SGS-snelschaken

Geen kampioen…

Vanmiddag speelde ik het SGS-snelschaakkampioenschap. Dit leuke fluttoernooitje trekt altijd wel enkele regionale (sub)toppers, ondanks het geringe prijzengeld.

Vorig jaar kon ik wegens omstandigheden niet meespelen: de meesterklasse jeugd speelde die dag en mij werd gevraagd om als teamleider op te draven. Dit omdat de Baarnse kopstukken zelf graag aan dit toernooi wilden deelnemen.

Twee jaar terug speelde ik nog wel mee. Na een goed begin stortte ik toen in. Hoog tijd om iets recht te zetten, derhalve.

Omdat niet iedereen de SGS-agenda even goed in de gaten houdt, moeten er altijd mensen zijn die de gewone schaker attent maken op dit toernooi. Dit zullen de witte en Eddy of Squares wel geweest zijn. Le kreeg de opdracht om mensen te ronselen. Uiteindelijk wist hij er twintig bij elkaar te schrapen, genoeg voor drie zestallen en twee reserves.

Die twee reserves mochten ook nog aan de bak: Ewood, die toch al niet zoveel zin had ("Waarom ben ik hiervoor opgegeven?!"), werd gisteravond opeens ziek en had geen zin in een inspannende middag.

Hij was niet de enige. Een andere BSG’er, waar ik alweer de naam van ben vergeten, trok zich met hangende pootjes terug.

Desondanks bleef er een sterk team over: BSG 1, dat in de hoogste groep meespeelde, had op papier een ijzersterk team. Twee jaar terug wisselden Eddy of squares en Mark Pieterse elkaar een beetje af op de laagste borden. Dit jaar was het team veel beter. Le zag het kampioenschap al voor zich.

De opstelling:

FM H van der Poel 2302
E Wüstefeld 2256
La Ootes 2202
E de Groote 2183
T de Ruiter 2070
Le Ootes 2031
J de Groote 2010 

Invaller werd dus Tom de Ruiter, die vanwege zijn leeftijd (?) in "het tweede" was gezet. Nu mocht hij gewoon plaatsnemen op #4, waar hij gezien zijn rating ook hoorde.

Na nog wat geklooi bij de heenreis (ik kon Le niet bereiken) kwam ik op tijd aan. Beppie vond het niet erg om naar Huizen te rijden. Er was volgens mij ook niet zoveel geregeld. Ik las in een mailtje dat we bij het Denksportcentrum zouden moeten verzamelen. Als Ewood niet ziek was, waren we rechtstreeks met de fiets naar Huizen gegaan. Veel makkelijker. Ik ben benieuwd of FM Henk eerst nog naar het Denksportcentrum is gegaan.

Hoe dan ook, er was wat verwarring toen ik eenmaal in Het Visnet was aangekomen.

Het werd tijd om te gaan schaken. Ik kwam Large tegen op de bovenste verdieping. Hier speelden gek genoeg de laagste groepen. De hoogste groepen speelden beneden. Ik speelde tegen Large. Hij deed op mijn 1.e4 gek genoeg 1…e5. Dus werd het een Spaanse ruilvariant waarin ik heel goed stond. Ik liet echter een loper verdwalen op a7 en na nog wat halsbrekende toeren, waarna ik opeens goed stond, werd het remise.

Het speelkwartiertje was direct voorbij, het werd tijd om serieus te schaken.

Soest – BSG 2½-3½

De eerste wedstrijd was tegen Soest. Ik keek over de zwarte stukken uit naar mijn tegenstander. Totdat de beruchte Louis H. vertelde dat niet iedereen de "regels" kende: de eerstgenoemde club, de "thuisclub" had wit aan het eerste bord. Dit is in internationale kampioenschappen vrij normaal, maar in teamwedstrijden is het precies andersom. Een beetje verwarrend vond ik het.

Mijn tegenstander was een jonge knul, die Caro-Kann speelde. Gisteren had ik nog even gekeken naar het Schots, maar achteraf had ik beter de Caro-Kann kunnen bekijken. Ook op Playchess spelen die n00bs die flutopening.

