel wordt er een treintje gevormd, waarin Alonso constant op Pastoor zit te jagen. De Venezolaan komt op zijn beurt geen moment in de buurt van Schrootjean en kan dus niet profiteren van zijn nieuwe banden. Hij kan slechts hopen dat de twee wagens voor zijn neus spoedig nieuwe banden laten monteren.

Omslagpunt

Even later is alles anders als Na Rain Komt Sunshine Crashikeyan op een traag punt crasht en het wrak niet tijdig kan worden weggesleept. Dus komt de safetycar in actie en gaat iedereen die nog niet gestopt is naar de pits. Zelfs Pastoor haalt weer nieuwe banden, waardoor hij terugvalt naar een tiende plaats. De lol was er natuurlijk al voor een groot deel vanaf en tot overmaat van ramp blijkt er tijdens de safetycarfase een hydraulisch lek te zijn, waardoor hij uit kan stappen. Weer geen punten.

Gênant moment

Als de race na vele langzame ronden wordt vrijgegeven, beleeft Button bijna nog een gênant moment, als hij wordt verrast door een bruuske remactie van Fattle en bijna op de Red Bull klapt. Hij kan echter nog op het laatste moment uitwijken. Dat kan Shoeface even later niet. Als Vergne Pérez buitenom probeert in te halen, verremt Shoeface zich gruwelijk.

De zevenvoudig wereldkampioen had het idee dat er iets mis was met de remmen, maar naar alle waarschijnlijkheid lag de fout bij datgene tussen de benzinetank en het stuur. Wat ook niet in zijn voordeel pleit, is dat hij vorig jaar dezelfde fout maakte. In ieder geval klapt de Mercedes in een enorme rookwolk op de Toro Rosso en desintegreert spectaculair. Vergne loopt naar de beduusde Shoeface toe. In plaats van hem de huid vol te schelden, waar hij alle recht toe had, geeft hij hem een vriendelijk klopje op zijn rug.

Nog wat rondjes achter de safetycar

In ieder geval kwam er een tweede safetycarperiode. Gelukkig hoefden de achterblijvers geen ronde meer in te halen, waardoor er weer snel geracet kan worden. Wel gaan rijders als Webber, Hülkenberg en Pérez, die "out of sync" waren, nu naar de pits en vallen ver terug. Aan de andere kant beschikken ze over iets nieuwere banden, zodat ze weer terrein kunnen goedmaken.

Briljante inhaalactie

Na de tweede herstart zorgt de oprukkende Massa voor het moment van de race. Het duel met landgenoot Senna lijkt in tranen te eindigen, maar wonder boven wonder loopt het goed af:

Waar Massa in de slotfase nog oprukt naar een achtste plek, gaat Senna's race bergafwaarts: hij raakt tegen het einde van de race zijn tiende plek kwijt aan Webber, waarna zijn auto ook nog eens de geest geeft. Daarmee is de ramprace voor Williams wel compleet. Voor Sauber komt er een passend einde aan het rampweekend: in de duels met Hülkenberg en Webber raken beide Saubers een deel van hun voorvleugel kwijt. Pérez finisht nog op de ondankbare elfde plaats, terwijl Co Biaggi en Hülkenberg nog achter Timo Glock eindigen.

Fattle onbedreigd

Vooraan verschuift er niks meer. Fattle wint onbedreigd voor Button, die op zijn beurt geen last had van Alonso. DRS'ta finisht op vier seconden van het podium als vierde, voor Rosberg, die beide Renaults in zijn nek had hijgen. Op last van het team liet Grosjean Räikkönen voorbij, maar die kon in de slotfase ook niet voor extra vuurwerk zorgen. Massa finisht als achtste voor Ricciardo, die Webber in de slotfase netjes in bedwang houdt en weer twee puntjes pakt.

Kampioenschap

In het kampioenschap deed Alonso het helemaal niet slecht met zijn derde plaats, opnieuw het hoogst haalbare, gegeven de omstandigheden. Toch liep Fattle tien punten op hem in. Zijn achterstand is nu 29 punten, nog altijd meer dan een Grand Prix-zege, maar het wordt toch tijd dat Alonso een keer gaat winnen. Verder ging Räikkönen Luis voorbij in het kampioenschap. De Fin heeft 45 punten minder dan Alonso, Luis 52 en lijkt definitief te zijn afgehaakt. Over Mark Webber en Jenson Button hoef ik het waarschijnlijk niet eens te hebben.

Als een vorst in het Keizer Karel-College

Vandaag werd er een groot denksportevenement georganiseerd in Amstelveen, om precies te zijn: in het Keizer Karel-College. Er was ruimte voor allerlei uiteenlopende denksporten, maar uiteindelijk werd er alleen ge-ɡo'd, gespeedcubed (hoi Youri!) en geschaakt. Voor sporten zoals dammen was geen animo.

Organisator van het evenement was mijn clubgenoot Robert Ris, die me vorige week voor het toernooi had uitgenodigd. Naast de eersteteamspelers Large en Alexander van Beek was ook teamleider Edwin Baart namens BSG van de partij. Hij was met de auto gekomen en toen we tegelijkertijd het gebouw in liepen, schoot bij hem de gedachte binnen: "Chips, die had wel met me mee kunnen rijden." Zoals het nu ging, met de fiets en het openbaar vervoer, lukte het ook en waren we ruim op tijd binnen, temeer omdat het toernooi wat vertraging opliep.

Mijn toernooi begon met een zwartpartij tegen niemand minder dan Dimitri Reinderman. Ik hoopte het beter te doen dan vorig jaar, toen ik snel van hem verloor. Maar goed, dit was een rapidpartij (20 minuten per persoon per partij), dus dan kunnen er gekke dingen gebeuren. Dat viel wel mee, al maakte ik het hem wel erg makkelijk door zomaar een pion weg te blunderen. Ik zag het stap-2-trucje net nadat ik gezet had. Dimitri was zo vriendelijk om toe te geven dat hij de truc niet meteen gezien had. Gelukkig voor hem was hij zo slim om even na te denken, waarna hij het schijnoffer kon uitvoeren. Na het pionverlies wist ik dat het vechten tegen de bierkaai was. Al het tegenspel werd eruit gehaald, waarna ik steeds meer pionnen verloor. Bedankt voor de schaakles!

In de tweede ronde was m'n spel nog altijd verre van volmaakt. In een Siciliaan werd ik door een agressief spelende Henk Boot (1900) al snel aan het denken gezet. Ik had af en toe het idee dat ik op wat voordeel kon rekenen, maar bij nadere inspectie bleek daar dan weer niks van te kloppen. Gelukkig versmaadde hij een afwikkeling naar een remise-eindspel en kon ik nog winnen dankzij een vrije b-pion die zijn toren insloot.

