Verstappen onstuitbaar in regenachtig Hongarije

Max Verstappen heeft in Hongarije na een mislukte kwalificatie zijn achtste seizoenszege geboekt. Lewis Hamilton werd tweede, voor polesitter George Russell, terwijl Ferrari lelijk achter het net viste met een vierde plaats voor Carlos Sainz en een zesde voor Charles Leclerc.

Dolblij is Russle als hij in de kwalificatie op de kronkelige Hungaroring onverwacht zijn eerste pole pakt. Hij troeft Science met een miniem verschil af, waardoor de Spanjaard net naast zijn tweede pole grijpt en naast de Mercedes vanaf de eerste rij van start gaat, voor teamgenoot Leclerc en de verrassend sterke Norris.

Zo goed als de kwalificatie voor Russle gaat, zo desastreus verloopt ‘ie voor Red Bull. Pérez ligt er na twee sessies al uit en moet als elfde starten. Max start door een motorstoring in de laatste sessie maar één plekje boven hem. Uit voorzorg besluit Red Bull beide heren maar meteen van een nieuwe motor te voorzien.

Ook niet naar wens verloopt de kwalificatie voor Luis, die een probleem met zijn DRS heeft en nog achter de Alpines van Ocon en Alonso als zevende van start mag. Als de lichten een dag later op een enigszins vochtige baan doven, krijgt hij de blauw-roze bolides al gelijk weer te pakken. Achter hem zit Max in de verdrukking en moet hij toezien hoe de ene na de andere auto hem voorbij komt zeilen. Een van die auto’s is de Haas van Magnussen, die gelijk wat onbeholpen op een Alpine kleunt. Max profiteert van de verwarring en rukt gauw naar de achtste plaats op.

In de achterhoede rijdt Albon onbesuisd bij Fattle naar binnen. Vanwege de rommel op de baan rukt de virtuele safetycar uit. Albon duikt meteen de pits in voor een nieuwe voorvleugel. Even later is het de beurt aan Magnussen, die door de wedstrijdleiding gesommeerd wordt zijn beschadigde voorvleugel te laten repareren. De leiding is dan nog altijd in handen van Russle, die bij de hervatting meteen een gat naar Science en Leclerc trekt.

In de subtop wurmt Max zich met enige moeite voorbij de beide Alpines, waarna hij het gat naar Norris en Luis voor hem gauw dichtrijdt. Wanneer de zachte banden van de McLaren het begeven, moet Norris gauw capituleren. Hij valt spoedig ook ten prooi aan Pérez, die de twee Alpines eveneens voorbij was gegaan. Kort daarna laat Norris een set mediums omleggen.

Max zit vlak achter Luis, maar vanwege een slippende koppeling kan hij de Brit niet bedreigen. In de zestiende ronde wisselt hij, net als koploper Russle, zijn zachte banden in voor een set mediums. Het plannetje werkt, want als Luis twee ronden later een nieuwe set mediums laat omleggen, komt hij achter Max terug op de baan.

Leclerc is vooraan de laatste coureur die nieuwe banden haalt. Hij komt pal voor de neus van Science terug op de baan, waarna hij jacht maakt op Russle. Binnen enkele ronden zit hij aan de staart van de Mercedes. Af en toe zet hij zijn Ferrari er zelfs naast. In de 31e ronde moet Russle het antwoord schuldig blijven als Leclerc hem in de eerste bocht buitenom passeert. In het vervolg rijdt hij gestaag bij Russle vandaan.

Russle krijgt op zijn beurt Science op zijn dak. Max heeft het gat tot die twee bijna helemaal dichtgereden als hij halverwege de race zijn tweede stop van de middag maakt. Hij krijgt wederom een set mediums mee. Mercedes reageert door Russle een ronde later ook van een nieuwe set mediums te voorzien, maar dat blijkt al te laat, want hij komt pal achter Max terug op de baan.

Max krijgt meteen een plekje cadeau van Pérez, die als een achterligger voor hem aan de kant gaat. Vervolgens doemt Leclec op, die tegelijk met Russle was gestopt. Aangezien de Monegask alleen nog maar op de mediums had gereden, besluit Ferrari hem de harde band mee te geven. Op de witte band is Leclerc niet vooruit te branden, net als de Hazen en de Alpines, die eerder in de race de traagste band hadden laten omleggen en links en rechts voorbij werden gereden.

Zonder enige moeite gaat Max Leclerc even later voorbij en daarmee ligt hij ineens op koers om de race te winnen. Heel lang kan hij niet van zijn inhaalactie genieten, want een ronde later gaat hij opeens achterstevoren in de een-na-laatste bocht. Hij weet het tijdsverlies tot een minimum te beperken door er een mooie 360 van te maken, maar hij verliest wel zijn plek aan Leclerc. Ook heeft hij Pérez en Russle weer in zijn kofferbak. In de consternatie gaat Russle de Mexicaan voorbij, waarna Pérez ook maar nieuwe banden laat omleggen.

Max krijgt Leclerc even later alsnog te pakken, waarna hij op jacht kan naar Science en Luis. Wanneer de Spanjaard zijn voorsprong op Luis er bijna doorheen heeft gejaagd, duikt hij ook voor de tweede keer de pits in. Anders dan Leclerc laat hij de zachte band omleggen. Luis doet even later hetzelfde en daarmee komt de koppositie in handen van Max, die bij Leclerc weg blijft lopen. Wanneer Russle de Ferrari-coureur de tweede plek ontfutselt, duikt Leclerc nogmaals de pits in om de zachte band om te leggen. Hij valt daardoor terug naar de zesde plaats achter Pérez.

In de slotfase is Luis op de zachte band niet te houden. Eerst moet Science eraan geloven en even later Russle, waardoor de Brit tweede ligt. Het slotoffensief komt te laat om Max te verontrusten, ook omdat kort voor het einde de virtuele safetycar uitrukt om Bottas’ gestrande bolide te kunnen bergen. Wel begint het in de slotronde eindelijk echt te regenen. Max neemt geen risico’s meer en komt voor de achtste keer in 2022 als winnaar over de streep. Luis wordt tweede voor Russle, waarmee het podium hetzelfde was als een week eerder.

Naast het podium eindigt Science, terwijl een verder onzichtbare Pérez vijfde wordt voor een wederom totaal onthutste Leclerc, die in de slotfase geen vuist kan maken. Op gepaste afstand eindigt Norris als zevende, nog net in dezelfde ronde als de winnaar. Op een ronde achterstand eindigen de Alpines van Alonso en Ocon, die halverwege de race van plek wisselen en tegen het eind van de race weer enigszins tot leven komen op de harde band. Het laatste punt gaat naar Fattle, die ditmaal net voor Stroll eindigt nadat de Canadees hem er vlak voor tijd langs had gelaten.

De vanuit de pitstraat gestarte Gasly wordt nog twaalfde, voor Joe en Mick. Ricciardo, die bij zijn tweede stop de harde band had laten omleggen, zakt in de slotfase terug naar de vijftiende plaats. Ondanks een tijdstraf voor een botsing met Stroll blijft hij Magnussen voor. Albon eindigt ondanks zijn extra pitstop nog voor Latifi, terwijl Tsoenoda na een spin halverwege de race afgetekend als laatste eindigt.

Door zijn overwinning gaat Max met een voorsprong van 80 punten op Leclerc de zomerstop in. Pas in het laatste weekend van augustus wordt het levendige Formule 1-seizoen hervat in België. Weet Red Bull de kleine technische onvolkomenheden in de tussentijd te verhelpen, slaagt Mercedes erin de laatste tienden te vinden en lukt het Ferrari om voor die tijd een capabele strateeg in huis te halen?

Verstappen profiteert van blunder Leclerc

Max Verstappen heeft de Grand Prix van Frankrijk gewonnen. Op Paul Ricard profiteerde hij optimaal van een uitglijder van Charles Leclerc, die in leidende positie van de baan schoot. Tweede werd Lewis Hamilton, voor teamgenoot George Russell en Sergio Pérez in de andere Red Bull.

Vanwege de geplofte motor in Oostenrijk en de daarop volgende motorwissel weet Science dat hij in Frankrijk achteraan moet starten. In de beslissende kwalificatiesessie is hij zijn team van dienst door teamgenoot Leclerc een lekkere slipstream te geven, waardoor de Monegask op Circuit Paul Ricard overtuigend de pole pakt. Max is tweede op drie tienden, gevolgd door teamgenoot Pérez. Op gepaste afstand komen de Mercedes van Luis en Russle, met tussen hen in Norris.

Een dag later verzilvert Leclerc zijn pole probleemloos, terwijl Luis Pérez verschalkt. In de verder vrij tamme openingsronde beukt Ocon Tsoenoda in de chicane achterstevoren. De Japanner kan met grote achterstand zijn weg vervolgen, terwijl de Fransman gauw een tijdstraf aan de broek krijgt.

De koplopers rijden aanvankelijk hard bij Luis vandaan. Al na een paar ronden voert Max de druk op bij Leclerc, die prompt een foutje maakt in de chicane. Op het daaropvolgende rechte stuk komt Max akelig dichtbij, maar het blijkt net niet genoeg. In het vervolg zit Max rondenlang aan de staart van de Ferrari, die zich heel langzaam onder de druk vandaan rijdt.

Na zestien ronden vindt Red Bull het welletjes en haalt het Max als eerste in de kopgroep naar de pits. Hij komt pal achter Norris als zevende terug op de baan en zit vervolgens nog een halve ronde klem achter de McLaren. Leclerc pusht als een malle, dus laat Ferrari hem nog een ronde langer doorrijden. Die beslissing heeft desastreuze gevolgen als Leclerc in een snelle bocht ineens de macht over het stuur verliest en tegen de muur tot stilstand komt.

Tijdens de neutralisatie laat iedereen die dat nog niet had gedaan ook nieuwe banden omleggen. Luis heeft een matige stop, net als Pérez, die Russle maar net voorblijft. Nog minder vergaat het Science, die zich alweer naar de middenmoot had opgewerkt. De Spanjaard wordt op pad gestuurd op het moment dat Albon zijn monteurs komt bezoeken en krijgt eveneens een tijdstraf.

Door de pitstops aan kop ligt Max weer vooraan. Bij de herstart loopt hij meteen weer bij Luis vandaan. Achter hen is Science snel onderweg. Op de snellere mediums knokt de enig overgebleven Ferrari zich in een mum van tijd langs de subtoppers, waarna hij op jacht gaat naar de twee Red Bulls en de twee Mercedes vooraan.

Russle krijgt hij halverwege de race te pakken als de Brit aan het eind van het lange rechte stuk lucht gaat verdedigen en daardoor traag door de chicane gaat. Op het daaropvolgende rechte stuk duikt Science naast de Mercedes op, om hem buitenom in Signes in te halen. Even later gaat hij Pérez na een bochtenlang duel voorbij, waarna Pérez meteen Russle op zijn dak krijgt.

De Brit gooit zijn bolide er in de chicane met gevaar voor eigen leven naast, waarna Pérez zijn Red Bull noodgedwongen de uitloopstrook opstuurt om een aanrijding te voorkomen. Pérez duikt daardoor zelfs naast Science op, maar neemt gas terug om een straf te voorkomen, tot ongenoegen van een opgefokte Russle.

Erg lang kan Science niet van zijn inhaalactie genieten, want een ronde later wordt hij voor de tweede keer naar de pits geroepen omdat Ferrari er niet zeker van is dat de banden het wel zullen houden. Tijdens de pitstop zit Science tevens zijn tijdstraf uit, waardoor hij de race pas als negende hervat.

