Hamilton domineert saaie Chinese Grand Prix

De Grand Prix van China zal een speciale plek in de geschiedenisboeken krijgen. Helaas niet omdat er zoveel op de baan gebeurde, maar omdat het de duizendste race in de lange Formule 1-geschiedenis was. Lewis Hamilton won vrij makkelijk en nam de leiding in het kampioenschap over van teamgenoot Valtteri Bottas, die tweede werd, voor Sebastian Vettel en Max Verstappen.

In Australië was Mercedes het snelst, in Bahrein Ferrari. Als het alfabet verder wordt afgelopen, blijkt Mercedes in China weer het te kloppen team. Hoewel de Ferrari's op de rechte stukken niet te houden zijn, gaan de grijze bolides in de bochten veel harder. Opmerkelijk genoeg eist Bottas op zaterdag de pole op, voor Hamilton. De Ferrari's komen er amper aan te pas en weten Verstappen pas in de slotfase van de tweede startrij te verdrijven. De Nederlander baalde daar enorm van, omdat hij aan het eind van de kwalificatiesessie geen snelle ronde meer kon rijden nadat Vettel en de Renaults hem voorbij waren gereden. Hij deelde de derde startrij met teamgenoot Gasly, die daarmee aantoonde dat Red Bull de in Bahrein verloren snelheid herwonnen had.

Slechts een paar honderd meter kan Bottas op zondag van zijn poleposition genieten, want dan vliegt Hamilton hem brutaal voorbij. Vettel probeert de Fin in de eerste bocht buitenom in te halen, maar verliest snelheid en ziet teamgenoot Leclerc binnendoor voorbijvliegen. Achter hen weet Verstappen de op de zachtere banden gestarte Gasly nog net achter zich te houden als in de achterhoede de pleuris uitbreekt. Kwjat krijgt een beuk van Sainz, waardoor hij Norris een flinke optater verkoopt. Wonder boven wonder kunnen de drie nog door. Waar de McLarens zich met schade bij hun team melden en flink terugvallen, wordt Kwjat door een discutabele drivethroughpenalty tot een verblijf in de achterhoede veroordeeld.

Tijdens een virtuele safetycarfase wordt de baan brokstukvrij gemaakt, waarna de Mercedes weer bij de rest van het veld wegrijden. Tot frustratie van Mattia Binotto en de zijnen kan Leclerc het tempo vooraan net niet bijbenen, waardoor hij prompt een boodschap krijgt in de trant van: "Charles, Sebastian is faster than you. Can you confirm you understand that message?" Tot verbazing van iedereen gehoorzaamt de Monegask en gaat hij braaf van het gas voor de kopman, die in het vervolg geen klap sneller is. Dat blijkt wel uit het feit dat Verstappen de rode bolides vrij goed kan volgen.

Red Bull probeert van de situatie gebruik te maken door Verstappen vroeg in de race van nieuwe banden te voorzien. Hoewel zijn stop niet bijster snel is en hij op de baan nog met Pérez moet zien af te rekenen, brengt hij Ferrari wel ernstig in verlegenheid. Vettel stopt een ronde later en komt net voor de Red Bull de baan op. Zijn banden zijn echter nog niet op bedrijfstemperatuur, waardoor Verstappen aan het eind van het rechte stuk de aanval inzet. Hij schiet de Ferrari binnendoor voorbij. Vettel herovert zijn plek meteen weer bij het accelereren. Hij drukt Verstappen nog met twee wielen het gras in, maar anders dan vorig jaar blijft blikschade nu uit.

De Mercedes stoppen even later zonder de leiding te verliezen, terwijl Leclerc zich na zijn stop pas weer op de vijfde plek terugvindt. Op nieuwere banden rijdt hij echter langzaam het gat naar Verstappen dicht. De Nederlander rijdt op de harde band geen geweldig tempo, waardoor hij Vettel langzaam aan de horizon ziet verdwijnen, dus wisselt hij in de 34e ronde weer terug naar mediums. Hij blijft teamgenoot Gasly zelfs nog voor. Vettel stopt een ronde later ook en even later haalt Mercedes beide coureurs tegelijk naar de pits, waardoor Leclerc naar de tweede plaats oprukt.

Zou de Monegask de race zonder verdere pitstops proberen uit te rijden? Het antwoord is nee. Hoewel hij Bottas nog een ronde achter zich weet te houden, valt hij daarna ook nog ten prooi aan Vettel, waarna hij ook nog een nieuw setje banden haalt. In de slotfase probeert hij vanaf de vijfde plek het gat naar Verstappen dicht te rijden.

Hoe groot de snelheidsverschillen zijn, illustreert Gasly wel, die op de zesde plek in niemandsland rijdt. Het gat naar de kopgroep is een halve minuut, net als het gat naar het statische gevecht tussen Ricciardo, Pérez en Räikkönen. Een paar ronden voor het einde haalt Red Bull hem voor de derde keer naar binnen, zodat hij op nieuwe banden de snelste raceronde kan rijden. Het plannetje slaagt, want in de een-na-laatste ronde scherpt hij met een 1:34,742 Vettels snelste ronde met bijna een tiende aan, zodat hij nog een extra puntje voor de moeite scoorde.

Enkele seconden later komt Hamilton voor de laatste keer over start/finish, met teamgenoot Bottas op een handvol seconden achterstand. Vettel, die de Fin in de slotfase nog een tijdje op leek te jagen, pakt de laatste podiumplaats. Op bijna een halve minuut komt Verstappen opnieuw als vierde aan de finish, enkele seconden voor Leclerc. Gasly wordt nog net in de lead lap zesde.

Ricciardo weet Pérez en Räikkönen tot aan de streep achter zich te houden, zodat hij met een zevende plaats zijn eerste punten voor Renault scoort. Achter hem verricht de vanuit de pits gestarte Albon een klein wonder door de veel snellere Grosjean achter zich te houden, zodat hij nog het laatste punt pakt. Extra zuur voor Haas is dat Stroll of all people Magnussen in de laatste ronde nog de twaalfde plaats ontfutsely. Sainz eindigt ondanks alles nog als veertiende, voor Antonio rijdende chicane Giovinazzi. Op grote achterstand eindigen de Williams' weer als laatste. Ondanks een erg late stop eindigt Russell nog voor Kubica. Norris gaf kort voor tijd op. Eerder in de race hadden Hülkenberg en Kwjat al de pijp aan Maarten gegeven.

Door zijn tweede Grand Prix-zege van het seizoen nam Hamilton de koppositie in het kampioenschap van Bottas over. Verstappen wist met zijn vierde plek zijn derde plek in het kampioenschap te consolideren. Het gat naar de Mercedes-coureurs voor hem is echter al enorm, waardoor hij voorlopig alleen maar omlaag kan kijken. En dan staat over twee weken de race op het supersnelle stratencircuit van Bakoe op het programma. Kan Ferrari dan terugslaan, of boekt Mercedes opnieuw een dubbelzege?

Haarlemse massaslachting

Vol goede moed reisden BSG 1 en BSG 2 naar Haarlem af voor de massakamp tegen Kennemer Combinatie. Het werd echter een massaslachting. Waar BSG 1 door een stevige nederlaag naar het rechterrijtje afzakte, is degradatie naar de derde klasse voor het tweede wel heel dichtbij gekomen na de vierde nederlaag van het seizoen.

Na verre uitwedstrijden in Sas van Gent, Den Bosch en Apeldoorn te hebben gehad, was de wedstrijd tegen Kennemer Combinatie voor BSG 1 redelijk dicht bij huis. Voor BSG 2, dat twee uitwedstrijden in Amsterdam en een uitwedstrijd in Amersfoort had gehad, was de wedstrijd in Haarlem juist de verste uitwedstrijd. Na een uur lang alle vreemde adviezen van het navigatieapparaat te hebben opgevolgd, kwam het merendeel van de 18 BSG’ers ruim op tijd in het erg duistere Kennemer Sportcenter aan de rand van de provinciehoofdstad.

BSG 2 blijft zitten

Op de eerste verdieping van het sportcentrum werden de vier KNSB-teams van de thuisploeg geacht in een klaslokaal met krappe schoolbankjes de strijd met de bezoekende teams aan te binden. Naast de massakamp tegen BSG vocht Kennemer Combinatie ook nog tegen Caïssa 3 en in een ander klaslokaal tegen Botwinnik.

BSG 2 had de zware taak om het tweede team van de thuisploeg, de nummer 2 in de poule, punten af te troggelen. Het eerste achttal van BSG was met de teams van SOPSWEPS en AAS verwikkeld in de strijd om de laatste degradatieplaats, een strijd die vermoedelijk pas in de slotronde over een maand beslist wordt als BSG 2 tegen rodelantaarndrager Laurierboom-Gambiet moet. Ieder punt dat tegen Kennemer Combinatie 2 gescoord zou worden, zou een bonuspunt zijn.

Om de kans op een goed resultaat te vergroten, trad BSG 2 aan in een heuse tactische opstelling, in de hoop aan de lagere borden veel te scoren. Dat strijdplan werd al op zet vijf door het Apenhoofd vakkundig om zeep geholpen toen hij aan het zesde bord tegen jeugdtalent Tyro Bekedam een pion weggaf. De rest van de middag kon hij proberen de schade binnen de perken te houden, wat wonderwel lukte.

Aan de hogere borden betaalde BSG 2 de prijs voor de tactische opstelling. Zo kwam Tom er aan het vierde bord nauwelijks aan te pas tegen Rob Duijn. Samen met Rein, die zijn openingsvoordeel tegen Jan Bakker niet lang wist vast te houden, vertrok hij al gauw weer naar het oosten.

De kopborden hielden het goed droog. Aan het eerste bord pakte Yme een verdienstelijke remise tegen Pieter Roggeveen, terwijl Timon Richard Duijn door middel van een matdreiging dwong eeuwig schaak te houden. Samen met de vrij slappe remise van Frans tegen Edwyn Mesman had BSG 2 toch al mooi vijf halfjes gepakt tegen de nummer 2 in de poule.

De gelijkmaker was echter nog ver weg en toen Ruben aan het laatste bord tegen een zwakke FM in een linke stelling getruct werd, was de wedstrijd gespeeld. Tot overmaat van ramp mishandelde Coen, die voor de wedstrijd de inhoud van zijn kopje koffie over het notatieformulier van Tom stootte, een geweldig toreneindspel dusdanig dat hij nog verloor, zodat de eindstand op 5½-2½ werd bepaald.

Kennemer Combinatie 2 (2181) – BSG 2 (2064) 5½-2½
1. Pieter Roggeveen (2276) – Yme Brantjes (2055) ½-½
2. Richard Duijn f (2220) – Timon Brouwer (2008) ½-½
3. Marcel Canoy (2132) – Coen van der Heijden (2043) 1-0
4. Rob Duijn (2214) – Tom de Ruiter (1981) 1-0
5. Edwyn Mesman (2195) – Frans Borm m (2132) ½-½
6. Tyro Bekedam (2144) – Jesper de Groote (2216) ½-½
7. Jan Bakker (2179) – Rein Brouwer (2064) ½-½
8. Esper van Baar f (2088) – Ruben Hilhorst (2010) 1-0

BSG 1 komt struikelend uit de startblokken

Ondertussen zag het er voor BSG 1 ook niet al te hoopvol meer uit. Het hielp al niet dat local hero en teamleider Thomas Willemze met wit binnen de kortste keren de bietenbrug opging en dat import-BSG’er Justin Tan aan het kopbord hetzelfde deed. De derde witnederlaag was een feit toen Large de sterk spelende David Klein in een gevaarlijke Siciliaan niet in bedwang kon houden.

Een meevaller was nog de remise van Ton tegen Lennart Dek in een Siciliaan die vooral voor hem gevaarlijk was. Na een herhaling van slechte zetten aarzelde Ton geen moment om wedstrijdleider Aart kletskous Strikjes aan zijn jasje te trekken. In de analyse kwam pas goed aan het licht hoezeer hij aan een nederlaag was ontsnapt.

Ook goed nieuws was er aan het laatste bord, waar FM Henk de aanval van Daan in ’t Veld netjes opving en dodelijk was in de counter. Ook Mad Mads won. Tegenstander Miguoel Admiraal gaf al vroeg in de opening zijn zwartveldige loper op voor een paard en moest dat flink bezuren, al was het in de slotstelling juist een onaantastbaar wit paard dat hem de das omdeed. Na afloop beweerde de verliezer al na vijf zetten uit zijn theorie te zijn…

Forum voor Democratie beslist wedstrijd

Door de nederlaag van Ruud tegen Liam Vrolijk en de remise van die Spanjaard met een dubbele achternaam, kwam Kennemer Combinatie al op matchpoint. In feite was de wedstrijd daarmee al beslist, want in de resterende eindspelen kon BSG hoogstens op remise hopen.

Aan het tweede bord hield Robert verrassend goed stand tegen toekomstig Eerste Kamerlid Loek van Wely. Met een pion minder leek hij stand te kunnen houden, toen hij plotseling in een lelijke val tuinde en gelijk kon opgeven. Helaas viel het negende bord niet in het het voordeel van een FvD’er uit. Na de hele partij ietsjes beter te hebben gestaan tegen Benjamin Go, liep Ewood in het eindspel veel te hard van stapel, waardoor hij de partij nog verloor ook.

Kennemer Combinatie (2399) – BSG (2401) 7-3
1. Wouter Spoelman g (2563) – Justin Tan g (2501) 1-0
2. Loek van Wely g (2619) – Robert Ris m (2451) 1-0
3. Miguoel Admiraal m (2480) – Mads Andersen g (2591) 0-1
4. Liam Vrolijk m (2473) – Ruud Janssen g (2502) 1-0
5. David Klein g (2493) – Lars Ootes m (2358) 1-0
6. Jasel Lopez f (2399) – Jesús Garrido Dominguez m (2403) ½-½
7. Ilias van der Lende f (2344) – Thomas Willemze m (2393) 1-0
8. Lennart Dek f (2321) – Ton van der Heijden (2318) ½-½
9. Benjamin Go (2122) – Ewoud de Groote (2258) 1-0
10. Daan in ’t Veld (2172) – Henk van der Poel f (2232) 0-1

Overigens was BSG de enige schaakclub die niet succesvol was in het sportcentrum, want Caïssa 3 en Botwinnik wisten de lagere teams van Kennemer Combinatie aan de zegekar te binden.

Voor Thomas kreeg de dag een passende afsluiting toen hij bij de afsluitende maaltijd verstek moest laten gaan vanwege een opstandig kind. De biefstukken en asperges lieten zich ook zonder zijn aanwezigheid goed smaken, al bleef er een wat vieze nasmaak hangen toen de andere uitslagen in klasse 2B binnenkwamen. Door de overwinningen van AAS en SOPSWEPS zag BSG 2 het gat naar de veilige achtste plaats tot 2 matchpunten en 6 bordpunten groeien, waardoor de slotwedstrijd tegen Laurierboom-Gambiet eigenlijk nergens meer om gaat. Volgend jaar gaat BSG 2 de derde klasse weer onveilig maken en dat is misschien maar goed ook, want dit jaar hebben we toch iets te veel massaslachtingen meegemaakt.

Leclerc domineert, maar wint niet

Het hele weekend stond er geen maat op Charles Leclerc. De Monegask domineerde in Bahrein zoals Vettel in zijn beste dagen, maar zag de zege in de slotfase nog uit zijn handen glippen. In plaats daarvan boekte Mercedes, net als in Australië, een dubbelzege. Ditmaal stond Lewis Hamilton op de middelste trede.

Leclerc niet te houden

Al vanaf de eerste meters zat Ferrari erbij in Bahrein. In de kwalificatie eisten de mat rode bolides de eerste startrij op, met Leclerc verrassend op pole. Sebastian Vettel moest bijna drie tienden toegeven op zijn jonge teamgenoot en had de Mercedes van Hamilton en kampioenschapsleider Valtteri Bottas in zijn nek hijgen. Max Verstappen hield de eer voor Red Bull hoog met een zwaarbevochten vijfde plaats, op grote achterstand op de kop. Hoe zwaar de frisdrankfabrikant het op het woestijncircuit had, illustreerde Pierre Gasly wel, die niet verder kwam dan de dertiende plaats en dus veel had goed te maken in de race.

Datzelfde gold voor Vettel, die de koe op zondag direct bij de hoorns vat. Als de lichten doven, komt hij beter van zijn plek dan Leclerc, die de als vierde gestarte Bottas er in de eerste ronde ook nog voorbij ziet floepen. Hij herovert de tweede plek meteen al bij het ingaan van de tweede ronde, waarna Bottas op het verkeerde been staat en ook nog door teamgenoot Hamilton wordt ingerekend.

Verstappen probeert Bottas meteen ook aan de tand te voelen, maar als hij zich in de derde rondje een foutje permitteert, zit Sainz plotseling vlak achter hem. Op start/finish probeert de Spanjaard zijn ex-teamgenoot de oren te wassen, maar als dat niet lukt, probeert hij het op het volgende stuk weer en dat eindigt in tranen: hij knijpt de Red Bull iets te veel af, waardoor de auto's contact maken en de McLaren een lekke band te pakken heeft. Met een kreupele auto probeert Sainz half over de uitloopstroken en half over het circuit de pits te bereiken, hier en daar een deelnemer hinderend. Na een reparatiestop kwam hij Grosjean en Stroll, die elkaar bij de start waren tegenkomen, in de achterhoede vergezellen.

Ondertussen is Leclerc aan de staart van Vettel gekomen. Met behulp van DRS, dat op niet minder dan drie rechte stukken was toegestaan, maakt hij zijn teammaat aan het eind van start/finish met boter en suiker in. Vervolgens rijdt hij langzaam weg bij de Duitser, die op zijn beurt Hamilton steeds groter in zijn spiegels ziet worden.

Vanwege een langzaam leeglopende band trapt Verstappen noodgedwongen af voor de eerste serie bandenwissels in de kopgroep. Hij weet Bottas, die een ronde later stopt, daarmee te kloppen, al is hij zijn plekje binnen een ronde weer kwijt. Succesvoller is de undercut van Hamilton op Vettel. Tot zijn stomme verbazing keert de Duitser na zijn stop achter de Mercedes terug op de baan. Leclerc blijft Hamilton daarentegen wel voor.

Amateuristisch geklungel

Door de pitstops aan kop rijdt Ricciardo opeens aan kop. De Renault-coureur blijft heel lang op zijn eerste set banden rijden en wordt links en rechts door de kopgroep om de oren gereden. Terwijl Leclerc aan kop rijdt, hengelt Vettel Hamilton nu langzaam binnen. De Brit moest zijn keuze voor een nieuw setje rode banden bekopen, want op de gele banden rijdt Vettel hem vrij eenvoudig weer voorbij.

In de middenmoot gaan de gevechten gewoon door. Held van de middag is Lando Norris, die zich knap herstelt van een slechte start. In zijn McLaren vliegt hij de ene na de andere auto voorbij. In de achterhoede hebben Stroll en Sainz de Williams' alweer bijgehaald. Op nieuwe banden zijn de twee enorm snel, wat Verstappen halverwege de race moet ondervinden. Hij laat achterblijver Stroll er zonder slag of stoot langs, waarna hij zijn derde setje banden haalt.

Zijn voorbeeld wordt gevolgd door Hamilton, die zijn tegenvallende rode banden eindelijk in mag wisselen voor gele banden. Vettel stopt een ronde later en blijft Hamilton net voor. Doordat Bottas nog niet gestopt is, komt Vettel in een Mercedes-sandwich. Precies op het moment dat hij wordt ingehaald, duikt de Fin de pits in voor nieuwe banden, waardoor hij Vettel aan Hamilton overlevert. De Brit is strijdlustig en gaat het gevecht aan. Vettel wil van geen wijken weten en drukt de Mercedes de woestijn in. Hamilton laat er geen gras over groeien en probeert het een ronde later opnieuw. Hij remt iets later en vliegt de Ferrari buitenom voorbij. Vettel wil van geen opgeven weten, maar als hij op het gas gaat, spint hij als een beginneling van de baan.

De Ferrari-coureur weet weet wel hoe laat het is en als hij zijn bolide weer in de juiste richting heeft gezet, bestelt hij over de boordradio direct een nieuwe set banden. Terwijl de Ferrari-monteurs zich klaarmaken om de vierkante banden te vervangen, wordt het voor Vettel nog een graadje erger als zijn voorvleugel door de trillingen spontaan afbreekt. Door de extra stop valt Vettel terug tot achter Norris en de beide Renaults.

Door zijn 1-stopstrategie voert Ricciardo de subtop aan, maar op versleten banden heeft hij geen verweer tegen Hülkenberg in de andere Renault. Bij de inhaalactie raken de bolides elkaar en met een beschadigde frontwing-endplate valt Ricciardo ook ten prooi aan Vettel en Norris. Vettel weet ook Hülkenberg nog in te rekenen, maar dat is het dan wel, want het gat naar Verstappen krijgt hij nooit meer dichtgereden.

Anticlimax

De op de vierde plaats rondrijdende Nederlander ziet zijn kansen op het podium plotseling sterk toenemen als Leclercs rondetijden opeens in beginnen te zakken. Een motorstoring betekent dat de Ferrari met startnummer 16 van het ene op het andere moment vijf seconden per ronde trager gaat. De wanhoop in de stem van de jonge Monegask is hoorbaar en in de pits begraven de Ferrari-monteurs hun hoofd in hun handen. De race is ze uit handen geglipt.

Tegen wil en dank neemt Hamilton in de 48e ronde de leiding van de kreupele Ferrari over. Enkele ronden later is Bottas, die zijn teammaat volkomen uit het oog was verloren, aan de beurt. Op het moment dat Verstappen zich opmaakt om de Ferrari in te halen, slaat het noodlot toe bij Renault. Vier ronden voor het einde vallen de zwart-gele bolides in dezelfde bocht stil. De wrakken kunnen om de een of andere reden niet gauw geborgen worden, waardoor de safetycar uitrukt en de stand bevriest.

Het betekent dat Hamilton wint en dat Bottas er de tweede Mercedes-dubbelzege van het seizoen van maakt. Door de safetycarfase mag Leclerc nog naar het podium en blijft zijn snelste raceronde staan, maar dat zal de pijn van de gemiste zege nauwelijks verzacht hebben. Verstappen wordt vierde, voor de blunderende Vettel. Norris scoort een sublieme zesde plaats, voor Räikkönen, Gasly, Albon en Pérez.

Buiten de punten eindigden Giovinazzi, Kwjat en de achteruitrijdende Magnussen. Stroll kon zich niet meer van de bij de start opgelopen schade herstellen en wist alleen de Williams' van Russell en Kubica achter zich te houden. Naast de Renault-coureurs zagen ook de pechvogels Grosjean en Sainz de finishvlag niet.

Hamilton weigerde zijn overwinning al te uitbundig te vieren. Door de 25 WK-punten verkleinde hij zijn achterstand naar teamgenoot Bottas, die een buitengewoon anoniem raceweekend kende, naar één WK-punt. Ondertussen likte Ferrari zijn wonden. Snelste in de wintertests, maar na twee races staan de Italianen door nog altijd met lege handen. Ze hadden weer eens een nederlaag voor de poorten van hemel weggesleept. De tweede helft van 2018 in een notendop.

Waar was de SP?

Een aardverschuiving in politiek Nederland, zo kan de winst van Forum voor Democratie bij de Provinciale Statenverkiezingen van afgelopen woensdag gekenschetst worden. De jonge partij van Thierry Baudet kwam meteen binnen op 13 zetels in de Eerste Kamer en kan binnenkort dus veel invloed op het kabinetsbeleid uitoefenen.

Echt verrassend was de verkiezingswinst van FvD niet. De peilingen wezen al langer op een goed resultaat en de aanslag in Utrecht zal voor veel kiezers het laatste zetje geweest zijn. De moordpartij van een geschifte Turk was voor hen de bevestiging van het failliet van de multiculturele samenleving. Sowieso heeft de crisis in het Midden-Oosten de anti-immigratiepartijen flink in de kaart gespeeld, maar waar de PVV daar aanvankelijk garen bij spon, is dat nu FvD.

