Rijden met Ewood

Op 12 februari reed Ewood af en dat werd gevierd. Een week later kon hij zijn roze kaartje afhalen. Dat was dus afgelopen vrijdag. Nog diezelfde dag kon hij in m’n ma d’r auto zijn stuurmanskunsten laten zien…

Volgens mijn ma moet Ewood geregeld rijden, nu hij zijn rijbewijs heeft. Gewoon een zinloos ritje maken, dus. Ergens vind ik dat fout, net zoals ik het uitdraaien van een tweehonderd pagina’s dik pdf-document (ecologisch) niet verantwoord vind. Maar goed, heel zinloos was het ritje niet; m’n ma wilde nog wat groenteafval aan ’t k’nijn van m’n tante geven. Nu had ze een mooi excuus om een kwartier wandelen uit te sparen… 😉

Die arme Ewood… Had 'ie net z’n rijbewijs, moest 'ie meteen z’n kunsten in de praktijk vertonen. En dan had 'ie ook nog de pech dat het karretje claustrofobisch in een klein parkeervak stond. Met wat omzichtig manoeuvreren wist hij, zonder de motor te laten afslaan, veilig uit de blikken gevangenis te komen.

"Oh, we moeten ook tanken!", riep m’n moeder toen we wegreden. Zelf zat ik achterin en zag ik hoe Ewood het vosje de sporen gaf. Zonder in de rij geparkeerde auto’s te kleunen reed hij al gauw een kilometertje of veertig per uur. Hoewel m’n ma ten overvloede allerlei "tips" zat te geven, reed Ewood zonder brokken naar het tankstation.

Na het tanken keerden we weer om, op weg naar het huis van m’n tante. Ewood zei iets dat hij nog een extra rotonde wilde nemen, maar toen de auto voor ons de straat waar m’n tante woonde wilde inslaan, deed Ewood dat ook maar. 😉 De gordijnen waren dicht bij m’n tante, maar desondanks moest Ewood inparkeren, iets waar hij niet zoveel zin in had. M’n ma leverde het groenteafval af en, omdat ze geen levenstekenen van m’n tante vernam, ging ze weer terug naar de auto. Net toen Ewood weg wilde rijden, stond m’n tante te ons uit te zwaaien.

Ook op het kleine stukje naar huis maakte Ewood geen brokken. Hij zat vastberaden aan het stuur en ik had niet het idee dat de andere weggebruikers het door hadden dat ze met een onervaren automobilist van doen hadden.

Helaas moest Ewood weer inparkeren. Hij maakte zich er gemakkelijk vanaf door een veel groter parkeervak binnen te denderen. "Je moet het grootste plekje nemen," zei hij. Vast weer een of andere theoretische wijsheid waarmee hij de afgelopen maanden/jaren mee is doodgegooid.

Zaterdag

Ook op zaterdag ging ik mee met Ewood en m’n ma. Ditmaal gingen we naar Hilversum, een plaatsje dat bekend is van de Bussumerheide en het Mediapark. We gingen naar een of andere winkel voor kantoorspullen. Helaas kon je daar moeilijk komen; je moest eerst een rotonde nemen en dan meteen rechtsaf, een soort fietspad op. Ewood begreep dat niet en hij reed de afslag voorbij, waarna hij op een parkeerterrein ging keren en het ritueel herhaalde. Mijn suggestie om de auto te parkeren en dan naar de winkel toe te lopen werd niet serieus genomen.

Uiteindelijk lukte het de tweede keer wel om er te komen. Er werden wat domme spullen aangeschaft, zoals pennen en van die vierkante kladpapiertjes. Verder had m’n pa nog lege cd’s nodig. Volgens m’n ma moesten het overschrijfbare cd’s zijn, maar die waren er nauwelijks. Thuis was m’n pa dan ook niet zo gelukkig met het pak wat hij aantrof. Die overschrijfbare dingen kosten tig keer meer.

De terugweg verliep met horten en stoten. In het drukke Hilversumse stadsverkeer liet Ewood de motor enkele keren afslaan, klagend over de koppeling die hij niet goed kon voelen. Ook nu bleef hij schadevrij en parkeerde hij de rode bolide redelijk netjes in.

Ik "grapte" nog dat hij binnenkort waarschijnlijk beter kan autorijden dan dat hij kan schaken. Dat had ik niet moeten zeggen, want Ewood daagde me toen uit voor enkele potjes schaak. Ik probeerde het Hilhorst-systeem uit, maar echt veel succes leverde me het niet op. Steeds ging ik "forceren" en schoot ik mezelf in de voet. Soms heb ik ook het idee dat ik beter kan autorijden dan dat ik kan schaken. Desondanks heb ik geen zin om m’n rijbewijs te halen, want dan kan ik taxi-chauffeurtje spelen. 😉