In de slotfase rolt Science in een mum van tijd de hele subtop op. Zijn inhaalrace wordt vlak voor tijd onderbroken als Joe zijn Alfa op de uitloopstrook parkeert en de virtuele safetycar uitrukt. Russle is bij de les als de race eindelijk hervat wordt en gaat alsnog langs Pérez.

Max krijgt er weinig van mee en wint vrij eenvoudig. Luis wordt op zo’n tien tellen achterstand tweede, terwijl Russle zich in de slotfase het licht uit de ogen moet rijden om Pérez voor te blijven. Driver of the Day Science sluit de rampdag voor Ferrari af met de vijfde plek en een punt voor de snelste raceronde na wederom een strategische miskleun.

Best of the rest is Alonso, die in de slotfase bij Norris wegloopt en vrij eenzaam als zesde finisht. Achter hen finishen hun teamgenoten Ocon en Ricciardo. Het laatste punt is een prooi voor Stroll, die teamgenoot Fattle net voor weet te blijven. Twaalfde wordt Gasly, die zich halverwege de race bij een inhaalactie op Albon vergaloppeerde, maar toch voor de Britse Thai eindigt. Bottas wordt na nog een tweede stop in de slotfase veertiende. Vlak voor tijd gaat hij nog langs Mick, die na een mislukte strategie en een beuk van Joe als laatste eindigt.

Joe wordt ondanks zijn uitvallen nog als zestiende geklasseerd. Naast hem zagen nog vier coureurs de finishvlag niet. Magnussen en Latifi kwamen elkaar in de tweede bocht tegen en konden niet veel later opgeven. Tsoenoda moest vanwege schade aan zijn bolide eveneens opgeven. De enige coureur die volledig door eigen toedoen de strijd moest staken, was Leclerc. Door zijn miskleun en de overwinning van Max is het gat in het kampioenschap gegroeid naar een kolossale 63 punten, wat betekent dat Max in ieder geval zomerkampioen is. Volgende week wordt in Hongarije de laatste race voor de zomerstop verreden. Kan Ferrari daar terugslaan, of verzinnen ze daar weer een nieuwe manier om hun eigen glazen in te gooien?

Verstappen verliest, maar wint ook

Charles Leclerc heeft een levendige Grand Prix van Oostenrijk op zijn naam geschreven. Max Verstappen kwam voor eigen publiek op de Red Bull Ring niet verder dan de tweede plaats, terwijl Carlos Sainz en Sergio Pérez de finishvlag niet zagen. Lewis Hamilton werd voor de derde keer op rij derde.

Met een geruststellende voorsprong van 34 punten op teamgenoot Pérez begint Max aan zijn thuisrace op de Red Bull Ring, een voorsprong die hij vooral aan de onbetrouwbaarheid en de dwaze strategieën van Ferrari had te danken. De kwalificatiesnelheid is het hele jaar al het zwakke punt van de Red Bull, dus is Max blij verrast dat hij de Ferrari’s op het circuit van zijn werkgever met een miniem verschil weet af te troeven.

Leclerc is tweede, voor Science. Pérez klokt met de nodige moeite de vierde tijd en is ontstemd als de wedstrijdleiding hem na de kwalificatie zijn snelste tijd in de tweede kwalificatiesessie afpakt vanwege het overschrijden van de baanlimieten. De Mexicaan verliest daardoor met terugwerkende kracht het recht om aan de laatste kwalificatiesessie mee te doen en mag pas als dertiende aan de sprintrace beginnen.

In de sprintrace trekt Max aanvankelijk weg bij het Ferrari-duo, dat vooral oog voor elkaar lijkt te hebben. Hoewel Leclerc in de slotfase wat dichterbij komt, is het niet genoeg om hem te verontrusten, dus mag hij weer 8 WK-punten bijschrijven. Science wordt op enige achterstand derde. Pérez weet zich in de sprintrace naar de vijfde plek terug te knokken, waardoor alleen Russle nog tussen hem en de andere drie titelpretendenten in staat voor de hoofdrace.

Als de lichten op zondagmiddag doven, spuit Max er wederom vandoor. Hij trekt meteen een gat naar Leclerc, terwijl Russle naast Science opduikt. De Spanjaard gaat in de eerste bocht over de uitloopstrook en ligt aanvankelijk een neuslengte achter de Mercedes. In de klim naar bocht 3 blaast hij hem finaal voorbij, waarna Russle zelfs moet oppassen voor Pérez. Net als een jaar terug vindt de Mexicaan in bocht 4 zijn Waterloo als hij de Mercedes daar probeert in te halen en prompt achterstevoren wordt gebeukt.

Russle beschadigt bij de botsing zijn voorvleugel en ziet de drie koplopers in het vervolg gauw aan de horizon verdwijnen. Tevens krijgt hij volkomen terecht een tijdstraf voor het akkefietje, die hij uitzit als hij vroeg in de race zijn voorvleugel laat vervangen. Door de reparatiestop vindt hij zich in de staart van de middenmoot terug.

De rit door de grindbak en de reparatiestop hebben Pérez op zijn beurt bijna een volle ronde gekost. Eenmaal terug op de baan zit er totaal geen vaart meer in de Red Bull. Al gauw komen Max en Leclerc voorbijzeilen en niet veel later houdt Pérez het voor gezien.

Anders dan in de sprintrace kan de Leclerc de Red Bull met startnummer 1 flink bedreigen. Zonder moeite rijdt hij naar de staart van Max toe en keer op keer doet hij van grote afstand een inhaalpoging. Aanvankelijk kan Max nog counteren, maar in de twaalfde ronde is het dan echt raak en is Leclerc erlangs. Max duikt een ronde later de pits in om de mediums, die onder zijn Red Bull veel sneller dan verwacht sleten, voor een set harde banden in te wisselen.

Max hervat de race als achtste, maar wint onder andere door de pitstops in de subtop weer wat plekjes terug. Wel moet hij zich nog langs de subliem rondrijdende Mick en zijn grote vriend Luis zien te knokken. Daarna loopt hij langzaam maar zeker in op de Ferrari’s, die op een derde van de raceafstand hun banden laten verwisselen. Ze komen weer achter Max de baan op, maar ze rijden het gat naar de Red Bull op hun nieuwere banden gauw dicht.

Leclerc gaat Max zonder moeite voor de tweede keer in de middag voorbij. Wanneer Science zich opmaakt om Max van de tweede plek te verdrijven, haalt Red Bull de Nederlander halverwege de race voor de tweede keer de pits in voor een nieuwe set harde banden. Max hervat de race als derde.

Pas wanneer de Ferrari’s tegen het eind van de race voor de tweede keer hun banden laten verwisselen, komt de leiding weer even in handen van Max. Leclerc gaat hem al gauw voor de derde keer voorbij. Als Sainz zich even later opmaakt om de Nederlander voor de eerste keer in te halen, geeft prompt zijn krachtbron de geest. De vlammen slaan uit de Ferrari als de Spanjaard zijn bolide op de uitloopstrook aan het eind van de grindbak heeft stilgezet. Terwijl de bolide geblust wordt, rukt de virtuele safetycar uit.

Leclerc en Verstappen grijpen de neutralisatie aan om nogmaals nieuwe banden te halen. In de sprint naar de finish kan Max Leclerc voor het eerst in de middag bijbenen, ook omdat het gas bij de Ferrari blijft hangen. Heel langzaam knabbelt Max iets van zijn achterstand van een kleine vier seconden af. Het blijkt niet genoeg, dus wint Leclerc voor het eerst sinds april weer een race.

Max houdt de schade beperkt met een tweede plaats en het bonuspunt voor de snelste raceronde. Hij loopt zelfs uit op zijn naaste belager. Was dat voor de race nog teammaat Pérez, na de race is dat Leclerc, die door zijn zege op 38 punten van Max komt.

Science heeft op zijn beurt Russle weer in zijn nek hijgen in het kampioenschap na een dure uitvalbeurt. De Brit komt na een inhaalrace als vierde over de streep, niet eens heel ver achter Luis, die wederom naar het podium mag na een degelijk, doch niet heel sprankelend optreden. In ieder geval haalde Mercedes het maximale resultaat in een weekend dat nog slecht was begonnen nadat beide coureurs hun bolides in de kwalificatie in de muur hadden gesmeten.

Best of the rest wordt Ocon, terwijl Mick met een zesde plek wederom een flinke schep punten pakt. Teamgenoot Magnussen maakt het feest voor Haas compleet met een achtste plaats tussen de McLarens van Norris en Ricciardo in. Tiende wordt Alonso, die vanwege een elektrische storing niet aan de sprintrace deel had kunnen nemen en achteraan moest starten voor de hoofdrace. Daarin moest hij tijdens de virtuele safetycarfase vanwege trillingen een extra stop maken, waarna hij de vanuit de pits gestarte Bottas pas in de allerlaatste ronde het laatste punt wist te ontfutselen.

Twaalfde wordt Albon, terwijl Stroll niet verder komt dan een dertiende plaats, nadat hij nog een tijdlang op de vijfde plek had rondgetoerd. Een week na zijn klapper in Engeland komt Joe als veertiende over de streep, voor Gasly, die ijverig tijdstraffen had verzameld. Wel eindigt hij voor Fattle, die hij halverwege de race op een lompe manier in de beruchte bocht 4 achterstevoren had gebeukt. De Duitser wordt door het overschrijden van baanlimieten nog achter Tsoenoda in de tweede AlphaTauri als zeventiende en laatste geklasseerd. Drie coureurs zagen de finish namelijk niet. Naast Pérez en Science had Latifi tegen het eind van de race met stille trom het strijdtoneel verlaten.

Over twee weken begint de tweede seizoenshelft in Frankrijk. Herpakt Red Bull zich na de offday voor eigen publiek, of gaat Ferrari op Paul Ricard wederom als de brandweer? Of moet diezelfde brandweer opnieuw uitrukken om een rode bolide te blussen?

Sainz scoort zijn eerste zege in spektakelstuk op Silverstone

Carlos Sainz heeft op Silverstone zijn eerste Grand Prix-zege geboekt. In Engeland was hij te sterk voor Sergio Pérez en publiekslieveling Lewis Hamilton. Charles Leclerc viel door een onnavolgbare bandenstrategie terug tot buiten het podium, terwijl Max Verstappen in een beschadigde bolide als zevende over de streep kwam.

Dolblij is Science als hij in de regenachtige kwalificatie op Silverstone zijn eerste pole uit zijn carrière behaalt. Oud-teamgenoot Max kwalificeert zich naast hem op de eerste rij. De tweede startrij is een kopie van de eerste met Leclerc voor Pérez, terwijl de publiekslievelingen Luis en Norris de derde startrij delen.

Een dag later gaat de race op een droge baan en onder een bewolkte hemel van start. Bij het doven van de lichten komt Max, die als enige coureur vooraan op de zachte banden is gestart, veel beter weg dan polesitter Science, waardoor hij ruim als koploper de eerste bocht induikt. Achter hen gaat het helemaal mis als Gasly gesandwicht wordt tussen Joe en Russle. De Mercedes gaat dwars en torpedeert de Alfa, die al rollend de grindbak in verdwijnt. Tot overmaat van ramp stuitert het hevig verfomfaaide voertuig ook nog over de bandenstapel heen. Meteen wordt de race afgebroken.

