BSG bindt Messemaker eenvoudig aan de zegekar

Ooit eens in Gouda geweest? Misschien ooit eens om kaas te proeven? Voor BSG was het in ieder geval de eerste keer in heel lange tijd dat er een schaakwedstrijd in Gouda afgewerkt moest worden. Dat zorgde meteen al voor problemen, want hoewel de treinreis prima verliep, werd de speelzaal niet meteen gevonden. Een stevige wandeltocht langs de sloten en over de bruggen eindigde aanvankelijk op een industrieterrein. Een kwestie van te vroeg afslaan. Daarna werd Denksportcentrum De Hoog wel gevonden, maar niet voordat we onder een viaduct twee busjes met sneue waakhonden passeerden, die door hun trainers nog net toom gehouden konden worden. Een lekkere binnenkomer. In de speelzaal was er van de honden, die volgens Aert Both vals gemaakt werden, gelukkig niks te horen.

Tegen het jonge team van het alweer 169-jarige Messemaker was het 105-jarige BSG zeker niet op volle oorlogsterkte. Voor de tweede keer op rij drukte Bobbin zijn snor, terwijl Ewood ook verstek moest laten gaan. Het betekende dat teamleider Edwin Baart maar aan het laatste bord plaatsnam. Messemaker was wel op volle oorlogssterkte en kleunde er meteen ook vol in.

Dat gebeurde vooral aan het achtste bord, waar Peter Ypma, de jeugdige teamleider van de thuisclub, vanuit een raar flankspelletje met vuur ging spelen. Ton raakte in zijn element en stuurde wat stukken op wits koning af. Hij offerde een paard op h2 voor een onweerstaanbare aanval. Uiteindelijk werd de witte koning op f3 matgezet. Het zag er allemaal erg goed uit en het woord spektakelprijs werd veelvuldig in de mond genomen.

Even daarvoor had Frank al wat geruislozer gewonnen van de doorgaans solide Wim Heemskerk, zodat BSG al gauw een lekkere voorsprong had te pakken. Daar kwamen ook nog twee punten tegen de familie Evengroen bij. Large speelde tegen de vader, die, zoals de meeste spelers, tegen een Pirc in het mes liep. Het Apenhoofd speelde tegen de zoon, die zich geen raad wist met de opening en de hele middag tegen een onplezierige stelling zat aan te kijken.

Ondertussen waren er ook wat remises gevallen. Aan het eerste bord kwam Robert niet verder dan een puntendeling tegen Peter Scheeren en daar was hij niet echt blij mee, omdat hij de opening beter kende. Op een cruciaal moment wist hij echter ook niet meer wat hij moest doen, waardoor hij zijn voordeeltje weer verloor. Ook FM Henk was een beetje teleurgesteld over zijn remise tegen mede-NK-ganger Gert-Jan Ludden. Na een paar onnauwkeurigheden in de opening moest hij het maar remise zien te houden. Ook Alexander had zich meer voorgesteld van zijn witpartij. Het zag er na de opening goed voor hem uit tegen Erik Hennink. Die kwam echter op het idee zijn wat verdwaalde loper in te ruilen voor een aantal pionnetjes, waarna hij ineens best veel compensatie had. Tot slot eindigde frivool tegen ernstig, ofwel Liam Vrolijk – Li Riemersma, ook in remise.

Het betekende dat de punten dik in de tas waren. De vraag was of het 6½-3½ of 7-3 zou worden. Aan het laatste bord vocht Edwin tot aan de laatste snik om een toreneindspel met een pion minder remise te houden tegen Gen van Beffen, maar hij moest na een lange middag toch nog de koning omleggen. Als laatste was topscorer Thomas nog bezig een eindspel met een pion meer te winnen. Hij deed wat listige zetjes met zijn paard en prompt zat er een truc in die naar een gewonnen toreneindspel afwikkelde. Tegenstander Ed Roering werd alsmaar verder weggedrukt en gaf dus maar op.

Zodoende won BSG met maar liefst 7-3 in Gouda. De terugreis had desondanks een enorme gevoelslengte doordat die stoptreinen tegenwoordig totaal niet op elkaar aansluiten. Alleen al het stukje van Utrecht Centraal naar Naarden-Bussum duurde een uur en een kwartier. Het valt daarom te hopen dat BSG volgend jaar weer clubs als Groningen en Voerendaal treft. Om dat te verwezenlijken, moet medekoploper De Toren na de winterstop verslagen worden.

Uitslagen:

Messemaker 1847 Gouda (2210) – BSG (2268)
1. P Scheeren m (2417) – R Ris m (2420) ½-½
2. E Roering (2180) – T Willemze m (2417) 0-1
3. W Heemskerk f (2235) – F Erwich f (2354) 0-1
4. L Vrolijk (2295) – L Riemersma m (2442) ½-½
5. E Hennink (2147) – A van Beek m (2242) ½-½
6. J Evengroen (2114) – L Ootes m (2391) 0-1
7. GJ Ludden (2201) – H van der Poel f (2190) ½-½
8. P Ypma (2222) – T van der Heijden (2306) 0-1
9. HJ Evengroen (2199) – J de Groote (2204) 0-1
10. B van Geffen (2092) – E Baart (1710) 1-0

Het opmerkelijkste nieuws van de dag kwam uit Haarlem, waar BSG 2 het tweede team plaatselijke witte paard met maar liefst 6½-1½ oprolde. Zodoende handhaafde het eerste achttal zich, ondanks de personeelsproblemen, netjes in de subtop van klasse 3D. Na de winterstop mogen de invallers zien af te rekenen met het ongenaakbare LSG 2.

Van alles en nog wat

De afgelopen tijd was een best drukke tijd. Wat daarbij niet hielp, was dat ik ook nog een flinke verkoudheid of zelfs een griepje te pakken kreeg. Stomme seksistische virussen ook! Het gedonder begon in het weekend nadat ik terugkwam van Barcelona en hoewel het nu veel beter met me gaat, heb ik zo nu en dan nog flinke hoestaanvallen.

Goed, beter, uit de kunst

Gelukkig waren er ook nog leuke dingen. Afgelopen dinsdag hadden we het jaarlijkse kerstdiner van onze afdeling. Het was de afronding van mijn eerste jaar in de feestcommissie. Een jaar waarin ik, samen met mijn altijd vrolijke collega en kamergenote Jamie, een hoop verjaardagsvieringen heb mogen organiseren. Het kerstdiner was uiteindelijk een behoorlijk succes, ondanks dat de opkomst wat tegenviel. Het restaurant was makkelijk te vinden, het eten was goed en desondanks waren we niet over ons budget gegaan. Het zal moeilijk worden om die prestatie volgend jaar te overtreffen.

Kut, kutter, kutst

Afgelopen week ging ook de nieuwe dienstregeling van de NS in. Triomfantelijk werd aangekondigd dat er voor iedereen wel wat zou veranderen. Dat is mooi, dacht ik. Er zou vast eindelijk een keer iets gedaan worden aan die zeven minuten overstaptijd op Weesp. Dat was mogelijk: volgens een collega met NS-achtergrond kunnen de treinen tegenwoordig door betere seinen dichter achter elkaar rijden, zodat die trage stoptreinen minder lang op de intercity’s hoeven te wachten. Ik was dan ook teleurgesteld toen ik zag dat er in mijn situatie weinig veranderde: de trein die ik normaal altijd nam, zou nu een minuutje eerder vertrekken en om hetzelfde moment aankomen. Conclusie: nu wacht de trein in Weesp acht in plaats van zeven minuten op de passerende intercity’s… Wat er nog meer kut aan is: de treinen die eerst rechtstreeks naar Schiphol reden, rijden nu rechtstreeks naar Amsterdam Centraal en omgekeerd. Lekker verwarrend! Spoor 2 op Naarden-Bussum wordt niet meer gebruikt. Daar kwam ik ook pas achter toen ik mijn trein aan de overkant van het spoor aan zag rijden. Mijn excuus: de monitor op het tweede perron stond op zwart! Verder rijden er ’s avonds minder treinen van en naar Naarden-Bussum. Stond ik ineens bijna een half uur op Amsterdam Zuid langzaam te bevriezen omdat ik de trein net had gemist. Tijdens de clubavond van afgelopen maandag zat iedereen uit Amsterdam op hete kolen omdat de laatste trein naar Amsterdam ineens een stuk eerder vertrok dan anders. Als er ooit een goede reden was om je rijbewijs te halen, dan is het die nieuwe dienstregeling wel.

De afgelopen weken stonden ook in het teken van het WK Dammen. De tweestrijd werd uitgevochten door Roel Boomstra en de piepjonge Jan Groenendijk. Boomstra won de match met opvallend gemak. Als niet-dammer wilde ik het evenement graag volgen (ik ben totaal niet chauvinistisch hoor), maar dat was moeilijker dan gedacht. Die sukkels promoten hun sport ook niet. Toch kon ik de partijen uiteindelijk nog wel volgen, wat er voor mij als een niet-dammende schaker best interessant uitziet. Heel moeilijk lijkt het spel me niet, maar de moeilijkheid zit ‘m erin dat je altijd moet slaan als je kunt. Met schaken heb je tenminste nog de keus om dat niet te doen. Erg professioneel vind ik de weergave van de dampartijen niet. De partijen worden live geanalyseerd door twee engines met zo te zien een enorm horizonprobleem. Jammer dat je voor de computerevaluaties weer naar een ander tabblad moet gaan, zodat het alsnog lastig te achterhalen is wat nou precies het beslissende moment was. Het dammen kan in dat opzicht een voorbeeld nemen aan het schaken, waarbij de partijen en analyses veel toegankelijker zijn.

Wim Danckaert in Spa-reclame als Veselin Topalov. Tekst: Pascal Losekoot.

Nu ik dat zeg: in Londen hebben ze in dat opzicht ook nog heel wat te leren. Een leuk toernooi moet het zijn, met veel besliste partijen en Topalov als kop van Jut, wat ‘ie de laatste tijd overigens wel vaak is. Alleen jammer dat het hoofdtoernooi helemaal wordt ondergesneeuwd door de bij-evenementen. Dagverslagen worden in onooglijke pdf-bestanden aangeleverd en gaan nergens over. Zonde, want ik had bijvoorbeeld wel wat willen lezen over wat er met Topalov aan de hand is. Die analyses van de remisepartijen van Drawnish Giri komen me zo langzamerhand wel de neus uit.

Nou ja, dit moest ik even kwijt. Morgen ga ik weer knallen in de KNSB-competitie!

Ik laat maar weer eens wat van me horen...

Wat een dag, wat een dag. Wat een nieuws. Er lijkt maar geen einde aan te komen. Een geliefd striptekenaar en een kok die overlijden, een Kok die wordt doodgeschoten. Geertje Wilders die schuldig werd bevonden en werd veroordeeld tot een berg gratis publiciteit. 15 maart kan niet vroeg genoeg komen voor de Grote Geblondeerde Calimero. GroenLinkse taferelen bij de Partij van de Arbeid, waar de toekomst er erg somber uitziet nu Lodewijk Asscher na een even flauw als zinloos lijsttrekkergevecht het boegbeeld van de partij wordt. Op naar de nul zetels! Laat die stronttaarten maar komen. Er was ook sportnieuws: de Champions League krijgt over twee jaar een andere opzet. Het idee is dat de toplanden meer ploegen op het hoogste niveau mogen afvaardigen. Voor de lelijke eendjes als Nederland zal weinig plaats zijn, de bemoedigende optredens van Ajax en AZ ten spijt. De rijken worden alsmaar rijker en de armen alsmaar armer. En dan moet Trump nog geïnstalleerd worden. Je zou er bijna hoofdpijn van krijgen.

Dat is gelukkig bij mij niet het geval, want na een week met mijn gezondheid te hebben gekwakkeld, heb ik het idee dat het nu weer wat beter gaat. Een paar glaasjes sinaasappelsap doen soms wonderen. Nou, dat was het dan weer voor deze keer!

Jong Leiderdorp loopt over oud BSG heen

Terwijl de WK-match tussen Carlsen en Karjakin zijn hoogtepunt nadert, werd alweer de vierde ronde van de KNSB-competitie gespeeld. BSG beleefde een vrij beroerde middag in het eigen Denksportcentrum: BSG 1 boekte een benauwde overwinning op ASV, terwijl BSG 2 kansloos verloor van Leiderdorp.

Na een even gelukkige als goede start van de competitie mocht BSG 2 aantreden tegen het jeugdteam van Leiderdorp. Op papier was het een duel tussen twee middenmoters, maar in de praktijk bleek er weinig van. Ondanks dat de bezoekers met twee invallers speelden, waren ze in de wedstrijd heer en meester.

De eerste tekenen van het naderende onheil waren zichtbaar aan het tweede bord, waar het Apenhoofd, nota bene de jongste speler van BSG 2, kansloos werd weggebeukt door Giel van Rijn. Een lekker begin. Het werd nog leuker toen Ruben zich een bord verderop vercombineerde en ineens een stuk kwijt was. Teamleider Rein had aan het vierde bord nog wel gewonnen, zodat de stand 1-2 was.