Ik kreeg een klein plusje, wat ik gebruikte om wat aan te klooien bij zijn koning. De partij was lange tijd spannend, totdat hij een fataal schaakje toeliet en een volle toren verloor. Toen was het niet moeilijk meer.

Le wist ook te winnen, net zoals FM Henk, die de inmiddels bekende G.M. Muis versloeg. Large scoorde in tijdnood nog een remise (de klok van de tegenstander bleef doorlopen) en redde daarmee de matchpunten; Emiglio verloor van de sterke Eric de Haan en ook Tom de Ruiter kreeg een nul te slikken.

BSG – Zeist 5-1

De wedstrijd tegen Zeist was een beetje een walk-over. Het werd 5-1, waarbij ik een beetje beteuterd een remise kon laten noteren na een moeilijke partij. Emiglio, die aan bord 1 speelde omdat hij volgens FM Henk beter is in snelschaken dan hijzelf, liet het andere halfje liggen.

Ons Genoegen – BSG 0-6

Een echte walk-over was de wedstrijd tegen Ons Genoegen. Zelf mocht ik hakken in een Spaanse ruilvariant. Le wist op de een of andere manier een stelling met een dame minder te winnen, waardoor de Amersfoortse club zelfs geen enkel bordpunt overhield aan de wedstrijd.

Leuk was nog de manier waarop FM Henk Joost Marcus in een eindspel uitpelde. Tom de Ruiter won nog van een andere oude man, die het maar wat gaaf vond om tegen de Ruiter te spelen.

BSG – Amersfoort 3-3

Het ging voor de wind en BSG speelde tegen Amersfoort, dat ook wel lekker ging. Aan bord 1 speelde bij hun GM MadU Sadler mee. Emiglio mocht het proberen tegen deze redelijk sterke grootmeester en werd vrij kansloos gebatst.

Gelukkig deden de staartborden wat terug. Le won heel simpel met een paardvorkje en ook ondergetekende won vrij snel, omdat zijn tegenstander in twee zetten een kwaliteit en een dame weggaf.

FM Henk telde zijn tegenstander netjes uit in het toreneindspel. Hoewel… makkelijk ging het niet. In ieder geval was het eerste matchpunt al binnen.

Als laatste was Large nog bezig. Tegen FM Dimitri van Leent verloor hij een hoogst waarschijnlijk verloren toreneindspel. Hierdoor werd het 3-3, wat desondanks niet slecht was.

DBC – BSG 1½-4½

Tegen het zwakke DBC werd met nette cijfers gewonnen. Zelf speelde ik tegen vader Smit. Ik kwam niet verder dan remise en daar mocht ik niet over mopperen. Ik forceerde nog eeuwig schaak nadat hij tig keer de winnende zet miste. Hoe het zo mis kon gaan weet ik niet. Ik had in een Franse opening een stuk meer tegen wat schrootpionnen. Ik kon de pionnetjes opeten of een aanval opzetten (door middel van stukoffers op h7). Ik dacht dat ik het ook anders kon doen, maar tot mijn schrik liep het volledig uit de klauwen.

Le kwam ook niet verder dan remise, net zoals FM Henk. De rest won gelukkig wel.

Utrecht 2 – BSG 2½-3½

Tot mijn schrik/verbazing/genoegen merkte ik dat ik weer met wit speelde. Tegen het tweede van Utrecht (tegen wie speelde ik eigenlijk?) wist ik nog te winnen. Ook nu mocht ik een Caro-Kann weerleggen. Ik kreeg een behoorlijk initiatief en met een pionoffer maakte ik gehakt van zijn stelling.

Mijn voorbeeld werd gevolgd door Large en Tom. Emiglio scoorde het beslissende halfje.

BSG – Regiohakkers 4-2

De wedstrijd tegen de Regiohakkers leverde een puike 4-2-zege op. Aan bord 1 won Emiglio van Jesper Nederlof. Een knappe prestatie. Ondergetekende schoof zijn tegenstander netjes van het bord. FM Henk en Le zorgden voor de andere punten. Ik was tevreden.