Ook tegen Sybolt Strating zat ik flink te knoeien in de opening. Gelukkig bleek de schade nog wel mee te vallen en nadat ik zijn koningsloper te grazen had genomen, kon ik zijn centrumpion afruilen en had ik het idee iets beter te staan. In een rommelige tijdnoodfase bleef er uiteindelijk een toreneindspel over, waarin ik een pluspion had. Dit was ongeveer de stelling:

 

Ik ruilde gauw mijn b-pion tegen zijn e-pion en gaf het maar remise. Natuurlijk staat zwart hier optimaal: de witte koning is afgesneden en de e-pion is redelijk onder controle. Dus heeft zwart een simpel winstplan: 1...Te4 en met de koning naar de damevleugel lopen. Toch vervelend om dat na afloop te moeten constateren!

In de vierde ronde ging het daarentegen erg gemakkelijk. Ik speelde tegen Piotr Denderski, een Pool, zo te zien, die ook niet al te veel meer schaakt. Qua creativiteit overtrof hij me in de opening in ieder geval enorm:

1.e4 c5 2.Pf3 Nc6 3.Lb5 e6 4.O-O Pf6 5.Te1 Pd4!? 6.Lf1 d5 7.d3 Le7 8.c3 Pxf3+ 9.Dxf3 O-O 10.e5 Pd7 11.d4 f6 12.Dh3 Db6 13.Ld3 f5 14.De3 Dc7? 15.Pd2.

Ik ga niet beweren dat ik de opening geweldig heb gespeeld. Wel is er een soort Franse stelling ontstaan, met de klassieke vastgelegde pionnenketen in het centrum, maar zonder een paardenpaar. Dat leek me in mijn voordeel, immers: de zwarte paarden vallen wits centrum aan en de witte paarden verdedigen. Natuurlijk liggen de zaken niet zo zwart-wit, degene met ruimtevoordeel is doorgaans juist gebaat om stukken op het bord te houden, en dat is wit. Hoe dan ook, deze stelling beviel me wel: ik kon rustig een aanval beginnen en zwart heeft geen tegenspel (geen druk op d4 en hij heeft niet meer de mogelijkheid tot ...f7-f6.) In ieder geval begon zwart hier al voorbereidingen te treffen tegen de witte storm op de koningsvleugel, maar tevergeefs. Ik opende de g-lijn en het ging heel simpel.

Sexy baardje

Nou heb ik wel genoeg zelfingenomen lopen brallen, op naar de volgende partij. Het toernooi was alweer vijf ronden oud en ik mocht tegen Hufter, of 28 zoals ze in een Amsterdamse kroeg zeggen. Hij probeerde dezelfde opening als Chiel van Oosterom eerder dit jaar tegen me speelde en ook hij bereikte er niet veel mee. Hij dacht lang na om er nog iets van te maken en dat brak hem in de tijdnoodfase bijna op, hoewel ik er alles aan deed om mezelf de das om te doen. Uiteindelijk accepteerde ik in een verloren stelling dankbaar zijn remiseaanbod, een aanbod dat ik te danken had aan zijn tijdnood. In ieder geval had ik het beter gedaan dan Ewood een paar jaar geleden.

Minder gelukkig was ik met mijn optreden tegen Thomas Willemze. In een Caro-Kann (1.e4 c6 2.d4 d5 3.Pd2 dxe4 4.Pxe4) kwam hij op de vierde zet met 4...h6. Een gekke zet, maar als wit onnadenkend 5.Pf3 doet, doet zwart 5...Lf5 6.Pg3 Lh7 en heeft een tempo gewonnen. Daarom deed ik maar 5.Pg3. Zwart gaf het loperpaar om zich degelijk te kunnen opstellen, waarna we tegengesteld rokeerden en ik in het aanvalsgeweld werd uitgeteld. Plotseling ging alles mis en liep ik mat, terwijl hij nog tien minuten op de klok had. Au...

In de laatste ronde had ik gelukkig weer wit, ditmaal tegen Rop Zgorl, ook geen zwakke tegenstander. Large had me eindelijk ingehaald (hij had 3½ uit 6 na een overwinning op Arno Bezemer, geloof ik) en ik wilde natuurlijk wel boven 'm eindigen. ;) Dat had ook zeker gekund, want in een Spaanse huilvariant besloot ik een listig trucje te spelen. Uit veiligheidsoverwegingen laat ik alleen even een diagram zien:

Hier had ik 9.d4 gespeeld, een pionoffer dat zwart moeilijk kan aannemen. In de partij volgde in ieder geval 9...Lxf3 10.Dxf3 cxd4 11.cxd4 Dd6?! Niet de oplossing voor zwarts stellingsprobleem, maar een betere suggestie is moeilijk te geven (11...Dc8 misschien?). 12.dxe5 Dxe5 13.Pc3 Da5?

14.e5 en uit, dacht ik. De computer geeft als beoordeling ook iets van +3. Niet slecht tegen een 2300-plusser, maar goed, het punt moet nog wel gedrukt worden... U raadt het al: dat lukte dus niet, ondanks de vele winstvarianten die nu over het scherm rollen. Tactisch ben ik nog steeds belabberd, dat werd nu wel heel duidelijk. Wel zag ik nog dat ik na 14...Lxe5 15.Td5 Lxc3 16.Txa5 Lxa3 17.Dxb7 Td8 kon spelen, maar helaas was ik zo gefixeerd op die loper op a5, dat ik het winnende 18.Lg5! niet zag. Toch had ook 15.Dxb7 Td8 16.Txd8+ Kxd8 17.Lg5+ f6 18.Td1+ Ke7 moeten winnen, maar ik miste dat 19.Dc6 Kf7 20.Td7+ Pe7 21.Dc4+ gewoon uit is. In tijdnood doofde mijn aanval uit en bood ik maar mismoedig remise aan.

Al met al had ik toch wel een tof toernooi gedraaid: vijftig procent gescoord tegen spelers die bijna allemaal sterker zijn dan ik. Toch waren de uitslagen vaak niet echt logisch, in sommige partijen haalde ik te veel punten en in andere te weinig. In ieder geval weet ik waar ik de komende tijd aan moet werken.

1. D Reinderman g 2555 0 -0.09
2. H Boot 1900 1 +0.19
3. S Strating f 2248 ½ +0.13
4. P Denderski 2240 1 +0.62
5. L Riemersma m 2397 ½ +0.30
6. T Willemze m 2378 0 -0.22
7. R Schoorl f 2327 ½ +0.23

Tijdens de prijsuitreiking baalde ik wel een beetje van mijn gemiste halfje in de laatste ronde, waardoor de ratingprijs naar Christopher Brookes ging, die wel vier punten uit zeven partijen pakte. Toch was ik voldaan over mijn toernooi: ik had een vorstelijk toernooi gespeeld en ik had steeds in de subtop meegedraaid, achter de hoge heren als Matthew Sadler, Jan Smeets, Dimitri Reinderman, Twan Burg en toernooiwinnaar (met 7 uit 7!) David Smerdon. De topduels waren bovendien het bekijken waard, wat ik heel soms, als ik vroeg klaar was, ook wel deed.

