Bekeravontuur
Gisteravond werd alweer de zestiende competitieronde gespeeld van de interne competitie. Knabbel & Peter waren van de partij, evenals Politeia. Ik was er natuurlijk ook, anders had ik dit artikel niet geschreven.
Al gauw werd duidelijk dat er o.a. voor de beker gespeeld zou worden. Ashley zou tegen Emile Wüstefeld spelen, maar ze wisten allebei niet met welke kleur. Ashley wilde zich op elke opening voorbereiden, iets wat ik doodsaai vind. Met wit en met zwart werd er naar allerlei openingen gekeken. Uiteindelijk zou knabbeltak wit hebben.
Ook ik speelde voor de beker. Ik zou tegen Guido Vijn spelen en er zou om de kleur worden geloot. Mijn tegenstander moest echter nog uit zijn werk komen en kwam wat later. Daardoor kon ik Lennarts eerste bange momenten meemaken tegen Leon Pliester. Lennart, nummer 18 op de ranglijst, mocht tegen de lijstaanvoerder. Hierbij moet ik overigens nog opmerken dat dat tot vorige week nog FM Henk was, maar die verloor toen van Peter. Erg knap van Peter! Ik had nog geprobeerd Lennart op te peppen, maar mijn woorden leken totaal aan hem voorbij te gaan.
Peter speelde met zwart tegen Tom de Ruiter.
Toen mijn tegenstander binnenkwam, werd er geloot voor de kleur. Ik was zo onverstandig om zwart te kiezen, al had ik er goede ervaringen mee. Een paar maanden terug ownde ik hem in 20 zetten met zwart. Dit zou mijn vierde zwartpartij worden binnen twee jaar tegen deze tegenstander. Tegenover de prettige ervaringen van de laatste twee partijen, stond de onprettige ervaring van de nederlaag aan het eind van het seizoen 2004-2005. Voor de afwisseling had ik nu wel een keertje wit willen hebben. Het kan natuurlijk net het verschil maken tussen net wel winnen of remise, of winnen in 20 zetten in plaats van 75.
De partij begon zoals de vorige keer. Ik was zo onverstandig af te wijken. Iedereen dacht dat ik minder stond. Ik had ook wel een wat passieve stelling. Gelukkig kon hij niet verder komen en kon ik wat stukken ruilen, alsmede het loperpaar veroveren. Toen ook de torens van het bord gingen, stond ik al wat beter. De a-lijn kwam open, waarna mijn dame tot a1 doordrong. Uiteindelijk kwam ik in een voor mij prettig eindspel. Met een pion meer verzekerde ik me van een gemakkelijke winst, zeker toen Guido door zijn vlag ging. Daarna analyseerden we wat. Ik was best trots op de partij, ondanks dat het vrij moeizaam ging.
Iets eerder dan ik was Ashley klaar. In een stelling waarin beiden slecht dachten te staan, ging er opeens iets mis op de lange diagonaal: bye bye Ashley. Hij werd overigens wel opgeroepen voor de wedstrijd van aanstaande vrijdag tegen Amersfoort 3. Hierdoor kan hij niet zijn eerste plaats in de Baarnse interne competitie verdedigen.
Peter overtuigde geen moment tegen de Ruiter, maar schreef wel een halfje bij. Lennart hield lang stand tegen het Loensreptiel, maar verloor toch. Hij leek het zelfs leuk te vinden.
Jarno was er ook, maar speelde niet. Hij schreef een verslagje over het PJK, wat ik overigens nog steeds niet op de site zag staan. :S Van De Ruiter kreeg ik nog een jubileumboek van 15 jaar geleden en dat was het wel zo’n beetje.
Uitslagen:
IC:
L Pliester – Le Ootes 1-0
H van der Poel – G Pijl 1-0
T de Ruiter – P Drost ½-½
Beker:
A Krishnasing – E Wüstefeld* 0-1
G Vijn – J de Groote* 0-1
* Door naar volgende ronde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten