Wonen in een bouwput

De badkamer. Die zou verbouwd moeten worden, vonden m'n ouders. Het mocht wat moderner en het voegwerk had zijn beste tijd wel weer gehad. Een ambitieus plan werd opgesteld. Er zou een vloer van namaakgraniet komen met een hoekje om in te douchen. In de muur zou een uitsparing komen voor een wastafel en er was nog wat ruimte over voor een badkuip. Ook zou die lullige schuifdeur worden vervangen door een echte deur. Ondertussen zouden de gang en de trap ook nog even gerenoveerd worden. Weg met dat stoffige tapijt! In plaats daarvan zou hout komen.

Op de dag dat alle peuters en kleuters in Nederland reikhalzend uitkeken naar wat de goedheiligman zou schenken, werd bij ons de badkamer tot de laatste steen aan toe afgebroken. Binnen de kortste keren was de badkamer, die ik uit m'n kinderjaren kende en waar ik ontelbaar vaak m'n manen had gewassen, omgetoverd in een troosteloze bouwput:

De bouwput, eh, badkamer nadat alles eruit was gesloopt. Foto: Facebook.

Mijn moeder was toen nog optimistisch. In de kerstvakantie kon ik weer fijn douchen in de nieuwe badkamer. Het zou allemaal geweldig worden. Wel hadden we nog even een nooddouche op zolder, maar dat zou maar voor heel even zijn.

De nooddouche.

Wel betekende de nooddouche dat de wasmachine niet meer kon afwateren, waardoor m'n moeder steeds naar m'n tante moest voor de was. En ik baal al dat ik elke week met de was naar de buren moet... Ook moesten m'n ouders nu bij de wastafel op zolder hun tanden reinigen, zodat ik 's avonds en vooral 's ochtends (als ze ook nog gingen douchen) last van ze had. Gelukkig zou het maar heel even duren.

Dan zou alles in ieder geval goed moeten verlopen, maar u raadt het al: dat gebeurde niet. De namaakgranieten vloer was volkomen verkeerd aangelegd en kon er weer uit. Vervolgens werd de aannemer ziek. Ondertussen was het tapijt op de overloop zo smerig geworden van die granietblubber dat het ook moest worden vervangen.

Het nieuwe jaar brak aan en er was nog steeds geen badkamer. Wel moest het tapijt op de gang, trap en overloop worden weggehaald. Het roze (!) tapijt vond ik juist een verbindend element in ons huis: van de gang tot aan de zoldertrap versierde het het huis. Zelfs de slaapkamer van m'n ouders en "het kleine kamertje" waren ermee bekleed. Maar nu moest het weg.

Het tapijt werd van de trap gekrabd.

Het was een ongezellige en verdrietige periode in mijn leven. Het huis was sfeerloos geworden en door het vervelende regenachtige en stormachtige weer voelde het erg guur aan in huis, niet in de laatste plaats doordat het badkamerraam open moest blijven. Bovendien was eind van de verbouwing nog lang niet in zicht.

Gelukkig kwam het uiteindelijk nog wel goed. Een nieuwe vloer werd aangelegd, waarna de problemen met kromme panelen werden gladgestreken. Al snel was de nieuwe douche gebruiksklaar. Wel moest de trap nog geverfd worden. Mijn smaak is het niet: de pure en intense houtkleur van de woonkamer, de gang en de overloop werd juist bij de trap onderbroken. De trap werd wit. Wekenlang was er een schilder in huis, dan weer om een paneeltje te voorzien van dertig lagen verf, dan weer om de muur te "sauzen" (het blijft een dom woord) en dan weer om de trap te verven. Om toch boven te komen, was er een "noodtrap" aangelegd, waarmee je vanuit de tuin op het balkon kon komen. Mits je voldoende lef had.

Inmiddels is de verbouwing bijna klaar. Er moeten nog wat kleine dingen worden gedaan, zoals het doucheputje inpassen en het aanbrengen van de traploper, maar het is bijna zover. Dat mocht ook wel na drie maanden. De nooddouche is weg en de wasmachine draait weer. De nieuwe douche ziet er goed uit, al blijf ik het ergens wel jammer vinden dat de oude badkamer er zo respectloos en haastig uit is gebikt. De houten vloer in de gang en overloop vind ik eigenlijk nog steeds niks. Het voelt koud aan en het geluid van in de woonkamer wordt nauwelijks gedempt. Hoewel m'n ouders er vast heel blij mee zijn, vind ik het eindresultaat van deze slopende verbouwing eigenlijk best tegenvallen. Ik denk ook niet dat het de opofferingen waard was.