Postzegelvoetbal

Amersfoort wint met iets van 10-4 van Soest

Na enkele weken van afwezigheid was Behirder er gisteren weer bij. De vijfde voetbalmatch tussen Soest en Amersfoort werd in Amersfoort gespeeld. Het was een miniveldje van kunstgras, waar de plaatselijke hangjongeren lekker rondhingen. Gelukkig gingen zij weg toen wij aankwamen.

Op het veld van postzegelformaat was het moeilijk voetballen. Amersfoort had Jeroen Bugel in de gelederen en was daarmee vele malen gevaarlijker dan in de voorgaande duels. Behalve een gelijkspel in Amersfoort, had Soest op eigen terrein een hele grote zege geboekt in de wedstrijden waar ik niet bij was. Dat gaf vertrouwen voor deze wedstrijd, maar al gauw was daar niks meer van over.

In de openingsfase ging het nog wel goed. Amersfoort speelde opvallend verdedigend en ik had vaak niet eens een mannetje dat ik kon dekken. Het ging pas mis bij de terugspeelballen. Behirder zag zich genoodzaakt een bal naar de keeper (de witte) te spelen en schoot hem iets naast het doel. De witte stond echter aan de andere kant en was niet blij met de krachtsinspanning die hij moest leveren. Bij de tweede terugspeelbal durfde ik niet nog iets stoms te doen, maar schoot ik daardoor te zacht. De bal werd onderschept, de witte ging liggen en werd omspeeld, waarna ik tot mijn afgrijzen zag dat ik een assist had gegeven. Het was echt gepruts op de vierkante centimeter.

Het gevolg was dat ik al gauw gewisseld werd. We speelden namelijk zes tegen zes en daardoor hadden beide teams een wisselspeler. Toen ik niet in het veld stond, werd de gelijkmaker gemaakt. Uiteindelijk kon ik weer meedoen en begon Amersfoort offensiever te spelen. De thuisploeg liep uit tot 8-1 of iets in die richting. De handige aanvallers waren bijna niet af te stoppen. Aan de andere kant van het veld kon Soest weinig doen. Ewood had een rustige avond. De aanvallen van Soest misten het vernuft en de klasse om in iets moois te eindigen.

Pas heel laat, nadat een stel hangjochies mee wilde doen, wat ons niet zo'n goed idee leek, raakte Amersfoort een beetje buiten adem en kwam Soest terug. Behirder was opgelucht dat er ook nog doelpunten vielen met hem in de gelederen, maar verder dan een assist en een schot op het doel kwam hij niet. Vaak had hij het idee niet serieus te worden genomen, als hij op rechts mee naar voren ging, maar de bal nooit kreeg, ondanks dat hij een zee van ruimte had.

Toen het donker begon te worden, ging het spel nog even met vijf tegen vijf verder en dat beviel Soest veel beter. Uiteindelijk werd het nog iets van 10-4, zodat Soest in ieder geval nog iets had gepresteerd. Na de wedstrijd bleven we nog heel lang met Large en Jeroen B. hangen. Pas tegen middernacht vertrokken we weer naar huis. Het tienen na afloop was leuker dan de wedstrijd.

Volgende week is Behirder in de buurt van Enschede, dus de volgende wedstrijd die hij zal spelen, zal wel weer in Amersfoort zijn. Hopelijk heeft men dan een wat groter veldje uitgekozen.