Daarnaast wist FvD een hoop ontevreden kiezers aan zich te binden. Kiezers die zich niet gehoord voelden en een middelvinger wilden opsteken naar het huidige kabinet. En toch is het ook vreemd. De bankencrisis, waar Nederland overigens maar heel langzaam van hersteld is, is alweer meer dan een decennium geleden. Economisch gaat het al een hele tijd voor de wind en toch is er onder de bevolking nog heel veel onvrede.

Een reden voor die onvrede is dat een groot gedeelte van de bevolking er de afgelopen decennia niet op vooruit is gegaan. Alleen de allerrijksten zijn er de afgelopen jaren fors op vooruitgegaan, ten koste van Jan met de pet. De verliezers van de globalisering roeren zich nu. Dat was al in Amerika te zien, waar Trump zich het liefst van de rest van de wereld afzondert, terwijl de Britten Europa de rug toe willen keren. Ook in Oost-Europa hebben de begrippen solidariteit en samenwerken afgedaan.

De opkomst van Trump in Amerika en Baudet in Nederland laat tevens zien dat een nieuwe groep zich laat horen: de verongelijkte blanke man. Dat werd eigenlijk ook wel tijd ook, omdat het doorgeslagen feminisme, dat alleen als doel had om mannen en vrouwen tegen elkaar op te zetten, afgeremd moest worden. Helaas slaat de balans nu op een behoorlijk respectloze manier de andere kant door, waardoor de geslachten alleen nog maar verder tegen elkaar worden uitgespeeld.

Kennelijk heeft de mannelijke kiezer zowel in Amerika als Nederland behoefte aan een zelfverzekerde leider met een ego van hier tot Tokyo die met groot aplomb de meest absurde stellingen poneert. Om de een of andere reden worden seksistische uitspattingen als Trumps “grab ‘em by the pussy” ze door hun eigen aanhang niet of nauwelijks aangerekend. Zij smullen er juist van, terwijl dergelijke frasen door politieke tegenstanders als uiterst kwetsend en intimiderend worden ervaren.

Kiezers hebben al langer behoefte aan een sterke leider. Hele volksstammen scharen zich inmiddels achter een onkwetsbare bullebak; Rusland, Turkije, Hongarije en dus Amerika zijn ons in dat opzicht al voorgegaan. Macht erotiseert… alleen bij mannen. Om die reden doen vrouwelijke leiders het zelden goed.

Dat brengt mij bij de SP, waar Lilian Marijnissen iets meer dan een jaar partijleider is. In die betrekkelijk korte tijd heeft de dochter van Jan Marijnissen al twee verkiezingsnederlagen geleden: de gemeenteraadsverkiezingen vielen vorig jaar vies tegen en de verkiezingen van afgelopen week verliepen helemaal desastreus. De opkomst van FvD heeft daar zeker aan bijgedragen, maar je kunt je bijna niet aan de indruk onttrekken dat dit een gevalletje to snatch defeat from the jaws of victory is.

Dat zit zo: het Nederlandse politieke landschap wordt vaak op twee assen uitgetekend. Naast links-rechts (veel of weinig herverdeling, grote of kleine overheid) is er de tegenstelling progressief-conservatief (klimaat tegen immigratiepolitiek, internationaal of nationaal), wat tot vier kwadranten leidt. Dat ziet er ongeveer zo uit:

Het politieke spectrum schematisch weergegeven. De x-as geeft de tegenstelling tussen linkse en rechtse partijen weer en de y-as de tegenstelling tussen progressieve (groen) en conservatieve partijen (magenta) weer. De grootte van de bolletjes komt overeen met het aantal behaalde zetels in de Provinciale Statenverkiezing.

Aan de uiteinden van het spectrum vinden we de SP (links), VVD (rechts), GroenLinks en D66 (progressief) en PVV (conservatief). Traditioneel wordt links met progressief geassocieerd en rechts met conservatief. Inderdaad zijn linkse partijen door de bank genomen progressiever dan rechtse partijen. Volgens onderzoek vertegenwoordigen de kwadranten links-progressief en rechts-conservatief beide een kwart van de kiezers.

Het huidige kabinet vaart dankzij de rechtse VVD en de progressieve D66 een rechts-progressieve koers, dat is het zwaartepunt van de vier regeringspartijen. Interessant genoeg is het rechts-progressieve kwadrant met 10 procent van de kiezers veruit het minst populaire kwadrant, wat een verklaring voor de onvrede van veel kiezers zal zijn.

Het blijkt dat er heel veel kiezers in het links-conservatieve kwadrant zitten, een kwadrant dat de politieke partijen vooral (excuus voor de woordgrap) links laten liggen. Alleen de SP en de PVV schurken hier tegenaan (eventueel 50+ ook, maar die partij ken ik niet goed genoeg). De SP is voor een linkse partij niet echt progressief te noemen en als het om de gezondheidszorg gaat, is de conservatieve PVV behoorlijk links.

Dat veel kiezers economisch gezien links zijn, had Geert Wilders al snel door. Volgens kenners had de ex-VVD’er in zijn goede jaren nog succesvoller kunnen zijn als hij op het gebied van de islam en immigratie een iets gematigdere toon had aangeslagen. Door de stormachtige opkomst van FvD ziet het er niet naar uit dat die jaren nog terug zullen komen.

Interessant genoeg hebben zowel de SP als de PVV flink verloren aan FvD. Aan de ene kant is dat redelijk te begrijpen, omdat de partijen tamelijk populistisch zijn. Om met de woorden van Ad Melkert te spreken: “Ze vissen uit dezelfde vijver.” Aan de andere kant heeft FvD een duidelijk rechtse signatuur, wat het verlies van de SP in een kwaad daglicht zette.

De socialisten klaagden dat de zorg niet echt een thema in de verkiezingen was, maar dat stokpaardje is wat sleets geraakt. Klaarblijkelijk speelt de gezondheidszorg niet meer zo en moet de SP op zoek naar andere thema’s om zich nadrukkelijk op te profileren. Dat maar een fractie van het enorme electorale potentieel verzilverd werd, was een prestatie van formaat.

Linkse/progressieve partijen hebben sowieso vaak de neiging zichzelf op een domme manier in eigen voet te schieten. Een goed voorbeeld daarvan is  het hele circus rond Stichting Urgenda. Nadat de Nederlandse politiek op het gebied van klimaat twintig jaar lang had liggen slapen, besloot de stichting de staat voor de rechter te slepen.

Door de twee verloren rechtszaken dreigt het kabinet in de problemen te komen als de klimaatdoelen niet gehaald worden, waardoor verduurzaming plotseling hoog op de politieke agenda kwam te staan. Dat viel niet goed bij de kiezer. De vaak slecht doordachte plannen waren koren op de molen van klimaatontkenner Baudet, die mooi in het gat kon duiken dat de VVD (noodgedwongen) open liet staan, waardoor hij veel kon groeien, terwijl de progressievere partijen elkaar vliegen af zaten te vangen.

Ook het eindeloze gezeur over Zwarte Piet is veel mensen tegen gaan staan, omdat het gejank van een hele kleine minderheid afkomstig was en het merendeel van de bevolking in sociaal-cultureel opzicht conservatief is. Desondanks gaven veel linkse partijen gehoor aan het geklaag, waarmee ze van een hoop kiezers van zich vervreemden. Daarnaast slaat een uitgesproken pro-immigratiestandpunt in een tijd waarin vluchtelingen massaal naar Europa komen niet zo aan. Altruïsme heeft afgedaan in de geïndividualiseerde samenleving.