Ik was uiteindelijk gelijk geëindigd met Large, die we in de Bijlmer op het station zetten, waarna Edwin Baart me voor de deur afzette. De chauffeur had in de B-groep zijn inschrijfgeld (het vorstelijke bedrag van vijf euro) terugverdiend met een gedeeld vijfde plaats. Die prestatie dankte hij aan zijn eindspelskillz, die flink zijn verbeterd in zijn periode als teamleider voor BSG 1. Het was inmiddels toch wel weer laat geworden, maar een lange schaakdag zat er weer op. Het toernooi van Robert Ris is me niet tegengevallen.

Het BSG van de toekomst gaat de meesterklasse veroveren

Nipte winst tegen De Stukkenjagers

In de lange geschiedenis van BSG is het eerste team een prima uithangbord van de club geweest. Toen de meesterklasse nog hoofdklasse heette, speelde het eerste tiental jaar in jaar uit in de top van het Nederlandse competitieschaak mee. Rond de millenniumwisseling werd er zelfs aan de landstitel geroken. Dat was echter met een gesponsord team. Na het wegvallen van de sponsoring leidde het vlaggenschip een wegkwijnend bestaan in de eerste klasse, wat uiteindelijk in 2005 tot degradatie leidde. Zelfs de komst van grootmeester Hans Ree kon het tij niet keren: BSG 1 moest voor het eerst in zijn bestaan in de tweede klasse spelen.

BSG 2.0

Met een verjongd, afgeslankt team werd de weg naar boven ingeslagen. Na twee jaar in de tweede klasse en een jaar in de eerste klasse promoveerde het team in 2008 naar de meesterklasse. Het doel was bereikt en snel ook: met een jong team had BSG de top bestormd. De ontgroening in de meesterklasse mocht er ook zijn: een jaar later verliet BSG 1 2.0 de meesterklasse door de achterdeur, een illusie armer.

BSG 3.0

Het seizoen erna werd BSG 1 3.0 opgesteld: schaakicoon Hans Ree werd vervangen door de vriendelijke Duitse/Oekraïense grootmeester Alexander Berelowitsch. Het jaar erop kwam Robert Ris de gelederen versterken. Na twee seizoenen ploeteren in de eerste klasse werd opnieuw promotie naar de meesterklasse bewerkstelligd. Het werd opnieuw een leerzaam jaar, maar dit keer zat er een duidelijke stijgende lijn in de prestaties en wist BSG zich zelfs te handhaven.

BSG 4.0

De handhaving ten spijt, ging BSG 1 in de zomervakantie flink op de schop. Voor de naar SOPSWEPS overgelopen Lenaard moest een vervanger worden gevonden, net als voor Frans Borm die het wat rustiger aan wilde doen. En dan was er ook geen geld meer voor Berelowitsch. Gelukkig werden er adequate vervangers gevonden: zo werd BSG 1 4.0 verrijkt met Nederlands Dameskampioen Tea Lanchava, die bij En Passant werd weggekaapt. Daarnaast kwamen er nog twee vrienden van Robert Ris over: Frank Erwich (FM, 2354) en Alexander van Beek (IM, 2299). Al met al ging BSG er ratingtechnisch eigenlijk niet op achteruit, en veel belangrijker nog: het team straalt nu ook meer spelvreugde uit. En iets onoverwinnelijks, want het team was nog steeds in the winning mood van vorig seizoen. En wat is er dan beter om meteen tegen degradatiekandidaat (op papier dan, want vorig jaar bleek er weinig van) De Stukkenjagers te spelen?

Valse start

Al snel bleek dat BSG veel verder is dan vorig jaar, toen het er tegen degradatiekandidaat Groningen moest staan in de eerste ronde, maar keihard werd afgedroogd. Dit jaar was daar geen sprake van, hoewel de wedstrijd allesbehalve makkelijk verliep. Een half jaar geleden had BSG ook al van De Stukkenjagers gewonnen, wat de eerste zege van een lange reeks zou blijken te zijn. De uitslag was nu precies hetzelfde en de totstandkoming vertoonde ook grote gelijkenissen. Misschien had het ermee te maken dat de bezoekers bijna allemaal met dezelfde kleur speelden als toen. BSG speelde dit keer echter niet in een tactische opstelling, sterker nog: de spelers waren keurig op volgorde van rating over de borden verspreid.

In de beginfase ziet het er nog niet heel rooskleurig uit. De doodzieke Leon Pliester houdt het tegen Mart Nabuurs gauw voor gezien: een vlotte remise. Strik erom, eerste halfje in de tas. FM Henk brengt even later het tweede halfje binnen. Kort na de opening biedt hij in een vrij doodse stelling remise aan tegen Mark Clijsen.

Voor Tea Lanchava begint het Bussumse avontuur met een valse start: ze verliest van Herman Grooten. Dat zou zelfs de tiendebordspeler van BSG beter hebben gedaan... De knappe overwinning van de man met de twintig bijnamen ("Ik kut wat op de koningsvleugel, dan op de damevleugel, dan heeft 'ie een zwakte en dan geef ik hem een rail in the face") tegen Stefan Beukema wordt weer ongedaan gemaakt door de nederlaag van Large tegen Mark Haast. De jongste Ootes kreeg de schrik van zijn leven toen hij in een minuut net zo veel zetten moest verzinnen als hij in het uur en negenenvijftig minuten daarvoor had gedaan. Zijn stelling was overigens ook al ver heen. Robert Ris speelde eveneens met de gedachte op te geven, nadat hij een pion had weggeblunderd. Hij rommelde nog door en wist uiteindelijk nog remise te maken, waar hij, gezien het spel, blij mee was, hoewel het hem toch weer een elopunt kostte. De stand was 2½-3½ en het zag er bovendien niet best uit voor BSG.

Eindspelmeesters

De winst wordt in het eindspel behaald. Zo geeft onze nieuwe Alexander, Alexander van Beek, zijn visitekaartje af door een dame-eindspel met een pion meer tot winst te voeren tegen Frans Konings. Tja, wat wil je ook met zo'n naam... Ton van der Heijden kan tegen Bianca Muhren, de enige dame in het Tilburgse gezelschap, na afloop slechts de koningen tegenover elkaar op het bord zetten. Hetzelfde resultaat is er voor ondergetekende, die tegen Tijmen Kampman in een ongelijkelopereindspel aan zijn twee pluspionnen niet genoeg heeft voor de winst. Na afloop weet zelfs eindspelmeester Leon Pliester geen winst te vinden. Zo is de stand na negen afgelopen partijen nog steeds in evenwicht: 4½-4½.