Sowieso hadden de Brouwertjes een goede middag, want broer Timon scoorde als invaller voor Bobbin een solide remise. Het bleek een belangrijk halfje voor het eerste, dat rond de tijdnoodfase ineens in de problemen kwam. Large verloor ineens de controle over de partij, terwijl Frank van een kwaliteit in de plus naar een kwaliteit in de min ging, zodat de stand ineens van een comfortabele 3-0 in een krappe 4½-3½ overging.

Het tweede verging het in de tussentijd niet beter. Theo had in de tussentijd verloren van Wim Kentstra, die de hele partij het betere van het spel had en zich kostelijk vermaakte in de analyse.

Aan de onderste borden had zich helemaal een kleine ramp voltrokken. Invaller Bert speelde tegen Kees Hortensius, de vader van de aan het eerste bord spelende Nick Hortensius. Hij kreeg remise aangeboden, moest gezien de stand doorspelen en verloor toen. Kan gebeuren, maar als zoiets gebeurt tegen iemand met bijna 300 elopunten minder, dan is dat wel een beetje gênant.

Tom kwam twee borden hoger ook al niet door de stellingen van een 1600-speler heen en op het tussenliggende bord stond Coen een kwaliteit achter tegen een speler die niet eens in het bezit was van een KNSB-rating.

Aan het hoogste bord speelde Frans een hele vreemde partij tegen de jongere Hortensius. Hij stond wat minder, totdat de witspeler ineens twee pionnen weggaf, waarna hij alsnog vrij moeizaam remise maakte. Als u heeft meegeteld, weet u dat de stand inmiddels 2-5 was en dat de wedstrijd daarmee beslist was. Coen zorgde uiteindelijk voor de eretreffer door met een kwaliteit minder alsnog te winnen. Zo eindigde de wedstrijd die BSG het liefst zo snel mogelijk zou willen vergeten in een enigszins dragelijke 3-5.

Bij BSG 1 was de spanning nog om te snijden. Ton moest tegen Bob Beeke een vervelend eindspel met een pion minder keepen, terwijl Li met man en macht een toreneindspel tegen Tom Bus probeerde te winnen. Ton vond een fraai verdedigend concept en wist remise te maken op basis van een patmotief, dus kon Li de matchpunten binnenhalen. Hij deed echter nog een paar verliespogingen en mocht op het einde zijn handen dichtknijpen met de remise. In ieder geval bleven de matchpunten in Bussum, zodat BSG de andere schaakclub uit Arnhem op doelsaldo voorblijft.

Uitslagen:

BSG (2298) – ASV (2140) 5½-4½
1. R Ris m (2420) – J Vogel f (2170) 1-0
2. L Ootes m (2391) – O Wilgenhof (2198) 0-1
3. T van der Heijden (2306) – B Beeke f (2309) ½-½
4. L Riemersma m (2442) – T Bus (2234) ½-½
5. A van Beek m (2242) – W van Rijn f (2158) 0-1
6. T Willemze m (2417) – E de Vries (2241) 1-0
7. F Erwich f (2354) – L van Tol (2214) 0-1
8. E de Groote (2302) – M Braam (1667) 1-0
9. T Brouwer (1921) – P Boel f (2100) ½-½
10. H van der Poel f (2190) – D Hoogland c (2106) 1-0

BSG 2 (2042) – Leiderdorp (1907) 3-5
1. F Borm m (2165) – N Hortensius (2106) ½-½
2. J de Groote (2204) – G van Rijn (2102) 0-1
3. R Hilhorst (2009) – R Corstjens (2060) 0-1
4. R Brouwer (1991) – I Lucas (1820) 1-0
5. T Slisser (2029) – W Kentstra (1983) 0-1
6. T de Ruiter (1983) – J van der Werf (1672) ½-½
7. C van der Heijden (2058) – F van Maanen (?) 1-0
8. B Kieboom (1895) – K Hortensius (1609) 0-1

Geen barkruk, wel sportief

Vandaag werd in de toren van En Passant het jaarlijkse SGS-Snelschaakkampioenschap voor clubteams gespeeld. De speelzaal was best ruim, er stond geen rij voor de toiletten en zelfs aan de bar was het niet stervensdruk (mogelijk omdat het voor de verandering een keertje niet regende).

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de sportieve prestaties waren niet om over naar huis te schrijven. Na een jaartje in de subgroep te hebben meegespeeld, speelde BSG dit jaar weer in de hoofdgroep mee, de groep waar doorgaans altijd de Bosbomen, Nijboeren en Sadlers de dienst uitmaken. Zo niet deze keer. De sterkste speler in de groep zal Hugo ten Hertog, spelend voor Paul Keres, zijn geweest. Tekenend voor de kracht van de uiteindelijke kampioen was dat USF-webmaster Xander Wemmers pas op het vierde bord was gezet. De echte specialisten ontbraken dit keer echter.

Aanvankelijk deed BSG het helemaal niet verkeerd. Zelfs de thuisclub (met de Veddertjes en De Graaf op de hoogste borden) werd halverwege het toernooi op een gelijkspel gehouden, maar daarna ging het gauw minder. Het Apenhoofd kwam, na een bemoedigend begin op het kopbord, ineens geen barkruk meer voorbij. Sterker nog: de barkrukken gingen hem voorbij. Pas in de finale waren er tekenen van herstel, maar het was too little too late. Uiteindelijk eindigde BSG ergens in de middenmoot. Niet echt goed, maar ook weer niet heel slecht. Positief waren de prestaties van Daniël Kuijper, die met zijn 1300-rating in het begin van het toernooi de nodige resultaten behaalde tegen 2100-spelers.

Positief was ook dat de partijen allemaal erg sportief verliepen, want dat is lang niet altijd het geval. Zo verloor FM Henk nogal ongelukkig van Jan Jaap Janse in tijdnood. Toen hij de tweede partij won, sprak JJJ van gerechtigheid. In de finales sprak hij zijn waardering uit voor een mooi zetje waarmee het Apenhoofd vanuit een mindere stelling nog won. Zo was het een ouderwets gezellige (en voor het Apenhoofd leerzame) schaakmiddag.

Sociaal

Leuk was het weerzien van bekenden. Sizzel en Pinda bleken ook in de hoofdgroep te spelen. Opmerkelijk genoeg hebben we niet tegen Soest gespeeld (Baarn deed helemaal niet mee), terwijl we HSG pas in de laatste ronde tegenkwamen. Jesper Nederlof was ook weer eens van de partij. Ik heb mijn naamgenoot denk ik al bijna een decennium niet meer gezien, maar hij zag er nog net zo uit als vroeger. Hij was alleen wat kaler geworden, maar hij sliste ook nog steeds als vroeger. Echt veel gesproken hebben we niet. De meeste gesprekken had ik nog met Richard Langbroek, die als dertiende man mee was. Teamleider Eddy van de Velden wilde hem, om wat voor reden dan ook, niet als reserve opgeven voor het tweede team (hoewel dat nog prima had gekund), dus moest de conciërge zijn dag noodgedwongen vullen met het volgen van de wedstrijden. Uiteindelijk finishte het tweede in de middenmoot, dus zullen de sportieve redenen niet de doorslag hebben kunnen geven.

Het was een smetje op een verder vlekkeloze dag. Meteen na de laatste partij wenkte Cees Beijen me. In zijn Fiat bracht hij ons (mijzelf, Eddy en Richard) naar het Denksportcentrum. Zo was de dag, die wat traag begon omdat ik tot sint-juttemis in de rij voor de kassa stond, toch nog vrij snel afgelopen.

Met horten en stoten

Laat Pirelli nou toch eens fatsoenlijke regenbanden maken! Laat Pirelli nou toch eens fatsoenlijke regenbanden maken! Laat Pirelli nou toch eens fatsoenlijke regenbanden maken! Na twee uur was de Braziliaanse Grand Prix vanwege de regenval tweemaal afgebroken en driemaal geneutraliseerd. Daarna kwam het echter helemaal goed met de race. Luis won onbedreigd voor Rosberg, terwijl Max zich terugknokte naar een derde plaats.

Het was een nat raceweekend in Brazilië. Tussen de buien door bleef het droog, zoals in de kwalificatie, maar de race was het een natte bedoening. Hoe link de weersomstandigheden waren, ondervond Grosjean wel. De Haas-coureur zag zijn mooie zevende startplaats in rook opgaan toen hij zijn wagen in een verkenningsronde tegen de muur plakte. Het betekende dat hij in de race, die tien minuten later dan gepland van start ging, slechts toeschouwer was.

Om 14:10 plaatselijke tijd gaat de race achter de safetycar van start. Dat is goed nieuws voor de Mercedes, die zodoende zonder problemen hun voordelige uitgangspositie behielden. Na zeven lange ronden gaat de race dan echt van start. Luis spuit bij Rosberg weg, die op zijn beurt bij Räikkönen wegtrekt. De Fin, die in de kwalificatie vanuit het niets de derde plaats had gepakt, laat zich in de eerste bocht door Max verrassen. Uit het niets prikt Max zijn Red Bull erlangs, waarna hij jacht maakt op Rosberg.

In de achterhoede duiken de eerste coureurs al de pits in voor intermediates. Het is al heel lang bekend dat de regenbanden van Pirelli knudde zijn. De intermediates zijn een stuk sneller en dus nemen de coureurs die weinig te verliezen hebben de risico’s voor lief. Het is echter Fattle die zijn wagen als eerste verliest. In de aanloop naar start/finish gaat hij plotseling dwars. De Ferrari komt met de neus de verkeerde kant op tot stilstand en dus verliest Fattle veel tijd. Hij besluit maar meteen intermediates om te laten leggen.

Even later gaat het echt mis als Ericsson zijn Sauber op bijna hetzelfde punt helemaal verliest. De blauwe bolide verliest twee wielen en komt in de pitingang tot stilstand. De pitstraat wordt gesloten, maar desondanks haalt Red Bull beide rijders naar de pits. Max ontspringt de dans nog net, maar Ricciardo, die achter hem reed, was wel in overtreding. Christian Horner kwam ter plekke met het excuus dat Ricciardo door de rommel op de baan een lekke band had opgelopen, maar daar trapten de stewards niet in, dus kreeg de lachende Australiër een tijdstrafje.

De safetycar kwam in ieder geval ook maar meteen de baan op. Door zijn stop vond Max zich weer achter Räikkönen terug. Het rode gevaar elimineert zichzelf meteen bij de herstart. Op volle snelheid breekt de achterkant ineens uit. De hevig corrigerende Räikkönen kan zijn wagen niet meer in het rechte spoor houden en keilt de muur in. Zijn achtervolgers kunnen hem wonder boven wonder nog net ontwijken.

Het incident betekent ook meteen dat de race wordt stilgelegd. Tijdens de onderbreking klagen Grosjean en Ericsson over de banden. Na een korte pauze wordt de race weer herstart achter de safetycar. Hoewel de weersomstandigheden redelijk lijken, wordt er niet geracet en na zeven zinloze rondjes achter de safetycar wordt de race voor de tweede keer afgebroken. De verliezer van het vreemde safetycar-intermezzo was Hülkenberg, die een lekke band had opgelopen en noodgedwongen een pitstop moest maken, zodat hij zijn vierde plaats voor de vijftiende plaats moest inruilen.

Even na vieren wordt de race dan eindelijk hervat. Hoewel de condities niet zijn verbeterd, gaat de race nu wel van start. Aan het eind van de 31e ronde slaat de safetycar linksaf de pitstraat in, waarna Luis weer bij zijn rivalen weg probeert te rijden. Max, die door de onderbreking (noodgedwongen) weer op de full wets was overgestapt, grijpt Rosberg meteen aan. Hij vliegt de Finse Duitser in de derde bocht buitenom voorbij. Hij loopt zelfs in op Luis. Zou hij een gooi naar de overwinning kunnen doen?

Het antwoord is nee, want Luis gooit het tempo omhoog en rijdt weer wat weg bij de Red Bull. Even later gaat het voor Max bijna mis als hij op hoge snelheid de controle over zijn wagen verliest. Zijn Red Bull staat overdwars op het circuit en stormt met een angstaanjagende snelheid op de muur af. Max blijft rustig. Hij laat op precies het juiste moment de rem los, geeft een dot gas en weet de muur precies te ontwijken. Hij blijft zelfs Rosberg voor.

Luis ligt dan ineens wel zeven seconden voor. Het wordt nog erger voor Max als Red Bull even later op het weinig lumineuze idee komt om beide coureurs de pits in te roepen voor intermediates. Volgens de computers waren de groene regenbanden iets sneller dan de blauwe regenbanden, maar de rekentuigen konden ook niet voorzien dat Massa op hoge snelheid zou crashen. De kalende Braziliaan, die bezig is met zijn afscheidstournee, wilde dolgraag voor eigen publiek schitteren. Helaas voor hem ging zijn weekend van kwaad tot erger. Na een hoop gegoochel met de banden reed hij in de achterhoede rond en crashte hij op zijn intermediates.

De pitstraat werd opnieuw gesloten en dat was slecht nieuws voor de Mercedes, die hun voorsprong op de rest zagen verdampen. Kon Max de grijze bolides op zijn intermediates nog bedreigen? Het antwoord is nee, want Red Bull haalt beide rijders nog tijdens de safetycarfase naar de pits voor een nieuw setje regenbanden. Het betekent dat Max terugvalt naar de laatste plaats. Lekker gedaan, jongens!

Betere zaken deden de coureurs die niet steeds van banden waren gewisseld. Zo reed Nasr op een keurige zevende plaats rond, terwijl de Manors nog aan de punten mochten snuffelen. Bij de herstart neemt Luis opnieuw kordaat het voortouw, maar al gauw gaat alle aandacht naar de achterhoede, waar Max de ene na de andere coureur terugverwijst. Binnendoor, buitenom, bovenlangs of onderdoor, het maakt geen verschil. Zelfs teamgenoot Ricciardo moet eraan geloven. Daarna gaat hij Kwjat, Ocon, Nasr en Hülkenberg voorbij, waarna hij aan de staart komt van Fattle. Die zit op Science te jagen, maar wordt dan in het trage gedeelte door Max zoekgereden. Zij aan zij rijden de twee naar de laatste bocht. Max heeft de binnenbocht en Fattle het nakijken. Hij krijgt daarna ook Science en zelfs de op de derde plaats rijdende Pérez te pakken.

Het wekte dan ook geen verbazing dat Max werd uitgeroepen tot Driver of the Day. Luis won onbedreigd. Om Rosberg nog een beetje te jennen vertelde hij na afloop dat zijn 52e zege een relatief eenvoudige overwinning was geweest, niet vergelijkbaar met zijn dominante zege op Silverstone van alweer bijna een decennium geleden. De WK-leider scoorde voor de derde keer op rij een tweede plaats en deed daarmee precies wat hij moest doen. Over twee weken in Abu Dhabi heeft hij aan podiumplaats genoeg voor de titel. Maar alle lof was er natuurlijk voor Max, die reed alsof hij van een andere planeet kwam.

Achter hem scoorde Pérez een knappe vierde plaats, voor Fattle, die Science tegen het eind van de race nog te pakken kreeg. Pechvogel Hülkenberg finishte als zevende, nog wel voor Ricciardo. De vierde plaats in het WK kan Force India bijna niet meer ontgaan. Nasr scoorde twee hele belangrijke punten voor Sauber, waardoor het Zwitserse team de laatste plaats in het constructeurskampioenschap overdoet aan Manor. Alonso pakte nog het laatste punt, ondanks dat hij door een spin bij de laatste hervatting naar de laatste plaats was teruggevallen.

In ieder geval kreeg het doorweekte Braziliaanse publiek toch nog een geweldige show voorgeschoteld en daar had na twee uur waarschijnlijk niemand nog op gerekend. Wat een fantastische race weer!

Het kan raar lopen

Het kan raar lopen in de landelijke schaakcompetitie. Daarmee bedoel ik dan niet Li Riemersma, die op de terugweg naar Utrecht Centraal twee keer tegen een lantaarnpaal liep, maar de wedstrijd Oud Zuylen Utrecht 2 – BSG 2, die door de uitploeg op een onnavolgbare manier gewonnen werd.

“Ik bood twee keer in gewonnen stelling remise aan!”, aldus een withete Arie Schwartz na afloop van de wedstrijd Oud Zuylen 2 – BSG 2. De vredesvoorstellen waren even merkwaardig als het partijverloop, want uiteindelijk wist de ongelukkige zwartspeler de partij en daarmee de wedstrijd voor zijn team alsnog te verliezen. Zoals wedstrijdleider Mark Huizer op Utrechtschaak meldde:

“Beide OZU-teams stonden met lege handen na minimale nederlagen waarbij vooral de eerstebordspeler van OZU 2 nog wel eens badend in het zweet wakker zal worden.”

In de derde ronde van de KNSB-competitie moesten beide KNSB-teams van BSG naar Utrecht. BSG 1 speelde in het Stedelijk Gymnasium tegen Paul Keres, terwijl BSG 2 even verderop in Het Huis Utrecht tegen Oud Zuylen Utrecht 2 speelde. Op papier was het een spannende wedstrijd, want de afgelopen jaren leverden de duels tegen Oud Zuylen, die om de een of andere reden altijd in Utrecht werden gespeeld, sterk wisselende resultaten op. Na een paar zeges voor BSG 2 eindigde de wedstrijd twee seizoenen geleden onbeslist, terwijl BSG 2 vorig seizoen flink op zijn donder kreeg.

Afgelopen seizoen is Oud Zuylen gefuseerd met de ter ziele gegane Schaakclub Utrecht. Het eerste team van Oud Zuylen Utrecht is in feite het eerste team van Utrecht, aangevuld met de sterkste spelers van Oud Zuylen (Jaap van der Tuuk, Dirk Floor), terwijl het tweede team in grote lijnen het vroegere Oud Zuylen is. Het team is er echter niet sterker op geworden en in plaats van kampioenskandidaten zijn ze nu middenmootmateriaal. Het is misschien even wennen en misschien dat de spelers nog niet helemaal op elkaar waren ingespeeld, want de eerste wedstrijden gingen verloren, zodat de Utrechtse combinatie na twee ronden in de onderste regionen bivakkeerde.

Hoe anders was de situatie bij BSG 2, dat na een uiterst zwak 2015-2016 goed aan het seizoen was begonnen met een overwinning en een gelijkspel. De weg naar boven lijkt te zijn ingezet. Het P-woord wordt voorlopig nog niet in de mond genomen, al was het maar omdat er ook een team meedoel dat eigenlijk twee klasses hoger hoort te spelen (LSG 2).

In Utrecht moest er in ieder geval maar worden voortgeborduurd op de bemoedigende competitiestart, maar al gauw was er van het goede gevoel niks meer over toen Remmelt aan het vierde bord binnen een half uur een toren weggaf tegen Marc Schwartz (zoon van) en meteen kon douchen.

De overige borden waren veel langer bezig. Goede stellingen aan BSG-kant werden niet direct in punten omgezet en op de andere borden was het allerminst duidelijk. Oud Zuylen liep uit door een overwinning van Meindert van der Linde op Coen in een wat aparte Siciliaan. BSG 2 deed wat terug aan de lagere borden, waar Ruben ex-BSG’er Carol-Peter Gouw netjes overspeelde. Timon deed hetzelfde bij Huib Olij, die met veel gevoel voor drama aankondigde dat het een mooi moment was om met het spelletje te stoppen.

Door de remises van Frans (tegen Marcel van Os), Rein (tegen Albert Jan Hummel) en Tom (tegen Jan Maarten van den Boogaart) lag alle druk op de schouders van het Apenhoofd. Vanwege de stand had hij tweemaal een remiseaanbod naast zich neergelegd en dat had hem lelijk de kop kunnen kosten. In vliegende tijdnood wist hij met wat medewerking van tegenstander Arie Schwartz (vader van) te consolideren, waarna hij er in het eindspel nog een winst uit probeerde te peuren. Na ruim 5 uur ploeteren lukte dat zowaar en dus boekte BSG 2 een zege waar halverwege de wedstrijd geen hond meer op gerekend had. Door de nauwelijks verdiende overwinning voert BSG 2 de subtop aan in klasse 3D, ver achter LSG 2 en Fischer Z, die alles nog gewonnen hebben.

Een eveneens krappe zege behaalde BSG 1 tegen Paul Keres. Aan de hoogste borden ging alles nog wel goed, maar doordat het middenrif in elkaar lazerde, werd het alsnog een loodzware klus om de zege binnen te halen. Uiteindelijk was een zwaarbevochten overwinning van Lange Alexander in combinatie met een remise van Large genoeg voor een magere 5½-4½-zege. Daardoor blijft BSG koploper, op de voet gevolgd door De Toren uit Arnhem.

Uitslagen:

Oud Zuylen Utrecht 2 (2023) – BSG 2 (2050) 3½-4½
1. A. Schwartz (2175) – J. de Groote (2211) 0-1
2. M. van Os (2106) – F. Borm m (2177) ½-½
3. M. van der Linde (2040) – C. van der Heijden (2071) 1-0
4. M. Schwartz (2028) – R. Otten (2011) 1-0
5. A.J. Hummel (2019) – R. Brouwer (1998) ½-½
6. C.P. Gouw (2003) – R. Hilhorst (2007) 0-1
7. H. Olij (1856) – T. Brouwer (1932) 0-1
8. J.M. van den Boogaart (1955) – T. de Ruiter (1996) ½-½

Amersfoort!

“Amers-fohrt, what does that mean?”, vroeg Hengky afgelopen vrijdag aan me toen we bij station Amersfoort aankwamen. Op het centraal in Nederland gelegen station kwam een eind aan de heidag van de afdeling Ruimtelijke Economie. Voor degenen die niet weten wat een heidag is (dat wist ik tot voor kort namelijk ook niet), citeer ik maar even Wikipedia (de cursieve tekst geeft aan waar ik het woordje heisessie heb weggelaten):

Een heidag is een bijeenkomst voor leidinggevenden van een bedrijf op een externe, vaak afgelegen locatie waar men in alle rust vergaderingen, seminars, lezingen en trainingen kan organiseren. Een heidag kan plaatsvinden in een conferentieoord op de hei, maar in principe is iedere prikkelarme omgeving met voldoende faciliteiten geschikt.

Wikipedia.

Afgelopen week zaten we anderhalve dag in Soesterberg in een niet nader te noemen hotel. Het begon op donderdagochtend en eindigde een dag later. In die korte tijd werd een hoop gebabbeld over hoe het departement beter georganiseerd kon worden en waar in de toekomst meer de nadruk op moest komen te liggen. Ook kreeg ik wat beter een idee hoe ik me als onderzoeker zelf zou kunnen ontwikkelen. Door de heidag kwam ik in contact met mensen die ik niet vaak of zelfs nog nooit eerder had gezien en dat was best een eyeopener. Het mooie van onze afdeling is dat iedereen weer een totaal andere achtergrond heeft. Zo heb je de mensen van het SPINlab, die zich hebben bekwaamd in het werken met geografische informatie. Daarnaast heb je nog mensen van de milieueconomie, die vaak ingewikkelde theoretische modellen maken, en mensen die empirisch onderzoek doen naar bijvoorbeeld meer de transporteconomie. Het beter combineren van al deze kennis zal in de toekomst zijn vruchten zeker afwerpen.

In ieder geval zat de heidag er aan het eind van de ochtend weer op, waarna we met de bus naar het station togen. Als enige Nederlander in het gezelschap stamelde ik maar dat Amersfoort was afgeleid van Amer (Eem) en voorde (doorwaadbare plaats), omdat ik dat ooit eens op internet had gelezen. Helaas staat er nog altijd veel onzin op internet (deze site is daarop een welkome uitzondering), want volgens een andere internetpagina stamt het woord van Hames (uitloper, van de Utrechtse Heuvelrug in dit geval) en forte (beschermd) af. Tja, wie heeft er nou gelijk?

In ieder geval beantwoordde ik op het station het telefoontje van de teamleider van BSG 3. Het tweede achttal van BSG zou die avond spelen in Amersfoort. Of het me wat leek om mee te gaan en vier uur niks te doen. Nou, dat leek me wel wat. Als klap op de vuurpijl kon ik een verslagje over de wedstrijd schrijven.

Beppie tegen Loulou. Afbeelding: Facebook.

De dag erna mocht ik zelf aan de bak tijdens de viering van het 70-jarig jubileum van de Baarnse Schaakvereniging. Tien jaar geleden werden alle registers opengetrokken om het 60-jarig jubileum zo goed mogelijk te vieren. Dit jaar werden alle vrijwilligers en betrokkenen uitgenodigd om een middagje te komen bowlen en schaken in Soest. Uiteindelijk was het hele gezin van de partij, wat best wel gek was, omdat Loulou nooit vrijwilliger is geweest. Zelf slaagde ik erin met bowlen een strike te gooien en dat vond ik al heel wat. Ewood had de slag heel wat beter te pakken en ook met schaken liet hij betere zetten uit zijn vingers komen. Genoeg voor de eindzege was het niet, want uiteindelijk won het team van Beppie. Zelf droeg ze haar steentje bij door Loulou en Victor van K. met schaken te verslaan. Het leverde haar een stuk chocolade op, dat we gisteren soldaat hebben gemaakt.

Het team van Beppie won. Afbeelding: Facebook.

Later die middag kwam Ton nog. Het team van Paul Keres, dat zaterdag de tegenstander is van BSG, kan zijn borst alvast natmaken. ’s Avonds gingen we nog de race kijken en dat was het dan voor het extra lange (vanwege de wintertijd) weekend.

Vreselijk circuit, slaapverwekkende race

Na zijn zege in Amerika zette Luis ook de Mexicaanse Grand Prix om in een overwinning. Rosberg hield de schade beperkt met weer een nauwelijks verdiende tweede plaats, zodat hij de titel eventueel over twee weken in Brazilië al kan pakken. Max’ podiumplek werd hem vijf minuten na de race afgepakt, zodat Fattle uiteindelijk als best of the rest finishte.

Na een afwezigheid van 23 jaar stond de Mexicaanse Grand Prix vorig jaar ineens weer op de kalender. Heel veel heeft het Autódromo Hermanos Rodríguez niet te bieden, behalve dat het op ruim 2 kilometer hoogte ligt, wat zo zijn charmes heeft. Door de lage luchtdruk liggen de topsnelheden gigantisch hoog, maar aan de andere kant glijden de auto’s ook alle kanten op omdat de vleugels minder effectief zijn.

De kwalificatie liet weer het gebruikelijke beeld zien, met de Mercedes voor de Red Bulls. Opmerkelijker was de slechte vorm van de Ferrari’s, die zich zelfs nog door Hülkenberg te kakken lieten zetten. Daarmee deed Hülkenberg het overigens een stuk beter dan teamgenoot Pérez, die voor eigen publiek slechts een twaalfde tijd reed.

De race zou naar alle verwachting uitdraaien op een staaltje bandenpoker. Wie had de strategie het beste voor elkaar? Net als in Amerika startten de Mercedes de race op de gele zachte band, net als de Ferrari’s. Red Bull besloot echter om beide wagens op de rode superzachte band de race in te sturen, wat een voordeel kon opleveren bij de start.

Als de lichten doven, komt Max, gestart van de derde plek, ook goed weg. Hij komt op gelijke hoogte met Rosberg, die dan nog een extra versnelling lijkt te hebben en ineens een wagenlengte voorsprong pakt. Max remt later en trakteert de leider in het klassement op een flinke schouderduw. Dat was nog niks vergeleken met Luis, die zich spectaculair verremt en met een noodgang uit de eerste bocht zeilt. Hij snijdt de baan over het gazon af en blijft zowaar aan de leiding.

In het middenveld gaat het pas echt mis. Gutiérrez tikt Wehrlein aan, die zijn bolide vervolgens tegen Ericsson aan barrels rijdt. Even verderop drukt Science Alonso van de baan. De ervarener Spanjaard kan zijn McLaren nog net in het juiste spoor houden, de jongere Spanjaard kreeg van de verder erg milde Formule 1-Politie een tijdstraf aan de broek.

Door het ongeval rukt wel de safetycar uit en dus besluit Red Bull om Ricciardo maar naar de pits te halen om zijn kwetsbare rode banden maar meteen in te wisselen voor witte medium banden. Na de herstart kan hij zich in de achterhoede proberen omhoog te werken. De andere Red Bull kan de Mercedes goed volgen. Opmerkelijk genoeg rijdt Max zijn rode banden niet snel stuk, maar na een ronde of 12 begint hij ook de aansluiting te verliezen en wordt hij naar de pits gehaald. Hij valt tot achter teamgenoot Ricciardo terug.

Met de Ferrari’s gaat het op dat moment ook niet helemaal naar wens. Räikkönen zit klem achter Hülkenberg, terwijl Fattle de steeds trager wordende Massa maar niet voorbij kan komen. De Mercedes-aangedreven B-teams waren op het lange rechte stuk niet te houden en op het kartgedeelte volgden de bochtjes elkaar in zo’n hoog tempo op dat het helemaal onmogelijk was om daar een inhaalpoging te wagen. Pas als de rijdende chicanes hun banden laten vervangen, kunnen de Ferrari’s hun ware potentieel tonen.

Na de stops van Räikkönen en de Mercedes is de leiding in handen van Fattle. Opmerkelijk genoeg gaat hij sneller dan Luis, die slechts een paar tellen achter hem ligt. Zijn tempo is zo lekker dat hij keer op keer zijn garage voorbijrijdt. Pas in de 32e ronde laat hij zijn banden vervangen en dat werpt hem terug naar de zesde plaats, achter teamgenoot Räikkönen. De wereldkampioen van 2007 klaagt over een gebrek aan grip en als Fattle hem tot een seconde genaderd is, duikt hij voor de tweede keer de pits in.

Op dat moment zit Max nog aan de staart van een verder als een natte krant rijdende Rosberg. Zat de Finse Duitser zijn banden te sparen, of kon hij echt niet harder? Als ze zich langs een kluit achterblijvers moeten werken, komt Max ineens wel heel dichtbij. Hij wordt onaangenaam verrast als Rosberg eerder dan verwacht remt. Max moet op het laatste moment uitwijken en stuift de Mercedes met rokende banden voorbij. Hij kan de bocht niet meer halen en dus neemt Rosberg zijn tweede plek weer in.

Het is voor Max meteen ook de laatste keer dat hij bedreigend kan worden, want achter hem gaat teamgenoot Ricciardo nog een laatste keer naar de pits. Daarmee geeft de Australiër Fattle vrij baan. Op nieuwere banden rijdt de wat geagiteerde Duitser met grote passen naar Max toe. Max ziet het rode gevaar in zijn spiegels naderen. Achter hen is Ricciardo, die zich langs Hülkenberg had geknokt, nog sneller. Zo werd de strijd om de derde plaats toch nog spannend.

Met nog drie ronden te gaan zit Fattle op de staart van Max. Hij heeft een goede slipstream en dankzij DRS nadert hij aan het eind van het rechte stuk met een angstaanjagende snelheid. Max verdedigt de binnenkant, maar verremt zich en moet ook over het gras. Hij snijdt de baan af en behoudt zijn derde plaats, tot groot ongenoegen van Fattle, die vindt dat hij recht heeft op de derde plaats. In de een-na-laatste ronde wordt het bijna nog leuker voor de viervoudig wereldkampioen als Ricciardo zijn auto erlangs probeert te gooien, wat bijna in tranen eindigt.

Maar uiteindelijk zou het verhaal nog een happy ending voor Fattle krijgen, want vrijwel direct na de race werd bekendgemaakt dat Max 5 seconden bij zijn eindtijd kreeg opgeteld, waardoor hij naar de vijfde plaats zakte, nog achter teamgenoot Ricciardo. Daarmee ging de Ferrari-tactiek alsnog op, al gold dat niet voor Räikkönen, die pas in de slotfase wist af te rekenen met Hülkenberg en op grote achterstand als zesde finishte.

Een heel wat minder enerverende race was er voor Luis, die na ruim een uur en veertig minuten als eerste over de finish kwam en daarmee zijn titelkansen in leven hield. Rosberg kon ook wel leven met zijn tweede plaats, terwijl Fattle door het dolle was dat hij alsnog het podium mocht beklimmen. De Red Bulls finishten ietwat teleurstellend als vierde en vijfde, voor Räikkönen, Hülkenberg en Bottas. Massa wist Pérez tot aan de vlag voor te blijven, zodat hij de schade voor Williams in het constructeurskampioenschap nog beperkt wist te houden. Net buiten de punten, maar wel op grote achterstand, finishte Ericsson als elfde voor het nog altijd puntloze Sauber. Hij smaakte in ieder geval nog wel het genoegen om 10 auto’s te kloppen. Het was misschien wel het opmerkelijkste resultaat van de verder slaapverwekkende Mexicaanse Grand Prix.

Naschrift 31 oktober:

Na afloop kreeg ook Fattle een tijdstraf aan de broek omdat hij zich niet volgens de boekjes had verdedigd tegen Ricciardo. Volgens de Formule 1-Politie was hij in de remzone van lijn veranderd en dat is sinds kort een doodzonde. Door de tijdstraf van 10 seconden viel de Driver of the Day naar de vijfde plaats terug, achter Ricciardo en Max. Consequenties voor de stand in het kampioenschap had het niet: Max blijft zesde, nog maar een punt achter Räikkönen.

Amerikaanse nachtkaars

Hoewel hij het kampioenschap niet meer in eigen hand heeft, zette Luis de druk er vol op bij Rosberg door in Amerika makkelijk te winnen. Rosberg hield de schade beperkt met een tweede plek voor Ricciardo en Fattle. Max haalde de finish niet door een technisch probleem.

Papieren tijger

De kwalificatie leverde dan wel de gebruikelijke startopstelling op, met de Mercedes voor de Red Bulls en de Ferrari’s, maar toch was er zeker nog wat om naar uit te kijken. Wat te denken van het titanenduel bij Mercedes? Luis stond dan wel op pole, maar zou Rosberg zijn auto er in de eerste bocht binnendoor naast gooien, zoals Luis vorig jaar bij hem deed? En dan had je nog de Red Bulls, die op verschillende bandenstrategieën waren gezet: Ricciardo begon, net als de meeste anderen in de top 10, op de rode superzachte band, terwijl Max, net als de Mercedes, op de gele zachte band vertrok. Wie had de beste strategie?

Als de lichten doven, stormen de Mercedes op de eerste bocht af. Opmerkelijk genoeg probeert Rosberg buitenom langs Luis te gaan, zodat hij opnieuw in de verdrukking komt en door Ricciardo wordt gepasseerd. Max moet Räikkönen laten gaan en moet zich in allerlei bochten wringen om Fattle achter zich te houden.

In de middenmoot klapt Hülkenberg in de eerste bocht op Bottas. De Duitser kan vrijwel meteen opgeven, terwijl Bottas is veroordeeld tot een verblijf in de achterhoede. Pérez vergaat het weinig beter, want na een belabberde start wordt hij achterstevoren getikt door Kwjat, die daar later nog een tijdstraf voor zou ontvangen.

Vooraan kan Ricciardo dankzij zijn zachtere banden het tempo van de Mercedes redelijk volgen, terwijl Max dankzij zijn hardere banden het tempo van de Ferrari’s maar net kan volgen. De bedoeling is dat Max een stuk langer door kan rijden, maar daar komt uiteindelijk weinig van terecht als hij welgeteld één ronde na Ricciardo naar de pits gaat.

Miscommunicatie

Na zijn stop ontdoet Max zich vrijwel meteen van Räikkönen, waarmee hij zijn eigen ongelijk wat betreft de strategie aantoonde. Vervolgens hengelt hij Ricciardo en Rosberg binnen. Hij komt aan de staart van Rosberg, die als enige in de kopgroep op de witte medium band rijdt, waarna zijn team hem paniekerig oproept om niet te veel van de banden te vergen, omdat ze nog een tijdje mee moeten. Arme Max, hij is duidelijk op het verkeerde moment geboren, want in het huidige Formule 1-tijdperk kun je niet de hele tijd blijven pushen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld tien jaar geleden. Dat blijkt wel, want al snel begint Max weer terrein te verliezen.

Als Räikkönen even later de tweede serie pitstops initieert, haalt Red Bull Ricciardo de volgende ronde ook maar meteen naar de pits. Max duikt de ronde daarna de pits in, maar dat blijkt op een misverstand te berusten. “Ze zeiden dat ik moest pushen en daardoor dacht ik dat ik aan het eind van de ronde zou stoppen, maar dat was dus niet zo”, verklaarde de schuldbewuste Nederlander, die door het voorval zeker tien seconden verloor.

Het betekende dat hij de rest van de middag veroordeeld werd tot het leveren van een gevecht met de Ferrari’s, ware het niet dat de versnellingsbak plotseling de geest gaf. Max kroop nog bijna een halve ronde met zijn pruttelende bolide over het circuit, waarna hij zijn stier maar langs de kant van de baan parkeerde. Doordat de Amerikaanse baanposten schandalig veel tijd nodig hadden om de bolide te bergen, kwam de virtuele safetycar de baan op.

Mercedes greep de onderbreking aan om beide coureurs zonder al te grote tijdsverliezen van nieuwe banden te voorzien. Dat was goed nieuws voor Rosberg, die daardoor Ricciardo voorbleef, maar ook slecht nieuws, omdat hij niet, zoals gepland, op de gele banden kon overstappen. Aangezien er nog bijna een halve raceafstand was te rijden, kreeg hij, net als Luis, de witte band mee.

Slotoffensief

Het betekent dat er vooraan weinig meer gebeurt. Voor Ricciardo vormt Räikkönen nog wel een bedreiging. De Fin staat nog op een setje rode banden en komt aan de staart van Ricciardo, waarna hij voor de derde maal zijn monteurs bezoekt. Het doel is om in de slotfase in de aanval te gaan, maar daar komt niks van terecht als een van de gele banden niet goed wordt gemonteerd. Räikkönen parkeert zijn auto maar aan het eind van de pitstraat, waarna hij zijn bolide weer van de helling de pitstraat in laat rollen, om daar op te geven.

Fattle is ook niet bij machte om Ricciardo nog te bedreigen, dus laat hij in de slotfase een setje rode banden omleggen. Ditmaal verloopt de stop wel goed en dus kan Fattle nog even de snelste raceronde rijden. Zijn 1:39,877 in de een-na-laatste ronde is de enige raceronde onder de 1:40 en ruim twee seconden sneller dan de snelste raceronden van het Mercedes-duo. Desondanks finisht hij bijna driekwart minuut achter racewinnaar Luis, die op zijn dooie akkertje naar de finish raast. Hij houdt aan de finish nog geen vijf seconden over op Rosberg, die pas in de slotfase afstand neemt van Ricciardo.