Pas na lange tijd kan de Formule 1-wereld opgelucht ademhalen als blijkt dat Joe het avontuur zonder kleerscheuren heeft doorstaan. Tijdens de onderbreking worden her en der auto’s opgelapt. Naast Joe en Russle heeft ook Albon de eerste bocht niet overleefd. Na een tik van Fattle waren Ocon en Tsoenoda tegen zijn spinnende Williams aangereden. Waar de Japanner alleen zijn voorvleugel hoeft laten te vervangen, moet bij de Fransman de hele rechtervoorwielophanging gerepareerd worden.

Bijna een uur na de eerste start gaat de race voor de tweede keer van start, in dezelfde volgorde als de eerste start, wat betekent dat Science wederom als eerste vertrekt. Bij de start probeert Max, die tijdens de onderbreking naar de mediums was gewisseld, hem wederom de loef af te steken. Ditmaal rijdt Science hem klem, waardoor Max in de eerste bocht moet liften en bijna ten prooi valt aan Pérez.

De Mexicaan krijgt de schrik van zijn leven als Leclerc zijn bolide er in de vierde bocht langs gooit. De actie kost Pérez een deel van zijn voorvleugel, waardoor hij de drie koplopers al gauw aan de horizon ziet verdwijnen. Al na twee ronden haalt Red Bull hem voor de neus van de hongerige Norris en Luis vandaan voor nieuwe banden en een nieuwe voorvleugel.

Luis gaat meteen ook voorbij Norris en gaat op jacht naar de koplopers. In de kopgroep laat Max Science aanvankelijk uitrazen, om daarna de druk geleidelijk op te voeren. Prompt schiet de Spanjaard in Becketts van de baan, waardoor het voor Max een koud kunstje is om hem in te halen.

De euforie is van korte duur, want twee ronden later vliegt Max op hetzelfde punt als Science van de baan. Science neemt meteen de leiding over, terwijl Max meteen rechtsaf de pitstraat induikt omdat hij vermoedt dat hij een lekke band heeft. Hij hervat de race als zesde, maar als blijkt dat zijn Red Bull op nieuwe banden nog steeds als een dweil op de weg ligt, beseft hij dat hij een levensgroot probleem heeft. Een brokstuk blijkt de aerodynamica van de bolide verstoord te hebben en dus racet de Nederlander ineens nog maar voor de laatste WK-punten.

Door het wegvallen van Max liggen de Ferrari’s aan kop. Ondanks een kleine beschadiging aan de voorvleugel oogt Leclerc sneller dan koploper Science. In de achtergrond komt Luis langzaam opzetten. Nerveus geworden van de snelheid van de Mercedes besluit Ferrari Science voor de neus van Leclerc weg te halen. De Spanjaard hervat de race op een set harde banden als derde.

In zijn eentje blijkt Leclerc niet bepaald harder te kunnen en als hij zijn voorsprong op Luis er bijna helemaal doorheen heeft gejaagd, haalt Ferrari ook hem naar de pits voor een set harde banden. Hij hervat de race weer achter Science als derde. De koppositie is dan voor het eerst dit seizoen in handen van Luis, die op zijn oude mediums minstens zo hard gaat als Science, die Leclerc steeds duidelijker begint op te houden. Prompt krijgt de Spanjaard het bevel om Leclerc erlangs te laten.

Luis duikt niet veel later de pits in. Door een matige stop komt hij vrij ruim achter de Ferrari’s weer de baan op. Wel rijdt hij het gat naar Science, die Leclerc langzaam aan de horizon ziet verdwijnen, langzaam dicht.

In de middenmoot moet Max zich ondertussen het licht uit de ogen rijden om Ocon voor te blijven. Zijn Red Bull is er na een overstap op de harde banden en met een aanpassing aan de voorvleugel niet bepaald sneller op geworden. Wanneer Ocon een aanval waagt, geeft Max zijn achtste plaats zonder al te veel strijd op.

Niet veel later krijgt hij de plek terug als de Alpine ineens de geest geeft. De bolide komt op het voormalige rechte stuk van start/finish tot stilstand, waarna de race meteen geneutraliseerd wordt. Waar Leclerc de pitstraat voorbijrijdt, duiken Science en Luis achter hem gelijk de pits in voor een set zachte banden. Vervolgens is het spitsuur in de pitstraat. Alleen Fattle en Magnussen laten in navolging van Leclerc de kans schieten om zonder grote tijdsverliezen hun banden te verwisselen.

Bij de herstart wordt Leclerc, zoals verwacht, vrijwel meteen met huid en haar opgevroten door Science. Achter hen ontfutselt Pérez, die zich knap naar de vierde plek had teruggevochten, Luis de derde plek. Hij gaat gelijk op jacht naar Leclerc, maar wanneer hij de Monegask aan het eind van Hangar Straight probeert in te halen, gaat Luis de twee handig voorbij. Pérez pakt de tweede plek gelijk weer terug, waarna Luis ook Leclerc weer voorbij ziet komen. Hij moet zelfs oppassen voor Alonso, die Norris bij de neutralisatie voorbij was gegaan omdat de Brit een ronde te laat zijn banden had laten verwisselen.

Luis gaat de verbeten vechtende Leclerc in Luffield buitenom voorbij, om in Copse zelf buitenom te worden teruggepakt. Pas op Hangar Straight rekent Luis definitief met de Ferrari af. De strijd is daarmee wel gestreden. Science boekt zijn eerste overwinning, voor Pérez en Luis. Leclerc houdt Alonso en Norris nog net achter zich en wordt vierde. Max moet in de slotfase zelfs nog alle zeilen bijzetten om Mick voor te blijven. De posities blijven ongewijzigd, wat betekent dat Max toch nog 6 punten pakt en de zoon van de eerste WK-punten uit zijn carrière scoort. De laatste punten gaan naar Fattle en Magnussen.

Buiten de punten eindigen de als laatste gestarte Stroll en de als tiende gestarte Latifi. Ricciardo komt na een raadselachtig zwak optreden pas als dertiende over de finish. Hij finisht alleen voor Tsoenoda, die zijn team lekker van dienst was door vroeg in de race uitgerekend tegen teamgenoot Gasly aan te spinnen, waardoor de Fransman later in de race moest opgeven.

Door zijn overwinning meldt Science zich helemaal in de strijd om de tweede plaats. Het gat naar teamgenoot Leclerc is nog maar 11 punten. Omgekeerd ziet Leclerc zijn achterstand op Pérez naar 9 punten groeien. Ondanks de 6 punten die hij goedmaakte op Max, werd hij door de tactische misser van zijn team de grote verliezer van het weekend.

Over een week gaat het kampioenschap verder in Oostenrijk, op de Red Bull Ring. Kan Max daar revanche nemen voor zijn pechrace, of zit Leclerc hem dan een voet dwars? Of pakt Science meteen zijn tweede overwinning?

Verstappen boekt zwaarbevochten overwinning in Canada

Max Verstappen heeft ook de Grand Prix van Canada op zijn naam geschreven. Op Circuit Gilles Villeneuve weerstond hij op weg naar zijn zesde seizoenszege de zware druk van Carlos Sainz, waardoor hij in het kampioenschap verder afstand nam van Sergio Pérez, die uitviel, en de achteraan gestarte Charles Leclerc, die achter Lewis Hamilton en George Russell vijfde werd.

In de regenachtige kwalificatie in Canada staat er geen maat op Max, die met een groot machtsvertoon de pole pakt. Naast hem gaat verrassend Alonso van start, voor Science en Luis. Daarmee doen ze het beduidend beter dan Pérez, die zijn kwalificatie volkomen verknalt en slechts als dertiende mag vertrekken. Leclerc moet op zijn beurt vanwege de geplofte motoren in Spanje en Azerbeidzjan een nieuwe motor inzetten en start achteraan.

Een dag later is het droog en duiken de vier koplopers in ongewijzigde volgorde de eerste bocht in. De fraai als vijfde gekwalificeerde Magnussen doet, net als in Spanje, een halfslachtige poging om Luis in te halen en beschadigt daarbij zijn voorvleugel, terwijl de naast hem vertrokken Mick in de andere Haas al snel terrein begint te verliezen.

Heel lang kan Alonso zich niet op de tweede plek handhaven, want als DRS is toegestaan, blaast Science zijn landgenoot finaal voorbij. In het vervolg blijft de Ferrari-coureur op een paar seconden van Max hangen. Alonso weet op zijn beurt Luis wel voor te blijven.

In de achterhoede duiken Fattle en Gasly al erg vroeg de pits in, terwijl Magnussen de meatball-vlag te zien krijgt en eveneens vroeg de pits in moet om zijn ietwat beschadigde voorvleugel te vervangen, waardoor hij ineens helemaal achteraan ligt. Vrijwel meteen daarna valt Pérez stil. Hij parkeert zijn bolide op de uitloopstrook van de derde chicane. Het bergen van de bolide verloopt niet erg voorspoedig, dus rukt de virtuele safetycar uit.

De een zijn dood is de ander zijn brood, zo besluit Red Bull, dat Max vanaf de leiding naar de pits haalt. Hij neemt op de baan de plaats in van Luis, die eveneens zijn banden laat vervangen en terugvalt tot achter Ocon in de andere Alpine. Na de hervatting maakt hij meteen korte metten met de Fransman. Max heeft op zijn beurt weinig moeite met Alonso, die Science na de hervatting uit het oog was verloren.

Voor Haas draait de race uit op een ramp als Mick op hetzelfde punt als Pérez stilvalt. Opnieuw komt de virtuele safetycar de baan op. Ferrari profiteert van het buitenkansje door Science van nieuwe banden te voorzien, waardoor de koppositie weer in handen van Max komt. Mercedes haalt op haar beurt Russle voor de neus van Luis weg. Alleen Alpine laat Alonso om onbegrijpelijke redenen op zijn volkomen versleten banden doorrijden.

Als de race weer wordt vrijgegeven, kan Alonso zich niet heel lang op de tweede plaats handhaven. Eerst maakt Science hem met boter en suiker in en daarna doet Luis dat nog eens dunnetjes over. Als Alonso eindelijk zijn banden laat verwisselen, vindt hij zich op de baan nog achter teammaat Ocon en de langzaam opgerukte Leclerc terug.

Vooraan zet Science de aanval in op Max. Op zijn nieuwere banden knabbelt hij elke ronde weer wat tienden van zijn achterstand af. De harde banden onder de Red Bull hebben hun beste tijd wel gehad, dus wordt Max als eerste in de kopgroep voor de tweede keer naar de pits gehaald. Tot zijn frustratie komt hij precies achter Luis de baan op. Hij gaat de Brit aan het eind van de ronde zonder moeite voorbij, waarna Luis eveneens een nieuw setje harde banden laat monteren. Russle volgt even later, waardoor Luis de derde plek weer terug in handen krijgt.

Op nieuwe banden begint Max aan een klopjacht op Science, die hoopt zonder verdere bandenwissels de finish te kunnen halen. Ineens is alles weer anders als Stroll en Tsoenoda tegelijk hun banden laten verwisselen. Tsoenoda dendert bij het uitrijden van de pits veel te hard op de eerstvolgende bocht af en beëindigt zijn race op een buitengewoon knullige manier in de bandenstapel. Door het ongeluk wordt de race helemaal geneutraliseerd.

Science laat meteen een nieuw setje harde banden omleggen. Hij verliest de leiding maar net aan Max. Na de herstart blijft hij de Red Bull als een schaduw volgen. Aan het eind van de drie DRS-zones komt hij steeds gevaarlijk dichtbij. In tegenstelling tot Fattle drie jaar geleden bij de laatste Canadese Grand Prix laat Max zich niet gek maken. Hij geeft geen krimp en komt na 70 intense rondjes als winnaar over de streep. Een moegestreden Science eindigt op nog geen seconde achterstand als tweede, terwijl een dolblije Luis derde wordt voor teamgenoot Russle.