Door de politieke blunders van links zitten we met een kabinet opgescheept dat eigenlijk niemand wil. De winst van FvD geeft aan dat het tijd voor verandering is, maar de vraag is of Jan met de pet er heel veel beter van wordt. Net als met Trump of de Brexit stemden uitgerekend degenen er weinig bij hadden te winnen voor, onder het mom van: slechter dan nu kan het niet meer worden. Best wel hilarisch als het niet zo tragisch was. Veel Nederlanders zouden baat hebben bij een grotere SP, maar ze hadden het zelf helaas niet zo door…

Bottas begint 2019 zoals hij 2017 afsloot

Op een zeldzaam dominante manier heeft Valtteri Bottas de openingsrace in Australië gewonnen. De Fin had aan de finish een voorsprong van ruim twintig seconden op teamgenoot Lewis Hamilton, die er een Mercedes-dubbelzege van maakte. Max Verstappen eindigde in het kielzog van de vijfvoudig wereldkampioen als derde.

Voorafgaand aan de Australische Grand Prix was het plotselinge overlijden van wedstrijdleider Charlie Whiting voornaamste onderwerp van gesprek. De scheidsrechter, die in zijn lange carrière de nodige verbale uitbarstingen van de coureurs had moeten doorstaan, overleed enkele dagen voor het Grand Prix-weekend op 66-jarige leeftijd aan een longembolie, tot groot verdriet van de coureurs.

66 jaar eveneens de leeftijd waarop Sergio Marchionne zijn laatste adem uitblies. Afgelopen zomer overleed de Ferrari-topman vrij plotseling, waarna Ferrari in een chaos kwam en in een tijdsbestek van enkele races de titel door de vingers zag glippen. Dat mocht niet nog een keer gebeuren, dus werd teambaas Maurizio Arrivabene op straat gekwakt en vervangen door Mattia Binotto. Tevens werd oudgediende Kimi Räikkönen vervangen door de veel jongere Charles Leclerc, die bij Sauber/Alfa Romeo veel indruk had gemaakt. Met de jonge Monegask in de gelederen en een gigantisch budget zou Ferrari de titels voor de neus van Mercedes moeten wegkapen.

De kampioenen hadden hun rijdersbezetting niet veranderd, ondanks de stevige kritiek die Valtteri Bottas afgelopen jaar kreeg te verduren. Dat was redelijk uniek, want op het team van Haas na hadden alle andere teams hun rijdersbezettingen in de winterstop overhoopgegooid. De hoofdreden daarvoor was het plotselinge vertrek van Daniel Ricciardo van Red Bull naar Renault van afgelopen zomer die tot een kettingreactie leidde. Het betekende dat Pierre Gasly promoveerde tot teamgenoot van Max Verstappen. Zijn plek werd ingenomen door Daniil Kwjat, die na vele promoties en degradaties weer terug was bij het team waar hij in 2014 voor debuteerde. Het andere Toro Rosso-zitje werd ingenomen door debutant Alexander Albon, die vorig jaar als derde eindigde in het Formule 2-kampioenschap. Hij nam het stoeltje over van de zwak presterende Brendon Hartley.

De komst van Ricciardo bij Renault betekende ook dat Carlos Sainz na iets meer dan een jaar bij de Fransen kon opkrassen. Hij verkaste noodgedwongen naar het team van McLaren, waar hij de plek van landgenoot Fernando Alonso innam. Daarnaast wisselde het Britse team Stoffel Vandoorne in voor Lando Norris, de nummer twee van het afgelopen Formule 2-seizoen. De Formule 2-kampioen George Russell had het vreemd genoeg nog het slechtst voor elkaar: hij mocht voor het noodlijdende team van Williams zijn debuut maken. Het andere Williams-zitje was voor Robert Kubica, die zeven jaar na zijn rallyongeluk verrassend zijn comeback maakte. Het betekende dat Sergej Sirotkin na een jaar weer mocht opkrassen, terwijl Lance Stroll zich bij Racing Point, zoals het team van Force India nu heet, had ingekocht, waardoor er geen plek meer was voor Esteban Ocon. Ten slotte ruilde Alfa Romeo Marcus Ericsson in voor Antonio Giovinazzi, die de eerste races van 2017 met wisselend succes voor het team had gereden.

Hamilton op zaterdag

Hoe bedrieglijk de wintertests kunnen zijn, bleek op vrijdag al. Waar de Mercedes bloedsnel waren, kwamen de Ferrari's er nauwelijks aan te pas. In de kwalificatie liggen de krachtsverhoudingen niet veel anders, dus pakt Hamilton de pole, voor Bottas. Vettel is op grote achterstand derde, net voor Verstappen, die Leclerc op de valreep weet te kloppen. In schril contrast daarmee staat de zeventiende startplaats van Gasly, die door een foute inschatting van het team al in Q1 gewipt werd. Het betekende dat de Haasjes, net als vorig jaar, best of the rest zijn.

In de middenmoot ontlopen de teams elkaar nauwelijks wat. Vanaf de fraai als achtste gekwalificeerde Norris tot aan de als vijftiende gekwalificeerde Kwjat zit het veld binnen enkele tienden van elkaar. Pas daarachter is een gat naar Stroll en de pechvogels Gasly en Sainz. De laatste startrij is, hoe kan het ook anders, voor Williams, waar Russell nog wel het genoegen smaakte Kubica af te troeven.

Bottas op zondag

De startlichten zijn amper allemaal aan of de nieuwe wedstrijdleider Michael Masi laat de race al van start gaan. Hamilton komt matig van zijn plek en ziet Bottas langszij komen. Achter hen raken de Ferrari's elkaar bijna in de eerste bocht, waarna Leclerc moet inbinden en Verstappen weer ziet passeren. Verder achterin verliezen zowel Ricciardo als Kubica hun extra brede voorvleugels. De local hero verkeek zich op een venijnige grasrand, terwijl de Pool in de eerste bocht sullig tegen Gasly aanreed. Ze komen zich aan het eind van de ronde met een beschaamd gezicht bij hun team melden. Tot frustratie van Ricciado duurt Kubica's pitstop korter, waardoor de Williams-coureur de rode lantaarn eventjes aan Ricciardo overdoet.

Vooraan moet Hamilton toezien hoe Bottas langzaam maar zeker aan de horizon verdwijnt. Omgekeerd kan Vettel hem ook niet bedreigen. De Duitser wordt opgejaagd door Verstappen, die op zijn beurt bij Leclerc wegloopt, helemaal als de Ferrari met startnummer 16 het gazon aan de buitenkant van de eerste bocht gaat maaien.

De echte gevechten vinden plaats in de middenmoot, die wordt aangevoerd door de Haasjes. Aanvankelijk probeert Hülkenberg Grosjean in te halen, maar als dat niet lukt, laat hij zich maar wat afzakken. Oud-teamgenoot Sainz is door een goede start naar de veertiende plek opgerukt, voor Kwjat en Gasly, die nog geen meter is opgeschoten. Hij krijgt echter een plekje in de schoot geworpen als de Renault achter in de McLaren in de tiende ronde in een barbecue verandert.

Niet lang daarna beginnen de pitstops. Räikkönen en Hülkenberg stoppen vroeg, waarna Magnussen een ronde later ook stopt. In tegenstelling tot vorig jaar verloopt de stop goed en met het nodige ellebogenwerk weet hij de Duitser voor te blijven. Een ronde later komt Grosjean binnen. Een klemmend linker voorwiel kost de Zwitserse Fransoos een heleboel tijd, waardoor hij zich ineens in de staart van de file terugvindt. Tot overmaat van ramp rolt zijn moeizaam vastgezette wiel er vele ronden later alsnog af.

Vettel trapt in de kopgroep af voor de verplichte bandenwissels. Mercedes reageert door Hamilton een ronde later naar de pits te halen. Het is het sein voor Bottas om het gaspedaal nog dieper in te trappen. Na zijn stop heeft hij zijn voorsprong op zijn teammaat alleen nog maar vergroot. Na Bottas' stop heeft Verstappen de leiding even in handen, totdat ook hij nieuwe banden haalt en terugvalt naar de vijfde plek.

De vierde plek krijgt hij weer terug als Leclerc stopt en daarna gaat hij op jacht naar Vettel. De Duitser heeft Hamilton dan nog steeds in het vizier, wat gezien het gat in de kwalificatie als een klein wonder beschouwd mag worden, maar toch heeft hij geen antwoord op Verstappen, die hem voor de derde bocht buitenom voorbij blaast. Vervolgens rijdt hij het gat dicht naar Hamilton, maar die blijkt een hardere noot om te kraken.