In de subtop vinden de interessantste gevechten plaats. Door een ongelukkig getimede pitstop vond Massa zich terug tot achter Science, die eindelijk weer wat van zich liet zien. Ondanks een gebrek aan paardenkrachten wist de Spanjaard de uittreder bij Williams keurig achter zich te houden. En dan was er nog Alonso, die eveneens had geprofiteerd van de virtuele safetycarfase. Hij naderde de vechtersbazen met rasse schreden, waarna hij zijn wagen er plotseling bij Massa naast gooide. Over de uitloopstroken ging hij de Braziliaan voorbij, waarna hij zijn landgenoot in de een-na-laatste ronde ook nog te pakken kreeg. Massa had minder geluk, want hij kreeg nog een lekke band. Desondanks wist hij de op de achtste plek liggende Pérez voor te blijven, waardoor Williams twee punten goedmaakte op Force India in de strijd om de vierde plaats in het constructeurskampioenschap. Button finishte nog als negende, voor Grosjean, die de eerste punten voor Haas in lange tijd scoorde. Veel meer viel er niet te beleven in de Amerikaanse Grand Prix, die als een nachtkaars uitging.

In ieder geval verkleinde Luis zijn achterstand op Rosberg naar 26 punten en heroverde hij het momentum dat hij in Japan was verloren. Volgende week mag hij in Mexico opnieuw proberen punten goed te maken. Daarmee is de situatie compleet anders als vorig jaar, toen Luis in Amerika al de titel pakte. Kan Rosberg de druk aan, of pakt Luis op 27 november zijn vierde titel?

Rosberg wint, Hamilton baalt en Ferrari faalt

Na afloop van de Grand Prix van Japan heerste er bij het team van Mercedes een jubelstemming vanwege het binnengehaalde constructeurskampioenschap. Ook Rosberg was in zijn nopjes met zijn negende zege van het seizoen. Aan de andere kant van de Mercedes-garage hing echter een grafstemming. Luis had het weer verprutst en moest met een derde plek genoegen nemen, nog achter Max.

Heel anders was Luis’ gemoed nog in het begin van het weekend, toen hij nogal balorig was tijdens de verplichte persconferentie. Meneer de drievoudig wereldkampioen had er totaal geen zin in en zat vooral met zijn telefoon te spelen, dit tot ergernis van de aanwezige journalisten, die hem erover bleven doorzagen, waarna hij een persconferentie van zijn eigen team ook maar afzegde.

Sowieso maakte Luis in Japan een wat afwezige indruk, want waar Rosberg zijn poleposition zonder al te veel problemen verzilverde, viel Luis helemaal naar de achtste plek terug bij de start, achter de Red Bulls, Ferrari’s en de verrassend snelle Force India’s.

Max, die op de startopstelling twee plekjes cadeau kreeg door de gridstraffen van de Ferrari’s (Fattle had straf gekregen voor zijn onbeholpen botsing van vorige week, terwijl Räikkönen te elfder ure zijn versnellingsbak moest laten vervangen), rukte door Luis’ misfortuin op naar de derde plaats, voor Pérez.

Heel lang kan de Mexicaan niet van die riante uitgangspositie genieten, want net als in Maleisië valt hij geleidelijk aan terug. Fattle, die nog in de openingsronde Ricciardo inrekende, gaat hem al gauw weer voorbij. Achter hem weten Räikkönen en Luis zich langs Hülkenberg te knokken, waarna ze achter Ricciardo aansluiten.

De levendige openingsfase duurt tien ronden, want dan duiken de koplopers de pits in. De Red Bulls bijten het spits af, waarna de overige teams gauw volgen. Ze wisselen allemaal hun gele zachte banden in voor de oranje harde banden en dat werpt ze terug tot achter de Williams’, die op de witte medium band waren gestart en, net als vorige week, op een andere strategie zaten. De witte bolides werden spoedig door de hele top 8 om de oren gereden.

Na de stops is de stand vooraan onveranderd gebleven. Rosberg leidt voor Max en Fattle. Achter hen is Luis door een goede pitstop voorbij Räikkönen gegaan, waarna hij ook meteen Ricciardo de oren had gewassen, zodat hij eindelijk vrij baan had. Wel keek hij tegen een enorme achterstand aan.

Vooraan kan Max Rosberg redelijk in het vizier houden, maar hij heeft ook zo zijn problemen: zijn achterbanden worden met de ronde slechter en Fattle wordt steeds groter in zijn spiegel. Halverwege de race haalt hij een nieuw setje harde banden. Rosberg doet even later hetzelfde, waarna Fattle aan de leiding ligt. De viervoudig wereldkampioen komt echter tot aan zijn nek in het verkeer te zitten en verliest daardoor, tot zijn grote frustratie, een hoop tijd. Het wordt zelfs nog erger voor hem als hij bij zijn stop ook nog de derde plaats aan Luis kwijtraakt. Ferrari probeert de fout nog met een andere fout te herstellen door de Duitser de zachte banden mee te geven. Het betekent dat Fattle Luis drie ronden lang kan volgen. Daarna moet hij inbinden omdat zijn banden het langzaam maar zeker opgeven.

Terwijl Fattle steeds verder wegzakt, loopt Luis wel zienderogen in op Max. In de laatste tien ronden zit hij aan de staart van de Red Bull. Zou Max het kunnen houden? Op de rechte stukken gaat de Mercedes, met behulp van DRS, een stuk sneller, maar in de bochtige secties kan Max hem goed op afstand houden, zodat Luis nooit een aanval kan plaatsen. Luis doet in de een-na-laatste ronde maar een wanhopig aandoende poging voor de chicane. Max verdedigt de binnenbocht, waarna Luis met rokende banden rechtdoor schiet en het gevecht moet opgeven.

Rosberg krijgt er niks van mee. Hij wint onbedreigd. Max wordt tweede, voor Luis, die zijn achterstand in het kampioenschap op zag lopen tot 33 punten met nog maar vier races te gaan. Het rijderskampioenschap ligt echter nog open, in tegenstelling tot het constructeurskampioenschap, dat voor het derde jaar op rij een prooi was voor Mercedes. Door zijn vierde plaats viel Fattle terug naar de zesde plaats in het kampioenschap. Räikkönen bleef vierde door zijn vijfde plaats, terwijl Ricciardo na zijn zege in Maleisië totaal niet in het stuk voorkwam en als zesde finishte.

De Force India’s konden het tempo van de topteams net niet bijbenen en finishten als zevende (Pérez) en achtste (Hülkenberg). De Williams’ hadden opnieuw baat bij hun conservatieve bandenstrategie en scoorden de laatste puntjes. Massa was ditmaal de voorste Williams en daar was een trage stop van Bottas debet aan. De witte bolides wisten nog net Grosjean voor te blijven, die na zijn goede kwalificatie op meer dan een elfde plek had gehoopt. Helaas pakte zijn strategie niet zo goed uit en verder viel er ook niemand uit.

Dat betekende dat er een hoop coureurs voor spek en bonen meededen. Kwjat deed een klein beetje aan eerherstel door tussen de Renaults als dertiende te finishen, vier plekken voor Science. Teleurstelling van het weekend was McLaren, dat er in het land van motorleverancier Honda totaal niet aan te pas kwam. Alonso probeerde in de openingsfase de Williams’ tevergeefs in te halen en reed zich na een vroege stop klem in de achterhoede en finishte als zestiende. Dat ging vorig jaar, met die “GP2-motor” zelfs nog een stuk beter. Button verging het niet beter: de lange Brit moest vanwege een motorwissel als laatste starten en eindigde als achttiende. Daarmee deed hij het nog altijd beter dan Nasr en Gutiérrez, die nota bene als tiende was gestart. Rodelantaarndrager was Wehrlein, die zowel op zaterdag als zondag door teamgenoot Ocon werd afgetroefd en de twijfelachtige eer had om als 22e te finishen.

Tot slot nog de plussen en minnen van de race:

+ Max weer Driver of the Day
+ Rondenlang gevecht om de tweede plaats
+ Topteams ontlopen elkaar weinig
– Ferrari-strategen
– Achterblijvers
– Race bij de start beslist

BSG loopt ook over Soest heen

Even was Bussum wereldnieuws vanwege een vermeende Justin Bieber-waarneming. Een dag later en vijftig meter verderop wist de schakende Justin Bieber slechts een enkele fotograaf te trekken in de gemoedelijke derby BSG – Soest. BSG won, zoals verwacht, zonder veel moeite en met dikke cijfers: het werd 8-2.

Op papier was het krachtsverschil tussen het gedegradeerde BSG en het gepromoveerde Soest enorm. Toch hield de uitploeg zich nog lange tijd dapper staande. Pas rond de eerste tijdcontrole viel het ene na het andere bord om. De topborden van BSG, die nu aan de barkant zaten, deden netjes hun werk. Aan de hoogste 6 borden haalde BSG de volle 100% en dat was vooral knap van Frank, die met zwart van de sterke Eric de Haan won.

Na de tijdcontrole was de wedstrijd wel beslist en deed Soest nog wat tegen. Irritaties waren er nog bij FM Henk, die vond dat zijn tegenstander niet op de correcte manier remise had geclaimd na een drievoudige herhaling van zetten. Uiteindelijk nam hij alsnog genoeg met de remise, maar dat was hem allerminst een genoegen. Ook Large kwam niet verder dan remise tegen Max Viergever. Het Apenhoofd kreeg op het laatste moment te horen dat hij moest invallen en won een moeizame partij in het eindspel. Tot slot vervulde Ewood zijn sportieve plicht door te verliezen, zodat de eindstand op 8-2 werd bepaald. Niet verkeerd, maar gezien het niveauverschil een normale uitslag.

Een dergelijke dikke overwinning behoorde voor BSG 2 eveneens tot de mogelijkheden tegen het eveneens gepromoveerde PSV/DoDo (hoe vaak krijg je de kans om van PSV te winnen?), dat aan alle borden zwakker was. Aanvankelijk leek het nog de goede kant op te gaan met een snelle overwinning van Slisser, die voor het Apenhoofd was ingevallen (het wisselbeleid pakte dus goed uit), maar daarna was de koek wel zo’n beetje op. Ruben en Tom wonnen aan de laagste witborden nog van twee spelers die je, met alle respect, in de lagere klasses van de onderbond kan verwachten, terwijl de gebroeders Brouwer zelfs de bietenbrug op gingen. Frans en Remmelt lieten geen moment zien sterker te zijn dan hun tegenstanders en tot overmaat van ramp verloor Coen na een lang eindspel, zodat de eindstand op 4-4 werd bepaald. Geen ramp, maar wel een lichtelijk gênant resultaat voor het eerste achttal van BSG.

Uitslagen:

BSG (2366) – Soest (2117) 8-2
1. R van Kampen g (2633) – R Loeber (2177) 1-0
2. L Riemersma m (2437) – C Wüstefeld (2269) 1-0
3. F Erwich f (2345) – E de Haan f (2338) 1-0
4. R Ris m (2419) – A de Jongh (2193) 1-0
5. T Willemze m (2409) – A Krishnasing (2087) 1-0
6. T van der Heijden (2301) – GM Muis (2156) 1-0
7. E de Groote (2308) – J Nooijen (2084) 0-1
8. L Ootes m (2403) – M Viergever (2057) ½-½
9. J de Groote (2211) – R Buisman (1968) 1-0
10. H van der Poel f (2198) – A Visser (1848) ½-½

BSG 2 (2025) – PSV/DoDo (1873) 4-4
1. C van der Heijden (2071) – E ’t Jong (2061) 0-1
2. T Slisser (2007) – R van Ee (2007) 1-0
3. F Borm m (2177) – K van Brummelen (2000) ½-½
4. R Otten (2011) – M Kortrijk (1915) ½-½
5. R Brouwer (1998) – R Flohr (1924) 0-1
6. R Hilhorst (2007) – K Dokter (1773) 1-0
7. T Brouwer (1932) – J Valstar (1771) 0-1
8. T de Ruiter (1996) – E van Cappellen (1533) 1-0

Bounder

Het is vandaag dierendag en dat is dus extra reden om eens goed voor je huisdier te zorgen. Of om je zorgen te maken om je huisdier.

Afgelopen week vond ik Bounder (zie foto) af en toe wat sloom. Ik maakte me nog niet zo ongerust, want ik ben ook zo vaak ziek, dus dan zou de kat dat toch ook wel af en toe zijn? Misschien moest ze even uitzieken en had ze daarom even nergens zin in. In het weekend verbeterde haar situatie niet en lag ze bijna de hele dag op een dekentje te slapen. Ze at ook niet bijna niet meer. Wat was er toch aan de hand? Op internet kon ik ook niet meteen aanwijzingen vinden. Wel schrok ik toen ik las dat katten iedere dag moesten blijven eten omdat anders hun lever gaat vervetten, waardoor ze nog minder eetlust hadden. Dat was even een lekkere vicieuze cirkel! Ik had er nog nooit van gehoord, maar echt goed voor m’n gemoedsrust was het niet.