Leclerc rekent in de slotfase af met de Alpines en beëindigt de race, waarin niks voor hem goed leek te gaan (de neutralisaties kwamen voor hem steeds op het verkeerde moment en tot overmaat van ramp liep zijn enige pitstop van de middag in de soep) als vijfde. Alonso eindigt door zijn raadselachtige strategie nog achter Ocon. Hij blijft de Alfa Romeo’s van Bottas en Joe nog maar net voor. Het laatste punt gaat naar thuisrijder Stroll.

McLaren sluit een uiterst moeizaam weekend zonder punten af met een elfde plek voor Ricciardo en een vijftiende voor een volledig onzichtbare Norris. Fattle komt na twee vroege bandenwissels niet verder dan de twaalfde plaats, terwijl Albon door pech met de neutralisaties slechts als dertiende eindigt. Gasly wordt veertiende in een teleurstellend weekend voor AlphaTauri. Latifi weet Magnussen, die om de een of andere reden geen banden had gewisseld bij de laatste neutralisatie, in het gevecht om de rode lantaarn nog te verslaan.

Door zijn overwinning vergroot Max zijn voorsprong op Pérez in het kampioenschap naar 46 punten. Leclerc blijft ondanks zijn vijfde plaats derde in het kampioenschap, op drie punten van Pérez. Wie had dat twee maanden geleden nog kunnen denken? Over twee weken mag de Monegask in Engeland proberen het tij te keren.

Naschrift: Alonso heeft naderhand nog een tijdstraf gekregen voor zigzaggen, waardoor hij slechts als negende is geëindigd. Hij bleek het grootste gedeelte van de race motorproblemen te hebben gehad.

BSG 1: de autopsie

Afgelopen zaterdag viel het doek voor BSG. Zonder te spelen moest het lijdzaam toezien hoe het op de ranglijst werd gepasseerd door achtereenvolgens Blerick en Spijkenisse, die nog een wedstrijd tegoed hadden, waardoor het troosteloos onderaan eindigde in klasse 1B.

Het lot van BSG hing aan een zijden draadje voordat de resterende twee wedstrijden van de vierde ronde van de KNSB-competitie afgelopen zaterdag eindelijk werden ingehaald, drie weken na de eerder al door corona uitgestelde vijfde ronde. BSG was al uitgespeeld doordat het eind november de verre trip naar Brabant had gemaakt, om daar met twee invallers door een tot op de tanden toe bewapende Vianen te worden afgemaakt, de ironie. De druiven waren voor BSG dan ook erg zuur toen bleek dat een verzwakt LSG 2 maar met moeite kon winnen van Blerick en Spijkenisse nipt van Krimpen aan den IJssel won, zodat het aankomend seizoen de tweede klasse onveilig gaat maken.

De eindstand in klasse 1B.

Na afloop van het lange seizoen is er een hoop om op terug te blikken en over na te praten. De beslissing van de competitieleider om een half gespeelde ronde na de competitie in te halen, verdient zeker niet de schoonheidsprijs. Het was een beslissing die BSG uiteindelijk in een lastig parket bracht, omdat uitgerekend de concurrenten tegen degradatie nog een wedstrijd tegoed hadden. Toch gaat het te ver om de wedstrijdleider de schuld van de degradatie te geven. BSG heeft het vooral zelf laten liggen.

De gedachten gaan vooral terug naar die zonnige middag in februari, toen BSG tegen Krimpen aan den IJssel bijna de hele middag op matchpoint stond, maar uiteindelijk nog verloor. Inderdaad had een overwinning in die wedstrijd achteraf gezien klassebehoud betekend. Het was niet de enige wedstrijd waarin BSG de nodige goede kansen onbenut liet. Iets meer rendement en het seizoen was wellicht heel anders geëindigd, al zal zoiets ongetwijfeld ook voor de andere teams gelden. Uiteindelijk haalde BSG de minste bordpunten binnen en dus is de degradatie helaas terecht.

Het seizoen van BSG

Iedereen was zich er van tevoren al goed van bewust dat het seizoen voor BSG niet makkelijk zou worden. De vette jaren, waarin het team dankzij gulle sponsoren boven in de meesterklasse kon meedraaien, waren voorbij. Het zou met het onthoofde team al een hele klus worden om in de eerste klasse te blijven. Dat bleek, hoewel het competitieverloop heel anders was dan menigeen had verwacht. Bij de bookmakers was het team van Vianen op voorhand huizenhoog favoriet voor de titel, terwijl Spijkenisse bijna gegarandeerd zou degraderen. Beide voorspellingen zijn niet uitgekomen. Kennelijk hadden sommige teams meer last van de schaakloze periode tijdens de coronacrisis, want waar sommige teams boven zichzelf uitstegen, zakten andere teams genadeloos door het ijs.

De overscores (score minus verwachte score) per wedstrijd, gebaseerd op de startratings van de spelers. DSC – Vianen (7-3) in de zevende ronde was de verrassendste uitslag, gevolgd door Blerick – Spijkenisse (3½-6½) en UVS – DSC (3-7) uit de eerste ronde,  en het kampioensduel LSG 2 – De Stukkenjagers (3½-6½) uit de vijfde ronde.

BSG zat tussen die twee uitersten in en kende een matig seizoen. Het had de pech dat met name de op papier zwakkere teams veel beter presteerden dan verwacht, waardoor iedereen van iedereen kon winnen. Het kwam de spanning in klasse 1B ten goede, maar doordat de teams zo goed aan elkaar gewaagd waren, werd het voor de teams onderin alleen nog maar moeilijker om erin te blijven. Wellicht had BSG het in de sterkere noordelijke eerste klasse, met het loeisterke eerste team van Paul Keres, makkelijker gehad om erin te blijven.

Al met al scoorde BSG bijna geheel volgens verwachting. Niemand stak er echt bovenuit, of viel compleet uit de toon. De Groote Vier (haha) hadden niet hun seizoen, wat goed in hun scores tot uitdrukking kwam: geen van hen scoorde meer dan 50%. De enige uitblinker was Mark Grondsma, die in de 5 keer die hij meedeed ongeslagen bleef en 3½ punt scoorde. Binnen het team vielen de kleine plusjes en minnetjes netjes tegen elkaar weg. Zelfs de behaalde scores liepen netjes in de pas met de ratingverwachting, zoals in de onderstaande grafiek is te zien.

De score van BSG’ers afgezet tegen het speelsterkteverschil in het zwart, met de voorspelde scores in het blauw.

Voor het grootste gedeelte van de grafiek omhelst de zwarte lijn (de werkelijke scores) de blauwe lijn (de verwachte scores), wat impliceert dat de behaalde scores netjes aan de ratingverwachting voldeden. Alleen tegen veel sterkere tegenstanders (de sterk negatieve waarden) scoorde BSG minder dan verwacht. In de 8 partijen wanneer het ratingverschil meer dan 250 punten in het nadeel van een BSG’er was, liep hij altijd tegen een nederlaag op. Dat was niet direct een ramp, want statistisch gezien had BSG uit al die partijen niet veel meer dan een punt moeten scoren.

Dat de scores de ratingverwachting zo goed benaderden, mag gerust een wonder genoemd worden, omdat de ratings dit seizoen amper een voorspellende waarde leken te hebben. Een aantal op papier sterke teams, zoals Vianen en Blerick, bakte er weinig van, terwijl teams als De Stukkenjagers, DSC en Spijkenisse ver boven zichzelf uitstegen, zoals de onderstaande figuur weergeeft.

De startratings en de effectieve ratings (de speelsterkte) van alle teams tijdens het seizoen.

Op basis van de effectieve ratings (de speelsterktes, rood) die ik na afloop van het seizoen heb berekend, kan er een kop- en een staartgroep worden onderscheiden. De Stukkenjagers, Vianen, LSG 2 en DSC waren duidelijk de sterkste teams. Krimpen aan den IJssel was in zijn eentje de middenmoot en daarna kwamen UVS, Spijkenisse, Paul Keres 2, Blerick en BSG.

Maar hoe kan Paul Keres 2 trots als vijfde zijn geëindigd als het op speelsterkte slechts het achtste team was? Het heeft ermee te maken dat Paul Keres de minste tegenstand van alle teams heeft gehad. Waar alle andere teams tegen een gemiddelde rating tussen de 2150 en 2170 moesten opboksen, lag de gemiddelde rating van de tegenstanders van Paul Keres daar met slechts 2138 een stuk onder. Krimpen aan den IJssel kreeg gemiddeld 30 punten meer te verstouwen, maar scoorde desondanks evenveel bordpunten als de Utrechtse club. De betrekkelijk hoge positie van Paul Keres 2 was dus geflatteerd.

Simulatie

Op voorhand leek het sterke team van Vianen, met grootmeesters als ex-BSG’er Alexander Berelowitsch en Andrey Orlov, de grootste kanshebber op het kampioenschap. Maar hoe groot was die kans precies? Door het afgelopen seizoen in Excel te simuleren, schat ik in dat die kans op voorhand ongeveer 80% moet zijn geweest. Omgekeerd zou Spijkenisse een kans van 85% hebben om eruit te vliegen. Voor BSG zou de degradatiekans 38% zijn.

Hoe anders verliep het seizoen! De Stukkenjagers, met op voorhand een kans van 1% om kampioen te worden, pakten de titel. Zoals Jan Hein Donner zou zeggen: “Het is die ene procent geworden.” In werkelijkheid waren De Stukkenjagers beduidend sterker dan hun ratings weergaven. Op basis van de effectieve ratings zouden hun kampioenschapskansen 29% zijn. Wanneer het seizoen overgespeeld zou worden, zijn ook Vianen (21%), LSG 2 (19%) en DSC (17%) serieuze gegadigden voor de titel.

Omgekeerd is BSG in dit geval de grootste degradatiekandidaat met een degradatiekans van 51%. Gemiddeld eindigt het team op de veilige achtste plaats, een gemiddelde dat vooral omhoog wordt getrokken doordat BSG in enkele simulaties stevig in het linkerrijtje eindigt. Dat had dus ook gekund. Een paar uitslagen die goed vallen, een paar keer een tegenstander treffen die zwak op komt dagen en je bent er al. Dat bewijst het tweede team van Paul Keres wel, dat zich zorgen moet maken als het seizoen overgespeeld zou worden. Met een degradatiekans van 36% is het team er nog slechter aan toe dan Spijkenisse (33%) en Blerick (31%).

Terugkijkend op het seizoen kan dus worden geconcludeerd dat BSG het zwakste team was in een klasse waarin de teams elkaar onderin bijna niks ontliepen. Met een beetje meer geluk of een extra thuiswedstrijd was het team erin gebleven, want het was echt fiftyfifty. Helaas werden de punten net tegen de verkeerde teams gepakt en dus eindigde een seizoen, dat nog zo mooi was begonnen met een overwinning op de uiteindelijke kampioen, in mineur.

De nummer laatst die de kampioen verslaat: gebaseerd op de effectieve ratings was BSG – De Stukkenjagers (6-4) achteraf gezien de verrassendste uitslag van het seizoen.

Voor volgend seizoen is BSG dus veroordeeld tot het spelen in de tweede klasse, zonder Coen en met een achttal in plaats van een tiental. Maar ook in de wetenschap dat het op een goede dag een meesterklasseteam kan verslaan.

