De voorzet
Gisteravond maakte schakend Bussum zich op voor alweer de zestiende competitieronde. In de benedenzaal maakte BSG 6 (zo te zien) zich op voor een spannende match tegen Amersfoort (!) 6. De Amersfoorters in Bussumse dienst waren ook gekomen, wat deze competitieronde minder saai maakte.
Terwijl ik om kwart voor acht eindelijk binnenkwam, zag ik Le en La met Ewood een probleem oplossen. Of in ieder geval ze trachtten het op te lossen. Het was een "probleem" dat Ton van der Heijden afgelopen zaterdag liet zien tijdens Pascals verjaardag (daar moet ik ook nodig wat over schrijven).
Om een uur of acht schreeuwde Rik Weidema de indeling door de zaal heen. Zelf nam hij het op tegen Ewood. La mocht tegen het Loensreptiel, Le tegen Coen en ondergetekende speelde tegen De Ruiter.
Ik vond het tijd worden om van die oude Ruiter te winnen. Ik had de vorige drie keren remise gespeeld, dus nu werd het tijd voor een zege. Hoewel Tom me wel eens verrast met z’n openingskeuze, speelde hij dit keer hetzelfde als de vorige keer; een uitgestelde ruilvariant in het Spaans. Toen bereikte hij er al niks mee. Gek genoeg veegde hij het Loensreptiel bijna met deze opening. Ik was slim genoeg om mijn e5-pion voldoende te dekken, waarna ik met rustige zetjes probeerde in het voordeel te komen. Lange tijd had ik er alle vertrouwen in, zeker toen hij het "gekke" …g4 deed. Voor m’n gevoel stond ik beter, maar ik zag geen manier om echt voordeel te behalen. Mijn plan met …Lg7-h6-f4 (+) bleek geen gelukkige. Toen ik daarna nog …Df6 deed, was het mooiste er wel weer van af. De loper of f4 stond ingesloten en werd door een paard geruild. Ik sloeg met de g-pion terug op f4 en plotseling gingen de alarmbellen af. Er kwamen trucs in de stelling en ik dacht me er nog uit te redden. Net toen de witte voor het laatst keek had ik de beslissende blunder gemaakt. Ik zag het toen zelf ook en dan helpt niets meer; ook niet het opzetten van een pokerface (hoe dat ook moet).
Een dikke nul dus. Het voelde alsof ik een voorzet fraai in m’n eigen doel had gekopt. Op dat soort momenten zou je bijna zweren dat je nooit meer een schaakbord aanraakt.
De voorzet werd aan de "hoogste" borden sowieso goed benut: het Loensreptiel versloeg Large. Diens koningsaanval werd geremd door g4! (weer die zet…), waarna de meester op de damevleugel aan het roer was. De beslissing viel zo te zien weer aan de andere kant.
Ewood won vrij gemakkelijk van Weidema. Al in de opening maakte hij een kwaliteit buit en na wat spartelen was het visje op het droge getrokken.
Spartelen deed ook Coen. Tegen Le deed hij in de opening weer alles wat god heeft verboden, om het maar zo te zeggen. Toen Le met een pion en later ook nog een kwaliteit meer uit de opening kwam, spartelde hij nog wat tegen. Le liet zich niet van de wijs brengen. Wel rekte Coen het nog tot ver na de tijdcontrole, wat betekende dat Le en de radeloze La de trein niet meer konden halen. Tijdens het avondeten heb ik te horen gekregen dat ze weer terug gingen om te analyseren, toen ze de trein hadden gemist. Ik ben benieuwd of ze de laatste trein nog hebben gehaald.
Coen was bijzonder ontstemd na de partij. Hij klaagde dat hij weer zwart had, dat hij een kleursaldo had van -3 en dat hij twee keer met zwart had verloren van Le.
De Ruiter verstevigde zijn derde plaats. Ewood is tweede op behoorlijke afstand van het Loensreptiel. FM Henk is slechts vijfde op behoorlijke afstand en voelt Le in zijn nek hijgen. De FM kwam dit keer niet voorbij Slisser.
La vinden we terug op de twaalfde plaats, met 3 uit 4. Behirder is ondertussen afgezakt naar de veertiende plaats. 4½ uit 8 is ook niet echt een score om trots op te zijn.
"Het kan alleen maar beter gaan", kan ik maar beter denken.
Uitslagen:
L Pliester m – La Ootes 1-0
T Slisser – H van der Poel f ½-½
E de Groote – R Weidema 1-0
T de Ruiter – J de Groote 1-0
Le Ootes – C van der Heijden 1-0
Volgende week gelukkig snelschaken…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten