Weer terug

Jo blogpuppy's,

De afgelopen dagen heb ik weinig van me laten horen. Dat had alles te maken met het tentamen van vandaag. Ik wil niet de schijn wekken dat ik drukker ben met artikeltjes schrijven dan met het leren van een belangrijk tentamen, dus vandaar deze radiostilte.

Zoals gezegd had ik vandaag dus tentamen. Het was het tentamen van Micro-economie (officieel Microeconomics for spatial policy), het enige vak wat ik nog moest herkansen. Met een beetje geluk ben ik straks dus afgestudeerd, anders moet ik vlak voor de kerstvakantie opnieuw aan de bak.

Het was geen makkelijk tentamen. Dat wist ik al voordat ik aan dit vak begon; ik had het niet voor niets niet gehaald. Dit jaar begon ik weer van voor af aan met het vak: dat werd dus zes weken lang bikkelen op de bewerkelijke opdrachten. Of het nou lag aan het missen van Advanced methods (het andere vak dat in deze periode wordt gegeven), of aan de betere chemie in het groepje, ik begreep er in ieder geval veel meer van dan vorig jaar. Geregeld dacht ik dan: "heb ik me hier vorig jaar nou zo druk om gemaakt?" De opgaven liepen erg goed, we hadden een mooie 8,8 als eindcijfer. Daardoor had ik een buffer voor het tentamen.

Voor het tentamen moest natuurlijk nog flink gescoord worden. Ik herinner me een grappig (of pijnlijk?) moment met Rolex in de hoofdrol. Iets met goede werkcollegecijfers en dan op het tentamen "nat gaan". Dat wilde ik natuurlijk niet, maar er zit natuurlijk wel een verschil tussen werkcollege-opdrachten die je thuis in alle rust en met alle beschikbare naslagwerken kunt maken. Op het tentamen moet je alles dus zelf doen, een heel verschil.

Om het nog leuker te maken, werd in de laatste lesweek bekend dat het tentamen in de Emergohal werd gehouden. Hoewel deze hal in Amstelveen bleek te liggen, had ik er nog nooit van gehoord. Het lag ook helemaal aan de rand van het dorp (of stad?), in het polderlandschap bij het dorpje Nazz aan de Amstle. Doodleuk werd er verteld dat het 25 minuten lopen was vanaf de dichtstbijzijnde metrohalte. Niemand die er vrolijk van werd. Op het laatste werkcollege werd er wanhopig gevraagd of het tentamen niet elders gehouden kon worden. Van mijn part had het nog liever in die stomme TenT gehouden mogen worden. Uiteindelijk stierf het idee een stille dood, ondanks zielige verhalen van mensen die meteen daarna een tentamen op de VU hadden. De economische fuckelteit had de sporthal natuurlijk al afgehuurd, dus dan moest 'ie wel gebruikt geworden. En zo geschiedde.

Na anderhalve week leren, ging ik gisteren op tijd naar bed, zodat ik uitgerust wakker zou worden. Mooi niet. Pas om een uur of drie ging het licht langzaam uit en tot een uur of zes heb ik lekker geslapen. Toen zat ik zo te stressen om voor de wekker wakker te zijn, dat ik daarna ook amper meer heb geslapen. Om zeven uur toog ik naar beneden, waar ik wat boterhammen naar binnen propte. Het ochtendritueel ging sneller dan verwacht en ik moest m'n best doen om niet voor half acht op de fiets te zitten.

Doordat ik maandag de route al had verkend, wist ik hoe ik moest rijden. De vraag was of ik het ook in het donker kon herkennen. Dat bleek goed te doen. Nog voor achten kwam ik aan. Ik zette m'n stalen ros maar weg op het ongezellige parkeerterrein naast de sporthal, hopend dat-ie niet zou worden gejat. Vervolgens was het wachten, wachten en nog eens wachten...

Er waren geen studiegenoten te zien. Wel kreeg ik gezelschap van een Indonesische half-studiegenoot, waarna ik in m'n beste donderdagochtend-Engels wat informatie probeerde uit te wisselen. Geen gemakkelijke taak, zeker niet omdat het café, dat al redelijk vol zat toen ik aankwam, steeds voller raakte. Het was een groot kippenhok: vier verschillende economische disciplines hadden tentamen. We zouden allemaal in één enorme sportzaal tentamen hebben. Ik denk dat Stefann Hoch-Gürtel in een klap van zijn ochtendhumeur af zou zijn, als hij de beteuterde gezichten zag.

Om half negen mochten we dan eindelijk de zaal in. Wij STREEM-studenten zaten helemaal achterin. Er waren inmiddels al redelijk wat studenten aanwezig, maar lang niet iedereen. We hadden gek genoeg geen vaste plaats, wat meestal wel zo is. Dan moet je op zoek gaan naar een A4'tje waar je naam in miniletters is geschreven. Nu hoefde dat niet. Blij dat ik was. Ik haalde m'n etui uit m'n jas en ging aan de rand van het voor ons toegewezen gebied zitten.

Het tentamen bestond uit twee delen: het eerste deel hadden we gezamenlijk met studenten van een andere economische Master, het tweede deel was speciaal voor ons bedacht. Het eerste deel, gegeven door de eerdergenoemde Hoch-Gürtel, zou een zware beproeving worden. Toch denk ik dat ik met mijn speltheorie-opgave wel de nodige punten moet hebben gescoord. De andere opdracht kostte erg veel tijd. Bovendien liep ik vast, waardoor ik maar snel naar het tweede deel ging. Dat heb ik vervolgens ook maar afgeraffeld. Hopelijk heb ik genoeg laaghangend fruit geplukt om het vak te halen.

Met nog enkele minuten op de klok heb ik nog het een en ander gecontroleerd, daarna werden de tentamens opgehaald. Na afloop bleek iedereen ongeveer hetzelfde gevoel te hebben als ik. Opmerkelijk vond ik dat Kasper, die juist erg goed was met de opdrachten, een beetje mismoedig was. Hij had zich als een van de weinige studenten op de opgave met het algemeen evenwicht o.i.d. gestort en dat was hem niet in de koude kleren gaan zitten. Dankzij de files kwam hij pas net op tijd aan, wat ook niet echt een lekkere binnenkomer was. Dat het voor de automobilisten niet heel erg goed toeven was, bewees Lee-sad wel. Zij stond ongeveer net zo lang in de file als Leon Pliester en Frans Borm eerder dit jaar (tijdens de gemeenschappelijke slotronde van de eerste klasse.) Ze was verbaasd dat ze ondanks de vertraging toch nog aan het tentamen mee mocht doen. Haar score beschouwde ze maar als bonuspunten.

Zo eindigde het laatste tentamen, want toen d'r sigaret op was, ging ze de terugreis aanvangen. Kasper deed hetzelfde. Het was een goed moment voor mij om mijn stalen ros op te zoeken. De bergfiets had de hele tijd trouw op me gewacht en ik beloonde het beestje door in een stevig tempo naar huis te fietsen. Inmiddels is het alweer avond en vraag ik me af wat ik, naast de badkamer schoonmaken, deze middag nou precies heb gedaan.