Dus lag de druk op de schouders bij Frank Erwich, die met zwart Jan Sprenger, de sterkste speler van De Stukkenjagers, moest weerstaan. Na een rommelige tijdnoodfase was hij zowaar in een eindspel met een kwaliteit meer gekomen. Terwijl de laatste minuten wegtikten, moest hij nog oppassen voor de kracht van wits wanhopige paard, maar hij deed dat bekwaam en rondde keurig af. Matchwinner in je eerste partij voor je nieuwe club: dat is nog eens een fraai debuut!

Zodoende zette BSG, met hier en daar wat geluk, in de eerste wedstrijd een goede stap in de richting van klassebehoud, plaatsing voor de Europacup of het landskampioenschap. Het team zit nog steeds in een flow en is voor niemand bang. Het team is klaar om de meesterklasse te veroveren.

BSG (2316) - De Stukkenjagers (2281) 5½-4½
1. R Ris m (2413) - C van Dongen (2314) ½-½
2. T Lanchava m (2354) - H Grooten m (2276) 0-1
3. F Erwich f (2354)  J Sprenger m (2521) 1-0
4. E de Groote (2345) - S Beukema (2279) 1-0
5. L Ootes (2340) - M Haast (2347) 0-1
6. L Pliester m (2335) - M Nabuurs (2268) ½-½
7. A van Beek m (2299) - F Konings (2230) 1-0
8. T van der Heijden (2287) - B Muhren wg (2292) ½-½
9. H van der Poel f (2276) - M Clijsen (2131) ½-½
10. J de Groote (2155) - T Kampman (2151) ½-½

De volgende ronde is over drie weken in Rotterdam.

Rechts gegrom of Samsom

Een lange verkiezingsnacht

Het is negen uur geweest. De stembureaus zijn gesloten, de stemmen worden geteld. Gisteren mochten 12.696.193 mensen in een hokje een vakje rood kleuren en ik was een van hen. Gisteren kon de basis gelegd worden voor een goede toekomst voor Nederland: blijven we bij het rechtse gegrom, of willen we Diederik Samsom? Na de lange verkiezingsnacht weten we hopelijk meer.

De verkiezingscampagne van 2012 zal vooral bekend komen te staan om de vriendelijke toon en de factcheck. Door de vakantie kwam de campagne pas laat op gang, maar toen ging het ook echt los. Bijna elke dag moesten de lijsttrekkers opdraven voor weer een televisiedebat, net zolang totdat het ieders strot uit kwam. Voorafgaande aan de debatten stond de SP er nog grandioos voor in de peilingen, maar toen begonnen de rechtse media en hooggeplaatste figuren een hetze tegen de partij te voeren. Tel daarbij de raadselachtige campagnetactiek op en je begrijpt wel dat de partij van Eendagsvlieg Emile op dezelfde score uitkwam als twee jaar geleden. Destijds was het een prachtig resultaat na de moeilijke periode na Agnes Kant, nu konden er weinig mensen om lachen. Nou ja, behalve Bernard Wientjes dan.

Ook bij de VVD kwam de campagne pas laat op gang. De zomer kwam dit jaar pas laat en het strand was aanlokkelijk. Mark Rutte liet het eerste debat schieten, net als Roemer en Wilders, waarmee hij Diederik Samsom vrij baan gaf om indrukwekkend op te rukken. Bij het eerste debat reed Rutte Roemer flink in de wielen, waardoor laatstgenoemde kreupel naar de eindstreep van 12 september strompelde, ondertussen de ene na de andere virtuele zetel verliezend. Die zetels gingen vrijwel uitsluitend naar de PvdA, dat op sterven na dood leek, maar opeens de enige uitdager van de VVD werd.

Hoewel Rutte zich heel wat leugentjes permitteerde, waarmee hij het overigens niet veel slechter deed dan de halve waarheden die de andere lijsttrekkers verkondigden, wist hij zich wel staande te houden. Aangezien de PvdA en de VVD een soort Molotov-Ribbentroppact hadden gesloten, bleef de VVD zijn pijlen vooral richten op de SP. Voor de bühne deelden de PvdA en VVD nog wel speldenprikjes naar elkaar uit, waar ze uiteindelijk allebei van profiteerden: in de nek-aan-nekrace zogen ze massaal zwevende kiezers en strategische stemmers op, waardoor ze, en dat is het laatste decennium tamelijk uniek, een tweepartijenkabinet kunnen formeren.

Verliezers waren er ook. Veel verliezers. Grootste verliezer was Gekke Geert. De grote geblondeerde leider was tot tranen geroerd na de desastreuze verkiezingsuitslag, wat in Europa met gejuich werd ontvangen. Hij realiseerde zich nu pas goed wat hij op 21 april van dit jaar uit handen had gegeven. Gegokt en verloren: de PVV zal komend jaar in dezelfde positie verkeren als de PvdA, GroenLinks en D66 in 2010: weg uit de macht en bespot door heel het land. Kennelijk verloor de PVV veel strategische stemmen aan de VVD, of anders aan de 50-pluspartij, dat zijn AOW-standpunt niet zonder slag of stoot zal opgeven. Bij deze verkiezingen waren de meeste stemhokjes niet uitgerust met gordijnen, waardoor er van een "gordijnbonus" geen sprake was. Integendeel.

Dat het CDA zou verliezen, stond van tevoren al vast. De partij is eindelijk afgeweken van zijn heilloze en veel te rechtse koers die onder Balkenende en het hoogst onbetrouwbare sujet Verhagen was ingezet. Helaas is er heel veel tijd nodig om de reputatieschade te repareren en het vertrouwen te herstellen. De vraag is of Saaie Sybrand de juiste persoon is om de kiezers enthousiast te maken voor het CDA. In de campagne kwam hij niet verder dan wat gestotter en flauwe ingestudeerde grapjes. De kiezers reageerden ook lauw, hoewel verdere verliezen uitbleven. Het CDA kan weer naar boven kijken en dat is ook wat waard.

Een triest verhaal is GroenLinks, dat in ieder geval zes van haar tien zetels verloor. De partij heeft straks meer zetels in de Eerste Kamer dan in de Tweede Kamer. Sinds Juicy Jolande aan het roer staat, is de partij van het ene schandaal in het andere gerold. Het begon allemaal met de steun aan de missie in Afghanistan die voor verdeeldheid in de fractie zorgde. De interne frictie liep op en uiteindelijk kwam het na het slecht ontvangen Koendoez-akkoord zelfs tot een gevecht om het lijsttrekkerschap tussen Tofik Dibi en Jolande Sap. Natuurlijk won Sap, maar door de nadrukkelijke motie van wantrouwen uit de partij ging ze de campagne in met een baksteen onder het gaspedaal en de handrem strak aangetrokken. Dat de partij in de peilingen als een baksteen omlaag viel en niet, zoals de kiezers, op een enigszins redelijk niveau bleef zweven, was dan ook niet gek te noemen. Door de felle tweestrijd tussen de PvdA en VVD kreeg de partij ook geen kans meer om nog aan schadebeperking te doen.