Met je griet naar Griekenland

De afgelopen twee weken was ik in Griekenland om een Summer School bij te wonen en vakantie te vieren. Afgelopen maandag kwam ik na een aantal vertraagde vluchten weer in Nederland aan, vermoeid maar voldaan. En vooral blij om weer thuis te zijn.

Een aaneenschakeling van saaie preken, zo herinner ik me de conferenties die in mijn tijd als promovendus verplichte kost waren. Vaak waren die conferenties in het buitenland en werden ze voorafgegaan door een Summer School. Die Summer Schools had ik altijd laten schieten, dus wist ik niet of ze eveneens voornamelijk bestonden uit saaie, nauwelijks te volgen preken van mensen die de Engelse taal amper machtig waren, of dat ze veel informatiever waren. Op die prangende vraag kon ik een antwoord krijgen toen ik door Xiaomei werd gevraagd om haar te vergezellen op de Summer School on Technology Enhanced Learning in Griekenland. Als gast zou ik voor een zacht prijsje meekunnen.

Een dure nederlaag

De Summer School viel helaas samen met de uitgestelde slotronde van de schaakcompetitie. Terwijl ik in Venlo een nederlaag voor de poorten van de hemel wegsleepte, werden Xiaomei en haar reisgenoten in Griekenland door de organisatie van de Summer School van de luchthaven geplukt, waarna ze in het verblijf meteen een wattenstaaf in hun neus gedouwd kregen. Ik kon pas een dag later afreizen, maar niet voordat ik op eigen kosten een coronatest had laten afnemen. Gelukkig was de uitkomst negatief, want anders zou mijn vakantie al voorbij zijn voordat hij begonnen was. Vervolgens stond mijn moeder ruim een uur eerder dan afgesproken voor de stoep en stond ik op Schiphol in een gigantische wachtrij. De heenvlucht verliep gelukkig zonder brokken, al moest ik in het vliegtuig wel 3 euro aftikken voor een flesje water. Op de luchthaven in Thessaloniki had ik de grootste moeite om het taxibedrijf te vinden dat mij en een andere laatkomer naar de Summer School wilde brengen. De chauffeur mocht ik eveneens uit eigen zak betalen. Inclusief die coronatest was ik 75 euro lichter. Een duur potje is me dat dus geweest!

Een wondere wereld

Bij aankomst kreeg ik meteen een hoofddeksel aangemeten door Xiaomei, die de hele vakantie in een gevecht met de zon was verwikkeld en mij ook tegen de koperen ploert wilde wapenen. Zelf had ze er die dag al een stevige boottocht opzitten en dat alleen om op een of ander eiland te lunchen. Het was inmiddels al laat, dus gingen we maar gauw naar onze kamer om bij te slapen. Mijn eerste kennismaking met de overige deelnemers kwam een dag later tijdens het zogenaamde keynote lecture in een nogal donkere zaal, waar de veelal mondkapjes dragende organisatoren amper te verstaan waren. Daarna ging ik braaf mee naar de eerste workshop. Heel boeiend vond ik het niet, dus toen iedereen gevraagd werd te zeggen waar hij of zij aan dacht, zei ik weinig geïnteresseerd “a bed”, waarna het oorverdovend stil bleef. Het was me toen wel duidelijk dat die hele Summer School niets voor mij was, dus toog ik even later naar het strand, om daar lekker op een ligstoel een boek te gaan lezen.

Tegen het eind van de middag had ik het wel weer gezien en besloot ik terug te keren. Door op het geluid af te gaan, had ik de groep weer gevonden en viel ik in een voorstelrondje. Op een groot scherm verscheen iedere minuut een naam, waarna diegene naar het podium moest rennen om zich in een paar zinnen te omschrijven, eventueel met behulp van een PowerPoint-dia. Ik had geen idee of ze net begonnen waren, of al bijna klaar waren. Pas na veel turen had ik Xiaomei in het publiek gevonden, waarna ik haar maar appte of ze al aan de beurt was geweest. Dat was niet het geval, dus bleef ik aan de zijlijn meekijken. Daar leerde ik dat er mensen zijn die “Reet” heten en dat een nogal stevige mevrouw die in het vliegtuig op de stoel voor me zat eveneens op de conferentie aanwezig was. Terwijl haar nogal mollige 10-jarige zoon in de gang uit verveling met zichzelf schietspelletjes zat te spelen, vertelde ze dat ze hoopte dat ze hem kon laten zien hoe leuk onderzoek doen kon zijn. Je vraagt je soms af in wat voor wereld die mensen leven.

Doordat de deelnemers min of meer in alfabetische volgorde naar voren werden geroepen, kwam Xiaomei helemaal op het eind aan de beurt. Ze kantelde de microfoon, die veel te hoog voor haar stond, om toch nog duidelijk verstaanbaar te zijn. Ze stelde zich goed voor, to the point en zonder oninteressante lulverhalen op te hangen. Na haar kwam Yuzhi, een collega van Xiaomei en een van onze latere reisgenoten, en nog iemand, maar dat was het dan wel. We konden meteen door naar het avondeten. Het was lopend buffet met ruime keuze uit allerlei verschillende gerechten, wat in ieder geval wel uitnodigde om veel te eten.

Die dinsdag heb ik vooral op het strand rondgehangen en op woensdag was er een excursie. Voor die excursie moest wederom iedereen op corona getest worden. Kennelijk hebben ze in Griekenland nog nooit van omikron gehoord of zo… Er was een heel schema opgesteld wie wanneer moest komen, maar vervolgens bleek niemand zich er echt aan te houden. Toen ik me op de afgesproken tijd meldde, leerde ik dat heel veel mensen die achter me op de lijst stonden al aan de beurt waren geweest en vice versa. Na enig wachten kreeg ik weer zo’n wattenstaaf in m’n neus gedouwd en kon ik 10 euro aftikken, waarna ik nog even op de uitslag moest wachten. Ik besloot maar wat te gaan appen om de tijd te doden, waarna iemand plotseling in mijn richting schreeuwde dat ik negatief was en dat ik op moest krassen.

Die middag stonden we in de rij voor de twee bussen die ons over het schiereiland Kassandra zouden rijden. Wij stapten als een van de laatsten op, waardoor we op de voorste rij van de achterste bus zaten. Daar konden we zien hoe de bus voor ons een spoor van water trok. Doordat onze chauffeur nogal wat moeite had met het vinden van de juiste versnellingen en steeds met die veel te lange versnellingspook zat te hannesen alsof hij in een blik stopverf zat te roeren, verloren we de andere bus op de veelal slechte wegen uit het oog. Pas wanneer we een stop maakten, konden we weer bij onze reisgenoten aansluiten.

Bij iedere holle boom konden we uitstappen om in de brandende zon wat kiekjes te nemen, om daarna gauw weer terug de nauwelijks koelere bus in te gaan. Daar werd onze tijd volgeleuterd door onze gids, die vrijwel onafgebroken aan het woord was, of die moeilijk te volgen monoloog iemand interesseerde of niet. In dat opzicht hadden we familie van elkaar kunnen zijn. In een ademtocht ratelde ze in haar steenkolenengels door over de geschiedenis van het schiereiland. Ik kreeg iets mee over de bevolkingsuitwisseling tussen Griekenland en Turkije in de jaren 20 van de vorige eeuw. De uit Turkije overgekomen Grieken stichtten in die tijd allemaal plaatsjes met het voorvoegsel “nieuw” ervoor. Ook vertelde iets over de beroerde geografie van Griekenland, dat volgens haar voor 80 procent uit bergen bestond, waarmee het na Oostenrijk het bergachtigste land van Europa was. Redelijk hilarisch was dat ze de consequent herhaalde dat de hoogste berg in Griekenland 2917 of 2918 centimeter hoog was. Zulke bergen hebben we hier in Nederland ook.

In het begin van de avond streken we neer bij een restaurant aan de andere kant van het schiereiland. Daar zat ik aan tafel met onder andere Xiaoling, een pienter dametje waar ik altijd wel om kon lachen. Vooral de manier waarop ze haar nogal zorgeloze Griekse collega’s op de universiteit nadeed vond ik hoogst amusant. “Don’t worry. No problem. It will be fine.”, zei ze met haar hoge en een beetje verveeld klinkende stemmetje. Na onze buikjes rond te hebben gegeten, stapten we weer de bus in. We bleven nog een lange tijd wachten omdat niet iedereen gelokaliseerd was of zo, terwijl we het in de verte zagen onweren. We bleken de dans te zijn ontsprongen, want bij aankomst bleek ons verblijf behoorlijk nat, terwijl wij amper een druppel hadden gevoeld. We bleven nog even hangen bij de bar aan het strand, maar toen bleek dat daar geen karaoke was, gingen we maar weer naar onze kamer.

De rest van de week heb ik nog wat achter mijn computer gezeten en gezwommen. Tegen het eind van de week wisten we zelfs Xiaomei het buitenzwembad in te krijgen. Heel veel verder dan wat over de bodem van het zwembad lopen kwam ze niet, waarna ik het verwijt kreeg een slechte zwemcoach te zijn. Vrijwel meteen daarna werden we door een of andere kerel gesommeerd op te hoepelen. Bleek het zwembad ineens een uur eerder dicht te gaan. Een dag later hadden we voor Xiaomei een paar vleugeltjes aangeschaft, zodat ze zich beter op haar zwemtechniek kon richten. Inderdaad ging het wat beter, maar ook weer niet heel veel. Ze wilde nog naar de afsluitende receptie, waarna ik in het zwembad nog een heel gesprek had met Nan, de man/vriend van Yuzhi, die zich kostelijk vermaakte in het vrijwel lege zwembad.

Die avond was er in de bar bij het strand dan eindelijk de langverwachte karaoke, waar Xiaomei graag naartoe wilde. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt en ik was benieuwd welke platen er bij zo’n gelegenheid gedraaid zouden worden. Bij aankomst werd Hotel California gedraaid, een veelbelovend begin, al leek geen van de zangers de tekst er echt van te kennen. Het zette niet de toon voor de avond, want in het vervolg daalde het niveau van de liederen gestaag, met onder andere die vreselijke jaren-90-kots van Britney Spears, een lied in mislukt Duits en dat afgrijselijke Macarena. Rond middernacht had ik er wel weer genoeg van en toog ik met Xiaomei terug naar de kamer, waar we onze spullen nog in moesten pakken. Anderen waren nog tot vier uur ’s ochtends gebleven en waren de ochtend daarna nogal gammel. De meeste mensen gingen weer naar huis, maar voor ons begon de vakantie toen pas.

Aangebrand

De eerste stop was het bloedhete Athene. In de brandende zon moesten we met onze zware koffers heel wat hellingen op en af voordat we ons hotel hadden gevonden. In de opmerkelijk volle entree konden we gelukkig nog uitpuffen en wat water en koekjes consumeren voordat we onze kamers in konden. Op de zesde verdieping hadden we een mooie hotelkamer. Yuzhi en Nan zaten twee etages onder ons. Daarna gingen we gauw de stad in om bovenaan een heuvel een zonsondergang te bewonderen en kiekjes van onszelf te nemen. Toen het donker was geworden, konden we weer met die kabellift terug naar beneden. Het was flink druk en voordat we vertrokken kreeg een gozer nog een standje omdat hij kennelijk zo stout was geweest om zijn mondkapje even onder zijn neus te dragen.