In de middenmoot is Gasly door de stops van anderen alweer opgerukt naar de zesde plek. Hij moet zelf nog een keer naar de pits en is in een virtueel gevecht verwikkeld met Kwjat, die zich na zijn stop had klemgereden achter Stroll. De Rus moet een te optimistische inhaalpoging bekopen met een rit door de grindbak, waarna Red Bull Gasly meteen maar van nieuwe banden voorziet. De stop verloopt goed en hij komt, zoals gepland, voor de Toro Rosso terug op de baan. Waar Red Bull geen rekening mee had gehouden, was dat Kwjat Gasly op het circuit meteen weer voorbij zou rijden.

Samen maken ze jacht op Stroll, die op zijn beurt Räikkönen en Hülkenberg op zit te jagen. In eenzelfde positie zit Verstappen bij Hamilton, terwijl Leclerc zich aan de staart van de steeds trager wordende Vettel had gemeld. Inhalen was een heel ander verhaal, dus gingen de coureurs zich maar toeleggen op het neerzetten van de snelste raceronde, waar sinds dit jaar een punt mee verbonden is. Verstappen laat zich aan het eind van de race even terugzakken, om in de 55e ronde plotseling de snelste raceronde van Bottas over te nemen. De eerzuchtige Fin kan dat niet op zich laten zitten en verpulvert Verstappens tijd in de voorlaatste ronde, waardoor hij naast de overwinning ook nog het extra punt pakte.

Een verbouwereerde Hamilton werd tweede, terwijl Verstappen in de eerste race met Honda-power naar het podium mocht. Ferrari eindigde het weekend naast het podium. De Italianen lieten de kans om de snelste raceronde te rijden door een of beide coureurs van nieuwe banden te voorzien om de een of andere reden onbenut, hoewel dat makkelijk had gekund. Op bijna een minuut achterstand eindigden de rode bolides, wat niet anders dan een afgang genoemd kan worden.

Best of the rest werd Magnussen, die nog net in de lead lap over de streep kwam hobbelen. Achter hem was Hülkenberg de locomotief van een heel treintje. Het toonde aan dat hij het maximale resultaat had gescoord, maar het toonde ook aan dat Renault ten opzichte van vorig jaar geen moer is opgeschoten. De achtste plaats was er voor Räikkönen, die Stroll en Kwjat voorbleef. Gasly kwam in de slotfase geen barkruk meer voorbij en eindigde troosteloos buiten de punten.

Ook geen geluk was er voor Norris, die na zijn pitstop een tijdje werd opgehouden door Giovinazzi, waardoor hij terugviel tot buiten de punten. In de slotfase moest hij alle zeilen bijzetten om Pérez en Albon, die eveneens door te vroege stops ver terug waren gevallen, voor te blijven. Aan Giovinazzi's race kunnen misschien maar beter geen woorden vuil worden gemaakt. Hij wist de Williams' nog wel te kloppen. Russell smaakte nog wel het genoegen om Kubica, die na het akkefietje bij de start de hele race achter de feiten aanliep, op een volle ronde achterstand te rijden.

In ieder geval wisten de Williams' de race nog uit te rijden, want dat lukte Ricciardo voor eigen publiek niet eens. Halverwege de race werd zijn Renault achteruit de garage ingeduwd, waarmee hij met Sainz en Grosjean aan het rijtje uitvallers werd toegevoegd. Net als vroeger Mark Webber, die nog wel de eer had Bottas op het podium te interviewen, lukt het hem maar niet om in Australië te schitteren.

Dat lukte Bottas overduidelijk wel. In een race deed hij heel 2018 vergeten. Met zijn zege ging hij verder waar hij eind 2017, na zijn overwinning in Abu Dhabi, begonnen was. Het seizoen is pas net begonnen, maar als de eerste weken maatgevend zijn, dan hebben we nog een heel onvoorspelbaar seizoen voor de boeg.

De aura van onoverwinnelijkheid

Hè hè, eindelijk! Na zeven ronden is het BSG 2 dan toch gelukt om een wedstrijdje te winnen in de tweede klasse van de KNSB-competitie. In een propvol Denksportcentrum was Paul Keres 2 het gewillige slachtoffer. Door de overwinning van SOPSWEPS op rodelantaarndrager Laurierboom-Gambiet blijft BSG 2 echter nog onder de streep staan.

Omdat het derde team van VAS in de zevende ronde als enige van de vier VAS-teams een thuiswedstrijd zou spelen, stelde het team voor om in Bussum tegen BSG 3 te spelen. Het team van Theo Slisser stemde toe, wat betekende dat er niet minder dan 26 partijen aan de gang waren in het niet al te ruim bemeten bovenzaaltje van het Denksportcentrum. Ingeklemd tussen de spelers van BSG 1 en 2 speelde het tweede achttal zijn beste wedstrijd van het seizoen. Door de 6½-1½-zege kwam BSG 3 eindelijk van die hatelijke nul af.

BSG 2 moet het dit seizoen ook van zijn thuiswedstrijden hebben. Tegenover regelrechte zeperds in uitwedstrijden tegen Amersfoort en Caïssa stonden verdienstelijke gelijkspelen in eigen huis tegen de sterke teams van AAS en De Waagtoren. Misschien dat het reizen naar andere speellocaties fysiek en mentaal te belastend is, maar om een tripje naar Amsterdam of Amersfoort nou een wereldreis te noemen…

Het geheim van de thuiswedstrijden is waarschijnlijk het meespelen van BSG 1. Zo’n meesterklassewedstrijd is natuurlijk extreem intimiderend voor de twee klassen lager spelende tegenstanders, die daardoor vaak niet hun gebruikelijke niveau halen. De prijs die daarvoor betaald moest worden: BSG 1 verloor van koploper en gedoodverfd kampioen LSG, dat de champagne alvast koud kan zetten.

Tegen het tweede team van Paul Keres kwam BSG 2 al gauw op voorsprong. Coen had aan het zesde bord opvallend weinig moeite met Hein Piet van der Spek. Niet veel later verdubbelde Rein de voorsprong. In de opening gaf hij zijn sterke koningsloper op voor een paard om wits pionnenstructuur te verknollen. Tegenstander Willem van de Fliert wist zich geen raad met de ontstane stelling en liet zich positioneel volledig wegspelen.

Het Apenhoofd deed ook een duit in het zakje na een merkwaardige partij, waarin tegenstander Bert Both zeeën van tijd verbruikte en plotseling met veel misbaar opgaf, om direct daarna te constateren dat er eigenlijk helemaal niks aan de hand was. Het punt werd overigens gecompenseerd doordat Frans aan het eerste bord tegen John Cornelisse opeens een stuk cadeau deed.

Zodoende stond BSG 2 met 3-1 voor, maar leerde een blik op de overige stellingen dat een nederlaag nog altijd goed mogelijk was. Allereerst viel Timon aan het laatste bord om. In zijn gebruikelijke alles-of-niets-stijl zat hij met zijn dame de koning van Elmer van Veenendaal te bestoken. Het was echter niet de zwarte vorst die die confrontatie niet meer kon navertellen, maar de witte vorstin. Nadat zwart nog een tweede vorstin op het bord toverde, was de materiaalverhouding wel erg scheef geworden en onderging de witte koning spoedig hetzelfde lot als zijn eega.

Tom kon het aan het bord ernaast niet bolwerken tegen Erik Oosterom. Het geluk van BSG 2 was dat Ruben het aan het vijfde bord op zijn heupen had. Tegen Daan Schönberger moest hij een kwaliteit offeren, maar dat leek hem niet te deren. Met zijn paarden tikte hij wit helemaal dol. Nadat de beesten al wat centrumpionnen hadden verorberd, verloor wit even later door een dubbele paardvork nog een kwaliteit, waarna de klok hem een verdere lijdensweg bespaarde.

Zodoende kon Yme de matchwinst binnenhalen. Tegen Anton Rosmuller leek hij met groot voordeel uit de opening te zijn gekomen, maar toch ging zijn koningsaanval om de een of andere reden niet zo hard. Na veel geruil werd de remisemarge niet meer overschreden, waardoor de punten voor BSG 2 in de knip waren. Door de zege kan het eerste achttal van BSG weer voorzichtig omhoogkijken, hoewel het team er vanwege de ruime zege van SOPSWEPS op de ranglijst niks mee opschoot.