In al het geweld zouden we bijna nog de bescheiden winst van de D66 vergeten. Hoewel Kereltje Pechtold het in de debatten erg goed deed, leverde het zijn partij weinig op. Kennelijk scoor je tegenwoordig niet heel goed met uitgesproken pro-Europastandpunten. Aan de andere kant snoepte de VVD ze bij het sluiten van de markt ook weinig zetels af.

Ook de 50-pluspartij behoort tot de winnaars, ze komen uit het niets op drie zetels uit. De partij heeft een demografische goudmijn in handen en nu ze hun kunstgebitgeklapper ook in de Tweede Kamer kunnen laten horen, zit het met hun toekomst wel goed. Verder bleef de Partij voor de Dieren op twee zetels steken, zoals altijd. Bejaarden worden dus belangrijker gevonden dan slachtvee.

Een gemengd beeld bij de kleine Christelijke partijen: de ChristenUnie raakt maar niet uit het slob: ze leverden een zetel in, terwijl de SGP om de een of andere reden een zetel won. Al met al kalfde de aanhang van de Christelijke partijen deze verkiezingen flink af: ze halen in totaal nog niet eens het bedrag dat het CDA bij de afgelopen (desastreuze) verkiezingen had.

Ondertussen ziet het ernaar uit dat de VVD de grootste partij wordt. Het wordt dus nog eens vier en een half jaar rechts gegrom. Toch is er plaats voor optimisme: de mogelijkheden van de VVD om een rechts kabinet te formeren zijn veel beperkter dan twee jaar geleden. De Mozart uit Venlo heeft zijn krediet verspeeld en zelfs het CDA lijkt te mikken op een centrumkabinet, voor zover ze nog aan het pluche mogen blijven plakken. Kortom: geen Samsom, maar hopelijk een sterk middenkabinet voor heel Nederland. Wel zal Mark Rutte premier blijven. Dat is gezien zijn dubieuze staat van dienst in Europa wel jammer. Zijn collega-regeringsleiders kunnen zijn bloed wel drinken.

De lachende derde

Luis wint in Ferrari-land

Hoewel de tweede seizoenshelft van de Formule 1 pas iets meer dan een week geleden begonnen is, is nu al niets meer hetzelfde. Zo kwam er een wreed einde aan de imposante reeks puntenfinishes van klassementsleider Alonso, die vorige week in de eerste bocht uit de race gekegeld werd. De crash had zijn sporen achtergelaten: veroorzaker Grosjean hoefde niet naar Italië af te reizen. Hij kon thuis toekijken hoe zijn vervanger Jerome d'Ambrosio het ervan afbracht. Van Alonso's plannetjes om voor het eigen Ferrari-publiek terug te slaan, kwam aanvankelijk weinig terecht: zijn weekend werd al snel ontsierd door allerhande mankementen aan zijn bolide.

Thuisvoordeel

Op het hogesnelheidscircuit van Monza liggen de krachtsverhoudingen iets anders dan normaal: de Ferrari's komen voor eigen publiek goed uit de verf, net als de McLarens. De Mercedes zijn met hun hoge topsnelheid eveneens geknipt voor het circuit, dit in tegenstelling tot de Red Bulls en Renaults, die zich geen moment in de strijd om de hoogste posities kunnen mengen.

Pechreeks van Alonso

De kwalificatie lijkt te gaan uitmonden in een duel tussen de McLaren-coureurs en Alonso, maar in de beslissende sessie gaat het mis voor de Spanjaard, die een probleem krijgt met zijn antirollbar en niet verder komt dan een tiende tijd. Massa wordt net door de McLarens verslagen, die de eerste startrij innemen. Ditmaal is Luis de snelste, maar erg blij is hij er niet mee. De geruchten gaan dat hij bij het team van Mercedes heeft getekend, net op het moment dat McLaren een winnende auto heeft. De Mercedes-motoren doen het in ieder geval erg goed, met vijf wagens bij de eerste zeven: de Mercedes zijn vierde (Shoeface) en zesde (Rosberg) op de grid, terwijl DRS'ta in zijn Force India negende is na een gridstraf van vijf plaatsen vanwege een versnellingsbakwissel. Fattle is met zijn vijfde plaats de tweede niet-Mercedes-motor en houdt de schade daarmee beperkt.

Massa naar de leiding

Zonder Schrootjean verloopt de start opmerkelijk soepel. Er worden geen brokken gemaakt en iedereen komt zonder het circuit af te snijden de eerste chicane door. Ondertussen is Massa door een goede start langs Button gegaan. Hij zet zijn bolide zelfs nog naast die van Luis, maar zit aan de buitenkant en haakt af. In de subtop zijn Räikkönen en Alonso naar voren gekomen, terwijl Rosberg en Webber zijn teruggevallen.

Schumacher-trein

Alonso is al meteen op oorlogspad. Hij passeert nog in de eerste ronde Co Biaggi, om meteen daarna Räikkönen in te halen. De Spanjaard ligt alweer zesde. Voor hem zit Fattle in de versnellingsbak van Shoeface, die zijn jongere landgenoot niet lang voor kan blijven. Alonso heeft meer moeite met de zevenvoudig wereldkampioen, maar uiteindelijk gaat hij de Mercedes ook voorbij, die steeds meer als een rallywagen begint te rijden.

Ellebogenwerk

In de middenmoot sluipt Pérez omhoog. De Mexicaan is als een van de weinige coureurs gestart op harde banden en hij gaat als een speer. Teamgenoot Co Biaggi, die zich vier plaatsjes beter had gekwalificeerd, wordt al spoedig ingerekend. Ondertussen kan DRS'ta niet overtuigen in de race. Hij heeft handen en voeten nodig om Senna achter zich te houden. Hij dwingt de Williams van zijn tegenstrever zelfs hardhandig op het gras. Webber profiteert.

Stuiterende stier

De eerste uitvaller van de race is Vergne. Bij het aanremmen breekt er iets, waardoor hij op hoge snelheid over de baan tolt en over de kerbstones wordt gelanceerd. De ongelukkige Toro Rosso-rijder klaagt dan ook over pijn in zijn rug.

Bandenstrategie

De Mercedes kiezen als een van de weinige teams voor een tweestopstrategie, een beslissing die was ingegeven door de hoge bandenslijtage van de bolides. Blijkbaar hadden ze geleerd van hun zwakke strategie van vorige week, toen het team te lang vasthield aan een eenstopstrategie, tot het te laat was. Door hun pitstops vallen de Mercedes' terug tot rondom de Caterhams.