Paul Keres 1 – BSG 3-3

Tegen het sterke Paul Keres werd gelijkgespeeld. Ondergetekende trekt zich dit puntverlies aan. Tegen JJJ werd hij in een Caro-Kann verslagen. Hiermee deed Behirder het knappe halfje van Emiglio tegen FM Xander Wemmers teniet. Aan de eerste vier borden won BSG met 3-1. Aan de laatste borden daarentegen…

BSG – Utrecht 1 ½-5½

Tegen de uiteindelijke kampioen kwam BSG er niet aan te pas. Emiglio verloor van IM Robin Swinkels. FM Henk "dit was mijn enige slechte partij tot nu toe" verloor van IM Jelmer Jens, als ik het goed heb. Zelf verloor ik een pion in de opening en besloot ik op remise af te koersen. Mijn tegenstander wachtte erg lang met het aannemen van mijn remise (ik stond ondertussen beter, maar ik had al zoveel tijd verbruikt…), totdat de punten in de knip waren. Bij een 3-0-stand nam hij het aan. Tot overmaat van ramp ging Tom de Ruiter door zijn vlag toen hij een stuk voor stond tegen Joost Michielsen. Een 5½-½-nederlaag en ik was de enige die het halfje had gescoord. Da’s toch nog een beetje positief.

Paul Keres 2 – BSG 4-2

Na de remise tegen Paul Keres 1 bleek Paul Keres 2 gek genoeg een maatje te groot. Alleen Emiglio en De Ruiter kwamen namens BSG op het scorebord voor. Ondergetekende liet zich weer eens van zijn handigste kant zien: hij zag een manier om het dreigende eeuwig schaak te vermijden. Helaas had zwart toen wel mat in één.

BSG – De Rode Loper 5½-½

Tot slot werd de rooie loper geveegd. Hun bord 1 "Ik ben veruit de zwakste bord 1 van allemaal!"hield het ironisch genoeg nog droog tegen Emiglio. Op de andere borden werd op de een of andere manier gewonnen. Zelf stond ik bijzonder slecht na de opening, maar de goede stelling was niet aan mijn tegenstander besteed. Hij ging nadenken en verloor gek genoeg de greep op de gebeurtenissen. Uiteindelijk zette hij zichzelf schaak.

Zodoende bleef BSG steken op een gedeeld derde/vierde plaats. Niet genoeg om te worden omgeroepen, maar toch niet slecht. Geen kampioen, maar dat was ook niet zo gek.

Het was een geslaagd toernooi voor BSG, waar iedereen netjes boven de 50% scoorde.

Topscorer waren FM Henk (2) en ondergetekende (6) met 7½ punt. Natuurlijk is zo’n score aan bord twee beter dan aan bord 6, maar dat verklaart ook het verschil van 300 elopunten.

Tom de Ruiter scoorde keurig 7 punten (geen remises!), een halfje meer dan Le en een vol punt meer dan Emiglio en Large. 

Er zat dus maar 1½ punt verschil tussen de topscorer en de "slechtste". Dit is waanzinnig constant. Niet verkeerd in deze sterke poule.

In de lagere groepen bakten Baarn (twee-na-laatste) en de beide BSG’s er niet veel van. Baarn ontloopt daardoor nog net degradatie, dus in dat opzicht was het nog wel positief.

Wat Pinda’s HSG gedaan heeft, weet ik niet.

Na afloop belde ik Beppie maar op of ze me weer kwam ophalen. Eerder had Emiglio nog gezegd dat ik met hem kon meerijden als ik hem lief zou aankijken. Ik heb hem na afloop echter niet meer gezien. Net zoals de Baarnse delegatie en pinda, die al eerder klaar waren.

Ik kon Le & La nog uitzwaaien, waarna ik de familie Hijweegen nog tegenkwam. Die ene pipo met dat Belgische accent gaf me nog een uitnodiging van een rapidtoernooi in Wijk bij Wijk bij Duurstede. Toen stond de rooie Fox voor de stoep en verliet ik Het Visnet.