Over een maand mogen BSG 1 en 2 naar Bloemendaal om een massakamp te spelen tegen de hoogste teams van Kennemer Combinatie. Hopelijk geeft het meespelen van BSG 1 BSG 2 dan weer vleugels, maar het heeft er alle schijn van dat BSG 2 in de slotronde tegen het praktisch gedegradeerde Laurierboom-Gambiet klassebehoud moet veiligstellen. Vanwege de gemeenschappelijke slotronde in de meesterklasse zal zonder de aura van onoverwinnelijkheid van BSG 1 moeten gebeuren. Als dat maar goed gaat…

BSG 2 (2064) Paul Keres 2 (2097) 4½-3½
1. Frans Borm (2132) – John Cornelisse (2167) 0-1
2. Jesper de Groote (2216) – Bert Both (2127) 1-0
3. Rein Brouwer (2064) – Willem van de Fliert (2118) 1-0
4. Yme Brantjes (2055) – Anton Rosmuller (2033) ½-½
5. Ruben Hilhorst (2010) – Daan Schönberger (2104) 1-0
6. Coen van der Heijden (2043) – Hein Piet van der Spek (2091) 1-0
7. Tom de Ruiter (1981) – Erik Oosterom (2064) 0-1
8. Timon Brouwer (2008) – Elmer van Veenendaal (2072) 0-1

De euro, wat een ellende!

De invoering van de euro in 2002 leidde in Nederland tot veel scheve gezichten. Alles wat voorheen een gulden kostte, kostte ineens een euro. Maar de euro was ruim twee keer zoveel waard! Toch is Nederland er de afgelopen decennia flink op vooruitgegaan dankzij de euro, kopte nu.nl. Daar valt echter nog wel het een en ander op af te dingen.

De euro heeft iedere Nederlander deze eeuw ruim 21.000 euro opgeleverd volgens Alessandro Gasparotti en Matthias Kullas van de Duitse denktank Centre for European Policy. Dat beweren zij in hun rapport waarin ze de groei van acht landen in de eurozone vergeleken met landen buiten de eurozone. Dat is een heleboel geld, maar wat betekent dat cijfer nou precies?

Voor zover ik het begrijp lag het bbp (bruto binnenlands product) per hoofd van de bevolking in Nederland in de periode 1999 tot en met 2017 jaarlijks tussen de 300 en 3000 euro hoger dankzij de euro. Over die periode van bijna 20 jaar tellen die bedragen tot iets meer 21.000 euro op.

De auteurs maken bij de analyse gebruik van de zogenaamde synthetic control method. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook nog nooit van die methode heb gehoord. Zelfs in de econometriebijbel van Angrist en Pischke (Mostly harmless econometrics) komt deze methode niet voor. Helaas is de methodologieparagraaf in het rapport heel weinig specifiek.

Het idee van de methode is dat voor ieder land in de analyse een aparte controlegroep wordt samengesteld, bestaande uit landen waar de euro niet is ingevoerd. Landen die voor de invoering van de euro vergelijkbaar waren qua bbp-groei en andere indicatoren die van invloed op het bbp zijn (bijvoorbeeld inflatie), worden zwaarder meegewogen dan landen die sterker afwijken. Zo is Nederland (in afnemende volgorde) met Denemarken, Nieuw-Zeeland, Japan en Singapore vergeleken.

Volgens het plaatje in de appendix van het rapport is het bbp in Nederland na de invoering van de euro (die volgens de stippellijn eerder in 1996 dan in 1999 plaats leek te vinden) sterker omhooggegaan dan het bbp van eerdergenoemde landen, wat tot de conclusie leidt dat Nederland welvarender is geworden door de euro. Maar hoeveel? Dat blijkt tegen te vallen.

De welvaartswinst van 21.000 euro is over bijna 20 jaar uitgesmeerd, wat neerkomt op iets meer dan 1000 euro per jaar. Inderdaad ligt het bbp per hoofd van de bevolking thans zo'n 1100 euro hoger dan het zonder de invoering van de euro zou zijn geweest, aldus de onderzoekers. Op een bbp per hoofd van zo'n 48.000 dollar (42.000 euro) is dat een welvaartsstijging van een paar procent. Leuk, maar niet wereldschokkend.

Nog erger is dat naast Nederland alleen Duitsland (vergelijkbare) groene cijfers laat noteren. Voor de Zuid-Europese landen is het effect zwaar negatief, iets wat in de discussie op nu.nl enorm onderbelicht bleef. Het ergst is Italië eraan toe, met inmiddels een bbp-verlies van bijna 9.000 euro op jaarbasis. Nauwelijks beter zijn Frankrijk en Portugal eraan toe. Spanje ontspringt de dans enigszins en Griekenland, dat de boel jarenlang geflest had, zit pas de laatste jaren in zwaar weer. De enige echte uitbijter is België, dat om de een of andere reden ook behoorlijk kwakkelt.

Volgens de onderzoekers is het probleem van de Zuid-Europese landen dat ze hun valuta niet meer kunnen devalueren, waardoor ze genadeloos weggeconcurreerd worden. De Noord-Europese landen hebben daar dan merkwaardig weinig van geprofiteerd, zodat het erop lijkt dat de eurozone er over de gehele linie zwaar op achteruit is gegaan.

Dat roept toch vragen op, want het voordeel van een gemeenschappelijke munt is toch dat handelsbarrières worden doorbroken. Geen eindeloze rijen meer voor geldwisselkantoren om je guldentjes voor francs of peseta's in te wisselen voor de vakantie. Die voordelen zou je vroeg of laat toch in de economische cijfers moeten terugzien, zou je denken. Om de een of andere reden gebeurt dat niet. Ik zou graag van een econoom willen horen waarom niet. Heeft die dure "teuro" ons dan toch de das omgedaan?

De juiste richting

Even een kort berichtje om de leegte van de afgelopen tijd op te vullen.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst van me heb laten horen. Echt veel interessants is er de afgelopen tijd ook niet in mijn leven gebeurd, of het moet zijn dat ik afgelopen weekend tien minuten lang de straten onveilig heb gemaakt in een kleine Suzuki, maar dat is het dan ook wel. Mijn leven heeft nieuwe impulsen nodig en dat is duidelijk aan de levenloosheid van deze site te zien. In het boek The deeper secret dat ik een paar jaar terug van iemand mocht lenen, beschrijft Annemarie Postma hoe het universum je leven de juiste richting op probeert te sturen.

Wanneer je voor jezelf een richting hebt gekozen die je niet meer geeft wat je voor je groei nodig hebt, grijpt The law of unattraction in. Hij stoot dingen af of trekt dingen aan die je heel duidelijk laten merken dat je niet langer op de juiste weg zit en dat de bestemming die je voor ogen had, niet langer de jouwe is.

Ga ik in het leven nog wel de juiste kant op? Stel ik wel de juiste prioriteiten? Zijn de dingen die ik in mijn vrije tijd doe wel maatschappelijk relevant? Moet ik het roer niet volledig omgooien?

In mijn directe omgeving speelt die problematiek maar al te zeer. Ruim twee jaar geleden hebben mijn ouders een sprong in het diepe gemaakt door een eigen huis te willen bouwen. Ik vermoed dat ze daar inmiddels spijt als haren op hun hoofd van hebben, want ze hebben de afgelopen jaren niets dan ellende meegemaakt. Alles loopt stroperig. Eerst was het de gemeente, daarna de buren, vervolgens het bouwbedrijf. Het is net alsof het universum ze wat probeert duidelijk te maken, maar toch, wat kunnen instanties in een rijk land toch knap langs elkaar heen werken...

Het probleem voor m'n ouders is dat ze niet meer terug kunnen. Hun oude huis is inmiddels verkocht. Ze moeten van hun nieuwe huis een succes zien te maken, maar op dit moment lijkt dat einddoel nog heel ver weg. De toekomst zal moeten uitwijzen of hun eigen huis de moeite waard was, of dat ze misschien beter naar hun gevoel hadden moeten luisteren.