Button herstelt McLaren-dominantie

Vooraan is Luis zo'n vijf seconden los van Massa, die Button op zijn staart heeft zitten. De lange Brit gaat de Ferrari buitenom voorbij, waardoor de McLarens weer eerste en tweede liggen. De Braziliaan laat meteen nieuwe banden monteren. Fattle en Alonso stoppen een ronde later en komen nog net in dezelfde volgorde uit de pits, achter Massa. Ze moeten zich nog wel door het verkeer zien te worstelen. Dat hoeven de McLarens niet. Ondanks een trage stop komt Button voor de vechtersbazen de baan op, terwijl Luis zijn voorsprong op zijn teamgenoot alleen maar vergroot door een snelle pitstop.

Eventjes eerste

De koploper is dan Pérez, die als enige nog niet is gestopt. Op versleten banden is hij een prooi voor Luis, die iets na de helft van de race de leiding definitief overneemt. Pérez komt naar de pits en laat de zachtere banden omleggen. Hij valt terug naar de achtste plaats.

Straf

Al snel krijgt hij een plaats in de schoot geworpen: Fattle krijgt een drivethroughpenalty omdat hij Alonso het gras in had gedrukt. Het was dezelfde plek waar hij de Spanjaard vorig jaar had ingehaald en hij wilde natuurlijk niet zelf het slachtoffer worden van die move, maar zijn agressieve verdedigingsmanoeuvre helpt hem dus niet. Tot overmaat van ramp gaat Alonso hem even later ook nog voorbij. Na zijn straf ligt hij vlak achter teamgenoot Webber op de negende plaats.

Dure opgave

Alonso heeft teamgenoot Massa in het vizier. Een teamorder zal de Spanjaard een derde plek opleveren, het maximaal haalbare onder deze omstandigheden. En met de Red Bulls op grote afstand is dat helemaal geen slecht resultaat. En het wordt nog beter voor Ferrari als Button stilvalt. Door een kapotte brandstofpomp ziet hij zijn laatste kansje op de wereldtitel vervliegen. De Ferrari's liggen nu tweede en derde.

Pérez' slotoffensief

Achter hen ontdoet Pérez zich na een heftig gevecht van Räikkönen. Hij is de snelste man op de baan en eenmaal verlost van de Renault nadert hij de Ferrari's met rasse schreden. Massa heeft zijn tweede plek inmiddels rustig overgedragen aan Alonso en moet vervolgens zijn meerdere erkennen in Pérez. Die gaat even later ook voorbij Alonso en bezorgt het team van McLaren in de slotfase nog de nodige zweetdruppels. Uiteindelijk houdt Luis aan de finish nog geen vijf seconden over op de bloedsnelle Sauber. Alonso en Massa worden derde en vierde, voor Räikkönen, Shoeface, Rosberg, DRS'ta, Co Biaggi en Senna.

Drama

Bij Red Bull gaat het in de slotfase helemaal mis: eerst valt Fattle uit, wat het team al had zien aankomen, vervolgens spint Webber op hoge snelheid en geeft op omdat verder rijden weinig zin heeft: de banden zijn naar de knoppen en de punten zijn uit zicht geraakt. Zo houdt Red Bull helemaal niks over aan hun rampweekend.

Alonso: de lachende derde

De pech van Red Bull is het geluk van Alonso. Hoewel hij veel liever had gewonnen voor eigen publiek, was een derde plek helemaal zo slecht nog niet: Alonso's voorsprong in het WK liep op van 24 punten op Fattle naar 37 op Luis. In al dit geweld zou de prestatie van Pérez nog bijna onderbelicht blijven. Wat een geweldige prestatie leverde hij door vanaf de twaalfde plaats naar voren te stormen en daarbij zijn banden te ontzien. Het was alweer zijn derde podium van het seizoen en daarmee zaagt hij flink aan de stoelpoten van Felipe Massa, die overigens opnieuw een puike race reed. Ook voor Luis dreigt een vertrek bij een topteam, al heeft hij de keuze zelf gemaakt. Wel is hij nu de voornaamste uitdager geworden van Alonso. Zou hij zichzelf voor volgend jaar buitenspel zetten bij Mercedes? Dan is Alonso echt de lachende derde.

Vierde ronde Eredivisie

Het Nederlands voetbal beleeft een zware periode. Na de afgang van Oranje op het EK en de gevoelige nederlaag waarmee bondscoach Van Gaal begon tegen België, liet het clubvoetbal het ook goed afweten. Vorig seizoen waren de resultaten nog ongeloofwaardig goed: AZ bereikte de kwartfinale van de Europa League, terwijl PSV en Twente in de achtste finales strandden. Alleen de grootmachten Spanje, Engeland en Duitsland deden het beter dan Nederland.

Die prestatie zal dit jaar niet worden herhaald: nog voordat het toernooi echt gaat beginnen, zijn vier van de zeven ploegen uitgeschakeld. Geluk met de loting was er ook niet: zo ontmoette Vitesse in de derde voorronde de Russische rijkeluisclub Anzji van onze alomtegenwoordige foute man Guus Hiddink, dat vervolgens via AZ de Europa League instroomde. De Alkmaarders werden bovendien op eigen veld met 0-5 vernederd. Feijenoord liet zich vrij eenvoudig aftroeven door Sparta Praag, maar het bontst maakte Heerenveen het door twee keer van het onbekende Molde FK te verliezen.

Dat deed PSV een stuk beter tegen een onbekende tegenstander. In het ontiegelijk zwakke Zeta Goloebowtsi hadden ze een ideale tegenstander om het zelfvertrouwen op te krikken: het werd over twee duels 14-0 in het voordeel van de Eindhovenaren. Verder redde Twente het net tegen Boersaspor: na een 3-1-nederlaag in Turkije wisten de Tukkers de schade pas in de verlenging te repareren: ze wonnen met 4-1 en spelen dus in ieder geval tot de winterstop Europees voetbal. Voor landskampioen Ajax, dat in de Champions League speelt, zal het Europese optreden zich waarschijnlijk tot zes partijen beperken: ze werden voor de zoveelste keer aan Real Madrid gekoppeld en kregen er in Manchester City en Boroessia Dortmoend nog twee landskampioenen bij. De vette jaren voor het Nederlands voetbal zijn voorbij.

Maaskant scoort eindelijk

Dus moest de eigen competitie troost bieden. De vierde competitieronde werd in het eerste weekend van september afgewerkt. Op vrijdag 31 augustus wachtte het geplaagde FC Groningen een heet avondje in Den Haag. De Trots van het Noorden is dit jaar in zwaar weer en dat kostte trainer Pieter Huistra aan het eind van het vorige seizoen zijn baan. De nieuwe coach, Robert Maaskant, onderscheidde zich vooral met zijn uitspraken. De recentelijk aangekochte verdediger Emil Johansson durft in ieder geval nooit meer een mannetje te laten lopen. Qua resultaten leek de trainerswissel weinig uit te maken: na drie duels had Groningen slechts een punt verzameld, maar tegen het nog ongeslagen ADO werd het puntentotaal plotseling verviervoudigd.