De dag erna zijn we naar het Parthenon gegaan, die eeuwenoude tempel die tot een ruïne is verworden. We wilden er vroeg naartoe om de drukte voor te zijn, maar ondanks dat we niet heel snel waren, viel het met de drukte aan de kassa wel mee. In de brandende zon hebben we daar een heleboel kiekjes van onszelf genomen met die ruïne op de achtergrond. Prompt kreeg ik het verwijt een slechte fotograaf te zijn. De rest van de dag heb ik de camera niet meer aangeraakt. Om af te koelen zijn we vervolgens nog een museum in geweest, waarna we tegen het eind van de middag met zijn vieren de kilo kersen weg zaten te kanen die Xiaomei ’s ochtends had aangeschaft.

Zelf was ik aan het eind van een dag lang door de stad slenteren helemaal op en aangebrand. In het hotel wilde ik graag mijn kamer in om het zweet van me af te spoelen en uit te rusten, maar toen ik zes trappen op was gelopen, bleek de sleutelkaart niet te werken, dus kon ik dat hele eind weer teruglopen naar de receptie (de lift was krap en vertrouwde ik niet zo) in de hoop dat ze het probleem konden verhelpen. Daar aangekomen kon ik mijn irritatie moeilijk onderdrukken, helemaal toen de receptioniste insinueerde dat de kaart waarschijnlijk niet meer werkte omdat ik hem naast mijn telefoon had gehouden. Het ding had de hele tijd in mijn portemonnee gezeten, dus die opmerking kon ik niet zo goed hebben. Nadat ze het ding had gereset, klauterde ik de trap weer op, om even later al vloekend naar beneden te stormen omdat die kaart nog steeds niet werkte.

Xiaomei zat nog met Yuzhi en Nan in de entree te overleggen en werd overvallen door mijn woedeaanval, waar ze op zijn zachtst gezegd niet gecharmeerd van was. Nadat ik het met haar kaart ging proberen, liep ze naar de receptie om in alle rust uit te leggen wat er aan de hand was. De receptioniste besloot maar twee nieuwe kaarten voor onze kamer aan te maken en dat was geen overbodige luxe, want ook met de tweede kaart kreeg ik de deur niet van het slot. Terwijl ik me nog voor onze kamerdeur stond op te winden, kwamen Xiaomei en de receptioniste uit de lift lopen. Ze hadden zowaar twee werkende sleutelkaarten, waarna de kamerdeur eindelijk openging en ik eindelijk tot rust kon komen. Vervolgens kreeg ik natuurlijk de wind van voren van Xiaomei, die vond dat ik me belachelijk had gedragen. Die dag zou het ook niet meer goedkomen tussen ons.

Onthaasten

De dag erna konden we meteen door naar de volgende stop, Milos, een eilandje ter grootte van Texel in de Egeïsche Zee. Tijdens de paar uur durende bootreis werd Xiaomei zeeziek. Eenmaal aan land was ze nog steeds behoorlijk brak. Gelukkig lagen onze hotels op een steenworp afstand van de haven en kon ze in onze kamer gaan uitrusten. Nadat de receptioniste had uitgelegd hoe de openslaande deuren en het verduisteringsgordijn werkten, ging ik met Yuzhi en Nan terug het dorpje in om te lunchen. We consumeerden daar drie van de vier bestelde gyrosbroodjes. Het vierde broodje ging in de zak mee voor Xiaomei, die er in de kamer meteen met grote happen van begon te eten. Zelf had ik nog een koffiebroodje en een fles water in een klein winkeltje op de kop getikt. ’s Avonds kwam ik erachter dat het water in de best grote supermarkt veel goedkoper was. Terwijl we nog een hele tijd op Yuzhi en Nan moesten wachten, die nog in het zwembadje in hun hotel baantjes zaten te trekken, sloegen wij voor het avondeten een hoop water en voedsel in. De restaurants in het haventje waren allemaal erg goed en tevreden dook ik mijn bed in.

Voor de dinsdag zouden we een auto huren om het eiland te verkennen. Ik zou het ding moeten besturen, omdat ik als enige een geldig rijbewijs heb. We zouden de auto om 9 uur ’s ochtends komen ophalen, maar die tijd hadden we ruimschoots gemist. De toon werd gezet toen Xiaomei nog in haar pyjama in de ontbijtzaal verscheen op het moment dat ik al bijna was uitgegeten. Van de anderen ontbrak ieder spoor toen ik om half 10 gebeld werd waar ik nou bleef. Gauw haastte ik me maar naar het verhuurbedrijf. Even later kwam er een kerel met de auto voorrijden, een Suzuki Celerio, een iets uit de kluiten gewassen versie van mijn eigen karretje thuis. Tot mijn verbazing moest ik eerst met hem mee om even verderop allerlei papieren te tekenen. Dat wilde ik liever niet in mijn eentje doen, maar omdat de rest nog steeds spoorloos was en de tijd begon te dringen, moest het toch maar.

Een paar straten verderop moest ik de formulieren tekenen. Alle deuken en butsen in de auto werden minutieus in kaart gebracht, zodat ik het niet in mijn hoofd zou halen om er stiekem nog een deuk in te rijden. Vervolgens kreeg ik de vraag wanneer we de auto weer in wilden leveren. We konden de auto voor 24 uur huren, maar dat zou betekenen dat we hem weer in moesten leveren op het moment dat we de boot moesten halen. Was dat haalbaar? Pas na veel appen en bellen nam Xiaomei, die in de hotelkamer nog zat te dubben of ze wel of niet die rode jurk aan wilde, op. Volgens haar zouden we pas ’s middags met de boot gaan. Daar wist ik helemaal niks van, maar kennelijk was ons schema dan helemaal niet zo krap, dus beloofde ik de auto de volgende dag tussen 9 en 10 ’s ochtends in te leveren.

In de tussentijd had die kerel de auto gekeerd, waardoor ik het ding zonder er nog meer deuken in te rijden uit het steegje kon bevrijden. In de haven zag ik mijn gezelschap dan eindelijk en besloot ik maar van mijn aanwezigheid op de hoogte te brengen door te toeteren, zodat we gauw op pad konden. Het ontging ze volledig, dus moest ik alsnog uitstappen. Het was inmiddels alweer 10 uur en we waren nog nergens.

In het vervolg besloten we allerlei uithoeken op het eiland te bezoeken. Dat betekende ook dat we vaak door allerlei krappe steegjes moesten. Vaak bleken we dan verkeerd te zitten en moest ik weer een plek vinden om te keren, om vervolgens dat hele stuk weer terug te rijden. Niet zelden kwam ik op die krappe stukken tegenliggers tegen. Die hadden vaak weinig zin om aan de kant te gaan, dus resteerde mij vaak geen andere optie om mijn karretje weer van de heuvel terug te laten rollen. Sowieso leek door de vele hoogteverschillen op het eiland iedere manoeuvre op een hellingproef uit te draaien. Steeds begon het karretje hard de heuvel af te rollen op het moment dat ik mijn poot van de rem haalde. Alleen doordat Yuzhi en Nan steeds keien voor de voor- of achterwielen legden, wist ik het autootje succesvol uit zijn benarde situaties te bevrijden.

Het doel van de vele omzwervingen was om naar fotogenieke plaatsen te gaan, zoals die witte lavavlakten van het Sarakinikostrand, waar in de brandende zon de nodige foto’s geschoten werden. Uiteindelijk hebben we aan het eind van de dag ergens verderop nog even gezwommen, terwijl Xiaomei, helaas niet in haar rode jurk, op het strand houtblokken liep te zagen. De dag werd afgesloten in een nogal desolaat havenplaatsje, waar we de zon in het water konden zien zakken. Pas toen het aardedonker was geworden, gingen we weer terug, om dicht bij ons hotel nog een restaurant op te zoeken.

De meest overschatte plaats ter wereld

De volgende dag was het nog flink stressen, omdat de boot inderdaad al om 10 voor 10 zou vertrekken. Gelukkig had ik de auto al om klokslag 9 uur in weten te leveren en omdat de boot vertraagd was, stonden we alsnog in de haven een tijd wortel te schieten. De schuit was beduidend kleiner dan de eerste, waardoor hij redelijk vol zat. Ditmaal werd Xiaomei niet zeeziek en dus kwamen we even later veilig op Santorini aan.

De haven van het eiland was piepklein en lag tegen een imposante berghelling aangeplakt. Er was een parkeerplaats vol bussen en verder waren er nog wat tentjes, maar hield het dan wel bij op. Gelukkig bracht een van die bussen ons via een weg met veel haarspeldbochten naar de top van de heuvel, naar een plaatsje waarvan de naam in Nederland vervelende associaties oproept met een Italiaanse onderdelen verliezende trein. Daar stond ons hotel. Wij hadden een kamer bij de ingang, die nog niet schoongemaakt was. Wel konden we daar alvast onze koffers dumpen.

We gingen weer terug het dorpje in, dat zwart zag van de mensen. Wat al die mensen trok om naar een onherbergzaam eiland af te reizen, werd me niet direct duidelijk. Vermoedelijk wilden ze graag die slapende vulkaan op het naastgelegen eiland bezoeken. Wij waagden ons daar de volgende dag aan. Eerst moesten we 200 meter omlaag naar de zee over een trap vol ezels en ezelstront. Helemaal gesloopt kwam ik beneden aan, waar we op de boot stapten naar het eiland. Daar moesten we in de brandende zon weer naar de top van die vulkaan lopen, waar we wat uitleg over de vulkaan kregen. Vervolgens konden we het hele stuk weer teruglopen. Na een korte boottocht meerden we aan bij een warmwaterbron, waar we heel even konden zwemmen. Wel moesten we eerst nog door het best wel koude zeewater naar die warmwaterbron zwemmen. De een na de ander plonsde stoer het water in, maar toen Nan voorzichtig via het trapje afdaalde en alsnog bijna bevroor, besloot ik, koukleum die ik ben, maar op de boot te blijven. Eenmaal terug op de kade konden we weer dat hele teringeind tussen de ezelschijt omhooglopen. Er was amper schaduw en helemaal gesloopt kwam ik boven. De rest van de dag heb ik het daarom maar rustig aan gedaan.

Een dag later gingen we met de bus naar het plaatsje Oia. Daar kwam ik er eindelijk achter waarom het onherbergzame eiland zo populair was. Voor zover ik het begreep, had het allemaal te maken met een of andere influencer die op het eiland alle fotogenieke locaties had gemarkeerd. Yuzhi en Nan hadden er een sport van gemaakt om al die plekjes te vinden en maakten in het plaatsje driftig vele selfies met domme kerkjes in de achtergrond. En ik liep daar weer achteraan, met mijn ziel onder mijn arm. Ik voelde me nog steeds brak van de dag ervoor. Gelukkig voor mij was Xiaomei er niet veel beter aan toe, dus slopen we een terras op. Daar bestelden we wat te drinken en wat te eten. Toen mijn spaghetti bolognese geserveerd werd, wilde Xiaomei dat ineens ook. Lang nadat ik de slierten naar binnen had gewerkt, werd haar bord geserveerd. Van de spaghetti heeft ze niet veel meer dan een paar happen genomen. Na het eten hebben we nog een tijd aan ons tafeltje voor Jaffa gelegen. We mochten nog van geluk spreken dat we geen rente over de rekening hoefden te betalen.