Zacht voedsel, zoals suspensies, lustte ze nog wel. Ik was blij dat ik haar een bakje vla kon voeren. En ook de smurrie van een zakje fijne brokjes in saus ging er wel in. Maar dat hardvoer niet. Vanmiddag heb ik dan maar de dierenarts gebeld om een afspraak te maken. Dat ik me zorgen maakte over haar lusteloosheid en dat ze niet at. Ik had de telefoon nog niet neergelegd of ze liep naar het bordje met de smurrie toe en begon er met grote happen van te eten. Beppie kwam even later en ze ging aan d’r vacht trekken om te zien of Bounder was uitgedroogd. Dat leek wel het geval te zijn. En dat terwijl er altijd een bakje water voor haar klaarstaat. Uiteindelijk hebben we maar een oud flesje neusdruppels gebruikt om wat water bij haar naar binnen te spuiten.

Ondertussen ligt het zwarte monster op mijn bed. Ze heeft verder geen vreemde symptomen die op een ziekte duiden. Geen genies of zo. Ze slaapt alleen bijna de hele dag. Een verschil van dag en nacht toen ik haar net had en ze constant in m’n schouders zat te klimmen of andere acrobatische toeren zat uit te halen. Morgen gaat m’n moeder met haar naar de dierenarts. Ik hoop dat zij kunnen achterhalen wat er aan de hand is, want het is mij een raadsel. Word gauw weer beter, lief beertje!

Naschrift 6 oktober:

Gisteren is Bounder naar de dierenarts geweest. Zoals gebruikelijk konden ze niks vreemds aan haar ontdekken, dus wat haar gebrek aan eetlust heeft veroorzaakt, zullen we wel nooit weten. Dat gezegd hebbende: het ging eergisteren al beter met haar toen ze eindelijk weer wat ging eten. Inmiddels lijkt alles weer goed te gaan. Bounder eet weer, ze kijkt weer helder uit haar ogen en ze is weer aanwezig als altijd. Wel is ze dol op het “astronautenvoer” (geef het maar een funky naam, het is gewoon blikvoer) van de dierenarts. Ik heb haar al jaren niet meer zo enthousiast gezien. Misschien dat ze gestopt was met eten omdat ze haar gebruikelijke brokken niet meer interessant vond? Het lijkt er in ieder geval wel een beetje op. De toekomst zal moeten uitwijzen of dat ook echt zo is en dat Cat lover’s gold zijn beste tijd hier wel heeft gehad, maar op dit moment ben ik natuurlijk alleen maar blij dat alles weer goed lijkt te gaan.

Bounder in de reismand.

Eindelijk Ricciardo

Het wilde dit jaar maar niet lukken met Ricciardo. De nummer 3 in de WK-stand viste eerder dit jaar in Spanje wat ongelukkig achter het net en in Monaco gooide een afgrijselijk slechte pitstop roet in het eten, maar in Maleisië profiteerde de lachende Australiër optimaal van de pech van anderen, zodat hij alsnog zijn eerste Grand Prix-zege van het seizoen pakte, voor teamgenoot Max en Rosberg.

Afgezien van de eerste twee edities, die helemaal aan het eind van het jaar werden verreden, was de Grand Prix van Maleisië altijd een van de eerste races in het jaar. Door het gepuzzel met de Formule 1-kalender verschoof de race dit jaar naar oktober. Ondanks dat de race van het ene regenseizoen naar het andere werd verplaatst, bleef het wel droog en dus was het er weer bloedheet.

De race begon nog ordelijk, met de Mercedes voor de Red Bulls en de Ferrari’s, maar al snel was er van die regelmaat weinig meer over. Het was de schuld van Fattle, die bij de start binnendoor een paar plekjes probeerde te winnen en onbeholpen tegen Rosberg knalde. De boosdoener lag er meteen uit met een kapotte voorwielophanging, terwijl Rosberg achterstevoren ging en het hele veld voorbij zag razen. Max moest door het ongeval ook even van zijn lijn en verloor daardoor plaatsen aan onder anderen teamgenoot Ricciardo.

De race wordt even geneutraliseerd. Na de hervatting liggen de Red Bulls al gauw tweede en derde, achter de ongenaakbare Luis. Räikkönen werkt zich al gauw op naar de vierde plaats, terwijl Rosberg nog in de achterhoede zit en een voor een de tragere deelnemers inrekent.

De race wordt nogmaals opgeschud als Grosjean ineens zonder remmen de grindbak in vliegt. Opnieuw komt de virtuele safetycar op de baan. De onderbreking wordt door de meeste teams aangegrepen om even gauw banden te wisselen. Mercedes besluit om, anders dan vorig jaar, Luis niet binnen te halen. Red Bull speelt het spelletje slim door Ricciardo ook door te laten rijden, terwijl Max wel een setje nieuwe banden haalt.

Na de hervatting is Max inderdaad de snelste man op de baan. Hij loopt langzaam in op Räikkönen, die ook niet was gestopt. Als hij de Fin bijna te grazen heeft genomen, duikt Räikkönen de pits in voor nieuwe banden. Hij komt net voor Rosberg, die zich alweer had opgewerkt naar de vijfde plaats, terug op de baan.

De koplopers stoppen meteen ook, zodat Max zowaar aan de leiding gaat. Het ziet er prachtig voor hem uit, want op nieuwe banden is Luis maar een fractie sneller. Max’ voorsprong van 8 seconden loopt langzaam terug naar 6 seconden, maar echt schrikbarend is het niet. Max klaagt wat over zijn voorbanden en wordt prompt naar de pits gehaald. Opmerkelijk genoeg blijft hij Räikkönen nog dik voor en dus kan hij zijn vizier richten op zijn teammaat, die slechts enkele seconden voor hem ligt.

Hoe tegenvallend Räikkönens tempo is, blijkt wel als Rosberg hem op versleten banden nog redelijk bij kan benen. Na de tweede serie pitstops is Räikkönen zijn bandenvoordeel kwijt en wordt hij gauw door Rosberg ingerekend. De Finse Duitser gooit zijn wagen er in de tweede bocht brutaal langs. De wagens maken contact, maar kunnen probleemloos doorrijden. Wel ontving Rosberg een tijdstraf van 10 seconden van de resolute Formule 1-Politie.

De Red Bulls hebben het ondertussen met elkaar aan de stok gekregen. Max probeert van alles om Ricciardo een oor aan te naaien, maar de Australiër weet nog net te counteren. Bochtenlang rijden de twee stieren zij aan zij, maar uiteindelijk moet Max inbinden. Ondertussen rijdt Luis fluitend weg bij de Red Bulls. Zijn tempo doet vermoeden dat hij nog een tweede pitstop moet maken. Of Mercedes dat ook echt had gedaan, zullen we wel nooit weten, want 15 ronden voor de finish verandert de achterkant van de Mercedes ineens in een barbecue.

“No! No! No!”, huilt de regerend wereldkampioen als hij zijn bolide noodgedwongen naast de baan moet parkeren. Teambaas Toto Wolff begraaft zijn gezicht in zijn handen. Wellicht had Luis iets te veel van zijn motor gevergd in een poging de Red Bulls voor te blijven. De frisdrankfabrikant spint er in ieder geval goed garen bij, want ineens liggen de mat paarse bolides aan kop. De spanning is om te snijden en de multi 333-grappen dringen zich op.

De virtuele safetycar komt opnieuw de baan op en dat is Ricciardo’s redding. Hij duikt nog een tweede keer de pits in. Max moet in de pits nog even op de Australiër wachten en verliest tijd. Ook is hij zijn bandenvoordeel van voor de pitstops kwijt. Op een setje gebruikte zachte banden weet hij na de hervatting nog wel het gat bijna dicht te rijden naar Ricciardo, die op een setje spiksplinternieuwe banden was gezet. Het mag niet baten, want Ricciardo weet zijn inmiddels 19-jarige teamgenoot vakkundig buiten DRS-bereik te houden.

Op gepaste achterstand moet Rosberg nog zijn best doen om genoeg voorsprong op Räikkönen te pakken. Hij is goed op weg, maar als hij 9 seconden voorsprong heeft gepakt, stokt de productie even. In de slotronden weet hij alsnog voldoende voorsprong te pakken, zodat hij zowaar de lachende derde werd achter de Red Bulls, die in de slotronden wel zijn uitgespeeld en er een fraaie dubbelzege van maken.

Als best of the rest finishte Bottas als vijfde. De Fin had aan een pitstop genoeg om te finishen. In de slotfase kwamen Pérez en de (vanwege een motorwissel) als laatste gestarte Alonso nog wel in de buurt, maar echt spannend werd het niet meer. Hülkenberg werd achtste, voor Button en Palmer, die zijn eerste puntje van zijn carrière pakte.

Achter het net visten, hoe kan het ook anders, Toro Rosso en Sauber. Science reed in de openingsfase nog dapper achter Bottas aan, maar reed zich na zijn stop klem achter Palmer en kwam die klap niet meer te boven. Hetzelfde gold voor Ericsson, die door een ongelukkige strategie als twaalfde finishte. Massa en Kwjat wisten de camera’s vakkundig te vermijden en de Manors eindigden als laatsten. Vooral voor Ocon had er meer in gezeten, maar kennelijk vond iemand het een goed idee om hem twee ronden na de virtuele safetycar naar de pits te halen. Tel daarbij nog twee tijdstraffen op omdat de snelheidsbegrenzer het niet deed en je begrijpt dat hij weinig potten kon breken.

Uitvaller van de dag was overigens Gutiérrez, die tijdens de virtuele safetycarfase een wiel verloor. Haas stak de andere teams duidelijk naar de kroon in het foutenfestival in Maleisië, waar ook Nasr en Magnussen geruisloos van het strijdtoneel verdwenen.

Door de dubbelzege wist Red Bull het constructeurskampioenschap nog een race langer open te houden. Ondertussen lijkt Ricciardo de derde plek in het kampioenschap nauwelijks meer te kunnen ontgaan. Rosberg deed, ondanks de achterstand die hij bij de start opliep, goede zaken en kon wel leven met een derde plek, terwijl Luis zich wanhopig afvroeg waar hij al die motorproblemen aan te danken had. Zijn voorsprong van 19 punten is inmiddels veranderd in een achterstand van 23 punten. Het kampioenschap gaat alle kanten op en dat is na jaren van dominantie zeker een welkome afwisseling. Nu nog wat meer races zoals deze graag!

We did it again!

Aan de top komen is moeilijk, maar aan de top blijven is nog veel moeilijker. Of misschien toch niet? Na de toevalstreffer van vorig jaar verwachtte ik niet dat we er dit jaar weer met de grootste prijs vandoor zouden gaan. Toch is het gebeurd: met schakers.info werd ik verrassend voor de tweede keer op rij kampioen in het Nederlands Kampioenschap Bedrijvenschaak.

“Wat is het KvK-nummer van schakers.info?”

Net als vorig jaar kreeg ik de vraag waarom schakers.info überhaupt aan het NK Bedrijvenschaak mee mocht doen. Vanwege de boekenstand van De Beste Zet? Ik wist het niet en eigenlijk interesseerde het me ook niet. Of ik er nou was namens de Vrije Universiteit of via de site waar ik af en toe (slecht gelezen) stukjes voor schrijf, dat maakte me niet uit. Ik was er in ieder geval bij in Wijk aan Zee en dat was het belangrijkste.

De samenstelling van het team bleef lange tijd ongewis. Sterspeler John van der Wiel vond een keer wel genoeg en liet verstek gaan. Wie zou zijn plaats innemen? Roeland Pruijssers? Ook hij bleek niet te kunnen. In zijn column van gisteren lichtte de altijd subtiele Van der Wiel een tipje van de sluier op:

"Laatste nieuws: Roeland Pruijssers is zaterdag nog niet terug uit het buitenland. Hij zal worden vervangen door iemand die zeker ook enig gewicht in de schaal legt."

Yochanan Afek dus. De probleemcomponist werd prompt aan het eerste bord gezet en dat was werkelijk waar een gouden zet. Hoewel Koning Eenoog (vanwege een netvliesloslating) in de tweede ronde wat ongelukkig van Harmen Jonkman (die voor het organiserende DSE speelde, dat vanwege een gastspeler voor spek en bonen meedeed) verloor, rolde hij daarna achtereenvolgens Stefan Bekker (2321), Daan Zult (2322) en Jan Willem van de Griendt (2373) op. Niet slecht voor iemand met een rating die maar iets boven die van het Apenhoofd ligt (2222). Met 6 uit 7 werd hij topscorer van het team.

Het Apenhoofd scoorde 5½ punt, net als teamleider Robert Klomp (2033) en Erika Sziva (Hongaars, “Errika Siva”) (2202) aan de lagere borden. Alles bij elkaar was het genoeg voor een eerste plaats op basis van doelsaldo. Het Zwitserse gambiet, door vroeg in het toernooi van het sterke DSE (met Jop Delemarre op het tweede bord, au, au) te verliezen, deed zijn werk, en in de slotronde vielen de uitslagen precies goed, zodat we tegen alle verwachtingen in onze titel prolongeerden. John van der Wiel zal trots op ons zijn geweest.