Wat me eveneens aan het hart gaat, zijn de schaakprestaties van Evgeny Grotovsky. Hoewel zijn ontwikkeling met horten en stoten verliep, droop de klasse van zijn spel en was hij bij vlagen echt heel goed. De laatste tijd is daar echter niet veel meer van te merken. Zijn laatste toernooi, de Europacup in Griekenland van afgelopen oktober, verliep vrij dramatisch voor hem en ook in de meesterklasse krijgt hij klappen. Dat is vreemd te noemen, want in de analyses blijkt hij nog niks aan schaakkracht te hebben ingeboet. Wat gaat er mis?

Hieronder heb ik Ewoods prestatieniveau (TPR, ofwel toernooiprestatierating) van 2008 tot nu over de tijd uitgezet. Op de y-as staat zijn TPR over 9 partijen, wat als het ware een voortschrijdend gemiddelde is van zijn schaakniveau.

TPR's over 9 partijen van Ewood van april 2008 tot nu.

Te zien is dat Ewoods niveau in 2012-2013 piekte, om daarna weer in te zakken. De laatste jaren heeft hij een aantal zwakke periodes meegemaakt (begin 2014, eind 2016 en nu), onderbroken door periodes waarin het nog best goed ging (denk aan die halmapartij die nog in het boek van Thomas Willemze is verschenen).

Het probleem is niet dat zijn goede partijen minder goed zijn geworden, maar dat zijn slechte partijen slechter zijn geworden (of dat hij nu meer slechte partijen heeft). Dat is vooral aan zijn zwartpartijen te zien, waarin hij de laatste tijd heel slecht scoort. Historisch gezien is hij met wit zo'n 120 elopunten sterker dan met zwart, maar de laatste tijd is dat verschil enorm opgeblazen.

TPR's van Ewood per kalenderjaar voor wit- en zwartpartijen.

Zelfs nu zijn FIDE-rating niet ver meer boven de 2200 ligt, scoort Ewood met wit nog altijd als een beest. Zijn TPR's liggen nog altijd tussen de 2300 en 2400. Met zwart is het een heel ander verhaal. In zijn beste jaren scoorde Ewood met zwart ongeveer wat hij nu met wit scoort. Sinds 2013 liggen zijn TPR's met zwart in de buurt van de 2200, met zo nu en dan een uitschieter naar beneden (½ uit 6 in 2016 en 2 uit 8 vorig jaar). Daar is de echte winst natuurlijk in te behalen, zeker in een tijd waarin het witvoordeel weinig meer lijkt voor te stellen. In ieder geval weet hij nu in welke richting hij naar verbeteringen moet zoeken.

BSG 2 scoort heel weinig tegen Amersfoort

Er gebeuren de laatste tijd veel dingen die moeilijk te verklaren zijn. Wat bezielde een ex-wereldkampioen om in zijn laatste toernooi als profschaker als een volslagen malloot te spelen? Wat bezielde een talentvolle voetballer om daags na zijn droomtransfer in een rammelende kist met een ongekwalificeerde piloot achter de stuurknuppel aan boord te stappen? En wat bezielde Feijenoord om de chronisch overschatte Dick Advocaat te vragen of hij Giovanni van Bronckhorst wilde opvolgen? En waarom doet Amersfoort in klasse 2B om promotie mee, terwijl BSG 2 met een maar iets zwakker team in degradatienood zit?

Het waren vragen die tegen het eind van een stormachtige middag bij een achttal schakers op een industrieterrein in het westen van Amersfoort bleven hangen. Waar de gastheren door een dikke overwinning zelfs heel even aan kop gingen, zakte BSG 2 in de eerste wedstrijd na de winterstop naar de negende plaats op de ranglijst door het gelijkspel van SOPSWEPS tegen Kennemer Combinatie 2.

Zelf mocht ik weer eens aan het kopbord plaatsnemen tegen oud-BSG'er Dimitri van Leent. Al gauw had ik het gevoel tegen de bierkaai te vechten.

De partij werd mede mogelijk gemaakt door TuxTown Chessgame-Replayer.

Dat liep dus nog net goed af. In de tussentijd was het aan de andere borden helemaal verkeerd gegaan. Coen, die een enorme zwelling in zijn mond had vanwege een wortelkanaalbehandeling of zoiets, vertelde dat hij in een gewonnen stelling een kleinigheidje had gemist, waardoor hij verloor. Iets soortgelijks overkwam Rein, die zich in een spannende stelling met tegengestelde rokades ineens genoodzaakt voelde een stuk te offeren omdat anders zijn stelling elders in zou storten. Van de overige partijen heb ik te weinig meegekregen om iets zinnigs over te schrijven. En misschien is dat maar beter ook.

Door de remises van Yme en Frans werd een herhaling van de afgang tegen Caïssa in ieder geval nog voorkomen, maar met de 6½-1½-nederlaag bewees BSG 2 zichzelf absoluut geen dienst. Ook geen geweldig nieuws kwam er uit Den Bosch, waar BSG 1 op een gelijkspel bleef steken tegen HMC. Voor de ranglijst maakte dat opvallend weinig uit, behalve dat LSG dankzij een overwinning op Het Witte Paard SvG hun voorsprong met een matchpuntje vergrootten. Over ruim een maand, op 16 maart, kan BSG daar in het Denksportcentrum eigenhandig wat aan doen.

Amersfoort (2090) - BSG 2 (2064) 6½-1½
1. D van Leent f (2230) - J de Groote (2216) ½-½
2. H Porte (2159) - R Brouwer (2064) 1-0
3. J Bügel f (2154) - F Borm m (2132) ½-½
4. R Tonnon (2074) - Y Brantjes (2055) ½-½
5. G van Otten (2050) - T de Ruiter (1981) 1-0
6. J Piet (2020) - R Hilhorst (2010) 1-0
7. P Reedijk (2067) - T Brouwer (2008) 1-0
8. T Grutter (1968) - C van der Heijden (2043) 1-0

Carlsen wint Tata Steel

Net als vorig jaar ging de strijd om de toernooiwinst tussen Magnus Carlsen en Anish Giri, maar anders dan vorig jaar kwam er geen barrage aan te pas. Carlsen wist Giri in de slotronde fluitend op remise te houden, waardoor hij het toernooi voor de zevende keer op zijn naam schreef.

In de een-na-laatste ronde op zaterdag werd duidelijk dat de eindstrijd tussen Carlsen en Giri zou gaan. Ze begonnen als gedeeld koploper aan de twaalfde ronde en konden al gauw met verbazing toekijken hoe runner-up Yan Nepomniachtchi tegen Sam Shankland werkelijk waar alles verkeerd deed wat je maar verkeerd kan doen, waardoor hij hardhandig geveegd werd en de toernooiwinst op zijn buik kon schrijven.

Niet veel beter verging het Giri, die tegen Radjabov flink in de problemen was gekomen. Behendig wist hij zijn stelling nog enigszins binnen de remisemarge te houden toen hij opeens een remiseaanbod kreeg. Hij wist niet hoe snel hij het aanbod moest accepteren.

Heel wat beter ging het eraan toe bij Carlsen, die tegenstander Duda in de opening verraste, waardoor hij al gauw een enorme tijdsvoorsprong had. De stelling was bloedlink en hoewel Duda een directe ondergang net wist af te wenden, stond hij in het eindspel met de rug tegen de muur. Carlsen ging er nog eens goed voor zitten en won na veel zwoegen:

De partijen werden mede mogelijk gemaakt door TuxTown Chessgame-Replayer.

Zo ging Carlsen de slotdag met een halfje voorsprong in op Giri, zijn tegenstander in de laatste ronde. Een mooier affiche was niet denkbaar. Giri moest natuurlijk winnen om het toernooi op zijn naam te schrijven, terwijl Carlsen aan remise genoeg had. Giri voorspelde dat niet hij, maar Carlsen op winst zou spelen en hij kreeg nog gelijk ook. In een mindere stelling mocht hij van geluk spreken dat hij nog met remise wegkwam. Zodoende eindigde het toernooi net als vorig jaar, met Carlsen voor Giri.