Eenmaal terug in Fira gingen op zoek naar een huurauto. Na bij een heleboel verhuurbedrijven naar de kosten te hebben geïnformeerd, viel onze keuze toch op het eerste bedrijf. We wilden per se de Toyota Aygo huren, omdat die het goedkoopst was. Helaas konden we die auto niet voor de volgende dag reserveren. Toen we de dag erna nogal laat bij het verhuurbedrijf aankwamen, bleek het ding nog voorhanden. We kregen hem meteen mee, waarna we onze reis vervolgden naar de zuidkant van het eiland.

Daar daalden we over een gevaarlijk pad af naar wederom een kerkje, dat naast een rots met een enorm gat erin stond. De wind gierde erdoorheen, waardoor we bijna gezandstraald werden bij het nemen van de selfies. Even later kwam er een Chinees naar ons toe. Ik kon er natuurlijk geen woord van verstaan, maar toen ik boven me op het pad een vrouw zag liggen, schrok ik wel. Gelukkig was ze bij kennis. Wel had ze haar scheenbeen gebroken. Er werd een ambulance gebeld en daarmee was de kous af. Ik heb geen ambulance gehoord, ook niet toen we het afgelegen terrein weer verlieten.

Het Rode Strand hebben we vervolgens maar links laten liggen omdat de afdaling ernaartoe wel erg lang was en men noch in mijn stuurmanskunsten, noch in mijn loopvermogen enige fiducie had. In de tussentijd had ik op het keienpad een van de keien vol met de onderkant van de auto geraakt. Gelukkig begon de auto niet gelijk een spoor van vloeistoffen te trekken. Alles deed het nog gewoon, alleen die hellingproef… De auto wilde alleen nog maar vooruit de helling af, terwijl ik achteruit wilde. Na nog wat auto’s en de quads die me de hele tijd hadden achtervolgd in de weg te hebben gezeten, werden er weer wat rotsblokken voor de voorwielen gelegd, waarna ik het ding achterwaarts de heuvel op kreeg. Omdat we er dus van afzagen om helemaal naar het strand te lopen, konden we weer gauw instappen.

De laatste stop was in het oosten van het eiland, in de buurt van het vliegveld. Na lekker te hebben geluncht, gingen we daar naar het strand. Het strand bestond uit grote, zwarte korrels vulkanisch gesteente, die in de zon bloedheet waren. Het water nodigde vanwege die keien ook niet zo uit om te gaan zwemmen, dus gingen we maar vliegtuigen spotten en selfies maken. Na afloop gingen we weer lekker uit eten. Het eten werd aangevuld met restjes van de dag ervoor. Op de gyroskip van de dag ervoor werd doodleuk een stuk droog brood gelegd dat we voor de maaltijd hadden gekregen. Die pitabroodjes waren immers niet vers meer.

Na met de nodige moeite de auto uit zijn blikken gevangenis te hebben bevrijd en voor 10 euro te hebben getankt, konden we de auto weer heelhuids afleveren. Een gozer van het autoverhuurbedrijf had vervolgens de schone taak om de auto uit zijn benarde positie te bevrijden. Uit interesse bleef ik kijken. Tot mijn verbazing reed hij de auto zonder enige moeite en zonder de koppeling te verbranden achteruit terug de heuvel op, waarna het ding keurig naast de andere huurauto’s werd neergezet. Zo kan het dus ook.

Die avond konden we voor de laatste keer inpakken. De vakantie zat er bijna op, al hadden we nog twee vluchten te gaan. Eerst naar Frankfurt en daarna naar Schiphol. Die tweede vlucht was al uitgesteld naar maandag en op de reisdag zelf kreeg ik te horen dat onze vervangende vlucht ook al niet zou gaan. Gelukkig waren er nog twee alternatieven: een vlucht om 8 uur ’s ochtends en een om 4 uur ’s middags. We besloten maar voor de eerste optie te kiezen.

Terug de kou in

Onze vlucht naar Frankfurt vertrok pas aan het eind van de middag, waardoor we eerst nog een hele tijd spelletjes zaten te spelen en te appen. Daar waren we dusdanig lang mee bezig dat we alsnog ergens achteraan in de rij stonden. Bij de security check mocht ik mijn laptop en alle kabels weer uit mijn tas halen (op Schiphol mocht ik gewoon doorlopen), maar kon ik zo verder, in tegenstelling tot Xiaomei. Ze had nog een paar flessen zonnebrand in haar handbagage en die gingen subiet de prullenbak in. Een beetje dom natuurlijk, al betwijfel ik of er nog wel ruimte voor die zonnebrand was in haar koffer. Dat ding zat echt helemaal tjokvol. Tot overmaat van ramp werden de vele gevulde drinkflessen geleegd. Een beambte probeerde uit te leggen waarom die regels er waren. Het water kon kortsluiting veroorzaken in het vliegtuig of zo. Ik dacht altijd dat je maar een beperkte hoeveelheid vloeistoffen mee mocht nemen omdat je er anders bommen van kon maken. De uitleg viel niet in goede aarde en nadat een andere beambte haar een beetje belerend mededeelde dat ze de drinkfles in haar handen moest legen, raakte ze zichtbaar geïrriteerd, omdat een andere beambte dat ding even daarvoor al voor haar had leeggegooid. Toch was ze vooral geïrriteerd door haarzelf.

In het vliegtuig zaten we gezellig naast elkaar. Via de GPS probeerden we steeds onze locatie te achterhalen tijdens de vlucht, wat niet zo goed lukte omdat de verbinding nogal slecht was. Pas tegen het eind konden we via het internet aan boord alle details van de vlucht zien. Heel interessant natuurlijk. Op de luchthaven werden we met een shuttlebus naar ons hotel gebracht. Het was het mooiste hotel van de hele vakantie. De dag erna moesten we heel vroeg op. De ontbijtzaal puilde om 6 uur ’s ochtends al uit van de mensen, die allemaal hun vlucht wilden halen. Bij het hotel werden we netjes opgepikt door de bus en waren we ruim op tijd, ook omdat onze vlucht vertraagd was.

Tijdens de nog geen uur durende vlucht hield ik de hele tijd de vluchtgegevens in de gaten. Het vliegtuig zat niet bepaald vol, dus zag ik tegen het einde van de vlucht kans om naast Xiaomei te gaan zitten. Samen keken we hoe het vliegtuig over Flevoland allerlei rare bochten maakte, om daar op te lijnen met de nogal korte Oostbaan. De landing verliep soepel, hoewel het vliegtuig aan het eind van de landingsbaan nog even flink in de ankers moest. We waren in ieder geval veilig aangekomen!

De vakantie zat er weer op. Ik was blij om weer in het kille, natte Nederland te zijn, in plaats van het verzengend hete Griekenland met die bazige en hard pratende Grieken. Het was een vakantie die fysiek zwaarder was dan ik had verwacht, met daarnaast de nodige Babylonische spraakverwarringen, miscommunicatie en meningsverschillen. Het was tevens een leerzame vakantie, waarin ik leerde dat je soms wel de pionier moet zijn, dat ik geen geboren fotograaf ben en dat verzamelwoede soms betekent dat je je een breuk sjouwt en met veel waardeloze rommel blijft zitten. Toch was de grootste winst dat ik Xiaomei in deze weken echt heb leren kennen. Voor de reis had ik haar amper zien interageren met anderen. Dat was in de voorbije twee weken wel anders. Nu had ik de echte Xiaomei gezien, met al haar goede en slechte kanten. En het mooiste van allemaal was natuurlijk dat we twee weken lang naast elkaar hebben geslapen. 😊

Conclusies na de Grand Prix van Spanje

Wat een race! De Grand Prix van Spanje van afgelopen zondag zat boordevol actie en plottwisten. Hoewel de onvoorspelbare race met een voorspelbare winnaar eindigde, zag het er lange tijd niet naar uit dat Max Verstappen zou winnen. Hoe heroverde hij het initiatief in de wedstrijd waarin niks goed voor hem leek te gaan?

De Grand Prix van Spanje luidt doorgaans de start van het Europese deel van het Formule 1-seizoen in en is daarom traditiegetrouw een race waarvoor de meeste teams met een zwik nieuwe onderdelen komen. Mercedes dacht het lek boven te hebben. Inderdaad zaten de grijze bolides er in de kwalificatie dichter bij. Russell wist Pérez zelfs te kloppen, maar kwam niet in de buurt van de pole. Die ging naar Leclerc, die veel sneller was dan wie dan ook.

Gemiddelde kwalificatiesnelheid per coureur van de laatste sessie die ze gereden hebben.

Leclercs 1:18.750 (213,71 km/u) was goed voor zijn vierde pole van het seizoen. Verstappen moest ruim drie tienden toegeven, maar was desondanks optimistisch over zijn kansen in de race. Hij hoopte echter dat zijn Red Bull beter met de banden omging dan de Ferrari, net als in Saoedi-Arabië en Miami. In de zinderende hitte op Circuit de Barcelona-Catalunya zou dat voordeel beslissend kunnen zijn. Mercedes was om diezelfde reden eveneens optimistisch, dus waren er zes kanshebber voor de race.

Van die zes kanshebbers leken drie zichzelf al in de openingsfase te elimineren. Hamilton, die als enige coureur op de mediums van start was gegaan, zette zichzelf op grote achterstand door het bij de start met Magnussen aan te leggen. Vervolgens spinden Sainz en Verstappen in dezelfde bocht van de baan. Waar de Spanjaard terugviel naar de middenmoot, verloor Verstappen alleen posities aan Russell en teamgenoot Pérez. De Mexicaan kreeg hij gauw weer te pakken, maar daarna vormde de Mercedes een hinderlijk obstakel, vooral ook omdat Verstappens DRS niet of slecht werkte.

Door het wegvallen van Verstappen leek Leclerc een probleemloze middag tegemoet te kunnen zien. Zijn voorsprong was zelfs dusdanig dat hij veel later dan zijn achtervolgers nieuwe banden kon halen zonder de koppositie te verspelen. Hij zat in een zetel voor de overwinning, totdat de motor er opeens genoeg van had. In plaats van de winnaar werd hij de eerste uitvaller.

Daarmee ging het gevecht tussen Russell en Verstappen ineens om de overwinning. De twee hadden om de een of andere reden in dezelfde ronde nieuwe banden gehaald en zonder DRS en zonder bandenvoordeel lukte het Verstappen niet om de Brit in te halen. In de achtergrond kwam Pérez, die een aantal ronden later was gestopt, opzetten. De Mexicaan wilde dolgraag langs Verstappen om Russell aan te vallen, maar Red Bull hield de boot af. Daar had het een goede reden voor, want in de 28e ronde haalde het Verstappen voor de tweede keer naar de pits. Hij wisselde zijn mediums in voor een set zachte banden, waarmee hij overduidelijk op een 3-stopstrategie zat.

Niet lang daarna ging Pérez Russell voorbij. Mercedes had het Pérez moeilijk kunnen maken door Russell meteen naar de pits te halen, maar deed dat vreemd genoeg niet. Te lang hield het team vast aan een 2-stopper en dat bleek de verkeerde strategie. Verstappen zat acht rondjes na zijn stop alweer aan de staart van Russell, die toen wel nieuwe banden liet omleggen. Pérez had inmiddels een dusdanige voorsprong opgebouwd dat hij een ronde later hetzelfde kon doen zonder zijn plek aan Russell te verliezen.