Utrecht geen haar beter

Een uniek moment in de samenvatting van NAC – Utrecht: de verslaggever gebruikte de woorden “Utrecht” en “sterker” in een zin en er stond niet eens een ontkenning tussen. De Domstedelingen kwamen snel op achterstand, maar namen vervolgens het initiatief over. Ze kwamen echter niet verder dan de gelijkmaker van Kernt. Zodoende kon het geplaagde NAC ontsnappen naar de tweede remise van het seizoen, terwijl Utrecht in de middenmoot bleef steken.

Heracles stunt

Heracles pakte verrassend een punt bij het nog ongeslagen RKC. Dat was vooral te danken aan het snelle openingsdoelpunt: al binnen een minuut had de ploeg uit Almelo zijn gebruikelijke tegentreffer gescoord. RKC wist pas tegen het eind van de eerste helft iets terug te doen, maar kwam niet verder dan dat. Desondanks blijft de Waalwijkse ploeg in de subtop meedraaien, terwijl Heracles in de achterhoede bivakkeert met twee punten.

Rust voor de kool

Willem II bleef op twee punten staan na een nederlaag tegen het eveneens laag geklasseerde Roda. In de eerste helft misten de Tilburgers een paar mooie kansen en kregen daarvoor de rekening gepresenteerd: nadat Roda met een frommeldoelpunt de score opende, liep alles bij Willem II in het honderd en moesten ze in de slotfase nog twee tegentreffers en een rode kaart incasseren. Het was voor het kwakkelende Roda, dat pas een punt had, een broodnodige overwinning.

NEC speelt PEC-man

De Nijmeegse Eendrachtcombinatie ging op bezoek in Zwolle. Beide ploegen hadden hun punten op vreemde bodem gepakt, dus had Zwolle de pech dat ze thuis speelden. Voor NEC was het uitduel in ieder geval een welkome afwisseling na de harde thuisnederlagen tegen Ajax en Twente. PEC Zwolle werd genect door twee strafschoppen en twee rode kaarten, waardoor NEC binnen een uur uitliep naar 0-4. Juist op het moment dat er een grote afslachting dreigde, hield NEC in en stokte de score. Desondanks werden de spelers van Zwolle door de eigen aanhang met pec en veren het stadion uitgejaagd.

Feijenoord: terug naar waar het hoort?

Op zondag vonden dan de echte topwedstrijden plaats. In Arnhem stonden twee teams tegenover elkaar die zich volledig op de eigen Mickey Mouse-competitie kunnen richten: Vitesse en Feijenoord. De nummer twee van vorig jaar liep in de laatste minuut tegen een nederlaag aan tegen de kampioen van 2013, die zich had versterkt met Tattoo-Theo. Volgens trainer Ronald Koeman miste zijn team “toch een stukje rust voor de kool”. Matchwinner Bony kon de woorden van de verslaggever (“zje panse se uun buut uniek”) slechts beamen.

Koploper mazzelt

Bijna identiek verliep de wedstrijd van koploper FC Twente tegen staartploeg VVV. De Tukkers speelden fer onder hun niveau, waardoor de Limburgers feruit de beste kansen kregen. Het enige wat ze misten was een stukje rust voor de kool en dat brak ze in de laatste minuut lelijk op: dankzij een discutabele strafschop kwam het vermoeide Twente alsnog met de schrik vrij en is het nog de enige ploeg zonder puntverlies in de competitie. Maar wat ging het moeizaam. De concurrentie hoeft zich nog geen zorgen te maken.

Kampioen blundert

Het spel van Ajax zal ook weinig ploegen schrik aanjagen. De steen en been klagende Marco van Basten sleepte met het tandeloze Heerenveen tegen zijn oude werkgever een gelijkspel uit het vuur. Een gemiste penalty, een tot doelpunt gepromoveerde terugspeelbal, een doelpuntenmaker die van het veld werd gestuurd: het publiek was de winnaar in het foutenfestijn dat in 2-2 eindigde. Hoewel Frank de Boer niet tevreden was met het behaalde gelijkspel, wist hij diep in zijn hart dat het nog veel erger had kunnen aflopen. Voor Heerenveen, dat zijn volledige voorhoede had verkocht, was het punt een opsteker na de roemloze Europese aftocht.

PSV: 33 voor, 7 tegen

Ook AZ zit in de hoek waar de klappen vallen. De Alkmaarse ploeg begon goed aan de competitie, maar na de afgang tegen Anzji werd opnieuw met dikke cijfers verloren: in Eindhoven kreeg het met 5-1 klop. Een vroege rode kaart voor AZ-verdediger Reijnen was hier debet aan. De ploeg van Dick Advocaat is na een slechte competitiestart daarentegen als een van de weinige ploegen in de winning mood. De doelpunten blijven maar als rijpe appeltjes uit de boom vallen. Inclusief de Johan Cruijff-Schaal en de voorronde van de Europa-League staat de teller al op 33 doelpunten in zeven duels.

Stand

Na vier competitieronden zijn er verrassend veel remises gespeeld: 13 van de 36 duels eindigden in een puntendeling. De ploegen zijn dus goed aan elkaar gewaagd en dat heeft voor een fraaie stand geleid, waarin alle puntentotalen van een tot en met tien voorkomen. Twente is de eenzame koploper met twaalf punten, gevolgd door Vitesse. Onderin treffen we VVV aan. Aankomend weekend is er even geen clubvoetbal, omdat Oranje aan reputatieherstel wil gaan doen in de WK-kwalificatiereeks: vrijdag wordt Turkije ontvangen en volgende week dinsdag is het elftal te gast in Hongarije. Als dat maar goed gaat.

Alonso's pech breekt titelstrijd open

Button wint met overmacht in België

De Formule 1 is weer uit zijn zomerslaap ontwaakt. Dit weekend werd er op Spa-Francorchamps afgetrapt voor de tweede helft van het seizoen, die uit negen zware races zal bestaan. Klassementsleider was Alonso. Vriend en vijand zijn het erover eens dat de Ferrari-coureur tot dusver veruit de beste indruk had achtergelaten, getuige zijn niet onaanzienlijke voorsprong in zijn matige bolide. De concurrentie was veel wisselvalliger: Webber, ooit het toonbeeld van consistentie, kwam de laatste races niet uit de verf. Teamgenoot Fattle heeft niet zijn gelukkigste seizoen en zit slecht in zijn vel. Räikkönen is vaak snel, maar slaagt er niet in races te winnen. En Luis dan? Die won de laatste race voor de zomerstop en nam dus wat momentum mee, dus misschien kon hij nog uitgroeien tot de voornaamste uitdager van Alonso, zeker als hij de steun kreeg van teamgenoot Button. Van hem werd niets meer verwacht, zo ver stond hij achter in het kampioenschap.