Na afloop gingen we uit eten in een plaatselijk restaurant, waar de koks zo te zien nog in opleiding waren. Het duurde twee uur voordat het hoofdgerecht er eindelijk was, maar dat werd uiteindelijk smakelijk verorberd. Na het toetje werden we door de teamleider op het station afgezet. Op de terugweg met Afek en Koos Stolk kon ik nagenieten van het bijzondere resultaat.

"These are times that come
Only once in your life
Or twice if you’re lucky"

Twice if you’re lucky; Crowded House.

Chaos in Delft

Bouwkunde, civiele techniek, luchtvaart- en ruimtevaarttechniek, nanobiology en werktuigbouwkunde: zomaar een greep uit de bachelorstudies die de Technische Universiteit Delft, de droomuniversiteit van iedere nerd, aanbiedt. Zachtere studies als communicatiewetenschappen worden alleen als masterstudie aangeboden. In de door de TU georganiseerde conferentie van afgelopen week viel dat gemis behoorlijk op. Het was een behoorlijke chaos.

Twee jaar geleden was ik al eens naar een conferentie geweest. Destijds moest ik helemaal naar Toulouse, nu was het iets dichter bij huis in Delft, wat overigens ook nog altijd twee en een half uur op en neer reizen was. Ditmaal was ik er om het vijfde door de European Association for Research in Transportation georganiseerde symposium (op een onnavolgbare manier afgekort als hEART) bij te wonen. Na Lausanne, Stockholm, Leeds en Denemarken aan te hebben gedaan, was nu dus Delft aan de beurt.

Woensdag

“A queue is just “Q” followed by four silent letters waiting in line.”

Ik kon gelukkig nog meereizen met Jamie, mijn collega op de universiteit. Haar Chinese naam is overigens Mei, wat je op z’n Engels uitspreekt (May). Sinds kort woont ze in Wageningen en moet ze elke dag een pokkeneind rijden. Toen ze net op de universiteit was vond ze het vaak lollig om de draak te steken met de geringe afmetingen van ons natte landje, maar door ons krakkemikkige openbaar vervoer lijken de afstanden tussen de steden weer drie keer zo groot. In ieder geval ontmoetten we elkaar op Utrecht Centraal, waar ik later dan gepland aankwam omdat mijn trein was uitgevallen. Vanaf Utrecht reisden we via Rotterdam naar Delft Zuid, waar we nog een kwartier in de brandende zon moesten lopen. Helaas liepen we daarna nog verkeerd. Omdat de conferentie nergens stond aangegeven, liepen we een beetje op de automatische piloot de campus op, om te ontdekken dat het daar helemaal niet was.

Plaats van handeling was Lijm en Cultuur, een stel gebouwen op een industrieterrein naast de campus. “Voor poeha, podia en tralala” was het motto van het culturele centrum, dat wat mij betreft net zo goed Tang en Varken of Vlag en Modderschuit had kunnen heten. Lijn en Cultuur had ik daarentegen wel gesnapt.

De locatie stond helaas slecht aangegeven, dus liepen we maar op goed geluk de broeikas binnen. Daar meldden we ons aan voor de conferentie. We kregen een naamkaartje mee en daarna liepen we een donkere, gekoelde ruimte in, waar de welkomstspeech werd gegeven. Meteen nadat we binnenkwamen, was ‘ie echter alweer afgelopen.

Daarna was het alweer tijd voor de eerste presentaties. Ik behoorde tot een groep die geacht werd een posterpresentatie te houden. Dat had ik nooit eerder gedaan. De poster was pas een dag voor de presentatie afgedrukt. Dat zat zo: vanwege het grote formaat kon ‘ie pas na het weekend worden afgedrukt. Geen punt, maar toen ik er op maandag nog niks van had gehoord, begon ik het wel wat ongemakkelijk te vinden. M’n ouders hadden nog wel een koker om het in te doen en dus toog ik vol goede moed naar Amsterdam. De poster was inderdaad uitgeprint en dus kon ik het bij de REPRO in de kelder van de universiteit ophalen. Helaas was de poster in A2-formaat afgedrukt en dat vond ik wat klein. Gelukkig kon de grotere poster worden afgedrukt terwijl ik stond te wachten. Daarbij kon ik nog meeluisteren naar een wonderbaarlijke dialoog tussen een gast die een verkeerd pdf-bestand had opgestuurd en de vriendelijke medewerker, die met hem meevoelde, maar natuurlijk niet kosteloos een nieuw document voor hem kon laten printen. Nadat ik de poster had opgehaald, printte ik ook maar meteen het treinkaartje voor de schaakwedstrijd tegen Caïssa uit. Een eigen printer hebben, heeft soms zo zijn voordelen. In ieder geval moet ik er als een halve terrorist hebben uitgezien met die raketwerper waarmee ik het halve land doorreisde. Op de weg naar huis wilde ook niemand bij me in de buurt komen, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat het zonder nepwapen weinig anders is.

Ik kwam er in de broeikas al snel achter dat ik daar werd geacht mijn presentatie te geven. Alle ruimtes hadden namen gekregen en de posterpresentaties stonden bij de zaal “boiler”. Ik had wel een vermoeden welke ruimte dat zou zijn, ook omdat ik anderen al hun posters zag ophangen, dus rolde ik de mijne ook maar uit. Met behulp van dubbelzijdig tape kon ik ‘m aan een wand vastplakken. Echt veel belangstelling was er niet voor mijn poster en ik zag het ook niet zo zitten om nog anderhalf uur m’n overhemd onder te zweten in de broeikas, dus ging ik maar met Jamie mee naar de presentaties die in de zaal “chaos” werden gegeven.

Plattegrond van Lijm en Cultuur. Afbeelding: Lijm en Cultuur.

De zaal lijkt een soort boerderij te zijn. De achterkant van de zaal is open. Mensen zitten at random verspreid door de zaal. Jamie en ik zitten aan de zijkant van de zaal, op een soort dierenvellen. De zon schijnt fel door de ramen en achter ons staat een infraroodlamp te gloeien. De luidspreker blokkeert Jamie d’r zicht, dus gaan we maar naar de klapstoeltjes. Het verhaal van de Deense spreker kan me niet zo boeien. Desondanks vermaak ik me wel.

De tweede spreker is een Italiaan. Hij heeft de titel en het aantal slides als voettekst aangebracht, wat voor de luisteraars prettig is. Hij noemt een hele sloot literatuur op. Zijn onderzoek gaat over de route tussen Rome en Milaan. Tja, alle wegen leiden naar Rome… Opmerkelijk genoeg legt in het land van Ferrari en Lamborghini slechts 1,7 procent van de respondenten het traject per auto af.

Daarna is er een presentatie over de e-bike. Naast me is Jamie in slaap gevallen. Opmerkelijk genoeg revancheert ze zich even later alweer door ineens een vraag te stellen. Volgens het onderzoek heeft de e-bike vooral invloed op het aantal fietstochten, maar niet zozeer op het autogebruik.

Na de derde presentatie is de eerste parallelsessie afgelopen. Voor de pauze is er een centrale sessie in de “centrale”, de donkere, gekoelde ruimte waar ook de welkomstspeech gegeven werd. Een kale man geeft het woord aan Harry Timmermans, een dikkige, treurig kijkende man die steeds met “herrie” wordt aangeduid. “Herrie” is een moeizame prater met een gedempte stem. Zelfs met microfoon is hij amper te verstaan en tot overmaat van ramp is de gele tekst op de grijze achtergrond amper te lezen. Hij loopt heen en weer op het podium, kijkt voor zich uit op de grond en lijkt verzonken in zijn gedachten. Een vreemde keus van de organisatie om hem voor zo’n gewichtige sessie op te laten draven.

Naast me plant Jamie alvast de terugreis. Ze wil nog wel de barbecue meemaken vanwege het gratis eten. Zo ken ik haar weer. Naast haar zit een Chinees die wel wat wegheeft van haar broer. Zou hij het echt zijn? Waarom was hij dan niet met ons meegegaan? En waarom draagt hij roze sokken? Jamie is niet zo gecharmeerd door de vergelijking. “My brother is much more handsome”, zegt ze.

De minuten tikken langzaam weg. De grote wijzer gaat heel langzaam richting de twaalf. Ik verwacht dat iedereen na afloop aan de wedstrijd “wie als laatste buiten is, is een rot ei” mee gaat doen. Xinying (“Sjienjieng”, maar dan heel snel uitgesproken), mijn andere collega, is er nog niet. Zou ze het college bewust hebben laten schieten? Ik ben jaloers. Om 2 over 1 is het dan eindelijk afgelopen. Er is nog ruimte voor een vraag. Het blijft stil vanuit het publiek, dus stelt de sessieleider maar een vraag. Hij is waarschijnlijk de enige die enigszins weet waar de presentatie over ging.

Na de pauze ga ik naar de zaal “chemie”, die uiteindelijk “experiment” blijkt te heten. Het is een akelige locatie, direct naast de betonfabriek waar de vrachtwagens af en aan rijden, en binnen is het tyfusheet. De eerste spreker is Niek Mouter, een kalende gast die vertelt dat hij eerder die dag al op de radio werd geïnterviewd over zijn onderzoek. Het gaat over de waarde van een mensenleven ten opzichte van de waarde van reistijd. Zo zou de waarde in een netwerk 3 minuten per dode zijn en op een individuele route 17. Een schokkend verschil? Denk het niet. Lijkt me iets met appels en peren.

Bij de tweede presentatie knijp ik er even tussenuit om een plasje te doen. De spreker had namelijk al aangegeven dat hij het niet erg vond als mensen de zaal verlieten vanwege de hitte. Opnieuw gaat het over de waarde van reistijd. Dit onderzoek gaat echter over het maken van realistische enquêtes. Het licht valt wat vervelend op het scherm en de aspectratio van de presentatie is anders dan die van het scherm.

Tot slot zijn er twee Italianen aan het woord. De eerste heeft het over de high-speed rail in Italië, een land dat ervaring heeft met het maken van treinen, en spreekt met een dik accent.

De vierde spreker, een dame, spreekt wel goed Engels en heeft een best interessant onderzoek. Ze heeft er in ieder geval een hoop werk in gestoken door zelfs de kosten van busreizen na te rekenen. Ook heeft ze weerdata toegevoegd. Ze weet alleen niet goed welk van de twaalf modellen nou het beste is. In ieder geval is de conclusie dat de waarde van tijd voor busreizigers de helft is van die van automobilisten (7 om 15 euro per uur). In het openbaar vervoer moet je inderdaad geduld hebben.

Ik ga naar “chaos” voor de laatste drie praatjes van de dag. Onderwerp van de sessie is parkeerproblematiek, dus kon ik moeilijk wegblijven. De eerste spreker is Peter van der Waerden, die in het schema abusievelijk als Petrus werd aangeduid. Hij heeft het over de maximale afstand die mensen willen lopen van hun parkeerplek en het parkeertarief. Hij is een echte Brabander en hij vertelt het best leuk, maar echt hoogstaand is het onderzoek ook weer niet. Hij trekt zijn conclusies op basis van slechts 400 enquêtes. Mensen zijn minder bereid te betalen als ze verder moeten lopen. Opmerkelijk genoeg zijn de mensen in de stad zelf minder bereid te betalen.

De tweede spreker is een Engelsman die het onderzoek presenteert van hem en een aantal Zweden, die anders waarschijnlijk gesmolten waren in de hitte. Ook handig: eindelijk weer iemand die goed Engels kan. Alleen is dat weer lastiger voor het uitspreken van die Zweedse plaatsen. Het is erg druk in de zaal. Kennelijk vonden de meesten de verhandelingen over verkeersstromen in een parallelsessie te moeilijk.

Als laatste mag de groepsleidster zelf over e-shopping. Getooid in een jurk met stoere bergschoenen eronder houdt ze een saaie verhandeling over clusters. Er zijn weer niet echt resultaten. Ik begin hoofdpijn te krijgen. Ook ben ik doof aan een oor door een afgrijselijke gil van de microfoon. Op naar de barbecue.

Er blijkt in het rooster een uur te zitten tussen de laatste presentaties en de barbecue. Jamie is alweer naar huis gegaan. Ik ga al snel met Xinying en wat vrienden van haar naar de barbecue. We krijgen de campus nog te zien en ruim op tijd komen we aan. Langzaam stroomt de botanische tuin vol en al gauw staat iedereen in de rij te wachten, net als de laatste vier letters in het woordje “queue”. En ere wie ere toekomt: het vlees was echt geweldig.

Nadat ik m’n buikje rond had gegeten en buikpijn had gekregen, ging ik met social butterfly Xinying weer naar huis. We konden het station redelijk eenvoudig vinden, waarna we elkaar nog een tijdje gezelschap konden houden in de trein.

Donderdag

“There is so many YouTube videos that lead with a whole bunch of crap that nobody wants to watch before they get something interesting.”

Derek Muller in How to start a YouTube channel.