Verstappen ging zodoende voor het eerst in de race aan de leiding en niet zo zuinigjes ook. Op zijn oude banden wist hij het gat naar Pérez constant te houden, zodat hij na zijn derde stop weer vlak achter zijn teamgenoot zat. Opnieuw moest Pérez aan de kant, waar de Mexicaan niet blij mee was. Doordat Mercedes Russell in de slotfase nog een derde keer naar de pits haalde, kon Red Bull met Pérez hetzelfde doen, waardoor hij in ieder geval nog het bonuspunt voor de snelste raceronde pakte. Zodoende ging Red Bull er met de volle buit vandoor en daar had na tien ronden waarschijnlijk geen hond meer op gerekend.

Rondetabel van de race. Klik op de afbeelding voor een vergroting.

Zo goed als de race voor Red Bull verliep, zo desastreus pakte ‘ie uit voor Ferrari. Na het uitvallen van Leclerc moest Sainz de eer voor de Italianen hooghouden. Hij knokte zich nog terug na zijn uitglijder in de openingsfase en tegen het einde van de race lag hij vijfde, vlak achter Bottas. Hij kwam de Fin niet voorbij, dus haalde Ferrari hem voor de derde keer naar de pits. Bottas probeerde de race zonder verdere pitstops uit te rijden en dat was wederom de verkeerde strategie, ook omdat zijn derde bandenset veel harder afbouwde dan de tweede. In twaalf ronden tijd had hij zijn voorsprong op Sainz erdoorheen gejaagd en ging hij gauw voor de bijl.

Achter Sainz was Hamilton ongezien mee naar voren geslopen. Als een duveltje uit een doosje lag hij opeens zesde. Nadat ze Bottas voorbij waren gegaan, haalde hij Sainz ook nog in en lag hij vierde, niet eens heel ver achter Russell. Door een koelprobleem moest hij uiteindelijk vaart minderen en eindigde hij toch nog als vijfde.

Hamiltons herstel riep meteen de vraag op of hij de race niet had kunnen winnen zonder die botsing in de openingsronde. De lekke band die hij daarbij opliep kostte hem niet alleen ruim 50 seconden, maar ook nog een van zijn twee setjes mediums, die onder zijn Mercedes fantastisch werkten, zoals hij halverwege de race demonstreerde.

Racevoortgang van de kopgroep. Weergegeven is de voorsprong op het gemiddelde tempo van de winnaar voor Verstappen (paars), Pérez (lichtpaars), Russell (lichtgrijs), Sainz (donkerrood), Hamilton (donkergrijs), Bottas (bruin) en Leclerc (rood). Een stijgende lijn betekent dat een coureur snel is, een dalende lijn betekent dat een coureur juist traag is.

Hamilton liet na zijn botsing in de eerste ronde een set zachte banden monteren. Die banden bouwden aan het eind van de stint vrij hard af, waarna Hamilton in de 22e ronde zijn enige resterende setje mediums liet omleggen. Hij viel terug naar de 19e plaats, maar toen hij uit het verkeer was, waren zijn rondetijden verbluffend. Binnen twintig ronden rukte hij op naar de zesde plaats, waar hij op veel oudere banden dezelfde rondetijden reed als Russell, Bottas en Sainz voor hem. Pas in de 48e ronde liet Hamilton de zachte banden monteren. Op de rode banden was hij iets minder indrukwekkend, maar nog altijd in staat om Sainz, wiens banden maar iets ouder waren, in te halen. Hij wist zijn achterstand op Russell terug te brengen tot iets meer dan tien seconden totdat ze het allebei rustiger aan moesten doen.

Hamiltons sterke race deed vermoeden dat hij zijn bolide veel meer voor de race had afgesteld dan Russell, die na zijn sterke kwalificatie juist wat tegenviel in de race. Mede doordat hij het in de slotfase rustiger aan moest doen, eindigde hij op meer dan een halve minuut van Verstappen, maar daar staat tegenover dat Verstappen door zijn spin maar een halve raceafstand had om dat verschil op te bouwen. Bovendien leek Leclerc nog sneller.

Hamilton was als enige snel met wat in feite een 2-stopstrategie was. Doordat hij op een andere strategie dan de rest zat, zijn zijn rondetijden wat lastig te vergelijken met die van de rest, maar hier dan toch een overzicht van de gemiddelde voor brandstoflast gecorrigeerde rondetijden per stint (extreem trage ronden zijn weggelaten):

Hamilton
Stint 2:  1:25.68 (21 ronden)
Stint 3: 1:25.23 (26 ronden)
Stint 4: 1:25.90 (18 ronden)

Verstappen
Stint 1: 1:24.40 (13 ronden)
Stint 2: 1:25.37 (15 ronden)
Stint 3: 1:24.84 (16 ronden)
Stint 4: 1:26.04 (22 ronden)

Pérez
Stint 1: 1:25.38 (17 ronden)
Stint 2: 1:25.51 (20 ronden)
Stint 3: 1:25.82 (16 ronden)
Stint 4: 1:25.46 (13 ronden)

Russell
Stint 1: 1:25.00 (13 ronden)
Stint 2: 1:25.96 (23 ronden)
Stint 3: 1:26.07 (15 ronden)
Stint 4: 1:26.51 (15 ronden)

Sainz
Stint 1: 1:25.34 (10 ronden)
Stint 2: 1:25.68 (21 ronden)
Stint 3: 1:25.49 (14 ronden)
Stint 4: 1:26.34 (21 ronden)

Hamilton was in zijn stints net zo snel of sneller dan Russell, ondanks dat Russell kortere stints reed en daardoor sneller had moeten zijn. Over de gehele raceafstand was Hamilton op de baan ongeveer net zo snel als Pérez, ondanks de problemen in de slotfase, ondanks dat zijn banden gemiddeld ouder waren en ondanks dat hij noodgedwongen het grootste gedeelte van de race op de voor hem inferieure zachte banden moest afleggen. Omdat Hamilton een pitstop wist uit te sparen, had het spannend kunnen worden met Verstappen, die op zijn beurt natuurlijk ook tijd had verloren met die spin en het oponthoud achter Russell.

Interessant genoeg was Hamilton een van de weinige coureurs die beter waren op de mediums. De meeste coureurs wisselden bij hun eerste stop naar de mediums, om te ontdekken dat de gele banden nogal traag waren, terwijl de levensduur niet veel beter was dan die van de rode banden. Alleen de coureurs die aan een 2-stopper probeerden vast te houden, bleven op de mediums rijden, de rest wisselde weer naar de zachte band, wat de betere strategie bleek.

De gevolgde bandenstrategieën in de race. Rood: zachte band, geel: mediums, wit: harde band.

Bottas was een van de coureurs die maar twee keer zijn banden liet verwisselen. Halverwege de race dook hij de pits in om Sainz voor te blijven (zie de racevoortgang). Hij had daarna niet de snelheid om bij de Ferrari weg te rijden. Erger was dat hij zijn tweede set mediums veel harder aan schroot reed dan zijn eerste set, wat hem twee plekken kostte in de slotfase. De coureur weet zijn ondergang aan een verkeerde strategie, maar toonde zich daarmee weer eens onvoldoende zelfkritisch.

Ocon reed ongemerkt een goede race en eindigde als zevende. Een zieke Norris eindigde met een vergelijkbare 3-stopper niet ver achter hem als achtste, nog net in de lead lap. Alonso herstelde zich van een beroerde kwalificatie en een motorwissel door vanaf achteraf naar de negende plek op te rukken. Tussendoor werkte hij een aardig duel met Tsunoda af. Op de mediums was de Japanner sneller, op de zachte band was de Spanjaard sterker. Helaas voor Tsunoda werkten beide coureurs drie van hun vier stints op de zachte band af.

Net buiten de punten eindigde Vettel met een op het oog optimale 2-stopper. Hij trok zich niks aan van het pitstopgeweld voor hem en bleef lang op zijn zachte banden doorrijden, om na zijn stop weer een lange stint op de zachte banden af te werken. Pas in de slotfase wisselde hij naar de mediums en inderdaad was hij op de gele band veel minder sterk. Hij was zelfs dusdanig langzaam dat Alonso en Tsunoda hem bij hun laatste stop wisten te overcutten. Wellicht had Vettel achterafgezien dus ook beter voor een 3-stopper kunnen kiezen.

Ricciardo kreeg weer eens een vernedering te verwerken. Hij begon voor zijn zieke teamgenoot, maar hij eindigde ruimschoots achter hem op de baan en buiten de punten. Vroeg in de race wisselden de oranje bolides al van positie en na zijn stop was het helemaal harken. De snelheid was er totaal niet.

Niet veel beter zal Gasly zich gevoeld hebben. De Fransman heeft altijd een grote mond dat Red Bull hem weer terug moet nemen, maar hij wordt dit jaar overklast door Tsunoda. In het begin van de race reed hij nog achter zijn teamgenoot aan, maar hij was hem al uit het oog verloren toen hij Stroll achterstevoren tikte en een tijdstraf verzamelde. Voor het resultaat maakte het niet uit, want hij eindigde alsnog in de kofferbak van Ricciardo.

Volledig ontgoocheld moet Schumacher zijn geweest. De Duitser had zich netjes in de top 10 gekwalificeerd en zal na een goede start wel stiekem rijk hebben gerekend. Helaas voor hem flopte de strategie volledig. Hij hoopte met twee stops te kunnen volstaan, maar verloor door een te late eerste stop al drie plaatsen. Nog voordat de race halverwege was, wisselde hij naar de mediums met het doel geen verdere stops te maken, maar dat was veel te optimistisch. In de slotfase gingen zijn rondetijden door het dak en verloor hij ook nog zijn plekken aan Ricciardo en Gasly, zodat hij als veertiende eindigde en nog steeds op zijn eerste WK-punten wacht.

Stroll eindigde na een kansloze race en een opdoffer van Gasly eenzaam als vijftiende. De zestiende plek ging naar Latifi, die zich in de slotfase nog langs Magnussen had geknokt. Als enige coureur probeerde de Deen de harde banden uit, maar daardoor was hij de hele race zo traag dat hij na zijn akkefietje bij de start in de achterhoede bleef steken. Een duidelijk teken dat Haas in de race wat betreft de bandenstrategieën volledig op een dwaalspoor zat.

Laatste werd Albon, die klaagde dat hij zijn banden met geen mogelijkheid in leven kon houden, waardoor hij uiteindelijk vier keer zijn banden liet verwisselen. Een vreemde gang van zaken voor de coureur die in Australië nog bijna de hele race op een set banden had afgewerkt. Steeds gingen de banden onder zijn Williams binnen enkele trage rondjes al kapot en dus eindigde hij afgetekend als laatste.

Zhou was voor zijn uitvallen weinig indrukwekkend, in tegenstelling tot Leclerc, die de race zonder zijn uitvalbeurt ongetwijfeld had gewonnen. De geschatte gemiddelde racesnelheid, gebaseerd op de voor brandstof gecorrigeerde rondetijden en het tijdsverlies in de pits, staan hieronder weergegeven:

Gemiddelde racesnelheid per coureur, gebaseerd op gemiddelde voor brandstof gecorrigeerde rondetijden en tijdsverlies in de pits.

De bevindingen:

• Hamilton had de snelheid om Verstappen uit te dagen voor de overwinning, maar was waarschijnlijk (ook) kansloos geweest tegen Leclerc
• Verstappen was vooraan de eerste coureur die naar een 3-stopstrategie overstapte en die beslissing was een schot in de roos
• Russell had de snelheid niet van de Red Bulls, maar Mercedes had het Red Bull wel lastiger kunnen maken
• Bottas verloor vierde plaats doordat zijn tweede set mediums veel sneller sleet dan zijn eerste
• Haas was tactisch totaal niet bij de les en dat kostte Schumacher mogelijk een puntenfinish