Dat de lange Brit daar zelf anders over dacht, bleek al snel. In de droge kwalificatiesessie zet hij overtuigend de snelste tijd neer. Voor Sauber is de kwalificatie een feest: Co Biaggi start als tweede, Pérez als vierde. Op zondagmiddag is die feestelijke stemming al snel vergaan. Op de startopstelling begint Co Biaggi's auto onheilspellend te roken: de remmen raken oververhit. Misschien is dat de verklaring voor zijn slechte start. Vanaf de zesde plaats maakt Pastoor overduidelijk een jumpstart en rukt op naar de derde plek, achter Button en Räikkönen, als het nog voor de eerste bocht helemaal misgaat. Grosjean zwalkt plotseling de baan over en rijdt Luis klem. Nog voordat Diederik Samsom er een opmerking over kan maken, klapt de McLaren op de Renault en nemen ze Alonso en Pérez mee. Wonder boven wonder kan Co Biaggi nog doorrijden en is er niemand gewond geraakt.

De stand is behoorlijk door elkaar gehusseld als de safetycar de baan op komt. De Force India's liggen keurig derde en vierde, voor Shoeface, die vanaf de dertiende plek was gestart. De Red Bulls zijn in de chaos van de eerste bocht nog tot achter de Toro Rosso's teruggevallen. Ondertussen melden Co Biaggi en Pastoor zich bij hun team om de schade bij de start te repareren. Voor laatstgenoemde zit de race er direct na de herstart alweer op, na een zoveelste botsing.

Vooraan loopt Button meteen hard weg bij Räikkönen, die geen goed tempo rijdt en zelfs door Hülkenberg wordt gepasseerd. Minder vergaat het de tweede Force India: DRS'ta wordt op topsnelheid door Shoeface ingehaald. De Red Bulls hebben moeite om zich naar voren te knokken. Webber komt vanwege zijn lage topsnelheid maar niet voorbij Senna. Gek genoeg lukt dat Fattle, die zijn teammaatje hardhandig passeert, even later wel. Terwijl Webber samen met de steeds verder terugvallende Räikkönen nieuwe banden laat omleggen, rukt Fattle steeds verder op. Met de pitstops in aantocht nadert hij Shoeface, die dan tweede ligt. Button leidt soeverein.

De koplopers besluiten pas laat te stoppen. Wel is het duidelijk dat Fattles banden in betere conditie verkeren dan die van Shoeface. Juist op het moment dat Shoeface wordt ingehaald, gaat hij naar de pits en snijdt hij Fattle af. Fattle kan er nog net langs, rijdt nog een paar rondjes door en komt na zijn stop voor Shoeface op de baan.

Na de eerste serie pitstops ligt Button eerste, ver voor Räikkönen, Hülkenberg, Webber en Massa, die in tegenstelling tot hem nog een tweede keer banden zullen wisselen. Fattle ligt zesde en hoeft ook niet meer naar de pits. Op nieuwe banden passeert hij Massa en hengelt hij Webber binnen, om na de tweede serie pitstops op te rukken naar de tweede plaats.

Achter hem ontstaat een leuk gevecht tussen Shoeface, die maar één pitstop wenst te maken, en Räikkönen. De Fin is duidelijk sneller, maar hij komt de Duitser op het rechte stuk maar niet voorbij. Een gedurfde inhaalactie achterop het circuit wordt een paar bochten later weer ongedaan gemaakt door een DRS-induced overtake. Räikkönen beseft dat er meer voor nodig is om de ereburger van Spa in te halen. Hij verzamelt al zijn moed en zet zijn wagen er in de buitenbocht van de Eau Rouge naast. Shoeface moet van het gas en is gezien. Vervolgens haalt Hülkenberg hem in en besluit Mercedes dat de conservatieve bandentactiek niet goed heeft uitgepakt: Shoeface en Rosberg krijgen met nog tien ronden te gaan nieuwe banden. Shoeface valt terug naar de zevende plaats, waar hij, ondanks het gemis van zijn zesde versnelling, ook tot aan de finish blijft rijden. Rosberg, die het hele weekend al niet uit de verf kwam, valt terug tot buiten de punten.

Eenmaal verlost van Shoeface kan Räikkönen nog jacht maken op de tweede plek van Fattle, maar de Fin heeft KERS-problemen en vormt geen bedreiging meer. Bij Webber lukt weinig: door een verkeerd getimede pitstop ligt hij nog steeds achter de briljant rijdende Hülkenberg (de twee kwamen in dezelfde ronde naar de pits) en wordt hij tot overmaat van ramp ook gepasseerd door Massa, die uit het niets naar een vijfde plaats rijdt.

Achter Shoeface is er nog een leuk gevecht om de achtste plaats, waar de Toro Rosso's Senna aan de tand voelen. De Braziliaan heeft in de slotfase geen banden meer over en kan zodoende een puntenfinish op zijn buik schrijven, al heeft hij nog wel de eer om na zijn late pitstop de snelste raceronde te rijden. Uiteindelijk finisht Vergne als achtste en Ricciardo als negende, waarmee de debutanten voor het eerst in maanden weer punten scoorden voor het geplaagde Toro Rosso. DRS'ta pakt het laatste punt, voor Rosberg en Senna. Een gebroken Co Biaggi komt als laatste binnen van de gevestigde orde, maar nog wel ruim voor de achterhoedebakken. Bij Caterham was de stemming bedrukt: de groene bolides werden zelfs door de Toro Rosso's op een ronde gezet en dat doet pijn. Petjerov doet het nog naar behoren met een veertiende plaats, maar Co Valainen zal vanavond heel slecht slapen: na twee domme uitglijders kon hij de HRT van De la Rosa nog net verslaan, maar eindigde hij achter de Virgins, die het in de slotfase behoorlijk met elkaar aan de stok hadden. Uiteindelijk versloeg Glock zijn onervaren teammaat.

Ogenschijnlijk zonder moeite wint Button de Grote Prijs van België. Fattle wordt knap tweede, een resultaat waar hij na zijn tiende startplaats waarschijnlijk geen rekening had gehouden. Räikkönen bleef in de race verrassend ver verwijderd van de zege. In dat opzicht kon hij nog best tevreden zijn met de derde plek, maar de vraag blijft wanneer hij nou eindelijk een keer gaat winnen. Al met al was Fattle de winnaar van het weekend: door Alonso's misfortuin liep hij achttien punten in op de Spanjaard. Het verschil tussen hem en Alonso is nu teruggebracht tot 24 WK-punten, minder dan een Grand Prix-zege. Webber en Räikkönen liggen slechts acht en negen punten achter Fattle en zijn ook nog kanshebber. Zelfs het McLaren-duo, dat de laatste races won, is niet gezien. De titelstrijd is dus weer helemaal opengebroken, met dank aan Grosjean.