Het drukke schema begon al zijn tol te eisen, want ik voelde er weinig voor om weer om kwart over 6 op te staan, dus liet ik de ochtendsessies schieten. Jamie, die niet in de spits kon reizen, had eveneens weinig trek om voor dag en dauw op pad te gaan. We ontmoeten elkaar weer op Utrecht Centraal en ditmaal ben ik wel op tijd. We komen aan tijdens de pauze. Ik ga naar “centrale”, waar het wel enigszins uit te houden is. En verkeersstromen klinken me ook wel interessant in de oren. Ik zit aan de achterkant van de zaal op de bank. Naast me op tafel staan nog een paar borden van de lunch. Stelletje viespeuken…

De sessieleider steekt van wal en presenteert eerst zijn eigen werk over reistijdbetrouwbaarheid. Hij laat een traject zien van Hoorn tot ergens in Zuid-Limburg. Hij heeft het traject in vier sectoren opgeknipt en van alle trajecten weet hij hoe gevoelig ze zijn voor verstoringen. Daardoor kan hij de totale reistijd op het traject voorspellen. Volgens zijn onderzoek zijn de baten van betere betrouwbaarheid doorgaans hoger dan de vuistregel die men nu hanteert. Interessant.

Daarna gaat hij verder met een presentatie van een collega op de VU. Ze kan er echter niet bij zijn, dus presenteert de bijna kale kerel, die coauteur van het paper was, zonder morren het tweede onderzoek. Het onderwerp is bijna hetzelfde. Ditmaal worden de verwachte aankomsttijden van personen gesimuleerd die vaak moeten overstappen. Door variatie in de vertrektijden kunnen ze hun aansluitingen missen, waardoor ze veel later dan gepland kunnen arriveren. De data is overigens verzameld in Linz, een plaats in Oostenrijk. Als je de kaart op z’n kop houdt, ligt het rechts van Wenen.

Daarna is het uit met de pret en komt de zwaardere kost. Een gast die echt niet kan articuleren neemt het woord. Al gauw verzandt een interessant onderwerp in een nauwelijks verstaanbare preek. Opmerkelijk genoeg is Mogens Fosgerau, een expert op het gebied van verkeersmodellen, er niet bij. Hij ging namelijk het “lab” in. Misschien was hij bang dat Jos zijn model af kwam kraken, maar de krullenbol had de hele conferentie maar laten schieten. Ondertussen verschijnen veel symbolen uit de verzamelingenleer op het scherm en blijft het maar aannames regenen. Opeens is de presentatie afgelopen. De microfoon zoemt weer als iemand ‘m misbruikt. Er wordt een vraag gesteld over de wiskunde waar niemand op zit te wachten.

Als laatste is “de broer van Jamie” aan de beurt. De jongen met bril, snor en sik, die net was gekomen, gaat weer en de “handsome guy” (volgens Xinying) neemt zijn plek in. “Chaoz”, die licht kalend is, steekt van wal. Hij heeft een snellere oplosmethode voor een netwerk gevonden. Na afloop stelt iemand een vraag. Er komt een heel verhaal. “Did that answer your question?”

Ik moest ineens denken aan een keer op een datingsite. Ik stelde me voorzichtig voor, waarna ik ging pochen met mijn baan als aio/promovendus. Kreeg ik prompt de lollig bedoelde vraag: “Aio’s, dat zijn toch van die saaie mensen?” Een lekkere binnenkomer en daardoor was de lol er al gauw af. Maar misschien had die taart nog wel gelijk ook. Damn.

Het is tijd voor een korte pauze. Ik zie iedereen in het stookhok met een raket lopen, maar ik heb geen idee waar ze worden verstrekt. Uiteindelijk kom ik erachter dat ze bij de deur worden uitgedeeld. Omdat ik van de andere kant kwam, had ik dat natuurlijk niet gezien. Ik liet me het limonade-ijsje redelijk smaken, waarna ik heel voorzichtig om het stokje heen at. Want dat ruwe hout, dat geeft mij ongeveer hetzelfde gevoel als wat normale mensen krijgen als iemand met z’n nagels over een schoolbord gaat.

Ik besluit maar weer naar “experiment” te gaan. Het is gelukkig lang niet zo zonnig meer en dus is de hitte nog wel enigszins te overleven. Volgens het schema zullen er weer drie presentaties worden gegeven in de zaal met de langspeelplaten aan de muur. De sessieleider is er niet, dus begint het Brabantse mannetje maar. Hij staat voor het podium, bijna in het publiek. Hij vertelt over snelwegverlichting. Volgens zijn onderzoek zijn ledlampen de beste keus.

Tijdens de tweede presentatie doet iemand het raam aan de fabriekszijde van de zaal open. Net op dat moment komt het vrachtverkeer weer op gang. Vanwege een technisch probleem valt de presentatie even stil, waardoor ik het raam maar weer dicht probeer te trekken. De presentatie gaat over credits om autogebruik te ontmoedigen. Dat lijkt in de praktijk in ieder geval te werken.

Doordat iemand zijn snor had gedrukt, was de sessie alweer afgelopen. Ik liep maar de “centrale” binnen om af te koelen. De spreker praat vooral tegen het scherm op het podium en houdt een oninteressant verhaal. Op zulke momenten mis ik een Mathieu of een Jan Willem wel, twee oud-studiegenoten die niet op hun mondje gevallen waren. Ooit, met een presentatie voor het vak wetenschapsfilosofie, zaten Rolex en ik in het groepje met Jan Willem. Wij deden het schrijfwerk en dan zou hij de presentatie doen. Hij deed het met verve en hij raffelde in sneltreinvaart alle onderwerpen af. Na afloop was Rolex echter een beetje ontstemd dat het inhoudelijk wat magertjes was. Ik had echter met volle teugen genoten en met mij waarschijnlijk de hele zaal. Dat is ook wat waard.

Jammer genoeg zijn er op dit soort conferenties maar verrassend weinig clowns. Een beetje leven in de brouwerij zou geen kwaad kunnen. Maar misschien hebben de sprekers wel te veel taken en opdrachten meegekregen, waardoor ze plichtmatig hun riedeltje afwerken in plaats van dat ze lekker gaan improviseren. Dat gezegd hebbende: de standaardmanier van presentaties opbouwen is gewoon saai. Eerst komen de theoretische verhandelingen en in het beste geval komen pas veel later de resultaten en conclusies. Natuurlijk zijn de presentaties geen YouTube-filmpjes waarbij (het vaak lager opgeleide publiek) onmiddellijk af kan haken, maar toch denk ik dat men heel veel kan leren van Derek Muller en zijn fantastische Veritasium-kanaal.

De presentatie is plotseling voorbij. De lichten gaan aan. Op naar de boottocht! We lopen naar het kanaal, waar twee boten worden volgepropt. We krijgen wat te horen over de geschiedenis van Delft. Uiteindelijk meert de boot aan bij de grote kerk, waar het avonddiner zal plaatsvinden.

We worden welkom geheten door een paar Rembrandt-klonen. Eentje spreekt in zijn beste Engels ons groepje aan. Hij komt aanzetten met een tekening van sperma onder de microscoop en doet alsof het heel interessant is. Hij stinkt een uur in de wind en dus gaan we gauw bij hem weg. Daar komen we Pablo, die eruitziet als zwarte piet, tegen. Hij is schilder en probeert ook contact te zoeken. Vandaag maar even niet, besluit ik.

Opeens worden er kommetjes met een sterk ruikende okerkleurige suspensie uitgedeeld. Ik val nog net niet flauw van de geur en sla nogal onbeleefd af. De rest doet alsof het eetbaar of drinkbaar is, waarna we gauw aan tafel gaan. Het voorgerecht blijkt een vis te zijn, maar gelukkig is er ook nog een alternatief: hamstervoer met champignons. Kiezen tussen twee kwaden! Gelukkig kunnen ze het hamstervoer ook zonder champignons leveren. Een hele geruststelling.

Ondertussen plant Jamie alweer de terugreis. Als we de trein van kwart voor halen, dan is ze binnen twee uur thuis. Anders duurt het significant langer. We wachten geduldig op het hoofdgerecht als ineens de Rembrandt-klonen een koddig toneelstukje gaan opvoeren. Ik zit achteraan en versta er niet veel van. In hun steenkolenengels gaan ze elkaar verbaal te lijf. De ene figuur moet Piet Hein voorstellen, van de andere ben ik de naam alweer vergeten. Hij gelukkig ook, want toen Duco (een collega die begin dit jaar van de VU naar de TU is gegaan) hem vroeg “Then, who are you?”, stond hij even met een bek vol tanden.

Het hoofdgerecht wordt uiteindelijk ook geserveerd. Wij krijgen natuurlijk als laatsten. We schrokken de lappen vlees gauw naar binnen en gingen er als een haas vandoor. Het treinverkeer was weer een soepzooitje, maar gelukkig konden we een vertraagde trein pakken, zodat we volgens dienstregeling aankwamen.

Vrijdag

“The music is nice, but maybe a bit distracting.”

Robert Malina, spreker op hEART.

Op vrijdag had iedereen van mijn kennissenkring zijn of haar presentatie. De meesten moesten ’s ochtends al presenteren. Jamie hoefde pas in de middag en ze benutte die luxe door in de trein nog aan haar presentatie te werken. Tot haar schrik ontdekte ze dat ze haar muis kwijt was. Met zo’n touchpad gaat het toch lastiger, maar ze zal wel meer hebben gebaald van die twee tientjes die een nieuwe kost. In ieder geval moest ze nog een laatste slide maken, waarna ik de presentatie te zien kreeg. Ik stelde maar de gebruikelijke vragen naar de uitkomsten en de betekenis ervan. De antwoorden waren niet echt bevredigend, maar ze kon er natuurlijk ook niet heel veel meer aan veranderen.

De presentatie vond plaats in de ruimte die “studio” werd genoemd. Inderdaad had het zolderkamertje wel wat weg van een studio. Ergens beneden schalt onder anderen Robbie Williams uit de luidsprekers. Een hele bak herrie vult de zaal. Iemand doet de rechterdeur maar dicht. Ik wacht koppig totdat iemand de linkerdeur ook dichtdoet.

Robert Malina is de eerste spreker en hij houdt een presentatie die qua niveau al het andere ver ontstijgt. De presentatie ziet er puik uit. De spreker legt alles ook geduldig uit. Hij heeft het over de luchtvaartsector. Het gaat over de subsidies en de baten die de landen indirect uit de subsidies krijgen. Hoewel het natrekken van alle subsidies niet eenvoudig is, stelt hij dat er in Europa weinig verschillen zijn tussen de grootte van de subsidies. De baten verschillen daarentegen enorm per land. Interessant.

Daarna komt een vriendin van Xinying aan het woord. Ze laat op de eerste slide een arm zien, waarna een oudere man geërgerd wegloopt. Wel komen er vijf mensen voor hem terug. De presentatie gaat over het snoeien van een netwerk, maar wat het uiteindelijke nut ervan is, wordt niet zo duidelijk.

Vervolgens is Jamie aan de beurt. Ze is enthousiast en energiek als altijd met haar pretoogjes. Inhoudelijk heeft ze daarentegen niet zo heel veel te melden, daarvoor staat het onderzoek nog te veel in de kinderschoenen. Na afloop stelt het publiek ongeveer dezelfde vragen die ik in de trein al had gesteld.

Als laatste komt een Japanner aan het woord. Hij heeft een telefoon in zijn hand en daar praat hij veelvuldig tegen. Ik heb alleen de zijkant en achterkant van zijn hoofd gezien. Een veelbelovende sessie is als een nachtkaars uitgegaan.

In de pauze krijgen Duco en ik het verzoek om iemand voor de zogenaamde kletskous-award te nomineren, een prijs voor de beste spreker. Dat hebben we maar gedaan. Duco ging voor die gast die op de radio kwam en mijn keuzes zullen ook wel duidelijk zijn. Er viel verder niet zo veel te kiezen. Misschien moet er volgend jaar maar een prijs zijn voor de slechtste presentator.

Na de pauze zit ik weer in de “centrale” om iets te horen over data-driven car-follwing models. De twee dames die nu hun praatje moeten houden, komen sowieso niet voor de kletskous-award in aanmerking. De eerste spreekster trekt niet bepaald volle zalen: slechts 19 van de 200 zitplaatsen in de riante zaal zijn bezet. Ze gebruikt data uit 2002 die al in een onderzoek uit 2005 gebruikt zijn. Na een kwartier is de presentatie plotseling voorbij. Niemand heeft nog vragen. Alleen de ventilator maakt nog geluid.

We liggen zodoende een kwartier voor op schema. Halverwege de tweede presentatie komen Duco en Gerben binnen, niet wetende dat deze sessie nog slechter is dan de hunne. Het enige waar ik me over verwonder is dat de presentaties altijd in Brits-Engels geschreven zijn in plaats van het veel zakelijkere Amerikaans-Engels. Na ruim een half uur zit de presentatie erop en kan ik naar huis. Duco zet me af bij het station, waarna ik nog ruim twee uur in overvolle treinen (want spitsuur) zit voor ik weer thuis ben. Een ervaring rijker.